Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "samotność" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 144
Tytuł:
Свет лірычных мініяцюр Змітрака Бядулі
Świat lirycznych miniatur Zmitraka Biaduli
Autorzy:
Siwek, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954173.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
liryczna miniatura
impresjonizm
romantyzm
pejzaż
samotność
niepokój
lyric miniature
impressionism
romanticism
landscape
solitude
anxiety
Opis:
Liryczne miniatury Zmitraka Biaduli (wł. Samuel Płaŭnik), najwybitniejszego przedstawiciela nurtu impresjonistycznego w literaturze białoruskiej, zajmują szczególne miejsce w jego dorobku twórczym. Biadula odznacza się niebywałą umiejętnością tworzenia nastrojowych pejzaży, zamykania licznych wrażeń w tak „drobnych” utworach. Zauważamy w nich specyficzne nasycenie emocjonalne, uwarunkowane przedstawieniem świata uczuć i zmysłów w wysoce zsubiektywizowany sposób, ze szczególnym upodobaniem do zapisu przelotnych i niewyrażalnych pojęciowo stanów psychologicznych. Szczególną rolę odgrywa tu pejzaż, przyroda. Przyroda jest w ciągłym ruchu, w coraz to nowych postaciach i formach. Interesująco przedstawia się też forma brzmieniowa analizowanych utworów. Takie elementy muzyczne jak powtórzenia, inwersyjny tok wypowiedzi, operowanie paralelizmem składniowym, pauzą, wprowadzanie licznych onomatopei i konstruowanie słów w pewne wyczuwalne struktury brzmieniowe pełniły bardzo ważną funkcję.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2003, 51, 7; 131-139
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Праблема адчужэння ў аповесцi Янкi Сiпакова “Кулак”
Wyobcowanie w opowieści Janka Sipakova „Kułak”
The problem of alienation in the story “Kulak” by Yanka Sipakov
Autorzy:
Tarasawa, Tamara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2118656.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
беларуская проза
калектывiзацыя
адчужэнне асобы
экзiстэнцыяльная адзiнота
экзiстэнцыяльныя аспекты зла
proza białoruska
wyobcowanie jednostki
samotność egzystencjalna
egzystencjalne aspekty zła
kolektywizacja
Belarusian prose
alienation of personality
existential loneliness
existential aspects of evil
collectivization
Opis:
У артыкуле разглядаецца актуальная для сучаснага свету праблема адчужэння чалавека, страта прыватнага “я”, сваёй уласнай iдэнтычнасцi. Асаблiва востра яна паўстае ў пераломныя гiстарычныя перыяды, калi парушаны звыклыя сацыяльныя i псiхалагiчныя сувязi асобы. Янка Сiпакоў у аповесцi “Кулак” (1989) даследуе тыповы лёс беларуса ў гады сталiнскай калектывiзацыi, пры якой цалкам iгнаравалася каштоўнасць чалавечага жыцця, iнтарэсы асобы, калi чалавек быў адасоблены ад сваёй зямлi i сваёй дзейнасцi, ад звыклых яму ўмоў iснавання. Галоуны герой мудра, па-фiласофску глыбока разважае аб вынiках трагiчнай адчужанасцi чалавека ад родных каранёў, аб духоўным убостве сквапных на чужое, зайздросных людзей. Выразная апазiцыя “сацыяльнае – асобаснае”, дзе сацыяльнае бярэ верх над асобасным, падаўляе яго, непазбежна вядзе да адчужэння. Тэндэнцыя, на думку Я. Сiпакова, небяспечная i для ХХI стагоддзя, бо можа справакаваць маштабны антрапалагiчны крызiс.
W artykule omówiono zjawisko wyobcowania, utraty tożsamości, które pojawia się w krytycznych okresach historii, kiedy naruszone zostają socjalne i psychologiczne więzi między ludźmi. W opowieści „Kułak” (1989) Janka Sipakov bada typowy los Białorusinów w czasach stalinowskiej kolektywizacji, kiedy całkowicie ignorowano wartość ludzkiego życia, kiedy pozbawiano ludzi ich ziemi i codziennych warunków bytowania. Zdaniem autora opowieści kolektywizacja uwolniła zło ludzkiej natury obecne w rodzinie, relacjach między przywódcami a chłopami, młodzieżą i starsza generacją, podejście do jednostki. Myśli głównego bohatera są głębokie i mądre. Doświadcza on tragicznego wyobcowania, oddzielenia od swoich korzeni, odzwierciedlonego w nędzy zawistnych i chciwych ludzi. Opozycja między społecznym i osobistym, gdzie społeczne bierze górę, nieuchronnie wiedzie do alienacji. Trend ten, zdaniem J. Sipakova, jest niebezpieczny dla XXI wieku i może wywołać kryzys antropologiczny.
The article discusses the question of alienation, the loss of personal identity that appears in critical periods of history when an individual’s social and psychological ties are disturbed. In the story “Kulak” (1989) Yanka Sipakov explores a typical fate of Belarusian people in the years of Stalin’s collectivization, when the value of human life and interests of an individual were completely ignored, when people were pulled away from their lands and from their usual living conditions. Collectivization, according to the author of the story, released the evil of human nature which is present in family, in relations of leaders to peasants, of young people to the older generation, in the deification of the world, in an approach to an individual in general. The main character’s thoughts are wise and deep. He experiences the tragic alienation of man from his own roots, reflected by the misery of envious and greedy people. The opposition between social and personal, with the social that takes over, inevitably leads to alienation. The trend, according to Y. Sipakov, is very dangerous for the 21st century, as it can provoke an anthropological crisis.
Źródło:
Białorutenistyka Białostocka; 2020; 169-178
2081-2515
Pojawia się w:
Białorutenistyka Białostocka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Лирика «отца Солнышка»: «Какая мощь, как непостижимо велико усилие нести свет»
The Lyric Poetry of “Father Sun”: “What power, what inapprehensible great effort to carry light...”
Liryka „ojca Słoneczka”, „jaka moc, jaki niezmiernie duży wysiłek nieść światło...”
Autorzy:
Kološuk, Nadežda Georgievna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/951919.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Fundacja Naukowa Katolików Eschaton
Tematy:
prison-camp lyric poetry
Yaroslav Lesiv (1945-1991)
Y. Lesiv’s poetic legacy
religious world outlook
existential loneliness
Christian symbolism
liryka więzienia i obozu
Jarosław Lesiw (1945-1991)
dziedzictwo poetyckie Jarosława Lesiwa
światopogląd religijny
egzystencjalna samotność
symbolika chrześcijańska
тюремно-лагерная лирика
Ярослав Лесив (1945-1991)
поэтическое наследие Ярославa Лесива
религиозное мировоззрение экзистенциальное одиночество
христианская символика
Opis:
The article deals with the poetic legacy of the Soviet dissident and longstanding prisoner and later Uniat priest Yaroslav Lesiv (1945 – 1991). It presents the outlook on life and the world of the believer and religious symbolism used in his lyric poetry. A considerable part of this lyric poetry was published posthumously. It is simple but refined in form and it sounds like a collection of prayers. Y. Lesiv’s lyric poetry reveals indisputable human and Christian values and Christian ethical postulates it expresses form an organic whole and cannot be doubted. Unfortunately, it’s impossible to analyze the formation of this world outlook now as all the published collections of Y. Lesiv’s lyric poetry differ both in composition and in manner of arrangement of texts, none of them is dated and none points to the sources from which the texts had been taken; in different editions there are substantial discrepancies. Obviously, it is necessary to do textual research based on archives. Y. Lesiv’s poetic work is multidimensional and requires repeated reading and critical interpretation. The aim of the article is an analysis of religious problems and of the connections between the figurative poetics and the author’s religious outlook. The methodological basis of the research is the raditional approach of literary history and methods of hermeneutic interpretation. The basic results of the research are the following observations and conclusions. Y. Lesiv’s poems create an impression of light, loving outlook up[on the world. Not knowing the author’s biography, one can hardly believe that the poems were written not only in imprisonment but in the hard conditions of living in the dark cell, of exhaustion and starvation after the tortures. Being physically imprisoned, the lyrical- hero acquires unlimited spiritual freedom. In Lesiv’s poetry are very few details of prison-camp reality or even mentions concerning the prison, although when they appear, they are very meaningful. But unexpected associations of the objects or circumstances of the reality with symbols and signs of God’s presence in the world appear. In the poems. The motifs of existential loneliness sometimes sound stoical, but on other occasions they are permeated with aching grief. Y. Lesiv’s modest poetic legacy deserves comparison with the legacy of great Christian poets and there is nothing in the Ukrainian literature with which we can Y. Lesiv’s work can be compared, except the lyrical prayer poetry of the baroque epoch. In the 20th century this tradition was not recalled and it was basically ignored. At present, however, it is very important.
Niniejszy artykuł opowiada o dziedzictwie poetyckim sowieckiego dysydenta i więźnia, a później unickiego księdza Jarosława Lesiwa (1945-1991). W artykule się wciela światopogląd człowieka wierzącego i są używane symbole religijne. Wiele z tych wierszy zostały opublikowane pośmiertnie. Proste, ale eleganckie w formie, one brzmią jak zbiór modlitw. W poezji Jarosława Lesiwa są niepodważalnymi wartości chrześcijańskie a ludzkie, aksjomaty moralne Chrześcijan są organiczne a niezaprzeczalne. Niestety, nie możemy zanalizować powstanie takiego świata, ponieważ wszystkie opublikowane zbiory poezji Jarosława Lesiwa różnią się zarówno pod względem składu i kolejności rozmieszczenia tekstów, żaden ze zbiorów poezji nie zawiera dat i nie wyjaśnia źródło, z którego zostały one wydrukowane; w różnych publikacjach istnieją znaczne różnice tekstów. Oczywiście, ma jeszcze być zrobione zbadanie tekstu, w oparciu o archiwum. Poezja Jarosłava Lesiwa wielowymiarowa i wymaga wielokrotnego czytania i interpretacji krytycznej. Celem pracy jest analiza problemów, komunikacji figuratywnej poetyki a światopoglądu religijnego autora. Podstawą metodologiczną badań: tradycyjne historyczno-literackie podejście i metody interpretacji hermeneutycznej. Głównymi wynikami badania są następujące spostrzeżenia i wnioski. Wiersze Jarosława Lesiwa sprawiają wrażenie zaskakująco lekkiego miłosnego poglądu na świat. Nie znając biografię autora, trudno jest uwierzyć, że one mogły być tworzone nie tylko w więzieniu, ale w warunkach pobytu w karcerach, w czasie wyniszczającego głodu, po torturach. Jest oczywistym to, że, będąc ograniczony niewolą ciała, bohater liryczny Jarosława Lesiwa w wierszach otrzymuje nieskończona wolność duchową. W poezji Jarosława Lesiwa, pisanej w więzieniu, nie jest dużo opisywań realiów o więzieniu czyli obozie, a nawet wzmianek o więzieniu, chociaż są one dość wymowne. Ale jednak, tworzą się porównania nieprzewidziane, obiektów lub okoliczności, widocznej rzeczywistości z symbolami, znakami obecności Boga w świecie. Motywy samotności egzystencjalnej to brzmią tragicznie, to z przeciągającym żalem. Niewielkie poetyckie dziedzictwo Jarosława Lesiwa zasługuje na porównanie ze spuścizną wielkich poetów chrześcijańskich; a w literaturze ukraińskiej to dziedzictwo po prostu nie ma nic do porównania – chyba poza liryką modlitwy, poetów baroku. W XX wieku, tradycja ta nie została odświeżona i długo była ignorowana. Teraz jednak, ona brzmi tak, jak nigdy ważne.
Лирика «отца Солнышка»: «Какая мощь, как непостижимо велико усилие нести свет». В статье идёт речь о поэтическом наследии советского диссидента и долголетнего заключённого, а позднее униатского священника Ярослава Лесива (1945-1991). В лирике воплощено мировоззрение верующего челове-ка и использована религиозная символика. Значительная часть наследия опубликована посмертно. Простая, но изысканная по форме, лирика звучит как собрание молитв. В поэзии Я. Лесива предстают несокрушимые общече- ловеческие и христианские ценности, органические и несомненные мораль-ные аксиомы христианина. К сожалению, на данном этапе изучения невоз-можно анализировать становление такого мировоззрения, поскольку все опубликованные собрания стихов Я. Лесива разнятся как по составу, так и порядком размещения текстов, ни одно не содержит их датировки и не объ-ясняет, из какого источника они опубликованы, в разных изданиях имеются существенные отличия текстов. Очевидно, должно быть сделано текстологи- ческое исследование, опираясь на архивы. Поэтическое творчество Я. Лесива многомерно и требует неоднократного прочтения и критической интерпре-тации. Целью исследования является анализ религиозной проблематики и связи образной поэтики с мировоззрением автора. Методологическая осно-ва исследования: традиционный историко-литературный поход и методы герменевтического истолкования. Основными результатами исследования являются следующие наблюдения и выводы. Стихи Я. Лесива производят впечатление удивительного светлого, любовного взгляда на мир. Не зная биографии автора, трудно поверить, что они могли быть созданы не просто в заключении, а в условиях содержания в карцере, во время истощающих голодовок, после истязаний. Будучи ограни-ченным физической несвободой, лирический герой в стихах приобретает бескрайнюю духовную свободу. В невольничьей поэзии Я. Лесива мало тюремно-лагерных реалий и даже упоминаний о тюрьме, хотя они и красно-речивы. Зато возникают неожиданные ассоциации предметов и условий видимой реальности с символами, знаками Божьего присутствия в мире. Мотивы экзистенциального одиночества звучат то стоически, то со щемящей горечью. Небольшое поэтическое наследие Я. Лесива заслуживает сравнения с наследием великих христианских поэтов, в украинской же литературе его просто не с чем сравнивать, разве что с молитвенной лирикой поэтов барок-ковой эпохи. В ХХ веке эта традиция долго не была актуализирована и за- малчивалась. Но сегодня звучит как никогда актуально.
Źródło:
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education; 2014, 3(7); 63-82
2299-9922
Pojawia się w:
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Готическая эстетика в рассказе Анатолия Козлова «I тады я памёр...»
Estetyka gotycka w opowiadaniu Anatola Kozlova „I tady ja pamior...”
Gothic aesthetics in the story by Anatoly Kozlov “And then I died...”
Autorzy:
Tarasowa, Jelena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2118684.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
готическая литература
готическая эстетика
одиночество личности
белорусская литература
Анатолий Козлов
literatura gotycka
estetyka gotycka
samotność jednostki
literatura białoruska
Anatol Kozlov
gothic literature
gothic aesthetics
loneliness of an individual
Belarusian literature
Anatoly Kozlov
Opis:
Готическая литература проявляет большой интерес к природе человеческого страха, его воздействию на психику, на душевные и духовные сферы деятельности личности. Интерес белорусских писателей к необъяснимым явлениям всегда присутствовал в национальной литературе, с новой силой он проявился в конце ХХ века. В творчестве А. Козлова выявилась склонность к мистификации, обилию фольклорных мотивов и образов, к философской рассудительности. Рассказ писателя «I тады я памёр...» – это глубокое размышление о смерти, смысле жизни, о предназначении человека и о таинственном потустороннем мире. Автор показал глубину переживаний личности, ее антропологическое одиночество. Готические элементы в произведении стали тем важным акцентом, который помог писателю актуализировать свое мировидение.
Literaturę gotycką interesuje natura ludzkiego strachu i jej wpływ na psychikę, mentalne i duchowe sfery aktywności człowieka. Pisarze białoruscy od zawsze wykazywali zainteresowanie niewyjaśnionymi zjawiskami, które zintensyfikowało się w końcu XX wieku. Pisarz A. Kozlov stosuje szereg ludowych motywów i obrazów. W jego książkach obecny jest osąd filozoficzny. Opowiadanie „I tady ja pamior...” jest głebokim rozważaniem nad śmiercią, znaczeniem życia, przeznaczeniem człowieka i tajemniczością świata. Autor pokazuje głębiny ludzkiego doświadczenia, jego antropologiczną samotność. Elementy gotyckie obecne w opowiadaniu pomogły pisarzowi zaktualizować jego wizje świata.
Gothic literature is interested in the nature of human fear and its effects on the psyche, on the mental and spiritual sphere of individual activities. Belarusian writers have always shown interest to unexplained phenomena, and it has even become stronger in the late twentieth century. The writer A. Kozlov uses plenty of folk motifs and images. Philosophical judgment is present in his books. The story “And then I died ...” is a profound meditation on death, the meaning of life, the destiny of a man and mysterious world beyond. The author has shown the depth of experience of an individual, his anthropological solitude. Gothic elements in the story become an important focus that helped the writer to actualize his vision of the world.
Źródło:
Białorutenistyka Białostocka; 2020; 249-258
2081-2515
Pojawia się w:
Białorutenistyka Białostocka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Вобраз сям’i ў аповесцi Андрэя Федарэнкi “Цiша”
Obraz rodziny w utworze Andreja Fiedarenki „Cisza”
The family image in Andrey Fedorenko’s “Silence”
Autorzy:
Альштынюк, Анна
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2116672.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
dom
rodzina
dojrzewanie
samotność
konflikty w rodzinie
home
family
puberty
loneliness
conflicts in family
Opis:
Autorka artykułu analizuje utwór „Cisza” wybitnego białoruskiego twórcy Andreja Fiedarenki. Pisarz przedstawia życie trzech pokoleń rodziny Dworaków, porusza problem dojrzewania i wpływu środowiska na kształtowanie się charakteru dziecka. Ukazanie trudnych relacji rodzinnych, różnic charakterów i życiowych priorytetów bohaterów staje się pretekstem do rozważań nad życiem współczesnego człowieka, jego stosunkiem do historii i przyrody.
The author of the article analyzes Andrey Fedorenko’s “Silence”. The writer describes the life of three generations of the Dvoraks family, discusses the question of puberty and the influence of the surroundings on a child’s character. Presenting difficult family relations, different characters and lifelong priorities becomes an excuse to consider life of a contemporary man, his attitude to history and nature.
Źródło:
Białorutenistyka Białostocka; 2017; 281-292
2081-2515
Pojawia się w:
Białorutenistyka Białostocka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Вобраз сям’i ў аповесцi Андрэя Федарэнкi “Цiша”
Obraz rodziny w utworze Andreja Fiedarenki „Cisza”
The family image in Andrey Fedorenko’s “Silence”
Autorzy:
Альштынюк, Анна
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944391.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
home
family
puberty
loneliness
conflicts in family
dom
rodzina
dojrzewanie
samotność
konflikty w rodzinie
Opis:
Autorka artykułu analizuje utwór „Cisza” wybitnego białoruskiego twórcy Andreja Fiedarenki. Pisarz przedstawia życie trzech pokoleń rodziny Dworaków, porusza problem dojrzewania i wpływu środowiska na kształtowanie się charakteru dziecka. Ukazanie trudnych relacji rodzinnych, różnic charakterów i życiowych priorytetów bohaterów staje się pretekstem do rozważań nad życiem współczesnego człowieka, jego stosunkiem do historii i przyrody.
The author of the article analyzes Andrey Fedorenko’s “Silence”. The writer describes the life of three generations of the Dvoraks family, discusses the question of puberty and the influence of the surroundings on a child’s character. Presenting difficult family relations, different characters and lifelong priorities becomes an excuse to consider life of a contemporary man, his attitude to history and nature.
Źródło:
Białorutenistyka Białostocka; 2017, 9; 281-292
2081-2515
Pojawia się w:
Białorutenistyka Białostocka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zaufanie jest możliwe. O terapii lęku i samotności osób z "syndromem sekty"
Autorzy:
Gajewski, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1199051.pdf
Data publikacji:
2011-06-30
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
lęk
samotność
syndrom sekty
psychoterapia
Opis:
W artykule zatytułowanym: „Zaufanie jest możliwe, czyli o tym, jak w terapii oswajać uczucie lęku i samotności osób z syndromem sekty” podjęty został problem psychoterapii osób poddanych psychomanipulacji, z jaką spotykamy się w kontrowersyjnych grupach kultowych.W pierwszej części artykułu omówiony został tzw. syndrom sekty, nazywany przez niektórych autorów syndromem indoktrynacji. Do najważniejszych jego elementów zaliczono: w warstwie moralnej upośledzenie hierarchii wartości. Ujmując problem z psychologicznego punktu widzenia wskazano, że stan ten przejawia się głównie w upośledzeniu zdrowia psychicznego i dysfunkcji relacji interpersonalnych. W artykule zwrócono szczególną uwagę na dwie zmienne, które towarzyszą owemu syndromowi, tj.: poczuciu lęku i doświadczaniu stanów izolacji i osamotnienia.W części zatytułowanej „Oswoić lęk, pokonać samotność i z nadzieją wyjść im naprzeciw” poddano analizie wybrane zagadnienia dotyczące lęku i samotności wskazując na konieczność wychodzenia naprzeciw owym uczuciom, celem ich przezwyciężania.W ostatniej części zatytułowanej: „Terapia – czyli kroczyć z nadzieją w przyszłość” podjęto w sposób pogłębiony zagadnienie psychoterapii wskazując na ewentualne trudności na które może natrafić terapeuta pracujący z osobami charakteryzującymi się wysokim poziomem patologicznego lęku będącego wynikiem przebywania w destrukcyjnym ruchu religijnym.
Źródło:
Horyzonty Wychowania; 2011, 10, 19; 73-94
1643-9171
2391-9485
Pojawia się w:
Horyzonty Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wyspy skarbów i wyspy zakopanych skarbów. Samotność i osamotnienie – w pracy teatralnej twórców laboratoriów oraz osób zagrożonych wykluczeniem społecznym
Treasure Islands and the Islands of Buried Treasures. Loneliness and Isolation – in the Theatrical Work of the Founders of Laboratories as Well as Socially Excluded People
Autorzy:
Hasiuk, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2138238.pdf
Data publikacji:
2014-04-29
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
Tematy:
Eugenio Barba
Odin Teatret
osamotnienie
samotność
teatr i terapia
teatr obrzędowy
isolation
loneliness
ritual theatre
theatre and therapy
Opis:
Tekst prezentuje doświadczenia samotności i osamotnienia w pracy teatralnej członków laboratoriów teatralnych (na przykładzie Odin Teatret) oraz osób zagrożonych wykluczeniem społecznym (na przykładzie działalności Kobiecego Ośrodka Teatralnego w Centrum Praw Kobiet w Warszawie). W pierwszej części tekstu ukazuje, w jaki sposób samotność może stać się sprzymierzeńcem artysty teatru i ważnym elementem jego metody pracy i „życia w sztuce”. W drugiej części opisuję praktykę terapeutyczno-teatralną „teatru obrzędowego”, stworzoną przez Dagnę Ślepowrońską oraz jej wpływ na proces uwalniania się z doświadczeń osamotnienia kobiet mających za sobą doświadczenia przemocy.
The text presents the state of loneliness and isolation experienced in their theatrical work by the members of theatre laboratories (based on the case of the Odin Theatre) and socially excluded people (for example, those taking part in the activities of the theatre operating at the Women’s Rights Centre in Warsaw). In the first part it shows how loneliness can ally itself with the dramatic artist to become an important element of his or her work method and »life in art«. The second part of the paper deals with the original practice of the therapeutic and »ritual theatre« set up by Dagna Ślepowrońska and its influence on women who have been victims of violence in their liberation from the feeling of isolation.
Źródło:
Forum Oświatowe; 2014, 26, 1(51); 79-90
0867-0323
2450-3452
Pojawia się w:
Forum Oświatowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wykluczenie społeczne wyzwaniem dla współczesnego świata
Social Exclusion as a Challange to Contemporary World
Autorzy:
Młyński, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1048036.pdf
Data publikacji:
2012-01-03
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
social exclusion
marginalization
poverty
homelessness
disability
loneliness
social aid
social worker
social policy
wykluczenie społeczne
marginalizacja
bieda
bezdomność
niepełnosprawność
samotność
praca socjalna
pomoc społeczna
pracownik socjalny
polityka społeczna
Opis:
Społeczeństwo, w którym egzystuje współczesny człowiek, jest nie tyle trudne, ile bardzo złożone. Dlatego też wielu ludzi nie radzi sobie z różnymi problemami natury osobistej i społecznej. Wielu z nich doświadcza wykluczenia społecznego definiowanego jako efekt różnego rodzaju upośledzeń społecznych, wobec czego jednostka lub grupa nie może w pełni uczestniczyć w życiu gospodarczym, społecznym, ekonomicznym i politycznym społeczeństwa, do którego należy. Podmiotem wykluczenia społecznego jest przede wszystkim jednostka, która na drodze realizacji własnego humanitas została wykluczona w sposób przez siebie zawiniony lub doznała wykluczenia z powodu niewłaściwej polityki państwa. Do najważniejszych problemów lokujących się w obrębie wykluczenia autor zalicza: niepełnosprawność, bezrobocie, bezdomność, uzależnienia, samotność i ubóstwo. Scharakteryzowano przywołane powyżej obszary wykluczenia oraz podjęto próbę wskazania sposobów pomocy jednostkom, które stały się ofiarami wykluczenia. Podstawową instytucją pomagającą tym osobom jest pomoc społeczna, której pierwszym i podstawowym celem jest ulepszanie życia społecznego. Ważne miejsce zajmują w niej pracownicy socjalni, którzy jako jednostki wykształcone i kompetentne mogą wpływać na lepsze życie człowieka. Niestety, współcześnie nie zawsze w wystarczający sposób zaspokajane są podstawowe potrzeby zagubionych osób. Najsilniej dotykają one grupy i jednostki najsłabsze. Wskutek owych braków w polityce społecznej oraz w jej przedmiotowych zakresach: w polityce ludnościowej, rodzinnej, edukacyjnej, mieszkaniowej, polityce podziału dochodu, zabezpieczenia społecznego, zatrudnienia, następuje erozja najsłabszych ogniw systemu społecznego. Konieczne zatem wydaje się otwarcie polityki państwa na różne problemy społeczne, nie zawsze zawinione przez jednostkę, ale przez system, w którym się ona znalazła.
The society in which today's man exists is not only difficult but also complicated. That is why many people cannot cope with personal and social problems. Many of them experience social exclusion defined as the effect of various social disabilities, due to which an individual or a group cannot fully participate in social, economical and political life of the society to which they belong. The subject of social exclusion is most of all an individual, who was excluded on his way to realize his own humanitas due to his own faults or because of improper policy of the country. The most important problems located within the area of exclusion include: disability, unemployment, homelessness, addictions, loneliness and destitution. The above mentioned areas of exclusion are characterized and the author attempts to indicate ways to help those who have become victims of exclusion. The basic institution which helps the excluded is social aid, whose first and foremost aim is improving social life. Within social aid, social workers play an important role, since as educated and competent they can have an influence on improving a person’s life. Unfortunately, the basic needs of an excluded person are not always adequately addressed. These shortcomings affect most of all the weakest groups and individuals. Due to deficiencies in social policy and its subject areas: population, family, education, housing, income sharing, social security, employment - there occurs erosion of the weakest links of the social system. Thus there is a need of opening the policy of the state towards various social problems which are not always the fault of an individual but of the system, to which he/she belongs.
Źródło:
Teologia i moralność; 2012, 7, 1(11); 63-92
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:
Teologia i moralność
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wychowanie do dojrzałości ludzkiej – warunkiem owocnego przeżywania samotności osób duchownych i konsekrowanych
Education for Human Maturity – the Condition of Fruitful Experiencing Solitude by Priests and Consecrated People
Autorzy:
Studenski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1196692.pdf
Data publikacji:
2013-06-30
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
celibat
samotność
wspólnota
duchowni
życie konsekrowane
dojrzałość ludzka
dojrzałość emocjonalna
celibacy
solitude
community
priests
consecrated life
human maturity
emotional maturity
Opis:
Celem artykułu jest przedstawienie najważniejszych celów wychowania przygotowującego do dojrzałego przeżywania życia samotnego (życia w celibacie) osób duchownych i konsekrowanych. Autor dokonuje rozróżnienia pomiędzy „samotnością”, określającą pewien stan życia, a „osamotnieniem” – będącym zespołem negatywnych odczuć, które mogą – ale nie muszą – być związane z życiem samotnym. W opracowaniu omówiono najistotniejszy cel wychowania do samotności, jakim jest kształtowanie dojrzałości ludzkiej, przy czym szczególną uwagę poświęcono rozwijaniu dojrzałości emocjonalnej kandydatów do życia w celibacie i osób realizujących taki ideał, co jest szczególnie istotne w kontekście potrzeby rozwijania przez nich ojcostwa duchowego. Zwrócono uwagę na potrzebę świadomości duchownych dotyczącej znaczenia i sensu życia samotnego. Poruszono też problem związku pomiędzy samotnością i życiem wspólnotowym oraz omówiono zadania wychowawcze związane z dojrzałym uczestnictwem osób samotnych w relacjach z innymi.
The aim of the article is to present the most important goals of education that prepares for experiencing solitary lives (in celibacy) by priests and consecrated men in a mature way. The author emphasizes the distinction between “solitude” characteristic for adopting a certain way of life and “loneliness” – a set of negative feelings which can be, but not necessarily so, relevant to a lonely life. The most crucial goal of education for solitude that relies on shaping human maturity has been analysed in the study. At the same time, a special attention has been drawn to the development of emotional maturity among the candidates for living in celibacy and people pursuing such ideal. This aspect seems to be crucial in view of the need to develop their spiritual fatherhood. The article also focuses on the need of consciousness of a real sense and meaning of solitary life among priests. Such issues as the problem of connection between solitude and community life and the educational tasks related to mature participation of solitary people in relations with others have been discussed in the study as well.
Źródło:
Horyzonty Wychowania; 2013, 12, 23; 93-115
1643-9171
2391-9485
Pojawia się w:
Horyzonty Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wybrane aspekty osamotnienia osób niepełnosprawnych ruchowo
Selected aspects of isolation of physically disabled people
Autorzy:
Winczewski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2138243.pdf
Data publikacji:
2014-04-29
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
Tematy:
biografie osób niepełnosprawnych
funkcjonowanie osób niepełnosprawnych
niepełnosprawność
samotność
biographies of disabled people
disability
isolation
functioning of disabled people
Opis:
Prezentowany artykuł jest syntetyczną relacją z badań nad uwarunkowaniami osamotnienia osób niepełnosprawnych. Wyeksponowano w nim wpływ wybranych czynników na pozostawanie tych osób w izolacji, a także ich wpływ na wydostawanie się z samotności. Materiał badawczy stanowią biograficzne studia przypadków.
The presented material is a concise report of research carried out on the conditions of isolation of people with disabilities. This article highlights the influence of the selected factors on disabled people remaining isolated or escaping from solitude. The collected research material consists of biographical studies of selected cases.
Źródło:
Forum Oświatowe; 2014, 26, 1(51); 129-145
0867-0323
2450-3452
Pojawia się w:
Forum Oświatowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wspólnotowi, choć samotni. Paradoksy Ortegowskiej filozofii życia
Autorzy:
Domeracki, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/647269.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
José Ortega y Gasset
philosophy
life
man
circumstances
loneliness
communality
filozofia
życie
człowiek
okoliczności
samotność
wspólnotowość
Opis:
José Ortega y Gasset’s philosophy, regardless of its actual specific weight and a diversity of opinions which are delivered about it, does not stop occupying the following generations of researchers’ attention, not losing in attractiveness and seeming to be very current as well, and also universally important and significant. The vitalism of this philosophy, thanks to combining it with ratio, stands above a mediocrity of overview, protecting successfully against a superficial judgement and melting into impressive aphoristics. Life – both object and subject of Ortega’s philosophy, marked by ambivalence and complexity, with necessity makes the same as it the philosophy distilled from it. To the substantial attributes of life at Ortega belong communality, on the one hand, and loneliness on the other. There is a numerous of premises which are a sign of the communion dimension of life. There are so many arguments, however, for the lonely character of it. The main issue the article is concentrated on is a thesis that Ortega y Gasset belongs to the biggest-ever and the most interesting philosophers of loneliness, developing or even more – bringing to a culmination of the centuries-old tradition of struggling with existential determination of the essence of loneliness, that leads to acknowledgment of loneliness as an essential attribute of the human life.
Filozofia José Ortegi y Gasseta, niezależnie od jej rzeczywistego ciężaru gatunkowego i opinii, jakie na jej temat krążą, nie przestaje zajmować uwagi kolejnych pokoleń badaczy, nie tracąc na atrakcyjności i wydając się przy tym niezwykle aktualną, a do tego uniwersalnie ważną i doniosłą. Witalizm tej filozofii, dzięki pożenieniu go z ratio, wybija ją ponad przeciętność oglądu, chroniąc udanie przed powierzchownym sądem i rozpływaniem się w efektownej aforystyce. Życie – zarazem przedmiot i podmiot Ortegowskiej filozofii, naznaczony ambiwalencją i złożonością – z konieczności taką samą czyni destylowaną z niego filozofię. Do zasadniczych określników życia należą u Ortegi wspólnotowość z jednej i samotność z drugiej strony. Istnieje wiele przesłanek świadczących o wspólnotowym wymiarze życia. Równie wiele jest jednak argumentów za tym, że ma ono raczej samotnościowy charakter. Tym, na czym przede wszystkim koncentruje się artykuł, jest teza, że Ortega y Gasset należy do największych w dziejach i najciekawszych filozofów samotności, rozwijających – a nawet więcej, i to znacznie – i doprowadzających do kulminacji wielowiekową tradycję zmagań z egzystencjalnym określaniem istoty samotności prowadzącej do uznania samotności za istotowy określnik egzystencji.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio I – Philosophia-Sociologia; 2015, 40, 1
2300-7540
0137-2025
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio I – Philosophia-Sociologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wolontariat jako aktywna forma adaptacji do starości i strategia radzenia sobie z samotnością
Autorzy:
Sztuka, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1196690.pdf
Data publikacji:
2013-06-30
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
samotność
poczucie osamotnienia
starość
aktywność
wolontariat
Opis:
Celem poznawczym niniejszego artykułu jest opis wolontariatu jako aktywnej formy adaptacji do starości i strategii radzenia sobie z samotnością w tym okresie życia człowieka. Celem praktycznym niniejszego opracowania jest natomiast określenie wskazań w projektowaniu systemu wspierania wolontariatu osób starszych. W percepcji ogółu społeczeństwa starość jest bilansem życia, syntezą i wykładnikiem ludzkich uzdolnień i dokonań oraz rozrachunkiem z przeszłością. Często prowadzi do pogorszenia się pozycji w rodzinie oraz środowisku lokalnym, a w związku z tym do zmiany publicznego i prywatnego „ja”. Przede wszystkim jest jednak okresem nagromadzenia się czynników zwiększających ryzyko przeżywania przewlekłych schorzeń, doświadczania śmierci przyjaciół czy współmałżonka oraz samotności i osamotnienia. W perspektywie pedagogicznej osoby starsze mogą i powinny stanowić istotne ogniwo kapitału społecznego. Osiągnięcie tego zadania jest możliwe dzięki wdrażaniu strategii edukacji do aktywnej starości, w których za podstawę adaptacji do tego okresu uznaje się tak zwaną selektywną optymalizację sprawności funkcji psychicznych, fizycznych i społecznych, czyli podtrzymywanie poprzez stymulację tych funkcji, które ulegają stopniowej deterioracji. Przykładem takich w pełni synergicznych działań jest aktywność prospołeczna określona mianem wolontariatu. Na tle dokonanej w artykule analizy literatury oraz dostępnych badań dostrzegać w niej będziemy element systemu wsparcia społecznego oraz optymalną formę adaptacji do starości, która poradzi sobie także z samotnością.
Źródło:
Horyzonty Wychowania; 2013, 12, 23; 139-163
1643-9171
2391-9485
Pojawia się w:
Horyzonty Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wokół problematyki genezy w Czekając na Godota Samuela Becketta
Elaborating Issues of Genesis in the Play Waiting for Godot by Samuel Beckett
Autorzy:
Pałac, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/553330.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Zielonogórski. Instytut Filozofii
Tematy:
geneza
jedność formy i treści
Kartezjusz
Święty Augustyn
Giambattista Vico
dualizm
kompozycja liczbowa
samotność
czekanie
genesis
unity of form and content
Descartes
Saint Augustine
dualism
numerical composition
loneliness
waiting
Opis:
Szkic podejmuje problem genezy w Czekając na Godota Samuela Becketta. W pierwszej części ukazano genezę w sensie formalnym. Wymieniono w niej czynniki, które wpłynęły na powstanie tragikomedii. Są to: aspekt biograficzny, związany z pobytem Becketta w czasie II wojny światowej na południu Francji oraz inspiracje kulturowe (filozoficzne, religijne i literackie). Fascynacja autora frazą z Wyznań Świętego Augustyna wpłynęła na płaszczyznę formalną utworu. Beckett zrealizował w nim ideę jedności formy i treści. W dalszej części szkicu poruszono problem genezy rodzaju ludzkiego. Człowiek, od zarania dziejów samotny, dążył do odmiany losu. Wytworzył Rozum, Intelekt i rozpoczął dialog niwelujący samotność oraz rozpacz. Ten zabieg nie przyniósł spodziewanych efektów, dlatego też zrodziła się idea istoty transcendentnej wobec niego. Od tego momentu człowiek czeka na nią i na odmianę swego losu.
This sketch focuses on the problem of genesis as it figures in the play Waiting for Godot by Samuel Beckett. The first part presents the notion of genesis in formal terms, listing the factors that had an influence on the emergence of the tragicomic in Beckett. These consist of a biographical aspect relating to his stay in the south of France during the Second World War, and some cultural inspirations of a philosophical, religious and literary sort. Beckett’s fascination with a phrase deriving from the Confessions of Saint Augustine influenced the work from the point of view of its formal concerns, and acting under its influence, he sought to create a unity of form and content. In the next part of the sketch, the issue of the genesis of mankind is raised. Humankind, afflicted by loneliness since the dawn of time, has sought to reverse this fate — by conceiving Reason and Intellect, and by starting a dialogue aimed at eliminating that very loneliness and despair. Yet this did not bring the expected results, so in response the idea of a transcendent being was created. Ever since that moment, humanity has found itself waiting for the latter to appear, and for the reversal of its fate that this was supposed to bring.
Źródło:
Filozoficzne Aspekty Genezy; 2017, 14; 351-363
2299-0356
Pojawia się w:
Filozoficzne Aspekty Genezy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W pułapce samotności. Pracownik socjalny wobec wykluczenia samotnych seniorów z lokalnej przestrzeni społecznej
Autorzy:
Weissbrot-Koziarska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/614639.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
loneliness
elderly person
local environment
samotność
osoba starsza
środowisko lokalne
Opis:
In their everyday work, social workers meet people who cannot manage reality surrounding them. They try to help them to independently overcome hardships these people face. They do it in various ways, using social work methods, from which most frequently used are methods of dealing with an individual or a group (family). To realise the given tasks, they use the environment organization method the least commonly. One of the reasons for social exclusion of an individual is the absence of an accurate diagnosis of reasons for isolation of individuals from other people functioning in their social zone. They lock themselves in their homes, isolate from living in wider social circles. It leads to the feeling of loneliness, to being lonely. This state is mostly experienced by elderly people who, undoubtedly, have to be of interest of social workers, because the quality of life of elderly people will depend on their tasks organization skills.
Pracownicy socjalni w swojej codziennej pracy spotykają ludzi, którzy nie radzą sobie sami z otaczającą ich rzeczywistością. Starają się więc pomóc im w samodzielnym pokonywaniu napotkanych trudności. Czynią to na różne sposoby przy zastosowaniu metod pracy socjalnej, z których najczęściej stosowane są metody pracy z indywidualnym przypadkiem i grupą (rodziną). Najrzadziej wykorzystują w realizacji powierzonych im zadań metodę organizowania środowiska. Jedną z przyczyn wykluczenia społecznego jednostki jest brak trafnej diagnozy powodów, dla których jednostki izolują się od funkcjonujących w ich przestrzeni społecznej innych ludzi. Zamykają się w swoich domach, izolują od życia w szerszych kręgach społecznych. To powoduje, że czują się samotni i są samotni. Takiego stanu najczęściej doświadczają osoby starsze, które niewątpliwie muszą znaleźć się w kręgu zainteresowania pracowników socjalnych, ponieważ od ich umiejętności organizowania działań w środowisku lokalnym będzie zależała jakość życia samotnych seniorów.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia; 2017, 30, 4
0867-2040
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 144

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies