Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "risk of stroke" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Poziom wiedzy na temat profilaktyki przeciwzakrzepowej wśród pacjentów z migotaniem przedsionków
The level of knowledge about thromboprophylaxis among Patients with atrial fibrillation
Autorzy:
Chwalisz, Anna
Chojnacka-Kowalewska, Grażyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27311151.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Państwowa Akademia Nauk Stosowanych we Włocławku
Tematy:
migotanie przedsionków
profilaktyka przeciwzakrzepowa
terapia
doustne antykoagulanty
poziom wiedzy
ryzyko udaru mózgu
atrial fibrillation
anticoagulant prophylaxis
therapy
oral anticoagulants
level of knowledge
risk of stroke
Opis:
Wstęp. We współczesnej terapii pacjentów z migotaniem przedsionków, którzy należą do grupy szczególnie narażonej na udar mózgu, profilaktyczne leczenie przeciwkrzepliwe nabiera podstawowego znaczenia. Rozpoczęcie, a następnie właściwe monitorowanie długotrwałej terapii przeciwzakrzepowej, jest dla tej grupy chorych bardzo istotne. Stosowanie doustnych leków przeciwzakrzepowych znacznie zmniejsza ryzyko wystąpienia udaru niedokrwiennego mózgu, a co za tym idzie, zapewnia dłuższe przeżycie oraz uniknięcie trwałego kalectwa wśród chorych z migotaniem przedsionków. Cel. Ocena poziomu wiedzy pacjentów z migotaniem przedsionków na temat profilaktyki przeciwzakrzepowej na oddziałach wewnętrznych i kardiologii Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego we Włocławku. Materiał i metody. Grupę badaną stanowiło 100 osób (63 mężczyzn i 37 kobiet) z rozpoznanym migotaniem przedsionków, przyjmujących doustne leki przeciwzakrzepowe. Narzędziem badawczym był autorski kwestionariusz ankiety. W celu oceny ryzyka udaru niedokrwiennego mózgu w tej grupie chorych, zastosowano skalę CHA2DS2-VASc, a pytania dotyczące tych czynników umieszczono w ankiecie. Wyniki. Z przeprowadzonych badan wynika, że u każdego pacjenta z rozpoznanym migotaniem przedsionków stosowana jest profilaktyka przeciwzakrzepowa w postaci doustnych antykoagulantów. Większość chorych stosuje leki nowej generacji (NOAC), niewymagające ustalania dawki na podstawie znormalizowanego wskaźnika INR. U 51% badanych stwierdzono utrwalone migotanie przedsionków. Najliczniejszą grupę stanowili pacjenci w przedziale wiekowym 65–74 lat. Roczne ryzyko wystąpienia udaru mózgu u badanych wynosiło średnio 11%. W większości pacjenci prawidłowo odpowiadali na pytania dotyczące zasad postępowania podczas stosowania doustnych leków przeciwzakrzepowych, czynników nasilających i osłabiających działanie tych leków oraz objawów ich przedawkowania. Nie zaobserwowano istotnych różnic w poziomie wiedzy między badanymi kobietami a mężczyznami, natomiast większą wiedzą wykazali się pacjenci młodsi, lepiej wykształceni i deklarujący bardzo dobrą lub zadowalającą sytuację materialną. Wnioski. Badanie wykazało, że poziom wiedzy pacjentów, na temat profilaktyki przeciwzakrzepowej w migotaniu przedsionków, jest na dobrym poziomie i odpowiada aktualnej wiedzy medycznej.
Introduction. In modern therapy of patients with atrial fibrillation, which belongs to the group particularly at risk of stroke, prophylactic anticoagulation is of primary importance. The initiation and subsequent proper monitoring of longterm anticoagulation therapy is very important for this group of patients. The use of oral anticoagulants significantly reduces the risk of ischemic stroke, and thus ensures longer survival and avoidance of permanent disability among patients with atrial fibrillation. Aim. Assessment of the level of knowledge of patients with atrial fibrillation on thromboprophylaxis in internal departments and cardiology of the Provincial Specialist Hospital in Włocławek. Materials and methods. The study group consisted of 100 people (63 men and 37 women) with diagnosed atrial fibrillation, taking oral anticoagulants. The research tool was the author's questionnaire. To assess the risk of ischem-ic stroke in this group of patients, the CHA2DS2-VASc scale was used and ques-tions about these factors were included in the survey. Results. Studies show that anticoagulant prophylaxis in the form of oral anticoagulants is used in every patient with diagnosed atrial fibrillation. Most patients use new generation drugs (NOAC) that do not require dose adjustment based on a normalized INR. Persistent atrial fibrillation was found in 51% of the patients. The most numerous group were patients in the 65-74 age range. The annual risk of stroke in my subjects was on average 11%. In most cases, patients correctly answered questions about the rules of conduct when using oral anticoagulants, factors that increase and weaken the effects of these drugs and the symptoms of their overdose. There were no significant differences in the level of knowledge between the women and men studied, while younger, better educated patients who declared a very good or satisfactory material situ-ation showed more knowledge. Conclusions. The study showed that the level of patients' knowledge about antithrombotic prophylaxis in atrial fibrillation is at a good level and corresponds to current medical knowledge.
Źródło:
Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu; 2020, 5, 3; 24-53
2451-1846
Pojawia się w:
Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Homocysteina jako czynnik ryzyka uszkodzenia naczyń
Homocysteine as a risk factor of vascular damage
Autorzy:
Klimek, Andrzej
Adamkiewicz, Bożena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1029604.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Doppler sonography of cerebral arteries
MRI)
USG naczyń domózgowych
badania neuroobrazowe
czynniki ryzyka
hiperhomocysteinemia
hyperhomocysteinemia
ischemic stroke
neuroimaging studies (CT
risk factors
udar mózgu
Opis:
Physiologic role of homocysteine, one of sulfur-containing amino acids, is fairly well understood. During the last few years we are witnessing a trend to correlate hyperhomocysteinemia with blood vessel damage and pathogenesis of atheromatosis. Its role as a risk factor in cerebrovascular accidents (CVA) has been highlighted. In 100 patients with ischemic brain stroke, confirmed by neuroimaging studies (CT and/or MRI) and Doppler sonography of cerebral arteries, we have determined serum levels of homocysteine, vitamin B12 and folic acid. The same tests were performed in 40 controls with no pyramidal signs. Our results show a significant elevation of homocysteine level in CVA patients. In 28% of patients, the difference as compared with the control group was significant, thus indicating that hyperhomocysteinemia may constitute an independent risk factor for stroke. Sonography revealed the presence of vascular lesions and the number of vessels involved, while CT and/or MRI studies visualized areas of brain ischemia. High level of homocysteine did not correlate directly with the number of vessels involved. Noteworthy is that elevated homocysteine level may be controlled by supplementation with group B vitamins and folic acid. The level of homocysteine may be elevated in such neurologic diseases as dementia and Parkinson’s disease. Another noteworthy issue is hyperhomocysteinemia associated with prolonged administration of antiepileptic drugs in persons with epilepsy.
Rola homocysteiny – aminokwasu siarkowego jest w organizmie znana. W ostatnich latach próbowano łączyć hiperhomocysteinemię z uszkodzeniem naczyń krwionośnych i patogenezą miażdżycy. Zwrócono uwagę na jej rolę jako czynnika ryzyka w udarze mózgu. U 100 chorych z udarem niedokrwiennym mózgu – potwierdzonym w badaniu neuroobrazowym (CT i/lub NMR głowy) oraz w przeprowadzonym metodą Dopplera badaniu tętnic domózgowych (USG) – oznaczano w surowicy poziom homocysteiny oraz witaminy B12 i kwasu foliowego. U 40 osób z grupy kontrolnej (bez objawów piramidowych) dokonywano tych samych oznaczeń. Okazało się, że poziom homocysteiny w surowicy krwi był podwyższony w sposób istotny statystycznie. U 28% różnica ta była znaczna w porównaniu z grupą kontrolną, co wskazuje, że hiperhomocysteinemia stanowi niezależny czynnik ryzyka udaru mózgu. Badania USG pozwoliły na ustalenie zmian i ilości zajętych tętnic, z kolei badanie CT lub/i NMR ujawniało obszary niedokrwienia. Wysoki poziom homocysteiny nie korelował bezpośrednio z ilością zajętych naczyń. Interesujący jest fakt, że podwyższony poziom homocysteiny można regulować poprzez suplementację witaminami z grupy B i kwasem foliowym. Poziom homocysteiny bywa podwyższony w takich chorobach układu nerwowego, jak otępienie czy choroba Parkinsona. Zwraca uwagę hiperhomocysteina występująca w przebiegu długotrwałej terapii lekami przeciwpadaczkowymi u osób chorujących z powodu epilepsji.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2005, 5, 3; 194-199
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ polimorfizmu insercyjno-delecyjnego ACE na występowanie chorób sercowo-naczyniowych i udarów mózgu w ocenie współczesnych badaczy
Influence of insertion/deletion polymorphism of ACE on the incidence of cardiovascular diseases and stroke – modern scientists’ opinion
Autorzy:
Gaweł, Barbara
Gałka, Sabina
Wajgt, Andrzej
Mazurek, Urszula
Chłopicki, Bartosz
Głogowska-Ligus, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1061204.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
angiotensin II
angiotensyna II
cardiovascular diseases
cerebral stroke
polymorphism of angiotensin-converting enzyme
risk factors
czynniki ryzyka
udar mózgu
choroby sercowo-naczyniowe
polimorfizm genu kodującego konwertazę angiotensyny
Opis:
For many years strokes have been a priority research subject. The genetic background of strokes has been of particular interest during the last decade. Intensive research is conducted into the role of polymorphism of the genes whose protein products are involved in the mechanisms of the renin-angiotensin system. Especially interesting is the insertion/deletion (ID) polymorphism of the gene responsible for the encoding of the angiotensin- converting enzyme (ACE). The enzyme is a dipeptidyl carboxypeptidase transforming angiotensin I (Ang I) into angiotensin II (Ang II) and inactivating bradykinin. The gene of ACE was found in chromosome 17 in 1988 year. In 1990 Rigat et al. discovered polymorphism in the area of 3’ 16 intron of the ACE gene, located in band q23 of chromosome 17. DD homozygotes demonstrate a twice increased activity of the enzyme in plasma than II homozygotes, while ID heterozygotes demonstrate intermediate activity. The percentage of persons with high serum convertase activity (>40 nmol/min) is significantly greater among patients with arterial hypertension than in health persons. According to some researchers, the genotype DD, which is accompanied by higher ACE activity, may be an independent myocardial infarction risk factor, hyperplastic and dilatation cardiomyopathy, sudden cardiac death, and some complications of arterial hypertension. The D allele is a inconsiderable but independent risk factor for ischemic stroke. The investigation led among Polish population is evidenced that D allele is an independent risk factor for hemorrhage stroke.
W ostatnim dziesięcioleciu szczególne zainteresowanie budzi podłoże genetyczne udarów. Intensywne badania prowadzi się nad rolą polimorfizmu genów, których produkty białkowe są zaangażowane w mechanizmy działania układu renina-angiotensyna. Szczególne zainteresowanie wzbudził polimorfizm insercyjno-delecyjny (I/D) genu kodującego enzym konwertazę angiotensyny (ACE). Enzym jest dipeptydylokarboksypeptydazą przekształcającą angiotensynę I (Ang I) w angiotensynę II (Ang II) oraz inaktywującą bradykininę. Gen kodujący ACE zlokalizowany został w chromosomie 17. w roku 1988. W 1990 roku Rigat i wsp. wykryli istnienie polimorfizmu w okolicy 3’ 16. intronu genu dla ACE, zlokalizowanego w prążku q23 chromosomu 17. Homozygoty DD wykazują dwukrotnie większą aktywność enzymu w osoczu aniżeli homozygoty II, podczas gdy heterozygoty ID wykazują pośrednie aktywności. Odsetek osób z wysoką aktywnością konwertazy w surowicy (>40 nmol/min) jest znacząco większy u chorych na nadciśnienie tętnicze aniżeli u osób zdrowych. Według niektórych badaczy genotyp DD, któremu towarzyszy wyższa aktywność enzymu ACE, może być niezależnym czynnikiem ryzyka zawału serca, kardiomiopatii przerostowej i roztrzeniowej, nagłego zgonu sercowego oraz niektórych powikłań nadciśnienia tętniczego. Allel D jest nieznacznym, ale niezależnym czynnikiem ryzyka udarów niedokrwiennych mózgu. Badania przeprowadzone w populacji Polaków wykazały, że allel D jest niezależnym czynnikiem ryzyka udarów krwotocznych mózgu.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2006, 6, 1; 44-47
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies