Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "sonship" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    The Polemic in Jn 8:31-59 in the Context of Jewish and Christian Literature
    Autorzy:
    Wróbel, Mirosław S.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1051304.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-11
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Ewangelia Jana
    polemika
    ojcostwo
    synostwo
    Gospel of John
    Polemic
    Fatherhood
    Sonship
    Opis:
    Jedną z widocznych cech Ewangelii według św. Jana jest jej „potencjał polemiczny”. Wiele zdań Janowego Jezusa wobec Jego rozmówców (Żydów) ma ostry i polemiczny charakter. W niniejszym artykule autor pragnie wskazać na źródła Janowego konfliktu i polemiki w szerszym kontekście literatury judaistycznej (Izajasz, Targum Izajasza) i chrześcijańskiej (Pierwszy List św. Jana, List do Galatów). Analiza ta umożliwia wydobycie „paradygmatu polemicznego”, który mógł być wykorzystany przez autora czwartej Ewangelii i zaaplikowany do sytuacji końca I w., kiedy szczególnie żywotnym było pytanie o tożsamość „prawdziwego Izraela” w odniesieniu do ojcostwa wobec Boga i Abrahama.
    Źródło:
    The Biblical Annals; 2010, 2, 1; 15-26
    2083-2222
    2451-2168
    Pojawia się w:
    The Biblical Annals
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Istota synostwa Bożego (Gal 3, 26-27)
    Autorzy:
    Szymanek, Edward
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1162862.pdf
    Data publikacji:
    1969
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    synostwo
    syn Boży
    Ga 3
    26-27
    sonship
    Son of God
    Gal 3
    Opis:
    Den Stoff des Artikels bildet die Frage, wie der hl. Paulus die Lehre der Gotteskindschaft versteht. Der Verfasser stützte sich auf den Text des Galaterbriefes 3, 26-27, und begründet es, dass dieser Text grundlegend für das behandelte Problem ist, während andere Texte des hl. Paulus, die von der Kindschaft Gottes sprechen, nur einige wenige, zum Text des zitierten Galaterbriefes gehörende Aspekte anführen. Den Inhalt der Kindschaft Gottes bilden zwei grundlegende Elemente: der Glaube und die Taufe. Daher ist der ganze Inhalt des Glaubens und der Taufe wesentlicher Inhalt dieser Kindschaft. Der Glaube und die Taufe bilden die Mitwirkung Gottes und des Menschen. Der Glaube, als erste Gabe Gottes, ist die Zusammenfassung der von Gott offenbarten und durch die Apostel gelehrten Wahrheiten, er ist auch die innerliche Disposition des Zuhörers, die ihn zum Annehmen dieser Wahrheiten befähigt und sich mit seiner ganzen Persönlichkeit Gott ergeben lasst. Dieser innere Akt der Gottergebung ist gleichzeitig die Folge des menschlichen Wirkens und wird in ganzer Vollkommenheit durch den Empfang der Taufe geäussert. Die Taufe, als zweite Gabe Gottes, ist das Element, durch welches der Mensch sich mit Gott, dem Vater, Christus und dem Heiligen Geiste verbindet. Mit Gott, dem Vater, ist er verbunden, weil Gott die Liebe zu dem Menschen ist, also die Ursache des Erlösungswerkes Jesu Christi. Mit Christus vereinigt sich der Mensch in der Taufe, als Nachkomme des „zweiten Adams”, mit seinem Tode und seiner Auferstehung verbunden. Mit dem Heiligen Geiste dagegen verbindet sich der Neophyt dadurch, dass der Heilige Geist in der Taufe durch das Einwohnen im Menschen wirkt und ihn mit seinen Gaben beschenkt — mit tieferem Verständniss der Wahrheiten Gottes, mit Kraft und Liebe. Die Verbindung mit Gott, Christus und dem Heiligen Geiste und die innere Umwandlung des Menschen bildet in ihm den neuen Zustand, der alte Sünden hinwegnimmt und von Natur aus verlagt, sie zu meiden und gerechte Taten auszuüben. Ausserdem gibt dieser Zustand das Recht, das künftige ewige Leben zu erben. Der auf diese Weise mit Gott vereinigte Mensch das Gotteskind — bildet eine Einheit mit anderen Menschen — den Kindern Gottes.
    Źródło:
    The Biblical Annals; 1969, 16, 1; 61-76
    2083-2222
    2451-2168
    Pojawia się w:
    The Biblical Annals
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Son as a Torn Veil: The Mysteries of Jesus According to J. Ratzinger-Benedict XVI
    Autorzy:
    Szymik, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2037240.pdf
    Data publikacji:
    2021-03-29
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Christology
    fundamental theology
    the theology of J. Ratzinger-Benedict XVI
    Incarnation
    God’s sonship
    Opis:
    J. Ratzinger-Benedict XVI relates theological cognition to following Jesus and going in His footsteps. He emphasizes the inseparable, mutual, servant-like relationship between academic theology and Christian praxis, Christological hermeneutics with the existential basis of faith. Intellectual and spiritual understanding of the mystery of Jesus depends on intimacy with Him and grows on this path: only the Son can show the Father because he knows Him in a way that defines his existence as the Son. The eternal inter-Trinitarian conversation with the Father – the prayer of the Son, His sonship-obedience – finds its corporal expression in history, and the humanity of Jesus, whose culmination is the cross, remains His prayer. The earthly life, and finally the Passover of Jesus, introduces into the human, vague concept of God the experience of the loving Father, thus making the course of history definitively meaningful and fulfilling, and the faith legitimate. Ratzinger defends Christology as a conceptual understanding of the truth of the Gospel, the depth and integrity of which Christology guards and to which it refers. Disregarding in faith the cognitive achievements and heritage of systematic theology leads to depriving faith of its most important contents, without which it starts to look in the dark for justifications which are subjective as well as fuzzy.
    Źródło:
    Collectanea Theologica; 2020, 90, 5; 621-635
    0137-6985
    2720-1481
    Pojawia się w:
    Collectanea Theologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Synostwo Boże ludzi jako istota zbawienia
    Autorzy:
    Gardocki, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1370879.pdf
    Data publikacji:
    2019-01-20
    Wydawca:
    Akademia Katolicka w Warszawie
    Tematy:
    synostwo Boże
    Jezus Chrystus
    zbawienie
    wyzwolenie
    wolność
    God’s sonship
    Jesus Christ
    salvation
    liberation
    freedom
    Opis:
    Podstawowym celem zbawienia w chrześcijańskim rozumieniu jest „zbawienie do”, czyli doprowadzenie człowieka do osiągnięcia przez niego celu, dla którego został stworzony przez Boga. Celem tym jest bycie synem Bożym, dziedzicem Boga i współdziedzicem Chrystusa (por. Rz 8,16). Drugorzędnym zaś celem zbawienia jest usunięcie wszystkich przeszkód, które uniemożliwiają człowiekowi osiągnięcie podstawowego celu i przeznaczenia jego życia. Dlatego zbawienie przyjmuje także postać „zbawienia/wyzwolenia od”, co stało się konieczne od momentu popełnienia przez pierwszych rodziców grzechu, którego skutkiem jest rozminięcie się człowieka z właściwym celem, dla którego Bóg go stworzył. Tym, który umożliwia człowiekowi na nowo urzeczywistnienie jego odwiecznego przeznaczenia, jest Jezus Chrystus. Chrystus pokazuje nam także, że prawdziwym źródłem wolności człowieka jest „zachowywanie przykazań Ojca i trwanie w Jego miłości” (Rz 15,10). W artykule omówiono najpierw chrześcijańskie rozumienie zbawienia i grzechu. Następnie mowa jest o Jezusie jako wzorze człowieka prawdziwie wolnego i o tym, w czym wyraża się Jego wolność. W końcu zostaje wskazany cel zbawienia człowieka, jakim jest „przebóstwienie” i usynowienie człowieka przez Boga.
    The primary goal of salvation in the Christian sense is “salvation to”, that is, bringing the human being to achieve the purpose for which he/she was created by God. The goal is to be a son/daughter of God, heir of God and joint-heir of Christ (see Rom The secondary goal of salvation is to remove all obstacles that prevent humans from achieving the basic purpose and destiny of their life. Hence, salvation also takes the form of “salvation/liberation from”, which has become necessary since the time the first parents committed the sin and in the result of which failed to reach the right purpose for which the human being was created. What enables the human being to re-establish his/her eternal destiny is Jesus Christ. Jesus Christ also shows us that the true source of human freedom is “keeping the commandments of the Father and abiding by His love” (15, 10). The article first discusses the Christian understanding of salvation and sin. Then we talk about Jesus as a model of a truly free man, as well as about what His freedom is expressed in. In the end, the goal of human being’s salvation is indicated, which consists in his/her “divinisation” and becoming sons and daughters of God.
    Źródło:
    Studia Bobolanum; 2019, 30, 1; 5-20
    1642-5650
    2720-1686
    Pojawia się w:
    Studia Bobolanum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wskazania dla mnichów w Komentarzu do Modlitwy Pańskiej w Regule mistrza
    Indications for monks in the Commentary to the Lord’s prayer in the Rule of the master
    Autorzy:
    Czyżewski, Bogdan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612239.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Reguła
    Ojcze nasz
    człowiek
    synostwo
    prośba
    modlitwa Pańska
    Rule
    Our Father
    man
    sonship
    prayer
    Lord’s Prayer
    Opis:
    The annonymous work called The Rule of the Master, in the so-called Thema, contains a commentary to the Lord’s Prayer. The Master, in his interpretion of invocation, touches the Christian doctrine. He analyse adopted sonship, which men is receiving by the Grace of God. This grace is a fruit of salvation given by Christ passover. Every Christian receives this grace in sacrament of baptism. First three request in Lord’s Prayer, although directed to God strictly, also refer to bound between man and Father. These prayers contains double dimension: theocentric and antropocentric. First, these three request are leading to the God, and from Him, return to man to realize to him the obligations which are connected with the status: the child of God. Four next requests concer the specific needs of man, such as daily food, forgiveness, defense against the devil and temptations. We can not admit, that these four are focusing only on man. We can find in it also a deep theocentric feature. By directing these request to God, says The Master, man expect suport and help.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2018, 69; 143-154
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    “Figli della promessa” in Veronense e Gelasianum Vetus
    „Synowie obietnicy” w Veronense i Gelasianum Vetus
    Autorzy:
    Ostrowski, Dominik
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32062666.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Sacramentarium Veronense
    Sacramentarium Gelasianum Vetus
    euchologia
    dzieci obietnicy
    dziecięctwo Boże
    obietnica
    zbawienie
    euchology
    filii promissionis
    children of the promise
    divine sonship
    promise
    salvation
    Opis:
    Starożytna euchologia Kościoła rzymskiego często jest nazywana źródłem dla lex credendi. Na tym metodologicznym fundamencie, u którego początku leży słynne powiedzenie Prospera z Akwitanii legem credendi lex statuat supplicandi, możemy nie tylko oprzeć nasze badania nad zawartością semantyczną i liturgiczną modlitw Kościoła, ale także wyprowadzać z nich przesłania o charakterze uniwersalnym. Autor przedstawia analizę liturgiczno-teologiczną wyrażenia filii promissionis, które znajduje w dwóch starożytnych sakramentarzach: Veronense i Gelasianum Vetus. Wyrażenie filii promissionis ukazuje w badanym repertorium euchologicznym fakt przyjęcia (a nawet przejęcia) przez chrześcijan, lud Nowego Przymierza, tytułu typowo starotestamentalnego, należącego dotąd do Izraela. Dokonuje się to na podstawie nie decyzji nowego Ludu Wybranego, ale na podstawie działania Boga, który realizuje nowe Przymierze w Chrystusie. Studium niniejsze jest opracowaniem i nową redakcją niektórych fragmentów dysertacji doktorskiej autora, w której temat Bożej obietnicy był częścią szerszej problematyki, dotyczącej adoptio divina.
    Źródło:
    Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2011, 2; 87-99
    2082-8586
    Pojawia się w:
    Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Silence and the Audibility of the Word: Contemplative Listening as a Fundamental Act of the New Evangelization. Part 2: Jesus Christ, the Eternal Listener
    Autorzy:
    Siegmund, J. Marianne
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/507622.pdf
    Data publikacji:
    2018-03-30
    Wydawca:
    International Étienne Gilson Society
    Tematy:
    Jesus Christ
    listening
    revelation
    sonship
    Trinity
    God
    metaphysics
    Hans Urs von Balthasar
    Thomas Aquinas
    divine person
    subsistent relation
    human person
    substance
    obedience
    the Word
    Opis:
    In the second part of her arguing for contemplative listening as a fundamental act of the new evangelization, the author turns to the theological perspective of Jesus Christ as the eternal Listener and, thus, focuses upon his act of listening, which is the unique personal form of his eternal divinity. The author addresses the following issues. Granted that listening has to do with obedient readiness, how can one say it is in the eternalSon, who, being God, would seem to be naturally exempt from obedience? In order to answer this question, the author looks at the Balthasarian “enfleshment” of Thomas’ notion of the divine persons as subsistent relations. In brief, to say that the Son is the subsistent relation of sonship means that the Son receives himself from the Father. But this self-reception implies, the author argues, an obedient readiness. And, since the Son is Word, this obedient readiness translates into a “listening.” The Son is not only the eternal Word. He is also the eternal listener of the Word he is. Within the Godhead, each person is his relation (of “opposition”) to the others and there is no difference between the person and his action. For example, the Son is his relation of sonship to the Father. But, one might ask, how could one speak of the Son’s obedience? How does one avoid subordinationism? The key is to see how the Son’s possession of divinity is compatible with a reception of it. If the Father is the “source and origin of all divinity,” the Son does, in fact, receive his divinity from the Father while, at the same time, he is co-equal and co-eternal with the Father. That the Father generates the Son does not mean, as Arius asserted, that there was a time when the Son was not. Rather, the Son always possesses his divine sonship as being given fromthe Father, while the Father possesses divinity as being given away. Divinity is compatible with relationality in the mode of reception. In the Godhead, reception is perfection. There are a number of texts from Thomas that the author presents in favor of this argument. Having established that reception is perfection in the Godhead, the author develops how this receptivity encompasses obedience and listening. For, in his receiving, the Son performs an act that, by an intrinsic analogy, one may describe as the taking of the gift of the Father into himself. In this sense, the Son is obedient to the “sense” of the Father’s self-gift. But, in the case of the Son, he isthe gift. Not only that, he isthe gift as Word. This suggests, as the author argues, that the obedience that characterizes him as a divine person is something intrinsically analogous to listening. Here, then, we find the ultimate theological reason that we are listeners: we are listeners because we are created on the model of Christ, the eternal Listener.
    Źródło:
    Studia Gilsoniana; 2018, 7, 1; 119-137
    2300-0066
    Pojawia się w:
    Studia Gilsoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dramat ojcowskiej miłości (Łk 15,11-32)
    The Drama of Fathers Love (Luke 15:11-32)
    Autorzy:
    Muszytowska, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1622033.pdf
    Data publikacji:
    2013-06-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Łk 15
    11-32
    przypowieść o miłosiernym ojcu
    honor rodziny
    synostwo
    braterstwo
    Luke 15
    parable of the merciful father
    family honor
    sonship
    brotherhood
    forgiveness
    joy
    Opis:
    The parable of the father and his two sons in the Gospel of Luke (Luke 15:11-32) makes part of a series of parables depicting the attitude of God toward sinful man. It is the attitude of seeking, concern, love, and joy in the presence of which nobody, even the greatest sinner, is excluded. The present article focuses on that attitude by exposing relationships between father and his two sons. Despite the fact that the narrative presents the events from the perspective of the sons, the father can be considered the main character of the parable. The story of the sons shows the drama of father’s love which was rejected and misunderstood by them. Both sons lose their dignity by denying their father’s love, but only the younger seems to realize it. The father shows both of them the same love and assures them that in his eyes they have never lost their sonship and they have never been deprived of it. Each of the children has to be re-adopted; each in his own way indicated by the father. The younger has to accept paternal forgiveness which is full of mercy and joy prompted by his return. The elder, on the other hand, has to imitate the mercy and joy offered by the father to his younger son.
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2013, 23; 105-126
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jesus’ Intitulation of God as Abba: Its Sources and Impact on the Idea of the Fatherhood of God in the New Testament
    Autorzy:
    Szymik, Stefan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1043609.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-21
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Abba
    Joachim Jeremias
    Bóg Ojciec
    ojcostwo Boga
    Jezus jako Syn Boży
    usynowienie wierzących (υἱοθεσία)
    God the Father
    the fatherhood of God
    the Son of God
    adoption to sonship (υἱοθεσία)
    Opis:
    In the article, the author discusses Jesus’ intitulation of God as Abba and its impact on the idea of God’s fatherhood in the New Testament writings. Responding to the recent criticism of J. Jeremias’s theses (cf. B. Chilton, M.R. D’Angelo), he tries to show that without the initial source, which was Jesus of Nazareth and his public teaching, the dynamic expansion of the idea of God’s fatherhood in the New Testament would not be possible. After a brief presentation of J. Jeremias’s ground-breaking opinion on Jesus’ filial relation to God as Father, encapsulated in the “Abba, Father” cry (Mk 14:36), a second section analyses the texts of the Hebrew Bible and Second Temple Judaism that explore the theological idea of God as Father. The third part focuses on the NT witnesses to God’s fatherhood, i.e. God both as the Father of Jesus Christ and the Father of all believers (υἱοθεσία). In conclusion, the literary evidence preserved in the NT writings and rational arguments point to Jesus of Nazareth as the source and starting point of the NT idea of God’s fatherhood. Jeremias’s study is still valid, and the address “Abba-Father” uttered by the historical Jesus remains the most concise and fullest expression of his filial relation to God.
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2020, 38, 2; 485-502
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies