Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "satan/devil" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Oryginalność satanologii Apokalipsy św. Jana na tle literatury biblijnej
Originality of satanology of Apocalypse on the background of biblical literature
Autorzy:
Karczewski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2154351.pdf
Data publikacji:
2014-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
satan/devil
Old Testament
apocryphal Literature
New Testament
Apocalypse of John
dragon
structures of evil
Opis:
The article entitled "Originality of satanology of Apocalypse on the background of biblical literature" is dedicated especially theological vision of Satan in the Apocalypse. Against the background of the New Testament figure of Satan in Revelation presents new content. So far satanology is expanded. Introduces new accents.
Źródło:
Studia Elbląskie; 2014, 15; 141-153
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Imaging Evil in the First Chapters of Genesis: Texts behind the Images in Eastern Orthodox Art
Autorzy:
Kuyumdzhieva, Margarita
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/682441.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Satan
Devil
Genesis
Cain
Abel
Eastern Orthodox art
pseudo-canonical texts
apocrypha
Opis:
Satan’s interference in the events described in the first chapters of the book of Genesis and in the life of the protoplasts is not mentioned at all in the biblical text. This happens, however, in pseudo-canonical texts. The article is a short survey on the apocryphal accounts that mention Satan and their influence on art. The main focus is put on the inclusion of the image of Satan behind Cain’s figure in a number of depictions of the scene The Murder of Abel in the Russian art of the 16th and 17th centuries. The possible links between this visual motif with several literary sources is examined, among them the Short and the Explanatory Palaea, the Tale of Bygone Years (Povest’ vremennykh let or Primary Chronicle), Russian recensions of the apocryphon The Sea of Tiberias, and of The Revelation of Pseudo-Methodius of Patara. In addition, some instances of the same visual decision in Balkan art are pointed out and their connection to Russian models is underlined.
Źródło:
Studia Ceranea; 2016, 6; 377-396
2084-140X
2449-8378
Pojawia się w:
Studia Ceranea
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
From Satan’s Wager to Eve’s Gambit to Our Leap: An Anselmian Reply to the Problem of Divine Hiddenness
Od zakładu szatana, przez podstęp Ewy, do naszego skoku: anzelmiańska odpowiedź na problem Bożego ukrycia
Autorzy:
Dumsday, Travis
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791116.pdf
Data publikacji:
2021-09-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
agnostycyzm
aniołowie
Anzelm
ateizm
Biblia
wątpliwość
Bóg
ukrytość
szatan
teizm
Agnosticism
angels
Anselm
atheism
Bible
demons
devil
doubt
God
hiddenness
Satan
theism
Opis:
While St. Anselm does not supply us with an explicit discussion of the problem of divine hiddenness (PDH) as it is typically conceived today—namely, as an argument for atheism—he is keenly aware of the existential difficulty posed by our seeming lack of access to God. Moreover, he provides the ingredients for an interesting and heretofore neglected approach to the PDH, one rooted in multiple Christian narratives about lapses from knowledge-infused states of grace, both angelic and human. The goal of this paper is to draw out that Anselmian approach explicitly, and to provide at least a rudimentary assessment of it.
Chociaż u św. Anzelma nie znajdziemy wyraźnej dyskusji na temat problemu Bożego ukrycia (PBU), tak jak jest on dziś powszechnie rozumiany – mianowicie jako argument za ateizmem – to jest on doskonale świadomy trudności egzystencjalnych, jakie stwarza nasz pozorny brak dostępu do Boga. Co więcej, dostarcza on składników dla interesującego i dotychczas zaniedbanego podejścia do PBU, zakorzenionego w wielu chrześcijańskich narracjach o odstępstwach od stanu łaski, zarówno anielskich, jak i ludzkich. Celem tego artykułu jest wyraźne nakreślenie podejścia Anzelma i dostarczenie przynajmniej szczątkowego jego rozwiązania PBU.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2021, 69, 3; 67-85
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Złe duchy – diabeł i demony na podstawie Homilii o Księdze Psalmów Orygenesa-Hieronima
Evil spirits – the devil and demons based on Homilies on the Psalms by Origen-Jerome
Autorzy:
Pochwat, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613036.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Szatan
demon
anioł
antychryst
walka
diabeł
zły duch
modlitwa
mnich
Chrystus
Satan
angel
antichrist
combat
the devil
evil spirit
prayer
the monk
Christ
Opis:
According to the researchers, Origen († 254) was the author of the Homilies on the Book of Psalms, whereas Jerome († 420) was their translator into Latin. Based on the above work, we have determined who are the devil and demons. These spirits of wickedness, after rebellion directed against God, were expelled from heaven and they stay in a terrible place, in hell. The Devil and his army are doing everything to separate man from God and make him his friend. This happens when man rejects God’s commandments and commits sin. The author, aware of human weaknesses, stresses the possibility of returning to God through repentance and penance. The forgiveness of sins became possible by the saving passion, death and resurrection of Christ. We wish to stress a strong christocentrism in the teaching of Origen – Jerome. Analysis of the text of the Homilies indicates authorship of Origen with the exception of places with information about Arius and monks, which indicates authorship of Jerome or these are only his notes made during translation of the Origen’s Homilies from Greek into Latin.
Źródło:
Vox Patrum; 2013, 59; 129-150
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diabeł w kazaniach Peregryna z Opola
The devil in the sermons of Peregrinus Opoliensis
Autorzy:
Kiełbus, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/460228.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
Peregryna z Opola
egzempla
George Minois
Jean Delumeau
kazania
średniowiecze
nowa ewangelizacja
duszpasterstwo strachu
wizja zaświatów
piekło
szatan
diabeł
Peregrinus Opoliensis
exempla
sermons
Middle Ages
new evangelisation
the preaching of fear
vision of the beyond
hell
Satan
devil
Opis:
Powstałe u schyłku XIII w. kazania Peregryna z Opola należą nie tylko do narzędzi „nowej ewangelizacji”, której dokonywały w tym stuleciu zakony żebracze, ale są również jednymi z najpopularniejszych w całej Europie, aż do wieku XVI. Z tego względu można je uznać za dość reprezentatywne dla nauczania z końca Średniowiecza. W ich świetle ciekawie przedstawiają się poruszające problem demonologii prace dwóch sławnych historyków kultury: Georgesa Minoisa i Jeana Delumeau’a. Pierwszy z tych uczonych jest zdania, że około 1250 r. nastąpiło teoretyczne usystematyzowanie zjawiska zwanego duszpasterstwem strachu, które polegało na poprawy moralności wiernych metodą przerażania wizjami zaświatów. Tymczasem Jean Delumeau jest zupełnie innego zdania. Uważa on, że nastąpiło to zdecydowanie później, a symbolicznym słupem granicznym początku nadpływającej fali satanizmu jest Boska komedia (której autor zmarł w 1321 r.). Delumeau uważa, że to dopiero od XIV wieku, a więc u progu Renesansu, następuje powolna, ale sukcesywna „demoniczna inwazja”, która minie z wolna dopiero w XVII stuleciu. Celem referatu jest skonfrontowanie tych sprzecznych opinii z kazaniami Peregryna z Opola przy jednoczesnym wydobyciu demonologii tego kaznodziei. Szczególnie bowiem na uwagę zasługują tu jego egzempla, w których stosunkowo często zostaje przywołana wizja zaświatów, w tym również piekła. Równie często w kazaniach pojawia się postać demoniczna. Analiza tych rozproszonych wzmianek uwidacznia, że diabeł, szatan, czy zły duch, jeśli znajduje się u siebie w piekle, jest okrutnym siepaczem, ale zarazem jest ograniczony pilnowaniem adekwatności kary do czynu. Z kolei zaś, gdy znajduje się pośród ludzi, stara się do nich upodobnić i czyha jedynia na ich błąd, sam będąc ograniczonym w działaniach. Taka postać złego jest więc tylko karzącym ramieniem sprawiedliwości w czym uwidacznia się uporządkowana wizja świata, inna od tej, którą opisywał Georges Minois.
Created at the end of the 13th century the sermons of Peregrinus Opoliensis are not only tools of the “new evangelisation”, which had been conducted in that century by the mendicant orders, but are also some of the most popular in the whole Europe, until the 16th century. And because of this, they can be considered as representative for the teachings of the late Middle Ages. In this context the works of two famous historians of culture: George Minois and Jean Delumeau, discussing the problem of demonology, are especially interesting. The former of the academics claims that about the year of 1250 took place the theoretic systematisation of the phenomenon called “preaching of fear”, which was the improvement of the morality of the faithful with the method of terrifying them with the vision of the beyond. Yet Jean Delumeau’s claims are completely different. He states that it is not before the 14th century that everything changes and that it is then that the repression of the diabolic matters, which was succeeded by the classical age of cathedrals, makes way for the progressive demonic invasion. The Divine Comedy (which’s author died in 1321) marks the symbolic transformation from one age to another and the moment when the religious awareness of the western elite begins to cease to resist the wave of Satanism. It would recover not before the 17th century. The aim of the paper is the confrontation of those contradictory opinions with the sermons of Peregrinus Opoliensis along with simultaneous extraction of the preacher’s demonology. His exempla demand special attention, as in them often the vision of the beyond, including hell, is relatively often summoned. Equally often the demonic figure appears in the sermons. The analysis of those scattered mentions reveals that the devil, Satan, or evil spirit, if present in his hell, is a cruel executioner, however he is also limited by the guarding of the adequacy of the punishment to the deed. But when he is among the people, he attempts to become similar to them and lurks for their mistakes, being himself limited in his actions. Such a figure of the evil one is thus only a punishing arm of justice, through which an organised vision of the world is revealed, distinct from the one, which has been describes by George Minois.
Źródło:
Ogrody Nauk i Sztuk; 2011, 1
2084-1426
Pojawia się w:
Ogrody Nauk i Sztuk
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies