- Tytuł:
-
Reflexiones sobre las causas de la crisis del Estado moderno. Una mirada desde el derecho romano
Exploring the Roots of the Crisis of the Modern State. A View from Roman Law
O przyczynie kryzysu współczesnego państwa z perspektywy prawa rzymskiego - Autorzy:
- Vanney, María Alejandra
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/54118405.pdf
- Data publikacji:
- 2024-11-13
- Wydawca:
- Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
- Tematy:
-
auctoritas and potestas
ius and lex
Álvaro d’Ors
crisis of the law
modern State
auctoritas i potestas
ius i lex
kryzys prawa
rząd technokratyczny
auctoritas y potestas
ius y lex
Álvaro d’Ors
crisis del derecho
gobierno tecnócrata - Opis:
-
Contrary to what may appear at first glance, classical Roman law provides today’s legal and political thought with relevant tools to address the current crisis of the state. This was the understanding of Álvaro d’Ors, an eminent Spanish scholar of Roman Law during his long academic career. Starting from the distinction between auctoritas and potestas as it prevailed in classical Rome, he explained the effects that their later entanglement provoked in socio-political life.
Indeed, auctoritas and potestas should never be embodied by the same person or united in a single role. Thus, while right (ius) must be guided by the former (the judges’ knowledge, socially recognized), without pressure or political interests, the political government acts on the basis of potestas, i.e. a socially recognized power.
The distinction between power and authority was lost over time, with serious consequences for the legal tradition. In the absence of the original sense of authority, right came to be considered as consisting only of lex (with no place for ius, i.e., for a right based on auctoritas, on knowledge). Moreover, it is a lex established according to principles of justice decided by the potestas of the legislator, leaving the judges with the mere task of “fitting” the legal conflict to the appropriate legal norm.
Faced with this situation, d’Ors advocated the need to reestablish a “case-based” right in which the prudentia auctoritatis of judges would resolve conflicts without reducing ius to lex.
Wbrew pozorom klasyczne prawo rzymskie dostarcza aktualnej myśli prawnej i politycznej odpowiednich narzędzi do przeciwdziałania kryzysowi państwa. Udowadniał to Álvaro d’Ors, wybitny hiszpański uczony prawa rzymskiego podczas swojej długiej kariery akademickiej. Wychodząc od odróżnienia od siebie pojęć auctoritas i potestas, jakie stosowano w klasycznym prawie rzymskim, wyjaśnił skutki, jakie wywołało w życiu społeczno-politycznym ich późniejsze pomieszanie. W istocie auctoritas i potestas nigdy nie powinny być łączone w tej samej osobie lub w jednej roli. Tak więc, podczas gdy prawo (ius) musi kierować się tą pierwszą (wiedzą sędziów, uznaną społecznie), bez nacisków i interesów politycznych, rząd polityczny powinien działać na podstawie potestas, tj. społecznie uznanej władzy. Rozróżnienie między potestas a auctoritas zostało z czasem utracone, co miało poważne konsekwencje dla tradycji prawnej. Wobec utraty pierwotnego znaczenia autorytetu, prawo zaczęło być postrzegane jako składające się wyłącznie z lex (bez miejsca na ius, tj. na prawo oparte na auctoritas). Ponadto jest to lex ustanowione zgodnie z zasadami sprawiedliwości ustalonymi przez potestas prawodawcy, pozostawiając sędziom jedynie zadanie “dopasowania” konfliktu prawnego do odpowiedniej normy prawnej. W obliczu tej sytuacji d’Ors opowiedział się za potrzebą przywrócenia “prawa kazusów”, w którym sędziowska prudentia auctoritatis rozwiązywałaby konflikty bez redukowania ius do lex.
A pesar de lo que pueda parecer a primera vista, el Derecho Romano clásico proporciona al pensamiento jurídico y político actual herramientas relevantes para adentrarse en la actual crisis del Estado. Así lo entendió Álvaro d’Ors, eminente pensador español del Derecho Romano en su dilatada trayectoria académica. A partir de la distinción entre auctoritas y potestas tal y como prevalecía en la Roma clásica, explicó los efectos que su posterior confusión provoca en la vida sociopolítica. Sostiene d’Ors que la auctoritas y la potestas nunca deben ser encarnadas por una misma persona o unirse en una misma función. Mientras el derecho debe guiarse por la primera (el saber de los jueces, socialmente reconocido), sin presiones ni intereses políticos, el gobierno político actúa en base a una potestas, también reconocida socialmente. La distinción entre una y otra se perdió con el tiempo, con graves consecuencias para la tradición jurídica. Olvidado el original sentido de la autoridad, se pasó a considerar que el derecho solo consiste en lex (sin lugar para ius, derecho de pura auctoritas) formulada de acuerdo con principios de justicia decididos por la potestad del legislador, dejando a los jueces la mera tarea de “encajar” el conflicto jurídico con la norma legal correspondiente. Ante esta situación, d’Ors abogó por la necesidad de restablecer un “derecho de casos” en el que la prudentia auctoritatis de los jueces resolviera cada uno de ellos sin reducir el ius a lex. - Źródło:
-
Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego; 2024, 19, 21 (2); 273-289
2719-3128
2719-7336 - Pojawia się w:
- Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł