Temat: self portrait - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: «Portretować znaczy spotykać»: Performatywność fotograficznych autoportretów Lene Marie Fossen
«To Portray Is to Meet»: The Performativity of Lene Marie Fossen’s Photographic Self-Portraits
Autorzy:: Pawlak, Jakub
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/29432249.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:: Lene Marie Fossen
fotograficzny autoportret
performatywność indeksu
performatywność reprezentacji
podmiot autologiczny
społeczeństwo genealogiczne
photographic self-portrait
performative index
performativity of representation
autological subject
genealogical society
Opis:: Artykuł dotyczy twórczości norweskiej fotografki Lene Marie Fossen (1986–2019) i poświęconego jej filmu dokumentalnego Autoportret (2020, reż. Margareth Olin, Katja Høgset i Espen Wallin). W próbie współmyślenia z fotograficznymi autoportretami artystki, która chorowała na anoreksję o ciężkim przebiegu, autor sięga po metodologie performatyczne, przede wszystkim teorie performatywności indeksu (Margaret Olin) i reprezentacji (Peggy Phelan). Inspirację zaproponowanego w artykule opisu praktyki artystycznej Fossen stanowią kategorie imaginariów autologicznych, obejmujących dyskursy wolności indywidualnej, i genealogicznych, obejmujących dyskursy społecznych ograniczeń (Elizabeth A. Povinelli). Autor interpretuje zdjęcia norweskiej fotografki jako efekty jej eksperymentów z własną cielesnością w punkcie przecięcia i wzajemnego podważania się tych imaginariów. Fotograficzne (re)prezentacje nie odpowiadają na pytanie, kim jest bądź nie jest rzeczywista Fossen, lecz są wypróbowywaniem siły wyobraźni artystki i odbiorców jej sztuki. Autor stawia tezę, że medium fotografii dało Fossen możliwość balansowania na granicy oznaczoności i nieoznaczoności, i dostrzega w tym emancypacyjny potencjał jej fotograficznych autoportretów.
This article discusses the work of the Norwegian photographer Lene Marie Fossen (1986–2019) and a documentary film about her: Self-Portrait (2020, dir. Margareth Olin, Katja Høgset, and Espen Wallin). In an attempt to co-think with photographic self-portraits of the artist, who suffered from severe anorexia, the author draws on methodologies of performance studies, especially the theories of performative index (Margaret Olin) and representation (Peggy Phelan). The proposed description of Fossen’s artistic practice has been inspired by categories of autological imaginaries, encompassing discourses of individual freedom, and genealogical imaginaries, encompassing discourses of social constraints (Elizabeth A. Povinelli). The author interprets Fossen’s photographs as results of her experiments with her own corporeality at a point where these imaginaries intersect and undermine each other. The photographic (re)presentations do not answer the question of who the real Fossen is or is not, but rather test the power of the artist’s and her audiences’ imagination. Arguing that the medium of photography gave Fossen the ability to balance the border between the marked and the umarked, the author sees this as the source of the emancipatory potential of her photographic self-portraits.
Źródło:: Pamiętnik Teatralny; 2022, 71, 4; 51-68
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:: Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: „Przyświecały mi pewne ideały…” Autokreacyjne strategie i pułapki we wspomnieniach i korespondencji Jana Wantuły
“I was guided by some ideals…” The strategies and traps of autocreation in Jan Wantuła’s memoirs and letters
Autorzy:: Szkaradnik, Katarzyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1382412.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: Jan Wantuła
self-portrait
autocreation
memoir-specific
conventionality
rhetoric
autoportret
autokreacja
konwencje memuarystyki
retoryka
Opis:: W artykule rozpatrywane są sposoby kreowania obrazu autora we wspomnieniach i korespondencji Jana Wantuły (1877–1953) – chłopa i hutnika z Ustronia, samouka, znawcy historii Śląska Cieszyńskiego, starodruków i ewangelicyzmu, publicysty, pisarza ludowego i wytrawnego bibliofila. Analizie podlegają wzorce, do których nawiązuje on, tworząc własny wizerunek w listach i Pamiętnikach, centralne elementy tego wizerunku i jego znaczenie. Wskazane zostają tu typowe motywy z pamiętników chłopskich, ale również złożone strategie, jakimi posługuje się Wantuła. Zasadniczym problemem jest pytanie, czy portret bojownika o sprawy narodowe i społeczne oraz wybitnego samouka nie pada łupem konwencji. Autorka dowodzi wartości retoryki jako kulturowej przestrzeni porozumienia, a zarazem ukazuje, jak w omawianych tekstach następuje przełamywanie schematów za pomocą tego, co lokalne, konkretne, cielesne i czasowe.
This article’s aim is to present the ways of creating the author’s image in memoirs and letters by Jan Wantuła (1877–1953) – a peasant and steel worker from Ustroń, self-taught person, expert on the Cieszyn Silesia’s history, old prints and Protestantism, writer, publicist and a famous bibliophile. In the sketch the author analyzes the patterns Wantuła employs while creating his self-portrait, as well as central elements of that portrait and its purport. Not only typical leitmotifs from peasant memoirs are indicated, but also complex endeavors, which the booklover uses. The principal question here is whether this social and national campaigner’s portrait has not been influenced by the means of expression it has been written in. The authoress recognizes the value of rhetoric as cultural space of agreement, but she also portrays how in Wantuła’s texts patterns are broken by that what is local, specific, physical and temporary.
Źródło:: Autobiografia Literatura Kultura Media; 2016, 7, 2; 137-156
2353-8694
2719-4361
Pojawia się w:: Autobiografia Literatura Kultura Media
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: «Автопортрет» и проблемы визуального в российской поэзии XX века
Autorzy:: Малкина, Виктория
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2034809.pdf
Data publikacji:: 2021-12-23
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: визуальное в лирике
автопортрет
лирический субъект
лирический сюжет
the visual in poetry
self-portrait
lyrical subject
lyrical plot
Opis:: В статье анализируется поэтика визуального в стихотворениях, озаглавленных «Авто- портрет». Визуальное при этом понимается как категория поэтики, предполагающая зри- мость внутреннего мира стихотворения для лирического субъекта и для читателя. Визуаль- ное в лирике может выражаться разными способами, в том числе и аллюзиями на жанры визуальных искусств, например, на автопортрет. Актуальность статьи заключается в выросшем в последнее время интересе к ин- термедиальности в литературе вообще и в лирике, в частности. Новизна работы состо- ит в рассмотрении поэтических автопортретов с точки зрения поэтики визуального. Ос- новная цель статьи – анализ способов визуальной репрезентации лирическим субъектом своего собственного образа. Затрагиваются следующие аспекты: взаимодействие лирики и живописи, общие и различные черты между живописным и лирическим автопортре- том; использование визуальных деталей; субъектная структура стихотворений и лири- ческий сюжет. Также делается попытка выстроить типологию автопортретов в лирике в зависимости от способов ви́дения лирическим субъектом себя: «Я» как взаимодействие «Я» и другого; «Я» как другой либо «Я» с точки зрения других. Материалом исследования послужили стихотворения А. Кушнера, И. Сельвинского, А. Вознесенского, О. Мандель- штама, К. Большакова, В. Катарсина, Н. Рыленкова, и др.
The paper analyses visual poetics in a number of poems entitled “Self-portrait”. The author construes the visual in literature as a category of poetics which assumes the visibility of the inner world of the poem for the lyrical subject and for the reader. The visual in the lyric poetry can be expressed in various ways, including allusions to the genres of visual arts, for example, to self-portraiture. The topic undertaken is relevant, given the currently growing interest in intermediality in literature in general and in poetry in particular. What is new about the present research is that poetic self-portraits are considered here from the point of view of visual poetics. The main purpose of the paper is to analyse the ways in which the lyrical subject visually represents his or her own image. The following aspects are touched upon: the interaction of poetry and painting, the common and the differentiating features of a pictorial and a lyrical self-portrait; the use of visual details; the subjective structure of poems and the lyrical plot. There is also an attempt to build a typology of poetic self-portraits, depending on how the lyrical subject sees himself/herself as another. The material of the study includes poems by Aleksandr Kushner, Ilya Selvinsky, Andrei Voznesensky, Osip Mandelshtam, Konstantin Bolshakov, Valentin Katarsin, Nikolai Rylenkov, and others.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2021, 14; 157-168
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Analiza fotograficznego medium w cyklu autoportretów Pawła Żaka pt. Bliski znajomy
The analysis of the photographic medium in a series of self-portraits entitled “A Close Acquaintance” by Paweł Żak
Autorzy:: Mazela, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/459936.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:: Paweł Żak
fotografia
autoportret
Lustro
antropologia wizualna
photography
self-portrait
mirror
visual anthropology
Opis:: Celem artykułu jest analiza cyklu fotografi i Pawła Żaka pt. Bliski znajomy, a dzięki temu odkrycie również istoty fotografii i jako fenomenu kulturowego. P. Żak jest artystą, któremu dokumentalizm fotografi i nie wystarcza, używa więc metafory zwierciadła do ukazania gry, jaka toczy się między osobą i jej lustrzanym odbiciem, a także między poszczególnymi zdjęciami. Cały cykl z 2004 r. stanowi metaforę wewnętrznego dialogu człowieka z samym sobą, opowieść o ludziach w ogóle, a także o artyście i jego narzędziu – fotografii.
The aim of this article is commentary on Paweł Żak’s photographic series entitled A Close Acquaintance and, through this, to reveal the essence of photography as a cultural phenomenon. Paweł Żak is an artist, for whom the documentary character of photography is not sufficient. He uses the mirror as a a metaphor to show the game between the person and his mirrored image, as in the case of photographs. All series constitute a parable of an internal dialogue of the human with himself. They constitute a story about both a man in general, and about the artist and his tool, photography.
Źródło:: Ogrody Nauk i Sztuk; 2014, 4; 633-638
2084-1426
Pojawia się w:: Ogrody Nauk i Sztuk
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Artysta – emigrant – pielgrzym. O norwidowskim autoportrecie „Ipse ipsum”
Artist – Immigrant – Pilgrim: On Norwid’s self-portrait "Ipse ipsum"
Autorzy:: Chlebowska, Edyta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2152474.pdf
Data publikacji:: 2021-12-15
Wydawca:: Narodowe Centrum Kultury
Tematy:: Cyprian Norwid
autoportret
portret
rysunek polski
kolekcjonerstwo
self-portrait
portrait
Polish drawing
collecting
Opis:: This article offers an interpretation of Cyprian Norwid’s self-portrait Ipse ipsum created in 1857 in Paris. Given its intriguing approach, references to the poet’s biography and literary works, as well as rich symbolism, the drawing occupies a particular place in the collection of over 20 cartoon self-portraits by the author of Promethidion. Its presentation is accompanied by an outline of its turbulent history and a brief literature overview. The circumstances in which it was drawn prove crucial for the understanding of Norwid’s approach to his own image. Selfcreation is adopted as the pivotal perspective in the light of which the self-portrait is interpreted as an image presenting the author of Vade-mecum as an artist, an emigrant, and a pilgrim, with the historical, biographical, and literary contexts playing important roles in all three representations. The poems Czy podam się o amnestię [Shall I Request Amnesty] and Pielgrzym [The Pilgrim] shed some extra light on the drawing of Norwid standing on the map of the world and surrounded by barking dogs, allowing us to search for deeper meanings in the poet’s spiritual profile.
Źródło:: Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka; 2021, 116, 4; 181-193
1230-4808
Pojawia się w:: Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: ARTYSTYCZNE GRY ZE ŚMIERCIĄ WE WSPÓŁCZESNEJ SZTUCE
Autorzy:: Śnieciński, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/487963.pdf
Data publikacji:: 2017-12-12
Wydawca:: Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
Tematy:: Game
death
artist
self-portrait
Opis:: The text emphasizes the difference between two artistic approaches. The first one of them is rare and comprises various kinds of artistic games with death undertaken by the artists, whereas the second one depends on playing with the subject of death, where death plays the part of an „embellishment” or some kind of attraction, which should draw the attention of the viewer. The text concentrates on such artistic realizations, in which the first of the mentioned approaches is visible. The selected „games with death” in the works by, among others, K. Kozyra, A. Szapocznikow, R. Opałka and Ch. Boltanski, are analysed. The analyses make use of theoretical works by, among others, H.G. Gadamer, P. Ariès, H. Belting, R. Barthes and G. Steiner.
Źródło:: DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu; 2017, 24; 18-35
1733-1528
Pojawia się w:: DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Audiodescription des arts plastiques. Autoportrait de Dora Maar
Audio description in the visual arts. Self-portrait of Dora Maar
Autorzy:: Wendorff, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2143416.pdf
Data publikacji:: 2021-12-22
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: intersemiotic translation
image hermeneutics
eye-tracking
museum audio description
Dora Maar
Self-portrait.
Opis:: The article addresses the problem of intersemiotic translation: translating images into words. The first part deals with the issue of image hermeneutics. Following this, eye tracking research is briefly described and museum audio description for the blind and visually impaired is introduced. A case study of Self-portrait of Dora Maar is carried out, highlighting the importance of sight in the artist’s work. The text tries to answer the following questions: Who and using which techniques and strategies should translate images into words for recipients with visual disabilities, so that the translation is satisfactory and adapted to their perception? How to provide a visually impaired person with an aesthetic experience without imposing our own perception of the image on them?
Źródło:: Studia Romanica Posnaniensia; 2021, 48, 4; 79-90
0137-2475
2084-4158
Pojawia się w:: Studia Romanica Posnaniensia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Autokreacja jako zamazanie umysłu
Autorzy:: Ewa, Bobrowska,
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/487818.pdf
Data publikacji:: 2019-08-04
Wydawca:: Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
Tematy:: SELF-CREATION
SELF-PORTRAIT
SELF-AWARENESS
SKEPTICISM
DE MAN
ART
AUTOKREACJA
AUTOPORTRET
SAMOŚWIADOMOŚĆ
SCEPTYCYZM
SZTUKA
Opis:: The analysis in the text presented concerns the phenomenon of self-cre- ation and self-perception, referring Paul de Man’s contemplations in the Autobiography as De-facement study, as well as early monography by Em- manuel Levinas, From Existence to Existents. Self-creational and autobi- ographical statement or action reveal moments in which a certain mul- tithreading is exposed, a tear, which becomes a basis for the analysis of works by Chuck Close, Yves Klein, Cy Twombly and Marina Abramović. Self- perception and self-introspection lay at grassroots of thinking and artistic creativity, and in a way also self-mythology of solipsistic ego. By creating a self-portrait the artist duels oneself in a most difficult self-creative clash. Impersonal “I” as another form of revealing “I”, it exposes through, among others, vigil and insomnia as a particular state of mind, similar to de Man’s “blurring” of the mind described by me.
Źródło:: DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu; 2019, 27; 126-145
1733-1528
Pojawia się w:: DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Autoportrety Adama Zagajewskiego
Adam Zagajewski’s Self-Portraits
Autorzy:: Potkański, Jan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2097181.pdf
Data publikacji:: 2021-12-30
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: autobiografia
autoportret
duchowość
Adam Zagajewski
autobiography, self-portrait, spirituality, Adam Zagajewski
autobiography
self-portrait
spirituality
Opis:: Artykuł analizuje cykl poetyckich autoportretów Adama Zagajewskiego w kontekście esejów poety oraz współczesnych pisarzowi teorii, zwłaszcza dekonstrukcji Paula de Mana oraz filozofii duchowości Michela Foucaulta. Zgodnie z tą analizą autoportrety Zagajewskiego zbliżają się charakterem i funkcją do ćwiczeń duchowych opisywanych przez Pierre’a Hadota: poeta za ich pomocą próbuje przebudować swoją osobowość, projektując jej bogatszą i dojrzalszą postać, częściowo na wzór postaci mistrzowskich, takich jak Józef Czapski. Tak ujęta, twórczość Zagajewskiego zaskakuje bogactwem treści teoretycznych, których dotąd w niej nie poszukiwano.
The article analyzes a series of Adam Zagajewski’s self-portraits against the backdrop of his essays as well as a variety of contemporary theories, especially Paul de Man’s deconstruction and Michel Foucault’s spirituality philosophy. According to this analysis, Zagajewski’s self-portraits are approaching the kind of spiritual exercises described by Pierre Hadot: Zagajewski uses them to try to rebuild his personality, having designed its richer and more mature version, partly following the example of Zagajewski’s masters, such as Józef Czapski. Understood in this way, Zagajewski’s works contain a surprisingly wealthy theoretical substance, heretofore unrecognized by commentators.
Źródło:: ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2021, 43; 167-185
1508-6305
2544-3186
Pojawia się w:: ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Biblical Inspirations in Nikifor’s Paintings
Biblijne inspiracje w malarstwie Nikifora
Autorzy:: Wałczyk, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1038721.pdf
Data publikacji:: 2019-10-01
Wydawca:: Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:: Nikifor
autoportret
pejzaż
antropologia biblijna
malarstwo
self-portrait
landscape
biblical anthropology
painting
Opis:: Nikifor Krynicki (Epifaniusz Drowniak, 1895-1968) was one of the most popular non-academic Polish painters worldwide. To show the biblical inspiration in his creative output I chose two categories from various thematic aspects: self-portraits and landscapes with a church. There are plenty of Nikifor’s paintings showing him as a teacher, as a celebrating priest, as a bishop, or even as Christ. A popular way to explain this idea of self-portraits is a psychological one: as a form of auto-therapy. This analysis is aims to show a deeper explanation for the biblical anthropology. Nikifor’s self-portraits as a priest celebrating the liturgy are a symbol of creative activity understood as a divine re-creation of the world. Such activity needs divine inspiration. Here are two paintings to recall: Potrójny autoportret (The triple self-portrait) and Autoportret w trzech postaciach (Self-portrait in three persons). The proper way to understand the self-identification with Christ needs a reference to biblical anthropology. To achieve our real-self we need to identify with Christ, whose death and resurrection bring about our whole humanity. The key impression we may have by showing Nikifor’s landscapes with a church is harmony. The painter used plenty of warm colors. Many of the critics are of the opinion that Nikifor created an imaginary, ideal world in his landscapes, the world he wanted to be there and not the real world. The thesis of this article is that Nikifor created not only the ideal world, but he also showed the source of the harmony – the divine order.
Zasadnicza teza artykułu „biblijne inspiracje Nikifora” sprowadza się do pokazania, że autoportrety są przejawem szczególnej samoświadomości malarza utożsamiającego twórczość artystyczną (malarską) ze sprawowaniem liturgii, inaczej z uobecnianiem religijnego kontekstu rzeczywistości, a konkretnie z uobecnianiem dziejów Chrystusa. Z autoportretami Nikifora wiąże się także intuicja antropologiczna, realizowanie człowieczeństwa poprzez utożsamianie się z Chrystusem. Pejzaże ze świątynią nie są tylko urokliwym przedstawieniem okolic Krynicy i innych miejscowości z południa Polski. Głębsza intuicja malarza dotyczy Bożego źródła ładu i harmonii w pejzażach. Jego pejzaże to wręcz epifanie boskiego porządku. Teologia (także Biblia) używa na określenie takich intuicji pojęcia „objawienie naturalne”.
Źródło:: Perspektywy Kultury; 2019, 26, 3; 31-46
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:: Perspektywy Kultury
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Cyberuwodziciele z Facebooka. O mechanizmach kreowania atrakcyjności fizycznej w perspektywie stereotypów płci
Autorzy:: Mateja, Magdalena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2057160.pdf
Data publikacji:: 2021-03-31
Wydawca:: Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:: atrakcyjność fizyczna
autoportret
stereotypy płci
grupa tematyczna
osoba rozwiedziona
attractiveness
self-portrait
gender stereotypes
thematic group
divorced person
Opis:: Najpopularniejszy obecnie portal społecznościowy – Facebook – jest przestrzenią, w której funkcjonuje szereg grup tematycznych. Jedną z nich tworzą osoby rozwiedzione lub pozostające w separacji, traktując społeczność jako rodzaj grupy wsparcia. W weekendy członkowie społeczności mogą prezentować swoje podobizny w celu zwrócenia na siebie uwagi, nawiązania znajomości, zainicjowania relacji romantycznej itp. Przedmiotem badań stały się komunikaty wizualne opublikowane przez społeczność, a ich celem ustalenie, jakie są strategie autoprezentacji kobiet i mężczyzn, na ile stereotypy płci mają odzwierciedlenie w kompozycji publikowanych (auto)portretów, jakie skojarzenia budzą wizerunki kobiet i mężczyzn, wreszcie – jaki jest stosunek członkiń i członków społeczności do selfie, konwencji typowej dla użytkowników social mediów. Badania zrealizowano z wykorzystaniem analizy semiotycznej, co pozwoliło na sformułowanie adekwatnych wniosków. Do najistotniejszych należy zaliczyć obecność stereotypów płci w procesie konstruowania atrakcyjności fizycznej rozwodników i rozwódek, mimo że członkowie społeczności reprezentują różne generacje,grupy zawodowe, klasy społeczne itd.
The currently most popular social networking website – Facebook – is a space that allows members of many thematic groups to communicate and cooperate. There are divorced or separated people in one of these groups, treating the community as a kind of support group. On weekends, community members can present their portraits to attract attention, make friends, initiate a romantic relationship. The subject of research was visual communication of the community. One aimed to recognize the strategies of self-presentation of men and women and find out to what extent gender stereotypes are reflected in the composition of the published self-portraits. The other goal was to examine what associations evoke the images of men and women and, finally, community members’ attitude to selfies – a convention typical for social media users. The research was carried out using semiotic analysis, which allowed for the formulation of adequate conclusions. The most important findings were about gender stereotypes in constructing divorced people’s physical attractiveness, even though community members represent different generations, professional groups, and social classes.
Źródło:: Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2021, 13, 1; 79-94
2083-7275
Pojawia się w:: Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Double Index. The Self-Shadow in American Photography of the Second Half of the 20th Century
Autorzy:: Stachura, Julia
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/32347455.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: self-shadow
self-portrait
index
photography
double
Opis:: The article focuses on the notion of the image of self-shadow in American photography in the second half of the twentieth century, understood as a shadow silhouette of the creator captured in a photograph. The two main problems that concern the author’s research are the lack of current, theoretical study on the problem of shadow in the history of photography from the perspective of art history (V. Stoichita, R. Casati, P. Cavanagh, H. Kanaan) and the lack of the definition of the phenomenon of self-shadow and its possible types in self-portraiture. The author’s proposition of a definition of self-shadow is based on selected photographs by four artists whose works touch upon the problem of shadow in the context of relations between the “self” and the “other” (Lee Friedlander), race and subjective invisibility (Shawn W. Walker), mask and the other-self (Andy Warhol), and the intimate recording of identity (Nan Goldin). In her analyses, the author discusses the problem of the hybrid ontology of the shadow, which is both visible and visual. In this understanding, the shadow not only refers to a physical body, present “here and now” but more importantly evokes a sense of presence, even when the artist’s body is absent in the picture. The double index refers to the image leaving its mark both in reality and on light-sensitive paper. The rudimentary, vitalistic relation linking the human body with its shadow is only a starting point for analyses of the complexity of its status and symbolism. The concepts framing Andy Warhol’s Polaroid are twinning, the mask, and the Jungian theory of the shadow archetype. To discuss the self-portrait of Shawn W. Walker, the author applies the literary-philosophical concept of invisibility based on writings from Black existentialists (W.E.B. Du Bois, F. Fanon, R. Ellison). The analyses of Lee Friedlander’s photograph have been based on the psychological distinction between the figures of the “self” and the “other”. The closing concepts that frame Nan Goldin’s self-portrait are the haptic thinking subject (M. Smolińska) and the notion of a diary. The critical apparatus of the study is supplemented by contemporary analyses of the myth of Narcissus, the mythical origins of the self-portrait, and the notion of the index (after R. Krauss, M. Michałowska, M.A. Doane).
Źródło:: Artium Quaestiones; 2022, 33; 279-299
0239-202X
Pojawia się w:: Artium Quaestiones
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Face Substances. The rhetoric of Kapists’ self-portraits: between self-reflection and confession
Autorzy:: Kiepuszewski, Łukasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1788540.pdf
Data publikacji:: 2021-05-27
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:: Polish modern painting
self-portrait
theory of self-representation
matter of painting
Józef Czapski (1896–1993)
Zygmunt Waliszewski (1897–1936)
Piotr Potworowski (1898–1964)
Artur Nacht-Samborski (1898–1974)
Jan Cybis (1897–1972)
Opis:: Self-portraits are specific kinds of pictures where the subject’s experience is closely combined with the act of painting. Such works constitute a mixture of internal iconic power with external reality, e.g. the artist’s body, his thought, and theory, etc. This applies in particular to self-portraits painted by the members of the Paris Committee since the idiomatic nature of painting was the primary quality on which they based the language and poetics of their art. This paper analyses selected self-portraits by Józef Czapski (1896–1993), Zygmunt Waliszewski (1897–1936), Piotr Potworowski (1898–1964), Artur Nacht-Samborski (1898– 1974), and Jan Cybis (1897–1972). The focus on the strategy of incorporating physiognomy into the matter of painting stems from the fact that on this particular level the intensification of the relationship between the author’s image and his painterly gesture gains the strongest self-reflective potential. This allows for a reading of self-portraits as developing the artist’s reflections about art and himself, included in theoretical writings and intimate journals. Analyses presented in this paper can, therefore, be defined as an attempt to recreate rhetoric of the painterly trace on the basis of choices particular for given work. In this optic, crucial are these aspects of painting that manifest a form of the author’s subjective investment in artistic activity: from emphasising the distance through which the painting presents itself as a code offered to the viewer to decipher (as in Nacht-Samborski’s work) through to declarations to blur the boundary between the artist and the work, which results in an almost organic communion of the body and the matter of painting (Cybis).
Źródło:: Ikonotheka; 2020, 30; 51-67
0860-5769
Pojawia się w:: Ikonotheka
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Fototeksty studentów pedagogiki jako pretekst do refleksji i konstruowania autoportretów fotograficznych
Student’s photo-texts as a pretext for reflection and constructing photographic self-portraits
Autorzy:: Gliniecka, Marta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2079857.pdf
Data publikacji:: 2022-05-01
Wydawca:: Akademia Marynarki Wojennej. Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych
Tematy:: photo-texts
self portrait
self presentation
identity
self reflection
fototeksty
autoprezentacja
tożsamość
autorefleksja
Opis:: Fotografia – jako medium wizualne – staje się ważnym narzędziem autoekspresji oraz konstruowania tożsamości, co stwarza okazję do pogłębiania samoświadomości młodych ludzi. Artykuł prezentuje wyniki wizualnych badań jakościowych z udziałem studentów pedagogiki. W ramach projektu badawczego zastosowano technikę autofotografii, polegającą na samodzielnym wytwarzaniu materiałów wizualnych przez uczestników badań. Celem badań było poznanie możliwości, jakie stwarza fotografia w zakresie kreowania własnego wizerunku oraz zgłębienie wiedzy na temat tego, czy może stać się elementem budowania postawy refleksyjności w kontekście postrzegania samego siebie. W części badawczej przedstawiono wybrane autoprezentacje studentów w postaci autoportretów fotograficznych. W toku analizy wyróżniono także określone kategorie fototekstów ze względu na charakteryzujące je cechy (refleksyjne, mozaikowe, autokreacyjne).
Photography – as a visual medium – becomes an important tool for self-expression and identity con-struction, which creates an opportunity to deepen the self-awareness of young people. The article presents the results of visual qualitative research with the participation of students of pedagogy. As part of the research project, the autophotography technique was used, consisting in the independent production of visual materials by research participants. The aim of the research was to learn about the possibilities that photography creates in terms of creating one's own image and to broaden the knowledge of whether it can become an element of building an attitude of reflectivity in the context of self-perception. The research part presents selected self-presentations of students in the form of photographic self-portraits. In the course of the analysis, certain categories of photo texts were also distinguished according to their characteristic features (reflective, mosaic, self-creative).
Źródło:: Colloquium; 2022, 14, 1; 81-96
2081-3813
2658-0365
Pojawia się w:: Colloquium
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Idea twórczości i figura artysty w singeries Davida Teniersa Młodszego, Antoine’a Watteau i Jeana Chardina
Autorzy:: Strzemecka, Joanna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1179510.pdf
Data publikacji:: 2021-03-09
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: David Teniers Młodszy
Antoine Watteau
Jean-Baptiste Siméon Chardin
autoportret
david teniers the younger
antoine watteau
jean-baptiste siméon chardin
singerie
ars simia naturae
self-portrait
Opis:: Niniejszy artykuł prezentuje problematykę artystycznego naśladownictwa na przykładzie przedstawień małp jako malarzy, rzeźbiarzy i koneserów sztuki, autorstwa Davida Teniersa Młodszego, Antoine’a Watteau i Jeana Chardina. Sceny te należały do gatunku satyrycznych przedstawień funkcjonujących w języku francuskim pod nazwą singerie (fr. singe - małpa, singerie - dosł. małpiarnia), ukazujących małpy podczas parodiowania przeróżnych ludzkich czynności. Niekwestionowanym mistrzem gatunku stał się flamandzki malarz David Teniers Młodszy, który spopularyzował temat małp w rolach artystów, a za nim, prawie stulecie później, podążyli Antoine Watteau i Jean Chardin. Skłonności naśladowcze, przypisywane małpie od starożytności, zaowocowały skojarzeniem zwierzęcia z mimetyczną rolą sztuki, a dosłownym wyrazem tej analogii stała się metafora ars simia naturae (sztuka małpą natury). Singeries wymienionych twórców nie tylko nawiązują do toposu naśladowania rzeczywistości, ale i przewrotnie go przekształcają w charakterystyczny dla tego tematu, ironiczny sposób. Małpa uwikłana zostaje w toczące się od czasów renesansu spory teoretyczno-artystyczne, których omawiane przedstawienia stanowią niejako kontynuację. Za pośrednictwem zwierzęcia artyści dotykają problemu imitatio i inventio, co w przypadku Watteau i Chardina przyjęło formę sprzeciwu wobec tendencji akademickich. Te, na pozór jedynie zabawne przedstawienia, niosą ze sobą znaczenie o wiele poważniejsze – poruszają kwestie oryginalności i artystycznej tożsamości. Podobnie jak sztuka „małpowała” naturę, tak dla malarzy małpa stała się ich alter ego, dlatego w artykule zaznaczony został także kontekst autoportretu.
This article presents the issue of artistic imitation on the example of monkeys that are depicted as painters, sculptors and art connoisseurs by David Teniers the Younger, Antoine Watteau and Jean Chardin. These scenes were a part of a visual art genre called singerie. The name has been given from French word singe – monkey, ape. Although the practise dates back to medieval drôlerie, their greatest popularity in European art fell in the 17th and 18th century. The depictions of monkeys imitating human behaviours were a perfect parody of human nature, not only in a moral way, but also in connection with creativeness. The Flemish painter David Teniers the Younger popularised the subject of the artist as an ape. This tradition was subsequently adopted by Antoine Watteau and Jean Chardin in France. The monkey was an important symbol of imitation. In result, this meaning of an animal was associated with the art imitating reality and the expression of this analogy was the metaphor ars simia naturae (art is an ape of nature). The singeries of the mentioned artists refer to the topos of imitating nature and have strong historical significance that continues the aesthetics discussions about the mimetic role of art. These, apparently funny depictions, carry much more serious meaning – emphasize the questions of originality and artistic identity. Like an art „apes” nature that the monkey became an alter ego of the painters.
Źródło:: Artifex Novus; 2020, 4; 194-205
2544-5014
Pojawia się w:: Artifex Novus
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "self portrait" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język