Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "samooszustwo" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-2 z 2
    Tytuł:
    Persona i Cień w epoce wiktoriańskiej i w ponowoczesności. Jungowska analiza zachodnioeuropejskiej hipokryzji
    PERSONA AND SHADOW IN THE VICTORIAN ERA AND POST-MODERNITY. JUNGIAN ANALYSIS OF WESTERN HYPOCRISY
    Autorzy:
    Olchanowski, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/579404.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Kujawsko-Pomorska Szkoła Wyższa w Bydgoszczy
    Tematy:
    Persona
    Cień
    hipokryzja
    iluzje
    samooszustwo
    enancjodromia
    ideał
    duch czasu
    Shadow
    hypocrisy
    self-deception
    enantiodromia
    ideal
    illusions
    zeitgeist
    Opis:
    Autor artykułu próbuje porównać z sobą widmo człowieka epoki wiktoriańskiej z widmem człowieka ponowoczesnego, perfekcjonistów, jeśli chodzi o obłudę i tłumienie tego, co wskazuje na kruchość ich masek. W epoce wiktoriańskiej idealny gentleman spychał w sferę Cienia seksualność, emocje i uczucia. Proces ten znalazł swój finał w wulkanicznej erupcji na frontach I wojny światowej. W epoce ponowoczesnej mamy do czynienia z neoliberalnym modelem człowieka sukcesu, entuzjastą wolnego rynku i globalnej monokultury, który jest zmuszony do tłumienia tego, co wykracza poza sztywny kanon poprawności politycznej. W konsekwencji zza jego maski wyziera przepełnione nietolerancją i fascynacją przemocą ciemne, nieoswojone królestwo.
    The author of the article tries to compare a spectre of the man from Victorian Era to spectre of postmodern man, perfectionists, regarding to hypocrisy and suppression things which indicate the fragility their masks. During the Victorian Era a perfect gentleman pushed sexuality, emotions and feelings into the realm of Shadow. That process ended during the final in the volcanic eruption during the First World War. In the era of postmodernity we have to deal with neoliberal model of man of success, enthusiast of the free market and global monoculture, which is forced to suppress things transgressing beyond inflexible canon of political correctness. Whit the result from behind the mask there is a dark, untamed kingdom which is fulled of intolerance and fascination with violence.
    Źródło:
    Rocznik Naukowy Kujawsko-Pomorskiej Szkoły Wyższej w Bydgoszczy. Transdyscyplinarne Studia o Kulturze (i) Edukacji; 2016, 11; 126-148
    1896-5903
    Pojawia się w:
    Rocznik Naukowy Kujawsko-Pomorskiej Szkoły Wyższej w Bydgoszczy. Transdyscyplinarne Studia o Kulturze (i) Edukacji
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O tak zwanym samooszustwie w świetle znaczeń wybranych czasowników
    Autorzy:
    Zaucha, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1633466.pdf
    Data publikacji:
    2020-11-30
    Wydawca:
    Towarzystwo Kultury Języka
    Tematy:
    semantics
    ‘samooszustwo’ (self-deception)
    ‘kłamstwo’ (a lie)
    falsehood verbs
    okłamywać się że [p] (to lie to oneself that [p])
    oszukiwać się że [p] (to deceive oneself that [p])
    wmówić/wmawiać sobie że [p] (to convince oneself that [p])
    Opis:
    This paper is dedicated to the analysis of semantic properties of three Polish verbs: okłamywać się, że [p] (to lie to oneself that [p]), oszukiwać się, że [p] (to deceive oneself that [p]) and wmówić//wmawiać sobie, że [p] (to convince oneself that [p]). The author presents arguments in favour of the thesis that these are separate lexical units, which cannot be reduced to appropriate addressative verbs. In their semantic structure, she distinguishes, apart from the agent (epistemic subject), also the position of the controller-sender (metasender), and uses a conceptual distinction between quotative speech (present in the structure of the examined units) and assertoric speech in her analysis. By clashing the properties of Polish exponents of ‘samooszustwo’ (self-deception) and two competing types of philosophical interpretation of the phenomenon, the author supports anti-reductionist approaches, which do not identify self-deception with a lie or deception. She emphasises that none of the lexical exponents referring to this phenomenon implies ‘oszustwo’ (a deception) or ‘kłamstwo’ (a lie). None implies such a characteristic of the agent as is a sine qua non condition for the occurrence of any of the two situations either. From the perspective of language, ‘samooszustwo’ (self-deception) is not deception. It is a kind of an irrational action that is inconsistent with the agent’s knowledge.
    Źródło:
    Poradnik Językowy; 2020, 778, 9; 75-91
    0551-5343
    Pojawia się w:
    Poradnik Językowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-2 z 2

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies