Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "santidad" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Espiritualidad conyugal según Dietrich von Hildebrand
Conjugal Spirituality in Dietrich von Hildebrand
Autorzy:
Uchwat, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/559460.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
Llamada a la santidad
matrimonio
espiritualidad conyugal
espiritualidad hildebrandiana
Dietrich von Hildebrand
Vocation to holiness
marriage
conjugal spirituality
Hildebrand’s spirituality
Opis:
Dietrich von Hildebrand en muchas ocasiones, en sus análisis, acude a los ejemplos de los santos con el supuesto de que el santo es la encarnación más perfecta de la moralidad. El ejemplo de los santos ayuda a vivir la santidad que es una llamada para la persona. En el campo de la moral el autor hace referencia a la realidad sobrenatural. El objetivo de la vida cristiana (igual de la vida conyugal) es alcanzar la santidad. El matrimonio cristiano, en el pensamiento de von Hildebrand, planteado de esta manera es una novedad en el pensamiento de su época respecto a la vida de los laicos y a la vocación a la santidad. Él es uno de los precursores del pensamiento sobre la llamada espiritualidad conyugal destacada en le enseñanza del Concilio Vaticano II y sobre todo del pensamiento de Juan Pablo II. El trabajo presenta la vida espiritual matrimonial que es la realización de su propia vocación y se desarolla en cuatro párrafos: Eclesiología hildebrandiana, la gracia y los sacramentos, unum necessarium – plan de vida conyugal y objetivos de la espiritualidad conyugal.
Dietrich von Hildebrand is one of the most influential of twentieth-century laymen. His thinking has been taken into serious consideration in the teaching of the Catholic Church on marriage. In his works we can also find the basis of what since the Second Vatican Council has been called conjugal spirituality. This is founded on the idea that the sacrament of marriage is a vocation to holiness whose final purpose is eternal life with God. Von Hildebrand says that all kinds of help is available in the Catholic Church to live this vocation properly. He emphasized the role of the sacraments and of fidelity to the doctrine of the Church as a most fitting way of living this vocation. True spiritual understanding of the meaning of matrimony and consequently the life of a spouse might be a remedy for the lack of a spiritual vision of marriage today. The article is divided into 4 parts: Hildebrand’s ecclesiology; grace and the sacraments, Unum necessarium – plan of the conjugal life; purposes of conjugal spirituality.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2016, 39; 113-126
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
¿Qué es la teología? Vida y teología en Joseph Ratzinger
Czym jest teologia? Życie i teologia Josepha Ratzingera
Autorzy:
Sarto, Pablo Blanco
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31233570.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
metoda teologiczna
rozum
historia
mądrość
świętość
Joseph Ratzinger
método teológico
razón
sabiduría
santidad
Opis:
Profesor Uniwersytetu Nawarry analizuje specyfikę teologii Josepha Ratzingera, starając się wykazać, na ile teologia ta jest syntezą wiary i rozumu. Omawiana teologia widziana jest jako wiara przemyślana, jako doktryna wiary − fides quaerens intellectum, zgodnie z klasycznym określeniem anzelmowym. Jednocześnie wskazuje na źródła i inne dyscypliny, które mogą współdziałać w tej szczególnej nauce, będącej zarazem życiową praktyką i mądrością. Wiara, rozum i piękno stanowią tu trzy kolumny, które podtrzymują cały ten teologiczny gmach. Analizowane treści dotyczą teologii Josepha Ratzingera, a nie magisterium papieża Benedykta XVI. Zdaniem Blanco, teologia, jaką prezentuje Ratzinger, jest jednocześnie wiedzą, praxis i mądrością. Jest wiedzą z racji jej racjonalnej i spekulatywnej dokładności, w czym pomocą staje się metoda filozoficzna. Jest mądrością, gdyż zakłada również wiedzę praktyczną dotyczącą samego życia, zarówno naturalnego, jak i nadprzyrodzonego. Tak rozumiana nauka, zarówno w wymiarze praktycznym, jak i spekulatywnym, źródło swoje posiada w Biblii, a jej rozwój dokonuje się w Kościele, przez co przybliża się z wielkim szacunkiem i uwagą do liturgii i świadectwa Ojców Kościoła. Jednocześnie przywiązuje wielką wagę do dorobku historii, wymogów języka, doświadczenia świętych, a nawet piękna sztuki chrześcijańskiej. Ponadto – zdaniem Ratzingera – wszelka teologia winna być nauką oświeconą, mądrością partycypowaną: powinna starać się być jednocześnie wiedzą Chrystusa i mądrością Ducha (por. 1 Kor 2, 1-5). Ratzinger przypomina, iż w chrześcijaństwie, w odróżnieniu od innych religii, rozum zajmuje miejsce centralne, co też staje się fundamentem naukowości teologii. Wiara chrześcijańska stwierdza, iż Jezus żył, umarł i zmartwychwstał w konkretnej epoce historycznej, a Bóg, który stał się człowiekiem w Chrystusie, jest jednocześnie Stworzycielem świata. Przez takie stwierdzenia wiara chrześcijańska pozostawia poza sobą obszar poznania czysto symbolicznego, a zagłębia się w przestrzeń rozumu historycznego i filozoficznego; usiłuje przemówić wprost do rozumu, a tym samym pozyskać go jako „motor” aktu nawrócenia. Wiara i teologia, podobnie jak inne rodzaje wiedzy i mądrości, są poznaniem, w którym osoby (nie tylko Boskie) odgrywają decydującą rolę. Ten głęboko personalistyczny wymiar teologii ukazał Ratzinger w konferencji, opublikowanej w 1966 pod tytułem Pojęcie osoby w teologii. Wiedza i życie, ontologia i historia, dogmat i doświadczenie życiowe: teologia nie jest jednak jedną z wielu nauk pozytywnych, lecz stanowi wiedzę sui generis, dostosowaną do swojego przedmiotu i treści. Jedną z jej cech szczególnych jest jej relacja z tym, co duchowe. W 1986 Ratzinger pisał, iż „jedność teologii i świętości nie jest jakimś sentymentalnym czy pobożnym dyskursem, lecz posiada swój fundament w logice rzeczy, a na jej korzyść przemawia świadectwo całej historii”. Jest to więc w konsekwencji wymóg metodologiczny. W ten sposób wymiary naukowy, mądrościowy i duchowy teologii ukazane są, w myśli teologicznej Ratzingera, jako głęboko ze sobą złączone. Prezentację myśli ratzingerowskiej prof. Blanco dokonuje w następujących sekwencjach tematycznych: Biblia, Kościół i teologia; wiara, rozum i teologia; Kościół, teologia i pluralizm; historia, język i teologia; nauka, praktyka i mądrość; miłość, prawda i piękno. Dla polskiego środowiska naukowego artykuł posiada wartości poznawcze, ukazujące wizję teologii J. Ratzingera i sposób jej recepcji przez określone środowiska współczesnej teologii zachodniej. Może być perspektywą inspirującą polskich badaczy „Mozarta teologii” i ukierunkować dialog naukowy polskiej i zachodniej teologii.
Źródło:
Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2009, 1; 79-117
2080-6345
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Dogmatycznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies