Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "safety of treatment" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    How to deal with the side effects of long-term pharmacotherapy with aromatase inhibitors?
    Autorzy:
    Jagiełło-Gruszfeld, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/44425596.pdf
    Data publikacji:
    2024-04-09
    Wydawca:
    Medical Education
    Tematy:
    breast cancer
    adverse events
    safety of treatment
    Opis:
    Aromatase inhibitors are effective drugs used in adjuvant therapy of breast cancer. Their action is to reduce the level of oestrogens produced in adipose tissue in women in physiological or pharmacologically induced menopause. Nevertheless, long-term pharmacotherapy with aromatase inhibitors may lead to various side effects that may significantly affect the quality of life of patients. The following article presents the most common problems associated with aromatase inhibitor therapy and describes how to deal with these undesirable side effects.
    Źródło:
    OncoReview; 2024, 14, 1; 3-8
    2450-6125
    Pojawia się w:
    OncoReview
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Fumaran dimetylu – nowy lek w terapii stwardnienia rozsianego
    Dimethyl fumarate – a new drug in multiple sclerosis therapy
    Autorzy:
    Stępień, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030330.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    dimethyl fumarate
    efficacy and safety of the treatment
    fumaran dimetylu
    multiple sclerosis
    skuteczność i bezpieczeństwo leczenia
    stwardnienie rozsiane
    Opis:
    Multiple sclerosis is a disorder of the nervous system affecting over 500,000 Europeans. It affects three times as many women as men, with the diagnosis typically occurring in patients aged in their 20s and 30s, and is more prevalent in Northern Europe. In recent years progress has been observed in the therapy of patients with this disease. At present there are ten medicines on the market which reduce the annualised relapse rate and progression of disability. Dimethyl fumarate is a new oral drug which significantly reduces the risk of multiple sclerosis relapse, slows the progression of disability and decreases the number of new magnetic resonance imaging demyelinating lesions. In comparison with the first-line medicines used so far such as interferon beta-1b, interferon beta-1a and glatiramer acetate, dimethyl fumarate is characterised with a higher clinical and radiological efficacy. In clinical trials it showed over 56% reduction of the relapse rate, 76% reduction of the number of new/growing T2-weighted lesions as well as stopping the progression of disability. At the same time, dimethyl fumarate has a good safety profile. During the clinical trials a small proportion of patients reported adverse reactions. Similarly to second-line drugs, dimethyl fumarate requires blood lymphocyte level monitoring. In the DEFINE and CONFIRM studies the total number of lymphocytes in patients treated with dimethyl fumarate decreased by 30% after one year and subsequently remained at a consistent level within the norm. In the majority of patients (76%) no lymphopenia was observed over the first 12 months of therapy. Only a small proportion of patients (2%) experienced severe lymphopenia for 6 months or longer. To date two cases of progressive multifocal encephalopathy were reported in patients treated with dimethyl fumarate who had chronic lymphopenia. This medicine is an attractive option for patients treated with first-line drugs.
    Stwardnienie rozsiane jest chorobą układu nerwowego, na którą cierpi ponad 500 tys. Europejczyków. Występuje trzykrotnie częściej wśród kobiet niż wśród mężczyzn, głównie u osób w drugiej i trzeciej dekadzie życia, częściej w północnych krajach kontynentu. W ostatnich latach odnotowano postęp w terapii stwardnienia rozsianego. Obecnie na rynku jest dziesięć preparatów zmniejszających roczny wskaźnik rzutów i progresję niepełnosprawności. Fumaran dimetylu to nowy lek stosowany doustnie, który zmniejsza ryzyko wystąpienia rzutu choroby, spowalnia postęp niepełnosprawności i zmniejsza liczbę nowych ognisk demielinizacyjnych widocznych w rezonansie magnetycznym. W porównaniu z dotychczas stosowanymi lekami pierwszego wyboru, takimi jak interferon beta-1b i beta-1a czy octan glatirameru, fumaran dimetylu cechuje się wyższą skutecznością kliniczną i radiologiczną. W badaniach klinicznych wykazywał ponad 56-procentową redukcję wskaźnika rzutów, 76-procentową redukcję liczby nowych/powiększających się zmian w obrazie T2-zależnym oraz zahamowanie postępu niepełnosprawności. Jednocześnie lek ma dobry profil bezpieczeństwa: niewielki odsetek pacjentów zgłaszał objawy niepożądane. Podobnie jak w przypadku leków stosowanych w drugiej linii, terapia wymaga kontroli poziomu limfocytów we krwi. W badaniach DEFINE i CONFIRM całkowita liczba limfocytów u osób leczonych fumaranem dimetylu zmniejszała się o około 30% po roku kuracji, a potem pozostawała na stałym poziomie, w granicach normy. U większości chorych (76%) nie obserwowano limfopenii w pierwszych 12 miesiącach terapii. Zaledwie u 2% leczonych wystąpiła ciężka limfopenia utrzymująca się przez 6 miesięcy lub dłużej. Dotychczas opisano dwa przypadki postępującej wieloogniskowej encefalopatii u pacjentów przyjmujących lek z przewlekłą limfopenią. Fumaran dimetylu stanowi atrakcyjną opcję dla chorych otrzymujących leki pierwszej linii.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2015, 15, 3; 139-143
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Actions towards reducing of alcohol intoxication occurrences among polish drivers
    Działania na rzecz zmniejszenia rozmarów zjawiska nietrzeźwości wśród kierujących pojazdami w Polsce
    Autorzy:
    Tokarczyk, E.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/244027.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Instytut Techniczny Wojsk Lotniczych
    Tematy:
    bezpieczeństwo ruchu drogowego
    nietrzeźwość kierowcy
    profilaktyka
    edukacja
    reedukacja
    road safety
    drunkenness of driver
    preventive treatment
    education
    reeducation
    Opis:
    The paper is a review of the present activities conducted in Poland and concerning reducing the numbers drink driving cases. The system of activities in support of safety in road traffic encompasses: the process of the instruction of candidates on the drivers and the drivers, the examination of the candidates on the drivers and of drivers, monitoring the compliance to the traffic regulations and to the rules of road traffic by the drivers, and to the people, which are offending the rules the policy of punishment, re-education and resocialisation of perpetrators, the activity in support of the recidivism prevention. The analysis indicates that in Poland there is a lack of standard solutions with regard prophylactics to reduce the magnitude of drink driving occurrences. Penal activities dominate. The results of the analysis of The Ministry of Justice data show that over 98% of cases receive suspended sentences. There isn't any analysis concerning the circumstances of suspension, and their effectiveness. There is a lack of information regarding specific rehabilitation activities for short-term prisoners. Other activities (for example the obligatory medical and psychological testing), are not coherent, and they lack sanctions, are rather isolated and there isn't also any analysis of their effectiveness. Among current activities we observe deficiency in reeducation programmes for drivers who drove the car after the influence of alcohol. Regulations do not envisage any obligatory forms of the re-education (psycho-education), although the experiences of other countries, in which such form is applied, prove that it is the most efficient method of preventing recurrences.
    Praca stanowi przegląd aktualnie realizowanych w Polsce działań na rzecz zmniejszenia rozmiarów zjawiska kierowania pojazdem w stanie nietrzeźwości. System działań na rzecz bezpieczeństwa w ruchu drogowym obejmuje: proces szkolenia kandydatów na kierowców i kierowców, egzaminowanie kandydatów na kierowców i kierowców, monitorowanie przestrzegania przepisów i zasad ruchu drogowego przez kierowców, a w stosunku do osób, które dopuszczają się naruszania przepisów politykę karania, reedukację i resocjalizację sprawców, działania na rzecz zapobiegania recydywie. Analiza pozwala stwierdzić, że aktualnie w Polsce brak jest systemowych rozwiązań w zakresie profilaktyki na rzecz zmniejszenia rozmiarów zjawiska kierowania pojazdem w stanie nietrzeźwości. Dominują działania karne. Z analizy danych Ministerstwa Sprawiedliwości (2006) wynika, że ponad 98% wyroków jest orzekanych w zawieszeniu. Nie prowadzono analizy warunków zawieszenia, nie jest również znana jego skuteczność, tj., nie jest znana liczba (udział) wyroków odwieszonych, recydywa. Brak jest również informacji na temat ewentualnych specyficznych działań resocjalizacyjnych, jakim poddawani są więźniowie odbywający, na ogół krótkoterminowe, kary pozbawienia wolności. Inne działania (np. obowiązkowe kierowanie zatrzymanych na badania lekarskie i psychologiczne), nie są spójne, brak im sankcji, są całkowicie izolowane. Brak jest również analizy ich skuteczności. Wśród aktualnych działań brak jest programów o charakterze reedukacyjnym obejmujących kierowców, którzy już podejmowali zachowania ryzykowne, tj. prowadzili pojazd po spożyciu alkoholu. Przepisy nie przewidują żadnych obligatoryjnych form reedukacji (psychoedukacji), chociaż z doświadczeń krajów, w których taka forma jest przewidywana wynika, że jest ona najskuteczniejszym sposobem zapobiegania recydywie.
    Źródło:
    Journal of KONES; 2008, 15, 2; 509-517
    1231-4005
    2354-0133
    Pojawia się w:
    Journal of KONES
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Obowiązek udzielenia pomocy lekarskiej a prawo pracownika do powstrzymania się od wykonywania pracy w warunkach nieodpowiadających przepisom bezpieczeństwa i higieny pracy oraz braku środków ochrony osobistej – dylematy w trakcie pandemii COVID-19
    The obligation to provide medical assistance, and the employee’s right to refrain from performing work in conditions not complying with occupational health and safety regulations and lacking personal protective equipment – dilemmas during the COVID-19 epidemic
    Autorzy:
    Karkowska, Dorota
    Krajewski, Romuald
    Karkowski, Tomasz A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2108217.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-22
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    COVID-19
    lekarz
    odmowa leczenia
    status zatrudnienia
    bezpieczeństwo
    środki ochrony osobistej
    doctor
    refusal of treatment
    employment status
    safety
    personal protective equipment
    Opis:
    WstępWraz z pojawieniem się w Polsce nadzwyczajnej sytuacji związanej ze stanem pandemii COVID-19 w debacie publicznej powróciło pytanie, czy w warunkach naruszających bezpieczeństwo i higienę pracy oraz przy braku środków ochrony osobistej personel medyczny ma prawo powstrzymać się od wykonywania pracy. Główny Inspektor Pracy jednoznacznie wskazał, że powstrzymanie się od pracy nie dotyczy pracownika, którego obowiązkiem pracowniczym jest ratowanie ludzkiego życia lub mienia. Celem tego artykułu była analiza przesłanek art. 210 Kodeksu pracy w kontekście przepisów prawa medycznego i zasad etyki zawodowej, a także dostarczenie doktrynie bodźca do badań nad niełatwym kompleksem problemów.Materiał i metodyWykorzystano metodę analizy obowiązujących przepisów prawa pracy i prawa medycznego. Przeanalizowano orzecznictwo Sądu Najwyższego i poglądy doktryny.WynikiPracowniczym obowiązkiem lekarza i pielęgniarki jest zawsze obowiązek „ratowania” i „w zakresie” tego obowiązku personel medyczny, w odróżnieniu od „ogółu zatrudnionych”, nie ma odnośnego prawa powstrzymania się od wykonywania pracy w kontekście zasad wykonywania zawodu lekarza przewidujących wyjątek, tj. niepodjęcie lub odstąpienie przez lekarza od leczenia pacjenta z ważnych powodów, gdy nie zachodzi przypadek niecierpiący zwłoki.WnioskiPunkt wyjścia stanowi więc rozróżnienie przepisów Kodeksu pracy o charakterze generalnym legis generalis i przepisów ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty jako przepisów szczególnych legis specialis. Zatrudniony lekarz nie może godzić się na wykonywanie zawodu w warunkach narażających pacjentów na szkody. Zaprzestanie pracy przez lekarza podlega ograniczeniom.
    BackgroundWith the emergence of an extraordinary situation in Poland related to the state of the COVID-19 epidemic, the question returned in the public debate whether in conditions that violate occupational health and safety, lack personal protective equipment the medical staff has the right to refrain from performing work. The National Labor Inspector clearly indicated that refraining from work does not apply to an employee whose employee’s duty is to save lives or property. The aim of the article is to analyze the premises of art. 210 of the Labor Code in the context of medical law and professional ethics and to provide the doctrine with an incentive to research on the difficult issue.Material and MethodsIt uses the method of analyzing the current provisions of labor law and medical law. The jurisprudence of the Supreme Court and the views of the doctrine were analyzed.ResultsThe employee duty of a doctor and a nurse is always the obligation to “rescue” and “within” this obligation, medical personnel, unlike “all employees,” do not have the relevant right to refrain. In the context of the rules of practicing the medical profession providing for an exception, i.e., the doctor’s failure to take or withdraw from treatment of a patient for important reasons, in a situation where there is no urgent case.ConclusionsThe starting point is, therefore, the distinction between the provisions of the Labor Code of a general character legis generalis and the provisions of the Act on the profession of doctor and dentist as specific provisions legis specialis. An employed doctor cannot agree to practice in conditions that expose patients to harm. Refraining from work by a doctor as an employee by referring is subject to limitations.
    Źródło:
    Medycyna Pracy; 2021, 72, 6; 661-669
    0465-5893
    2353-1339
    Pojawia się w:
    Medycyna Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies