Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "samotność" wg kryterium: Temat


Tytuł:
„[...] zawiedli się na mnie, a ja na nich”. Miejsce Irzykowskiego w życiu literackim dwudziestolecia międzywojennego
‘[...] they lost faith in me and I in them’: Irzykowski’s Position in Polish Literary Interwar Period
Autorzy:
Panek, Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28407702.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Karol Irzykowski
krytyka literacka
spory krytycznoliterackie
polemiki dwudziestolecia międzywojennego
izolacja
samotność
zaangażowanie
outsider
literary criticism
critical literary disputes
polemics of the interwar period
isolation
loneliness
commitment
Opis:
Celem artykułu jest charakterystyka sytuacji Karola Irzykowskiego w dwudziestoleciu międzywojennym i jego paradoksalnej, bo rozgrywającej się w okolicznościach nadzwyczajnej aktywności krytyka, samotności. Znajdującą dziennikową dokumentację frustrację i gorycz krytyka pokazano jako skutek towarzyskich i zawodowych rozczarowań (kulisy rozstań z czasopismami literackimi, sposób funkcjonowania Irzykowskiego w PAL, niepowodzenia na rynku nagród literackich, niesatysfakcjonująca praca stenografisty sejmowego). Dialektykę wyizolowania i zaangażowania przedstawiono natomiast jako konsekwencję cech osobowościowych Irzykowskiego oraz koncepcji krytyki literackiej, opartej na postulacie bezlitosnej demaskacji myślowych przesądów i wypracowanej przez niego już w okresie młodopolskim, jak również konieczną odpowiedź na epistemologiczne i etyczne podstawy światopoglądu klerka (bezwzględny postulat dążenia do prawdy, dyrektywa obnażania obłudnych kryteriów budowania rankingów popularności i uznania). W artykule zaprezentowano stosowane przez Irzykowskiego oraz jego oponentów inwektywy i obelgi, będące świadectwem pełnego ekspresji, wyrazistego i bezceremonialnego stylu krytyki literackiej okresu międzywojennego. Recepcję stylu pisarskiego i sposobu myślenia Irzykowskiego w dwudziestoleciu międzywojennym wskazano jako źródło negatywnej legendy autora Walki o treść.
The aim of the article is to characterise the situation Karol Irzykowski found himself in in the interwar period and his loneliness which appears to be absurd as it was the time of Irzykowski’s extraordinary activity. The feelings of frustration and bitterness that accompanied the critic at that time, which reveal themselves in his journals, are demonstrated as the repercussions of his social and professional disappointments such as parting with literary journals he contributed to, the role he played in Polska Akademia Literatury (Polish Academy of Literature), failing on the literary award front, or the feeling of inadequacy in the job of a stenographer at the Polish Parliament. The reasoning behind Irzykowski’s isolation and engagement, on the other hand, is presented as a consequence of three main factors: Irzykowski’s personality traits, his concept of literary criticism based on relentless disclosure of misconceptions that he had already developed in the period of Young Poland and finally, the necessity to respond to the epistemological and ethical foundations of the clerk’s standpoint, i.e. a radical demand to strive for the truth, or exposition of false criteria for establishing popularity and recognition rankings. The article also refers to the abusive character of the style of the interwar literary criticism used by Irzykowski and his opponents which proves its ferventness, expressiveness, and bluntness. In the period of interwar, this literary criticism writing style and Irzykowski’s way of thinking were implied as the sources of the negative quality the author of Walka o treść [The Battle for Content] was associated with.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2023, 13 (16); 239-255
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Admiruję gorąco jej talent...”. Eliza Orzeszkowa czyta Konopnicką (Z badań nad epistolografią pisarki)
‘I admire ardently her talent...’. Eliza Orzeszkowa reads Konopnicka (from the research on the writer’s epistolography)
Autorzy:
Sikora, Ireneusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1400600.pdf
Data publikacji:
2015-12-16
Wydawca:
Uniwersytet Zielonogórski. Wydział Humanistyczny
Tematy:
Orzeszkowa
epistolography
Konopnicka
lyric poetry
short prose narratives
biography
loneliness
femininity
emancipation
epistolografia
liryka
małe formy narracyjne
biografia
samotność
kobiecość
emancypacja
Opis:
Szkolna znajomość Elizy Pawłowskiej i Marii Wasiłowskiej byłaby w ich biografiach nic nie znaczącym epizodem, gdyby nie twórczość literacka Orzeszkowej i „odkrycie” Konopnickiej – poetki przez autorkę Marty na przełomie 1878/1879 roku. Orzeszkowa wspierała Konopnicką w początkach jej kariery artystycznej, broniła przed atakami konserwatywno-katolickiej krytyki, wydała „fragmenty dramatyczne” Z przeszłości (1881), czytała z upodobaniem kolejne zbiory wierszy, uczyła się ich na pamięć, włączała do listów, cytowała i parafrazowała, a w lutym 1909 roku przygotowała w Grodnie wieczór literacko-artystyczny poświęcony jej twórczości. Przez 40 prawie lat toczył się ukryty w listach dialog Orzeszkowej z liryką Konopnickiej. Obie pisarki jednak – mimo usiłowań autorki Nad Niemnem – pozostały sobie duchowo obce, nie zbliżyły się emocjonalnie do siebie: Orzeszkowej życie zamykało się w kręgu grodzieńskiej codzienności, żywot Konopnickiej wypełniały podróże po Europie i związek z Marią Dulębianką. Zapewniały się wzajemnie o przyjaźni i miłości, ale żyły własnymi sprawami. Ów fascynujący dwugłos utrwalony został w korespondencji pisarek.
Eliza Pawłowska’s and Maria Wasiłowska’s school relationship would have been an insignificant in their biographies if she (the author of Marta) had not become a writer and had not discovered Konopnicka as a poet (1878/1879). Orzeszkowa supported Konopnicka at the beginnings of her artistic career, defended from attacks of the conservative-catholic press. Orzeszkowa also published ‘dramatic fragments’ Z przeszłości (1881), read with special liking Konopnicka’s collections of poems, she even memorized them, included in letters, quoted and paraphrased. In February 1909, she prepared in Grodno a soirée devoted to Konopnicka’s artistic work. For almost forty years Orzeszkowa was conducting a dialogue with Konopnicka’s lyric poetry which was hidden in her letters. However, both of the writers, in spite of Nad Niemnem author’s attempts, remained intellectually indifferent and it did not bring them emotionally closer together: Orzeszkowa’s life was limited to the daily occurrence in Grodno, Konopnicka’s existence was filled by journeys around Europe and the relationship with Maria Dulębianka. They assured each other of mutual friendship and love, but they lived their own life. This fascinating dialogue was commemorated in both writers’ correspondence.
Źródło:
Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego; 2015, 1; 199-224
2450-3584
Pojawia się w:
Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Królestwo samotnej duszy” – czyli konceptualizacje pojęcia <samotność> w filmie animowanym pt. Kraina lodu
“A kingdom of isolation” or the conceptualisation of the notion <loneliness> in the animated film titled Frozen
Autorzy:
Czerkas, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28763642.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Towarzystwo Kultury Języka
Tematy:
Kraina lodu
samotność
konceptualizacja
metafora multimodalna
Frozen
loneliness
conceptualisation
multimodal metaphor
Opis:
Artykuł dotyczy sposobów konceptualizacji pojęcia ‘samotność’ w filmie Kraina lodu z 2013 r., w reż. Chrisa Bucka i Jennifer Lee. W pracy wykorzystuję metodologię kognitywną połączoną ze spojrzeniem mediolingwistycznym. Szczególne miejsce w analizie zajmują metafory multimodalne oraz ich funkcje w narracji filmu. Celem pracy jest analiza wspomnianej animacji pod kątem tego, jakie elementy struktury pojęciowej ‘samotność’ ukazali w niej jej twórcy, do jakich domen obecnych w języku się odnieśli oraz jakie nowe treści dotyczącego tego tematu wykorzystali. Z tekstu wynika, że samotność w Krainie lodu konceptualizowana jest jako pojedynczość, brak towarzystwa, brak miłości, inność, wolność, ucieczka, doświadczenie straty, odrzucenia, zamknięcie, ciemność, zimno i pustka. Szczególny obraz analizowanego pojęcia wyłania się z dwóch metafor samotność to lód, samotność to zamknięte drzwi.
This article discusses the conceptualisations of the notion ‘loneliness’ in the film titled Frozen (2013), directed by Chris Buck and Jennifer Lee. The study employs the cognitive methodology coupled with the media linguistic perspective. Multi modal metaphors and their functions in the narrative of the film have a special place in the analysis. The aim of the study is to analyse the aforementioned animated film in terms of what components of the conceptual structure of ‘loneliness’ were shown by its authors, what domains found in language they invoked, and what new contents related to the subject matter they used. The text shows that loneliness in Frozen is conceptualised as singleness, lack of company, lack of love, otherness, freedom, escape, experience of loss, rejection, closure, darkness, cold, and emptiness. A special image of the analysed notion emerges from two metaphors: LONELINESS is ICE, LONELINESS is a CLOSED DOOR.
Źródło:
Poradnik Językowy; 2023, 805, 6; 50-65
0551-5343
Pojawia się w:
Poradnik Językowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Nasz dom już nie jest taki sam” – poczucie osamotnienia w rodzinie osieroconej
„Our home is not the same any more - the feeling of loneliness in bereaved families
Autorzy:
Szymanowska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/448546.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
solitude and loneliness
family home
functioning of bereaved families
samotność i osamotnienie
dom rodzinny
funkcjonowanie rodzin pogrążonych w żałobie
Opis:
The subject of the research was the loneliness in families caused by the death of a parent/ spouse resulting from a long-standing illness. Ten families (6 mothers, 4 fathers, 15 children) from the city of Białystok, who had been during the mourning period for 2 years, were included in the qualitative research. The case study method was applied, as well as the following research techniques: structured interview and narrative interview.
Przedmiotem podjętych badań było osamotnienie w rodzinie spowodowane śmiercią rodzica/małżonka wskutek długotrwałej choroby. Badaniami jakościowymi objęto 10 rodzin (6 matek, 4 ojców, 15 dzieci) zamieszkujących w mieście Białystok, będących w okresie żałoby od dwóch lat. Wykorzystano metodę indywidualnego przypadku oraz techniki badawcze: wywiad skategoryzowany i wywiad narracyjny.
Źródło:
Studia nad Rodziną; 2015, 37; 271-288
1429-2416
Pojawia się w:
Studia nad Rodziną
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Więcej bajki niż bajronizmu”. Karol Irzykowski, Stanisław Przybyszewski i egotyczna historia literatury w dwudziestoleciu pisana
‘More of a Bygone Than of the Byron’: Karol Irzykowski, Stanisław Przybyszewski and the Egotic Literary History in the Interwar Period
Autorzy:
Jauksz, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28407691.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
autentyczność
samotnośc
krytyka
powinowactwa pokoleniowe
authenticity
loneliness
criticism
generational affinity
Opis:
Celem artykułu jest przypomnienie wybranych tekstów krytycznych Karola Irzykowskiego o kluczowej postaci młodopolskiego ruchu na przełomie XIX i XX stulecia – Stanisławie Przybyszewskim. Na tle innych zmian zachodzących w latach dwudziestych w podejściu Irzykowskiego do krytykowanych wcześniej literatów można obserwować złagodzenie tonu w wystąpieniach o Przybyszewskim, co wynika z rozpoznania pokoleniowych powinowactw i fundamentalnych podobieństw w artystycznych programach datujących się na czasy sprzed ćwierćwiecza (związanych z uczuciami osamotnienia, rozczarowania i niepokoju). Irzykowski rozpoznaje bezpośredniość oraz autentyczność wspomnień Przybyszewskiego, jego dramatu Mściciel, eksploruje sztukę starszego kolegi, a także jego uwagi krytyczne poczynione podczas spisywania faktów z zakresu historii polskiej literatury najnowszej.
The paper aims at the analysis of selected critical statements Karol Irzykowski made about Stanisław Przybyszewski, a pivotal figure in the Young Poland’s movement at the turn of the century. Against the background of other changes that occurred in the 1920s in Irzykowski’s approach to literary figures he formerly criticized one can observe Irzykowski assumes a lenient attitude towards Przybyszewski that results from recognition of essential similarities between their artistic credos dating back twenty-five years and a feeling of generational affinity in terms of experiencing emotions such as loneliness, disappointment, and anxiety. Irzykowski recognizes Przybyszewski’s literary straightforwardness as well as authenticity of his memoirs, and his play Mściciel [The Avenger] and explores his older colleague’s art and his critical comments made while taking down facts about the most recent history of Polish literature.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2023, 13 (16); 369-389
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sei Solo. O samotności w sensie ścisłym (Jerzy Pilch Żywego ducha)
Sei Solo. On solitude in the strict sense (Jerzy Pilch „The Living Spirit”)
Autorzy:
Żywiołek, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520424.pdf
Data publikacji:
2023-07-21
Wydawca:
Uniwersytet Bielsko-Bialski
Tematy:
samotność
sztuka
Spätstil
fikcje
pustka (nicość)
solitude
art
fictions
emptiness (nothingness)
Opis:
Sei Solo. On solitude in the strict sense (Jerzy Pilch „The Living Spirit”) Jerzy Pilch’s novel Żywego ducha [Living Spirit], published in 2018, is an exceptional item in the writer’s oeuvre, being a manifestation of his ‘late style’ (Spätstil). The uniqueness of this work also stems from the fact that Pilch subjected not only himself and his writing to intellectual and artistic revision, but also Culture, i.e. that sphere which – opposing the mythical powers of Nature – constitutes a kind of fortification (also consolation) against the randomness (randomness) of events. The absolute loneliness of the novelistic narrator results from the hypothetical assumption that the signs of words, the signs of culture, do not indicate the presence of some external instance guaranteeing the meaning of the world. On the other hand, it is possible to pose the thesis that it is literature that is the individual’s act of defence against nothingness.
Źródło:
Świat i Słowo; 2023, 40, 1; 41-57
1731-3317
Pojawia się w:
Świat i Słowo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A Multidisciplinary Perspective of the Existential Loneliness of Older People
Multidyscyplinarna perspektywa egzystencjalnej samotności osób starszych
Autorzy:
Virbalienė, Akvilė
Šiurienė, Aurelija
Bubnys, Remigijus
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2007645.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Instytut Spraw Społecznych
Tematy:
existential loneliness
loneliness
the elderly
samotność egzystencjalna
samotność
osoby starsze
Opis:
Research by psychologists in the late 1990s has shown that older people have significant needs that cannot be met by sychotherapy, social work or other areas of help, as older people face meaning, dignity, religion, love necessity, morality, death and other existential issues (Erichsen, Buessing, 2013). Most often, professionals working with the elderly have noticed a problem of loneliness caused by self-alienation and selfrejection (Moustakas, 2008). These experiences clearly illustrate the phenomenon of existential loneliness in the lives of the elderly. If the problem of existential loneliness is not solved, it causes psychosocial problems that turn into existential anxiety and cause a sense of meaninglessness, which Yalom (1980) identifies as one of the four existential “gifts” next to death, freedom, and isolation. Studies focusing on the loneliness of older people in the European context are rare. However, the existential needs and existential loneliness of the elderly are discussed instead by Edberg & Bolmsjö (2019) and Sjöberg et al. (2019) . The aim of this study is to reveal a multidisciplinary perspective on the existential loneliness of elderly wives. A scientific analysis of the literature was performed. The method of this study was chosen to reveal the phenomenon of existential unity from a multidisciplinary perspective, revealing the holistic, existential nature of loneliness. Existential loneliness is associated with a social problem, the origins of which lie in diminished social skills and individual differences between the individuals. The loneliness of the elderly is closely linked to the value system of society and the spread of solidarity in society. From a sociological point of view, existential loneliness is treated as a multi-faceted construct related to the historical and cultural context of society and is therefore in a constant negative transformation within social groups. From the point of view of psychology, existential loneliness is related to the possibilities of a person’s development, deeper self-knowledge, discovery of creativity, on the other hand, existential loneliness has a negative connotation of sadness, helplessness, grief, meaninglessness, or suffering. In the philosophical-theological perspective of the perception of existential loneliness, two aspects emerge related to loneliness as an inevitable existential part of a person and isolation from oneself. From a Christian point of view, this is equated with the need for religious loneliness, whose task is to discover meaning in loneliness while acknowledging its undeniable spiritual value.
Badania psychologów z końca lat 90. XX wieku wykazały, że osoby starsze mają znaczące potrzeby, które nie mogą być zaspokojone przez psychoterapię, pracę socjalną czy inne obszary pomocy. Seniorzy mierzą się z takimi kwestiami egzystencjalnymi, jak: znaczenie, godność, religia, miłość i konieczność, moralność, śmierć i inne (Erichsen, Büssing, 2013). Pracujący z nimi profesjonaliści dostrzegają najczęściej problem samotności spowodowanej samoalienacją i odrzuceniem siebie (Moustakas, 2008). Doświadczenia te wyraźnie ilustrują zjawisko samotności egzystencjalnej w życiu osób starszych. Jeśli ten problem nie zostanie rozwiązany, powoduje trudności psychospołeczne, które przeradzają się w niepokój egzystencjalny i wywołują poczucie bezsensu. Yalom (1980) identyfikuje to poczucie jako jeden z czterech „darów” egzystencjalnych obok śmierci, wolności i izolacji. Badania koncentrujące się na samotności osób starszych w kontekście europejskim są rzadkie. Potrzeby egzystencjalne i samotność egzystencjalna osób starszych są jednak omawiane przez Edberg i Bolmsjö (2019) oraz Sjöberg i in. Celem niniejszego opracowania jest ukazanie multidyscyplinarnego spojrzenia na egzystencjalną samotność starszych żon. W niniejszym artykule dokonano naukowej analizy literatury przedmiotu. Metoda badania została wybrana w celu ujawnienia zjawiska egzystencjalnej samotności z perspektywy multidyscyplinarnej i pokazania jej holistycznego, egzystencjalnego charakteru. Samotność egzystencjalna wiąże się z problemem społecznym, którego źródła tkwią w obniżonych kompetencjach społecznych i różnicach indywidualnych między jednostkami. Samotność osób starszych jest ściśle powiązana z systemem wartości społeczeństwa i rozprzestrzenianiem się solidarności w społeczeństwie. Z socjologicznego punktu widzenia samotność egzystencjalna jest traktowana jako konstrukt wieloaspektowy, skorelowany z kontekstem historycznym i kulturowym społeczeństwa, a zatem podlegający ciągłym negatywnym przemianom w obrębie grup społecznych. Z perspektywy psychologicznej samotność egzystencjalna jest związana z możliwościami rozwoju osoby, głębszym samopoznaniem, odkrywaniem kreatywności. Z drugiej strony ma ona negatywną konotację smutku, bezradności, żalu, bezsensu czy cierpienia. W filozoficzno-teologicznym postrzeganiu samotności egzystencjalnej wyłaniają się dwa aspekty związane z ujmowaniem samotności jako nieuniknionej egzystencjalnej części człowieka oraz izolacji od samego siebie. Na płaszczyźnie chrześcijańskiej ten wymiar samotności utożsamia się z potrzebą samotności religijnej, której zadaniem jest odkrycie sensu samotności przy jednoczesnym uznaniu jej niezaprzeczalnej wartości duchowej.
Źródło:
Labor et Educatio; 2021, 9; 43-58
2353-4745
2544-0179
Pojawia się w:
Labor et Educatio
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A study of the problem of loneliness in the times of war
Studium problemu samotności w czasach wojny
Autorzy:
Skwarek, Beata
Lozynska, Iryna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/34106649.pdf
Data publikacji:
2023-12-31
Wydawca:
Collegium Witelona Uczelnia Państwowa
Tematy:
refugees
internally displaced persons
Europe
war
loneliness
“migration
crisis”
uchodźcy
osoby wewnętrznie przesiedlone
Europa
wojna
samotność
„kryzys migracyjny
Opis:
The article summarizes a view on the problem of loneliness faced by displaced persons and refugees on the European continent in the past century. The emergence of refugees was caused by military conflicts of various origins, from the two world wars to a number of local armed confrontations. The contemporary reality poses serious challenges in this respect: the war launched by Russia against Ukraine has caused another wave of refugees and displaced persons. Since the beginning of the war, the authorities of the European Union have been facing a “migration crisis”. The historical retrospective of the phenomenon presented in the article shows that the problem is global and difficult to solve.
W artykule podsumowano spojrzenie na problem samotności, z jaką borykali się przesiedleńcy i uchodźcy na kontynencie europejskim w minionym stuleciu. Pojawienie się uchodźców było spowodowane konfliktami zbrojnymi różnego pochodzenia, od obu wojen światowych po szereg lokalnych konfrontacji zbrojnych. Współczesna rzeczywistość stawia pod tym względem poważne wyzwania: wojna rozpoczęta przez Rosję przeciwko Ukrainie spowodowała kolejną falę uchodźców i przesiedleńców. Od początku wojny władze Unii Europejskiej borykają się z „kryzysem migracyjnym”. Historyczna retrospektywa zjawiska przedstawiona w artykule pokazuje, że problem ten ma charakter globalny i trudny do rozwiązania.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Collegium Witelona; 2023, 4, 49; 71-80
2956-302X
2956-3208
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Collegium Witelona
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Acedia i sposoby jej zwalczania w ujęciu Jana Klimaka
Acedia and ways to combat it in terms of John Climacus
Autorzy:
Cyrek, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/516493.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydział Teologiczny
Tematy:
acedia
namiętności
asceza
milczenie
rozważanie śmierci
samotność
passion
asceticism
silence
thoughtfully death
loneliness
Opis:
Artykuł opisuje na podstawie dzieła Jana Klimaka "Drabina do raju", czym jest stan acedii i jakie są metody jego zwalczania oraz sposoby oddalania od siebie namiętności. Acedia już od starożytności utożsamiana była z apatią i ogólnym zniechęceniem do życia. Mnisi, którzy odczuwali taki marazm tracili również wszelką nadzieję na zbawienie i nie kontynuowali wysiłków ascetycznych, lecz próżnie trwonili czas oddając się rozmowom z różnymi ludźmi. Tacy asceci stawali się bardzo pobudzeni i gadatliwi oraz nienaturalnie poszukiwali sobie towarzystwa. Zniechęceni pustelnicy nie skupiali się na modlitwie, a nawet odczuwali wewnętrznie gniew, obwiniając innych oraz Boga za stan, w którym się znaleźli. Tracili oni pierwotną gorliwość i stawali się niedbali w swojej praktyce ascetycznej. największe osłabienie w ciągu dnia atakowało ich około szóstej godziny dnia, a wówczas ogarniał ich tzw. demon południa, który pobudzał ich do ucieczki z własnej celi i zmiany miejsca zamieszkania oraz doprowadzał do ulegania innym namiętnościom. Jan Klimak podaje różne metody walki z acedią. Do nich zalicza praktykę milczenia, unikanie częstego towarzystwa gości, czuwanie oraz ciągłą aktywność umysłową i duchową, naprzemienne wykonywanie pracy ręcznej i modlitwy, trwałość w jednym miejscu, a także rozważanie śmierci i żal za grzechy.
This paper describes the basis of the work of John Climacus' "Ladder of Paradise". what is the state of acedia and what are the methods to combat it and how to move away from each other passions. Acedia has since ancient times been equated with apathy and general apathy towards life. The monks, who felt such apathy also lost all hope of salvation and ascetic efforts contunued but vain squandered time indulging in conversations with different people. These ascetics became very excited and talkative and unnatural looking for the company. Discouraged hermits not focused on prayer, and even feel anger internally blaming others and God for the state in wich they find themselves. They lost the impetus and become lax in their practice ascetic.The biggest weakness in the day attacked them about the sixth hour of the day, and then seized them so, demon of the south, which spurred them to escape from his cell and change of residence and drove to yield to other passions. John Climacus provides various methods to combat acedia. These include above all the practice of silence, avoiding the frequent association guests, ensuring a continuous activity and mental and spiritual, stagger the manual labor and prayer, persistence in one place as well as the consideration of death and sorrow for sin.
Źródło:
Studia Paradyskie; 2013, 23; 21-41
0860-8539
Pojawia się w:
Studia Paradyskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
ADHD i choroba Aspergera a wykluczenie społeczne
Asperger’s disease, ADHD and social exclusion
Autorzy:
Mirski, Andrzej
Mirska-Tomasz, Natalia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/527259.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
social exclusion
marginalization
loneliness
unemployment
poverty
discrimination
wykluczenie społeczne
marginalizacja
samotność
bezrobocie
ubóstwo
dyskryminacja
Opis:
The article presents the question of possible forms of social exclusion towards people affected Asperger’s and ADHD. These diseases, although share their considerable differences, are alike in that they seriously hinder interpersonal relationships, which can cause a very negative reactions from the environment, even taking the form of a social exclusion. Their common feature is also the fact that these diseases appear in early childhood, and therefore in a particularly vulnerable period of life when needed for proper development are the best contacts with the social environment. Often, the consequences of psychological trauma caused by social rejection may be more severe and prolonged than the disease itself. For example, ADHD often disappears spontaneously in adolescence (most likely due to the maturation of the brain, especially the frontal cortex areas), and the psychological effects of rejection by peers, teachers and even his own family may persist for a long time, assuming eg. the tendency to form depressive episodes. The article presents the most important symptoms of Asperger’s syndrome and ADHD, which to the greatest extent may contribute to social isolation and the most important forms of therapeutic, pedagogical and educational impacts in order to improve the social relations of these children and provide them with the proper functioning of the social environment.
W artykule przedstawiono kwestię możliwych form wykluczenia społecznego wobec osób dotkniętych zespołem Aspergera i ADHD. Choroby te, choć charakteryzują je znaczne różnice, są do siebie podobne, ponieważ obie poważnie utrudniają relacje międzyludzkie, mogące powodować bardzo negatywne reakcje ze strony środowiska, przyjmując formę nawet wykluczenia społecznego. Ich wspólną cechą jest również fakt, że choroby te pojawiają się we wczesnym dzieciństwie, a zatem w szczególnie wrażliwym okresie życia, gdy kontakty ze środowiskiem społecznym są potrzebne do prawidłowego rozwoju i gdy są one najlepsze. Często konsekwencje urazu psychicznego spowodowanego odrzuceniem społecznym mogą być bardziej dotkliwe i przedłużone niż sama choroba. Na przykład ADHD często zanika samoistnie w okresie dojrzewania (najprawdopodobniej z powodu dojrzewania mózgu, zwłaszcza obszarów kory czołowej), a psychologiczne skutki odrzucenia przez rówieśników, nauczycieli, a nawet własną rodzinę mogą utrzymywać się przez długi czas, uruchamiając na przykład tendencje do tworzenia epizodów depresyjnych. W artykule przedstawiono najważniejsze objawy zespołu Aspergera i ADHD, które w największym stopniu mogą przyczynić się do izolacji społecznej, oraz główne formy oddziaływania terapeutycznego, pedagogicznego i edukacyjnego w celu poprawy stosunków społecznych tych dzieci i zapewnienia im prawidłowego funkcjonowania w środowisku społecznym.
Źródło:
Państwo i Społeczeństwo; 2018, 4; 33-52
1643-8299
2451-0858
Pojawia się w:
Państwo i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Alone with the Pandemic. Maintaining the status quo among the MOPS wards who run private households
Sam na sam pandemią. Utrzymanie status quo wśród podopiecznych MOPS prowadzących samodzielne gospodarstwo domowe
Autorzy:
Moczia, Krystyna
Niemiec, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28328161.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
status quo
lone living
running a private houshold
MOPS beneficiaries
COVID-19 pandemic
samotność życiowa
samodzielne prowadzenie gospodarstwa domowego
beneficjenci MOPS
pandemia COVID-19
Opis:
Pandemię COVID-19 wywołaną wirusem SARS-CoV-2 można już dziś uznać za jedną z trudniejszych sytuacji z jaką przyszło się zmagać społeczeństwom na przestrzeni ostatnich dwóch lat. W prezentowanym artykule przedstawiono ilościową analizę oceny i doświadczeń okresu pandemii z perspektywy osób dorosłych, prowadzących samodzielne gospodarstwo domowe, podopiecznych Miejskich Ośrodków Pomocy Społecznej w Katowicach oraz w Częstochowie. W badaniach własnych wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego, z zastosowaniem kwestionariusza ankiety. Główne cele analizy skoncentrowano wokół kwestii związanej z utrzymaniem status quo wśród „samotnych” beneficjentów w okresie trwania pandemii COVID-19, przede wszystkim czasu dwóch pierwszych lockdownów. Tekst zamyka dyskusja, w której autorki dokonują próby podsumowania i interpretacji wyników badań w kontekście założeń Analizy Transakcyjnej. Inspirację do podjęcia prezentowanych tu badań własnych stanowiły wyniki, jakie uzyskano w ramach projektu badawczego, realizowanego przez powołany w Instytucie Pedagogiki na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach zespół badawczy ds. badań i uwarunkowań życia i pracy w czasie pandemii COVID-19, którego autorki niniejszego opracowania były członkiniami. Zespół na przełomie 2020 oraz 2021 roku prowadził badania dotyczące „Wyzwań, kontekstów i uwarunkowań życia podopiecznych oraz pracy pracowników MOPS w czasie pandemii COVID-19”. Uzyskane przez zespół w wyniku przeprowadzonych badań wnioski, zostały przedstawione w dwóch raportach: Pomoc społeczna w trakcie pandemii COVID-19. Raport z badań przeprowadzonych na terenie miasta Katowice oraz Pomoc społeczna w trakcie pandemii COVID-19. Raport z badań przeprowadzonych na terenie miasta Częstochowa. Niniejsze badania stanowią ilościowe pogłębienie i uszczegółowienie rezultatów badawczych opracowanych w ramach wspomnianych raportów.
Caused by the SARS-CoV-2 virus, the COVID-19 pandemic can already be considered one of the more difficult situations that societies had to face over the last two years. This article presents a quantitative analysis of the assessment and experience of the pandemic period from the perspective of those adult  wards of the Municipal Social Welfare Centres (MOPS, the abbreviation derived from the institution’s Polish name) in Katowice and Częstochowa who run independent households. The text closes with a discussion in which the authors attempt to summarise and interpret research results with regard to the assumptions of Transactional Analysis (TA). What inspired the authors to undertake their own research presented here were the research results obtained as part of a project carried out by a team of scholars established to study the determinants of life and work during the COVID-19 pandemic; the research team was formed at the Institute of Pedagogy, Faculty of Social Sciences, University of Silesia in Katowice, and the authors of the present study were its members. In late 2020 and early 2021, the team conducted research on “Challenges, contexts and determinants in the life and work of MOPS wards and staff during the COVID-19 pandemic”. The findings obtained by the team in the course of their research were presented in two reports titled: Social Welfare During the COVID-19 Pandemic. A Report on Research Conducted in the City of Katowice and Social Welfare During the COVID-19 Pandemic. A Report on Research Conducted in the city of Częstochowa. The present study provides an in-depth quantitative insight and further details regarding the aforementioned research results developed within the framework of these reports.
Źródło:
Edukacyjna Analiza Transakcyjna; 2022, 11; 135-153
2299-7466
Pojawia się w:
Edukacyjna Analiza Transakcyjna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Antoni Gaudí – samotność geniusza
Autorzy:
Grajber, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/647313.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Antoni Gaudí
architecture
art
genius
loneliness
architektura
sztuka
geniusz
samotność
Opis:
Antoni Gaudí was a Catalan architect: multi-talented, innovative, creative, considered as a genius. What does it mean to be a genius? Whether genius must be condemned to loneliness? He is a person endowed with exceptional abilities, and his way of perceiving and acting in the world goes beyond what would be considered normal, logic or acceptable. Usually, it is not easy for him to function in society, among not-so-illustrious people, where often he has a special role to play. Looking at Gaudí’s life we can see his struggles with the administration, with the clients of his projects which not always were realized and with the contractors doubting the strength of his constructions. His buildings often caused emotional reactions and criticism. They were an incentive for the press and caricaturists, just like their creator. Did Gaudí feel lonely? Or maybe the loneliness of genius is not like we comprehend or define it?
Antoni Gaudí to kataloński architekt, wszechstronnie uzdolniony, innowacyjny, twórczy, uznawany za geniusza. Kim właściwie jest geniusz i czy musi być skazany na samotność? To osoba obdarzona wyjątkowymi zdolnościami, jej sposób postrzegania świata i działania wychodzi poza ramy tego, co uważa się za normalne, logiczne czy akceptowalne. Zazwyczaj nie jest mu łatwo funkcjonować w społeczeństwie, wśród mniej wybitnych jednostek, gdzie często ma do spełnienia jakąś szczególną misję. Patrząc na życiorys Gaudíego, można dostrzec zmagania z administracją, zleceniodawcami projektów, które nie zawsze były realizowane, czy z wykonawcami wątpiącymi w wytrzymałość konstrukcji. Jego budowle wielokrotnie wzbudzały emocje i były przedmiotem krytyki, były pożywką dla prasy i karykaturzystów, podobnie jak ich twórca. Czy Gaudí czuł się samotny? A może samotność geniusza nie jest taka, jak my ją pojmujemy czy definiujemy?
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio I – Philosophia-Sociologia; 2018, 43, 2
2300-7540
0137-2025
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio I – Philosophia-Sociologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Barok w mistyce - hipertrofia myśli i emocji? (2)
Autorzy:
Matuszewski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/600566.pdf
Data publikacji:
2017-12
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
inspiration
solitude
unification
love
longing
self-loss
life
death
metaphor
natchnienie
samotność
zjednoczenie
miłość
tęsknota
zatrata
życie
metafora
Opis:
In the stage of illumination, the soul is dying from the longing for the Spouse. It finds the most efficient way of moderating the pain of inevitable temporal separation in contemplative solitude. Since this solitude does not eliminate the distance, the soul craves for death, which promises it a beatifying meeting. It becomes the supreme goal for the soul and is presented by mystics as a fulfilled communication, or unification. The soul tends to it in a desperate trust in God, filled with a desire for self-loss. The soul tries to overcome with love the uncertainty, which shrouds its relation with the hidden God. This love incites in the soul the desire to see here and now, the impossibility of which is overcome by the ecstasy granted by grace. An ineffable inspiration, which allows the soul to communicate with God, is articulated in the mystical communication thanks to the gift of writing (charisma affabilitatis) and successful use of the metaphor.
Źródło:
Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris; 2017, 39 (4)
1689-4286
Pojawia się w:
Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bez-użyteczność manekina? Samotność mężczyzny spoglądającego w wystawę… (Rozkoszne konanie Iana McEwana)
Use(ful/less)ness of a Dummy? Solitude of a Man Looking at a Window Display… (Dead As They Come by Ian McEwan)
Autorzy:
Żyła, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520299.pdf
Data publikacji:
2022-12-21
Wydawca:
Uniwersytet Bielsko-Bialski
Tematy:
solitude
disease
love
dummy
reborn doll
samotność
choroba
miłość
manekin
lalka reborn
Opis:
In the time of pandemic, solitude has proven to be such a prevailing issue that it has been propounded by Professor John T. Cacioppo, a social psychologist from the University of Chicago, that it should be considered a disease. The present article shows reflection on one’s attempts to escape the sense of desolation. The author interprets Dead As They Come, a short story by Ian McEwan, whose protagonist wallows in love for a clothes dummy. At first, the object of his desire, in compliance with Roland Barthes’ theses, appears to be remarkable and unique. Nevertheless, the closing part of the work documents the protagonist’s failure, as he realises that he succumbed to his own phantasm. In the final part of the article, the author makes a reference to the phenomenon of reborn dolls, as an example on nonfictional combat against solitude.
Źródło:
Świat i Słowo; 2022, 38, 1; 53-67
1731-3317
Pojawia się w:
Świat i Słowo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bierdiajewowska filozofia człowieka jako filozofia dialogu
Бердяевская философия человека как философия диалога
Berdyaev’s Philosophy of Human as the Philosophy of Dialogue
Autorzy:
Domeracki, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/497349.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Stowarzyszenie Filozofów Krajów Słowiańskich
Tematy:
философия человека
философия диалога
антропологизм
антропоцентризм
персонализм
антропоэтика
любовь
свобода
одиночество
религия
Бог
filozofia człowieka
filozofia dialogu
antropologizm
antropocentryzm
personalizm
antropoetyka
miłość
wolność
samotność
religia
Bóg
philosophy of human nature
philosophy of dialogue
anthropologism
anthropocentrism
personalism
antropoethics
love
freedom
loneliness
religion
God
Opis:
Автор предлагает интерпретацию философии Бердяева как философии человека. Важная роль в ней humanum позволяет ему предложить ее моделью философии диалога. Автор считает, что философия диалога Николая Бердяева во многих вопросах совпадает с диалогизмом философии (гетерологии) Эммануэля Левинаса. Автор предлагает признать и изучать, а также популяризировать философию Бердяева как представителя европейской фило-софии диалога, который вносит в нее существенное, хотя и несомненно спорное novum.
The author proposes an interpretation of Berdyaev’s philosophy as a philosophy of human being. He considers humanum as a model example of the philosophy of dialogue due to its importance. The author represents the view that the philosophy of dialogue by Nicholas Berdyaev is in many points consistent with the dialogism (heterology) by Emmanuel Levinas. He offers to recognize and study, as well as to popularize the Berdyaev’s philosophy as a representative of the European philosophy of dialogue, which contributes to it, but certainly brings also the disputable novetly.
Źródło:
ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich; 2015, 15; 219-235
1642-1248
Pojawia się w:
ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies