Temat: rosyjska flota wojenna - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Sztab polowy Rosyjskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej w latach pierwszej wojny światowej.
Autorzy:: Herma, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/436781.pdf
Data publikacji:: 2007
Wydawca:: Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:: I wojna swiatowa
działania morskie
rosyjska flota wojenna
Opis:: The article presents the organiization structure and the staff of the Field Headquarters of the Russian Imperial navy dyring the First World War. After Russia had been involved in the war, land and sea military operations were coordinated from the Headquarters which comprised of the Commandor-in-Chief, his Staff and specialized military service. In the years 1914-1916 the Navy did not have a regular field staff within the Headquarters, which would practically secure a centralized control system over the military operatins at sea. The lackof experience and disregard for probable successful operations of the Russian Fleet which Grand Diuke Nikolaevich appointed as Commander-in-Chief and the Tsar's Generals showed, gave the reason for creating the navy Board which aimed at a full-scale control over the operating fleet within the Commandor-in-Chief's land-based Headquarters. The situation changed after the Tsar had been appointed the Commandor-in-Chief. In February 1916 Nicholas II, who flet a great respect for sea affairs, ordered to establish the Field Headquarters of the Russian Imperial Navy and appointed admiral Aleksandr Rusin its supreme commandor. After the Headquarters had been reorganized, two - theoretically equal in importance - Field Headquarters of the Land Army and the Navy started their activities. The newly created body coordinated military operations at sea. However, the attempts to make the generalship of the Russian Armed Forces work better were found unsuccessful. The outbreak of the February Revolution, the Tsar's abdication and the growing unruliness of the army resulted in another reorganization of the Headquarters. In November 1917 the Field headquarters of the Russian Navy were dismissed. From that time, the only opereting Headquarters were in fact that of the Land Army within the Navy reactivated their Board.
Źródło:: Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2007, 6; 111-121
2450-4475
Pojawia się w:: Res Gestae. Czasopismo Historyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Ustrój i działalność sądownictwa rosyjskiej floty wojennej w latach 1867–1914 (część 1)
The structure and the principles of functioning the judiciary of Russian war fleet in the period of 1867–1914 (part 1)
Структура и принципы функционирования судебной системы военно-морского флота России в период с 1867 по 1914 год (Часть 1)
Autorzy:: Madej, Leszek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1918463.pdf
Data publikacji:: 2019-12-06
Wydawca:: Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:: rosyjska flota wojenna
sądy morskie
morskie ustawodawstwo karne i dyscyplinarne
rosyjskie szkolnictwo wojskowe
Russian war fleet
naval courts
naval penal and disciplinary legislation
Russian military education
Российский военный флот
морские суды
морское уголовное и дисциплинарное законодательство
Российское военное образование
Opis:: W 1867 r. została przeprowadzona reforma systemu wymiaru sprawiedliwości rosyjskiej marynarki wojennej, którą wzorowano na rozwiązaniach strukturalnych przyjętych w armii lądowej. Wprowadzała ona trójinstancyjny podział organów sądowych. Sądy załogowe i wojenno-morskie rozpatrywały sprawy pod względem merytorycznym, zaś do Głównego Morskiego Sądu Wojennego były kierowane skargi i protesty kasacyjne. Procesy sądowe odbywały się w trybie kolegialnym, jawnym i publicznym. Oskarżonym zagwarantowano prawo do obrony, a przewody sądowe oparto na procesie z udziałem stron i swobodnej ocenie materiału dowodowego. Przy Głównym Morskim Sądzie Wojennym i sądach wojenno-morskich pojawiły się urzędy prokuratorskie, pełniące funkcje oskarżycielskie. Obowiązek prowadzenia dochodzeń spadał na sędziów śledczych. Podczas rejsów i kampanii wojennych działały sądy okrętowe i komisje specjalne, wyrokujące w oparciu o procedury, odmienne od tych obowiązujących w lądowych sądach morskich.
In 1867, the reform of the judicial system of the Russian navy was carried out, which was modelled on the structural solutions adopted in the land army. It introduced three degrees of jurisdiction. The crewed courts and the military naval courts looked into the cases in terms of their substantial contents, meanwhile the complaints and cassation protests against the sentence were aimed at the Main Military Naval Court. Court proceedings were held in a collegial and public prosecution. Defendants were guaranteed the right to defense and the court proceedings were based on the principles of equality of the parties and free assessment of evidence. The prosecutor’s offices appeared in the Main Military Naval Court and the military naval courts, fulfilling prosecution functions. The obligation to conduct investigations fell on investigating judges. During ship cruises and military campaigns there were vessel courts and special committees, ruling on the basis of procedures different from those in the land naval courts.
В 1867 году была проведена реформа системы правосудия российского военно-морского флота, образцом для которой полужили структурные решения, принятые в сухопутных войсках. Реформа вводила трехинстанционную систему судебных органов. Экипажные и военно-морские суды занимались вопросами, непосредственно относящимися к их компетенциям, а кассационные жалобы и кассационные протесты направлялись в Главный военно-морской суд. Судебные процессы проводились в коллегиальном явном и публичном порядке. Обвиняемому было гарантировано право на защиту, а судебное разбирательство основывалось на принципе состязательности процесса и свободной оценке доказательств. В Главном военно-морском и военно-морских судах была создана прокуратура, выполняющая обвинительные функции. Обязанность проводить расследования возлагалась на следственных судей. Во время морских походов и военных кампаний действовали корабельные суды и специальные комиссии, принимающие решения на основе процедур, отличающихся от существующих в сухопутных морских судах.
Źródło:: Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2019, XX (LXXI), 3 (269); 25-47
1640-6281
Pojawia się w:: Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Ustrój i działalność sądownictwa rosyjskiej floty wojennej w latach 1867–1914, część 2
The System and the Activity of the Judiciary of the Russian Navy in the Years 1867–1914, Part 2
Устройство и деятельность судебной системы военно-морского флота в России в 1867–1914 гг., часть 2
Autorzy:: Madej, Leszek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1857461.pdf
Data publikacji:: 2020-08-05
Wydawca:: Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:: rosyjska flota wojenna
sądy morskie
morskie ustawodawstwo karne i dyscyplinarne
rosyjskie szkolnictwo wojskowe
Russian war fleet
naval courts
naval penal and disciplinary legislation
Russian military education
Российский военный флот
морские суды
морское уголовное и дисциплинарное законодательство
Российское военное образование
Opis:: W 1867 r. została przeprowadzona reforma systemu wymiaru sprawiedliwości rosyjskiej marynarki wojennej, którą wzorowano na rozwiązaniach strukturalnych przyjętych w armii lądowej. Wprowadzała ona trójinstancyjny podział organów sądowych. Sądy załogowe i wojenno-morskie rozpatrywały sprawy pod względem merytorycznym, zaś do Głównego Morskiego Sądu Wojennego były kierowane skargi i protesty kasacyjne. Procesy sądowe odbywały się w trybie kolegialnym, jawnym i publicznym. Oskarżonym zagwarantowano prawo do obrony, a przewody sądowe oparto na procesie z udziałem stron i swobodnej ocenie materiału dowodowego. Przy Głównym Morskim Sądzie Wojennym i sądach wojenno-morskich pojawiły się urzędy prokuratorskie, pełniące funkcje oskarżycielskie. Obowiązek prowadzenia dochodzeń spadał na sędziów śledczych. Podczas rejsów i kampanii wojennych działały sądy okrętowe i komisje specjalne, wyrokujące w oparciu o procedury, odmienne od tych obowiązujących w lądowych sądach morskich.
In 1867, the reform of the judicial system of the Russian navy was carried out, which was modelled on the structural solutions adopted in the land army. It introduced three degrees of jurisdiction. The crew courts and the military naval courts looked into the cases in terms of their substantial contents, meanwhile the complaints and cassation protests against the sentences were submitted to the Main Military Naval Court. Court proceedings were held in a collegial, open and public manner. Defendants were guaranteed the right to defense and the court proceedings were based on the principles of equality of the parties and free assessment of evidence. The prosecutor’s offices appeared in the Main Military Naval Court and the military naval courts, fulfilling prosecution functions. The obligation to conduct investigations fell on investigating judges. During ship cruises and military campaigns there were vessel courts and special committees, ruling on the basis of procedures different from those in the land naval courts.
В 1867 году была проведена реформа системы правосудия российского военно-морского флота, образцом для которой полужили структурные решения, принятые в сухопутных войсках. Реформа вводила трехинстанционную систему судебных органов. Экипажные и военно-морские суды занимались вопросами, непосредственно относящимися к их компетенциям, а кассационные жалобы и кассационные протесты направлялись в Главный военно-морской суд. Судебные процессы проводились в коллегиальном, явном и публичном порядке. Обвиняемому было гарантировано право на защиту, а судебное разбирательство основывалось на принципе состязательности процесса и свободной оценке доказательств. В Главном военно-морском и военно-морских судах была создана прокуратура, выполняющая обвинительные функции. Обязанность проводить расследования возлагалась на следственных судей. Во время морских походов и военных кампаний действовали корабельные суды и специальные комиссии, принимающие решения на основе процедур, отличающихся от существующих в сухопутных морских судах.
Źródło:: Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2020, XXI (LXXII), 1 (271); 37-61
1640-6281
Pojawia się w:: Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Na służbie w marynarce wojennej Imperium Rosyjskiego. Kontradmirał Kazimierz Kietliński (1875–1918)
Autorzy:: Herma, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/608908.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:: I wojna światowa
Rosyjska Cesarska Marynarka Wojenna
admirałowie
rosyjska Flota Czarnomorska
korpus oficerski rosyjskiej marynarki wojennej
Opis:: Kazimierz Kietliński był jedną z pierwszoplanowych postaci wśród oficerów narodowości polskiej służących w Rosyjskiej Cesarskiej Marynarce Wojennej. Walczył w wojnie rosyjsko-japońskiej (1904–1905) oraz w I wojnie światowej (1914–1918), wykazując się zarówno męstwem, jak i wysokim poziomem wyszkolenia w dziedzinie artylerii morskiej oraz morskiej sztuki operacyjnej. Apogeum jego kariery przypada na okres I wojny światowej, gdy powierzono mu funkcję zastępcy szefa sztabu Floty Czarnomorskiej ds. operacyjnych (1915–1916) odpowiedzialnego za planowanie wszystkich operacji bojowych na akwenie czarnomorskim. Podczas służby pod banderą św. Andrzeja współpracował wielokrotnie z innymi Polakami, którzy w okresie zaborów, podobnie jak on, zostawali słuchaczami rosyjskich wojskowych szkół morskich i zaciągali się dobrowolnie do służby w carskiej flocie, m.in. z Edwardem Szczęsnowiczem (1852–1910), Henrykiem Cywińskim (1855–1938) oraz Kazimierzem Porębskim (1872–1933). Kietlińskiemu niedane było doczekać odzyskania niepodległości przez Polskę i zaciągnąć się do służby pod biało-czerwoną banderą, gdyż 10 II 1918 r. został zamordowany przez zanarchizowanych marynarzy w Murmańsku. Serving in the Imperial Russian Navy. Commodore Admiral Kazimierz Kietliński (1875–1918)Kazimierz Kietliński was one of the leading personages among the officers of Polish origins serving in the Imperial Russian Navy. He fought in the Russo-Japanese War of 1904–1905, and in the First World War (1914–1918), distinguishing himself both by courage, and by the high expertise in naval artillery and operations. During the First World War he reached the peak of his career with the appointment to the post of Deputy Chief of the Black Sea Fleet General Staff for Operations (1915–1916), responsible for planning all combat operations in the Black Sea. While serving under St. Andrew’s flag, he cooperated many times with other Poles, who – like himself – during the partitions went to Russian Naval Academies and decided to enlist in the Russian imperial navy, among others with Edward Szczęsnowicz (1852–1910), Henryk Cywiński (1855–1938), and Kazimierz Porębski (1872–1933). Kietliński did not live to see the regaining of independence by Poland and to serve under the Polish flag, for on 10 February 1918 he was killed by anarchised marines in Murmansk.
Źródło:: Dzieje Najnowsze; 2017, 49, 1
0419-8824
Pojawia się w:: Dzieje Najnowsze
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki