Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "school of Alexandria" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Teologiczne znaczenie osoby i natury w świetle chrystologii Soboru Chalcedońskiego
    Theological significance of person and nature in the light of Christology of the Council of Chalcedon
    Autorzy:
    Calore, Giacomo
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1008930.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-02
    Wydawca:
    Akademia Katolicka w Warszawie
    Tematy:
    osoba
    natura
    relacja
    capax Dei
    Antiochia
    Aleksandria
    Sobór Chalcedoński
    Sobór Watykański II
    person
    nature
    relation
    school of Antioch
    school of Alexandria
    Second Vatican Council
    Opis:
    Council of Chalcedon is an actual closing point for Christology and a starting point for anthropology. Behind the teachings of the Council of Chalcedon,together with later clarifications added by the Second and the Third Councils of Constantinople, there were centuries of dispute between the School of Alexandria and the School of Antioch about the person and natures of Christ (4th/5th – 7th centuries). Therefore the light shed on the man by patristic Christology concerns understanding of his being a person and his nature. The analysis of the Council’s teachings of faith shows that these two concepts belong to two different areas which means that every man, following the man Jesus, is a person whose dignity is on a different level than his natural features (mind, will, consciousness, etc.) – in other words, it originates from transcendence. Simultaneously, person is a relational reality because it puts a man in a relation with God in which the nature can be improved, the nature whose essence – since it was adopted by Logos – is to be capax Dei, or ability to grow in following Christ.
    Źródło:
    Warszawskie Studia Teologiczne; 2018, 31, 4; 146-165
    0209-3782
    2719-7530
    Pojawia się w:
    Warszawskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Specyfika chrystologicznej terminologii św. Cyryla Aleksandryjskiego w kontekście kontrowersji nestoriańskiej V wieku
    Some specific features of the Christological Terminology of St. Cyril of Alexandria in the context of the Nestorian controversy of the 5th century
    Autorzy:
    Charyło, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/494308.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
    Tematy:
    św. Cyryl Aleksandryjski
    Wcielenie
    chrystologia
    szkoła aleksandryjska
    spory chrystologiczne
    hipostaza
    natura
    St. Cyril of Alexandria
    Incarnation
    Christology
    Catechetical School of Alexandria
    Christological Disagreements
    hypostasis
    nature
    Opis:
    W artykule przedstawiona jest specyfika chrystologicznej terminologii św. Cyryla Aleksandryjskiego, stosowanej w jego nauce o zjednoczeniu dwóch natur w jednej osobie Bogoczłowieka Jezusa Chrystusa. Zostało podkreślone, że arcybiskup Aleksandrii, w celu wyjaśnienia tajemnicy Wcielenia, posługiwał się specyficznym językiem teologicznym. Autor ukazuje główne chrystologiczne pojęcia i porównuje sposoby ich wykorzystania przez św. Cyryla. Na podstawie analizy dzieł arcybiskupa Aleksandrii dowodzi, że św. Cyryl nie rozróżniał terminów φύσις, ὑπόστασις, πρόσωπον i stosował je tak, jakby były one ewidentnymi synonimami. Właśnie w tym zawierała się ogromna trudność interpretacji języka teologicznego arcybiskupa Aleksandrii. Według opinii autora, św. Cyryl próbując wyrazić prawdę o jedności natury boskiej oraz natury ludzkiej w jednej osobie Bogoczłowieka, nie mógł znaleźć jednoczącego wyrażenia zrozumiałego dla wszystkich. Jednakże św. Cyryl starał się sformułować chrześcijański dogmat o zjednoczeniu dwóch natur w jednej osobie Jezusa Chrystusa. Autor tego artykułu stwierdza, że nawet jeśli arcybiskup Aleksandrii w swoich chrystologicznych wypowiedziach nie rozróżniał niektórych terminów i wykorzystywał je jako synonimy, to może być to wytłumaczone przez jeszcze nie ukształtowany i niedokładnie sprecyzowany teologiczno-filozoficzny system terminów w V wieku. Św. Cyryl wyraził głęboką teologiczną koncepcję pomimo wciąż nie jednoznacznie sformułowanych pojęć.
    In this article are reviewed some peculiarities of St. Cyril of Alexandria’s Christological Terminology, that was used in his statement of the Christological dogma about union of the two natures in the single Person of Jesus Christ. It has been highlighted that the Archbishop of Alexandria had made use of the particular and original theological language to explain the mystery of Christ’s Incarnation. The author reveals the main Christological notion and the ways of usage of these terms by St. Cyril. The Analysis of the writings of the Archbishop of Alexandria proves that St. Cyril did not distinguish the terms φύσις, ὑπόστασις, πρόσωπον and he used them, as if they were obvious synonyms. Therefore it is extremely difficult to interpret the theological language the Archbishop of Alexandria. In the author’s opinion is that St. Cyril sought to ascertain the truth of the unity of the divine and human natures of Christ in one individual existence and could not find a unifying expression understandable by everyone. However, St. Cyril of Alexandria made an effort to formulate the Christian dogma of the union of the two natures in the single Person of Jesus Christ. The author of this article concludes that even if the Archbishop of Alexandria in his Christological word usage mixed and did not distinguish some terms and was using them as synonyms, it can be explained by not steady-state theological and philosophical terminology in the 5th century. St. Cyril expressed deep theological idea in spite of still ambiguous term formulations.
    Źródło:
    Rocznik Teologiczny; 2017, 02; 263-286
    0239-2550
    Pojawia się w:
    Rocznik Teologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Αiρεσισ and αiρετικoσ in the Alexandrine school of the II and III centuries (Clement of Alexandria and Origen)
    Αiρεσισ i αiρετικoσ w szkole aleksandryjskiej II i III wieku (Klemens Aleksandryjski i Orygenes)
    Autorzy:
    di Paolo, Maria Laura
    Limone, Vito
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612841.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    herezja
    heretyk
    szkoła aleksandryjska
    Klemens Aleksandryjski
    Orygenes
    heresy
    heretic
    Alexandrine school
    Clement of Alexandria
    Origen
    Opis:
    Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie pojęć a†resij i aƒretikÒj w rozumieniu dwóch głównych przedstawicieli Szkoły Aleksandryjskiej – Klemensa i Orygenesa. W Stromata słowo a†resij ma wiele znaczeń: po pierwsze odnosi się do „aktu wyboru”, następnie jest synonimem „szkoły” lub „sekty”, stąd też oznacza chrześcijańską „herezję”. Powiązanie między ludzką wolnością a szkołami, głównie filozoficznymi, lecz także medycznymi, wskazuje, że Klemens postrzega „herezję” jako błąd i mylny sposób myślenia z powodu złego, a nawet złośliwego wyboru, często o charakterze intelektualnym; sugeruje świadomą deformację posłannictwa. Stąd Klemens przeciwstawia gnostyckiemu aƒretikÒj „prawdziwego gnostyka”, człowieka wiary, który przez poznawanie tekstów biblijnych i wiedzy klasycznej jest oświecony przez Chrystusa (Stromata VII 92, 7). Mówiąc zaś o stosowaniu przez Orygenesa terminu a†resij w jego Contra Celsum, trzeba po pierwsze zauważyć, że słowo a†resij oznacza zawsze filozoficzne szkoły późnej starożytności (por. Contra Celsum 4, 45; 8, 53); po drugie zaś to, że Aleksandryjczyk ma na celu przekonanie swojego wroga Celsusa, że religia chrześcijańska nie odrzuca szkół filozoficznych, ani nie jest też czymś bardzo różniącym się od nich, nawet można uznać, że jest to również a†resij. Jako dowód ukazuje, że religia chrześcijańska i szkoły filozoficzne nie tylko mają pewne wspólne zagadnienia moralne i kosmologiczne (Contra Celsum 3, 66; 3, 80), ale także to, że chrześcijanie i filozofowie kierują się tymi samymi impulsami wiary (¥logoj for£; Contra Celsum 1, 10). Dlatego też w Contra Celsum Orygenesa a†resij oznacza nie tylko szkoły filozoficzne II i III w., lecz także religię chrześcijańską. Podsumowując, studium to jeszcze raz ukazuje, że dwaj Aleksandryjczycy prowadząc dialog z błyskotliwymi przedstawicielami ówczesnej filozofii, wezwani do wyjaśnienia znaczenia wiary od strony intelektualnej, z jednej strony używali pewnych pojęć i koncepcji charakterystycznych dla głównych szkół, z drugiej zaś odróżniali wiarę chrześcijańską od nich.
    The aim of this study is to outline the use of the terms a†resij and aƒretikÒj according the two main representatives of the Alexandrine School, Clement and Origen. In the Stromateis the word a†resij has many meanings and, first of all, it is related to “the act of choice”, then, it is also a synonym for a “school” or a “sect”, hence it signifies Christian “heresy”. The connection between human freedom and schools, mainly philosophical ones, but also the schools of medicine, points out that Clement conceives “heresy” as an error, an incorrect way of thinking due to a wrong, even malicious choice, often of an intellectual nature; it suggests conscious deformation of a message. Hence, Clement contrasts the Gnostic aƒretikÒj and the “true Gnostic”, the man of faith who by studying the biblical texts and the Greek disciplines is enlightened by Christ (Stromata VII 92, 7). About the Origen’s usage of the term a†resij in his Contra Celsum it is worth to note that, firstly, the word a†resij always indicates the philosophical schools of Late Antiquity (cf. Contra Celsum 4, 45; 8, 53); secondly, that Origen aims at persuading his enemy, Celsus, that Christian religion is neither a refusal of philosophical schools nor something very different from them, but it may be regarded as an a†resij too and, in order to argue this, he shows that not only Christian religion and philosophical schools share some moral and cosmological topics (Contra Celsum 3, 66; 3, 80), but also that both Christians and philosophers are moved by the some ¥logoj for£ (Contra Celsum 1, 10). Therefore, in Origen’s Contra Celsum the a†resij means not only the philosophical schools of the II and III centuries, but also the Christian religion as long as it is accepted by the Heathens. In conclusion, this study shows, once again, that, as the two representatives of Alexandria were in dialogue with the brilliant exponents of the contemporary philosophy, they were called to explain the importance of faith on the intellectual side, using some terms and conceptions of the main schools, on the one side, and by distinguishing Christian faith from them, on the other.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2017, 68; 73-84
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies