Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "spirit of God" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Theology of the Word of God in the Apostolic Exhortation Verbum Domini by Benedict XVI
Teologia słowa Bożego w adhortacji apostolskiej Verbum Domini Benedykta XVI
Autorzy:
Królikowski, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343720.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Tematy:
Benedykt XVI
Verbum Domini
Pismo Święte
słowo Boże a Duch Święty
słowo Boże a Kościół
wiara a słowo Boże
duchowe rozumienie
teologia posoborowa
sakramentalność słowa Bożego
przekazywanie słowa Bożego
Benedict XVI
Scripture
the word of God and the Holy Spirit
the word of God vs. the Church
faith and the word of God
spiritual understanding
post-conciliar theology
sacramentality of the word of God
communication of the word of God
Opis:
Teologia słowa Bożego stanowi jeden z wątków przewodnich całej teologii Josepha Ratzingera, a poniekąd jej zwieńczeniem jest adhortacja Verbum Domini, która będąc wprawdzie rezultatem kolegialnej refleksji nad słowem Bożym podjętej przez Synod Biskupów, nosi także wyraźne rysy osobistych poszukiwań i teologicznych przekonań Benedykta XVI. W artykule autor zwraca uwagę na najbardziej kluczowe, głównie o charakterze dogmatycznym, aspekty tego zagadnienia odczytywane w świetle adhortacji Verbum Domini. W jego pierwszej części wyjaśnia istotę i specyfikę faktu, że „Bóg mówi do człowieka”. Zakorzeniając się w działaniu Boga na rzecz człowieka, słowo Boże ma charakter sakramentalny. Dopełnieniem tego wymiaru słowa Bożego jest jego ścisła więź z działaniem Ducha Świętego, który wpływa na jego przekazywanie, spisanie oraz interpretację. W kolejnej części artykułu autor omawia kwestię przekazywania słowa Bożego. Określa również działanie Ducha Świętego w relacji do słowa Bożego. Trzecia część opracowania zajmuje się zagadnieniem odpowiedzi udzielanej Bogu przez człowieka. Charakter słowa Bożego domaga się od niego przede wszystkim wiary jako warunku i sposobu jego rozumienia oraz jej przeżywania zarówno w wymiarze indywidualnym, jak i wspólnotowym. Analiza poszczególnych punktów adhortacji w odniesieniu do teologii posoborowej pozwoliła na ukazanie zasadniczego znaczenia słowa Bożego w życiu każdego wierzącego, jak i wspólnoty Kościoła.
The theology of the word of God is one of the leitmotifs of Joseph Ratzinger’s entire theology, and in a way its culmination is the apostolic exhortation Verbum Domini, which, although being the result of a collegial reflection on the word of God undertaken during the Synod of Bishops, also bears the unmistakable mark of Benedict XVI’s personal theological search and conviction. In this article, the author highlights the most crucial aspects, mainly of a dogmatic nature, of this problem read in the light of the exhortation Verbum Domini. In its first part, he explains the essence and specificity of the fact that „God speaks to man.” Rooted in God’s action on behalf of man, His word has a sacramental character. Complementing this sacramental dimension of God’s word is its close relationship with the action of the Holy Spirit, which influences the word’s transmission, writing and interpretation. In the next section of the article, the author discusses the transmission of the word of God. He also defines the action of the Holy Spirit in relation to the word of God. The third part of the paper deals with the response that might be given to God. The nature of the word of God demands, first of all, faith as a condition and way of understanding and living it both individually and communally. The analysis of individual points of the exhortation in relation to post-conciliar theology has made it possible to show the fundamental importance of the word of God in the life of every believer as well as the community of the Church.
Źródło:
Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2023, 31, 2; 61-84
2544-6460
Pojawia się w:
Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A Comprehensive Introduction to Synodality: Reconfiguring Ecclesiology and Ecclesial Practice
Kompleksowe wprowadzenie do synodalności: rekonfiguracja eklezjologii i praktyki kościelnej
Autorzy:
Moons, Jos
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2034986.pdf
Data publikacji:
2022-02-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Duch Święty
słuchający
udział
lud Boży
odnowa
Holy Spirit
listening
participation
people of God
renewal
Opis:
This article contributes to the growing body of literature on synodality with a comprehensive introduction. Firstly, the author observes the link between the synodal approach promoted by Pope Francis and the Second Vatican Council. With the help of Myriam Wijlens’ term ‘reconfiguration,’ he then discusses the theological foundations of a synodal understanding of the Church. Synodality recontextualizes the bishop’s responsibility by situating it within the community of the faithful. In addition, as the Holy Spirit is the main actor in the synodal process, all the faithful, including bishops, have to listen to what He is saying, a task that requires discerning the spirits. In the third place, the author focuses on the reconfiguration of ecclesial practice. In a synodal way of proceeding, the traditional virtue of obedience is complemented by various other virtues, such as speaking out, listening with interest, and a deep openness to the Spirit’s newness. Finally, the author identifies practical issues that need attention.
Artykuł wzbogaca rosnąca literaturę przedmiotu na temat synodalności poprzez kompleksowe do niej wprowadzenie. Po pierwsze, autor zwraca uwagę na związek między synodalnym podejściem promowanym przez papieża Franciszka i Sobór Watykański II. Za pomocą terminu „rekonfiguracja,” wypracowanego przez Myriam Wijlens, autor omawia teologiczne podstawy synodalnego rozumienia Kościoła. Synodalność bowiem rekontekstualizuje odpowiedzialność biskupa, umieszczając ją we wspólnocie wiernych. Jako że Duch Święty jest głównym aktorem procesu synodalnego, wszyscy wierni, w tym także biskupi, muszą słuchać tego, co mówi On. To zadanie wymaga umiejętności rozeznawania duchów. Po trzecie, autor skupia się na rekonfiguracji praktyki kościelnej. W postępowaniu synodalnym tradycyjna cnota posłuszeństwa jest uzupełniana przez różne inne umiejętności, takie jak możliwość wypowiadania się, słuchanie z zainteresowaniem i głębokie otwarcie na nowość Ducha. Na końcu artykułu autor identyfikuje praktyczne kwestie, które wymagają uwagi.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 2; 73-93
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy wszystko, co twierdzą autorzy natchnieni, należy uważać za stwierdzone przez Ducha Świętego? Konieczność pogłębionej interpretacji nr 11 Dei verbum
Should Everything that the Inspired Authors Affirm be Regarded as Affirmed by the Holy Spirit? The Need for a Deeper Interpretation of Dei verbum 11
Autorzy:
Zatwardnicki, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20433642.pdf
Data publikacji:
2022-07-26
Wydawca:
Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Tematy:
reinterpretacja Dei verbum
mowa Ducha Świętego
Logos Wcielony
słowo Boże
natchnienie
objawienie Boże
prawda biblijna
analogia inkarnacyjna
uniżenie słowa Bożego
wywyższenie słowa Bożego
historia objawienia
hermeneutyka biblijna
egzegeza kanoniczna
żywa Tradycja Kościoła
reinterpretation of Dei verbum
the Holy Spirit’s speech
the Word of God
the Logos incarnate
inspiration
divine revelation
biblical truth
incarnational analogy
humiliation of the word of God
exaltation of the word of God
history of revelation
biblical hermeneutics
canonical exegesis
living Tradition of the Church
Opis:
W numerze jedenastym Konstytucji o Objawieniu Bożym Dei verbum znalazło się sformułowanie: „wszystko to, co autorzy natchnieni, czyli hagiografowie, twierdzą, należy uważać za stwierdzone przez Ducha Świętego”. W artykule ukazane zostały racje konieczności podjęcia pogłębionej interpretacji tego fragmentu. Spośród licznych przesłanek uzasadniających reinterpretację zostały wybrane te, które wynikają z odczytania cytowanego ustępu w kontekście całego numeru jedenastego i całego dokumentu soborowego. W pierwszej części artykułu wskazano najpierw na potrzebę uwzględnienia różnych możliwości rozumienia frazy, że Duch Święty „wszystko i tylko to, co sam chciał” przekazał przez ludzkich autorów. Następnie zaprezentowano różnicę między mową Boga w pojedynczym fragmencie oraz w całym kanonie. Znaczące wnioski wynikają również ze związku natchnienia z prawdą biblijną. W drugiej części tekstu za ojcami soboru odwołano się do analogii inkarnacyjnej, by na tej podstawie uzasadnić potrzebę przejścia od uniżonej formy słowa Bożego do jego wywyższenia, a także wzięto pod uwagę różnicę między Słowem Wcielonym i wypowiadanymi przez Niego słowami a pozostałymi słowami biblijnymi. Podane w DV 12 zasady interpretacji Biblii rzucają dodatkowe światło na poszukiwanie tego, co spodobało się Duchowi Świętemu wypowiedzieć przez hagiografów. W ostatniej partii materiału wyeksponowano fakt, że objawienie Boże dociera do Ludu Bożego w historii, co stanowi jeszcze jeden powód dla reinterpretacji DV 11.
Paragraph eleven of Dei verbum, the Dogmatic Constitution on Divine Revelation, contains a formulation: “everything asserted by the inspired authors or sacred writers must be held to be asserted by the Holy Spirit.” The article presents the reasons for the necessity of undertaking a deeper interpretation of this passage. From among the numerous reasons justifying the reinterpretation, those that result from reading the quoted passage in the context of the whole of paragraph eleven and the whole of the conciliar document have been selected. The first part of the article points out the need to consider the different ways of understanding the phrase that the Holy Spirit “consigned to writing everything and only those things which He wanted” through human authors. The difference between the speech of God in a single passage and in the whole canon is then presented. Significant conclusions are also drawn from the relationship between inspiration and biblical truth. In the second part of the text, the Council fathers follow the incarnational analogy to justify on this basis the need to move from the humble form of the word of God to its exaltation, and the difference between the incarnate Word and the words he speaks, and the rest of the biblical words is taken into account. The principles of biblical interpretation given in DV 12 shed additional light on the search for what it pleased the Holy Spirit to utter through the hagiographers. The last part of the material highlights the fact that God’s revelation reaches God's people in history, which is one more reason for the reinterpretation of DV 11.
Źródło:
Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2022, 30, 1; 83-118
2544-6460
Pojawia się w:
Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Słowo Boże na drodze rozeznawania i rozwoju charyzmatu założycielskiego bł. Franciszka Marii od Krzyża Jordana
The Word of God on the Path of Discerning and Developing the Founding Charism of Blessed Francis Mary of the Cross Jordan
Autorzy:
Słupek, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20434368.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Tematy:
Blessed Francis Mary of the Cross Jordan
word of God
founding charism
the Holy Spirit’s speech
fundamental inspiration
discernment of charism
development of charism
spiritual diary
bł. Franciszek Maria od Krzyża Jordan
słowo Boże
charyzmat założycielski
Duch Święty
inspiracja fundamentalna
rozeznawanie charyzmatu
rozwój charyzmatu
dziennik duchowy
Opis:
W posoborowym nauczaniu Kościoła, wobec wyzwań, przed jakimi stają wspólnoty zakonne, pojawiają się liczne apele o zachowanie w ich życiu i misji wierności charyzmatowi założycielskiemu. Kwestia rozumienia tegoż charyzmatu i jego kształtowania stała się z tego względu przedmiotem głębszej refleksji teologicznej. Zasadniczym celem niniejszego opracowania jest ukazanie, w jaki sposób słowo Boże wpisało się w proces rozeznawania i rozwoju charyzmatu założyciela salwatorianów i salwatorianek bł. Franciszka Marii od Krzyża Jordana (1848–1918). Szczególnym świadkiem tej drogi jest pisany przez niego przez ponad 40 lat Dziennik duchowy, który z tego względu stał się głównym punktem odniesienia w podejmowanej refleksji. Realizując obrany cel, wskazano najpierw na miejsce Biblii w życiu bł. Franciszka Jordana. Następnie omówiono szczególne działanie Ducha Świętego w życiu tego zakonodawcy, które określa się mianem inspiracji fundamentalnej. Zwieńczeniem podjętych rozważań stała się refleksja nad dynamiką, z jaką słowo Boże, szczególnie fragment J 17,3, działało na drodze rozeznawania i kształtowania jego charyzmatu założycielskiego.
In the post-conciliar teaching of the Church, in view of the challenges faced by religious communities, there are numerous appeals to remain faithful to the founding charism in their life and mission. The question of understanding this charism and its formation has therefore become the subject of deeper theological reflection. The main purpose of this study is to show how the word of God became part of the process of discerning and developing the charism of the founder of the Salvatorians and Salvatorian Sisters, Blessed Francis Mary of the Cross Jordan (1848–1918). A special witness of this path is the Spiritual Diary he had been writing for more than 40 years, which became the main point of reference in the reflection undertaken. Realizing the chosen goal, the place of the Bible in the life of Blessed Francis Jordan was first pointed out. Then the special action of the Holy Spirit in the life of this religious founder, which is described as fundamental inspiration, was discussed. The culmination of the considerations undertaken became a reflection on the dynamics with which the word of God, especially the passage John 17:3, illumined the path of discernment and formation of his founding charism.
Źródło:
Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2022, 30, 2; 153-170
2544-6460
Pojawia się w:
Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Spirit-ual word-for-wordness: the relationship between pneumatology and christology in the light of Joseph Ratzinger’s / Benedict XVI’s theology and teaching
Duch święty daje słowo: związek między pneumatologią a chrystologią w świetle teologii i nauczania Józefa Ratzingera / Benedykta XVI
Autorzy:
Szymik, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31035040.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Wydawnictwo Bernardinum
Tematy:
Duch Święty
Syn Boży
Jezus Chrystus
Trójca Święta
Wcielenie
teologia
pneumatologia
trynitologia
eklezjologia
jedność
communio
duchowość
instytucja
Kościół
charyzmat
ortodoksja
utopia
ideologia
Holy Spirit
Son of God
Jesus Christ
Holy Trinity
Incarnation
theology
pneumatology
trinitology
ecclesiology
unity
spirituality
institution
Church
charism
orthodoxy
ideology
Opis:
Joseph Ratzinger / Benedict XVI proposes a pneumatology derived from the Trinitarian dogma, strictly linked with Christology and having anthropological, ecclesiological, and pastoral consequences (in the domain of spirituality). All theological subdisciplines remain orthodox and lead to the truth only when interlinked, but pneumatology has a particularly “linking” quality because it concerns the One who is, essentially, communion and unity. The intra-Trinitarian “position” of the Holy Spirit explains the structure of the entire reality (including the human, personal reality, together with faith): what is spiritual makes existence more consistent and unites rather than dualizes or divides it. It unifies by creating a relationship (communion) rather than by negating identity (the earthly, physical, and historical specificity), as some heresies or ideologies would have it. Just like the Spirit always acts in communion with the Incarnate Word, Christian spirituality is always set in the historical form of the Church, and charism is always given within institutional structures. Being close to Christ and humility before the humble God is the source of true spirituality.
Joseph Ratzinger / Benedykt XVI przedstawia pneumatologię wywodzącej się z dogmatu trynitarnego, ściśle związaneą z chrystologią i mającą konsekwencje antropologiczne, eklezjologiczne i duszpasterskie (w dziedzinie duchowości). Wszystkie poddziedziny teologiczne pozostają prawowierne i prowadzą do prawdy tylko wtedy, gdy są ze sobą powiązane, ale szczególnie pneumatologia ma własność integrującą, ponieważ dotyczy Tego, który jest w istocie wspólnotą i jednością. Wewnątrztrynitarna „pozycja” Ducha Świętego wyjaśnia strukturę całej rzeczywistości (w tym także rzeczywistości ludzkiej, osobowej, wraz z wiarą): to, co duchowe, czyni byt bardziej spójnym i raczej jednoczy niż wprowadza dychotomię czy dzieli. Jednoczy przez tworzenie relacji (komunii), a nie przez negację tożsamości (specyfiki ziemskiej, fizycznej i historycznej), jak chciałyby niektóre herezje czy ideologie. Tak jak Duch Święty działa zawsze w komunii ze Słowem Wcielonym, tak duchowość chrześcijańska jest zawsze osadzona w historycznej formie Kościoła, a charyzmat jest zawsze udzielany w ramach struktur instytucjonalnych. Bliskość Chrystusa i pokora przed pokornym Bogiem jest źródłem prawdziwej duchowości.
Źródło:
Studia Pelplińskie; 2022, 56; 437-450
0239-4456
Pojawia się w:
Studia Pelplińskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teologia natchnienia z perspektywy posłania Syna i Ducha Świętego
The Theology of Inspiration from the Perspective of the Missions of the Son and the Holy Spirit
Autorzy:
Zatwardnicki, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20434363.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Tematy:
biblical inspiration
theology of inspiration
divine revelation
theology of revelation
the missions of the Son
the missions of the Holy Spirit
Christology of the word of God
pneumatology of the word of God
hagiographer
apostolic men
Acts of the Apostles
theology of the Eucharist
incarnational analogy
natchnienie biblijne
teologia natchnienia
objawienie Boże
teologia objawienia
posłanie Syna
posłanie Ducha Świętego
chrystologia słowa Bożego
pneumatologia słowa Bożego
hagiograf
mężowie apostolscy
Apostołowie
teologia Eucharystii
analogia inkarnacyjna
Opis:
W artykule zaprezentowano wybrane aspekty teologii natchnienia i teologii objawienia opracowane z perspektywy teologii dogmatycznej. Za klucz prowadzonej refleksji przyjęto nierozdzielne misje Syna i Ducha Świętego. Wzięto pod uwagę, że natchnienie i objawienie winny być rozróżnione, ale nie rozdzielone. Wykorzystano wzajemne powiązania tajemnic wiary między sobą (nexus mysteriorum). Na pierwszy plan wysunięto natchnienie autorów Nowego Testamentu będące rezultatem kulminacyjnych wydarzeń zbawczych i objawieniowych związanych ze Wcieleniem, Paschą i Zesłaniem Ducha Świętego. Uwzględniono również związek hagiografów z Kościołem, dla którego Lud Boży Starego Przymierza był typem. Najpierw została zaprezentowana chrystologia słowa i pneumatologia słowa wyprowadzona z analogii inkarnacyjnej. Kolejno podjęto kwestie więzi Apostołów z hagiografami (nazywanych w Dei verbum „mężami apostolskimi”) i ich partycypacji w posłaniach Syna i Ducha Świętego. W ostatniej części ukazano znaczenie Eucharystii, w której kontynuowana jest samo-komunikacja Trójjedynego Boga, dla teologii natchnienia.
This article presents selected aspects of the theology of inspiration and the theology of revelation developed from the perspective of dogmatic theology. As a key for reflection the inseparable missions of the Son and the Holy Spirit were taken. It was considered that inspiration and revelation should be distinguished, but not separated. Account was also taken of the interrelations of the mysteries of faith (nexus mysteriorum). To the fore came the inspiration of the New Testament authors resulting from the crucial salvific and revelatory events associated with the Incarnation, Pascha and Pentecost. The relationship of the hagiographers to the Church, for which the People of God of the Old Covenant was a type, was also considered. The text first presents the Christology of the Word and the pneumatology of the Word derived from the incarnational analogy. Subsequently, the relationship of the Apostles to the hagiographers (called “apostolic men” in Dei verbum) and their participation in the missions of the Son and the Holy Spirit are addressed. The final part shows the importance of the Eucharist, in which the self-communication of the Triune God continues, for the theology of inspiration.
Źródło:
Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2022, 30, 2; 87-112
2544-6460
Pojawia się w:
Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Trinitarian Images of the Church according to Bruno Forte
Autorzy:
Siwecki, Leon
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2134405.pdf
Data publikacji:
2022-09-30
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Kościół
Trójca Święta
Lud Boży
Ciało Chrystusa
Świątynia Ducha
Bruno Forte
Church
Holy Trinity
People of God
Body of Christ
Temple of the Spirit
Opis:
The Vatican II Council was very much concerned about presenting us an idea of the Church which could serve as a reference point concerning her identity and mission in the world today. It wanted to express a vision of the Church which could elicit new enthusiasm among the faithful and offer a new alternative to the way the world perceived reality. In concretizing this vision, the Council chose trinitarian images and symbols of the Church, regarding them as basic for our time: the Church as the New People of God; the Church as the Body of Christ; and the Church as the Temple of the Holy Spirit. The article elucidates these images in the light of the thoughts of the Italian theologian Bruno Forte. For him, the Church can best be understood from a trinitarian point of view. The Church is an icon of the Holy Trinity, and her communion is structured in the image and likeness of the trinitarian communion.
Sobór Watykański II był bardzo zatroskany o przybliżenie wizji Kościoła, która mogłaby służyć jako konkretna pomoc w uchwyceniu jego tożsamości i misji w dzisiejszym świecie; chciał przedstawić obraz Kościoła, który mógłby wzbudzić nowy entuzjazm wśród wiernych i zaproponować nową alternatywę dla postrzegania rzeczywistości przez świat. Konkretyzując tę wizję, Sobór wybrał spośród obrazów i symboli Kościoła idee o charakterze trynitarnym i uznał je za podstawowe dla naszych czasów: Kościół jako Nowy Lud Boży; Kościół jako Ciało Chrystusa; Kościół jako Świątynia Ducha Świętego. Artykuł wyjaśnia te obrazy w świetle myśli Brunona Fortego, włoskiego teologa, który podkreśla, że Kościół może być najlepiej zrozumiany z trynitarnego punktu widzenia. Kościół jest ikoną Trójcy Świętej, a jego komunia jest zbudowana na obraz i podobieństwo komunii trynitarnej.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2022, 92, 3; 149-171
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Baptism – the Revelation of the Filial Relationship of Christ and the Christian
Autorzy:
Kowalski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/43467367.pdf
Data publikacji:
2021-07-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
the baptism of John
the baptism of Jesus
theophany
Jesus’ consciousness
Christian baptism
Spirit
filial relationship with God
chrzest Janowy
chrzest Jezusa
teofania
świadomość Jezusa
chrzest chrześcijanina
Duch
synostwo
Opis:
The author analyses Jesus’ baptism in Jordan, looking for its parallel in the Christian baptism. He begins by acknowledging the historicity of Jesus’ baptism and reflects on the meaning of the baptism of John by juxtaposing it with similar rites described in the Old Testament texts, in Second Temple Jewish literature, and in rabbinical sources. Then he analyses the meaning of Jesus’ baptism, criticizing the historical-critical interpretations that separate the scene of baptism from the theophany that follows it. According to the author, such an operation is unfounded due to the nature of ancient texts and the literary and thematic continuity between baptism and theophany in the synoptic Gospels. Further, the author presents arguments demonstrating that Jesus comes to Jordan already aware of his identity and mission, which the Father’s voice announces to others and objectivizes. In the last step, it is argued that Jesus’ baptism in Jordan together with the Lord’s death and resurrection could have been a point of reference for the early Christian understanding of baptism connected with the gift of the Spirit, with the filial dignity and the “Abba” prayer and with the inheritance of heaven. All these elements can be found in Rom 8:14-17,23 which describes the new life of those baptized in Christ.
Źródło:
The Biblical Annals; 2021, 11, 3; 459-495
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duch udzielony mesjaszowi w Księdze Izajasza
The Spirit Given to the Messiah in the Book of Isaiah
Autorzy:
Szmajdziński, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044062.pdf
Data publikacji:
2020-06-26
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
duch Boży
mesjasz
Księga Izajasza
spirit of God
messiah
The Book of Isaiah
Opis:
Rzeczownik rûaḥ („duch”, a także „oddech, wiatr”) jest jednym z ważniejszych terminów teologicznych w Starym Testamencie, zwłaszcza gdy występuje w znaczeniu „duch”. Wówczas rûaḥ pozostaje zawsze w mocy Boga i jest zależny od Niego. Jako duch Boży „czuwa” on nad stworzeniem, odnawia wszystko, przywraca do życia, a po śmierci człowieka wraca do Boga, który go dał. W Księdze Izajasza rzeczownik rûaḥ występuje 51 razy. Bardzo ważną rolę odgrywa w wyroczniach, które zapowiadają i ukazują mesjasza: Iz 11,1-3a, 42,1 i 61,1. Duch jest mu udzielony jako moc Boża do wypełnienia ważnych zadań. Bóg udziela ducha w sposób trwały. Dzięki duchowi tworzy się szczególna relacja pomiędzy Bogiem a mesjaszem, która jest wyrażona takimi tytułami jak „mój sługa” lub „mój wybrany”. Jego misja jest skierowana przede wszystkim do ubogich i chorych. Jej skutkiem będzie zmiana ich sytuacji przez ustanowienie prawa i sprawiedliwości. Działalność mesjasza przekroczy granice Izraela i zostanie skierowana do wszystkich narodów. Dzięki niemu poganie będą oświeceni Bożym światłem i będą uczestniczyli w przymierzu. W takim znaczeniu wyrocznie mesjańskie z Księgi Izajasza występują w Nowym Testamencie (Mt 12,18-20; Łk 4,18-19).
The noun rûaḥ (“a spirit”, as well as “breath, wind”) is one of the most important theological terms in the OT, especially as it occurs in the sense of “spirit”. As such, rûaḥ always remains within the power of God and depends on Him. Being God’s spirit, it “supervises” over all creatures, renews everything, restores to life, and after a person's death it returns to the God who gave Him. The noun rûaḥ occurs 51 times in the Book of Isaiah and it plays a very important role in the oracles that announce and reveal the messiah: Isaiah 11:1-3a, 42:1, and 61,1. The spirit is given to him as God’s power to perform important tasks. God gives His spirit permanently. The spirit creates a special relationship between God and the messiah, which is expressed in titles such as “my servant” or “my chosen one”. His mission is aimed primarily at the poor and the sick. Its result is a change in their situation, by the enacting of righteousness and justice. The messiah’s activity crosses Israel’s borders and will be directed to all nations. In this way the pagans will be enlightened with God’s light and will participate in His covenant. It is within this domain of meaning that the messianic oracles from the Book of Isaiah are conveyed into the New Testament (Matthews 12:18-20; Luke 4:18-19).
Źródło:
Verbum Vitae; 2020, 37, 1; 49-68
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Standardowe i specyficzne rozumienie słowa rûªḥ w tekstach Księgi Rodzaju i Księgi Wyjścia
Typical and Specific Understandings of the Word rûªḥ in the Texts of Genesis and Exodus
Autorzy:
Lemański, Janusz Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044026.pdf
Data publikacji:
2020-06-26
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
wiatr
oddech
Duch Boży
wnętrze człowieka
charyzmat
boska inspiracja
rûaḥ
wind
breath
Spirit of God
inner-being
charism
ddivineinspiration
Opis:
Analiza dokonana w tym artykule pokazuje, że zastosowanie słowa rûaḥ w księgach Rodzaju i Wyjścia mieści się w ogólnych znaczeniach łączonych z nim także w innych księgach biblijnych. Słowem tym opisuje się więc tu wiatr, zawsze jednak widziany jako „narzędzie w ręku” Boga, używane podczas działań zbawczych na rzecz ocalenia życia w ogóle lub Izraela. Potem rûaḥ oznacza samo życie obecne w człowieku i stanowiące dar od Boga, który może zostać odebrany. Wreszcie rûaḥ oznacza również charyzmatyczna siłę, udzielaną przez Boga wybranym ludziom, i to, co wewnętrzne w człowieku, jego stany ducha oraz emocje. Każde z tych znaczeń ma swoją specyfikę, najbardziej widoczną zwłaszcza w tzw. prehistorii biblijnej (Rdz 1,2; 3,8; 6,3; 8,1).
The analysis made in this article shows that the usage of the word rûaḥ in Genesis and Exodus fits with the general meanings linked to the word in other books of the Bible. In general usage this word describes, first, wind, albeit seen as 'a tool in the hand' of God used during redemptive activities to save life, life in general or that of Israel. Next rûaḥ means life, such as that present in a human being as a gift from God, which can be taken back. Finally, rûaḥ also means a charismatic strength given by God to chosen people, and that which is internal to man, his states of spirit and emotion. All of those meanings have their specificity, which is most clearly visible in so-called biblical prehistory (Gen 1:2, 3:8, 6:3, 8:1).
Źródło:
Verbum Vitae; 2020, 37, 1; 11-34
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Synoptyczne ujęcie roli Ducha Świętego w poczęciu Jezusa przez Maryję (Mt 1,18.20; Łk 1,35)
A Synoptic Approach to the Role of the Holy Spirit in the Conception of Jesus through Mary (Matt 1:18.25; Luke 1:35)
Autorzy:
Witkowski, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595545.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Duch Święty
Najwyższy
zstępować
ocieniać
Syn Boży
Holy Spirit
the Most High
descend
shade
Son of God
Opis:
The article is based on the analysis of three verses (Matt 1:18.20; Luke 1:35), which deal with the role of the Holy Spirit in the conception of Jesus through Mary. Matthew uses the formulation “by the Holy Spirit” twice. Luke, in this context, uses a parallel indicating that the Holy Spirit is the power of the Most High that is God. The Holy Spirit is in these texts a separate Person having a relationship with the Father and acting on his behalf. Therefore the conceived Child will be Holy and called God’s Son from the moment of conception. In this way, the version of the text by Matthew receives a fuller understanding when read from the perspective of Luke.
Artykuł opiera się na analizie trzech wersetów (Mt 1,18.20; Łk 1,35), które traktują o roli Ducha Świętego w poczęciu Jezusa przez Maryję. Mateusz dwukrotnie posługuje się formułą „z Ducha Świętego”, natomiast Łukasz stosuje w tym kontekście paralelę wskazującą, że Duch Święty jest mocą Najwyższego, czyli Boga. Duch Święty jest w tych tekstach odrębną Osobą, mającą więź z Ojcem i działającą w Jego imieniu. Dlatego poczęte Dziecko będzie Święte i nazwane od samego poczęcia Synem Bożym. W ten sposób tekst Mateuszowy otrzymuje pełniejsze zrozumienie, gdy jest odczytany w perspektywie Łukaszowej.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2020, 40, 1; 15-25
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teologiczno-eklezjalne aspekty bierzmowania w świetle programu duszpasterskiego Kościoła w Polsce na lata 2017-2019
Theological and Ecclesial Aspects of Confirmation in Light of the Church’ s Pastoral Program for 2017-2019 in Poland
Autorzy:
Kowalczyk, Marian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035026.pdf
Data publikacji:
2020-02-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
wtajemniczenie chrześcijańskie
Chrystus
Kościół
Duch Święty
bierzmowanie
apostolstwo
odnowa świata
Królestwo Boże
Christian initiation
Christ
Church
Holy Spirit
confirmation
apostolate
renewal of the world
God’s kingdom
Opis:
Biorąc pod uwagę posoborowe podejście do sakramentologii, oparte na idei Kościoła Chrystusowego jako żywej historii zbawienia, treść artykułu odnosi się do eklezjalnych aspektów programu duszpasterskiego Kościoła w Polsce. Dlatego sakrament bierzmowania jest ujęty w perspektywie eklezjologicznej, bez zbytniego zgłębiania problematyki katechetycznej czy liturgicznej. Najpierw zwraca uwagę na sakrament dojrzałości chrześcijańskiej w aspekcie trwałości Kościoła jako ludu Bożego. W kolejnym paragrafie koncentruje się na uczestnictwie tych, którzy przyjęli sakrament bierzmowania w apostolskich zadaniach ludu Bożego, akcentując zwłaszcza przyjęcie przez nich pełnej odpowiedzialności za losy Kościoła. Zwieńczeniem artykułu jest zobrazowanie ewangelizacji współczesnego świata przez ubogacenie świata nowym obliczem świętości na miarę królestwa Bożego, które przez Chrystusa w mocy Ducha Świętego nieustannie wzrasta wśród ludzi, aż do ostatecznego spełnienia w Bogu, który będzie „wszystkim we wszystkich” (por. 1 Kor 15,24.28).
Theological and ecclesial aspects of confirmation Summary Considering the post-conciliar approach to sacramentology based on the idea of the Church of Christ as a living history of salvation, the article presents the sacrament of confirmation in its ecclesiological aspect. First, it draws attention to the sacrament of Christian maturity in the aspect of the Church’s stability as the people of God. In the next paragraph it focuses on the participation of those who have accepted the sacrament of confirmation in the apostolic tasks of God’s people, emphasizing in particular their taking full responsibility for the fate of the Church. The climax of the article is the depiction of the modern world’s evangelization by enriching the world with a new ideal of holiness according to the Kingdom of God, which through Christ in the power of the Holy Spirit is constantly increasing among people until the final fulfillment in God who will be „all in all” (see 1 Cor 15:24.28).
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 2; 33-55
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duch Święty jako inspiracja twórcza w głoszeniu słowa Bożego a inspiracja artystyczna – podobieństwa i różnice
The Holy Spirit as a Creative Inspiration in Proclaiming the Word of God and an Artistic Inspiration – Similarities and Differences
Autorzy:
Sikora, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571547.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Duch Święty
inspiracja artystyczna
głoszenie słowa Bożego
Holy Spirit
artistic inspiration
proclaiming the word of God
Opis:
Porównując inspirację pneumatologiczną z artystyczną w głoszeniu słowa Bożego, wchodzimy na teren psychologii twórczości. Dotykamy zagadnienia procesu twórczego. Badamy w kaznodziejstwie związki między komponentem „ludzkim” a „boskim”. Na ambonie głosi się słowo Boga, a nie własne i dlatego Duch Święty jawi się jako inspiracja, a zarazem ontologiczna cecha głoszonego Słowa. Posiada moc ożywczą, a także uświęcającą. To inspiracja bardziej altruistyczna, wspólnotowa niż natchnienie artystyczne. Wprawdzie „Duch Święty wieje, kędy chce” (J 3, 8), jednak natchnienie Ducha Świętego – zwłaszcza wymodlone i wyproszone – jest więcej przewidywalne niż artystyczne. Sztuka może być podstępna, zachłanna, a nawet diaboliczna, o faustowskim obliczu. I natchnienie artystyczne może mieć takowe źródła, co oczywiście nie przystoi kaznodziei. Inspiracja artystyczna i inspiracja pneumatologiczna to raczej nie długotrwały stan, lecz szczególne momenty łaski. Jeśli na ambonie kaznodzieja nie potrafi być natchniony, powinien przyjąć i wypełnić rolę dobrego rzemieślnika.
Comparing pneumatological and artistic inspiration in proclaiming the word of God, we enter the area of psychology of creativity. We touch the issues of the creative process. In the preaching, we examine the relationship between the human and divine components. On the pulpit is preached the word of God, not the own, and therefore the Holy Spirit appears as an inspiration and an ontological quality of the proclaimed Word. It has an invigorating and sanctifying power. This inspiration is more altruistic, communal than artistic inspiration. Although „the Holy Spirit blows wherever it wants” (J 3, 8), the inspiration of the Holy Spirit is more predictable than artistic. The art can be tricky, greedy, even diabolical, about a Faustian face. And artistic inspiration can have such sources, which – of course – is not befitting for preacher. Artistic inspiration and pneumatological inspiration is not a long-term condition, but special moments of grace. If the preacher can not be inspired on the pulpit, he should accept and fulfill the role of a good craftsman.
Źródło:
Polonia Sacra; 2019, 23, 3(57); 123-133
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Głosiciel z Duchem. Rola Ducha Świętego w kaznodziejstwie według Evangelii gaudium
A Preacher with the Spirit. The Role of the Holy Spirit in Preaching according to Evangelii gaudium
Autorzy:
Szewczyk, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571292.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Duch Święty
Evangelii gaudium
głosiciel słowa Bożego
Holy Spirit
a preacher of the word of God
Opis:
Papież Franciszek w adhortacji apostolskiej Evangelii gaudium o głoszeniu Ewangelii we współczesnym świecie z 2013 roku podejmuje wiele zagadnień dotyczących roli Ducha Świętego w praktyce kaznodziejskiej. W opracowaniu zostały podjęte zagadnienia dotyczącekwestii pneumatologicznych w przepowiadaniu kaznodziejskim, powołania do słuchania ludzi i głoszenia słowa Bożego, roli Ducha Świętego w przygotowaniu do głoszenia słowa Bożego, duchowości głosiciela słowa Bożego. Wskazane również zostały niebezpieczeństwa zagrażające współczesnym kaznodziejom. Podstawowym źródłem opracowania jest przesłanie Evangelii gaudium, z której powyższe zagadnienie zostały wydobyte i przeanalizowane.
Pope Francis in his apostolic exhortation on preaching the Good News in the contemporary world Evangelii gaudium published in 2013 discusses numerous issues related to the role of the Holy Spirit in the preaching practice. The study includes the topic of pneumatological content in preaching, the call to listen to people and preaching the word of God, the role of the Holy Spirit in preparation for preaching the word of God, spirituality of a preacher of the word of God. Also, it focuses on dangers faced by contemporary preachers. The basic source of the study is the apostolic exhortation Evangelii gaudium which the issues mentioned above have been derived from and analyzed.
Źródło:
Polonia Sacra; 2019, 23, 3(57); 57-70
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Narodzenie z wody i z Ducha w J 3,5 jako gwarant dostąpienia królestwa Bożego
The Birth of Water and of the Spirit in John 3,5 as a Guarantor of Attainment of the Kingdom of God
Autorzy:
Kern, Krystyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/578637.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
narodziny z wody i z Ducha
Ewangelia Jana
List do Galatów
Księga Ezechiela
Jezus – Baranek Boży
Duch Święty
Nikodem
Jan Chrzciciel
birth of water and of the Spirit
Gospel of John
Letter to the Galatians
Book of Ezekiel
Jesus – Lamb of God
Holy Spirit
Nicodemus
John the Baptist
Opis:
The article presents a new look at the subject of the birth of water and of the Spirit (John 3,5) which is necessary for attainment of the kingdom of God. It is a new birth for the Christian in his life. The explanation of the meaning of the birth of water and of the Spirit is difficult, because it is found only once in the Holy Bible (John 3,5). The pericope John 3,1-21 is compared with other texts of the Holy Scripture (especially with the Gospel of John, the Letter to the Galatians and the Book of Ezekiel). In the Gospel of John and the Letter to the Galatians it occurs an opposition between the flesh and the Spirit (John 3,6 and Gal 5,19-23). And also the meanings of works done in God (John 3,21) and of the fruit of the Spirit (Gal 5,22-23) can be the same. People who do the works of the flesh “shall not obtain (not inherit) the kingdom of God” (Gal 5,21). The text Gal 5,4-6 is very important, because it shows the importance of Christ and the Spirit in the Christian life. In the Book of Ezekiel God promises the sprinkling of clean water, a new heart, a new spirit and a gift of His Spirit (Ezek 36,25-27). Jesus Christ is “the Lamb of God who takes away the sin of the world” (John 1,29) and “baptizes with the Holy Spirit” (John 1,33). In this work it is discussed the meanings of words “water” and “spirit” in the phrase “to born of water and the Spirit” (John 3,5).
Źródło:
Scriptura Sacra; 2019, 23; 139-159
1428-7218
Pojawia się w:
Scriptura Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies