Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "scénografia" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Sprawczość scenografii – między sceną teatralną i społeczną
The Agency of Set Design: Between Theatrical and Social Scene
Autorzy:
Michałowska, Marianna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29433197.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
theater scenography
social scenography
engaged theater
exhibition narrative
scenografia teatralna
scenografia społeczna
teatr zaangażowany
narracja wystawiennicza
Opis:
Artykuł omawia projekt badawczy Zmiana ustawienia. Polska scenografia teatralna i społeczna XX i XXI wieku, realizowany przez zespół pod kierownictwem Dariusza Kosińskiego, zakończony trzytomową publikacją. Przedstawia jego założenia teoretyczne i zawartość merytoryczną. Przybliża i analizuje pojęcia scenografii teatralnej i scenografii społecznej na przykładzie ostatniego tomu cyklu, który jest książkową reinscenizacją wystawy pokazanej w Zachęcie – Narodowej Galerii Sztuki w 2019 roku. Ekspozycja prezentowała przeobrażenia polskiej scenografii teatralnej w XX i XXI wieku, zestawiając je z dokumentacją wydarzeń politycznych i społecznych. Autorka artykułu skupia się na kulturoznawczych wartościach omawianej publikacji: interesują ją przede wszystkim sposób ujęcia idei scenografii społecznej oraz metoda przekładu rzeczywistości ekspozycyjnej na formę książkową.
This article discusses the research project Change the Setting: Polish Theatrical and Social Set Design of the 20th and 21st Centuries, carried out by a team led by Dariusz Kosiński, and concluded with a three-volume publication. The author presents the project’s theoretical premises and subject matter. She introduces and analyzes the concepts of theatrical scenography and social scenography, drawing on the example of the publication’s last volume, which re-enacts in book form an exhibition shown at the Zachęta National Gallery of Art in 2019. The exhibition presented the transformations of Polish theater set design in the 20th and 21st centuries, juxtaposing them with records of political and social events. The author of the article focuses on the volume’s value in terms of culture research: she is primarily interested in its approach to the idea of social scenography and the method of translating the reality of the exhibition into a book.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2022, 71, 3; 145-156
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Фантазия и фантастика в архитектуре
Fantazja i fantastyka w architekturze
Fiction and fantasy in architecture
Autorzy:
Lokotko, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2068519.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Politechnika Częstochowska
Tematy:
architektura
scenografia
kinematografia
architecture
set design
cinematography
Opis:
W artykule przeanalizowano fantastyczne dzieła architektoniczne, arcydzieła architektury, grafiki, scenografii, kinematografii. Rozpatrzono przykłady historycznej retrospekcji architektonicznej i wizualizacji scenograficznego środowiska.
The paper analyzes the fantastic architectural works, masterpieces of architectural graphics, set design, cinematography. The examples of historical architectural retrospections and visualizations of scenographic entourage are discussed.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Politechniki Częstochowskiej. Budownictwo; 2012, 18 (168); 161--173
0860-7214
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Politechniki Częstochowskiej. Budownictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Images at large i.e. on art in three-dimensional space, on the example of Leszek Mądzik’s art
Autorzy:
Łarionow, Dominika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1179727.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
teatr
scenografia
sztuka
Leszek Mądzik
Theater
stage design
art
Opis:
Artykuł omawia twórczość Leszka Mądzika, skupiając się głównie na jego działalność w ramach autorskiego teatru Scena Plastyczna KUL. Działa on od lat 70. w ramach struktur administracyjnych lubelskiej katolickiej uczelni. Teatr Mądzika przetrwał wszystkie kryzysy ekonomiczne lat 70. i 80. oraz społeczne związane z okresem transformacji ustrojowej lat 90 XX wieku. Artysta pracował cały czas, tworząc spektakle o niezwykle spójnej estetyce. Realizowane przez niego widowiska cechują się brakiem warstwy słownej, uprzedmiotowieniem aktora i niezwykłą umiejętnością kreacji przestrzeni przy użyciu prozaicznych elementów jak: papier pakowy, liny czy z wykorzystaniem różnej waloryzacji oświetlenia jaką artysta uzyskuje przy użyciu dużej ilości reflektorów punktowych. Autorka stara się wykazać jak działalność Mądzika, która przez większość krytyków sytuowała się zawsze poza głównym nurtem estetyki teatru polskiego przełomu XX i XXI wieku, tak naprawdę, okazuje się być w wielu wypadkach prekursorska względem m.in. użycia nowych mediów w teatrze czy konstrukcji bezimiennego współczesnego bohatera, Everymana nowego millenium.
This article discusses the work of Leszek Mądziek, focusing mainly on his activities within the framework of the author’s theater of the Artistic Stage of KUL. It has been operating since the 1970s within the administrative structures of the Lublin Catholic University. Mądzik Theater has survived all the economic crises of the 70s and 80s and the social connected with the period of political transformation of the 90s. The artist worked all the time, creating performances with extremely consistent aesthetics. His performances are characterized by a lack of verbal layer, an objectification of the actor and unusual ability to create space using prosaic elements such as wrapping paper, ropes or using different valorisation of the lighting he gains using a large number of spotlights. The author tries to show how the activity of Mądzika, which most critics always placed outside the mainstream of the aesthetics of the Polish theater of the twentieth and twenty-first century, in fact, turns out to be in many cases precursors to, inter alia, the use of new media in the theater or construction of the nameless contemporary hero – an Everyman of new millennium.
Źródło:
Zeszyty Naukowe KUL; 2017, 60, 1; 21-34
0044-4405
2543-9715
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ways to approach the auteur theatre
Autorzy:
Koecher-Hensel, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1179730.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
teatr
scenografia
sztuka
Leszek Mądzik
Theater
stage design
art
Opis:
W artykule opisano rozwój polskiego teatru awangardowego w okresie lat 50, 60 i 70 XX wieku. Omówione zostały główne nurty artystyczne w twórczości teatralnej tego okresu. Twórczość teatralna Leszka Mądzika zaprezentowana ostała jako naturalna kontynuacja i zwieńczenie wielu teoretycznych koncepcji i poszukiwań eksperymentatorów artystycznych tego okresu. W artykule omówione wspólne poszukiwania twórców opisywanej epoki, które w sposób bardzo wyrazisty zogniskowane zostały w plastycznej formie teatru Leszka Mądzika.
The article describes the development of Polish avant-garde theater in the 50s, 60s and 70s of the 20th century. The major artistic trends in theatrical art this period were discussed. Leszek Mądzika's theater was presented as a natural continuation and culmination of many theoretical ideas and explorations of artistic experimenters of this period. This article discusses the exploration of the theater authors of the described epoch which in a very expressive way were focussed in the plastic form of the Leszek Mądzik theater.
Źródło:
Zeszyty Naukowe KUL; 2017, 60, 1; 11-20
0044-4405
2543-9715
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Myśli o scenografii filmowej
Thoughts on Film Set Design
Autorzy:
Wimmer, Marian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/25806629.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
scenografia
architektura
przestrzeń
film
teatr
set design
architecture
space
theatre
Opis:
W ujęciu Wimmera scenografia jest plastycznym tłem akcji dramatu teatralnego lub filmu. Bohater w działaniu nadaje jej energię i określa jej funkcje. Przestrzeń teatralna była niegdyś nieruchoma, zdynamizował ją dopiero Gordon Craig, wykorzystując grę świateł. W filmie natomiast zostaje wykorzystana przestrzeń dynamiczna, ale to nie ze scenografią ma tu do czynienia widz, lecz z jej fotografią. Wimmer zwraca uwagę na to, jak odbiorca percypuje przestrzeń filmową, angażując zmysły, wrażliwość, emocje, grę skojarzeń i intelekt. Punktem centralnym są według niego bohater i jego działania w środowisku, które zawiera znacznie więcej informacji, niż dzieje się to w przypadku teatru. Jak pisze badacz – krajobrazy i aktorzy łączą się w akcji na zasadzie harmonii lub kontrastu. Wimmer analizuje ponadto takie czynniki jak: fabuła, ruchomy obraz, kompozycja kadru, montaż oraz ich związek ze scenografią i konstrukcją przestrzeni. (Materiał nierecenzowany; pierwodruk: „Kwartalnik Filmowy” 1963, nr 52, s. 3-15).
Set design, in Wimmer’s view, is the visual background to the action of a drama or film, to which the character in his action gives energy and determines its function. The key elements of this background are: space, its architectural layout, and the objects that fill it. Theatrical space was static. It was Gordon Craig who dynamized it using the play of light. The film uses a dynamic and variable space, but it is not the set design that the viewer is dealing with here, but its photography. Wimmer pays attention to how the viewer perceives the film space by engaging the senses, sensibility, emotions, associations, and the intellect. Wimmer identifies the eye of the viewer with the eye of the camera. The focal point is the protagonist and his actions in the environment that contains much more information (of social and psychological nature) than the background in the theatre. As he states, spatial landscapes and actors come together in the movement of the action by way of harmony or contrast. From this point of view and referring to specific examples, Wimmer analyses such factors as plot, moving image, frame composition, editing, and their relationship to set design and space construction. He invokes Aldous Huxley’s metaphor describing film drama as a wide river full of whirlpools. It is the film space that forms the basis of its continuity. (Non-reviewed material; originally published in Kwartalnik Filmowy 1963, no. 52, pp. 3-15).
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2023, 123; 164-207
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The theatre and the camera. On cinematic meetings with the theatre of Leszek Mądzik
Autorzy:
Ziółkowska-Kurczuk, Natasza
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1179725.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
teatr
scenografia
sztuka
film
Leszek Mądzik
Theater
stage design
art
Opis:
Artykuł porusza problem filmowości spektakli „Sceny Plastycznej KUL”. Z drugiej strony podejmuje problem filmowego zapisu dzieł teatralnych Leszka Mądzika. Autorka pisze o tym z perspektywy reżysera filmowego, a także badacza analizującego sztuki wizualne. Odnosi się do psychologicznych i poststukturalnych teorii filmowych, obecnych zwłaszcza w nauce francuskiej. W artykule odnaleźć można również osobiste refleksje dotyczące zapisów filmowych dzieła teatralnego. Autorka próbuje dać też odpowiedź na pytanie, w jaki sposób obecność kamery przekształca spektakle.
The article deals with the problem of filmmaking of the theatrical performances created by the Artistic Stage of KUL. On the other hand, concerns the issue of the film recording of Leszek Mądzik's stage works. The authoress writes about it from the perspective of a film director and as a researcher analyzing visual arts. It refers to psychological and post-structural film theories, especially in french science. In the article can be also find personal reflections on the film recordings of theatrical work. The authoress tries to give an answer to how the presence of the camera transforms the performances.
Źródło:
Zeszyty Naukowe KUL; 2017, 60, 1; 35-48
0044-4405
2543-9715
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ojczyzny artystyczne Elżbiety Wittlin Lipton
Autorzy:
Budzik, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2030697.pdf
Data publikacji:
2020-12-28
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
teatr
scenografia
kostiumografia
ojczyzna artystyczna
theater
scenography
costume design
artistic motherland
Opis:
Artykuł jest wstępem do analitycznego studium całości twórczości teatralnej Elżbiety Wittlin Lipton - córki wybitnego polskiego pisarza, eseisty i tłumacza - Józefa Wittlina. Autorka przedstawia zarys biografii Wittlin Lipton, koncentrując się na poszczególnych etapach jej edukacji artystycznej zarówno w Stanach Zjednoczonych (Nowy Jork i Chicago), jak iw Hiszpanii (Madryt). W artykule skupiono się na wybranych projektach scenograficznych i kostiumowych, które artystka tworzy od końca lat siedemdziesiątych XX wieku dla amerykańskiej i hiszpańskiej sceny teatralnej. W dalszej kolejności omawiane są hiszpańskie i polskie tła kulturowe i malarskie, które odcisnęły swoje piętno na artystycznym obrazie i wrażliwości Wittlin- Lipton. W kontekście przeprowadzonych analiz autorka tekstu proponuje, aby pojęcie „ojczyzny” w przypadku tego emigracyjnego artysty traktować symbolicznie w kategoriach szeroko rozumianej sztuki.
The paper is an introduction to the analytical study of the total theatrical oeuvre of Elżbieta Wittlin Lipton – the daughter of eminent Polish novelist, essayist and translator – Józef Wittlin. Budzik gives an outline of Wittlin Lipton’s biography  by focusing especially on particular stages of her artistic education pursued both in the United States (New York and Chicago) and in Spain (Madrid). The article takes as its focus the selected theatrical scenographic and costume design projects which the artist has been creating since the late seventies of the 20th century onwards, for American and Spanish theatrical scenes. Further discussed are Spanish and Polish cultural and painterly backrounds which stamped their imprints on Wittlin Lipton’s artistic imagery and sensitivity. Budzik proposes that the notion of ‘motherland’ in the case of this emigré artist should be viewed on symbolically in terms of art broadly conceived.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2020, 15, 10; 324-337
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Scenography studies – on the margin of art history and theater studies
Badanie scenografii – margines historii sztuki i teatrologii
Autorzy:
Łarionow, Dominika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593859.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
set design
scenography
history of theater
theater
scenografia
historia teatru
teatr
Opis:
Scenography as a domain of artistic activity has always been a liminal art, placed between the visual arts and theater, with the latter being treated as a chiefly literary domain. The history of scenography to date has recorded two moments when it rose to prominence, becoming the “queen” of the spectacle: the Renaissance and modern times. The article will briefly discuss its history, to show the main reasons for the exclusion of scenography from the domain of academic research. The author will survey some recent publications on set design written by practitioners and academics.
Scenografia jako sfera działań artystycznych była i jest sztuką pogranicza. Sytuowano ją zawsze pomiędzy sztukami plastycznymi, a teatrem, traktowanym jako obszar głównie zajmowany przez literaturę. W dotychczasowej historii scenografii widoczne są dwa momenty, kiedy za-władnęła ona widowiskiem, stając się „królową” przedstawienia: renesans i czasy współczes-ne. Artykuł poprzez skrótowe omówienie jej dziejów chce wykazać głównie przyczyny margi-nalizacji czy wręcz wyrzucenia scenografii ze sfery badań naukowych. Autorka odwołuje się do publikacji autorstwa zarówno praktyków, jak i naukowców, jakie ukazały się w ostatnim czasie na temat scenografii.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2014, 16; 115-126
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Architektura, scenografia, przestrzeń w refleksji filmowej Mariana Wimmera. Komentarz
Architecture, Set Design, and Space in Marian Wimmer’s Film Reflection: A Commentary
Autorzy:
Rutkowska, Teresa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/25806630.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Marian Wimmer
architecture
set design
film space
architektura
scenografia
przestrzeń filmowa
Opis:
Redakcja „Kwartalnika Filmowego” rozpoczyna cykl przedruków archiwalnych artykułów pochodzących z pierwszej edycji pisma, wydawanej w latach 1951-1965. Celem projektu jest odtworzenie dziejów polskiej myśli filmowej i przypomnienie najciekawszych dokonań dawnych autorów, wraz z komentarzem, który rekonstruuje kontekst ich powstania i sytuuje je wobec współczesnych tendencji teorii i historii filmu. Marian Wimmer był architektem, zajmował się też teorią architektury i sztuki. Interesowała go zwłaszcza kwestia przestrzeni, w tym także przestrzeni filmowej. Autorka rekapituluje jego dokonania w tej dziedzinie, wskazując na zainteresowanie pozycją widza oraz zasadami odbioru i percepcji dzieła filmowego, co potem zostało rozwinięte w nurcie kognitywistycznym i neoformalistycznym teorii filmu. (Materiał nierecenzowany).
The editors of Kwartalnik Filmowy begin a series of reprints of archival articles from the journal’s first edition, published in 1951-1965. This project aims to recreate the history of Polish film thought and re-establish the most significant achievements of past authors, accompanied with a commentary that reconstructs the context of their work and situates them against contemporary trends in film theory and history. Marian Wimmer was an architect who also dealt with architectural and art theory. He was particularly interested in the problem of space, including film space. The author recapitulates his achievements in this field, pointing to his interest in the viewer’s position and the principles of reception and perception of a film work, which later developed in the cognitive and neoformalist trend of film theory. (Non-reviewed material).
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2023, 123; 208-219
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tvorba bábok ako súčasť výtvarno-technických aktivít v primárnom vzdelávaní
Puppet creation as a part of art-technical activities in primary education
Tworzenie lalek jako część działań artystyczno-technicznych w edukacji wczesznoszkolnej
Autorzy:
Zentko, Jozef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1429601.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Niepaństwowa Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Białymstoku
Tematy:
pracovná výchova
primárne vzdelávanie
scénografia
bábka
divadlo
umenie
technika
Work Education
Primary Education
Scenography
Puppet
Theater
Art
Technology
nauczanie pracy (wychowanie przez pracę)
edukacja wczesnoszkolna
scenografia
lalka
teatr
sztuka
Opis:
Príspevok venuje pozornosť charakteristike a analýze využívania výtvarno-technických aktivít scénického a kostýmového výtvarníctva v primárnom vzdelávaní. Prezentuje možnosti uplatnenia technických postupov pracovného vyučovania v primárnom stupni vzdelávania, ktoré sú nosnou základňou pri návrhu a tvorbe bábok. Pozornosť venuje dôležitým aspektom v remeselno-umeleckej práci so zreteľom na medzipredmetové vzťahy vo výchovno-vzdelávacom procese. Poukazuje na presahy výtvarných a technických aktivít spolu s ich potenciálom v modernom pedagogickom priestore.
The paper pays attention to the characteristics and analysis of the use of art-technical activities of stage and costume design in primary education. It presents the possibilities of applying technical procedures of technical teaching in the primary level of education, which are the central foundation for the design and creation of puppets. It pays attention to important aspects in craft-art work with regard to interdisciplinary relationships in the educational process. It points out the overlaps of art and technical activities together with their potential in the modern pedagogical environment.
Artykuł poświecono charakterystyce i analizie wykorzystania artystyczno-technicznych działań scenograficznych i kostiumowych w edukacji wczesnoszkolnej. Przedstawiono możliwości zastosowania technicznych procedur nauczania przez pracę na pierwszym poziomie szkoły podstawowej, które są podstawą projektowania i tworzenia lalek. Zwrócono uwagę na ważne aspekty pracy rzemieślniczo- artystycznej z uwzględnieniem relacji międzyprzedmiotowych (interdyscyplinarnych) w procesie wychowawczo- dydaktycznym. Wskazano na przenikanie się działań artystycznych i technicznych wraz z ich potencjałem we współczesnej przestrzeni pedagogicznej.
Źródło:
Zagadnienia społeczne; 2020, 2, 14; 7-20
2353-7426
Pojawia się w:
Zagadnienia społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pocztówki z piekła: Stanisław Ignacy Witkiewicz w Paryżu 1908
Postcards from Hell: Stanisław Ignacy Witkiewicz in the Paris of 1908
Autorzy:
Sztaba, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520131.pdf
Data publikacji:
2016-12-30
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Witkacy
Polish drama 1918-1939
cabaret
stage design
dramat polski 1918-1939
kabaret
scenografia
Opis:
Niewiele wiemy o pobycie Witkacego w Paryżu wiosną 1908 roku; nie znamy listów do ojca, w których zapewne relacjonował to, co tam przeżył, a listy ojca zawierają nieliczne ślady takich relacji. Ślady pobytu trafiły jednak do jego dzieł literackich: wrażenia ze spotkania z nowym malarstwem opisał w 622 Upadkach Bunga, natomiast Sonata Belzebuba zawiera ślady jego wizyt w paryskich kabaretach, zwłaszcza w L'Enfer i Le Néant. Dramaturg sugeruje, że piekło z aktów 2 i 3 ma przypominać kabaret paryski w Paryżu – i trochę budapesztański – lub w Rio (Salon di Gioja), ale przede wszystkim paryski, co powtarza w sztuce wielokrotnie, w tym otwierających didaskaliach, w których podkreśla, co ważne, ogólną atmosferę demonicznej tandety takich lokali rozrywkowych. Czytając współczesne relacje oraz oglądając stare pocztówki i fotografie wnętrz kabaretów, można sobie wyobrazić atmosferę, do jakiej dążył Witkacy w scenografii Sonaty Belzebuba. Znając zamiłowanie Witkacego do makabry, można się domyślać, że odwiedził teatr Grand-Guignol i Musée Grévin. Podczas pobytu Witkacego w Paryżu Teatr Antoine dał dwa popołudniowe przedstawienia Króla Ubu Jarry'ego z Firminem Gémierem, które zostały szeroko nagłośnione. Dwadzieścia lat później wzmianka o Królu Ubu pojawiła się, być może jako reminiscencja z Paryża, w liście Witkacego do Edmunda Wiercińskiego.
We know little about Witkacy’s stay in Paris in the spring of 1908; we do not know the letters to his father where he probably reported what he experienced there, and the correspondent letters by his father contain few traces of such reports. Traces of the stay have, however, made their way to his literary works: he recounted his impressions of his encounter with the new painting in The 622 Downfalls of Bungo, whereas The Beelzebub Sonata contains evidence of his visits to Paris cabarets, particularly to L’Enfer and Le Néant. The playwright suggests that the Hell of Acts 2 and 3 is to resemble a cabaret in Paris—and a little Budapestian—or in Rio (Salon di Gioja), but mostly Parisian, which he repeats in the play on numerous occasions, including the opening-scene stage directions where he emphasizes, importantly, the general atmosphere of demonic tackiness of such entertainment establishments. Reading contemporary reports and looking at old postcards and photographs of the cabarets’ interiors one can imagine an atmosphere Witkacy strove for in the stage setting for The Beelzebub Sonata. Knowing Witkacy’s penchant for the macabre, one can guess that he visited the Grand-Guignol Theatre and the Musée Grévin. While Witkacy stayed in Paris, the Antoine Theatre gave two afternoon performances of Ubu Roi by Jarry with Firmin Gémier, which were widely publicized. Twenty years later, Ubu Roi cropped up, perhaps as a reminiscence from Paris, in Witkacy’s letter to Edmund Wierciński.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2016, 65, 4; 55-70
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kostiumy Luigiego Sapellego w zbiorach Muzeum Krakowa
Luigi Sapelli’s Costumes in the Collection of the Krakow City Museum
Autorzy:
Kowalska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37240354.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
teatr
kostium
aktor
projektant kostiumów
scenografia
theater
costume
actor
theatre arts
costume designer
scenography
Opis:
Kostium – element spektaklu teatralnego, a także swoisty strój – „przedmiot” wyróżniający aktora na scenie. Pomaga lub przeszkadza artyście scenicznemu w tworzeniu postaci. Przez wieki i dekady zmieniały się jego forma oraz znaczenie. Celem niniejszego artykułu jest zaprezentowanie kostiumów teatralnych zaprojektowanych przez Luigiego Sapellego, jednego z największych projektantów strojów scenicznych z przełomu XIX i XX w. Opis kostiumów poprzedzi szkic, skrótowo przybliżający stylistykę teatru okresu Młodej Polski oraz obowiązujące wówczas zasady tworzenia strony plastycznej spektakli. Omawiane kostiumy stanowią część kolekcji teatralnej należącej do Muzeum Krakowa.
Stage costume is an element of a theatrical performance, as well as a specific attribute that can be used by an actor creating a role. It helps or hinders the stage artist in creating the character. Over the centuries and decades, its form and meaning have changed. The aim of this article is to present theatrical costumes designed by Luigi Sapelli, one of the greatest designers of stage costumes from the turn of the 19th and 20th centuries. The description of the costumes is preceded by a sketch, briefly presenting the style of the theater of the Young Poland period and the rules of creating the artistic side of performances applied at that time. The costumes in question are part of the theater collection of the Museum of Krakow.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2023, 43, 4/2; 205-216
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Formy, farsze i prawa syntezy, czyli „Chemia związków jakości teatralnych” według Witkacego
Forms, Falsehoods, and Laws of Synthesis, or “the Chemistry of Theatrical Quality Complexes” According to Witkacy
Autorzy:
Stacewicz-Podlipska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520136.pdf
Data publikacji:
2016-12-30
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Witkacy
reception of Witkacy
Theory of Pure Form
stage design
recepcja twórczości Witkacego
Teoria Czystej Formy
scenografia
Opis:
Problem recepcji Witkacego sprowadza się do wykrawania z wieloskładnikowego obszaru ściśle skorelowanych z sobą treści pasujących do danego zadania fragmentów. Najwięcej zamieszania wynikało z błędnego rozumienia pojęcia Forma, które, zrośnięte ze swoimi historycznymi definicjami i zastosowaniami, generowało piętrzące się nieporozumienia. Gdyby pojęcie to było analizowane w całej złożoności, jaką przewidział dla niego Witkacy, a zwłaszcza w szerszych ramach konceptualnych jego myśli, o nieporozumieniach nie mogłoby być mowy. Najbliższe terminologicznie odpowiedniki Witkacowskiej Formy należą do rodziny słów opisujących jednię: stop, amalgamat czy synteza. W Formie mieścić się miało wszystko to, co po odpowiedniej „obróbce”, a więc po przejściu procedury amalgamacji właśnie, stanowiło pierwotną materię Sztuki. To, czego chciał Witkacy dla teatru, kryło się zatem nie tyle w profuzji plastyki – w samym, jak pisał, „«umalarzeniu» teatru”, czy eliminacji treści na rzecz formy, lecz w tajemnicy konstrukcji, w procesie chemicznego, czy alchemicznego Form-owania, w magicznym akcie przyoblekania w kształt. Właśnie to misterium Formy wraz z całą kłopotliwą metafizyką Witkiewicza było z uporem pomijane przez jego samozwańczych i mianowanych spadkobierców. Tych błędów nie ustrzegli się także reprezentanci rozmaitych odmian „teatrów narracji plastycznej” (określenie Zbigniewa Taranienki), od przedwojennego Teatru Cricot po grupę, którą Konstanty Puzyna nazwał „Witkacoplastyką”. Dopóki jednak teatr narracji wizualnej zajęty był rozwiązywaniem problemów wynikających z aporii modernizmu, dopóty odwołania do Witkacego pozostawały mniej lub bardziej zasadne. W rozkochanej we fragmencie, relatywizującej wartości i anihilującej wszelkie stałe punkty odniesienia ponowoczesności ten trop gubi się, a Teoria Czystej Formy mutuje w praktykę „formy otwartej”, oddalając się coraz bardziej od dezyderatów Witkiewicza.
The reception of Witkacy’s work can be reduced to acts of cutting pieces that happen to fit one’s purpose out of a whole that contains many other qualities and ingredients. Misconstructions of the concept of Form which, fused with its other historical definitions and uses, generated more and more misunderstandings was what added most to the confusion. Had the concept been analyzed in all of its complexity that Witkacy intended, and particularly, within the larger conceptual framework of his thought, there would have been no room for ambiguity. The closest terminological associates of Witkacy’s “Form” belong to the family of words referring to unity, namely: “alloy,” “amalgam,” or “synthesis.” Form was meant to contain all that, having been “processed,” i.e. having undergone amalgamation, constituted the primordial matter of Art. Therefore, what Witkacy wanted for the theatre was not profusion of visual qualities, not to “make theatre ‘painterly’”, not to eliminate content in favor of form. Instead, he wanted the theatrical work to be composed mysteriously, in the process of chemical, or alchemical, Formation, in a magical act of giving shape. It is precisely this mystery of Form, with all its perplexing and embarrassing metaphysics that has been persistently and pointedly ignored by Witkiewicz’s self- or otherwise appointed inheritors. And representatives of various types of “the theatre of visual narration” (term coined by Zbigniew Taranienko), from the pre-war Cricot Theatre to the group that Puzyna dubbed “Witkacoplastic theatre” (Witkacoplastyka), did err in this respect as well. Just as long, however, as the theatre of visual narration was preoccupied with resolving the problems stemming from aporias of Modernism, references to Witkacy were more or less warranted. But postmodernism that loves the fragmentary, makes values relative and annihilates all stable points of reference misses the point completely, and the Theory of Pure Form transmogrifies into the practice of “open form” that leaves Witkiewicz’s major postulates further and further behind.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2016, 65, 4; 71-90
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jakaś niedzisiejsza… Śmierć i starość w obiektywie filmowej kamery
Somehow out-of-date… Death and old age through the lens of a video camera
Autorzy:
Masłowska-Taffel, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1110720.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
thanatology
taboo
middle school didactics
visualization
scenography
film education
tanatologia
dydaktyka gimnazjalna
wizualizacja
scenografia
edukacja filmowa
Opis:
Artykuł poświęcony jest odniesieniom filmu fabularnego do praktyki polonistycznej na poziomie gimnazjum. Wychodząc od szczegółowej rekonstrukcji postaw bohaterek, analizując warsztat filmowych środków wyrazu, autorka osadza film Pora umierać Doroty Kędzierzawskiej (2007) w kontekście aksjologicznym, w kręgu trudnych refleksji związanych ze śmiercią i starością. Analizę dopełnia wskazanie konkretnych rozwiązań metodycznych i wizualizacja problematyki filmu w formie tabel i grafów.
Źródło:
Polonistyka. Innowacje; 2015, 2; 175-186
2450-6435
Pojawia się w:
Polonistyka. Innowacje
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przestrzeń i czas w tragediach Sofoklesa
Scenic Space and Time in Sophocles’ Theatre
Autorzy:
Majewska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1953797.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
czas sceniczny
przestrzeń sceniczna
scenografia
Sofokles
teatr grecki
tragedia
scenic time
scenic space
scenery
Sophocles
Greek theatre
tragedy
Opis:
The article presents how the Athenian dramatist created the scenery of his plays with the simple scenic furnishings of the fifth-century stage, consisting only of a skene-building, an orchestra and an altar. The scenery could not be realistic and Sophocles painted the settings verbally, with all details. The localization of his plays was usually signalled in the texts themselves. Both the theatrical space and time were modified by the poet with the word. As to the time, that could be lenghtened or compressed in the play by the odes of the chorus. The paper presents whether Sophocles complies or not with the classical convention of the unity of space and time, and cases discussed by the author of the article show that mostly he does (there is one exception, also presented).
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2005, 53, 3; 61-72
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies