Temat: sacred art - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Arte sacra nell’insegnamento del Magistero dal Vaticano II a papa Francesco
Sacred Art in the Teaching of the Magisterium of the Church: from Vatican II to Pope Francis
Autorzy:: Jura, Piotr Pawel
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/23050845.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:: sacred art
church teaching
pulchritudinis
Vatican II
Arte sacra
magistero
Vaticano II
Francesco
Opis:: l’arte sacra occupa – a partire dal concilio vaticano ii – un posto importante nell’insegnamento del Magistero della chiesa. Ma è stato soprattutto il papa benedetto Xvi ad intraprendere una vera e propria ricerca della cosiddetta via pulchritudinis. nel suo magistero ha affrontato diverse volte il tema della bellezza e dell’arte nel senso ampio del termine. Un capitolo importante in queste sue riflessioni riguardava la bellezza nel contesto liturgico, cioè la bellezza della liturgia che è in grado di mostrare la bellezza di Dio stesso. Parlando della bellezza poi, papa ratzinger, si riferiva sia a ciò che è materiale e artistico, sia alla natura, alla creazione e a Dio. Anche l’attuale pontefice francesco parla della via della bellezza che, secondo lui, può condurre al bene, a Dio ed è capace di creare la comunione interpersonale, interculturale ed interreligiosa.
The dialogue with the world of art was taken up again by Vatican II and continues to this day. The post-conciliar popes dedicated several pronouncements to artists. But it was especially Benedict XVI that put into action a real search for the via pulchritudinis. In his teaching, he showed a particular predilection for the theme of beauty, art, as well as the relationship with the various arts. An important chapter of his reflection concerns beauty in the liturgical context. According to the Pontiff, the beauty of the liturgy manifests the beauty of God who is communicated through the beauty of the Church, and also the beauty of the assembly gathered in the liturgical celebration. Speaking of beauty, according to Ratzinger, it is necessary to take into consideration both the material, artistic one and also that referring to nature, to creation, to God.
Źródło:: Studia Gdańskie; 2023, 53; 47-61
0137-4338
2720-7102
Pojawia się w:: Studia Gdańskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Sztuka i wiara w poglądach i twórczości Antoniego Wiwulskiego
Art and faith in the views and works of Antoni Wiwulski
Autorzy:: Stefański, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28408006.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: Antoni Wiwulski
sztuka polska XX wieku
polska architektura sakralna XX wieku
rzeźba polska XX wieku
sztuka Wilna XX wieku
Polish art of the 20th century
Polish sacred architecture of the 20th century
Polish sculpture of the 20th century
art of Vilnius of the 20th century
Opis:: Antoni Wiwulski (1877-1919) był artystą, który łączył w swojej twórczości pasję architekta i rzeźbiarza. Znany jest głównie dzięki swoim dwóm pomnikowym dziełom: krakowskiemu Pomnikowi Grunwaldzkiemu (1910) i wileńskim Trzem Krzyżom (1916). Jednak jego dorobek jest znacznie obszerniejszy i obok dzieł architektonicznych obejmuje dziesiątki mniejszych prac rzeźbiarskich. Jego twórczości nie można rozpatrywać bez bliższego spojrzenia na życie artysty i jego poglądy. Sztuka Wiwulskiego jest bowiem wyrazem złożonej osobowości ukształtowanej w toku zmiennych kolei życia, pod dużym wpływem matki i zaszczepionej mu przez nią religijności. Jego sztuka podporządkowana była podstawowym wartościom: religii i obowiązkom narodowym, czego poświadczenie można odnaleźć w bogatej pozostawionej przez niego korespondencji.
Antoni Wiwulski (1877-1919) was an artist who in his work combined the passion of an architect and sculptor. He is mainly known for his two monumental works: the Grunwald Monument of Cracow (1910) and Three Crosses of Vilnius (1916). However, his oeuvre is much more extensive and in addition to architectural works includes dozens of smaller sculptural artworks. His creative activity cannot be assessed without a closer look at the artist’s life and convictions. Wiwulski’s art is an expression of a complex personality shaped in the course of the vicissitudes of life, heavily influenced by his mother and the religiosity she instilled in him. His art was subordinated to basic values: religion and national duties, which we find evidence in the rich correspondence he left behind.
Źródło:: Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2023, 1, 30; 213-226
1232-1575
Pojawia się w:: Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Сучасне сакральне мистецтво: переосмислення традиції. Огляд міжнародної наукової конференції "Współczesna sztuka sakralna. Historia i recepcja tradycji" / "Сучасне сакральне мистецтво. Історії та рецепція традиції"
Modern Sacred Art: Rethinking a Tradition. Review of the International scientific conference 'Modern Sacred Art. History and Reception of the Tradition'
Autorzy:: Levytska, Mariana
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/32362887.pdf
Data publikacji:: 2023-12-28
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:: сакральне мистецтво
релігійна традиція
авторське трактування
переосмислення традиції
sacred art
religious tradition
author 's interpretation
rethinking of tradition
Opis:: В огляді висвітлено теми і проблематику міжнародної наукової конференції, проведеної 6 грудня 2021 р. у онлайн-форматі між Варшавою та Львовом. Ініціаторами конференції стали дослідники іконопису та практикуючі митці, учасники багаторічних пленерів у Новиці (Польща), зацікавлені в аналітичному осмисленні шляхів розвитку сучасного релігійного мистецтва. Доповідачі зосередили свою увагу на питаннях історії та перспективах розвитку сакрального мистецтва в Україні та Польщі на сучасному етапі. Конференція продемонструвала важливість вивчення історичних витоків релігійного мистецтва та переосмислення засобів давнього сакрального мистецтва задля їх актуалізації.
The review highlights the topics and issues of the International scientific conference held on December 6, 2021 in the online format between Warsaw and Lviv. The initiators of the conference were researchers of icon painting and practicing artists, participants of the plein airs in Nowy Sącz (Poland), interested in analytical rethinking of the modern religious art. The speakers focused on the history and prospects of the development of sacred art in Ukraine and Poland at the present stage. The conference demonstrated the importance of studying the historical sources of religious art and rethinking the mediums of ancient sacred art in order to actualize them.
Źródło:: Studia Ucrainica Varsoviensia; 2023, 11; 221-225
2299-7237
Pojawia się w:: Studia Ucrainica Varsoviensia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Integracyjna rola muzyki w Kościele na podstawie nauczania papieży Benedykta XVI i Franciszka
Autorzy:: Nowak, Daniel
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2083209.pdf
Data publikacji:: 2022-06-24
Wydawca:: Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:: Sacred Art
Liturgical Music
Community
Beauty
Integration of Believers
Opis:: In the liturgy of the Church, music, among other things, is a factor that supports a living relationship with God and unites believers. Pope-emeritus Benedict XVI and Pope Francis for the modern Church are guides and supreme guardians who point out the sense of maintaining the proper level of music in the Church. In his search for the right ways of church music, Benedict XVI does not deal thoroughly with musicological issues, but from the point of view of a theologian, he looks for points of contact between faith and art. For the pope, the musical expression of praise to God remains in harmony with the Christian dogma of the incarnation, which is realized in the Church and the sacraments. Music is one of the elements that create a space for the continuation of the events of the incarnation. Submitting to integration, it purifies the human being, liberates and inclines thoughts towards God. The current Pope Francis constantly recognizes music in the Church as a unifying element of the community and as a means of proclaiming the faith. He considers it necessary to constantly renew liturgical music and chant, especially in terms of quality, so that Church music is fully inculturated in the artistic and musical language of today. Getting to know the richness of music and traditions of different parts of the world helps to preserve the tradition of the Church in the modern world and to enrich it with what the modern times bring. Such an updating builds a living community which by listening or performing music unites diversity in one song of praise to God. The theological perspective on the meaning of sacred music and its qualities allows for the proper use of music as an integrating factor for both the individual believer and the whole community. The theological perspective on the importance of sacred music and its qualities helps to make the right use of music as an integrating factor for the individual believer and the community.
Źródło:: Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2022, 59, 1; 317-326
1234-4214
Pojawia się w:: Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Adam Stalony-Dobrzański – droga ikonografa
Adam Stalony-Dobrzański – The Way of the Iconographer
Autorzy:: Stalony-Dobrzański, Jan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2169995.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Akademia Supraska
Tematy:: Adam Stalony-Dobrzański
sztuka sakralna XX wieku
sztuka cerkiewna
20th-century sacred art
Orthodox art
Opis:: Adam Stalony-Dobrzański pushed the great tradition of the icon into the future, he broke, transformed, developed and multiplied its archaic canons. In 1932, in Harklowa in Podhale, Włodzimierz Cichoń and Adam StalonyDobrzański found historic, 15th-century polychromes. The discovery and many months of work on their conservation seem to be a moment of awakening the archaic heritage of the icon in the artist’s consciousness. While working on the polychromes in the churches of St. Catherine of Alexandria in Radom, St. Anna in Bobin, and St. Nicholas the Wonderworker in Michałowo, the artist created his own style, immersed in folk art, tradition of icon and the heritage of Western European art. Jerzy Nowosielski was a student of Adam Stalony-Dobrzański. These two artists created works full of differences, backed by the tradition and cultural heritage of both iconographers, Adam Stalony-Dobrzański was born as a mystic and Jerzy Nowosielski as a theologian.
Źródło:: Latopisy Akademii Supraskiej; 2021, Obraz - Słowo - Litera, 12; 205-241
2082-9299
Pojawia się w:: Latopisy Akademii Supraskiej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Ikona czy obraz sakralny? Pisać czy malować? – kilka dylematów słownych wokół pojęć związanych ze sztuką prawosławną w Polsce
Icon or Sacred Image? Write or Paint? – a Few Verbal Dilemmas Around Concepts Related to Orthodox Art in Poland
Autorzy:: Michalska, Aleksandra
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2170001.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Akademia Supraska
Tematy:: ikona
ikonopisanie
obraz sakralny
sztuka prawosławna
teologia ikony
icon
sacred image
icon painting
icon writing
Orthodox art
Opis:: The first and especially the second decade of the 21st century resulted in the creation of many iconographic schools in Poland. These were schools of various ranges, in different regions and addressed to various groups of people. They developed in a formally regulated manner in secular and ecclesial institutions, but also in private art studios or parishes. Depending on the experience and educational background of the teacher, icon writing can be a science consistent with canon and developed on the basis of the Orthodox religion it can deviate significantly from the models adopted in that culture. There are also innovative tendencies in the iconography represented by theologically aware artists. All of them, however, are united by the fact that there is a dispute over the Polish nomenclature of activities related to making icons. One basic linguistical dilemma among theorists is whether we should use the term „to write an icon”. The word „icon-writer” already exists in the Dictionary of the Polish Language, but „icon-writing” is replaced with „iconography” or „icon painting”. Is the reference to „Russianism” or „Greekism” in this case justification for not introducing the word „icon-writing” into the formal circulation as well? And so what about the use of the word „icon”, which in Greek means „a picture”? Being aware of the complexity of the problem, I would like to outline the lexical dilemmas related to the spreading of the art of creating icons in Poland, recalling the theological dimension of icons in cultural context.
Źródło:: Latopisy Akademii Supraskiej; 2021, Obraz - Słowo - Litera, 12; 147-159
2082-9299
Pojawia się w:: Latopisy Akademii Supraskiej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Programma iconografico per il luogo della Chiesa – realtà storica
Autorzy:: Litawa, Karol
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/22676748.pdf
Data publikacji:: 2021-10-15
Wydawca:: Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:: program ikonograficzny
sztuka sakralna
miejsce celebracji
ikonoklazm
Iconographic Program
Sacred Art
Space of Celebration
Iconoclasm
programma iconografico
arte sacra
spazio celebrativo
iconoclastia
Opis:: Od starożytności chrześcijańskiej po czasy współczesne precyzyjnie opracowywano jednolity i organiczny program ikonograficzny. Powinien on charakteryzować przestrzeń celebracyjną, aby przybliżyć zgromadzeniu liturgicznemu istotę sprawowanego misterium oraz umożliwić uczestnikom większe zaangażowanie w jego działanie. Program ten na przestrzeni wieków ubogacał nie tylko wnętrza kościołów, ale przede wszystkim powinien przybliżać realną obecność źródła wszelkiego piękna: Stwórcy. Ponadto powinien pomagać w kreowaniu wzajemnego dialogu człowieka z Bogiem.
From the Christian antiquity until today, a precise, unitary and organic iconographic program has been developed, which should characterize the space of celebration. It should facilitate the involvement of the assembly to the celebrated mystery. Over the centuries this program enriched not only the interiors of churches, but – above all – it should have brought closer the real presence of the Source of All Beauty, i.e. Creator. Furthermore, it should help to create true dialogue between man and God.
Dall’antichità cristiana fino ad oggi viene sviluppato un programma iconografico preciso, unitario e organico, che dovrebbe caratterizzare lo spazio celebrativo in modo che l’assemblea si senta più facilmente coinvolta nel mistero che viene celebrato. Nel corso dei secoli, questo programma arricchiva non solo gli interni delle chiese, ma soprattutto avrebbe dovuto avvicinare la presenza reale della fonte di ogni bellezza: il Creatore. Inoltre dovrebbe creare il dialogo tra l’uomo e Dio.
Źródło:: Łódzkie Studia Teologiczne; 2021, 30, 2; 57-68
1231-1634
Pojawia się w:: Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Renowacja ikonostasu oraz polichromie w prawosławnej kaplicy cmentarnej pw. św. Jerzego w Topilcu
Renovation of the Iconostasis and Developing the Polychromes in the St. George Orthodox Cemetery Chapel in Topilec
Autorzy:: Sobczak, Jakub
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2170005.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Akademia Supraska
Tematy:: ikonografia
ikona
sztuka sakralna
polichromia
męczennicy
męczennicy chełmscy i podlascy
iconography
icon
sacred art
polychrome
martyrs
kholmian and
podlachian martyrs
Opis:: The beginnings of the Orthodox parish in Topilec, the Białystok poviat, date back to the first half of the 16th century. There is a cemetery chapel erected in 1951 on its territory. In the years 2018–2020, comprehensive artistic work was carried out there. The iconostasis of the chapel was renovated and supplemented with a deacon doors. Also the polychromes of the presbitery and the chapel’s vaults were also developed. The depictions of the saints were inspired by the local iconographic tradition and early Christian art. The symbolism and aesthetics taken from the „martyrs’ era” are intended to emphasize the exceptional importance of the cemetery, where many innocent victims of the post-war period were buried.
Źródło:: Latopisy Akademii Supraskiej; 2021, Obraz - Słowo - Litera, 12; 117-121
2082-9299
Pojawia się w:: Latopisy Akademii Supraskiej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Sacred Art in Painting by Nafaa Teachers of 1980s-1990s Period
Autorzy:: Polishchuk, Alla
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1930513.pdf
Data publikacji:: 2021-09-30
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: Kyiv painting of the late twentieth century
paintings of NAFAA
teachers
sacred in Kyiv painting of 1980–1990
influence of sacred art on the
Ukrainian painting
Opis:: In the article an influence of sacred art on Ukrainian painting of the late twentieth century, as exemplified by works of NAFAA teachers, was studied. In the professional literature, an idea was established that Ukrainian art, including painting, in the late twentieth century is closely connected with popular art and folklore, sometimes it is also about the influences of fine arts of previous epochs. Herewith, the influence of sacred art on the formation of a new art is mentioned only cursorily or its significance is completely neutralized. The goal of the work was, first of all, to determine the influence of sacred art on the creation of Kyiv painters in the late twentieth century. To achieve the targeted goal the works of painters, who were representatives of different generations and different stylistic trends, were reviewed and formally analyzed. The pieces of art presented in the work give grounds to state that the influence of sacred art on the formation of Kyiv painting is significantly underestimated. Even a cursory overview of the works suggests that sacred art responded not only narratively. Artists examined and actively used icon-painting and composition building, turned to specific recognizable images and combined them with modern themes. In the study, a special attention is paid to M.A. Storozhenko, the founder of the Department of Sacred Painting, who was not only a prominent artist, but also a teacher, and he managed to educate a number of artists who continue the work of the mentor, teaching sacred painting to a new generation of artists.
Źródło:: Krakowskie Studia Małopolskie; 2021, 3(31); 160-170
1643-6911
Pojawia się w:: Krakowskie Studia Małopolskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Sztuka sakralna a prawo autorskie, czyli kilka uwag o zasadach korzystania z sakralnych utworów autorskoprawnych i wystawionych w przestrzeni sacrum
Sacred art and copyright: Some remarks on the rules of using copyrighted sacred works and works exhibited in sacral space
Autorzy:: Pawlikowska, Joanna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1887425.pdf
Data publikacji:: 2021-12-18
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: sztuka sakralna
prawo autorskie
środowisko cyfrowe
dozwolony użytek
prawo panoramy
sacred art
copyright
digital environment
fair use
freedom of panorama
Opis:: Celem artykułu jest zbadanie, czy dotychczasowe ustalenia z zakresu prawa autorskiego mogące mieć znaczenie z punktu widzenia korzystania z dzieł sztuki sakralnej zachowują aktualność w kontekście dynamicznego rozwoju techniki i zmieniających się warunków korzystania z utworów. Przeprowadzone do tej pory na gruncie literatury przedmiotu analizy z zakresu prawa autorskiego w działalności religijnej dotyczyły w głównej mierze korzystania z dzieł w „erze analogowej”. Konieczność dostosowania utrwalonych sposobów korzystania z utworów sztuki sakralnej w sytuacji „przeniesienia” części działalności religijnej do środowiska cyfrowego uzasadnia podjęcie na nowo tematu określonego w tytule pracy. W pierwszej kolejności zostanie przedstawiona problematyka tzw. prawa panoramy (wolności panoramy), odnosząca się do rozpowszechniania utworów wystawionych na stałe w miejscach publicznych. Pozwoli to w dalszej części pracy odnieść się do kwestii korzystania z utworów znajdujących się wewnątrz obiektów sakralnych oraz do problematyki korzystania z utworów wykonywanych w obiektach sakralnych. Wskazane zagadnienia są szczególnie istotne z punktu widzenia prowadzenia działalności religijnej on-line. Wydaje się zasadne rozważenie: a) w zakresie prawa panoramy zmiany podejścia do rozumienia przesłanki umiejscowienia utworu z przestrzeni zewnętrznej na szeroko rozumianą przestrzeń ogólnodostępną, miejsca dostępnego dla publiczności; ewentualnie analogicznie do rozwiązań prawnych z 1926 r. przyjęcie możliwości korzystania z utworów znajdujących się we wnętrzu świątyni w ramach dozwolonego użytku publicznego; b) w zakresie prawa panoramy szerokiego rozumienia pojęcia wystawienia i przyjęcia, że prawem panoramy mogą być również objęte utwory wyświetlane na stałe; c) wprowadzenie kategorii „wydarzenia religijnego”, przy czym w odróżnieniu od „ceremonii religijnej” za korzystanie z utworów w ramach „wydarzeń religijnych” twórcy mogłoby przysługiwać wynagrodzenie.
The aim of the article is to investigate whether the existing findings in the field of copyright law, which may be applicable in cases involving the use of works of sacred art, remain up-to-date in the context of the dynamic development of technology and changing conditions for using creative works. So far, the research on the application of copyright law to religious activity has mainly focused on the use of works in the “analogue era”. However, part of religious activity has moved to the digital environment. Since it is necessary to adapt the established ways of using works of sacred art, the topic is now worth revisiting. The paper first deals with the issue of the so-called freedom of panorama, relating to the distribution of creative works exhibited permanently in public places. The subsequent part of the study discusses the problem of using works located inside sacred buildings or performed there. The indicated issues are particularly important from the point of view of conducting religious activity on-line. Therefore, it seems reasonable to consider: a) in relation to panorama law, changing the approach to the premise of the location of a work (i.e., the notion of external space should be broadly conceived as public space – a place accessible to the public); possibly analogously to the legal solutions of 1926, accepting the use of works inside a temple as part of fair public use; b) in relation to panorama law, understanding of the notion of staging in a broad manner and consequently accepting that works displayed on a permanent basis may also be covered by panorama law; c) introducing the category of a “religious event” and assuming that the use of works during such events could entitle their creators to be remunerated (contrary to what is the case with “religious ceremonies”).
Źródło:: Studia z Prawa Wyznaniowego; 2021, 24; 359-378
2081-8882
2544-3003
Pojawia się w:: Studia z Prawa Wyznaniowego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Teologiczne wątki maryjne mozaik Centro Aletti w sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie
Theological Marian Themes of the Centro Aletti Mosaics in the Sanctuary of Saint Paul II in Krakow
Autorzy:: Bartkowiak, Lucjan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2147527.pdf
Data publikacji:: 2021-05-31
Wydawca:: Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:: Centro Aletti
sztuka sakralna
Maryja
mozaiki
twórczość artystyczna
sacred art
Mary
mosaics
artistic creation
Opis:: Posoborowe wskazania liturgiczne, których widomym znakiem stał się wolnostojący ołtarz z kapłanem sprawującym liturgię „przodem do wiernych”, uwolniły ściany prezbiteriów nowobudowanych świątyń od wielkich nadstaw ołtarzowych. Zaistniała sytuacja stała się swego rodzaju wezwaniem dla twórców sztuki sakralnej, stwarzając możliwość powrotu do szlachetnej sztuki mozaikowej, której monumentalne dzieła pierwszego tysiąclecia przetrwały do dziś. Wystarczy wspomnieć chociażby świątynie Rawenny, Palermo czy samego Rzymu. Ich bogate w formę i treść programy ikonograficzne znajdują swoją kontynuację w wielkoformatowych, współczesnych mozaikach ołtarzowych o. Marko Ivana Rupnika, w których wyrafinowana forma artystyczna splata się z przemyślaną koncepcją teologiczną, ukazując żywotność tradycji u progu trzeciego tysiąclecia. Niniejszy artykuł stawia sobie za cel ukazanie zasadniczych teologicznych wątków maryjnych, obecnych w największym kompleksowym zespole mozaik, jaki w ostatnich latach powstał w Polsce.
The post-conciliar liturgical indications, of which the free-standing altar with the priest celebrating the liturgy „facing the faithful” became a visible sign, freed the presbytery walls of newly built churches from large altar extensions. The situation became a kind of call for the creators of sacred art, providing an opportunity to return to the noble mosaic art, whose monumental works of the first millennium have survived to this day. It is enough to mention the temples of Ravenna, Palermo or Rome itself. Their iconographic programs, rich in form and content, are continued in the large-format, contemporary altar mosaics by Father Marko Ivan Rupnik, in which a refined artistic form intertwines with a well-thought-out theological concept, showing the vitality of tradition at the threshold of the third millennium. The aim of this article is to present the basic Marian theological themes present in the largest complex set of mosaics that has been built in Poland in recent years.
Źródło:: Sympozjum; 2021, 1(40); 103-127
2543-5442
Pojawia się w:: Sympozjum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: The Sacred in the Symbols of Ukrainian Painting at the Turn of the 21st Century
Sacrum w symbolice malarstwa ukraińskiego na przełomie XX i XXI wieku
Autorzy:: Baltaziuk, Iryna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1728095.pdf
Data publikacji:: 2021-06-17
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: sztuka współczesna
symbol
sacrum
prawda
dzieło sztuki
artysta
contemporary art
sacred
truth
artwork
artist
Opis:: Contemporary art as a measure of social consciousness becomes a reference point for finding the boundary between the sacred and the anti-sacred, the aspect that acting as a mirror becomes a reflection of reality, and only at first glance, it speaks of identity but is not true in its essence. Through the semantic key of the symbols of mirroring and reflecting, in the knowledge of the true picture, from divine emptiness to holy fullness, a dialogue of contemporary Ukrainian artists with Kazimir Malevich is formed. The most powerful example of this dialogue is created in the works of Ukrainian classics Oleksandr Dubovyk, Oleksandr Roitburd, and Oleksandr Klymenko. On this path, artists are helped by the heritage of the Ukrainian ethnos, which harmoniously combines the memory of Trypillia culture, national symbols, traditions of icon painting, the school of Mykhailo Boychuk and much more. This article focuses on the sacred in the symbols of contemporary Ukrainian painting that absorbs the most characteristic signs, codes, and ciphers of the previous centuries, transferring spirituality into the 21st century. The transformation of religious symbols into contemporary ones, in consequence of building a discourse with mass culture, generates them into a new cultural code. The semantics of mass culture gives the visual material that forms the sacredness of the 21st century, which exists on the border of the material and the spiritual, as a reflection of the myth. The works of art by Nina Murashkina, Andriy Tsoy, and Mykyta Tsoy are a striking example of that. The sacred in which the mystery of real life is concentrated can endow thinking with a true, rather than an imaginary essence and provide a tool for solving the problem of individuality, freedom, and existence, which the new century is filled with.
Sztuka współczesna jako miara świadomości społeczeństwa staje się punktem odniesienia dla zlokalizowania granicy między sacrum a anty-sacrum – aspektem, który, działając jak lustro, staje się odbiciem rzeczywistości i tylko na pierwszy rzut oka opisuje tożsamość, ale w swej istocie nie jest prawdziwy. Poprzez klucz semantyczny zawarty w symbolice lustra i odbicia, w poznaniu prawdziwego obrazu, od boskiej pustki do świętej pełni, następuje dialog współczesnych artystów ukraińskich z Kazimierzem Malewiczem. Najdobitniejszym przykładem tego dialogu są prace ukraińskich klasyków Ołeksandra Dubowyka, Ołeksandra Roitburda i Ołeksandra Kłymenki. W tej drodze artystom pomaga dziedzictwo ukraińskiego etnosu, które harmonijnie łączy pamięć kultury trypolskiej, symbole narodowe, tradycje malarstwa ikonowego, szkołę Mychajły Bojczuka i wiele innych. Prezentowany artykuł skupia się na sacrum w symbolice współczesnego malarstwa ukraińskiego, które wchłania najbardziej charakterystyczne znaki, kody i szyfry poprzednich stuleci, przenosząc duchowość w XXI wiek. Transformacja symboli religijnych na współczesne, a w konsekwencji budowanie dyskursu z kulturą masową, tworzą nowy kod kulturowy. Semantyka kultury masowej dostarcza materiału wizualnego, który tworzy sakralność XXI wieku, istniejącą na granicy tego, co materialne i duchowe – jako odbicie mitu. Dzieła sztuki Niny Muraszkiny, Andrija Tsoya i Mykyty Tsoya są tego dobitnym przykładem. Sacrum, w którym skupia się tajemnica prawdziwego życia, sprawia, że myślenie jest czymś realnym, dostarczając narzędzia do rozwiązania współczesnego problemu indywidualności, wolności i istnienia.
Źródło:: Roczniki Kulturoznawcze; 2021, 12, 2; 143-156
2082-8578
Pojawia się w:: Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Wybrane aspekty minimalistycznych rearanżacji wnętrz kościelnych po roku 2000
Autorzy:: Wiśnicka, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2088441.pdf
Data publikacji:: 2021-12-06
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: interior design
aesthetics
design
art of the Roman Catholic Church
sacred interior
church architecture
minimalism
architektura wnętrz
estetyka
sztuka Kościoła rzymskokatolickiego
wnętrze sakralne
architektura kościelna
minimalizm
Opis:: W artykule przybliżono tematykę minimalistycznych rewitalizacji wnętrz sakralnych Kościoła rzymskokatolickiego w oparciu o selekcję reprezentatywnych przykładów, zdywersyfikowanych pod względem geograficznym i kulturowym. Wychodząc od założeń Soboru Watykańskiego II oraz zmian artysty-cznych i społeczno-kulturowych, które zaobserwować można już w XIX wieku, artykuł analizuje czynniki, które doprowadziły do skrajnej redukcji formalnej w wystroju kościołów. Poza oczywistą kwestią, jaką jest architektura wnętrz, podjęty zostaje namysł nad sposobem eksponowania sztuki, którą stanową zarówno element kultowy, jak i estetyczny. Wzięto również pod uwagę czynniki prawne, aspekty liturgiczne oraz psychologiczne. Do analizy problemu wykorzystano realizacje i projekty z kręgu architektury europejskiej.
This text explores the subject of minimalist renovations in the sacred interiors of the Roman Catholic Church, based on a selection of representative examples, geographically and culturally diversified. Starting from the assumptions of the Second Vatican Council and the artistic and socio-cultural changes that could be observed as early as the 19th century, the article analyses the factors that led to an extreme formal reduction in church decoration. Apart from the obvious issue of interior architecture, a reflection is undertaken on the way in which art, which is both a cult and an aesthetic element, is displayed. Legal factors, liturgical and psychological aspects are also taken into account. To analyse the problem, realisations and projects from the circle of European architecture have been used.
Źródło:: Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2021, 116; 437-455
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:: Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Мотив хвороби в історії літератури і культури посттоталітарних країн Центрально-Східної Європи
The motive of the disease in the history of literature and culture of the post-totalitarian states of Central and Eastern Europe
Autorzy:: Yankova, Mariya
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31343927.pdf
Data publikacji:: 2021-12-31
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:: мотив хвороби
травма
зцілення
наратив
українська жіноча проза
посттоталітарні країни
Центрально-Східна Європа
витинанка
арт-терапія
українська візуальна культура
українське сакральне мистецтво
motive of illness
trauma
healing
narrative
Ukrainian women’s prose
post-totalitarian states
Central and Eastern Europe
vytynanka (papercutting)
art therapy
Ukrainian visual culture
Ukrainian sacred art
Opis:: Стаття присвячена питанням, що розглядалися під час міжнародної конференції „Мотив хвороби в історії літератури і культури посттоталітарних країн ЦентральноСхідної Європи”, що відбулася 6 листопада 2020 року. Основні теми доповідачів були сфокусовані на питаннях хвороби як дефекту у літературі, на травмі втрати, тематиці хвороби й зцілення у світовій літературі від її початку до сьогодення, включно з періодами Київської Русі, Ренесансом, Бароко і Модернізмом та побутування травматичного досвіду в наративах Голодомору, сучасної української жіночої прози і здатності українського сакрального і декоративного, а також сучасного жіночого мистецтва візуалізувати хворобу і допомагати митцям здолати свої травми.
The article is dedicated to the issues considered during the international conference “The motive of the disease in the history of literature and culture of post-totalitarian states of Central and Eastern Europe”, which took place on November 6, 2020. The main topics of the speakers were focused on the disease as a weakness in the literature, the trauma of loss, the theme of illness and healing in world literature from its beginning to the present, including the periods of Kyiv Rus, Renaissance, Baroque and Modernism and the traumatic experience in the narratives of the Holodomor, Ukrainian women’s prose and the ability of Ukrainian sacred and decorative, as well as modern women’s art to visualize the disease and help artists overcome their injuries.
Źródło:: Studia Ucrainica Varsoviensia; 2021, 9; 219-222
2299-7237
Pojawia się w:: Studia Ucrainica Varsoviensia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: „Capellae maiores et minores” i różne sposoby ich kształtowania w architekturze sakralnej po Soborze Trydenckim
Autorzy:: Krasny, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2016280.pdf
Data publikacji:: 2020-12-30
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: nowożytna architektura sakralna
nowożytna teoria sztuki
sztuka sepulkralna
liturgia po Soborze Trydenckim
kaplice
przestrzeń sakralna w epoce nowożytnej
early modern sacral architecture
early modern theory of art
sepulchral art
liturgy after the Council of Trent
chapel
sacred space in early modern period
Opis:: Reformy liturgiczne po Soborze Trydenckim doprowadziły do zasadniczych zmian w funkcjonowaniu liturgicznym i w kształtowaniu różnych partii świątyni. W różnych środowiskach terminem kaplica określano więc bądź prezbiterium, bądź aneksy ściśle powiązane z korpusem, bądź też autonomiczne budowle służące kultowi relikwii i cudownych obrazów oraz grzebaniu dostojnych zmarłych. Ten zamęt terminologiczny nie został uporządkowany w tekstach teoretyczno-artystycznych, takich jak mediolańskie Instructiones fabricae et supellectilis ecclesiastice. Nie sposób zatem wypracować jednoznacznej definicji nowożytnej kaplicy przykościelnej na użytek historii sztuki.
In Instructiones fabricae et supellectilis ecclesiasticae published in Milan in 1577, in line with the tradition formed in the Middle Ages, the term capella was used to describe a part of the church interior, definitely designated as the place for altar. There, the term capella maior was referred to the church’s presbytery, and capelle minores – to the strings of identical chapels, adjacent to the sides of the nave, and sometimes also to the transept. Capella maior was already losing its spatial separateness as a result of liturgical reforms introduced after the Council of Trent. In Italy and in most European countries, it was then that great importance was attached to gathering the people at one solemn Holy Mass, at the same time striving to make its celebration as visible as possible to the gathered worshipers. Therefore, the choir partitions were removed, and the presbyteries were cleaned from elements emphasizing their spatial distinctiveness on the one hand (reliquaries, miraculous paintings, impressive tombstones), and on the other, distracting the attention of the worshipers from the celebration of the Holy Sacrifice. Such activities – strongly recommended in Instructiones – meant that the presbytery was very strongly (both spatially and ideologically) integrated with the body of the church, as a result of which in most languages it ceased to be called a chapel. On the other hand, in the documents of church factories such a term was applied to annexes connected very loosely with the space and body of the temple, to which the saints and tombstones from the presbytery were “transferred”. The construction of two such structures by the popes at the larger basilica of Santa Maria Maggiore in Rome became the confirmation of this practice by the highest authority in the Church. However, Instructiones and other Counter-Reformation texts on church shaping did not record the rapid spread of an “autonomous” chapel in sacral architecture. The Milanese work describes only the way of shaping the strings of capellae minores, so a solution present in the Italian architecturefrom the late Middle Ages. The reason for this choice was probably the fact that the chapels adjacent to the nave fulfilled a specific tradition in the liturgy in the church, and the role of autonomous chapels in this field remained insignificant. Due to the well-established local tradition in the South Netherlands, there was no integration of the spaces of presbyteries and churches in this area. In this area, Catholicism was restored after the period of violent Reformation, which meant that in the churches, first of all, elements destroyed by iconoclasts were reconstructed. Therefore, in the cathedrals and collegiate churches, with the consent of the Holy See, the partitions separating them from the corpus were reconstructed. Behind these partitions, imposing tombstones of bishops and canons were built, because only these spaces were supervised by higher clergy, while the corps were under the administration of municipalities. In Flemish, the presbytery was thus still described with the term (grote) kapel, while the side chapels, usually built between the buttresses of great Gothic churches, were called chapels (kapelletjes). Thus, in the modern era, the term “chapel” was associated with various spatial and functional solutions, both in construction practice and in texts on sacral architecture. Therefore, one should limit himself to noticing the complex presence of chapels in the history of modern architecture, and not try to formulate a precise and unambiguous definition of this type of building.
Źródło:: TECHNE. Seria Nowa; 2020, 5; 11-37
2084-851X
Pojawia się w:: TECHNE. Seria Nowa
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "sacred art" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język