Temat: sonata - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Fryderyk Chopin i Łesia Ukrainka. Per me
Fryderyk Chopin and Lesya Ukrainka. Per Me
Autorzy:: Trofymuk, Myroslav
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2038263.pdf
Data publikacji:: 2021-12-29
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: Frédéric Chopin
Lesya Ukrainka (Larysa Petrivna Kosach)
Marche funèbre (Piano Sonata No. 2 in B-flat minor, Op. 35)
Чи пам’ятаєте, коли я говорила… (Do you remember when I said …) – Lesya Ukrainka’s cycle Осінні співи (Autumn songs)
Opis:: The key word of the essay is per me, as I present in it my own reminiscence from my childhood and youth, which was when I first came into contact with the works of two exceptional maestros: Frédéric Chopin and Lesya Ukrainka (the pen name of Larysa Kosach). Chopin created musical poetry, while Lesya – a rhythmic and melodic verbal poetry. The dialogue of the two authors sounds amazing, uncovering an optimistic apotheosis of survival and the trauma of loss – the states expressed in Chopin’s Marche funèbre and by Lesya Ukrainka in her poetry cycle devoted to this composition.The temporarily mature understanding of per me in both these creations also resulted from the trauma caused by the loss of close relatives (first, the grandad at a very young age) and hence became the drive for discovering the content of art and the means of expression characteristic to various branches of art.
Źródło:: Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2021, 41; 95-105
1233-8680
2450-4947
Pojawia się w:: Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: „Sonata niemożliwa”? „Eine kleine” w przekładzie na język niemiecki
„An impossible sonata”? "Eine kleine" in German translation
Autorzy:: Sośnicka, Dorota
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2032428.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: literary translation
a musical composition of a literary work
a novel as a sonata
przekład literacki
muzyczna kompozycja utworu literackiego
powieść jako sonata
Opis:: Artykuł poświęcony jest analizie porównawczej przekładu powieści Eine kleine (2000) Artura Daniela Liskowackiego na język niemiecki pod zmienionym tytułem Sonate für S. (2003). Wychodząc od rozważań na temat muzycznej kompozycji utworu, ale także w nawiązaniu do przemyśleń Friedricha Ernsta Daniela Schleiermachera na temat dwóch możliwych metod przekładu tekstów literackich, tzn. – w dzisiejszej terminologii – jego adaptacji lub egzotyzacji, wykazano pewne mankamenty przekładu, które spowodowały, że muzyka rozbrzmiewająca w zdaniach Liskowackiego w polskim oryginale w przekładzie na język niemiecki niestety bezpowrotnie zanikła. Głównymi tego przyczynami wydają się względy marketingowe niemieckiego wydawcy oraz podjęta z tego powodu przez tłumaczkę próba dostosowania (adaptacji) utworu do gustów czytelników niemieckiej sentymentalnej literatury wspomnieniowej i w związku z tym narzucenie powieści Liskowackiego znaczenia podróży sentymentalnej do utraconej krainy dzieciństwa lub młodości. Wskazuje na to przede wszystkim pominięcie w przekładzie niemieckim podtytułu polskiego oryginału „quasi una allemanda”, a więc kluczowej wskazówki dla właściwego odczytania utworu, będącego przecież jedynie „poniekąd historią niemiecką”, gdyż w rzeczywistości jest on próbą spojrzenia na historię miasta S. (Stettin – Szczecin) przez jego polskiego współczesnego mieszkańca, który stara się odtworzyć jego obraz widziany oczami dawnych niemieckich mieszkańców.
The article constitutes a comparative analysis of a German translation of Artur Daniel Liskowacki’s Eine kleine (2000), which was published under a new title Sonate für S. (2003). Based on an examination of the musical composition of this work, but also in relation to Friedrich Ernst Daniel Schleiermacher’s concept of two methods of literary translation, that is – according to contemporary terminology – an adaptation or an exoticisation of a literary text, some shortcomings of this translation are revealed. As a result, the music of Liskowacki’s original Polish sentences is unfortunately lost in the translation into German. This situation is caused by the marketing decisions made by the German publisher, as well as an attempt made by the translator to adjust (adapt) the work to the tastes of the readers of German sentimental memoir literature, and thus impose on Liskowacki’s novel a meaning of a sentimental journey into a lost land of childhood and youth. Above all, this is indicated by acomplete omission of the Polish subtitle „quasi una allemanda”, which is a significant clue on how this work should be read, as only a quasi-German story; in fact, it is an attempt to perceive the history of S. (Stettin-Szczecin) through the eyes of its contemporary, Polish citizen, who tries to recreate the picture of the city as it was seen by its German inhabitants of the past.
Źródło:: Autobiografia Literatura Kultura Media; 2021, 17; 101-117
2353-8694
2719-4361
Pojawia się w:: Autobiografia Literatura Kultura Media
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Właściwości formalne sonat Debussy’ego w kontekście idei powrotu do tradycji muzyki francuskiej
Formal Properties of Debussy’s Sonatas in the Context of Return to the Tradition of French Music
Autorzy:: Schulz-Brzyska, Agnieszka
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2036124.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Claude Debussy
sonata
muzyka francuska
muzyka XX wieku
analiza muzyczna
Debussy
Sonata
French music
20th
century music
music analysis
Opis:: Artykuł oscyluje wokół problematyki późnych dzieł C. Debussy’ego – trzech z zaplanowanych Sześciu sonat na różne instrumenty, które udało mu się dokończyć przed śmiercią. Głównym celem jest analiza układu formalnego, jaki zastosował w nich kompozytor. Rozwiązania formalne ujęte zostały w kontekście polityczno-społecznym Francji XIX/XX w., przesyconym nacjonalistycznymi poglądami na sztukę muzyczną. Tendencje te wywarły bowiem silny wpływ na kształt późnej twórczości Debussy’ego. Artykuł opisuje i charakteryzuje ten wpływ oraz dowodzi, iż ówczesna sytuacja społeczna zmieniła podejście kompozytora do procesu twórczego.
The article concerns the late works by Claude Debussy – three of Six sonates pour instruments divers (the only three he had finished before his death). The analysis, particularly analysis of their form, is the main topic of this paper. The author considers the form of the sonatas in the context of the political and sociological tendency to return to the “real” French music. This idea, very popular in France in the late 19th and at the beginning of the 20th century, could have had some impact on Debussy’s last works. The aim of this paper is to describe the influence of these tendencies on the form of Debussy’s sonatas and to prove that they imposed the change of his creative attitude.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 13; 203-216
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: From the reprise overture to Liszt’s B minor Sonata. Romantic creations in an eighteenth century formal ‘corset’?
Autorzy:: Ryszka-Komarnicka, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/780357.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: reprise overture
Italian operatic overture
double-function form
sonata forms
romantic piano fantasies
symphonic poems
Opis:: The present paper summarises the general affinities that link the great romantic piano fantasies (Schubert’s Op. 15, Schumann’s Op. 17, Chopin’s Op. 49 and Liszt’s B minor Sonata) by means of the presence of dual structures of various kinds, including the tonal, formal and an extramusical, interpretational ‘false bottom’, the latest often of autobiographical nature. One of the most prominent dual structures present in all the above mentioned fantasies is a so-called ‘duble-function form’ (apart from far-reaching individualism in detailed solutions) which have no roots in the tradition of keyboard fantasia written by predecessors. As possible source of inspiration some oeuvres of Beethoven are often evoked. However, the paper juxtaposes them with the tradition of the so-called reprise overture, a particular kind of sonata form (called also ‘interpolated sonata form’ as its key element consists in an intrusion of slow movement within the course of sonata form) that emerged in the circles of Italian 18th century opera, widespread often in conjunction with the scope to link an operatic sinfonia with the rest of the drama. Examples by Salieri, Mozart and Haydn are briefly analyzed to show the variety of solutions and posing the hypothesis that reprise overture might be (as transferred well into the 19th century by many operatic composers and ‘kleine Meisters’ that used it in purely instrumental pieces) one of the possible - and unexpected - roots of the formal design of the greatest oeuvres in piano literature ever composed.
Źródło:: Interdisciplinary Studies in Musicology; 2014, 13; 29-42
1734-2406
Pojawia się w:: Interdisciplinary Studies in Musicology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Brzmienie a relacje interinstrumentalne w fakturze kameralnej na przykładzie wybranych polskich sonat skrzypcowych XX wieku
Tone and Interinstrumental Relations in Chamber Texture Based on Selected Polish 20th Century Violin Sonatas
Autorzy:: Renat, Maryla
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/453991.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:: sonata skrzypcowa
brzmienie
muzyka polska
violin sonata
sound
Polish music
Opis:: Artykuł przedstawia relacje pomiędzy partiami dwóch instrumentów i ich wpływ na brzmienie. Zagadnienie to jest ukazane na przykładzie 4 sonat skrzypcowych polskich kompozytorów, powstałych w różnych latach XX wieku. A są to: — Sonata G-dur na skrzypce i fortepian Henryka Melcera (1907), — Sonata na skrzypce i fortepian Romana Maciejewskiego (1938), — IV Sonata na skrzypce i fortepian Grażyny Bacewicz (1949), — Sonata na skrzypce i fortepian (1971). Rozważania o brzmieniu poprzedzone są metodologicznym wstępem, zatytułowanym „Brzmienie jako problem badawczy”. Ukazuje on uwagi Carla Dahlhausa, Igora Strawińskiego, Ryszarda Daniela Golianka i Józefa Michała Chomińskiego. Analizy utworów poprzedzają uwagi dotyczące relacji interinstrumentalnej i jej definicje. W pierwszej sonacie Henryka Melcera relacje przyjmują postać dialogu sukcesywnego i symultatywnego, w którym istnieją różne rodzaje brzmienia: selektywne, eufoniczne, złożone, kontrastowe. Druga kompozycja, Sonata Romana Maciejewskiego, przedstawia rodzaj dialogu symultatywnego o brzmieniu topliwym. IV Sonata Grażyny Bacewicz reprezentuje dialog symultatywny o brzmieniu kontrastowym. Sonata Eugeniusza Knapika reprezentuje model płaszczyznowy, który tworzy układ formy brzmieniowej tarasowej. Artykuł zamyka podsumowanie, w którym wysunięto wnioski nadrzędne: w każdym utworze istnieją trzy warstwy relacji kształtujących brzmienie: — dobór instrumentów a brzmienie, — rdzeń dźwiękowy a brzmienie, — ukształtowanie interinstrumentalne a brzmienie.
Issues concerning relations between the parts for two instruments and is effect on the tone form in the course of development of the form are discussed in the article. The authoress performs exemplification of the issue on the grounds of case studies of four violin sonatas written by Polish composers in different periods of the 20th century. They are: — Sonata in G-major for violin and piano by Henryk Melcer (1907), — Sonata for violin and piano by Roman Maciejewski (1938), — Sonata No 4 for violin and piano by Grażyna Bacewicz (1949), — Sonata for violin and piano by Eugeniusz Knapik (1971). Deliberations on the texture-tone phenomena in these compositions are preceded by a methodo- logical introduction, entitled “Tone as a Research Problem”. Opinions expressed by, among others, Carl Dalhaus, Igor Stravińsky, Ryszard D. Golianek, Józef M. Chomiński are also discussed. Analyses of subsequent works lead to conclusions on types of the applied texture, methods of operating instrumental registers and variations of inter-instrumental relations. In each sonata, the conclusions are different. In the Sonata in G-major by Henryk Melcer, there are relations of a successive dialogue, giving a selective tone and simultative cooperation (parallel narration) forming three tone variants: uniform, complementary and contrasting. The second composition, Sonata by Roman Maciejewski, shows aspiration to the texture-tone combination. Sonata No. 4 by Grażyna Bacewicz achieves a high degree of variability with a majority of contrasting simultative cooperation. The last Sonata by Eugeniusz Knapik, assuming the plane model with strong con- trasts in planning tone arrangements, creates a “terrace tone form”. Each sonata presents its own model (also stylistic) of shaping tone and texture, and the final shape of the tone is affected by its idiolect form, resulting from, above all, the individual style of a given composer.
Źródło:: Edukacja Muzyczna; 2014, 9; 89-111
2545-3068
Pojawia się w:: Edukacja Muzyczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Elementy rodzimego folkloru w polskich sonatach skrzypcowych XX wieku
Local folklore elements in 20th century Polish violin sonatas
Autorzy:: Renat, Maryla
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/454058.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:: polska sonata skrzypcowa XX wieku
20th century Polish violin sonata
Opis:: Artykuł ukazuje inspiracje folklorystyczne zawarte w polskich sonatach skrzypcowych powsta- łych w XX wieku: Rozważania analityczne dotyczą 8 dzieł z I połowy i 3 z II połowy XX wieku. Większość tych kompozycji należy do nurtu tzw. „zapomnianej muzyki polskiej”. Oto ich wykaz z datowaniem: — Michał Józefowicz, Sonata d-moll na skrzypce i fortepian op. 12 (1902), — Henryk Melcer, Sonata G-dur na skrzypce i fortepian (1907), — Józef Szulc, Sonata a-moll na skrzypce i fortepian op. 61 (przed 1908), — Franciszek Brzeziński, Sonata D-dur na skrzypce i fortepian op. 6 (1910), — Witold Friemann, Sonata e-moll „Polska” na skrzypce i fortepian op. 15 (1913), — Stefan Bolesław Poradowski, 3 Sonatiny na dwoje skrzypiec op. 11a (1923), — Alfred Gradstein, Sonatina C-dur na skrzypce i fortepiano (1937), — Stanisław Wisłocki, Sonata F-dur na skrzypce i fortepian (1942), — Jerzy Kolasiński, Sonatina na skrzypce i fortepian „alla rustica” (1971), — Jerzy Młodziejowski, Sonata na dwoje skrzypiec (1972), — Joanna Bruzdowicz, I Sonata „Il Ritorno” na skrzypce solo (1990). Omówienie tych utworów następuje w porządku chronologicznym. Celem przeprowadzonych analiz jest uzyskanie odpowiedzi na następujące pytania: 1. Które elementy polskiego folkloru zaistniały w sonacie polskiej XX wieku? 2. W jaki sposób zostały zastosowane, a więc jakie techniki kompozytorskie wykorzystano w ich opracowaniu? 3. Jaką funkcję nadali tym utworom poszczególni twórcy? Każdy z utworów poddany jest analizie rozpatrującej wymienione wcześniej problemy badawcze i zilustrowany przykładami nutowymi. Z badań wynika, że w tym gatunku zaistniały cztery elementy polskiego folkloru, zastosowane w odmienny sposób przez różnych twórców. Należą do nich: — cechy melorytmiczne tańców mazurowych (w strukturach tematów oraz jako stylizacja w funkcji części sonaty – w 6 utworach), — stylizacje krakowiaka w funkcji finału sonaty – w 2 utworach, — nawiązanie do charakteru poloneza (cechy melorytmiczne tematów w 2 utworach), — stylizacja śpiewów góralskich, tzw. „Wierchowej nuty” w funkcji części wolnej – w 1 utworze.
The article shows folklore inspirations contained in Polish violin sonatas composed throughout the 20th century: analytical considerations apply to 8 works created in the first half and 3 in the second half of the 20th century. Most of these compositions, listed below with dates, belong to the so-called current of ‘Forgotten Polish music’: — Michał Józefowicz, Sonata in D minor for violin and piano op. 12 (1902), — Henryk Melcer, Sonata in G major for violin and piano (1907), — Józef Szulc, Sonata in A minor for violin and piano op. 61 (before 1908), — Franciszek Brzeziński, Sonata in D major for violin and piano op. 6 (1910), — Witold Friemann, Sonata in E minor „Polish” for violin and piano op. 15 (1913), — Stefan Bolesław Poradowski, 3 Sonatinas for two violins op. 11a (1923), — Alfred Gradstein, Sonatina in C major for violin and piano (1937), — Stanisław Wisłocki, Sonata in F major for violin and piano (1942), — Jerzy Kolasiński, Sonatina for violin and piano „alla rustica” (1971), — Jerzy Młodziejowski, Sonata for two violins (1972), — Joanna Bruzdowicz, I Sonata „Il Ritorno” for violin solo (1990). The paper discusses these works in chronological order. The purpose of the analysis is to find answers to the following questions: 1. Which elements of Polish folklore appeared in the 20th century Polish sonata? 2. How were they implemented, and therefore what compositional techniques were used in their creation? 3. What function was ascribed to these works by individual composers? Each of the compositions is analysed with reference to the above mentioned research problems and illustrated by examples of musical notation. Research shows that four elements of Polish folklore occur in this genre and that they are implemented in various ways by different authors. These include: — melo-rhythmic features in mazurka dances (in the theme structure and in the stylization of a movement in sonata – in 6 musical pieces), — „krakowiak” stylization in the finale movement of sonata – in 2 pieces, — a reference to the polonaise style (melo-rhythmic features in the themes of 2 pieces), — Górale songs stylization, the so-called „Wierchowa nuta” (‘Wierchowa genre’ – two-voice or multivocal melodic idea of mountain peak slow-pace songs – consisting of 1 musical phrase with repetition, sung by Polish Górale in Podhale) in the slow movement – in 1 piece.
Źródło:: Edukacja Muzyczna; 2015, 10; 59-92
2545-3068
Pojawia się w:: Edukacja Muzyczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Sonata d-moll op. 9 Karola Szymanowskiego. Geneza – technika kompozytorska – recepcja – opinie
Sonata in D minor, Op. 9 by Karol Szymanowski. Genesis – reception – compositional technique
Autorzy:: Renat, Maryla
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/453984.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:: polska muzyka skrzypcowa XX wieku
sonata skrzypcowa
Karol Szymanowski
Polish violin music of the 20th century
the violin sonata
Opis:: Artykuł syntetyzuje wszelkie informacje, komentarze, omówienia na temat Sonaty d-moll na skrzypce i fortepian op. 9 Karola Szymanowskiego i prezentuje dokładną analizę formy i języka dźwiękowego tego dzieła. Układ treści zawarty jest w 5 paragrafach: 1) Wstęp, 2) Geneza, 3) Recepcja, 4) Technika kompozytorska, 5) Sonata d-moll w literaturze muzykologicznej. Pierwszy z nich podaje wstępne uwagi o stylu skrzypcowym kompozytora. Drugi przytacza wszystkie dane i okoliczności, dotyczące powstania Sonaty d-moll na podstawie polskiego piśmiennictwa. Trzeci to przegląd recenzji utworu po pierwszych publicznych wykonaniach w Polsce i za granicą. Czwarty paragraf jest centralną częścią artykułu i traktuje o technice kompozytorskiej. Podzielony został na 7 zagadnień: 1. Architektonika, 2. Budowa współczynników formalnych, 3. Technika pracy tematycznej, 4. Plan tonalny utworu, 5. Właściwości melodyki, 6. Faktura a harmonika i tonalność, 7. Relacje interinstrumentalne. Rozważania analityczne ujęte zostały w dwustopniową strukturę, z zaakcentowaniem zagadnień szczegółowych. Analiza formy i środków techniczno-wyrazowych utworu ma na celu ukazanie dojrzałości twórczej tego młodzieńczego dzieła. Ilustrowana jest pięcioma przykładami zapisu nutowego. Ostatni paragraf stanowi przegląd opinii na temat Sonaty d-moll Szymanowskiego, zawartych w literaturze polskiej i obcojęzycznej (niemieckiej, angielskiej, francuskiej), poświęconej biografii i twórczości kompozytora. Problematyka poruszana w artykule poparta jest licznymi cytatami, zaczerpniętymi z monografii badaczy polskich i obcych. Artykuł zwieńczony jest wnioskami końcowymi. Do tekstu dołączono wykaz nagrań płytowych omawianej Sonaty.
The article synthesizes all information, analyses and comments on ‘Sonata in D minor for violin and piano’, op. 9 by Karol Szymanowski, and offers a thorough study of the musical form and language of the work. The content is divided into 5 paragraphs: 1) Introduction, 2) Genesis, 3) Reception, 4) Compositional technique, 5) ‘Sonata in D minor’ in musicological literature. The first of these makes preliminary observations on the composer’s violinistic style. The second lists all the data and circumstances relating to the creation of ‘Sonata in D minor’ on the basis of Polish literature. The third one examines the reviews of the work after the first public performances in Poland and abroad. The fourth section, which constitutes the central part of the article, deals with the composinal technique and has been divided into 7 areas: 1. Architecture, 2. The structure of formal elements, 3. Thematic work technique, 4. The tonal plan of the composition 5. Melody characteristics 6. Texture vs harmony and tonality 7. Interinstrumental relations. Analytical considerations have been included in a two-part structure, detailing the specific issues. The analysis of the form as well as technical and expressive devices of the work aims to show the artistic maturity of this youthful work. It is illustrated with five examples of musical notation. The last section provides an overview of opinions on the ‘Sonata in D minor’ by Szymanowski, expressed in Polish and foreign literature (German, English, French) dedicated to the biography and works of the composer.
Źródło:: Edukacja Muzyczna; 2015, 10; 29-58
2545-3068
Pojawia się w:: Edukacja Muzyczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: The ‘Faust’ or ’Lucifer’ Sonata? On Liszt’s idea of programme music as exemplified by his Piano Sonata in B minor
Autorzy:: Polony, Leszek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/780369.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: Franz Liszt
Piano Sonata in B minor
programme music
Tibor Szasz
Marta Grabocz
John Milton
Paradise Lost
Johann Wolfgang Goethe
Faust
Opis:: The musicological tradition places Liszt’s Sonata in B minor within the sphere of compositions inspired by the Faustian myth. Its musical material, its structure and its narrative exhibit certain similarities to the ‘Faust’ Symphony. Yet there has appeared a different and, one may say, a rival interpretation of Sonata in B minor. What is more, it is well-documented from both a musical and a historical point of view. It has been presented by Hungarian pianist and musicologist Tibor Szasz. He proposes the thesis that the Sonata in B minor has been in fact inspired by Milton’s Paradise Lost, with its three protagonists: Adam, Satan and Christ. He finds their illustrations and even some key elements of the plot in the Sonata’s narrative. But yet Milton’s Paradise Lost and Goethe’s Faust are both stories of the Fall and Salvation, of the cosmic struggle between good and evil. The triads of their protagonists - Adam and Eve, Satan, and Christ; Faust, Mephisto and Gretchen - are homological. Thus both interpretations of the Sonata, the Goethean and the Miltonian, or, in other words, the Faustian and the Luciferian, are parallel and complementary rather than rival. It is also highly probable that both have had their impact on the genesis of the Sonata in B minor.
Źródło:: Interdisciplinary Studies in Musicology; 2014, 13; 17-28
1734-2406
Pojawia się w:: Interdisciplinary Studies in Musicology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Four Movements for Two Pianos (2008) Philipa Glassa. Uwagi na temat formy
Philip Glass’s Four Movements for Two Pianos (2008). Some remarks on the musical form
Autorzy:: Miklaszewska, Joanna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/521940.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Tematy:: neoromantyzm
sonata
postminimalizm
technika repetytywna
neoromanticism
postminimalism
repetitive technique
Opis:: Four Movements for Two Pianos Philipa Glassa jest kompozycją, której wiele cech pozwala zaszeregować ją do nurtu w muzyce przełomu XX i XXI wieku określanego jako „neoromantyzm” lub „nowy romantyzm”. W utworze tym elementem pierwszoplanowym staje się melodyka, zaś harmonika oparta jest na trójdźwiękach i czterodźwiękach. Dominującą fakturą jest homofonia, w zakresie artykulacji często wprowadzana jest gra legato. Zaakcentowanie w tytule czterech części wchodzących w skład utworu wskazuje na analogie z czteroczęściowym schematem cyklu sonatowego. Część pierwsza odzwierciedla elementy formy allegra sonatowego, o czym świadczy tempo szybkie, wystąpienie dwóch przeciwstawnych tematów i ich przetwarzanie oraz wprowadzenie krótkiej repryzy, a także stosowanie nieregularnych struktur okresowych. Część druga, utrzymana w tempie umiarkowanie wolnym, ma budowę odcinkową; zaznaczają się w niej cechy ronda. Część trzecia utrzymana jest w formie odcinkowej. W jej warstwie wyrazowej kompozytor nawiązał do tradycji gatunku scherza. Finał (Movement 4) kompozytor ujął w formę wariacji z dwoma tematami. W Four Movements for Two Pianos kompozytor nawiązuje także do tradycji romantycznych utworów cyklicznych poprzez dążenie do ujednolicenia materiału tematycznego. O oryginalności ustanowionego przez Philipa Glassa idiomu postminimalistycznej sonaty świadczy nowatorskie kształtowanie struktur tematycznych, łączące struktury ewolucyjne, nawiązujące do tradycji sonaty klasyczno-romantycznej, z procedurami repetycyjnymi o proweniencji minimalistycznej oraz zestawianie minimalistycznej faktury fortepianowej z fakturą wirtuozowską. O postminimalistycznym obliczu utworu Four Movements for Two Pianos zadecydowało przede wszystkim wprowadzenie techniki repetytywnej oraz oryginalne zestawianie jej z techniką przetworzeniową i wariacyjną. W sposobie kształtowania formy — odwołaniem do dawnego modelu formalnego i wypełnianiem go nowoczesnym językiem dźwiękowym nawiązał Glass do idiomu neoklasycznej sonaty.
Philip Glass’s Four Movements for Two Pianos is a composition whose numerous qualities allow it to be linked with the contemporary musical trend known as “neoromanticism” or “new romanticism”. The crucial element of the piece is the melody, the harmony is based on triads and four-note chords. The dominant texture is homophony, and the legato articulation is often introduced. The four movements stressed in the title indicate analogy with the four-part sonata cycle. The first part reflects the elements of the sonata-allegro form, as evidenced by the fast tempo, the occurrence of two opposing subjects and their transformation, introducing a short recapitulation, and the use of irregular periodic structures. The second part, written at moderate pace, has a sectional structure; there are some features of the rondo form. The third part also has a sectional structure. The composer referred to the scherzo genre in it. Movement 4 takes the variation form with the two themes. In Four Movements for Two Pianos the composer also refers to the tradition of romantic cyclical works by striving to unify the thematic material. Philip Glass in his postminimalist sonata provides an innovative formation of the thematic structures, linking evolutionary structures, referring to the tradition of classical and romantic sonatas with the repetitive procedures of minimalist origin, and combining a minimalist piano texture with a virtuoso texture. The postminimalist nature of Four Movements for Two Pianos was determined primarily by the introduction of the repetitive technique, which is compiled with the development and variation techniques. In the manner of shaping the form — referring to the old formal model and filling it with a modern sound language, Glass referred to the idiom of the neoclassical sonata.
Źródło:: Aspekty Muzyki; 2018, 8; 377-390
2082-6044
Pojawia się w:: Aspekty Muzyki
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Aspekty religijne w polskiej muzyce fortepianowej XX i XXI wieku
Religious aspects of Polish piano music of the 20th and 21st century
Autorzy:: Łukaszewski, Marcin Tadeusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/521922.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Tematy:: church hymn
Gregorian chant
inspiration, intertextuality
piano concerto
piano music
Polish music
postmodernism
religious music
the sacred
sonata
suite.
Opis:: This article discusses the works for solo piano and for piano and orchestra, in which reli- gious inspiration associated with Christianity was found. The fact that such “sacral” inspiration was pre-sent in piano music may be confirmed by many works of Ferenc Liszt and Olivier Messiaen, to name but a few evident examples. One can also add selected works of Frederic Chopin, not only Scherzo in B minor, op. 20, which includes a citation of the Polish carol “Lulajże, Jezu- niu (“Lullaby, Little Baby Jesus”), but also a number of motifs from other Polish church hymns found in Chopin’s music by Jan Węcowski. There are several categories of works with references to the sacred in the Polish piano music of the 20th and 21st century: works with religious inspiration suggested in their very title or in the musical material, and works with a widely understood religious context, but without any direct references to the sacred. Religious themes can be found in the works for piano and orchestra, for instance by Wojciech Kilar, Paweł Łukaszewski, Bogusław Madey, and Józef Świder. These themes appear in solo works for piano, e.g. by Mirosław Bukowski, Irena Garztecka, Leszek Mateusz Gorecki, Tomasz Kamieniak, Juliusz Łuciuk, Władysława Markiewi- czówna, Witold Rudziński, Marian Sawa, Sebastian Szymanski or Aleksander Tansman. The piano music with religious inspiration written in the 20th and 21st centuries has not yet been the subject of a comprehensive research. However, some authors did point to such motifs, for example Stanisław Będkowski, Bogumiła Mika, Violetta Przech, and Janina Tatarska. Still, they only men- tioned them while writing about other, non-religious issues related to Polish piano music.
Źródło:: Aspekty Muzyki; 2015, 5; 27-58
2082-6044
Pojawia się w:: Aspekty Muzyki
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Muzyczność Sonaty Jana Augusta Kisielewskiego. Analiza wybranych komponentów
Autorzy:: Listowska, Monika
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/650345.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:: musicality, thematization of music, drama, Sonata, Jan August Kisielewski, sonata form
Opis:: The article discusses the subject matter of filiations of literature and music. In Sonata by Jan August Kisielewski, they are revealed in the field of thematization. Andrzej Hejmej customarily defines this plane as Type II musicality. The main carrier of meanings in the drama becomes the title. It generates the significance of the work and emphasizes its interdisciplinary nature. It also indicates the occurrence of a specifi c musical structure in the text. It is a sonata form, constituting a composition model of the drama and determining the axis of its construction. The presence of musical connotations in Kisielewski’s Sonata is indicated on many levels, including: through an artistic motif, a clear reference to the Song of Songs, the auditive layer of the work
Źródło:: Konteksty Kultury; 2014, 11, 3
2353-1991
Pojawia się w:: Konteksty Kultury
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Projekt „Świąteczna paczka dla kombatanta. Spotkanie pokoleń”
Autorzy:: Łepecki, Jacek.
Powiązania:: Biuletyn Informacyjny / Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej. Zarząd Główny 2021, nr 1, s. 71-73
Data publikacji:: 2021
Tematy:: Fundacja Warszawska Orkiestra Symfoniczna „Sonata” im. Bogumiła Łepeckiego
Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej
Organizacje kombatanckie
Kombatanci
Działalność charytatywna
Boże Narodzenie
Wolontariusze
Artykuł z czasopisma kombatanckiego
Artykuł z czasopisma historycznego
Opis:: Projekt „Świąteczna paczka dla kombatanta” zorganizowany został przez Fundację Warszawska Orkiestra Symfoniczna „Sonata” im. Bogumiła Łepeckiego we współpracy z Ministerstwem Obrony Narodowej. Młodzi wolontariusze dostarczyli świąteczne paczki dwustu kombatantom z Warszawy i powiatu wołomińskiego. Dary otrzymali kombatanci ze Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej i Związku Kombatantów Rzeczpospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych Zarząd Koła w Wołominie.
Fotografie.
Dostawca treści:: Bibliografia CBW

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: The Development of the Modern Guitar Sonata
Kształtowanie się formy współczesnej sonaty gitarowej
Autorzy:: Kuźniar, Marcin
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/17903432.pdf
Data publikacji:: 2023-04-01
Wydawca:: Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:: Guitar sonata
form evolution
guitar music after 1950
Franz Werthmüller
Alberto Ginastera
Michael Tippett
Hans Werner Henze
Sonata gitarowa
ewolucja formy
muzyka gitarowa po 1950 roku
Opis:: Niniejszy artykuł podejmuje temat kierunków rozwoju sonaty gitarowej po 1950 roku. Historia kształtowania się formy to proces niezwykle dynamiczny, a każda epoka przynosi wiele różnorodnych, często wzajemnie sprzecznych, punktów widzenia. W tym kontekście przeanalizowane zostały pod względem formalnym cztery sonaty gitarowe, reprezentatywne dla omawianego okresu: F. Werthmüller – Sonata A-dur op. 17, A. Ginastera – Sonata op. 47, M. Tippett – The Blue Guitar, H.W. Henze – Royal Winter Music. Jako kryterium doboru dzieł przyjęto możliwość przekrojowego omówienia głównych nurtów i spojrzeń na formę cyklu sonatowego, obecnych w literaturze gitarowej drugiej połowy XX i XXI w. W toku badań wykrystalizował się obraz sonaty jako cyklu, który daje współczesnemu kompozytorowi narzędzia do realizowania indywidualnych poszukiwań artystycznych, przy jednoczesnym zachowaniu pewnych niezmiennych cech charakterystycznych formy. W niniejszej pracy podjęto próbę zdefiniowania, czym jest owa niezachwiana tożsamość sonaty.
This article explores the directions of development of the guitar sonata after the year 1950. The development of any given form is a highly dynamic process with each period bringing a wide variety of, frequently contradictory, points of view. In this context, the author performed a formal analysis of four guitar sonatas representative of the period in question: Sonata in A major Op. 17 by F. Werthmüller, Sonata Op. 47 by A. Ginastera, The Blue Guitar by M. Tippett and Royal Winter Music by H.W. Henze. The criterion for selecting the works was to allow a thorough overview of the main trends and views on the sonata cycle form present in guitar music of the second half of the 20th and the beginning of the 21st century. During the research, an image of the sonata as a cycle emerged which presents the contemporary composers with tools that allow them to pursue their artistic vision while maintaining certain immutable features of the form in question. This article attempts to define this immutable identity of the sonata.
Źródło:: Edukacja Muzyczna; 2022, 17, 17; 157-191
2545-3068
Pojawia się w:: Edukacja Muzyczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Panorama romantycznej sonaty organowej
The overview of the Romantic organ sonata
Autorzy:: Kucharski, Lech
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/521869.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Tematy:: sonata
organs
Romanticism
composers
sonata cycle
forms in cycle parts
Opis:: The subject matter of the Romantic organ sonata is viewed in the article from a general, wide perspective, therefore providing additional background concerning its status. In particular, the issues discussed include the following aspects: lists of sonatas with nationalities of their composers, time limits of the Romantic organ sonata, kinds of sonata cycle structure, specific characteristics of forms applied in the particular parts of the cycle and their location within its different variants, as well as the final conclusions. The text is completed with the annexes and tables which illustrate the issues discussed. During the research 246 sonatas had been identified, of which nearly 70% were analyzed. The note transcription of the remaining works proved unavailable. The key role in the emergence and development of the Romantic organ sonata was played by German composers. Their sonatas make over a half of all the identified pieces. The predecessors were: Felix Mendelssohn-Bartholdy and August Ritter. Their suggested cycle structure and the features of their organ sonatas defined the direction of the genre’s development, which was confirmed by the works of other German composers, as well as those of other nationalities. The significant group of composers writing organ sonatas is made by British authors (41 sonatas, 26 composers), whereas the list of French creators is rather short. In other countries there were few composers who wrote a small number of sonatas. There are also countries in which not a single organ sonata was found. This article is the first attempt to present the overview of the Romantic organ sonata in Polish professional literature.
Źródło:: Aspekty Muzyki; 2017, 7; 195-223
2082-6044
Pojawia się w:: Aspekty Muzyki
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Wpływ deficytu wody na wymianę gazową liści, wzrost i plonowanie dwóch odmian truskawki uprawianych pod osłonami
Effect of water deficit on gas exchange parmeters, growth and yield of two strawbery cultivars grown under greenhouse conditions
Autorzy:: Klamkowski, K.
Treder, W.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/60295.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Stowarzyszenie Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich PAN
Tematy:: uprawa roslin pod oslonami
deficyt wody
krzewy owocowe
truskawka
truskawka Elsanta
truskawka Sonata
transpiracja
wymiana gazowa
wzrost roslin
wzrost korzeni
plonowanie
Opis:: W doświadczeniu określono wpływ deficytu wody w podłożu na wybrane parametry fizjologiczne, wzrost i plonowanie roślin dwóch odmian truskawki uprawianych w szklarni. Niedobór wody w podłożu (-30 kPa) był utrzymywany poprzez ograniczenie nawadniania. W doświadczeniu wykazano zróżnicowanie reakcji dwóch odmian truskawki na suszę. W warunkach stresu u roślin odmiany ‘Sonata' stwierdzono mniejsze zahamowanie rozwoju systemu korzeniowego oraz powierzchni liściowej w porównaniu z ‘Elsantą'. Na podstawie pomiarów parametrów fizjologicznych (natężenia fotosyntezy i transpiracji), których stosunek wyraża efektywność wykorzystania wody, wykazano, że rośliny odmiany ‘Sonata' charakteryzują się sprawniejszą regulacją stosunków wodnych. W warunkach optymalnego zaopatrzenia w wodę rośliny obu odmian wydały plon podobnej wielkości. Niedobór wody spowodował większe ograniczenie plonowania w przypadku roślin odmiany ‘Elsanta'.
The response of two strawberry cultivars (‘Elsanta’, ‘Sonata’) to drought was examined by evaluating the yield and selected morphological and physiological parameters. Plants were subjected to two different water regimes: optimalirrigation (control), and reduced irrigation (water potential in the growing medium was maintained at a level -30 kPa, stress treatment). Genotypes differed in their response to water deficiency. Cultivar ‘Sonata’ presented high rates of net photosynthesis with high value of water use efficiency (a ratio of photosynthetic rate to transpiration rate) under water shortage conditions. Drought stress reduced leaf area in all cultivars, but root development was retarded only in ‘Elsanta’. Under water deficiency conditions reduction of yield was higher for ‘Elsanta’. ‘Sonata’ appeared to be more drought resistant which was reflected by both growth and yield parameters.
Źródło:: Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich; 2011, 05
1732-5587
Pojawia się w:: Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "sonata" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Podbaza

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język