Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "ritual music" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Magičeskaja muzyka sutartinės kak simbol garmonii i porjadka
SUTARTINES- MAGICAL MUSIC AS A SYMBOL OF HARMONY AND ORDER
Autorzy:
Račiūnaitė-Vyčinienė, Daiva
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/611328.pdf
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Lithuanian songs called sutartines
ritual music
symbolism
the cosmic world order
the repetition of formulae
timelessness
the lado chan
pieśni litewskie zwane sutartinės
muzykowanie rytualne
symbolika
kosmiczny porządek świata
powtarzanie formuł
bezczas
przyśpiew lado
Opis:
Polifoniczne pieśni litewskie zwane sutartinės stanowią wedle autorki przykład archaicznego muzykowania rytualnego, w którym dźwięki i ruchy wykonawców mają walor symboliczny, odwzorowują harmonię i kosmiczny porządek świata. Magiczne działanie tej muzyki ma oparcie w strukturze melodii i tekstu oraz w sposobie wykonywania całego utworu. Ważnym elementem magii sutartinės jest już sama barwa głosu, skupiona na samogłoskach i ewokująca efekt „gęgania” czy „gdakania”. Barwa ta stanowi swego rodzaju „maskę dźwiękową”, nakładaną w czasie wykonywania pieśni. Muzyka sutartinės płynie po niemającym końca symbolicznym kręgu, brak w niej sygnału początku, kulminacji i końca, rytmiczne powtarzanie formuł daje efekt pulsacji, pozwala wykonawcom i słuchaczom zanurzyć się w hipnotycznym bezczasie, podobnie jak to ma miejsce w tantryzmie z mantrami. Refreny litewskich sutartinės przypominają hinduskie mantry także poprzez różne gry dźwiękowe, np. modyfikacje jednego słowa typu laduto – ladoto – lodata itp. Charakterystyczny przyśpiew lado – znany też słowiańskim pieśniom obrzędowym – któremu towarzyszy klaskanie, miał prawdopodobnie sens głębszy, mitologiczny, podobnie jak niektóre apostrofy do bóstw w sakralnych tekstach starohinduskiej Rigwedy. Śpiew sutartinės daje się porównać z czynnością tkania za pomocą formuł słowno-muzycznych i odpowiednich ruchów, co dało podstawę dla wprowadzenia specjalnej notacji tego śpiewu nie za pomocą nut na pięciolinii, lecz małych kwadracików na papierze milimetrowym. Maniera zlewania głosów i śpiewania sutartinės w zamkniętym kole wykonawców służy osiągnięciu efektu dzwonów, których głos także daje podstawę do przeżywania harmonii ze światem. Nazwa pieśni sutartinės wywodzi się od litewskiego czasownika sutarti ‘być w harmonii, zgadzać się’.
A claim is made that polyphonic Lithuanian songs called sutartines are examples of archaic ritual music in which the sounds and movements of the performers are symbolic in nature and reflect the world’s harmony and cosmic order. The magical function of the music is based on the structure of the melody and text, as well as on the way in which a particular piece is performed. An important element of the magic of sutartines is the very timbre of the performer’s voice, emphasizing vowels and creating the ‘gaggling’ or ‘cackling’ effect. The timbre is a ‘sound mask’ put on with the intention of preforming a song. The music of sutartines flows in an endless symbolic circle. It lacks signals of the beginning, culmination and end. Rhythmic repetitions of formuli create a pulsating effect, thanks to which the performers and the listeners can be emmersed in hypnotic timelessness, as it is done in Tantric mantras. The choruses of Lithuanian sutartines resemble Hindu mantras also due to various plays on sounds, e.g. modifications of one word, such as laduto — ladoto — lodata, etc. The characteristic chant lado — also present in Slavonic ritual songs — accompanied by clapping, probably had a deeper mythological sense, similarly to certain apostrophes to deities in sacral texts of Old-Hindu Rig-Veda. Singing sutartines can be likened to weaving with the use of verbal-musical formuli and appropriate movements, which is why a special notation for recording the singing has been introduced, based on little squares on graph paper, rather than on notes and the staff. Merging of voices and performing sutartines in a closed circle creates the effect of bell sounds, which enable one to experience harmony with the world. The term sutartines derives from the Lithuanian verb sutarti ‘be in harmony, tally’.
Źródło:
Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury; 2001, 13; 179-196
0860-8032
Pojawia się w:
Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Luzifers-Ab schied from Samstag aus Licht. Stockhausen and the Italian affair
Autorzy:
Draus, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/780387.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Stockhausen
St. Francis
contemporary music
music theatre
opera
avant-guard
electronics
sacrum
Licht-cycle
ritual
Opis:
The homeland of Leonardo and Palestrina, Dante and Eco, Verdi and Fellini became crucial for the reception of music of one of the most controversial, and at the same time innovative composers of the second half of the 20th century, a German artist, Karlheinz Stockhausen. The genius- and visionary-bearing nation opened itself to the new musical art, and appointed the author of Hymnen to be the coryphaeus of that art. This fascination transformed into a desire to better present the composer’s personality to a wider audience. Many of the most recent Stockhausen’s compositions were created as a response to numerous Italian orders, including ArtArche’s from Milan or Massimo Simonini’s from the Angelica Foundation, many of them were performed for the first time in the most magnificent works of Italian architecture, for example the Milan cathedral. The stage premieres of Donnerstag, Samstag and Montag aus Licht took place in Milan’s La Scala, with the creative participation of such celebrities as a theatre and opera director, Luca Ronconi and an architect, Gae Aulenti, famous most of all for her contemporary designs of Parisian museum buildings, and in the project of Licht - for scenography. In 2007 Stockhausen’s music filled 25. Rassegna di Nuova Musica in Macerata Teatro Lauro Rossi; during two days the most famous electronic compositions were presented: Mittwochs-Gruss, Cosmic Pulses, Gesang der Jünglinge, Telemusik and Kontakte. Lucifer’s Farewell is the last - and the most “Italian” - scene devoted to this character of the opera - Samstag aus Licht. It was finished in August 1982 upon the order of Associazione Sagra Musicale Umbra in Perugia, celebrating the 800th birth anniversary of St. Francis of Assisi. The opening night took place on 18th September that same year in Chiesa di San Rufino in Assisi. In the composition Stockhausen interprets the text of Lodi delle virtu (A Salutation of the Virtues) of the little poor man in the original wording of the Italian language. The article is an interpretation both text and music of Luzifers Abschied within a wide range of problem context of the whole stage cycle Licht (‘Light’) by Karlheinz Stockhausen.
Źródło:
Interdisciplinary Studies in Musicology; 2013, 12; 149-162
1734-2406
Pojawia się w:
Interdisciplinary Studies in Musicology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
On the tenors of the symphony of nature-culture
Autorzy:
Dahlig, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/780325.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
music behaviour
culture
nature
dance
transition
ritual
culture change
stability
musical system
emotion
expression
Opis:
The question of nature-culture and music is approached in the text from several perspectives as points of gravity and profiles, as the ‘tenors’ of considerations of the nature-culture relationship within the context of musical behaviours: 1) the biological tenor - culture as the simulation or imitation of nature (the dominant feature of the art of the Palaeolithic and the rituals of the Neolithic; derivatives in agrarian cultures); in this context, all musical behaviours, the kinetic, verbal, social and symbolic were centred around obtaining and celebrating crops - the results of purposeful activity, patient waiting and the benevolence of supernatural powers. The joy from a powerful hope in the survival of a community through abundant harvests seems to have been the source of the synergy (mutual stimulation) of all the components of socio-musical events, collective rituals and free individual expression. 2) the social tenor, where verbal-dance-musical behaviours (generally speaking - amusement) serve to ‘hew off and distinguish an individual within a group (‘nature’). Thus the nature-culture relationship is translated or reflected in the interplay between the collective and the individual. The dance itself is a play between the (‘natural’) group action and the (‘cultural’) individualised performance. The oscillation between the action of a group and the display of an individual also occur in whirling dances of couples interspersed with individual sung ditties. The social tenor, the transition from collective nature to a culture that is also individual, also concerns the practising of song repertoire, and it is an important factor in understanding cultural change. 3) the conscious-psychological tenor, in which music and musical behaviour are conscious manifestations of culture within historical processes, without necessary references to nature. The fundamental question in this aspect of discussion is the relative extent to which culture is given or created. There is no doubt that nature is given to man, whilst culture needs time. Reflection on the link between music and the social environment leads to the conclusion that nature tightens, while culture loosens, music’s bond with the situational-social context that is strictly ascribed to it. 4) the structural tenor of the musical work/behaviour, which highlights the microworld of nature-culture, particularly the oscillation of openness/change and closedness/ constancy of musical works or behaviours. The nature-culture model can be referred to the logic of development or stylistic change in musical output itself. Following that quartet of tenors, it is worth posing the question as to whether there exists a fifth, linking all the previous four, a ‘cosmic’, theological tenor in the symphony of nature-culture; in other words, whether there exists a ‘school’ of tenors.
Źródło:
Interdisciplinary Studies in Musicology; 2009, 8; 109-118
1734-2406
Pojawia się w:
Interdisciplinary Studies in Musicology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wybrane aspekty mitu w Hymnie homeryckim do Hermesa
Homeric hymn to Hermes: selected aspects
Autorzy:
Jarczyk, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046816.pdf
Data publikacji:
2013-12-31
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
the Homeric hymn to Hermes
invention of the lyre
music and paideia
the myth and the ritual
sacrifice
Opis:
The paper discusses how the major plot elements of the Homeric Hymn to Hermes (inventing the lyre, stealing Apollo's cattle and especially slaughtering it) tie in together to instruct the (male) youth on their prospective roles as responsible, cultured family supporting adults, warriors and members in their community's cults. It thus highlights the educational and paedagogical aspects of the myths featured in the poem's narrative part.
Źródło:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae; 2013, 23, 2; 17-68
0302-7384
Pojawia się w:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies