Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "rosyjska dramaturgia" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Pierwiastek ironiczny w dramaturgii Oli Muchiny
    The ironic component in the dramatic works of Olga Mukhina
    Ироническое начало в драматургии Оли Мухиной
    Autorzy:
    Charko-Klekot, Paulina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20311806.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Tematy:
    Оля Мухина
    современная русская драматургия
    новая драма
    ирония
    Ola Muchina
    współczesna dramaturgia rosyjska
    nowy dramat
    ironia
    Olga Mukhina
    contemporary Russian drama
    new drama
    irony
    Opis:
    This article looks into the presence of irony in the artistic output of Olga Mukhina. This notion is not only a literary device in the playwright's plays but above all a way of thinking of the postmodern man. The ironic component and the accompanying categories of carnivalization and play are used by Mukhina to highlight the impression of the instability of the postmodern world, for instance through illogical, seemingly incoherent, and ironic dialogues of the characters. The following works were analyzed: Tanya-Tanya, You, and Flying.
    В настоящей статье анализу подвергается существование иронии в творчестве Оли Мухиной. Понятие это выступает в пьесах драматурга не только как литературный прием, но и прежде всего как способ мышления человека эпохи постмодерна. Применяя ироническое начало, а также сопутствующие ему категории карнавализации и игры, Мухина подчеркивает отсутствие стабилизации постсовременного мира. Делает это, между прочим, путем использования алогичных, кажущихся непоследовательными и ироничных диалогов своих героев. В статье анализируются такие произведения как: Таня-Таня, Ю и Летит.
    Artykuł poddaje namysłowi obecność ironii w twórczości Oli Muchiny.  Pojęcie to  jest w sztukach dramatopisarki nie tylko chwytem literackim, ale przede wszystkim sposobem myślenia człowieka doby postmodernizmu. Wykorzystanie pierwiastka ironicznego i towarzyszących mu kategorii karnawalizacji czy gry służą Muchinie do uwypuklenia wrażenia braku stabilizacji ponowoczesnego świata, między innymi poprzez nielogiczne, pozornie niespójne i ironiczne dialogi bohaterów. Analizie poddane zostały następujące utwory: Tania-Tania, Ju oraz Leci.
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2023, 2 (182); 124-142
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Postmodernistyczna dramaturgia rosyjska. Wprowadzenie do tematu
    Russian Postmodern Dramatic Works. Introduction
    Постмодернистская русская драматургия. Введение в тему
    Autorzy:
    Mazurek, Halina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/50388460.pdf
    Data publikacji:
    2014-08-23
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    постмодернизм
    новая драма
    вербатим
    postmodernizm
    nowy dramat
    rosyjska dramaturgia
    technika verbatim
    postmodernism
    other dramaturgy
    static drama
    drama of sincerity
    verbatim technique
    psychological drama
    Opis:
    The article provides general remarks on the new type of drama in Russian literature. Generally, artists tend to stress individual nature of their works, and therefore they withdrawfrom being labeled or associated with particular trends. Among many contemporary playwrights there are some highly original ones, who have already become recognized and are classified as Russian postmodern classic artists. Further, the article discusses their opinions on the craft of dramatic writing.
    Źródło:
    Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze; 2014, 24; 11-26
    0208-5038
    2353-9674
    Pojawia się w:
    Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Проблема дегуманизации в виртуальном тексте новейшей русскоязычной драматургии
    The issue of dehumanization in the virtual text of the latest Russian dram
    Problematyka dehumanizacji w wirtualnym tekście najnowszej dramaturgii rosyjskiej
    Autorzy:
    Pieczyński, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20311805.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Tematy:
    Русская драматургия
    дегуманизация
    виртуальный мир
    постмодернизм
    симулякры
    Dramaturgia rosyjska
    dehumanizacja
    świat wirtualny
    postmodernizm
    symulakry
    Russian drama
    dehumanization
    virtual world
    postmodernism
    simulacra
    Opis:
    Post-Soviet Russian-language dramaturgy is text-centric and literature-centric. The most important point of reference for its creators is the widely understood text. Both literary and cultural text. In their works, playwrights replace performative representation with retrospective storytelling. The center of interest is not so much the surrounding reality as its cultural image. In recent years, this image has become more and more virtual. Dramaturgy willingly uses information technology. Dialogues resemble online chats, and the characters' relationships evoke associations with contact maintained via social networking sites. The reduction of the presented world to the level of virtual space results in the degradation of humanity. The protagonist of a contemporary drama, immersed in the space of the Internet, loses contact with the world around him. This in turn leads either to a complete demoralization, or even to a complete dehumanization. In the discussed texts, man becomes his own digital simulacrum. Dehumanization is either literal or metaphorical. In the first case, the hero either loses his human nature or is not human at all. He ends up in the virtual world, turning into a character from a computer game, as in the play "Net" by Valery Pecheykin. Or maybe he's part of that world himself - a video blogger with a camera instead of a hand, or an intelligent personal assistant named Siri. The protagonists, addicted to the Internet, immersed in virtual space, are metaphorically dehumanized. The characters of the plays "Journal of Alona Cziżuk" by Julia Woronowa and "Grisza" by Inga Wosk communicate with each other only through chats and social networking sites. The man described by contemporary Russian-language playwrights often uses an online nickname instead of his name, and treats sex, usually virtual, as an escape from reality, losing the ability not only to love, but even to feel physical pleasure. The intertextual, text-centric "new drama" is slowly giving way to a new phenomenon that can be described as the Internet "new-new drama". It is also text-centric, but at its center is virtual text.
    Postsowiecka dramaturgia rosyjska jest tekstocentryczna oraz literaturocentryczna. Najważniejszym punktem odniesienia dla jej twórców jest szeroko rozumiany tekst. Zarówno literacki, jak i tekst kultury. Dramatopisarze w swoich utworach performatywne przedstawianie zastępują retrospektywnym opowiadaniem. Centrum zainteresowania stanowi zaś nie tyle otaczająca rzeczywistość, co jej kulturowy obraz. W ostatnich latach coraz częściej obraz ten ma charakter wirtualny. Dramaturgia chętnie wykorzystuje technologie informacyjne. Dialogi przypominają internetowe czaty, zaś relacje bohaterów wywołują skojarzenia z kontaktem utrzymywanym za pośrednictwem portali społecznościowych. Redukcja świata przedstawionego do poziomu przestrzeni wirtualnej skutkuje degradacją człowieczeństwa. Bohater dramatu współczesnego wiele ma wspólnego z postaciami gier komputerowych. Zanurzony w przestrzeni Internetu, traci kontakt z otaczającym go światem. To zaś prowadzi albo do pełnej demoralizacji, albo wręcz do całkowitej dehumanizacji. Człowiek w omawianych tekstach staje się swoim własnym, cyfrowym symulakrem. Dehumanizacja ma charakter dosłowny lub metaforyczny. W pierwszym przypadku bohater albo traci swoją ludzką naturę, albo w ogóle nie jest człowiekiem. Trafia do świata wirtualnego, zamieniając się w postać z gry komputerowej, jak w sztuce „Net” Walerija Pieczejkina. Ewentualnie sam jest częścią tego świata – wideoblogerką z kamerą zamiast ręki lub inteligentnym asystentem osobistym o imieniu Siri. Metaforycznej dehumanizacji ulegają bohaterowie, uzależnieni od Internetu, pogrążeni w przestrzeni wirtualnej. Postaci sztuk „Dziennik Alony Cziżuk” Julii Woronowej oraz „Grisza” Ingi Wosk komunikują się ze sobą wyłącznie za pośrednictwem czatów i portali społecznościowych. Człowiek, o którym piszą autorzy nowego-nowego dramatu, często zamiast imienia posługuje się internetowym nickiem, a seks, z reguły wirtualny, traktuje jak ucieczkę od rzeczywistości, tracąc zdolność nie tylko do miłości, ale nawet do odczuwania fizycznej przyjemności. Intertekstualny, tekstocentryczny „nowy dramat” powoli ustępuje miejsca nowemu zjawisku, które można określić mianem internetowego „nowego-nowego dramatu”. Jest on również tekstocentryczny, jednak w jego centrum znajduje się tekst wirtualny.
    Постсоветская русская драматургия имеет текстоцентричный и литературоцентричный характер. Для ее авторов важнейшей точкой отсчета является широко понимаемый текст. Как литературный, так и текст культуры. Драматурги в своих произведениях перформативное представление заменяют ретроспективным рассказом. В центре внимания находится не окружающая действительность, только ее культурный образ. В последние годы все чаще этот образ имеет виртуальный характер. Драматурги часто пользуются информационными технологиями. Диалоги напоминают онлайн-чаты, зато отношения между героями вызывают ассоциации с коммуникацией в социальных сетях. Реальный мир вытесняется виртуальным, что ведет к деградации человечности. Герой современной пьесы имеет много общего с героями компьютерных ирг. Он, погружаясь в пространстве Интернета, теряет связь с окружающим миром. Это ведет к полной деморализации или даже к окончательной дегуманизации. Человек в анализируемых пьесах становится своим собственным, цифровым симулякром. Дегуманизация имеет дословный или метафоричный характер. В первом случае персонаж либо теряет свою человеческую сущность, либо вообще не является человеком. Он попадает в виртуальный мир, превращаясь с героя компьютерной игры, как в пьесе Net Валерия Печейкина. Или он сам является частью этого мира – как в случае видеоблогерши с камерой вместо руки или виртуальным помощником Сири. Метафоричной дегуманизации подвергаются те, кто страдает от Интернет-зависимости. Персонажи пьес Юлии Вороновой и Инги Воск общаются друг с другом исключительно посредством чатов и соцсетей. Человек, о котором пишут авторы новой-новой драмы, часто вместо имени пользуется никнеймом, а секс, часто виртуальный, это для него бегство от реальности, из-за чего он теряет умение не только любить, но даже чувствовать физическое удовольствие от половых контактов. Интернеткстуальная, текстоцентричная новая драма уступает место новому явлению, которое можно назвать Интернетной «новой-новой драмой». Она тоже текстоцентрична, но в ее центре – виртуальный текст.
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2023, 2 (182); 99-123
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Remake w najnowszej dramaturgii rosyjskiej (próba syntezy)
    The remake in new Russian dramaturgy (an attempt at synthesis)
    Римейк в новейшей русской драматургии (попытка синтеза)
    Autorzy:
    Tyka, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/604409.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Tematy:
    русская драматургия
    римейк
    постмодернизм
    новая драма
    dramaturgia rosyjska
    remake
    postmodernizm
    nowy dramat
    Russian dramaturgy
    postmodern
    new dramaturgy
    Opis:
    Целью статьи является обсуждение популярного в постмодернистской культуре приема римейка, который все чаще используется авторами новейшей русской драматургии. Автор пытается охарактеризовать и классифицировать этого явления, ссылаясь на работы русских и зарубежных исследователей. Выводы обосновываются примерами реинтерпретации классических произведений (Антона Чехова, Николая Гоголя, Федора Достоевского, Ивана Гончарова, Льва Толстого и др.) современными русскими драматургами.
    The purpose of this paper is to discuss the remake tool, popular in postmodern culture, which is increasingly used by the authors of the new Russian dramaturgy. The author attempts to characterize and classify this phenomenon, citing the work of Russian and foreign academics. The author supports her conclusions with examples of reinterpretation of classical works (Anton Chekhov, Nikolai Gogol, Fyodor Dostoyevsky, Ivan Goncharov, Leo Tolstoy and others) by contemporary playwrights.
    Celem artykułu jest omówienie popularnego w kulturze postmodernistycznej chwytu remake’u, który jest coraz częściej wykorzystywany przez autorów najnowszej dramaturgii rosyjskiej. Autorka podejmuje próbę scharakteryzowania i sklasyfikowania tego zjawiska, powołując się na prace rosyjskich oraz zagranicznych badaczy. Swoje wnioski autorka podpiera przykładami reinterpretacji utworów klasycznych (Antona Czechowa, Nikołaja Gogola, Fiodora Dostojewskiego, Iwana Gonczarowa, Lwa Tołstoja i in.) przez współczesnych dramaturgów.
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2020, 170, 2
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies