Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "romańska" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Architektura kościoła św. Marcina w Kazimierzu Biskupim
The Architecture of the Church of St. Martin in Kazimierz Biskupi
Autorzy:
Soćko, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30145666.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Kazimierz Biskupi
kościół parafialny
architektura romańska
romanizm
parish church
Romanesque architecture
Romanesque art
Opis:
Artykuł poświęcony jest analizie architektury kościoła parafialnego w Kazimierzu Biskupim. Świątynia uchodzi za budowlę romańską z XII w., którą w początku XVI w. rozbudowano w technice ceglanej z inicjatywy biskupa poznańskiego Jana Lubrańskiego. Analiza struktury murów świątyni oraz interpretacja badań archeologicznych pozwoliły na ustalenie, że budowla jest w rzeczywistości świątynią późnoromańską. Zbudowano ją zapewne w początkach XIII w. na miejscu starszej, prawdopodobnie zniszczonej pożarem. Pierwotny, jednonawowy kościół romański, z którego przetrwał tylko fragment ściany północnej, zamknięty był od wschodu apsydą, a od zachodu wieżą. Wzniesiono go w technice ciosowej w latach 1177–1181, najpewniej z inicjatywy księcia Kazimierza Sprawiedliwego. Szczegółowa analiza ścian wymurowanych z kamienia oraz dane pozyskane z badań archeologicznych dały podstawę do dokładnego odtworzenia faz budowy kościoła późnoromańskiego.
The article analyses the architecture of the parish church in Kazimierz Biskupi. The building is believed to be a Romanesque structure dating from the 12th century, which was extended in brick construction technology in the early 16th century on the initiative of the bishop of Poznań, Jan Lubrański. An analysis of its wall structure and an interpretation of archaeological research made it possible to establish that the church is in fact a late Romanesque one. It was probably built at the beginning of the 13th century on the site of an older structure, probably destroyed by fire. The original single-nave Romanesque church, of which only a fragment of the north wall survives, terminated with an apse to the east and a tower to the west. It was erected in ashlar construction technology between 1177 and 1181, most probably on the initiative of Duke Casimir the Just. A detailed analysis of the stone-built walls and data obtained from archaeological research has provided a basis for accurately establishing the construction phases of the late Romanesque church.
Źródło:
Biuletyn Historii Sztuki; 2024, 86, 1; 5-30
0006-3967
2719-4612
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Środkowoeuropejskie źródła architektury i dekoracji kościoła oraz klasztoru Dominikanów w Sandomierzu – nowe hipotezy badawcze
Central European Sources of the Architecture and Decoration of the Dominican Church and Monastery in Sandomierz. New Research Hypotheses
Autorzy:
Kamińska, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38711150.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Sandomierz
Dominican church of St. James
Romanesque brick architecture
mendicant architecture
Old March
Dominican church and monastery in Sandomierz
kościół dominikański pw. św. Jakuba
romańska architektura ceglana
architektura mendykancka
Stara Marchia
kościół i klasztor Dominikanów w Sandomierzu
Opis:
Artykuł prezentuje nowe hipotezy dotyczące możliwych związków warsztatowych między kościołem i klasztorem Dominikanów w Sandomierzu a realizacjami powstałymi na przełomie XII i XIII w. na terenie Europy Środkowej, zwłaszcza Starej Marchii (dzisiaj Jerichower Land w Saksonii Anhalt). W tekście podjęto polemikę z powtarzaną w literaturze przedmiotu opinią, że warsztat budowlany odpowiedzialny za wzniesienie kościoła pw. św. Jakuba pochodził z terenów Lombardii. Ponadto przeanalizowano krytycznie teorie Zofii Gołubiew, która w monografii poświęconej temu kościołowi szukała genezy rozwiązań zastosowanych w Sandomierzu na terenach Niemiec, Austrii i Szwajcarii. W tekście zwrócono także uwagę na XIII-wieczne elementy założenia, które wykazują podobieństwo do realizacji lokalnych, z terenów Małopolski i Śląska. Analizując ceramiczne dekoracje korpusu nawowego i wschodniego skrzydła klasztoru, wskazano na tradycję wytwarzania ceramicznych reliefowych płytek posadzkowych, powszechną pod koniec XII i w XIII w. na terenie Europy Środkowej, w tym m.in. w klasztorze Dominikanów w Krakowie, gdzie produkcję pierwszych płytek tego rodzaju datuje się na początek lat 40. XIII w.
The article presents new hypotheses concerning possible workshop links between the Dominican church and monastery in Sandomierz and buildings raised at the turn of the 12th century in Central Europe, especially in the Old March (today Jerichower Land in Saxony-Anhalt). The hypothesis, currently prevailing in specialist literature, that the construction workshop responsible for the erection of the church of St James had originated from Lombardy, is contested. In addition, hypotheses posed by Zofia Gołubiew in her monograph on the church, where she sought the origins of the solutions applied in Sandomierz in the territories of Germany, Austria and Switzerland, are subjected to a critical analysis. The text also draws attention to the 13th-century elements of the Sandomierz complex, which show similarities to edifices raised locally, in Lesser Poland and Silesia. In analysing the ceramic decorations of the nave and the eastern wing of the monastery, the author points to the tradition of producing ceramic floor tiles with a relief decoration, common towards the end of the 12th and in the 13th century in Central Europe, including, among others, the Dominican monastery in Cracow, where the production of the first tiles of this kind is dated to the early 1240s.
Źródło:
Biuletyn Historii Sztuki; 2024, 86, 2; 5-30
0006-3967
2719-4612
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podziemia kolegiaty w Wiślicy: eksperyment architektoniczno-inżynierski dla statycznego i przeciwwilgociowego zabezpieczenia unikalnych reliktów zabytkowych budowli sakralnych
Cellars of the Collegiate Church in Wiślica: architectural and engineering experiment in static reinforcement and damp proofing of the unique remains of heritage religious buildings
Autorzy:
Karczmarczyk, Stanisław
Przygodzki, Dominik
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28407418.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
architektura
ekspozycja reliktów
muzeum
konserwacja
Wiślica
architektura romańska
konserwacja zabytków
architecture
exhibition of relics
museum
conservation
Romanesque architecture
monument conservation
Opis:
Wiślica jest szczególnym miejscem o wyjątkowo bogatym zasobie architektury i sztuki średniowiecznej, którego unikatowy charakter oraz znaczenie naukowe, artystyczne, historyczne, edukacyjne i tożsamościowe stało się powodem przyjęcia szczególnych rozwiązań w zakresie zabezpieczenia, konserwacji i publicznej prezentacji. Szeroki zakres prac archeologicznych, badawczych oraz ratowniczych w rejonie kolegiaty wiślickiej przyczynił się do ukierunkowania rozważań nad formą udostępnienia ich wyników przyszłym badaczom i społeczeństwu.
Wiślica is a special place with an exceptionally rich stock of medieval architecture and art, whose unique character and academic, artistic, historical, educational and identity significance have given rise to the adoption of dedicated solutions in preservation, conservation and public presentation. The wide range of archaeological, research and rescue work in the vicinity of the Wiślica collegiate church has helped to direct a discussion of the form in which their results will be made available to future researchers and the public.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2023, 73; 57--69
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podziemia kolegiaty w Wiślicy: unikalne relikty średniowiecznej sztuki architektonicznej. Problematyka ich zabezpieczenia, konserwacji i ekspozycji
Basement of the collegiate Church in Wiślica: unique relics of medieval architecture-their protection, conservation, and display
Autorzy:
Kołodziejczyk, Katarzyna
Przygodzki, Dominik
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1841737.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
Wiślica
ochrona architektury
dziedzictwo kulturowe
ekspozycja reliktów
muzeum
sztuka romańska
architektura romańska
archeologia
konserwacja zabytków
protection of architecture
cultural heritage
display of relics
museum
Romanesque art
Romanesque architecture
archaeology
monument conservation
Opis:
Wiślica jest szczególnym miejscem, o wyjątkowo bogatym zasobie architektury i sztuki średniowiecznej. Jej unikalny charakter oraz znaczenie naukowe, artystyczne, historyczne, edukacyjne i tożsamościowe stało się powodem przyjęcia szczególnych rozwiązań w zakresie zabezpieczenia, konserwacji i publicznej prezentacji. Szeroki zakres prac archeologicznych, badawczych i ratowniczych w rejonie kolegiaty wiślickiej przyczynił się do ukierunkowania rozważań nad formą udostępnienia ich wyników przyszłym badaczom i społeczeństwu. Dziedzictwo kulturowe wymaga wiarygodnej projekcji w świadomości ogólnej i indywidualnego odbiorcy, czyli takiej ekspozycji, która pozwala na interpretację przeszłości na podstawie czytelnej granicy pomiędzy autentyzmem materii a naukowo budowanym „modelem historycznej rzeczywistości”. To właśnie materia dzieła sztuki, jej wybór, sposób ukształtowania wyrażają stosunek autora, twórcy, do materii świata i bytu człowieka. Czy współcześnie nie utraciliśmy spójności wzajemnie dopełniających się materii z formą i treścią dzieła sztuki?
Wiślica is a unique place, endowed with exceptionally rich medieval art and architecture assets. Its unique character and importance for science, arts, history, education, and identity of the place has become a reason for adopting specific solutions in terms of protection, conservation, and public presentation. A wide range of archaeological, research, and rescue works in the area of the collegiate church in Wiślica has contributed to channeling the deliberations regarding the manner of sharing their results with future scholars and society. Cultural heritage requires a credible projection in the awareness of the general public, as well as of an individual recipient, which boils down to an exposition which would allow to interpret the past on the basis of a legible border between the authenticity of matter and scientifically constructed model of historical reality. It is the matter of a work of art, its choice, the way it is formed that express the attitude of its author and creator to the matter of the world and the existence of man. Have we not lost the coherence of mutually complementary matter, form, and content of a work of art today?
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2021, 66; 156-171
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Romański tympanon kościoła parafialnego w Wysocicach. Głos w dyskusji
The Romanesque Tympanum of the Parish Church in Wysocice: Another Opinion in the Debate
Autorzy:
Błażejewska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1787924.pdf
Data publikacji:
2021-05-10
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
tympanon
kościół w Wysocicach
rzeźba romańska w Polsce
ikonografia
unia hipostatyczna w sztuce
fundacje Iwo Odrowąża
tympanum
church in Wysocice
Romanesque sculpture in Poland
iconography
hypostatic union in art
church foundings by Iwo Odrowąż
Opis:
Artykuł polemizuje z niektórymi dotychczasowymi tezami i stanowi uzupełnienie poruszanych wcześniej zagadnień. Tympanon niesłusznie ma opinię prymitywnie wykonanego. Jest nieukończony, ale partie w pełni opracowane noszą znamiona ręki wprawnego artysty. Przypisanie go do warsztatu pracującego w Strzelnie jest właściwe (ale nie jako naśladownictwo), lecz wskazanie na pośredni wpływ mistrza Wiligelma czy włoski warsztat w Heiligenkreuz – nietrafne. Nie jest też bezpośrednio zależny od alzackich, nadreńskich czy saskich przykładów, jest raczej (tak jak i ten w Strzelnie) zjawiskiem „równoległym” do nich. Tympanon upamiętnia i dopełnia akt fundacji bpa Odrowąża, prezentuje prawdy teologiczne, jak i odwołuje się do dziejów zbawienia. Wykorzystano do ich prezentacji przedstawienia, które towarzyszyły tekstom Prologu ewangelii według św. Jana (Maiestas Domini i Boże Narodzenie), a jednocześnie unaoczniały dogmat o unii hipostatycznej dwóch natur Chrystusa. Fundator trzymający w dłoniach kielich eucharystyczny ukazuje obecność Chrystusa pod postacią Sakramentu Eucharystii. Pozwala to rozumieć sens całości „dogmatycznie” i „historycznie” – jako dzieje Zbawienia (Słowo Przedwieczne, Wcielenie, czas Kościoła = Eucharystia – po powtórne przyjście Chrystusa).
This article challenges some of the previously-held opinions and is itself a supplement to earlier issues. The tympanum has been wrongly supposed to have been crudely wrought. It is incomplete, but there are some fragments which show the work of a skillful artist. It has actually been attributed to the oeuvre of a workshop operating in Strzelno (but not as an imitation) and has been inaccurately stated to have been influenced by the sculptures of Master Wiligelm and the Italian workshop operating in Heiligenkreuz. It is, rather, a work “parallel to” those examples from Alsace, the Rheinland and Saxony. The tympanum from Strzelno both commemorates and complements the foundation of the church by Bishop Odrowąż, and shows theological truths and the history of Salvation according to the “Prologue” of Saint John (Maiestas Domini and the Nativity), whilst simultaneously visualising the dogma of the hypostatic union of the two natures of Christ. This allows us to understand the whole of the tympanum from both the “dogmatic” and “historical” perspectives as being the history of Salvation (with the founder holding the Eucharistic chalice, reminding us of Christ’s presence in the sacrament of the Eucharist).
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 4; 35-54
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kielich i patena Konrada Mazowieckiego z XIII wieku – kopia dla Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej
Chalice and paten of Konrad Mazowiecki from the 13th century – a copy for the Szczecin-Kamien (Kamień) Archdiocese
Autorzy:
Krzystek, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2010479.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
chalice and paten
Romanesque sacred art
prince Konrad Mazowiecki
kielich i patena
romańska sztuka sakralna
książę Konrad Mazowiecki
Opis:
Kopia kielicha i pateny Konrada Mazowieckiego, wykonana na podstawie oryginału z połowy XIII wieku, została zrealizowana w ramach pracy naukowo-badawczej Katedry Teologii Praktycznej Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Szczecińskiego we współpracy z pra¬cownią „ArtSacr” Jerzego Stachurskiego Mistrza Rzemiosła Artystycznego. Kielich i patena ofiarowane katedrze płockiej są aktem zadośćuczynienia księcia mazowieckiego Konrada za zabójstwo ks. Jana Czapli, kanonika płockiej kapituły katedralnej, scholastyka płockiego i włocławskiego, dokonane w Płocku w 1239 roku. Kielich Konrada należy do najwybitniejszych dzieł rzemiosła artystycznego epoki średniowiecza znajdujących się na terenie Polski. Oryginał, wykonany w srebrze z elementami złocenia, znajduje się w skarbcu katedralnym Muzeum Diecezjalnego w Płocku. Kopia kielicha i pateny została wykonana z brązu, metodą odlewniczą z grawerowaniem i cyzelowaniem, na zewnątrz srebrzone, a środek czaszy kielicha złocony. Od strony warsztatowej i ikonograficznej to dzieło najwyższej klasy. Na szczególną uwagę zasługuje ikonografia, która prezentuje dojrzałą myśl teologiczną. Kielich płocki został wykonany w stylu romańskim (połowa XIII w.), ale można w nim zauważyć początki nowego stylu gotyckiego. Świadczy o tym ukształtowanie czary i nodusu kielicha. Artykuł omawia genezę powstania kielicha i pateny, a także przedstawia ich opis, ikonografię i teologię. Wykonanie kopii kielicha i pateny dla archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej stanowi wkład w promocję kultury polskiej i dziedzictwa narodowego oraz jest przypomnieniem więzi historycznych łączących Szczecin i Pomorze Zachodnie z Polską w XII i XIII wieku.
A copy of the goblet and paten of Konrad Mazowiecki, made on the basis of the original from the mid-thirteenth century, was made as part of the research work of the Department of Practical Theology at the Faculty of Theology of the University of Szczecin in cooperation with the “ArtSacr” studio of Jerzy Stachurski Master of Artistic Craft. The chalice and paten offered to the Płock cathedral are an act of reparation of the Mazovian prince Konrad for the murder of priest Jan Czapla, canon of the Plock (Płock) cathedral chapter, Plock (Płock) and Wloclawek (Włocławek) scholastics, made in Plock (Płock) in 1239. The Konrad Chalice is one of the most outstanding works of art from the Middle Ages in Poland. The original made in silver with elements of gilding is in the cathedral treasury of the Diocesan Museum in Plock (Płock). A copy of the goblet and patens was made of bronze, by casting with engraving and carving, silver plated on the outside, and the center of the cup of the gilded plate. From the workshop and iconographic side, it is a work of the highest class. Particularly noteworthy is the iconography, which presents mature theological thought. The Plock (Płock) chalice was made in the Romanesque style (13th century), but you can see the beginnings of a new Gothic style. This is evidenced by the shape of the goblet and the cup nodus. The article discusses the origin of the cup and patens, as well as their description, iconography and theology. Making a copy of the cup and paten for the Archdiocese of Szczecin and Kamien (Kamień) is a contribution to the promotion of Polish culture and national heritage and is a reminder of the historical ties connecting Szczecin and Western Pomerania with Poland in the 12th and 13th centuries.
Źródło:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2020, 27; 459-471
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Le rôle de l’interdisciplinarité des traductions pédagogiques dans la formation linguistique des étudiants en philologie romane
Interdisciplinarity and translation in the language education of students of Romance studies
Autorzy:
Chmiel-Bożek, Halina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/442899.pdf
Data publikacji:
2020-09-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Collegium Novum. Polskie Towarzystwo Neofilologiczne
Tematy:
translation in language learning
interdisciplinarity
Romance studies
professional translation
tłumaczenie dydaktyczne
interdyscyplinarność
filologia romańska
tłumaczenie zawodowe
Opis:
Despite the growing number of academic publications discussing the advantages of translation for language learning, school teachers of French rarely use such exercises in their work with students, complaining mainly about lack of time and suitable teaching materials. Academic centres which educate future linguists offer more opportunities to use translation in practical French language classes. This article presents the opinions of students of Romance studies on the subject of translation in language learning after a semester of work with Janina Radej’s publication entitled “Francuski w tłumaczeniach. Gramatyka 1-4” [French in translation. Grammar 1-4]. It was found that for students, translation is a new and attractive exercise that diversifies the language learning process. Despite the greater effort needed, students unanimously declared that they want to do this type of exercise. They recognised not only benefits in terms of linguistic improvement, but also the interdisciplinary value, since translation exercises in the language course also offer students preparation for classes in translation studies, and serve as a prelude for doing translations in the future.
Źródło:
Neofilolog; 2020, 55/1; 145-157
1429-2173
Pojawia się w:
Neofilolog
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Książka
Tytuł:
Kościół parafialny w Prandocinie. Zalety purystycznej rekonstrukcji fazy romańskiej
Parish church in Prandocin. Merits of the purist reconstruction of the Romanesque stage
Autorzy:
Węcławowicz, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/218286.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
architektura romańska w Polsce
doktryny konserwatorskie
rekonstrukcje purystyczne
Romanesque architecture
conservation doctrines
purist reconstructions
Opis:
Niewielki kościół parafialny w Prandocinie jest dziełem architektury romańskiej o wysokiej klasie artystycznej. W bryle i we wnętrzu zapisane są przemiany, jakim ulegał w kolejnych okresach stylowych. Zamurowany w okresie baroku portal i fragmenty pierwotnych romańskich okien odsłonięto w roku 1954, ale cenne relikty przez dekady nie były zabezpieczone profesjonalnie. W ostatnich latach zdecydowano się na pełną, w istocie purystyczną rekonstrukcję wszystkich romańskich elementów architektonicznych elewacji południowej, czyli portalu wraz z domkiem portalowym i dwoma oknami nawy. Unikatowa dwunastowieczna elewacja kościoła stała się ponownie czytelna.
The small parish church of Prandocin is an example of Romanesque architecture of high artistic merit. The form and mass of the building and its interiors reflect the changes it has undergone during centuries of use. The portal and fragments of original Romanesque windows bricked up during the Baroque period were revealed in 1954 but these precious remnants suffered for decades from misguided and unsympathetic repairs. In recent years a comprehensive, purist reconstruction of all Romanesque architectural elements was carried out on the portal, its enclosed porch and two windows of the south elevation. It is once again possible to read and understand the unique, 12th-century elevation of the church.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2018, 55; 51-56
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
KOŚCIOŁY ROMAŃSKIE I ICH ROLA W TURYSTYCE PIELGRZYMKOWEJ I RELIGIJNEJ NA ZIEMIACH POLSKICH, CZ. I.
ROMAN CHURCHES AND THEIR ROLE IN PILGRIMAGE AND RELIGIOUS TOURISM ON POLISH LANDS, PART I
Autorzy:
Obodyński, Marcin
Dzióba, Marek
Żegleń, Patrycja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/550785.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wyższa Szkoła Biznesu i Przedsiębiorczości w Ostrowcu Świętokrzyskim
Tematy:
Polska
średniowiecze
architektura romańska
kościoły
turystyka
Polska
the Middle Ages
Roman architecture
churches
tourism
Opis:
Celem artykułu jest przygotowanie informacji dla turystów udających się z pielgrzymką do sanktuariów zlokalizowanych w kościołach, które powstały w stylu romańskim. Opracowanie poszerza wiedzę dotycząca głównych cech wspomnianej architektury. Narracja powstała w wyniku analizy dostępnych źródeł i opracowań. Opis problemu wzmacniają dobrane tematycznie fotografie z zasobów Narodowego Archiwum Cyfrowego.
The main aim of the paper is to present information for tourists going on pilgrimage to sanctuaries located in churches, that were built in Roman style. The elaboration broadens knowledge concerning main features of the architecture mentioned above. The narration is based on an analysis of accessible sources and elaborations. The description of the problem is weighted by thematically attuned photographs from the National Digital Archive.
Źródło:
Acta Scientifica Academiae Ostroviensis. Sectio A, Nauki Humanistyczne, Społeczne i Techniczne; 2018, 11(1)/2018; 346-355
2300-1739
Pojawia się w:
Acta Scientifica Academiae Ostroviensis. Sectio A, Nauki Humanistyczne, Społeczne i Techniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Skały Lubelszczyzny w budownictwie i architekturze regionu – glaukonit
Lubelszczyzna rocks in the construction and architecture of the region – glaukonityte
Autorzy:
Gazda, L.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/391302.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Politechnika Lubelska. Wydawnictwo Politechniki Lubelskiej
Tematy:
surowce skalne
glaukonityt
Lubelszczyzna
architektura romańska w Polsce
stone resources
glauconityte
romanesque architecture
Opis:
W artykule, który w zamyśle autora jest pierwszym z cyklu omawiającego materiały kamienne i surowce mineralne Lubelszczyzny wykorzystywane na przestrzeni dziejów w budownictwie i architekturze oraz innych działaniach inżynierskich i technologicznych, przedstawiono glaukonityt. Ta charakterystyczna, zielona skała jest stosunkowo mało znana, oszczędnie wymieniana w podręcznikach petrografii i surowców skalnych. Skała ta pojawiła się w architekturze najprawdopodobniej tylko w ziemi chełmskiej w XIII wieku i była wykorzystana wyłącznie do budowy I fazy stołecznego Chełma. Później nie była już wykorzystywana i mało znane stały się miejsca jej występowania i pozyskiwania. Skała ta pozwalała na wykonywanie, w porównaniu do innych skał Lubelszczyzny, dużych formatowych bloków oraz obróbki kamieniarskiej o stosunkowo wyrazistych reliefach oraz skomplikowanych kompozycjach. Gwarantowało to możliwość realizacji założeń ideowych pierwszych kamiennych budowli romańskich na obszarze między Wisłą i Bugiem i to od razu w dojrzałym wydaniu stylistyki XII-wiecznej szkoły pizańskiej. Analiza petrograficzna i materiałowa tego unikatowego surowca kamiennego i śladów jego wystąpień złożowych pozwala w przybliżeniu lokalizować historyczną eksploatację glaukonitu oraz inne rejony występowania tej skały. Na podstawie dostępnych obiektów budowlanych i architektonicznych oraz narzędzi możliwa jest wstępna rekonstrukcja warsztatu kamieniarskiego oraz architektury XIII- wiecznych założeń sakralnorezydencjonalnych Wysokiej Górki w Chełmie.
The paper, intended as the first one in the cycle discussing Lubelszczyzna’s rock materials and mineral raw materials used in construction, architecture and other engineering and technological enterprises in the course of history, looks into glauconite. This characteristic green rock is relatively unknown to the public, rarely mentioned in petrography and rock raw materials handbooks. The rock first appeared in architecture probably only in Chełm Land in 13th century and was used in the 1st phase of the construction of the capital of Chełm. Later, it was no longer in use, and its locations and places of sourcing became quite forgotten. From glauconite large-scale blocks could be produced as well as quite pronounced reliefs and complex compositions. It enabled the implementation of the ideological assumptions of the first Romanesque stone buildings between the Vistula and the Bug Rivers and, moreover, directly in the mature style of the Pisan School of 13th century. A petrographic and material analysis of this unique stone as well as the remains of its deposits make it possible to approximately locate the historical mining sites of glauconite and other areas where it occurred. On the basis of the accessible architectural and other structures as well as tools, a preliminary reconstruction of the stone workshop and architecture of the 13th century sacral-residential complexes of Wysoka Górka in Chełm can be performed.
Źródło:
Budownictwo i Architektura; 2017, 16, 3; 143-154
1899-0665
Pojawia się w:
Budownictwo i Architektura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Romanesque Bronze Doors at Gniezno Cathedral Church: Some New Remarks
Romańskie drzwi z brązu w katedrze gnieźnieńskiej. Kilka nowych uwag
Autorzy:
Węcławowicz, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/560323.pdf
Data publikacji:
2017-06-30
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
sculpture
Bronze door
Gniezno Metropolitan Cathedral Church
rzeźba romańska
drzwi brązowe
Archikatedra Gnieźnieńska
Opis:
Among many Romanesque bronze doors in Europe the old entrance doors of the metropolitan cathedral in Gniezno, in the North Poland, are exceptional. For over a century many historians and historians of art have been trying to understand and explain its iconographic phenomenon. The Polish, Czech and German scholars have so far been unable to identify with any conviction, either the iconographic models or artistic provenance of the workshop. There were suggested some connections of the alleged bishop patrons to France and there were emphasizes technological possibilities of foundry workshops at the Meuse Valley. This “Meuse hypothesis” based mainly on historical suggestions became established as a certainty. However, it is important to emphasize the significant difference between the creator of the composition and of the craftsman who cast the bronze door. Years ago only Lech Kalinowski pointed out some general formal similarities to the North Italian sculpture. The purpose of this paper is to develop Kalinowski’s suggestions and to emphasise the puzzling similarities between details of Gniezno doors and some Emilian works executed by Master Wiligelmo da Modena and Master Nicolò. The concept of Italian relationship from Emilia province seems to be better for the comparative analysis than relationship with Meuse Valley based mostly on historical context. Crucial here is the additional, parallel analysis of the portal decoration in Czerwinsk Abbey.
Wśród wielu romańskich drzwi z brązu w Europie drzwi wejściowe do katedry metropolitalnej w Gnieźnie są wyjątkowe. Od przeszło stu lat wielu badaczy próbowało zrozumieć i wyjaśnić ich treści ikonograficzne. Jednakże w wyraźnym przeciwieństwie do jakości artystycznej Drzwi rezultaty badań w literaturze polskiej, czeskiej i niemieckiej są w istocie skromne. Nie udało się do tej pory przekonywająco zidentyfikować ani modeli ikonograficznych, ani proweniencji artystycznej i warsztatowej. Skupiano się na problematyce historycznej, m.in. na osobistych relacjach hipotetycznych fundatorów biskupich z Francją i i podkreślano możliwości technologiczne warsztatów odlewniczych w dolinie Mozy. Owa „mozańska hipoteza” utrwaliła się w literaturze niemal jako pewnik. Należy jednak podkreślić znaczącą różnicę między aspektem artystycznym a technologicznym, czyli miedzy twórcą kompozycji a rzemieślnikiem, który odlewał drzwi z brązu. Lata temu tylko Lech Kalinowski zwrócił uwagę na pewne ogólne formalne podobieństwa detali Drzwi Gnieźnieńskich do rzeźby północno włoskiej. Celem niniejszego artykuły jest rozwinięcie spostrzeżeń prof. Kalinowskiego i przedstawienie relacji formalnych między dekoracją Drzwi niektórymi dziełami regionu Emilii wykonanymi przez Mistrza Wiligelmo i Mistrza Nicolò. Wskazanie w analizie porównawczej na środowisko emiliańskie lepiej tłumaczy proweniencję artystyczną Drzwi niż owa „hipoteza mozańska” oparta przede wszystkim o spekulacje historyczne. Ponadto istotna jest tu dodatkowa argumentacja poparta analizą dekoracji portalu w Opactwie Czerwińskim.
Źródło:
Folia Historica Cracoviensia; 2017, 23/1; 105-118
0867-8294
Pojawia się w:
Folia Historica Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Romańskie napisy haftowane na jedwabnych pasmach z grobu nr 24 w kolegiacie w Kruszwicy
Autorzy:
Janicki, Marek A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/603563.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
epigrafika romańska
romańskie tkaniny grobowe
Kruszwica
Notker Balbulus
Romanesque epigraphy
Romanesque tomb textiles
Opis:
Zarys treści: Artykuł stanowi analizę filologiczną i wstępną analizę epigraficzną wymienionych w tytule inskrypcji celem określenia możliwego czasu ich powstania na podstawie kryteriów epigraficznych.Abstract: This article is a philological and initial epigraphic analysis of the titular inscriptions aimed at defining the possible time of their origin upon the basis of epigraphic criteria.
The article is a philological analysis and an initial epigraphic analysis of inscriptions embroidered on silk fabric found in 1960 in tomb no. 24 in the Romanesque collegiate church in Kruszwica. The preserved three pieces of silk (two are of identical length and one is a fragment) originally constituted probably a single object with the inscriptions arranged most likely into a sequence with a cohesive meaning (on the function of this object cf. articles by E. Dąbrowska and M. Cybulska and E. Orlińska-Mianowska in this volume). A philological analysis of the inscriptions preserved on the longer pieces of fabric makes it possible to ascertain that they comprise rhythmic-versification units. Inscription no.1 is in so-called rich hexameter, while inscription no. 2 is an incipit of a hymn to The Holy Spirit, attributed to Notker the Stammerer (Balbulus) from St. Gallen. The fragmentary inscription no. 3., barely several letters long, poses the greatest interpretation problem owing to the state of its preservation, which (according to B. Kürbis, who witnessed its discovery) could have been quite different than its present-day version. For this reason it seems possible to decipher the fragment in question in two ways, and the place which inscription no. 3. could have originally held in the sequence of inscriptions remains of a closely connected question. An epigraphic analysis of the inscriptions written in Romanesque capitals with elements of the uncial indicates their imitative execution (i.a. an error in the word: spiritus in inscription no. 2), albeit with the use of rather sophisticated lettering (the letter P). The shapes of the signs permit a restricted establishment of the time of the origin of the inscriptions, since some occur in codex writing and epigraphic much earlier than could be the date of the strips of fabric from Kruszwica (A in: gracia from inscription no. 2). By referring to a typology of Romanesque epigraphic writing presented by Rudolf M. Kloos, codex and epigraphic comparative material (which should be considerably expanded) allows us to propose an approximate time of the origin of the inscriptions as not later than the second half or the end of the twelfth century, especially if the object to which the discussed inscriptions belong had been imported from the West.
Źródło:
Studia Źródłoznawcze. Commentationes; 2016, 54
0081-7147
Pojawia się w:
Studia Źródłoznawcze. Commentationes
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Specjalizacja nauczycielska na filologii romańskiej a kompetencje nauczyciela języka specjalistycznego
Teaching specialisation at institutes of Romance studies versus competences of specialist language teachers
Autorzy:
Sowa, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/956381.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
specialist language teacher
teacher training
Romance studies
competences
nauczyciel języka specjalistycznego
kształcenie nauczycieli
filologia
romańska
kompetencje
Opis:
Specjalizacje nauczycielskie obecne są w programach kształcenia wszystkich filologii romańskich, a ich celem jest przygotowanie studentów do wykonywania zawodu nauczyciela języka obcego. Programy zajęć w ramach specjalizacji regulowane są stosownym rozporządzeniem ministra i dość sztywno przenoszone do programów kształcenia na poziomie uniwersyteckim. Czy odgórne wytyczne ministerialne uwzględniają wystarczająco docelowy profil i kompetencje nauczyciela języka specjalistycznego? Jak uczelnie wyższe podporządkowują się przepisom prawa w zakresie przygotowania do wykonywania zawodu nauczyciela języka obcego? Celem niniejszego tekstu jest, z jednej strony, przegląd programów specjalizacji nauczycielskiej na wybranych polskich romanistykach pod kątem treści kształcenia przygotowujących do pracy z grupami o potrzebach zawodowych, a z drugiej, odniesienie ich do kompetencji pożądanych w zawodzie nauczyciela języka specjalistycznego.
All Romance language institutes feature teaching specialisations in order to provide students with foreign language teaching qualifications. The curriculum for these specialisations is subject to ministerial regulations, and as such is quite rigidly transposed onto university programmes. Are the ministerial guidelines adequate for the target profile and competences of the specialist language teacher? How do higher education institutions comply with regulations regarding training foreign language teachers? The aim of the presented article is, on the one hand, to review available teaching specialisation content at selected Romance institutes in Poland in terms of vocational language teaching, and on the other hand to assess the relevance of the programmes for desirable competences of a specialist language teacher.
Źródło:
Linguodidactica; 2015, 19; 239-254
1731-6332
Pojawia się w:
Linguodidactica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Antropologia filozoficzna Gilberta de la Porrée a powstanie scholastycznej rzeźby wczesnogotyckiej
Autorzy:
Dębicki, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/705469.pdf
Data publikacji:
2013-03-01
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
antropologia filozoficzna
antropologia teologiczna
fiozofia człowieka
zasada jednostkowienia
indywidualizacja człowieka
spór o uniwersalia
sztuka a filozofia
rzeźba średniowieczna
rzeźba romańska
rzeźba wczesnogotycka
rzeźba scholastyczna
Opis:
W artykule został podjęty problem relacji między wczesnogotycką rzeźbą sakralną o cechach antropomorficznych a uprawianą wówczas antropologią filozoficzną. Przedmiotem analizy jest rzeźba Portalu Królewskiego (zachodniego) katedry w Chartres, powstałego w latach 40. XII wieku. Portal ten, wielokrotnie kopiowany oraz naśladowany w II połowie XII stulecia, ujawnia nieznane do tej pory obszary artystycznego kształtowania postaci ludzkich jako jednostkowych, zindywidualizowanych bytów, obdarzonych własnym wyrazem psychicznym. To artystyczne nowatorstwo rzeźby szartryjskiej zostało poprzedzone równie nowatorską filozofią człowieka autorstwa Gilberta de la Porrée, profesora i kanclerza szkoły katedralnej w Chartres. Gilbert precyzyjnie określił pojęcia: byt pojedynczy, indywidualny oraz osobowy, dzięki czemu mógł odróżnić ogół (humanitas) od jednostki (homo) i wyodrębnić zespół cech, które, jego zdaniem, indywidualizują człowieka. Ponieważ jego teoria antropologiczna poprzedza powstanie rzeźb Portalu Królewskiego, należy więc przyjąć, że stworzyła ona podstawę ideową dla powstania nowego typu posągu.
Źródło:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2013, 1; 103-125
1230-1493
Pojawia się w:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies