Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "sacrum w sztuce" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Współczesna praktyka artystyczna jako droga do doświadczania sacrum na wybranych przykładach z własnej twórczości
Contemporary art practice as a means to experiencing the sacred based on selected examples of own work
Autorzy:
Szostak, N.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/398185.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Politechnika Białostocka. Oficyna Wydawnicza Politechniki Białostockiej
Tematy:
duchowość pozareligijna
nowa duchowość
sacrum w sztuce
sztuka rytualna
sztuka jako religia
sztuka w przestrzeni publicznej
street art
non-religious spirituality
new spirituality
sacred in art
ritual arts
art as religion
art in public space
Opis:
Na przykładzie dwóch realizacji w przestrzeni publicznej (przestrzeń miejska i przestrzeń leśna) pokazano sposób, w jaki sztuka – przenikając się z życiem (miejskim i przyrodniczym) – może poruszać temat sacrum. Obie realizacje powstały w przestrzeni pozareligijnej (w naturze i kulturze): „Holy!” (2012) to akcja artystyczna w przestrzeni czterech szczecińskich ośrodków mieszkaniowych. „Umajenie” (2015) to instalacja na terenie Lasu Oliwskiego w Gdańsku Oliwie. Obie prace czerpią swoje inspiracje i bezpośrednio odnoszą się do ikonografii religijnej, jednocześnie przeinterpretowując ich tradycyjne założenia w celu skonstruowania współczesnej wypowiedzi na temat duchowego potencjału sztuki. Wypowiedź świadomie sformułowano wobec panującego obecnie kryzysu religijności w ogóle, a w szczególności w kontekście dyskursu artystycznego. Prace te są efektem osobistej potrzeby obcowania ze sferą sacrum poprzez medium sztuki i poza zdającą się tkwić w impasie tradycyjną przestrzenią sakralną. Zastosowane metody badawcze: eksperymentalna, obserwacyjna, intuicyjna, metoda indywidualnych przypadków, metoda wywiadu.
On the basis of two examples of art in public space (urban and natural), I show how art – interfused with life (urban and natural) – can pertain to the sphere of the sacred. Both works were realized in non-religious environment (in nature and culture): “Holy!” (2012) is an art intervention in four different housing developments in Szczecin. “Umajenie” (2015) is an installation inside the Forest of Oliwa in Gdansk. Both pieces draw their inspiration from and directly refer to religious iconography, simultaneously reinterpreting their traditional premises in order to construct a contemporary statement about the spiritual potential of art. I consciously formulate this statement in the current circumstance of crisis of religion in general, and in particular in the context of contemporary artistic discourse. These works result from a personal need to commune with the sphere of the sacred through art – and outside of weary traditional sacred space. Scientific methods used in the process: experimental, intuitive, observation, case study, interview.
Źródło:
Architecturae et Artibus; 2017, 9, 2; 35-45
2080-9638
Pojawia się w:
Architecturae et Artibus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Twórczy wymiar tańca
The Creative Dimension of Dance
Autorzy:
Mond-Kozłowska, Wiesna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1192346.pdf
Data publikacji:
2011-12-06
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
taniec
doświadczenie sacrum w sztuce tanecznej
teoria i filozofia tańca
somaestetyka
edukacyjne dziedzictwo antyku
personalizm
techniki ruchowe
terapia tańcem
dance
the experience of the sacre in dance art
theory and philosophy of dance
somaesthetics
educational heritage of antiquity
personalism
techniques involving phisical movement
dance therapy
Opis:
Artykuł opowiada się za wysoką pozycją sztuki tanecznej w naukach humanistycznych. Jako, że taniec jest zakorzeniony w ludzkim ciele, tworzenie tańca oznacza tworzenie istoty ludzkiej. Składa się to na autentyczną sferę antropologicznej twórczości. Można zatem powiedzieć, że taniec jest antropologiczny i antropocentryczny. Stanowisko to znajduje swoje korzenie w tradycji helleńskiej, gdzie paideutyczna formacja społeczeństwa wolnych ludzi uwzględniała ćwiczenia fizyczne, głównie taniec zjednoczony z muzyką i słowem. Ludzkie ciało było tam postrzegane jako boska świątynia najszlachetniejszych ludzkich zdolności, które poddawane były ciągłemu szkolenia i doskonaleniu. Przedstawiono listę współczesnych dłużników Greków na tym polu w celu wykazania nieśmiertelności helleńskich idei wychowawczych przez tysiąclecia. Innym aspektem rozprawy są wzajemne relacje pomiędzy estetyką i etyką poprzez proces szkolenia w tańcu.
The paper advocates the high position of the art of dance in the humanities. Since the dance is embedded in the human body, creating dance stands for creating human being.  This makes up an authentic realm of the anthropological creativity.  Thus one can say that dance is anthropological and anthropocentric. The stand is rooted in the Hellenic tradition, where paideutic formation of the society of free men included physical exercises, predominantly dance united with music and word. In this the human body was perceived as a god-like temple of the noblest human faculties that were the subject of constant training and melioration. The list of modern “debtors” to the Greeks in this field is presented to instantiate the immortality of Hellenic educational ideas across millennia. Another aspect of the discourse is the interrelation between aesthetics and ethics through the training process in dance.   
Źródło:
Horyzonty Wychowania; 2011, 10, 20; 163-179
1643-9171
2391-9485
Pojawia się w:
Horyzonty Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Painting Françoise Bürtz at the confluence of modernity and sacrum
Malarstwo Françoise Bürtz na styku nowoczesności i sacrum
Autorzy:
Młyńska, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950594.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
sacrum
awangarda francuska
ikonografia wschodnia
syntezy teologiczne
model w sztuce
french avant garde
eastern iconography
theological synthesis
model in art
Opis:
French contemporary painter Françoise Bürtz has studied the art of painting in Paris since 1962. In a meeting with the French avant-garde, Henri Matisse, Marc Chagall, Pablo Picasso and at the same time philosophers pioneering the path of modern art such as Jean Paul Sartre, André Malraux could well get to know its expressions and assumptions. The art of which she encountered was temporary, and creation devoid of contemplation became a production cycle, resulting in the soulless creatures of rapid invention. Françoise Bürtz, discouraged by art deprived of its depth of art, began looking for something else. She abandoned the environment that could provide her an artistic career. After experiencing a personal conversion to the path of faith, she took the initiative to create an art that would lead her recipients to personal contact with God. In working out the original assumptions of the new style of creation, helped her contact with the stigma of Marthe Robin, the exegete maker Mess’AJE Jacques Bernard, as well as the stay in the Holy Land, the theological studies in Friborg, and a trip to Russia. Based on these experiences as well as the contemplation of the biblical texts and the Fathers of the Church, she created a new civilization of the religious image in which it combines the achievements of contemporary art with the attempt to express the invisible. Her numerous works are a kind of great theological synthesis, which is an important aid in the biblical education of adults on several continents. This art combines modern expressions with the depths of the mystery of faith effectively leading the modern man to meet the sacred.
Współczesna francuska malarka Françoise Bürtz studiując od roku 1962 sztuki piękne w Paryżu doświadczyła kryzysu malarstwa XX wieku W spotkaniu z przedstawicielami awangardy francuskiej tej miary co: Henri Matisse, Marc Chagall, Pablo Picasso a jednocześnie filozofami torującymi drogę sztuce nowoczesnej w osobach Jean Paul Sartre’a, czy André Malraux mogła wystarczająco dobrze poznać jej przejawy i założenia. Sztuka z jaką się zetknęła nosiła znamiona tymczasowości, a tworzenie pozbawione kontemplacji stawało się cyklem produkcyjnym, którego efektem były bezduszne twory szybkiej inwencji. Françoise Bürtz zniechęcona wytworami pozbawionej głębi sztuki zaczęła poszukiwać czegoś innego. Porzuciła środowisko, które mogło jej zapewnić artystyczną karierę. Po doświadczeniu osobistego powrotu na drogę wiary podjęła inicjatywę kształtowania takiej sztuki, która prowadziłaby jej odbiorców do osobowego kontaktu z Bogiem. W wypracowaniu oryginalnych założeń nowego stylu tworzenia pomógł jej kontakt ze stygmatyczką Marthe Robin, z egzegetą twórcą Mess’AJE Jacquesem Bernardem, a także pobyt w Ziemi Świętej, studia teologiczne we Fryburgu Szwajcarskim orasz podróż do Rosji. W oparciu o te doświadczenia jak również kontemplację tekstów biblijnych i Ojców Kościoła stworzyła nowa cywilizację obrazu religijnego, w którym połączyła osiągnięcia sztuki współczesnej z próbą wyrażenia tego, co niewidzialne. Jej liczne dzieła są rodzajem wielkich syntez teologicznych stanowiących ważną pomoc w kształceniu biblijnym dorosłych na kilku kontynentach. Sztuka ta łącząc w sobie nowoczesne środki wyrazu z głębią tajemnicy wiary skutecznie prowadzi współczesnego człowieka na spotkanie z sacrum.
Źródło:
Rocznik Teologii Katolickiej; 2017, 16, 3
1644-8855
Pojawia się w:
Rocznik Teologii Katolickiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies