Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "skuteczność leczenia" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-13 z 13
    Tytuł:
    Metoda EEG-biofeedback w terapii pacjentow z rozpoznaniem ADHD – przegląd badań
    Neurofeedback in the treatment of patients diagnosed with ADHD – a review of research
    Autorzy:
    Flisiak-Antonijczuk, Halina
    Adamowska, Sylwia
    Chładzińska-Kiejna, Sylwia
    Kalinowski, Roman
    Adamowski, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033300.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    ADHD
    EEG-biofeedback
    neurofeedback
    nonpharmacological interventions
    skuteczność leczenia attention-deficit/hyperactivity disorder
    treatment efficacy
    zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi
    adhd
    eeg-biofeedback
    leczenie
    pozafarmakologiczne
    skuteczność leczenia
    Opis:
    Attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) is a chronic disorder of multifactorial aetiology, usually recognized in childhood but also occur in adulthood. Diagnostics of ADHD is complex and requires a comprehensive approach considering interview and observations from different sources. In patients with ADHD more frequently co-occur antisocial behaviour, addiction to alcohol and drugs, depression, and increased risk of suicide. Treatment of ADHD requires a comprehensive approach that involves the use of psychoeducation, behavioural therapy and pharmacotherapy. Standard pharmacological treatment and psychological therapy are often insufficient. The drugs increase the risk of side effects and their use is limited due to the limitations of the reimbursement. The most serious adverse effects include the possibility of psychostimulant drugs addiction, inhibition of growth, insomnia, lack of appetite, dysphoria, anticholinergic symptoms and extrapyramidal symptoms. Studies of children with ADHDhave demonstrated characteristic abnormalities in EEG in specific locations of the brain. Neurofeedback, a type of behavioural therapy, is one of the non-standard treatment for ADHD. The essence of neurofeedback is modelling behaviour through effects on the bioelectric activity of the brain. In comparison with pharmacotherapy it is a relatively cheap method – even if the costs are not reimbursed – not overloading for the patient and safe (has few side effects). There is no, however, well-documented studies of effectiveness this method in ADHD so in the review we focused on the methodology, critically referring to results not derived from controlled trials.
    Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (attention-deficit/hyperactivity disorder, ADHD) to przewlekłe zaburzenie polietiologiczne, najczęściej rozpoznawane w okresie dzieciństwa, ale występujące również w życiu dorosłym. Diagnostyka ADHD jest złożona – opiera się na wywiadzie i obserwacjach pochodzących z różnych źródeł. U pacjentów z zespołem nadpobudliwości częściej współwystępują zachowania antyspołeczne, uzależnienie od alkoholu i narkotyków oraz depresja, a także wzrasta ryzyko samobójstwa. Leczenie ADHD wymaga kompleksowego podejścia, które polega na stosowaniu psychoedukacji, terapii behawioralnej i farmakoterapii. Standardowe leczenie farmakologiczne oraz terapia psychologiczna są często niewystarczające. Leki stwarzają niebezpieczeństwo wystąpienia objawów niepożądanych, ponadto ich stosowanie jest limitowane z uwagi na ograniczenia refundacyjne. Do najpoważniejszych działań ubocznych należy zaliczyć możliwość uzależnienia się od środków psychostymulujących, hamowanie wzrostu, bezsenność, brak apetytu, dysforię, objawy cholinolityczne i pozapiramidowe. W badaniach dzieci z ADHD wykazano charakterystyczne nieprawidłowe formy zapisu elektroencefalograficznego w określonych lokalizacjach w mózgu. Jedną z niestandardowych metod leczenia zespołu nadpobudliwości, wykazującą podobieństwo do terapii behawioralnej, jest EEG-biofeedback. Jego istotą jest modelowanie zachowania poprzez wpływ na czynność bioelektryczną mózgu. W porównaniu z farmakoterapią jest to metoda relatywnie tania (nawet jeśli koszty terapii nie są refundowane), nieobciążająca pacjenta i bezpieczna. Nie ma jednak dobrze udokumentowanych badań jej skuteczności w ADHD, dlatego w dokonanym przeglądzie publikacji szczególną uwagę zwrócono na wybór zastosowanej metodologii, krytycznie odnosząc się do wyników, które nie pochodzą z badań kontrolowanych.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2014, 10, 1; 91-96
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wykorzystanie modelu Coxa do oceny prawdopodobieństwa wyleczenia wirusowego zapalenia wątroby typu C
    The assessment of the probability of healing HCV based on the COX proportional hazard model
    Autorzy:
    Zaremba-Pechmann, L.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/78874.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie. Wydawnictwo Uczelniane ZUT w Szczecinie
    Tematy:
    choroby zakazne
    wirusowe zapalenie watroby typu C
    prawdopodobienstwo wyleczenia
    leczenie przeciwwirusowe
    skutecznosc leczenia
    model Coxa
    Opis:
    The Cox proportional hazard model was applied to the estimation of the HCV healing probability, including the type of the antiviral therapy. The analysis gave the answer, which kind of medicines were more effective in the battle against chosen disease. The most chances for healing have the sick, who had been treated with the PegInterferon α and Ribavirin, and the less chances – patients, who received only Interferon α.
    Źródło:
    Folia Pomeranae Universitatis Technologiae Stetinensis. Oeconomica; 2010, 59
    2081-0644
    Pojawia się w:
    Folia Pomeranae Universitatis Technologiae Stetinensis. Oeconomica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Skuteczność psychoterapii i farmakoterapii w leczeniu zaburzeń depresyjnych i lękowych z perspektywy neurobiologicznej
    Autorzy:
    Adamczyk, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/857450.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika
    Tematy:
    choroby czlowieka
    depresja
    zaburzenia lekowe
    leczenie
    farmakoterapia
    psychoterapia
    terapia poznawczo-behawioralna
    terapia psychodynamiczna
    skutecznosc leczenia
    Źródło:
    Wszechświat; 2015, 116, 01-03
    0043-9592
    Pojawia się w:
    Wszechświat
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zakażenie Helicobacter pylori. Diagnostyka i leczenie
    Helicobacter pylori infection. Diagnosis and treatment
    Autorzy:
    Dryla, Przemysław
    Gil, Jerzy
    Wojtuń, Stanisław
    Korszun, Karolina
    Kasińska, Ewa
    Mackiewicz, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033698.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    Helicobacter pylori
    diagnosis
    efficacy of treatment
    eradication
    infection
    helicobacter pylori
    zakażenie
    diagnostyka
    eradykacja
    skuteczność leczenia
    Opis:
    Helicobacter pylori infection is common. The World Health Organization estimates that about 70% of people in developing countries and 30% in developed countries are infected with this bacterium. The infection spreads through personal contacts via an oral-oral, gastro-oral and faecal-oral route of transmission. Helicobacter pylori infection is asymptomatic in 80–90% of cases. Both invasive and non-invasive methods are used in the diagnosis of this infection. The choice of the method depends on the current clinical condition and the necessity to perform endoscopy of the upper gastrointestinal tract. Since the incidence and prevalence of Helicobacter pylori infection are high, H. pylori detection tests should be performed only when eradication therapy is planned. According to the guidelines of the Working Group of the Polish Society of Gastroenterology, eradication treatment involves a multidrug therapy with proton pump inhibitors, antibiotics and bismuth citrate. All of these drugs should be used for a period of 10–14 days. Clarithromycin should not be used as the first choice treatment because of increasing resistance in Poland. A breath test is an optimal way to evaluate the effectiveness of the antibacterial therapy but is rarely performed due to high price and low availability. Serology tests are available and cheap, but are not suitable to assess the efficacy of eradication. Helicobacter pylori antigen detection in stool is therefore important in the diagnosis. The test is not very expensive, available and characterised by very high sensitivity and specificity of up to 90%.
    Zakażenie Helicobacter pylori jest powszechne. Światowa Organizacja Zdrowia szacuje, że zainfekowanych tą bakterią jest około 70% ludzi w krajach rozwijających się i około 30% w krajach rozwiniętych. Zakażenie szerzy się przez kontakty międzyludzkie. Dochodzi do niego na drodze: oralno-oralnej, gastro-oralnej oraz fekalno-oralnej. W 80–90% przypadków infekcja H. pylori ma charakter bezobjawowy. W diagnostyce zakażenia tym drobnoustrojem stosuje się metody inwazyjne i nieinwazyjne. Wybór metody uwarunkowany jest aktualną sytuacją kliniczną oraz koniecznością wykonania badania endoskopowego górnego odcinka przewodu pokarmowego. Wobec znacznego rozpowszechnienia i dużej częstości rozpoznawania zakażenia H. pylori testy na obecność tej bakterii należy wykonywać tylko w sytuacji, gdy planowane jest włączenie odpowiedniego schematu leczenia eradykacyjnego. Zgodnie z wytycznymi Grupy Roboczej Polskiego Towarzystwa Gastroenterologii w leczeniu eradykacyjnym stosuje się schematy wielolekowe uwzględniające inhibitory pompy protonowej, antybiotyki i cytrynian bizmutu. Wszystkie wymienione leki powinny być stosowane przez okres 10–14 dni. Z uwagi na narastającą w Polsce oporność na klarytromycynę antybiotyk ten nie powinien być wykorzystywany w leczeniu pierwszego wyboru. Optymalną ocenę skuteczności terapii przeciwbakteryjnej przeprowadza się na podstawie testu oddechowego, lecz z powodu ceny i dość trudnej dostępności nie jest to podstawowe narzędzie diagnostyczne. Z kolei dostępne dość szeroko i niezbyt drogie testy serologiczne nie nadają się do oceny skuteczności eradykacji. Na uwagę zasługuje więc oznaczanie antygenu H. pylori w kale, będące niezbyt drogim badaniem, dostępnym, charakteryzującym się wysoką czułością i swoistością, sięgającymi 90%.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2015, 11, 1; 68-74
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ zabiegów sanatoryjnych na poziom serotoniny, hormonu wzrostu, spoczynkową czynność serca oraz subiektywną ocenę nastroju
    Influence of medical treatment in sanatorium on level of serotonin, growth hormone, resting heart rate variability and subjective mood assessment
    Autorzy:
    Damijan, Z.
    Mleczko, M.
    Błaszczyk, J.
    Błaszczyk-Suszyńska, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/261590.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Politechnika Wrocławska. Wydział Podstawowych Problemów Techniki. Katedra Inżynierii Biomedycznej
    Tematy:
    skuteczność leczenia sanatoryjnego
    serotonina
    hormon wzrostu
    samopoczucie
    tętno
    test Thayera
    efficacy of the therapies in sanatorium
    serotonin
    growth hormone
    mood
    pulse
    Thayer test
    Opis:
    Próby obiektywizacji leczenia fizykalnego dają sprzeczne wyniki, a zabiegi sanatoryjne mają zróżnicowane oddziaływanie na organizm człowieka. Wpływ naturalnych bodźców klimatycznych i środowiskowych interferuje dodatkowo z oferowanymi przez sanatoria metodami fizykalnymi. Źródłem akceptacji tej formy leczenia jest zapewne jego bodźcowy wpływ na organizm, powodujący rozwój korzystnej adaptacji oraz ogólną poprawę nastroju. W badaniach podjęto próbę znalezienia obiektywnych wskaźników poprawy samopoczucia w aspekcie fizycznym oraz psychicznym. Analizowano poziom serotoniny (5-hydroxytryptamine 5-HT), hormonu wzrostu (Human Growth Hormone HGH), spoczynkową czynność serca (heart rate HR) oraz skalę aktywacji Thayera (Activation Deactivation Adjective Check List AD ACL). Badanie przeprowadzono na reprezentatywnej grupie 33 kobiet skierowanych do sanatorium. Krew do badań hormonów pobrano dwukrotnie Przed rozpoczęciem leczenia sanatoryjnego i po jego zakończeniu. Badania skali aktywacji AD ACL oraz pomiar HR wykonywano przez 19 dni, codziennie dwukrotnie, przed i po spotkaniach, o tej samej porze dnia. Wyniki każdej osoby uśredniono i poddano analizie statystycznej w środowisku Statistica. Przeprowadzone analizy wskazują na istotny statystycznie wzrost serotoniny (p< 0.025), HGH (p<0,001), aktywacji ogólnej AO AD ACL (p<0,024) oraz na istotne statystycznie spadki HR (p<10-6) i AW AD ACL (p<0,024).
    Rehabilitation in sanatorium influences the human health. The impact of natural climatic and environmental stimuli additionally interferes with therapies offered in sanatorium. Direct health effects, as well as mood improvement are frequently observed. In this paper the attempt to assess the therapy in sanatorium results is described, whereas the following tests are proposed: serotonin (5-hydroxytryptamine 5- HT), growth hormone (Human Growth Hormone HGH), rest heart rate variability (heart rate HR) and Thayer scale of self actualization (Activation Deactivation Adjective Check List AD ACL). Examinations were carried out on a representative group of 33 women. The blood tests were performed twice: at the beginning and at the end of the treatment. AD ACL and HR tests were carried out within 19 days, before and after meetings, twice a day, at the same time of a day. Obtained results were analyzed by means of Statistica software. The analysis showed statistically significant increase of serotonin level (p<0,025), (Human Glucocorticoid Receptor HGR) (p<0,001), self actualization AO AD ACL (p<0,024) and statistically significant decrease of HR p<10-6) and high actualization AW AD ACL (p<0,024).
    Źródło:
    Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna; 2008, 14, 4; 292-294
    1234-5563
    Pojawia się w:
    Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wstępne wyniki prób stosowania Biltricidu (Bayer AG) w hymenolepidozie
    Preliminary results of attempts at treatment with Biltricid (Bayer AG) in hymenolepidosis
    Autorzy:
    Kuzmicki, R.
    Lasocinski, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/839218.pdf
    Data publikacji:
    1988
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
    Tematy:
    parazytologia lekarska
    pasozyty czlowieka
    tasiemce
    tasiemiec karlowaty
    Hymenolepis nana
    choroby czlowieka
    choroby pasozytnicze
    tasiemczyca
    hymenolepidoza
    leczenie przeciwpasozytnicze
    leki przeciwpasozytnicze
    Biltricid
    stosowanie
    skutecznosc leczenia
    wyniki wstepne
    Opis:
    The authors treated 15 students (Asia, Africa) infected with Hymenolepis nana, using a single dose of praziquantel Biltricid of 30 mg/kg b.w., administered as two portions 15 mg/kg b.w. each, with an interval of 6 hrs. After two months the parasites were found to be absent in 13 persons (86.7%). The tolerance for Biltricid was found to be good, though an ultimate answer to the question of its medical application requires further studies.
    Źródło:
    Annals of Parasitology; 1988, 34, 3
    0043-5163
    Pojawia się w:
    Annals of Parasitology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wstępne wyniki prób stosowania Biltricidu (Bayer AG) w hymenolepidozie
    Preliminary results of attempts at treatment with Biltricid (Bayer AG) in hymenolepidosis
    Autorzy:
    Kuźmicki, R.
    Lasociński, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2152635.pdf
    Data publikacji:
    1988
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
    Tematy:
    parazytologia lekarska
    pasozyty czlowieka
    tasiemce
    tasiemiec karlowaty
    Hymenolepis nana
    choroby czlowieka
    choroby pasozytnicze
    tasiemczyca
    hymenolepidoza
    leczenie przeciwpasozytnicze
    leki przeciwpasozytnicze
    Biltricid
    stosowanie
    skutecznosc leczenia
    wyniki wstepne
    Opis:
    The authors treated 15 students (Asia, Africa) infected with Hymenolepis nana, using a single dose of praziquantel Biltricid of 30 mg/kg b.w., administered as two portions 15 mg/kg b.w. each, with an interval of 6 hrs. After two months the parasites were found to be absent in 13 persons (86.7%). The tolerance for Biltricid was found to be good, though an ultimate answer to the question of its medical application requires further studies.
    Źródło:
    Wiadomości Parazytologiczne; 1988, 34, 3; 259-261
    0043-5163
    Pojawia się w:
    Wiadomości Parazytologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przeciwciała monoklonalne w leczeniu modyfikującym przebieg postaci remitująco-rzutowej stwardnienia rozsianego – stan obecny a perspektywy na przyszłość
    Monoclonal antibodies in disease-modifying treatment of relapsing-remitting subtype of multiple sclerosis – current status and future perspectives
    Autorzy:
    Sarnecki, Kamil
    Stadnik, Marta
    Krysiak, Robert
    Okopień, Bogusław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1057818.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    stwardnienie rozsiane
    epidemiologia
    przeciwciała monoklonalne
    natalizumab
    daklizumab
    alemtuzumab
    rytuksymab
    ustekinumab
    skuteczność leczenia
    działania niepożądane
    multiple sclerosis
    epidemiology
    monoclonal antibody
    daclizumab
    rituximab
    therapeutic efficacy
    side effects
    Opis:
    Recent studies indicate that relapsing-remitting subtype is the most common form of multiple sclerosis in Poland and that monoclonal antibodies appear to be an important option for patients not responding to first-line therapy with interferon beta or glatiramer acetate. The aim of such an immunomodulating therapy is to arrest progression of disease at its early phase, when inflammation predominates over neurodegeneration, i.e. at the time when chances for a therapeutic success are maximal, at least in theory. Currently available monoclonal antibodies, e.g. natalizumab, daclizumab, alemtuzumab and rituximab which inhibit immune cells, significantly reduce the size and number of lesions visualized by magnetic resonance imaging. Furthermore, by decreasing severity and frequency of relapses, they have a favourable effect on the patients’ clinical condition. The only exception is ustekinumab, which proved ineffective in this setting.Decision to start second-line drugs – in SM this means monoclonal antibodies – should be based on the patient’s general condition and coexisting diseases. In Poland only one antibody – natalizumab (Tysabri) has been registered in this indication, while the others are currently at the phase of clinical trials. Recently published data indicate that sometimes their use (natalizumab, rituximab) may have serious adverse effects, particularly development of progressive multifocal leukoencephalopathy. Use of alemtuzumab is associated with a high risk of autoimmune disorders, mainly of the thyroid. The aim of this article is a review of currently published clinical trials concerning the effectiveness of monoclonal antibodies in the treatment of relapsing-remitting subtype of multiple sclerosis, with a special emphasis on their adverse effects.
    W świetle badań ostatnich lat postać remitująco-rzutowa jest najczęściej rozpoznawaną odmianą stwardnienia rozsianego w Polsce, a przeciwciała monoklonalne są istotną alternatywą dla tych pacjentów, u których nieskuteczna okazuje się terapia pierwszego rzutu interferonem beta lub octanem glatirameru. Celem takiego leczenia immunomodulacyjnego jest ograniczenie postępu choroby na jej wczesnym etapie, w którym dominuje głównie komponenta zapalna nad zmianami neurodegeneracyjnymi, a więc w momencie, gdy prawdopodobieństwo osiągnięcia efektu terapeutycznego jest największe, przynajmniej teoretycznie. Obecnie przeciwciała monoklonalne, takie jak natalizumab, daklizumab, alemtuzumab i rituksymab, osłabiając na odpowiednim etapie aktywność komórek układu odpornościowego, skutecznie zmniejszają wielkość lub liczbę zmian w obrazie rezonansu magnetycznego mózgu. Ponadto ograniczając nawroty choroby, mają pozytywny wpływ na stan kliniczny pacjentów. Jedynym odstępstwem od tej reguły okazuje się ustekinumab, który nie wykazuje efektywności w terapii. Decyzje o włączeniu leków drugiego rzutu, jakimi są przeciwciała monoklonalne w stwardnieniu rozsianym, powinno się podejmować w oparciu o stan ogólny pacjenta i jego choroby towarzyszące. W Polsce jest zarejestrowany tylko jeden z wyżej wymienionych terapeutyków – natalizumab (Tysabri), pozostałe znajdują się w fazie badań klinicznych. Z ostatnich danych wynika, że niekiedy terapia tymi lekami (natalizumab, rytuksymab) pociąga za sobą groźne w skutkach działania niepożądane, zwłaszcza możliwość pojawienia się postępującej wieloogniskowej leukoencefalopatii mózgu. W przypadku stosowania alemtuzumabu istnieje z kolei duża skłonność do wywoływania zaburzeń autoimmunologicznych, głównie tarczycy. Celem niniejszej pracy jest podsumowanie aktualnych danych z badań klinicznych nad skutecznością przeciwciał monoklonalnych w leczeniu postaci remitująco-rzutowej stwardnienia rozsianego, z jednoczesnym uwzględnieniem działań niepożądanych.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2012, 12, 1; 30-39
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Próba leczenia albendazolem niektórych nematodoz przewodu pokarmowego
    An attempt at albendazole treatment of nematodes of alimentary tract
    Autorzy:
    Kuźmicki, R.
    Lasociński, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2152593.pdf
    Data publikacji:
    1988
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
    Tematy:
    parazytologia lekarska
    nicienie pasozytnicze
    nicienie przewodu pokarmowego
    tegoryjce
    Ancylostomatidae
    wlosoglowka ludzka
    Trichocephalus trichiuris
    glista ludzka
    Ascaris lumbricoides
    choroby pasozytnicze
    nematodozy
    leczenie
    leki przeciwpasozytnicze
    albendazol
    skutecznosc leczenia
    Opis:
    The authors used Albendazole in a single dose of 400 mg in 40 students from Africa and Asia, infected with Ascaris lumbricoides, Trichocephalrus trichiurus and Ancylostomatidae. At the third day after the treatment no parasite eggs have been found in 25 of 30 cases of ancylostomatidosis (83.3%), 16 of 23 cases of trichocephalosis (69.6%) and in all treated cases of ascaridosis (100%). It has been also found that the tolerance for the medicine is good in most patients. Only in two patients (2%) there appeared short time and not very strong pains in the upper part of the abdomen and headaches. An important property of Albendazole is its ability to destroy nematode eggs which is essential for the prophylaxis and nature conservation.
    Źródło:
    Wiadomości Parazytologiczne; 1988, 34, 2; 209-212
    0043-5163
    Pojawia się w:
    Wiadomości Parazytologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Próba leczenia albendazolem niektórych nematodoz przewodu pokarmowego
    An attempt at albendazole treatment of nematodes of alimentary tract
    Autorzy:
    Kuzmicki, R.
    Lasocinski, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/837106.pdf
    Data publikacji:
    1988
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
    Tematy:
    parazytologia lekarska
    nicienie pasozytnicze
    nicienie przewodu pokarmowego
    tegoryjce
    Ancylostomatidae
    wlosoglowka ludzka
    Trichocephalus trichiuris
    glista ludzka
    Ascaris lumbricoides
    choroby pasozytnicze
    nematodozy
    leczenie
    leki przeciwpasozytnicze
    albendazol
    skutecznosc leczenia
    Opis:
    The authors used Albendazole in a single dose of 400 mg in 40 students from Africa and Asia, infected with Ascaris lumbricoides, Trichocephalrus trichiurus and Ancylostomatidae. At the third day after the treatment no parasite eggs have been found in 25 of 30 cases of ancylostomatidosis (83.3%), 16 of 23 cases of trichocephalosis (69.6%) and in all treated cases of ascaridosis (100%). It has been also found that the tolerance for the medicine is good in most patients. Only in two patients (2%) there appeared short time and not very strong pains in the upper part of the abdomen and headaches. An important property of Albendazole is its ability to destroy nematode eggs which is essential for the prophylaxis and nature conservation.
    Źródło:
    Annals of Parasitology; 1988, 34, 2
    0043-5163
    Pojawia się w:
    Annals of Parasitology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Fumaran dimetylu – nowy lek w terapii stwardnienia rozsianego
    Dimethyl fumarate – a new drug in multiple sclerosis therapy
    Autorzy:
    Stępień, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030330.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    dimethyl fumarate
    efficacy and safety of the treatment
    fumaran dimetylu
    multiple sclerosis
    skuteczność i bezpieczeństwo leczenia
    stwardnienie rozsiane
    Opis:
    Multiple sclerosis is a disorder of the nervous system affecting over 500,000 Europeans. It affects three times as many women as men, with the diagnosis typically occurring in patients aged in their 20s and 30s, and is more prevalent in Northern Europe. In recent years progress has been observed in the therapy of patients with this disease. At present there are ten medicines on the market which reduce the annualised relapse rate and progression of disability. Dimethyl fumarate is a new oral drug which significantly reduces the risk of multiple sclerosis relapse, slows the progression of disability and decreases the number of new magnetic resonance imaging demyelinating lesions. In comparison with the first-line medicines used so far such as interferon beta-1b, interferon beta-1a and glatiramer acetate, dimethyl fumarate is characterised with a higher clinical and radiological efficacy. In clinical trials it showed over 56% reduction of the relapse rate, 76% reduction of the number of new/growing T2-weighted lesions as well as stopping the progression of disability. At the same time, dimethyl fumarate has a good safety profile. During the clinical trials a small proportion of patients reported adverse reactions. Similarly to second-line drugs, dimethyl fumarate requires blood lymphocyte level monitoring. In the DEFINE and CONFIRM studies the total number of lymphocytes in patients treated with dimethyl fumarate decreased by 30% after one year and subsequently remained at a consistent level within the norm. In the majority of patients (76%) no lymphopenia was observed over the first 12 months of therapy. Only a small proportion of patients (2%) experienced severe lymphopenia for 6 months or longer. To date two cases of progressive multifocal encephalopathy were reported in patients treated with dimethyl fumarate who had chronic lymphopenia. This medicine is an attractive option for patients treated with first-line drugs.
    Stwardnienie rozsiane jest chorobą układu nerwowego, na którą cierpi ponad 500 tys. Europejczyków. Występuje trzykrotnie częściej wśród kobiet niż wśród mężczyzn, głównie u osób w drugiej i trzeciej dekadzie życia, częściej w północnych krajach kontynentu. W ostatnich latach odnotowano postęp w terapii stwardnienia rozsianego. Obecnie na rynku jest dziesięć preparatów zmniejszających roczny wskaźnik rzutów i progresję niepełnosprawności. Fumaran dimetylu to nowy lek stosowany doustnie, który zmniejsza ryzyko wystąpienia rzutu choroby, spowalnia postęp niepełnosprawności i zmniejsza liczbę nowych ognisk demielinizacyjnych widocznych w rezonansie magnetycznym. W porównaniu z dotychczas stosowanymi lekami pierwszego wyboru, takimi jak interferon beta-1b i beta-1a czy octan glatirameru, fumaran dimetylu cechuje się wyższą skutecznością kliniczną i radiologiczną. W badaniach klinicznych wykazywał ponad 56-procentową redukcję wskaźnika rzutów, 76-procentową redukcję liczby nowych/powiększających się zmian w obrazie T2-zależnym oraz zahamowanie postępu niepełnosprawności. Jednocześnie lek ma dobry profil bezpieczeństwa: niewielki odsetek pacjentów zgłaszał objawy niepożądane. Podobnie jak w przypadku leków stosowanych w drugiej linii, terapia wymaga kontroli poziomu limfocytów we krwi. W badaniach DEFINE i CONFIRM całkowita liczba limfocytów u osób leczonych fumaranem dimetylu zmniejszała się o około 30% po roku kuracji, a potem pozostawała na stałym poziomie, w granicach normy. U większości chorych (76%) nie obserwowano limfopenii w pierwszych 12 miesiącach terapii. Zaledwie u 2% leczonych wystąpiła ciężka limfopenia utrzymująca się przez 6 miesięcy lub dłużej. Dotychczas opisano dwa przypadki postępującej wieloogniskowej encefalopatii u pacjentów przyjmujących lek z przewlekłą limfopenią. Fumaran dimetylu stanowi atrakcyjną opcję dla chorych otrzymujących leki pierwszej linii.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2015, 15, 3; 139-143
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Metody zabiegowe w leczeniu kamicy układu moczowego u dzieci
    Surgical treatment of urolithiasis in children
    Autorzy:
    Bochniewska, Violetta
    Jung, Anna
    Jurkiewicz, Beata
    Jobs, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031573.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    children
    complications
    effectiveness
    surgical methods
    urolithiasis
    kamica układu moczowego
    metody leczenia zabiegowego
    powikłania
    skuteczność
    dzieci
    Opis:
    Significant progress in the treatment of urolithiasis especially towards surgical management has been made in the last years. Indications for open surgery of urolithiasis are extremely limited due to development of endoscopic methods. The stones with dimension exceeding 6 mm are qualified for surgical treatment. Surgical methods with the low invasiveness are: ESWL (extracorporeal shock wave lithotripsy), URSL/URS (ureterorenoscopic removal of ureteric stones), PCNL (percutaneous nephrolithotomy). Each of these methods can be used in monotherapy and can be combined with each other as well. High energy shock waves which are generate extracorporeal are used in ESWL method. Goal of that therapy is disintegration of the stone. The best effectiveness of ESWL is observed when the stones are smaller than 2 cm and are situated in: renal pelvis, upper and medium renal calyx, pelvicoureteral connection and upper ureter. It is effective if there is free outflow of urine from the renal pelvis. In case of difficult outflow of urine from the renal pelvis, the treatment of choice is PCNL. To remove the deposits located in the lower ureter or if the stone is large and obstruct the ureter, it is the best to use ureterorenoscopic lithotripsy. Open surgeries of nephrolithiasis are performed in cases of significant hydronephrosis, numerous kidney stones, after failed ESWL or failed ureterorenoscopy, in morbid obesity.
    W ostatnich latach nastąpił znaczny postęp w leczeniu kamicy układu moczowego, zwłaszcza w postępowaniu zabiegowym. Rozwój metod endoskopowych zdecydowanie ograniczył wskazania do operacyjnego leczenia tego schorzenia. Wskazaniem do zabiegowej formy leczenia kamicy moczowej są złogi powyżej 6 mm. Do zabiegowych metod leczenia kamicy układu moczowego o małej inwazyjności należą: ESWL (kruszenie kamieni falami generowanymi pozaustrojowo), URSL/URS (endoskopowe usuwanie złogów z moczowodu), PCNL (przezskórne usuwanie kamieni). Wszystkie wymienione metody mogą być stosowane jako jedyne w terapii, ale można je również ze sobą łączyć. Do zabiegów ESWL wykorzystywane są wysokoenergetyczne fale uderzeniowe, wytwarzane poza ustrojem chorego. Celem zabiegu ESWL jest dezintegracja złogu. ESWL jest najbardziej skuteczne u pacjentów ze złogami nieprzekraczającymi 2 cm, zlokalizowanymi w: miedniczce nerkowej, górnym i środkowym kielichu nerkowym, połączeniu miedniczkowo- moczowodowym i górnym odcinku moczowodu, pod warunkiem swobodnego odpływu moczu z miedniczki. W przypadku utrudnionego odpływu metodą z wyboru staje się PCNL. W celu usunięcia złogów w dolnych odcinkach moczowodów lub w przypadku, gdy kamień jest duży i blokuje moczowód, najkorzystniej jest zastosować ureterolitotrypsję (URSL). Operacje otwarte w kamicy nerkowej wykonuje się obecnie w przypadkach znacznego wodonercza, obecności licznych złogów w obrębie nerek, po nieudanych zabiegach endoskopowych i ESWL, w patologicznej otyłości.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 4; 309-314
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Większa skuteczność nilotynibu niż imatynibu w leczeniu przewlekłej białaczki szpikowej w fazie przewlekłej. Analiza aktualnych wyników badania ENESTnd i ENESTcmr
    Superior efficacy of nilotinib vs imatinib in patients with chronic myeloid leukemia in chronic phase. ENESTnd and ENESTcmr current results analysis
    Autorzy:
    Sacha, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1066137.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Medical Education
    Tematy:
    głęboka odpowiedź molekularna w trakcie leczenia nilotynibem
    przewlekła białaczka szpikowa w fazie przewlekłej
    skuteczność nilotynibu w leczeniu CML
    wczesna odpowiedź molekularna
    wyniki badania ENESTnd i ENESTcmr
    Opis:
    Second generation tyrosine kinase inhibitors can improve the efficacy of treatment and outcome in newly diagnosed patients with chronic myeloid leukemia in chronic phase. The primary endpoint of ENESTnd trial is the comparison and assessment of major molecular response rate at 12 months in patients treated with nilotinib vs imatinib. With 4 years of follow-up, nilotinib demonstrate a superior efficacy over imatinib. In patients with CML-CP, early molecular response is associated with improved outcome. The reduction of bcr/abl level to ≤ 10% at 3 months correlated with significantly higher rates of deep molecular responses and significantly improved progression-free and overall survival. More patients achieved bcr/abl ≤ 10% and ≤ 1% at 3 months on frontline nilotinib vs imatinib. In ENESTcmr trial the percentage of patients with confirmed undetectable bcr/abl transcript or deep molecular response by 12 months achieved under nilotinib therapy in patients with complete cytogenetic response and detectable bcr/abl transcript after more than two-year treatment with imatinib has been evaluated. By 24 months, significantly more patients achieved confirmed undetectable bcr/abl and MR4,5 with switch to nilotinib. Increase in rate of undetectable bcr/abl transcript was 3 times higher on nilotinib vs imatinib from month 12 to 24. Deeper molecular responses after switch to nilotinib will probably create the possibility to participate in TKI-free remission studies for higher number of patients suffering from CML.
    Inhibitory kinaz tyrozynowych II generacji jako pierwszy wybór w przewlekłej białaczce szpikowej (CML) w fazie przewlekłej zwiększają skuteczność terapii i poprawiają rokowanie. Pierwotnym celem badania ENESTnd było porównanie nilotynibu z imatynibem pod względem odsetka większej odpowiedzi molekularnej uzyskiwanej po roku leczenia. Analiza wyników po zakończeniu 4-letniej obserwacji w tym badaniu wskazuje, że nilotynib ma większą skuteczność niż imatynib. Analiza wyników leczenia w zależności od odpowiedzi molekularnej po pierwszych 3 miesiącach terapii dowodzi, że uzyskanie redukcji liczby transkryptu bcr/abl do ≤ 10% koreluje z większym odsetkiem głębokich odpowiedzi molekularnych i znacznie dłuższym przeżyciem wolnym od zdarzeń i przeżyciem całkowitym. Redukcję transkryptu do ≤ 10% i ≤ 1% po 3 miesiącach leczenia uzyskało więcej otrzymujących nilotynib niż otrzymujących imatynib. Progresja następowała częściej u chorych bez redukcji transkryptu do ≤ 10% leczonych imatynibem. W badaniu ENESTcmr oceniano możliwość osiągnięcia głębokiej odpowiedzi molekularnej pod wpływem nilotynibu u chorych z całkowitą odpowiedzią cytogenetyczną i z wykrywalnym transkryptem bcr/abl po ponaddwuletnim leczeniu imatynibem. Po 24 miesiącach MR4,5 uzyskano lub transkryptu bcr/abl nie wykryto u znacząco większego odsetka chorych, u których zmieniono leczenie z imatynibu na nilotynib. Szansa na pogłębienie odpowiedzi molekularnej pod wpływem nilotynibu w okresie pomiędzy 12. a 24. miesiącem jest blisko trzykrotnie większa niż w przypadku kontynuacji terapii imatynibem. Osiągnięcie głębokiej odpowiedzi molekularnej stwarza szansę udziału większej liczby chorych na CML w badaniach nad możliwością bezpiecznego zaprzestania leczenia inhibitorami kinaz tyrozynowych.
    Źródło:
    OncoReview; 2013, 3, 1; 37-45
    2450-6125
    Pojawia się w:
    OncoReview
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-13 z 13

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies