Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "samouszkodzenia" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Samookaleczenia bez intencji samobójczej a zachowania samobójcze
    Non-suicidal self-injury vs. suicidal behaviour disorder
    Autorzy:
    Makowska, Iwona
    Gmitrowicz, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/942117.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    adolescencja
    samobójstwo
    samouszkodzenia bez intencji samobójczej
    Opis:
    Introduction: Both suicidal behaviours and non-suicidal self-injury are of major concern when dealing with youth, especially adolescent psychiatric patients. Non-suicidal self-injury is defined as direct and deliberate self-harm enacted without a desire to die. They generally present as skin cutting, but may also include self-hitting, self-biting or taking medicines in doses exceeding recommended for therapeutic effects. Self-injury may serve various purposes and stem from a variety of motives, resulting in a wide range of definitions and concepts describing the process in literature. The relationship of self-injuries with the risk of suicidal behaviours has been subject to many analyses, just like other factors of suicidal risk. Material and method: This article is a review of the body of research devoted to suicidal behaviour and non-suicidal injuries. The literature reviewed was accessed through Medline databases and the available Polish sources. Discussion: The relationship between non-suicidal and suicidal self-injury is complex. Multiple studies indicate key differences between these two categories of self-injury, including the level of suicide intent, prevalence, frequency and lethality. The article also discusses different theories that have been proposed to account for the link between non-suicidal self-injury and suicidal behaviours, including the gate control theory, the third variable theory and Joiner’s interpersonal theory, along with the most recent integrated model, proposed by Hamza et al. The latest edition of the DSM classification has adopted – for the first time – the diagnostic criteria for non-suicidal self-injury and suicidal behaviour disorder, which might be a good starting point for the attempt to unify the concepts used by carious researchers and achieve better consistency in the outcomes of various studies. Conclusion: Further research in the field of non-suicidal self-injury and suicidal behaviour is required to broaden our understanding, prediction and treatment of non-suicidal self-injury.
    Wstęp: Samookaleczenia bez intencji samobójczej i zachowania samobójcze stanowią istotny problem w populacji rozwojowej, szczególnie wśród adolescentów leczonych psychiatrycznie. Zamierzone akty autoagresji bez intencji samobójczej najczęściej obejmują cięcie skóry, ale również uderzanie, gryzienie czy przyjmowanie leków w dawkach przekraczających lecznicze. Samouszkodzenia mogą pełnić różne funkcje i wynikać z różnych motywacji, co skutkuje mnogością definicji i pojęć opisujących ten proces. Związek samouszkodzeń z ryzykiem zachowań samobójczych to przedmiot licznych analiz, podobnie jak inne czynniki ryzyka samobójstwa. Materiał i metoda: Artykuł jest przeglądem badań dotyczących zachowań samobójczych i samookaleczeń bez intencji samobójczych. Wykorzystano literaturę z baz danych Medline i dostępne artykuły polskojęzyczne. Omówienie: Związek między samookaleczeniami z intencją samobójczą a samookaleczeniami bez tej intencji jest złożony. Liczne badania wskazują na różnice w zakresie intencji, rozpowszechnienia i letalności. W artykule przedstawiono także analizę teorii próbujących wyjaśnić związek między samookaleczeniami bez intencji samobójczej a zachowaniami samobójczymi. Przybliżono m.in. teorię bramy, teorię trzeciej zmiennej i teorię interpersonalną Joinera wraz z modelem zintegrowanym zaproponowanym przez Hamzę i wsp. W najnowszej rewizji klasyfikacji DSM przyjęto po raz pierwszy kryteria diagnostyczne dla samookaleczeń bez intencji samobójczej i zachowań samobójczych, co może stanowić dobry punkt wyjścia do ujednolicenia stosowanych pojęć i poprawić spójność wyników poszczególnych badań. Wnioski: Lepsze rozumienie, przewidywanie i leczenie samookaleczeń bez intencji samobójczej wymaga prowadzenia dalszych badań.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2018, 18, 2; 173-179
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zachowania autoagresywne w percepcji młodych kobiet. Rola wsparcia ze strony środowiska szkolnego
    Auto-aggressive behaviours as perceived by young women. The role of support of the school environment
    Autorzy:
    Wiśniewska-Nogaj, Lidia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2139338.pdf
    Data publikacji:
    2020-09-04
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
    Tematy:
    autoagresja
    samouszkodzenia
    szkoła
    edukacja
    autoagression
    self-harm
    education
    school
    Opis:
    Zachowania autoagresywne występują głównie u nastolatków, szczególnie kobiet i są sposobem m.in. na rozładowanie napięcia czy poradzenie sobie z emocjami. Celem badań własnych było poznanie opinii młodych kobiet na temat autoagresji, szczególnie ocenie skuteczności pomocy i działań profilaktycznych w ramach edukacji szkolnej. Uzyskane wyniki potwierdzają doniesienia z literatury przedmiotu na temat słabego systemu wsparcia i gorszych relacji rodzinnych kobiet prezentujących zachowania autoagresywne. Szczególnie istotne wydaje się być poczucie osamotnienia w radzeniu sobie z problemami czy brak oparcia w rodzicach. Ponadto, większość z kobiet samookaleczających się doznała multiwiktymizacji. Zdecydowana mniejszość badanych pamiętała, aby w ich szkołach odbyły się zajęcia poświęcone okresowi dorastania czy rozwijaniu umiejętności zaradczych. Artykuł kończą rozważania na temat roli szkoły w profilaktyce i interwencji w momencie wystąpienia zachowań autoagresywnych.
    Auto-aggressive behaviours are mostly common in teenagers, especially women, and are a method of inter alia relieving tension or coping with emotions. The aim of this study was to find out the opinions of young women on auto-aggression, in particular on the evaluation of the effectiveness of help and preventive measures within school education. The results of the study confirm findings from the source literature about the low effectiveness of the support system and poor family relations of women with auto-aggressive behaviours. Especially important is a feeling of loneliness in coping with problems, or lack of parental support observed in this group. Furthermore, the majority of self-harming women were victims of multiple victimizations. Based on the analysis of the results of this study, it can be assumed that the schools that the subjects attended lacked classes in adolescence or in developing coping skills. The paper ends with reflections on the role of school both in preventing auto-aggressive behaviours and taking measures when they appear.
    Źródło:
    Forum Oświatowe; 2020, 32, 1(63); 59-75
    0867-0323
    2450-3452
    Pojawia się w:
    Forum Oświatowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Poziom inteligencji emocjonalnej u młodocianych pacjentów dokonujących samouszkodzeń
    Level of emotional intelligence in adolescent self-harming patients
    Autorzy:
    Szczepaniak, Anna
    Jabłkowska, Karolina
    Gmitrowicz, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/945451.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    adolescents
    control
    emocje
    emotional intelligence
    emotions
    inteligencja emocjonalna
    kontrola
    młodzież
    samouszkodzenia
    self-injury
    Opis:
    Self-aggressive behaviours among adolescents are an increasing problem for psychiatric treatment. The presented research addresses the issue of emotional intelligence as an underlying cause of self-injury. A Two-Scale Inventory of Emotional Intelligence (DINEMO) and Self-Injury Rating Questionnaire were applied to the group of 70 adolescent patients (age range 14-18) hospitalized in the Central Clinical Hospital in Lodz, with the history of at least 1 self-injury incident since hospital admission. The analysis demonstrates that patients with more than 4 self-injury incidents have on average a higher level of emotional intelligence, in comparison to patients with sporadic self-mutilation incidents. This dependency was more pronounced for females than males. The authors conclude that self-injury interventions in adolescent patients should be focused on enhancing the emotional competencies rather than symptomatic treatment.
    W perspektywie ostatnich kilku lat obserwuje się znaczne nasilenie zjawiska zachowań autoagresywnych u młodzieży. Szereg autorów wciąż poszukuje uwarunkowań tych działań. W pracy analizowano emocjonalne podłoże zachowań autoagresywnych. Celem badania było określenie poziomu inteligencji emocjonalnej u młodocianych pacjentów dokonujących samouszkodzeń, autorzy uwzględniali przy tym płeć badanych oraz liczbę samouszkodzeń. Do badania wykorzystano Dwuwymiarowy Inwentarz Inteligencji Emocjonalnej DINEMO oraz Kwestionariusz do oceny samouszkodzeń - specjalnie skonstruowany na potrzeby zaplanowanych badań. Grupę badaną stanowiło 70 pacjentów w wieku 14-18 lat, hospitalizowanych w Oddziale Psychiatrii Młodzieżowej Centralnego Szpitala Klinicznego Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, u których stwierdzono występowanie co najmniej jednego samouszkodzenia po przyjęciu do szpitala. Wyniki uzyskane w pracy pokazują, że badani pacjenci, którzy dokonali więcej niż 4 samouszkodzeń (SU>4), wykazują istotnie wyższy poziom inteligencji emocjonalnej niż ci uszkadzający się epizodycznie. Prezentowane analizy wykazały również, że w zakresie ogólnego poziomu inteligencji emocjonalnej podgrupa samouszkadzających się dziewcząt uzyskała istotnie wyższe wyniki niż podgrupa chłopców. Wyniki badań przedstawione w pracy pozwalają wnioskować, że samouszkodzeń nie należy wyłącznie leczyć jako objawu, lecz trzeba oddziaływać na czynniki je warunkujące. Konstruowanie strategii terapeutycznych powinno podążać w kierunku wzmacniania samoświadomości emocjonalnej, czyli zwiększania kompetencji emocjonalnych młodocianych pacjentów.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2009, 9, 2; 100-110
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Światowe inicjatywy w zakresie profilaktyki samobójstw
    Worldwide initiatives in suicide prevention
    Autorzy:
    Kropiwnicki, Paweł
    Gmitrowicz, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/942714.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    adolescents
    deliberate self-harm
    prevention
    risk factors
    suicide
    zamierzone samouszkodzenia
    zapobieganie
    samobójstwo
    młodzież
    czynniki ryzyka
    Opis:
    Suicide belongs to the most prevalent causes of young people’s deaths all over the world, therefore effective preventive programmes are extremely important. This article presents information about suicide risk factors, applied therapeutic techniques and conducted suicide prevention programmes and their efficacy. Apart from literature, the study used materials presented during the five-days’ training course on Scientifically evaluated interventions in suicide prevention, organized by Karolinska Institutet in May 2012 in Stockholm. The results of the studies show a significant role of enhanced affective states in the development of suicide crisis and their early diagnosis aimed at prevention of suicide attempts. In addition the specificity of work with suicidal patients with personality disorders was discussed. The results of studies on the effectiveness of suicide prevention programmes based on limited access to methods were presented. Attention was paid to advantageous and disadvantageous role of the media, including electronic media, emphasizing their special impact on young people. Furthermore, two European studies were compared: Child and Adolescent Self-harm in Europe (CASE) and Multicentre Study of Self-Harm in England (MSSHE), describing the incidence and method of deliberate self-harm among young hospitalized patients and in general population. Various methods of providing the care for deliberately self-harming patients were evaluated. It was found out that different attitudes of medical staff towards such patients depend on various psychosocial factors. Besides, the results of the research evaluating the efficacy of various therapeutic methods, such as behavioural-cognitive therapy, psychological support, emergency cards and pharmacotherapy with selective serotonin reuptake inhibitors were presented.
    Samobójstwo należy do najczęstszych przyczyn zgonów młodych ludzi na całym świecie, stąd niezwykle istotne jest tworzenie skutecznych programów zapobiegawczych. W niniejszym artykule przedstawione zostały informacje na temat czynników ryzyka samobójstwa, stosowanych technik terapeutycznych oraz prowadzonych programów prewencji samobójstw i ich skuteczności. Poza piśmiennictwem w opracowaniu wykorzystano materiały przedstawione podczas pięciodniowego szkolenia Scientifically evaluated interventions in suicide prevention, zorganizowanego przez Karolinska Institutet w maju 2012 roku w Sztokholmie. Wyniki badań wskazują na istotną rolę nasilonych stanów afektywnych w powstawaniu kryzysu samobójczego oraz ich wczesnego rozpoznawania w celu zapobiegania próbom samobójczym. Omówiono również specyfikę pracy z pacjentami samobójczymi z zaburzeniami osobowości. Przedstawiono wyniki badań skuteczności programów prewencji samobójstw opartych na ograniczeniu dostępu do metod. Zwrócono uwagę na korzystną i niekorzystną rolę mediów, w tym elektronicznych, podkreślając ich szczególny wpływ na młodego odbiorcę. Ponadto porównano dwa badania europejskie: Child and Adolescent Self-harm in Europe (CASE) oraz Multicentre Study of Self-Harm in England (MSSHE), opisujące częstość i sposób dokonywania zamierzonych samouszkodzeń wśród młodych pacjentów hospitalizowanych i w populacji ogólnej. Poddano także ocenie różne sposoby zapewnienia opieki osobom dokonującym celowych samouszkodzeń. Ustalono, że odmienne postawy personelu medycznego wobec tych osób zależą od różnych czynników psychospołecznych. Przedstawiono też wyniki prac oceniających skuteczność różnych metod terapeutycznych, takich jak terapia behawioralno- poznawcza, wsparcie psychologiczne, karty kryzysowe (emergency card) i farmakoterapia lekami z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu serotoniny.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2013, 13, 3; 202-206
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Formy autoagresji i jej funkcje u adolescentów z rozpoznaniem zaburzeń psychicznych
    Forms and functions of autoaggressive behaviour in adolescents with mental disorders
    Autorzy:
    Sumiła, Anita
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/945659.pdf
    Data publikacji:
    2006
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    adolescence
    adolescencja
    aggression
    agresja
    autoaggression functions
    funkcje autoagresji
    mental disorders
    samouszkodzenia
    self-mutilation
    zaburzenia psychiczne
    Opis:
    Aggressive and autoaggressive behaviours are often observed in the clinical work with adolescents. During adolescence the role of the supporting system (family) is decreased, whereas mental and biological changes may increase the stress vulnerability. The increasing emotional tension and inability to cope with problems typical of adolescence period make young people search for various methods of changing their situation. One of them may be autoaggressive behaviours. These fulfill special functions in adolescents’ lives. In literature we can find some data on the correlation between adolescents’ home situation (violence, low socioeconomic level, parents’ mental diseases, divorce, cultural impact) and autoaggressive behaviours. Aggressive behaviours were analysed in the clinical group (31 patients) and control group. The patients were hospitalised on the Adolescents Ward, Clinic of Developmental Psychiatry, Psychotic and Advanced Age Disorders, Medical University of Gdañsk, with the clinical diagnosis of eating disorders, depressive and anxiety disorders, behavioural and emotional disorders and paranoidal schizophrenia. Applied in the study were the Aggression Syndrome Psychological Inventory (ASPI) and the Buss-Durkee Hostility Inventory. The level of autoaggression differed significantly in the two groups. The S index (emotional and physical autoaggression) was significantly higher in the patients’ group. The obtained data confirmed the results from relevant literature, according to which autoaggressive behaviours constitute a strong regulatory mechanism in adolescents’ lives and may constitute one of psychopathological symptoms among psychiatrically hospitalised patients.
    W pracy klinicznej z adolescentami często spotyka się zachowania agresywne i autoagresywne. W okresie dojrzewania zaznacza się mniejsza rola systemu wspierającego (rodzina), a zachodzące zmiany psychiczne i biologiczne mogą zwiększać podatność na stres. Narastające napięcie emocjonalne oraz niemożność radzenia sobie z problemami okresu dorastania powodują, że młody człowiek poszukuje różnych sposobów zmiany swojej sytuacji. Jednym z nich mogą być zachowania autoagresywne. Pełnią one szczególne funkcje w życiu dojrzewającego człowieka. W literaturze znajdujemy dane o związku pomiędzy sytuacją domową młodzieży (przemoc, niski poziom socjoekonomiczny, choroby psychiczne rodziców, rozwód, wpływy kulturowe) a zachowaniami autoagresywnymi. Przeanalizowano zachowania agresywne w grupie klinicznej (31 pacjentów) oraz kontrolnej. Pacjenci byli hospitalizowani na Pododdziale Młodzieżowym Kliniki Psychiatrii Rozwojowej, Zaburzeń Psychotycznych i Wieku Podeszłego AMG z rozpoznaniem klinicznym: zaburzenia odżywiania, zaburzenia depresyjno-lękowe, zaburzenia zachowania i emocji, schizofrenia paranoidalna. W badaniu wykorzystano Inwentarz Psychologiczny Syndromu Agresji (IPSA) oraz kwestionariusz „Nastroje i humory” (A. Buss i A. Durkee). Wynikiem różniącym się znacząco w obu grupach był poziom samoagresji. Wskaźnik S (samoagresja emocjonalna oraz fizyczna) był znacząco wyższy w grupie pacjentów. Uzyskane dane potwierdziły doniesienia z literatury przedmiotu, że zachowania autoagresywne stanowią silny mechanizm regulacji w życiu adolescenta i mogą stanowić jeden z objawów psychopatologicznych wśród pacjentów hospitalizowanych psychiatrycznie.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2006, 6, 2; 58-65
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Funkcjonowanie emocjonalne młodzieży dokonującej samouszkodzeń
    Emotional functioning of auto-aggressive adolescents
    Autorzy:
    Kostyła, Magdalena
    Szczepaniak, Anna
    Gmitrowicz, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/945402.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    adolescents
    deliberate self-harm
    ekspresja emocji
    emocje
    emotional control
    emotional expression
    emotions
    kontrola emocjonalna
    młodzież
    zamierzone samouszkodzenia
    Opis:
    The primary aim of this study was to find a correlation between emotional functioning of hospitalised adolescents and acts of deliberate self-harm. Study of emotional functioning included such aspects as emotional expression and emotional control. Analysis of the phenomenon of auto-aggression was based on quantitative and qualitative classification, i.e. number and methods of auto-aggression. The secondary aim of the present study was to assess correlations between gender, age, type of underlying mental disorder, current familial situation (patient’s family status), relations with parents/caregivers and suicidal attempts and their correlation with acts of auto-aggression. Study population consisted of 40 patients treated at the Department of Adolescent Psychiatry of Medical University in Łódź, Poland. Their age ranged from 14 to 18 years, and all had a documented history of at least one act of deliberate self-harm. In this study we used a custom-devised questionnaire, enabling collection of basic sociodemographic data and determination of number, methods and emotional background for acts of auto-aggression in adolescents. Their underlying psychiatric diagnosis was also accounted for. The following instruments were used: the Courtauld Emotional Control Scale (measuring subjective control of feelings of anger, depression and anxiety), and the Color Pyramid Test (projection-based instrument, based on assumed correlation between preference for certain colours and emotional status of an individual). We partly succeeded in confirming the thesis about correlation between emotions (their type and control mechanisms) and undertaken autodestructive behaviours (principal aim). We could not confirm in a statistically meaningful way premises defined as secondary aims of the paper.
    Podstawowym celem przeprowadzonych badań była próba wykazania związku między funkcjonowaniem emocjonalnym hospitalizowanych adolescentów a dokonywaniem przez nich zamierzonych samouszkodzeń. Funkcjonowanie emocjonalne rozpatrywano m.in. w takich aspektach, jak ekspresja emocji, kontrola emocjonalna. W analizach zjawiska autoagresji uwzględniono podział na liczbę i metody samouszkodzeń. Celem dodatkowym prezentowanych badań była ocena zależności między płcią, wiekiem, rodzajem zdiagnozowanego zaburzenia psychicznego, aktualną sytuacją rodzinną (z kim zamieszkuje osoba badana), oceną relacji z rodzicami/opiekunami oraz występowaniem tendencji samobójczych a dokonywaniem samouszkodzeń. Grupę badanych stanowiło 40 pacjentów Kliniki Psychiatrii Młodzieżowej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Były to osoby w wieku 14-18 lat, u których stwierdzono (i odnotowano w historii choroby) co najmniej jednorazowe zamierzone uszkodzenie ciała. W badaniach zastosowano specjalnie przygotowany kwestionariusz pozwalający na zebranie podstawowych danych socjodemograficznych oraz ustalenie liczby, metod i emocjonalnych przyczyn podejmowania samouszkodzeń przez młodzież. Uwzględniono w nim również diagnozę osoby badanej. Ponadto wykorzystano Skalę Kontroli Emocjonalnej, będącą narzędziem samoopisu służącym do pomiaru subiektywnej kontroli uczuć gniewu, depresji i lęku, oraz projekcyjny Test Piramid Barwnych, bazujący na założeniu, iż istnieje zależność między preferencją barw a stanem afektywnym jednostki. Częściowo udało się potwierdzić założenie o istnieniu zależności między emocjami (ich rodzajem oraz sposobami kontroli) a podejmowaniem zachowań autodestruktywnych (cel główny badań). Nie udało się potwierdzić na poziomie istotnym statystycznie założeń określonych w celu dodatkowym prezentowanych badań.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2009, 9, 4; 249-261
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nasilenie agresji i poczucie kontroli u samouszkadzającej się młodzieży leczonej psychiatrycznie
    Level of aggression and sense of control in self‑harming youth receiving psychiatric treatment
    Autorzy:
    Gmitrowicz, Agnieszka
    Warzocha, Dorota
    Kropiwnicki, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/943899.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    adolescent
    aggression
    deliberate self‑harm
    mental disorders
    self‑control
    zaburzenia psychiczne
    agresja
    młodzież
    poczucie kontroli
    zamierzone samouszkodzenia
    Opis:
    Acts of autoaggression are a more and more frequent reason for psychiatric hospitalisation of adolescents. Within the last years the number of patients committing acts of deliberate self‑harm without suicidal intensions almost doubled. Deliberate self‑harm (DSH) is defined as an act of direct destructiveness, in which a person wants to commit self‑harm immediately, without an intention of killing her/himself. In this paper we present the results of the study on the level and direction of aggression and the sense of control among inpatients (N=187) of the Department of Adolescent Psychiatry, Central University Hospital in Łódź. The studied group consisted of patients with deliberate self‑harm (DSH group, N=88), whereas the control group comprised the patients without such behaviours (non‑DSH group, N=99). For the studywe recruited patients who were admitted to the hospital due to various mental disorders – 58 boys, mean age 16.81, SD=1.25, and 129 girls, mean age 16.5, SD=1.38. The mean age of all patients was 16.59 (SD=1.35). Patients with mental retardation were excluded from the study, due to expected difficulties with understanding the questions. We used the IPSA (Inventory of Psychological Syndrome of Aggression) and “Delta” (test invented by Drwal, designed for evaluation of the sense of control). In the DSH group we found a significantly higher level of aggression, directed both inwards and outwards, a greater tendency of retaliatory behaviours and by far lower sense of internal control of one’s behaviours, as compared to the non‑DSH group. Therapeutic programs for patients with DSH should aim at the reduction of aggression and the development of internal control over one’s behaviours.
    Zachowania autoagresywne coraz częściej stają się przyczyną hospitalizacji młodzieży na oddziałach psychiatrycznych. W ostatnich latach odnotowano prawie dwukrotny wzrost liczby pacjentów dokonujących zamierzonych samouszkodzeń bez intencji samobójczych. Zamierzone samouszkodzenia (ZSU) są definiowane jako akty bezpośredniej autodestruktywności, w których jednostka zmierza do wyrządzenia sobie natychmiastowej szkody, bez zamiaru samobójczego. W pracy przedstawiono wyniki badania przeprowadzonego wśród młodzieży (N=187) hospitalizowanej na Oddziale Psychiatrii Młodzieżowej Centralnego Szpitala Klinicznego UM w Łodzi, którego celem było porównanie nasilenia agresji, jej ukierunkowania oraz umiejscowienia kontroli w 2 wyodrębnionych grupach pacjentów – dokonujących ZSU (N=88) i bez tych zachowań (N=99). Do badania byli rekrutowani pacjenci kolejno przyjmowani na oddział z różnymi zaburzeniami psychicznymi. Wśród badanych było 58 chłopców (średnia wieku: 16,81 roku; SD=1,25) i 129 dziewcząt (średnia wieku: 16,5 roku; SD=1,38). Średnia wieku wszystkich pacjentów wynosiła 16,59 roku (SD=1,35). Z badań wykluczono pacjentów z rozpoznaniem upośledzenia umysłowego, ze względu na ich trudności w zrozumieniu pytań zawartych w narzędziach badawczych. Do badania wykorzystano kwestionariusze IPSA (Inwentarz Psychologicznego Syndromu Agresji) i „Delta” (Test Drwala do pomiaru nasilenia poczucia kontroli). W grupie pacjentów dokonujących ZSU stwierdzono istotnie wyższy poziom agresji, skierowanej zarówno na siebie, jak i na zewnątrz, wyższą skłonność do zachowań odwetowych i znacznie mniejsze poczucie wewnętrznej kontroli własnych zachowań niż w grupie bez tych zachowań. Program terapii dla pacjentów z ZSU powinien być nakierowany na redukcję poziomu agresji i rozwój kompetencji pod postacią kontroli wewnętrznej swoich zachowań.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2011, 11, 4; 214-223
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O czym mówi poranione ciało, czyli czym są samouszkodzenia niesamobójcze i jak je rozpoznawać?
    What does a wounded body testify to, i.e., what is nonsuicidal self-injury and how to recognize it?
    Autorzy:
    Korporowicz, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/43665834.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-28
    Wydawca:
    Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. Wydawnictwo APS
    Tematy:
    samouszkodzenia niesamobójcze
    samookaleczenia
    zachowania autodestrukcyjne
    młodzież
    młodzi dorośli
    nonsuicidal self-injury
    self-harm
    adolescents
    young adults
    self-destructive behaviours
    Opis:
    Artykuł ma charakter przeglądowy, jego celem jest zaprezentowanie zjawiska samouszkodzeń niesamobójczych (NSSI) w kontekście aktualnych badań. W artykule omówione zostały kwestie terminologiczne, definicyjne, epidemiologiczne, a także formy, funkcje i uwarunkowania NSSI, dzięki przeprowadzonej analizie literatury polskiej i zagranicznej. Szczególnie istotne są funkcje NSSI, które pozwalają zrozumieć przyczyny, dla których jednostka dokonuje uszkodzeń własnego ciała, a tym samym pozwala lepiej zrozumieć takie osoby. Artykuł zawiera także aspekt aplikacyjny dzięki zaprezentowaniu sygnałów ostrzegawczych świadczących o dokonywaniu NSSI oraz sposobów reagowania na informację o samouszkodzeniach niesamobójczych dokonywanych przez osobę w najbliższym otoczeniu.
    This article is a review, its aim is to present the phenomenon of nonsuicidal self-injury (NSSI) in the context of current research. The article discusses the terminological, definitional and epidemiological issues, as well as the forms, functions and determinants of NSSI, according to the analysis of Polish and foreign literature. Particularly important are the functions of NSSI, which allow you to understand why an individual hurts his own body and thus better understand such people. The article also includes an application aspect by presenting warning signals of NSSI and the methods of reacting to information about nonsuicidal self-injury committed by a person in the immediate vicinity.
    Źródło:
    Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze; 2021, 605(10); 17-27
    0552-2188
    Pojawia się w:
    Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Style radzenia sobie w sytuacjach stresowych prezentowane przez młodzież dokonującą samouszkodzeń
    Coping styles adopted in stressful situations by self-harming adolescents
    Autorzy:
    Jabłkowska, Karolina
    Szczepaniak, Anna
    Gmitrowicz, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/945279.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    adolescents
    avoidance
    coping styles with stress
    deliberate self-harm
    emocje
    emotions
    młodzież
    samouszkodzenia
    style radzenia sobie ze stresem
    unikanie
    Opis:
    The state of stress and styles of coping with stress constitute an important component of life of every human being, particularly during adolescence. Effective coping mechanisms enable reduction of severity of stress experienced, while inability to manage stressful situations results in alterations in emotional and physiological domains, disturbances of mental well-being, somatic health and social functioning. Since a few years, we are witnessing a significant aggravation of the phenomenon of auto-aggression among children and adolescents, particularly in populations already undergoing psychiatric treatment. Such behaviours fulfil several functions: they may represent a way to express emotions, a means of adaptation or a style of coping with difficulties encountered in everyday life and emotional tension associated therewith. The aim of this study was to analyse predominating styles of coping with stressful situations, adopted by adolescent patients performing self-harm. The study population encompassed 35 patients, aged 16.60±0.18 years, there of 27 girls and 8 boys, hospitalised at the Department of Adolescent Psychiatry of the Medical University in Łódź, who had a history of deliberate self-harm (DSH). Control group included 32 healthy volunteers aged 16.91±0.16 years, thereof 23 girls and 9 boys. In view of the size of study population, it was subdivided into subgroups depending on whether episodes of DSH were sporadic or repetitive. Data were collected using the Coping Inventory for Stressful Situations (CISS). This questionnaire was designed specifically to explore styles of coping with stress. Self-harming adolescents, both girls and boys, significantly more often adopted emotion-oriented style. Patients with repetitive DSH (over 4 episodes) significantly more often adopted emotion-oriented style and/or avoidance-oriented style, particularly in the form of seeking social contacts – social diversion, as compared with those committing episodic DSH.
    Stres i radzenie sobie ze stresem to stany, które odgrywają ważną rolę w życiu każdego człowieka, zwłaszcza w okresie dojrzewania. Skuteczne radzenie sobie z sytuacjami trudnymi powoduje zmniejszenie stanu odczuwanego stresu, natomiast niemożność radzenia sobie w takich sytuacjach wiąże się ze zmianami w sferze emocjonalnej lub fizjologicznej, a także zaburzeniami dotyczącymi dobrostanu psychicznego, zdrowia somatycznego oraz funkcjonowania społecznego. Z perspektywy ostatnich kilku lat obserwuje się znaczne nasilenie zjawiska zachowań autoagresywnych u dzieci i młodzieży, szczególnie w populacjach leczonych psychiatrycznie. Zachowania te pełnią różne funkcje, mogą być sposobem ekspresji emocji, obronno-adaptacyjnym środkiem bądź sposobem radzenia sobie z trudnościami i towarzyszącym napięciem emocjonalnym. Celem podjętych badań była ocena dominujących stylów radzenia sobie w sytuacjach stresowych stosowanych przez młodocianych pacjentów dokonujących samouszkodzeń. Do badania zakwalifikowano 35 pacjentów (16,60±0,18 roku) – 27 dziewcząt i 8 chłopców, hospitalizowanych w Klinice Psychiatrii Młodzieżowej UM w Łodzi, u których stwierdzono samouszkodzenia (SU). Grupę kontrolną stanowiło 32 zdrowych ochotników (16,91±0,16 roku) – 23 dziewcząt i 9 chłopców. Ze względu na liczbę SU grupa badana została podzielona na dwie podgrupy z epizodycznymi SU oraz z powtarzającymi się SU. W badaniu zastosowano Kwestionariusz Radzenia Sobie w Sytuacjach Stresowych (CISS). Kwestionariusz ten służy do diagnozowania stylów radzenia sobie ze stresem. Młodzież dokonująca samouszkodzeń, zarówno dziewczęta, jak i chłopcy, istotnie częściej stosują w sytuacjach trudnych styl radzenia sobie skoncentrowany na emocjach. Pacjenci z powtarzającymi się samouszkodzeniami (SU>4) znacząco częściej w porównaniu z pacjentami z epizodycznymi samouszkodzeniami (SU≤4) wykorzystują w sytuacjach stresogennych styl skoncentrowany na emocjach oraz styl skoncentrowany na unikaniu, zwłaszcza w formie poszukiwania kontaktów towarzyskich.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2010, 10, 1; 15-24
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rola przemocy doświadczonej w dzieciństwie w podejmowaniu samouszkodzeń
    The role of childhood abuse in non-suicidal self-injury
    Autorzy:
    Kubiak, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/499300.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę
    Tematy:
    samouszkodzenia, przemoc w dzieciństwie, dysocjacja, psychopatologia rozwojowa, środowisko rodzinne
    non-suicidal self-injury, childhood abuse, dissociation, developmental psychopathology, family environment
    Opis:
    Wśród wielu różnych wskazywanych w piśmiennictwie uwarunkowań samouszkodzeń bez intencji samobójczej (non-suicidal self-injury) za ważne uznaje się doświadczaną w dzieciństwie przemoc fizyczną, emocjonalną i wykorzystanie seksualne. Istnieją jednak również dane wskazujące na niewielki związek wskazanych wyżej form przemocy z dokonywaniem samouszkodzeń. Celem artykułu jest przegląd wybranych modeli wiążących przemoc z samouszkodzeniami, a także analiza aktualnych badań empirycznych na temat związków różnych form przemocy z samouszkodzeniami z uwzględnieniem takich zmiennych, jak dysocjacja i wczesnodziecięca separacja, a także swoiste cechy środowiska rodzinnego.
    Alongside various factors there are certain forms of childhood abuse, i.e. physical, emotional and sexual abuse regarded as important in the etiology of non- suicidal self- injury (NSSI). However, there is also evidence for a limited link between theseforms of abuse and NSSI. The aim of this article is to review certain models explaining the link between childhood abuse and NSSI, and analyze current empirical research on the relationship between different forms of abuse and NSSI. Factors such as dissociation, early childhood separation, as well as specific features of the family environment also will be taken into account.
    Źródło:
    Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka; 2016, 15, 2; 32-55
    1644-6526
    Pojawia się w:
    Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Samouszkodzenia jako symptom prodromalny schizofrenii. Opis przypadku
    Self-mutilations as prodromal schizophrenia symptom. A case study
    Autorzy:
    Tsirigotis, Konstantinos
    Gruszczyński, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/945272.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    clinical diagnosis
    diagnoza kliniczna
    diagnoza psychometryczna
    objawy prodromalne
    osobowość przedchorobowa
    preschizophrenic personality
    prodromal symptoms
    psychometric diagnosis
    samouszkodzenia
    schizofrenia
    schizophrenia
    self-mutilation
    Opis:
    The aim of this case study was the presentation of a schizophrenic outpatient case, who has been committing self-mutilations prior to the schizophrenia diagnosis. The patient was a young student (23 years), and the reason of coming to the clinical psychologist was self-mutilation. He came with his mother, who was worried with about his behaviour. Patient’s orientation about the place, time and his own person was proper, and the communication with him was apparently good. A cutting wound was on his left arm. He feels aggression and that’s why he commits self-mutilations. He leads a night way of life because other people don’t embarrass him. His statements were logical, coherent and lacking of thinking disorders signs. He didn’t make any impression of being worrying about his experiences and what was happening with him; his expressed emotions were not adequate to his statements. His profile in the MMPI was “neurotic”, but other indices (clinical, diagnostic and differentiating ones) aroused suspicion of psychotic (schizophrenic) disorders. Data derived from the interview, observation and the MMPI caused his sending to the psychiatrist with suspicion of schizophrenia. The patient began telling about his positive (productive) psychotic symptoms not before the MMPI critical positions content analysis. The psychiatric diagnosis confirmed the suspicion of schizophrenia; the patient was admitted to a psychiatric clinic and treated with a diagnosis of paranoid schizophrenia. In this case the outset of psychosis was insidious, lacking of acute symptoms. The preschizophrenic outpatients personality had traits of schizothymia, autistic withdrawal, and probably it was a schizoid personality. The issue of withdrawal one can consider in terms of stimulation needs and stimulation optimum. A separate issue is the relation between self-mutilation and substances (endorphins, enkephalins etc.) being secreted while such a type of self-stimulation. The statements above once more confirm the significance of cooperation between clinical psychologist and psychiatrist, the importance of clinical diagnosis (vs. the psychometric one), as well as of the content clinical interpretation of psychometric and test data.
    Celem pracy było przedstawienie przypadku chorego na schizofrenię, który przed ostatecznym zdiagnozowaniem schizofrenii dokonywał samouszkodzeń. Pacjentem był student w wieku 23 lat, a powodem zgłoszenia do psychologa samouszkodzenie. Zgłosił się z matką, zaniepokojoną jego czynem. Pacjent był zorientowany prawidłowo co do miejsca, czasu i własnej osoby, w kontakcie pozornie dobrym. Na lewym ramieniu widać było ranę ciętą. Odczuwał stany agresji, co było powodem dokonywania samouszkodzeń. Prowadził nocny tryb życia, wówczas inni ludzie nie przeszkadzali mu. Jego wypowiedzi były logiczne, zborne, brak było oznak zaburzeń myślenia. Nie sprawiał wrażenia przejętego swoimi przeżyciami i tym, co się z nim dzieje; wyrażane przez niego emocje nie były dostosowane do treści jego wypowiedzi. Jego profil w MMPI był „nerwicowy”, ale inne wskaźniki (kliniczne, diagnostyczne i różnicowe) nasuwały podejrzenie psychozy. Dane z wywiadu, rozmowy, obserwacji i MMPI sprawiły, że pacjent został skierowany do psychiatry z podejrzeniem zaburzeń schizofrenicznych. O objawach pozytywnych (produktywnych) zaczął mówić dopiero przy analizie treściowej pozycji krytycznych MMPI. Rozpoznanie psychiatryczne potwierdziło podejrzenia schizofrenii; został hospitalizowany i był leczony z rozpoznaniem schizofrenii paranoidalnej. W tym przypadku początek schizofrenii był powolny, ubogoobjawowy, bez objawów ostrych. Przedchorobowa osobowość pacjenta nosiła cechy schizotymii, autystycznego izolowania się – najprawdopodobniej była to już osobowość schizoidalna. Zagadnienie izolowania się można rozpatrywać również w kategoriach zapotrzebowania na stymulację i optimum stymulacji. Odrębnym zagadnieniem są związki samouszkodzeń z substancjami (endorfiny, encefaliny itp.) wydzielanymi podczas tego typu autostymulacji. Powyższe dane potwierdzają jeszcze raz znaczenie diagnozy klinicznej (w odróżnieniu od psychometrycznej) i wagę jakościowej, klinicznej interpretacji danych psychometrycznych, testowych.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2010, 10, 2; 120-124
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies