Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "sakrament święceń" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Antydemoniczny charakter sakramentu święceń
    Antidemonic Character of the Sacrament of Holy Orders
    Autorzy:
    Ficoń, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20312167.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    sakrament święceń
    Szatan
    egzorcyzm
    The sacrament of Holy Orders
    Satan
    exorcism
    Opis:
    Dzięki sakramentowi święceń biskup, prezbiter i diakon otrzymuje od Chrystusa władzę głoszenia słowa Bożego, sprawowania liturgii i prowadzenia posługi miłosierdzia, do której zalicza się troska o osoby dręczone przez diabła. Dzięki ich posłudze Chrystus nadal troszczy się o swój lud, ponieważ głoszą „naukę z mocą” (Mk 1, 27) zdolną wyrzucać złe duchy, zaś biskupi i prezbiterzy celebrują sakramenty ograniczające strefę wpływów królestwa ciemności w duszach ludzi oraz sprawują egzorcyzmy, czyli wyzwalają człowieka spod władzy i wpływów demona.
    Through the sacrament of Holy Orders, the bishop, priest and deacon receive authority from Christ to proclaim the word of God, to perform the liturgy and to conduct the service of mercy, which includes care for people tormented by the devil. Through their ministry, Christ still cares for his people because they proclaim “a teaching with authority” (Mark 1:27) capable of casting out evil spirits. Bishops and priests celebrate the sacraments limiting the sphere of influence of the kingdom of darkness in the souls of people and perform exorcisms, which liberate man from the power and influence of a demon.
    Źródło:
    Analecta Cracoviensia; 2020, 52; 29-53
    2391-6842
    0209-0864
    Pojawia się w:
    Analecta Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teologia sakramentu święceń ze szczególnym uwzględnieniem stopnia diakonatu na podstawie zmian w 2009 roku w kan. 1008 oraz 1009 KPK
    The Theology of the Sacrament of Holy Orders, with Particular Emphasis on the Degree of Deaconate, based on the Changes Since 2009 in the can. 1008 and 1009 CIC.
    Autorzy:
    Trojanowski, Bartosz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28903515.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    sakrament święceń
    kapłaństwo powszechne
    kapłaństwo służebne
    diakonat
    sacrament of the orders
    universal priesthood
    ministerial priesthood
    diaconate
    Opis:
    Problematyka diakonatu stanowi jedną z kwestii teologicznych, które nadal wymagają głębokiej refleksji. Dyskusja na ten temat powraca, chociaż zmierzając w różnych, często przeciwnych kierunkach. Zmiany w Kodeksie prawa kanonicznego wprowadzone przez dokument Benedykta XVI Omnium in mentem nie dotyczą tylko samej kwestii diakonatu. Interwencja papieska w prawo kanoniczne przyczyniła się nie tylko do ponownego odczytania ostatniego Soboru w kwestii diakonatu, ale także wszystkich trzech stopni sakramentu święceń (różnic między nimi i sakramentalnego charakteru). Innym aspektem jest kapłaństwo powszechne i kapłaństwo służebne, relacja i różnice pomiędzy nimi. Wyznaczenie przez papieża Benedykta XVI kierunku do pogłębionej refleksji doprowadziło nas do tezy, iż diakonat, mimo że stanowi pierwszy stopień sakramentu święceń, nie włącza jeszcze do kapłaństwa hierarchicznego, a przez to diakon nadal uczestniczy w kapłaństwie powszechnym.
    The problem of the diaconate is one of the theological issues that still require a lot of reflection. The discussion on this topic returns, although often in different, often opposite directions. The changes to the Code of Canon Law introduced by the motu proprio of Benedict XVI Omnium in mentem do not only concern the issue of diaconate. The papal intervention into canon law contributed to the rereading of the last council regarding the diaconate, but also all three degrees of the sacrament of Orders (the differences between them and the sacramental character). Another aspect is the universal priesthood and the ministerial priesthood, the relationship and the differences between them. The direction for deeper reflection by Pope Benedict XVI led us to the thesis that the diaconate, although constituting the first degree of the sacrament of Holy Orders, does not yet include it in the hierarchical priesthood, and thus the deacon still participates in the common priesthood.
    Źródło:
    Polonia Sacra; 2021, 25, 3; 101-120
    1428-5673
    Pojawia się w:
    Polonia Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Sakrament kapłaństwa” czy „sakrament święceń” – kwestia jedynie terminologiczna? (problem w ujęciu uchwał soborowych, Kodeksów prawa kanonicznego i katechizmów rzymskich)
    The “Sacrament of Priesthood” or “Holy Orders” – a Merely Terminological Question? (the Problem in Terms of Conciliar Resolutions, Codes of Canon Law and Roman Catechisms)
    Autorzy:
    Janczewski, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31233973.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    sakrament święceń
    sakrament kapłaństwa
    stopnie święceń
    Kodeks prawa kanonicznego
    katechizm rzymski
    sacrament
    priesthood
    holy orders
    degrees of ordination
    Code of Canon Law
    Roman catechism
    Opis:
    Dokumenty Kościoła katolickiego w odniesieniu do szóstego sakramentu posługują się terminem „sakrament święceń”. Tymczasem w wielu polskich tłumaczeniach takich dokumentów, w starszych podręcznikach, a nawet wypowiedziach hierarchów kościelnych pojawia się termin „sakrament kapłaństwa”. Niniejsze opracowanie stara się odpowiedzieć na pytanie, czy te dwa terminy mogą być używane zamiennie, czy też zamienne ich stosowanie łączy się z poważnym problemem umiejscowienia poszczególnych stopni święceń we właściwej optyce teologiczno-kanonistycznej.
    The documents of the Catholic Church use the term „sacrament of Holy Orders” in relation to the sixth sacrament. Meanwhile, in many Polish translations of such documents, in older textbooks and even in the statements of church hierarchs, the term „sacrament of Holy Orders” appears. This study seeks to answer the question whether these two terms can be used interchangeably, or whether their interchangeable use is connected with the serious problem of locating the various degrees of ordination in the proper theological-canonical perspective.
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2022, 11, 2; 63-77
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ewolucja instytucji inkardynacji od Soboru Trydenckiego do Soboru Watykańskiego II
    Evolution of the institution of incardination from the Council of Trent to the Second Vatican Council
    Эволюция института инкардинации от Тридентского собора до II Ватиканского собора
    Еволюція інституту інкардинації від Тридентського Собору до Другого Ватиканського Собору
    Autorzy:
    Wąsik, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/33523000.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    інкардинація
    таїнство висвячення
    священик
    инкардинация
    таинство рукоположения
    духовенство
    incardination
    sacrament of holy orders
    clergy
    inkardynacja
    sakrament święceń
    duchowny
    Opis:
    Przedmiotem artykułu jest rozwój instytucji inkardynacji w okresie od Soboru Trydenckiego do Soboru Watykańskiego II. Autor dokonując historyczno-prawnych analiz norm dotyczących inkardynacji, starał się ukazać, jak ta instytucja ewoluowała od ściśle dyscyplinarnej, będącej narzędziem nadzoru i kontroli nad duchownymi, do instytucji w służbie budowania kapłańskiej wspólnoty. O ile normy Trydentu, aż do Kodeksu z 1917 r., traktowały inkardynację jedynie jako prawny obowiązek przypisania duchownych do diecezji i do własnego biskupa, o tyle Vaticanum II stworzył fundamenty współczesnego modelu tej instytucji, biorąc pod uwagę nie tylko racje prawne, lecz także duszpasterskie, lepsze rozmieszczenie prezbiterów w nowych strukturach kościelnych oraz możliwość realizowania zadań apostolskich. Odszedł też od feudalnego systemu beneficjów jako tytułu do otrzymania święceń.
    Предметом статті є розвиток інституту інкардинації в період від Тридентського Собору до Другого Ватиканського Собору. Автор, роблячи історико-правовий аналіз норм щодо інкардинації, намагався показати, як ця інституція еволюціонувала від дисциплінарної, яка була інструментом нагляду та контролю над духовенством, до інституції y службі розбудови священицької спільноти. У той час як норми Триденту, аж до Кодексу 1917 року, розглядали інкардинацію лише як юридичний обов’язок призначати духовенство до єпархії та до свого єпископа, Другий Ватиканський Cобор заклав основи сучасної моделі цієї інституції, беручи до уваги не лише правові, але й душпастирські правди, кращий розподіл священиків у нових церковних структурах і можливість виконання апостольських завдань. Він також відійшов від феодальної системи бенефіцій як титулу для отримання висвячення.
    Предметом данной статьи является развитие института инкардинации в период от Тридентского собора до II Ватиканского собора. Автор, проведя историко-правовой анализ норм инкардинации, попытался показать, как этот институт превратился из сугубо дисциплинарного, который был инструментом надзора и контроля над духовенством, в институт, стоящий на службе созидания общины духовенства. Если нормы Тридентского собора, вплоть до Кодекса 1917 года, рассматривали инкардинацию лишь как юридическое обязательство подчинения духовенства диоцезу и своему епископу, то II Ватиканский собор заложил основы современной модели этого института, принимая во внимание не только юридические, но и пастырские основания, лучшее распределение пресвитеров в новых церковных структурах и возможность выполнения апостольских задач. Он также отошел от феодальной системы бенефиций как требования для получения рукоположения.
    The subject of this article is the development of the institution of incardination in the period from the Council of Trent to the Second Vatican Council. The author, by conducting historical and legal analyses of the norms of incardination, sought to show how this institution has evolved from a strictly disciplinary one, an instrument of supervision and control over clergy, to an institution in the service of building the priestly community. Whereas the norms of Trent, until the 1917 Code, treated incardination merely as a legal obligation to assign clergy to a diocese and to their own bishop, Vatican II laid the foundations of the modern model of this institution, taking into account not only legal but also priestly rationales, the better distribution of presbyters in the new ecclesiastical structures and the possibility of carrying out apostolic tasks. It also moved away from the feudal system of benefices as a title to receive ordination.
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2024, 2; 163-177
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tożsamość prezbitera w świetle wybranych homilii Benedykta XVI (2005-2011)
    Presbyter’s Identity in the Light of Selected Homilies by Benedict XVI (2005-2011)
    Autorzy:
    Nocko, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32069805.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    sakrament święceń
    prezbiter
    nałożenie rąk
    modlitwa święceń
    konsekracja
    namaszczenie
    szaty kapłańskie
    sacrament of Orders
    priest
    imposition of hands
    prayer of ordination
    consecration
    anointing
    sacerdotal garments
    Opis:
    Nauczanie Benedykta XVI podczas udzielania święceń prezbiteratu czy innych okazji potwierdza teologiczną prawdę o centralnym miejscu gestu nałożenia rąk i modlitwy w obrzędach święceń. Papież akcentuje fakt całkowitego włączenia prezbitera w Chrystusa i Jego życie. Niesie to za sobą udział w misji, jaką Jezus powierzył apostołom. Przez sakrament święceń prezbiter zostaje namaszczony, konsekrowany, czyli ofiarowany Bogu. Wyraża się to w byciu dyspozycyjnym Bogu i Kościołowi. Prezbiter powinien aktualizować tę dyspozycyjność każdego dnia swojej posługi. W refleksji nad znaczeniem obrzędów wyjaśniających święcenia (włożenie szat kapłańskich i namaszczenie dłoni), Papież wskazuje na analogię pomiędzy sakramentem chrztu i święceń. Wyraża się to w odzianiu w szaty liturgiczne, które oznacza przyobleczenie się w Chrystusa. Jest ono także aktualizacją „tak” wypowiedzianego Zbawicielowi przez święcenia. Analiza modlitw towarzyszących niegdyś przy ubieraniu szat liturgicznych pozwala określić duchową dyscyplinę prezbitera, której zachowywanie pozwoli być autentycznym świadkiem i sługą Chrystusa. Narzędziami służby prezbitera są jego dłonie, namaszczone olejem świętego krzyżma. Ich zadaniem jest przekazywanie Boskiego dotyku. Namaszczenie sprawia, że prezbiter ma udział w namaszczeniu Chrystusa.
    The teaching of Benedict XVI during the celebration of Holy Orders or during other celebrations confirms the theological truth about the central role of laying hands and prayer in the rites of Holy Orders. The pope puts emphasis on the complete submersion of the presbyter into Christ and His life. This entails participating in the mission that Christ assigned to his disciples. Through the Sacrament of Holy Orders, the presbyter is anointed and consecrated, that is sacrificed to God. This translates onto his being at full disposal to God and the Church. The presbyter should confirm this disposal each day of his service. In his reflection on the meaning of the rites of Holy Orders (vesting and anointing of hands), the pope points out an analogy between the Sacrament of Baptism and of Holy Orders. Vesting of the new clothes is vesting of Christ. These new garments also confirm the ordinand’s saying “yes” to the Saviour through his participation in the Sacrament. The analysis of prayers that formerly accompanied the rite of vesting helps assess the spiritual discipline of the presbyter, which is needed if he is to remain an authentic witness and servant of Christ. The presbyter’s instruments of service are his hands, anointed with the oil of holy chrism. These hands are responsible for passing the Divine touch to the world. The rite of anointing makes the presbyter participate in the act of anointing of Christ.
    Źródło:
    Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2013, 4; 139-149
    2082-8586
    Pojawia się w:
    Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Obligation to Lead a Holy Life for Those Dispensed from Celibacy
    Obowiązek prowadzenia życia świętego dyspensowanych od celibatu
    Autorzy:
    Lewandowski, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22446484.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
    Tematy:
    Christ’s faithful
    clerical state
    sacrament of orders
    dispensation from celibacy
    rescript
    wierni chrześcijanie
    stan duchowny
    sakrament święceń
    dyspensa od celibatu
    reskrypt
    Opis:
    The legislator in can. 210 of the 1983 Code of Canon Law obliges all Christ’s faithful to lead a holy life, and in cann. 276 and 278 § 2, with regard to the sacrament of orders, clergy. In the order of holiness, however, all the baptized are equal. The loss of the clerical state, except in the cases mentioned in can. 290, 1º, does not entail any dispensation from the obligation of celibacy. The rescript of the Roman Pontiff gives the dispensed from celibacy the possibility of full participation in the sacramental life, including marriage according to canon law, and the remission of a censure.
    Ustawodawca w kan. 210 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. zobowiązuje do prowadzenia życia świętego wszystkich wiernych chrześcijan, zaś w kan. 276 i 278 § 2, ze względu na sakrament święceń, duchownych. W porządku świętości jednak wszyscy ochrzczeni są równi. Utrata stanu duchownego, oprócz wypadków podniesionych w kan. 290, 1º, nie niesie z sobą dyspensy od obowiązku celibatu. Reskrypt Biskupa Rzymskiego przywraca dyspensowanemu od celibatu możliwość pełnego uczestnictwa w życiu sakramentalnym, w tym zawarcia małżeństwa według prawa kanonicznego oraz zwalnia z cenzur.
    Źródło:
    Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego; 2021, 16, 18 (2); 181-191
    2719-3128
    2719-7336
    Pojawia się w:
    Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nałożenie rąk w sakramencie święceń od X wieku do Vaticanum II
    The Imposition of Hands in the Sacrament of Order from the 10th Century to the Vaticanum II
    Autorzy:
    Litawa, Karol
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2035177.pdf
    Data publikacji:
    2020-02-06
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    nałożenie rąk (impositio manuum)
    modlitwa konsekracyjna
    sakrament święceń
    Pontyfikał
    imposition (laying on) of hands (impositio manuum)
    consecration prayer
    sacrament of Holy Orders
    Pontifical
    Opis:
    Z rytualnego i teologicznego punktu widzenia fundamentalny w sakramencie święceń gest nałożenia rąk ma bogatą i interesującą historię. Sobór Watykański II do teologicznej myśli starożytności chrześcijańskiej, traktując impositio manuum jako istotny gest wspomnianego sakramentu. Wraz z modlitwą konsekracyjną gest ten stanowi „formę” i „materię” sakramentu. W epoce feudalno-średniowiecznej, szczególnie od X wieku, rytuał był zaniedbywany i pozostawiany w cieniu w rytuale święceń. Pierwsze miejsce zajęła traditio instrumentorum, co trwało do XX wieku. Poza tymi historycznymi zmianami gest nałożenia rąk był zawsze obecny w sakramencie święceń i z tego powodu stanowi stabilny znak obecności Ducha Świętego.
    From a ritual and theological point of view, the imposition (laying on) of hands, the fundamental and essential gesture in the Sacrament of Order, has a rich and interesting history. The Second Vatican Council returned to the theological thought of Christian antiquity, treating the impositio manuum as the substantial gesture of the aforementioned sacrament. Together with the consecratory prayer this gesture constitutes the “form” and the “matter” of the sacrament. In the feudal-medieval era, especially from the 10th century, the ritual is neglected and placed in the shadow of the ordination rite. The first place took traditio instrumentorum, which lasted until the 20th century. Beyond these historical changes, the gesture of the imposition (laying on) of hands was always present within the rite of the priestly order, and for this reason, in the ordinate it is always stable sign of the presence of the Holy Spirit.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 8; 49-64
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Święcenia prezbiteratu w Kościołach syryjskich. Historia i struktura obrzędu
    Ordination to the Presbyterate in the Syriac Churches: History and Structure of the Rite
    Autorzy:
    Potoczny, Mateusz Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2036495.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    sakrament święceń
    prezbiterat
    Kościoły syryjskie
    tradycja zachodniosyryjska
    tradycja syroorientalna
    kapłaństwo
    Holy Orders
    presbyterate
    Syriac Churches
    West-Syriac tradition
    East-Syriac Tradition
    priesthood
    Opis:
    Sakrament święceń należy do depozytu najistotniejszych misteriów pozostawionych Kościołowi przez Jezusa Chrystusa. Przekazywana w nim sukcesja apostolska jest gwarantem ciągłości tradycji i prawdziwości chrześcijańskiego kultu, skoncentrowanego na wciąż przychodzącym, dzięki posłudze ołtarza, Panu. Chociaż wynikające ze święceń funkcje są wspólne całemu Kościołowi, to jednak różne tradycje liturgiczne wypracowały własne rozumienie tegoż sakramentu i związanej z nim posługi. Niniejszy artykuł stanowi refleksję nad istotą kapłaństwa w stopniu prezbitera w przestrzeni liturgicznej Kościołów syryjskich. Autor wychodzi od prezentacji rozumienia sakramentu oraz jego trwałości i obowiązywalności, a następnie przechodzi do omówienia struktury święceń w obydwu omawianych tradycjach. Całość wieńczy krótka refleksja teologiczna dotycząca głównej modlitwy konsekracyjnej święceń prezbiteratu.
    The Sacrament of Holy Orders belongs to the most essential mysteries left by Jesus Christ. The Apostolic succession handed down to the Church is a guarantee of the continuity of the tradition and a proof of the authenticity of the Christian worship focused on the continuously present Lord. Even if the liturgical functions are common to the Church as a whole, the different liturgical traditions elaborated their own understanding of the sacrament and related ministry. This paper reflects on the essence of the Presbyterial ministry in the liturgical space of the Syriac Churches. The author starts from the presentation of the understanding of the sacrament and its validity and next discusses the structure of the rites in both West and East Syriac traditions. The last part of the presentation contains a theological reflection concerning the main consecratory prayer of the Ordination to the Presbyterate.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 8; 125-140
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sakramenty w uchwałach II Synodu Archidiecezji Katowickiej
    The sacraments in the declarations and decrees of II Archdiocesan Synod in Katowice
    Autorzy:
    JANCZEWSKI, ZBIGNIEW
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/661148.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    synod archidiecezjalny
    chrzest
    bierzmowanie
    Eucharystia
    pokuta
    sakrament namaszczenia chorych
    sakrament święceń
    małżeństwo
    uchwały synodalne
    sakramenty
    archdiocesan synod
    baptism
    confirmation
    Eucharist
    penance
    anointing of the sick
    sacrament of order
    marriage
    synodal declarations and decrees
    sacraments
    Opis:
    In the years 2015-2016 in Katowice took place II Archdiocesan Synod. After its completion declarations and decrees was issued. Some of these concern issues related to the sacraments. Synodal norms raise very important pastoral problems of baptism, confirmation, Eucharist, penance, anointing of the sick, sacrament of order and marriage. Many of decrees concern preparation for the reception sacraments. This publication shows archdiocesan synodal law and interprets it.
    Źródło:
    Prawo Kanoniczne; 2017, 60, 3; 31-55
    2353-8104
    Pojawia się w:
    Prawo Kanoniczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Formacja intelektualna i pastoralna diakonów stałych w Kościele powszechnym
    THE INTELLECTUAL AND PASTORAL FORMATION OF PERMANENT DEACONS IN THE UNIVERSAL CHURCH
    Autorzy:
    Selejdak, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/490088.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara
    Tematy:
    the permanent diaconate
    permanent deacons
    intellectual and pastoral formation
    integral formation
    Ecclesiastical Magisterium
    the sacrament of order
    theological disciplines
    diakonat stały
    diakoni stali
    formacja intelektualna i pastoralna
    formacja integralna
    Urząd Nauczycielski Kościoła
    sakrament święceń
    dyscypliny teologiczne kryteria i cele dotyczące formacji intelektualnej
    czas trwania formacji
    aspekt teoretyczny i praktyczny formacji pastoralnej
    Opis:
    This article addresses the two fundamental dimensions of an integral formation of future permanent deacons, namely intellectual and pastoral formation. The rapid change that has come about in the conditions in which the per- manent diaconate is exercised, social and cultural changes, the development of ecclesiastical and secular sciences and the development of Christian life in the various moments of its existence all demand of the deacon a solid formation. This is an essential condition upon which the fruitfulness of the perma- nent diaconate depends. For this reason it is of great significance. The intellectual and pastoral formation of candidates for the permanent diaconate are bound tightly together and complement one another. The programmes for the formation in question are found in the national Rationes institutionis diaconorum permanentium, prepared by the Episcopal Conferences and approved by the Congregation for the Clergy. Intellectual formation must embrace all of the disciples that belong to the ecclesiastical sciences and those connected with them. Pastoral formation, on the other hand, must present the theoretical and practical aspects of the ministry of future deacons so that they can carry out their pastoral duties effectively among the People of God.
    Źródło:
    Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej; 2014, 21; 337-360
    1234-8880
    Pojawia się w:
    Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teologia i symbolika gestów w odnowionych obrzędach święceń prezbiteratu
    Theology and symbolism of gestures in renovated rites of priesthood ordinations
    Autorzy:
    Chodor, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2148604.pdf
    Data publikacji:
    2017-12
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
    Tematy:
    prezbiter
    kapłaństwo
    liturgia święceń
    gest
    sakrament
    presbyter
    priesthood
    rite of the ordinations
    gesture
    sacrament
    Opis:
    W artykule przedstawiono teologiczne i symboliczne znaczenie najważniejszych gestów odnowionej po Soborze Watykańskim II liturgii święceń prezbiteratu. Autor omawia następujące gesty: przyrzeczenia posłuszeństwa, nałożenia rąk, włożenia stuły i ornatu, namaszczenia rąk, przekazania chleba i wina.
    This article presents the theological and symbolic significance of the most important gestures in rite of priesthood ordination renewed after the Second Vatican Council. The author presents the following gestures: the vow of obedience, the imposition of hands, the imposition of stoles and chasuble, the anointing of hands, handing out bread and wine.
    Źródło:
    Studia Elbląskie; 2017, 18; 377-394
    1507-9058
    Pojawia się w:
    Studia Elbląskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies