Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "right of defence" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 37
Tytuł:
Podmiotowy zakres prawa do obrony w postępowaniu karnym w świetle art. 42 ust. 2 Konstytucji RP
Subjective Scope of the Right to Defense in Criminal Proceedings in the Light of Art. 42 sec. 2 of the Constitution of the Republic of Poland
Autorzy:
Karaźniewicz, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/6567768.pdf
Data publikacji:
2023-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
prawo do obrony
podejrzany
postępowanie karne
osoba podejrzana
criminal proceedings
the suspect
the right of defence
the suspected person
Opis:
Artykuł koncentruje się na porównaniu podmiotowego zakresu prawa do obrony określonego w art. 42 ust. 2 Konstytucji i wynikającego z art. 6 Kodeksu postępowania karnego. Orzecznictwo TK wskazuje na konieczność objęcia prawem do obrony każdej osoby, przeciwko której organ podejmuje ściganie, podczas gdy art. 6 k.p.k. przyznaje to prawo dopiero podejrzanemu i oskarżonemu. W artykule zwrócono uwagę przede wszystkim na sytuację osoby podejrzanej, której nie przedstawiono jeszcze zarzutów. Wątpliwości co do zakresu prawa do obrony tej osoby dotyczą głównie składanych przez nią oświadczeń, zarówno w związku z zatrzymaniem w czasie wysłuchania (zatrzymanego), jak i przesłuchania osoby podejrzanej w charakterze świadka. Analiza wszystkich praw i obowiązków osoby podejrzanej z punktu widzenia konstytucyjnego przekracza ramy niniejszego opracowania, zarysowano więc najważniejsze problemy oraz wskazano na możliwość prokonstytucyjnej wykładni prawa oraz potrzebę rozważenia ingerencji ustawodawcy.
The article focuses on the comparison of the personal scope of the right to defence specified in Art. 42 sec. 2 of the Constitution of the Republic of Poland and regulated in article 6 of the Code of Criminal Procedure. The jurisprudence of the Constitutional Tribunal indicates the need to extend the right of defence to any person against whom the authority undertakes prosecution, while article 6 CCP grants this right only to the suspect and the accused. The article draws attention to the situation of a suspected person who has not yet been charged. Doubts as to the scope of the right to defence relate to the statements made by this person both during the hearing (of the detained person) and during the interrogation as a witness. An analysis of all rights and obligations of this person from the constitutional point of view exceeds the scope of this study.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2023, 3(73); 181-193
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ćwik v. Poland (a few more thoughts on torture)
Autorzy:
Patora, Krystyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/45267567.pdf
Data publikacji:
2022-11-08
Wydawca:
Akademia Policji w Szczytnie
Tematy:
torture
witness testimony
prohibitions as to evidence
fruit of the poisonous tree
right of defence
unfair trial
drug trafficking
Opis:
This article focuses on confessions made as a result of torture, but infl icted not by a State agent, but by a third party, and not during, but outside of, preparatory proceedings. The position of the European Court of Human Rights in the judgment in the case of Ćwik v. Poland diverges from the current case law and as such is important for legal practice with respect to the use of the evidence obtained. In the judgment, the Court also presented an evaluation of a possible use of confessions as evidence to hand down a conviction in the proceedings concerning serious cross-border crime (trafficking of large amounts of drugs). This evaluation is very different to the uniform position of Polish courts examining this matter
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2022, 146(2); 233-242
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
PRAWO DO OBRONY JAKO PUBLICZNE PRAWO PODMIOTOWE
The Right of Self-defence as a Public Subjective Right
Autorzy:
Kil, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096766.pdf
Data publikacji:
2022-03-31
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
proces karny; prawo podmiotowe; prawo do obrony; uprawnienie procesowe; strona bierna; oskarżony; prawo represyjne; prawo publiczne.
criminal process; subjective right; right of self-defence; procedural rights; defending party; defendant; repressive law; public law.
Opis:
Artykuł poświęcono możliwości wykorzystania konstrukcji publicznych praw podmiotowych w dogmatyce prawa karnego procesowego, na przykładzie instytucji prawa do obrony. W opracowaniu zdefiniowano pojęcie prawa podmiotowego, jak również przedstawiono podstawowe założenia teoretyczne, prezentowane w prawoznawstwie na gruncie koncepcji praw podmiotowych. Odrębne rozważania poświęcono sposobowi definiowania w piśmiennictwie karnoprocesowym pojęć obrony, prawa do obrony oraz zasady prawa do obrony. W dalszej części publikacji przedstawiono argumenty przemawiające za uznaniem prawa do obrony za publiczne prawo podmiotowe, jak również wykazano teoretycznoprawne oraz praktyczne implikacje, wynikające z zakwalifikowaniaprawa do obrony do kategorii publicznych praw podmiotowych.
This article examines the possibility of applying the construction of public subjective rights in the dogma of procedural criminal law, as exemplified by the institution of the right of self-defence. The article gives a definition of the concept of subjective rights and outlines the basic theoretical principles presented in jurisprudence with regard to subjective rights. It also considers the way the terms defence, right of self-defence and the principle of the right of self defence are defined in publications on procedural criminal law. Te article then goes on to present arguments in favour of the recognition of the right of self-defence as a public subjective right, and shows what the theoretical and practical legal implications would be if the right of self-defence were qualified as a public subjective right.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2022, 22, 1; 195-222
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sądy pokoju a prawo do ochrony prawnej - głos w dyskusji
Justice of the Peace Courts and the Right to the Protection of the Law – a Voice in the Discussion
Autorzy:
Grudecki, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035952.pdf
Data publikacji:
2022-02-28
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
prawo do obrony
wymiar sprawiedliwości
sądy pokoju
prawo do ochrony prawnej
zasada rzetelnego procesu
judicial system
justice of the peace courts
right to the protection of the law
the principle of a fair trail
the right to the defence
Opis:
The article discusses the demand for the introduction the institution of the justice of the peace into the Polish judicial system. The aim of the article is to examine the admissibility of this change as intended by the Ministry of Justice from the perspective of the right to legal protection. The author presents the advantages and disadvantages of justices of the peace, placing particular emphasis on the postulate of legal education of candidates for justices of the peace, as well as mentioning the proper way of selecting and financing them. He concludes that the requirement of a legal education or basic legal knowledge of candidates for justices of the peace is essential, as is the need to ensure the appointment that guarantees their greatest judical independence. In another case, the parties will not have adequate legal protection. In his research, the author uses the dogmatic method.
Artykuł omawia postulat wprowadzenia do polskiego systemu wymiaru sprawiedliwości instytucji sądownictwa pokoju. Celem artykułu jest zbadanie dopuszczalności tej zmiany w kształcie postulowanym przez Ministerstwo Sprawiedliwości z perspektywy prawa do ochrony prawnej. Autor przedstawia zalety i wady sądów pokoju, kładąc szczególny nacisk na postulat wykształcenia prawniczego kandydatów na sędziów pokoju, a także wspominając o właściwym sposobie ich wyboru i finansowania. Dochodzi do wniosków, zgodnie z którymi wymóg wykształcenia prawniczego lub posiadania podstawowej wiedzy prawniczej u kandydatów na sędziów pokoju jest niezbędny, tak samo, jak konieczność zapewnienia powołania gwarantującego ich największą niezawisłość. W innym przypadku nie jest możliwe zagwarantowanie stronom postępowań sądowych należytej ochrony prawnej. Autor w swoich badaniach posługuje się metodą dogmatyczną.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2022, 1 (65); 137-150
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dopuszczalność orzeczenia przez sąd odwoławczy wyrokiem łącznym kary łącznej po raz pierwszy albo orzeczenia jej w zakresie innym niż orzekł sąd pierwszej instancji. Glosa do uchwały składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 28 czerwca 2018 r. (I KZP 3/18, OSNKW 2018, nr 8, poz. 55)
Admissibility of the Issuing Cumulative Penalty in Cumulative Judgement by Appeal Court for the First Time or Issuing That Penalty Within the Different Scope of Punishment: Commentary on the Resolution of the Panel of 7 Judges of the Supreme Court of 28 June 2018 (I KZP 3/18, OSNKW 2018, no. 8, item 55)
Autorzy:
Marko, Dawid
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096377.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
criminal procedure
appeal court
principle of two-instance court proceedings
access to court
right of defence
cumulative judgement
postępowanie karne
sąd odwoławczy
zasada dwuinstancyjności
dostęp do sądu
prawo do obrony
wyrok łączny
Opis:
W glosie poruszono problem dopuszczalności orzeczenia przez sąd odwoławczy po raz pierwszy kary łącznej lub wymierzenia jej w zakresie innym niż sąd pierwszej instancji z punktu widzenia zasady dwuinstancyjności, dostępu do sądu i prawa do obrony. Dokonując analizy rozwiązań konstytucyjnych i konwencyjnych, autor podejmuje próbę udzielenia odpowiedzi na pytanie, jaki jest zakres uprawnienia sądu odwoławczego do zmiany wyroku łącznego sądu pierwszej instancji. Rozważania prowadzą do wniosku, że ani art. 176 ust. 1 Konstytucji RP, ani art. 6 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka (EKPC) i uzupełniający jego treść art. 2 Protokołu nr 7 do EKPC, jak również art. 14 ust. 5 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych zasadniczo nie stoją ku temu na przeszkodzie, co powinno znaleźć odzwierciedlenie w procesie wykładni art. 437 § 2 Kodeksu postępowania karnego. Zdaniem autora wątpliwości, z omawianej perspektywy, budzi jednak sytuacja, w której sąd odwoławczy miałby uwzględnić przy wymierzaniu kary łącznej karę jednostkową nieznaną, z różnych względów, sądowi pierwszej instancji, czemu szczególnie poświęcono część rozważań i uwag krytycznych.
The commentary raises the problem of the admissibility of the issuing cumulative penalty in cumulative judgement by appeal court for the first time or issuing that penalty within the different scope of punishment, from the perspective of the power to alter decisions of a court of the first instance, the principle of two-instance court proceedings, access to court and the right of defence. By discussing the essence of the constitutional and convention provisions, the author attempts to answer the question what the scope of the appeal court’s power is to alter cumulative judgement issued in the first instance, by concluding that neither Article 176 (1) of the Polish Constitution, nor Article 6 of the European Convention on Human Rights (ECHR) and Article 2 of Protocol no. 7 to the ECHR supplementing its content, as well as Article 14 (5) of the International Covenant on Civil and Political Rights in principle stand in the way of such an approach, which should be reflected in the process of interpretation of Article 437 (2) of the Code of Criminal Procedure. However, in the author’s opinion, doubts arise, from the perspective discussed above, if the appellate court were to take into account, when imposing the cumulative penalty, a unit judgement unknown, for various reasons, to the court of first instance, to which a special part of the considerations and critical remarks is devoted.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 4; 655-674
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Postępowanie dowodowe na rozprawie głównej bez udziału oskarżonego w świetle art. 378a Kodeksu postępowania karnego a standardy rzetelnego procesu
Taking evidence at a main hearing without the participation of the accused in the light of Article 378a of the Code of Criminal Procedure and the standards of a fair trial
Autorzy:
Badowiec, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037235.pdf
Data publikacji:
2021-12-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
right to defence
fair trial
amendment to the Code of Criminal Procedure
accused
prawo do obrony
rzetelny proces
nowelizacja k.p.k.
oskarżony
Opis:
Celem artykułu jest przestudiowanie nowej regulacji, tj. przepisu art. 378a k.p.k., wprowadzonego nowelizacją z 19 lipca 2019 r., w kontekście standardów rzetelnego procesu. Prawo do obrony, które jest także elementem standardu rzetelnego procesu, przysługuje każdemu od chwili wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego aż do wydania prawomocnego wyroku. Istotne jest, że prawo do obrony musi być zagwarantowane proceduralnie po to, aby miało charakter realny i efektywny. W opracowaniu powołane i omówione zostały standardy: konstytucyjny, unijny oraz strasburski, a następnie na ich podstawie przeanalizowano treść art. 378a k.p.k. Rozważania prowadzą do wniosku, że przewidziana w art. 378a k.p.k. możliwość przeprowadzenia czynności dowodowych podczas usprawiedliwionej nieobecności oskarżonego lub jego obrońcy jest nie do pogodzenia z obecnie obowiązującymi standardami rzetelnego procesu.
The aim of the article is to study a new regulation: the provision of Article 378a of the Code of Criminal Procedure (CCP), introduced with the amendment of 19 July 2019 in the context of fair trial standards. The right to defence, which is also an element of the fair trial standard, is vested in everyone from the moment when criminal proceedings are instituted against them until a final judgment is issued. It is important that the rights of defence must be procedural in order to be real and effective. The study refers to and discusses the following standards: constitutional, EU and Strasbourg, and then analyse the content of Article 378a of the CCP. The considerations lead to the conclusion that the possibility of taking evidence during the justified absence of the accused or his lawyer provided for in Article 378a of the CCP is incompatible with the current standards of a fair trial.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2021, 83, 4; 93-105
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pozaustawowy kontratyp działania w ramach uprawnień wynikających z prawa do obrony w kontekście nowelizacji art. 233 §1 Kodeksu karnego
Non-statutory justification of action within the framework of entitlement which results from the right of defence in the context of the amendment of Art. 233 §1 of the Criminal Code
Autorzy:
Lapawa, Dominika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035709.pdf
Data publikacji:
2021-05-10
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
instances of justification of action
the right to defence
giving false testimony
the actual perpetrator of a crime
Opis:
The work is devoted to the non-statutory justification of action in the scope of the right to defence, whose purpose was the exclusion of criminal responsibility for giving false testimony by a witness – the actual perpetrator – in his or her case. It was emphasised that the defence which heretofore resulted from Art. 182 and 183 kk was insufficient for the witness. One discussed inter alia the legal basis of the justification, its constituent elements, one indicated the  controversies which were caused by the concept of justification, and which to a great extent were associated with the violation, by the Supreme Court, of the constitutional principle of the tripartite division of powers and with the substantive and temporal limits of the right to defence which result both from the norms of international and domestic law. One indicated the position of the representatives of the doctrine as to the concept of justification. Scholarship on the subject, even though it did not take a uniform stand in reference to the problem in question, basically discerned the necessity of the improvement of the situation of the witness – the actual perpetrator, who, testifying in his or her own case, would run the risk of self-incrimination. The considerations of the doctrine resulted in numerous alternative propositions de lege ferenda. In the work, one suggests to seek such a solution in the substantive approach to the nemo se ipsum accusare tenetur rule. Then it was emphasised that the problem of justification once again became the subject of discussion owing to the amendment issued on 11 March 2016 about the modification of the act of law – The Code of Criminal Procedure and certain other acts of law Art. 233 §1a kk. At that time one penalised the behaviour of a witness, who in fear of criminal liability to be faced by the witness or his relatives gives false testimony or conceals the truth. For the sake of recapitulation, one indicated that the amendment which was described above rendered the justification in question invalid, and the perpetrator who is heard in a court of law as a witness continues de lege lata to be entitled to use the right to refuse to answer the question from Art. 183 §1 kpk. One emphasised that the doctrine recurrently discerned the shortcomings of defence which result from Art. 183 §1 kpk. Above all the institution from Art. 183 §1 kpk was not intended for a witness – the actual perpetrator. Therefore, in the article, in order to realise the warranty nature of the entitlement in question one suggests that this admonishment should be rendered obligatory, so that every witness would be aware that the right exists and that he or she may exercise it.
Źródło:
Problemy Prawa Karnego; 2018, 28, 2; 91-123
0208-5577
2353-9712
Pojawia się w:
Problemy Prawa Karnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawo oskarżonego do obrony a dowód z przesłuchania niewolnika w rzymskim procesie karnym
Defence Right of the Accused and the Evidence from Slave’s Testimony in the Roman Criminal Procedure
Autorzy:
Chmiel, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2095903.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Roman criminal procedure
accused
defence right of the accused
evidence from the interrogation of a slave
quaestio de servis pro domino
rzymski proces karny
oskarżony
prawo oskarżonego do obrony
dowód z przesłuchania niewolnika
Opis:
This article presents the question of the accused’s right to defend himself in the light of the prohibition of interrogation of slaves in favour of their masters (quaestio de servis pro domino) expressed both in non-legal texts and in the writings of the jurists of the classical period, and in the imperial constitutions. It has been shown in the paper that the prohibition constituted a quite interesting procedural solution, which, in fact, did not entirely exclude the right of the accused owner to defend himself during the criminal trial. The testimony of the slave his master demanded to be interrogated as part of broadly understood iudicium publicum was therefore regarded as subsidiary (auxiliary) evidence. The admissibility of the evidence from the interrogation of a slave pro domino was within the discretionary power of the judge, the scope of which, however, was in this case statutorily defined. Seemingly restrictive procedural solutions concerning the admissibility of slave testimony introduced in criminal cases in Roman law in various historical periods did not contradict the main procedural principles developed by the Quirites over the centuries and known to this day.
W niniejszym artykule przedstawiono zagadnienie prawa oskarżonego do obrony w świetle wyrażonego – zarówno w tekstach nieprawniczych, jak i w pismach jurystów okresu klasycznego oraz w konstytucjach cesarskich – zakazu przesłuchań niewolników na rzecz pana (quaestio de servis pro domino). Wykazano, że zakaz ten stanowił dość ciekawe rozwiązanie procesowe, które w rzeczywistości nie wykluczało w zupełności prawa oskarżonego właściciela do obrony podczas procesu karnego. Zeznania niewolnika, którego przesłuchania domagał się jego pan w ramach szeroko pojętego iudicium publicum, były traktowane jako dowód subsydiarny (posiłkowy). Dopuszczalność dowodu z przesłuchania niewolnika pro domino została pozostawiona dyskrecjonalnej władzy sędziego, której zakres został jednak w takim przypadku w ustawowy sposób zakreślony. Z pozoru restrykcyjne rozwiązania procesowe dotyczące dopuszczalności zeznań niewolników, wprowadzane w sprawach karnych w prawie rzymskim w różnych okresach historycznych, nie stały w sprzeczności z naczelnymi zasadami procesowymi wypracowanymi przez Kwirytów na przestrzeni wieków, a znanymi po dziś dzień.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 5; 107-121
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Криминализация нарушения права на защиту как средство его обеспечения (опыт национального нормотворчества)
Criminalisation of violation of the right to defence as a remedy for its enforcement (national legislative experience)
Autorzy:
Zhytnyi, Oleksandr
Spiridonov, Mykhailo
Vasyliev, Andrii
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1732308.pdf
Data publikacji:
2021-04-14
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
право на защиту
обвинение
уголовное право
уголовная ответственность
конституционные принципы уголовного процесса
общеевропейские правовые ценности
криминализация
right to defence
prosecution
criminal law
criminal liability
constitutional principles of
criminal procedure
European legal values
criminalisation
Opis:
Аннотация B статье рассматривается возможность признания права на защиту самостоятельным объектом уголовно-правовой охраны с учетом процессуальных, конституционных, международно-правовых и общеевропейских аспектов его ценности. В качестве методологического инструментария для реализации исследовательской задачи выбраны системно-структурный, диалектический и компаративный методы, а также аксиологический (ценностный) подход. В результате исследования выявлены возможные модели криминализации нарушений права на защиту.
The opportunity of admission of the right to defence as an independent object of criminal law protection is analysed in this article. Such opportunity has been considered with the reference to the procedural, constitutional, international law and European aspects of the value of this right. The system-structural, dialectical and comparative methods, as well as the axiological (value) approach were chosen as a methodology for the implementation of the research task. The potential models of criminalisation of violation of the right to defence have been identified as a result.
Źródło:
Przegląd Europejski; 2021, 1; 191-199
1641-2478
Pojawia się w:
Przegląd Europejski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Access to a Lawyer in Proceedings for Minor Offences Under Polish and European Union Law
Autorzy:
Bień-Węgłowska, Iwona Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/915729.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
access to a lawyer
right of defence
directive 2013/48/eu
ex-officio defence counsel
directive 2016/1919/eu.
Opis:
The Article deals with the opportunity for a suspected person and the passive party in the proceedings for offences to exercise the right of access to a lawyer and the right of legal counsel. The aim of the article is to provide a comparative legal analysis of the provisions of the Code of Procedure in Minor Offences against the background of the EU guarantees under Directives 2013/48/EU and 2016/1919/EU. Directive 2013/48/EU deals with one of the two aspects of the aforementioned right: namely the right of access to a lawyer for suspects and accused persons in criminal proceedings, while the right to legal aid and to state-guaranteed legal assistance in certain circumstances is regulated by Directive 2016/1919/EU.
Źródło:
Review of European and Comparative Law; 2020, 41, 2; 175-196
2545-384X
Pojawia się w:
Review of European and Comparative Law
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Refusal to adjourn a hearing due to the defender’s being ill vs. execution of the right of defence - comments on Article 378a § 1 of the Polish Code of Criminal Procedure
Autorzy:
Ignasiak, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1595884.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
principle of the right of defence
procedural safeguards
adjournment of the term of a hearing
Opis:
The object of this paper constitutes the issue regarding the principle of the right of defence in Polish criminal proceedings in the context of the new regulation included in Article 378a par. 1 of the Code of Criminal Procedure, which came into effect on 5 October 2019 (as a result of the entry into force of the Act of 19 July 2019 amending the Act on the Code of Criminal Procedure and certain other acts, Dz.U. (Journal of Laws) of 2019 item 1694). To be precise, the court’s refusal to take into consideration the defender’s motion for adjournment of the term of a hearing due to his or her illness confirmed with a sick leave issued by a pathologist. The aim of this study was to draw attention to the questionable character of the afore- mentioned Article in terms of the procedural safeguards of the accused. The paper presents the circumstances, as well as the state of proceedings, indicating the evidence of violation of the principle of the right of defence in criminal proceedings by improper application of Arti¬cle 378a par. 1 of the Code of Criminal Procedure. A formal-dogmatic method has been used. Furthermore, the author’s intention was to present the irrationality of the Polish legisla¬tor introducing solutions contrary to the model of criminal procedure, including, in particu- lar, violation of the constitutionally guaranteed rights of the accused.
Źródło:
Acta Iuris Stetinensis; 2020, 30, 2; 21-33
2083-4373
2545-3181
Pojawia się w:
Acta Iuris Stetinensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Directive (EU) 2019/1 as Another Brick into Empowerment of Slovak Market Regulator
Autorzy:
Kováčiková, Hana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2159130.pdf
Data publikacji:
2019-12-12
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
Tematy:
competition law
Antimonopoly Office
safeguards
principle of good
administration
right to the defence
right to be heard
right to access the file
conflict of interest
effectivity
enforcement
avoidance of responsibility
Opis:
The paper analyses the legal challenges brought to the Slovak competition law by Directive (EU) 2019/1 of the European Parliament and of the Council of 11 December 2018 to empower the competition authorities of the Member States to be more effective enforcers and to ensure the proper functioning of the internal market. The author selected particular issues from Slovak competition law and compares the state-of-the-art national situation with corresponding parts of this harmonising act. In the paper, specific attention will be given to compliance with safeguards, to the regulation of conflict of interest, to the examination of the effectiveness of enforcement, and to the possibilities of undertakings to avoid their responsibility for the breach of competition law. As the Member States have time for the transposition until 4 February 2021, this paper may initiate the debate on what to improve in Slovak legislation to achieve the goals set in this Directive.
L’article analyse les défis juridiques qui ont été soumis au droit slovaque de la concurrence par la directive (UE) 1/2019 afin d’habiliter les autorités de concurrence des États membres à mieux faire respecter les règles et à assurer le bon fonctionnement du marché intérieur. L’auteur a choisi des questions particulières du droit slovaque de la concurrence et il compare la situation nationale actuelle avec les éléments correspondants de la présente loi d’harmonisation. Dans cet article, une attention particulière est accordée au respect des garanties, à la réglementation des conflits d’intérêts, à l’examen de l’efficacité de l’application et à la possibilité pour les entreprises d’éviter leur responsabilité en cas de violation du droit de la concurrence. Du fait que les États membres ont jusqu’au 4 février 2021 pour transposer la directive, le présent article peut lancer le débat sur les améliorations à apporter à la legislation slovaque pour concrétiser les objectifs fixés dans cette directive.
Źródło:
Yearbook of Antitrust and Regulatory Studies; 2019, 12, 20; 149-172
1689-9024
2545-0115
Pojawia się w:
Yearbook of Antitrust and Regulatory Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Facoltà speciali all’indomani della riforma del diritto penale canonico. Linee di sviluppo normativo
Special faculties in the light of the reform of criminal canon law. Guidelines for normative development
Autorzy:
Michowicz, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806869.pdf
Data publikacji:
2019-11-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
specjalne uprawnienia
prawo karne
prawo do obrony
utrata stanu duchownego
in iure condendo
special faculties
criminal law
right of defence
dismissal from the clerical state
process in iure condendo
Opis:
Autor niniejszego artykułu analizuje treść szczególnych Uprawnień nadanych przez papieża Benedykta XVI trzem dykasteriom Kurii Rzymskiej celem udoskonalenia i szybszego uskutecznienia procedur in poenam względem tych wiernych, zwłaszcza duchownych, którzy dopuścili się poważnych przestępstw przeciwko wierze i obyczajom. Krytyczna refleksja tak nowych factispecies, jak i zaproponowanych procedur prawnych koncentruje się na ukazaniu nie tylko prowizorycznego charakteru szczególnych Uprawnień, i stawia sobie za cel również wskazanie możliwych rozwiązań karnoprawnych w świetle zapowiedzianej w 2010 r. gruntownej reformy Księgi VI obowiązującego Kodeksu Prawa Kanonicznego. Rozwiązania przyjęte przez Kongregacje Doktryny Wiary, Duchowieństwa i Ewangelizacji Narodów, zwłaszcza w kwestii przeniesienia do stanu świeckiego duchownych – uznanych winnymi zarzucanych im przestępstw – budzą wśród doktryny uzasadnione pytania dotyczące spójności norm kanonicznych, wskazując na konieczność promulgacji ius novissimum, regulującego ten aspekt życia Kościoła. Uzyskane wnioski sugerują, że reforma winna gwarantować domniemanemu przestępcy prawo do obrony, uwzględniając równocześnie konieczność efektywniejszego działania ze strony kompetentnej władzy kościelnej poprzez aktualizację odpowiednich dróg proceduralnych.
The main purpose of this doctrinal contribution was to analyze the special faculties, recently promulgated, and granted by the Supreme Pontiff Benedict XVI to three Congregations of the Roman Curia responsible for Doctrine of the Faith, Evangelization of Peoples, and the Clergy, to streamline in poenam procedures with relation to those faithful, especially clerics, who committed grave crimes against the faith and customs. This critical analysis of both new details and proposed legal procedures aims to demonstrate the provisional nature of particular Faculties and intends to propose possible solutions under criminal law in the light of the intended overhaul of Book VI. The solutions adopted by the Congregations, especially regarding transfers of secular clerics into the secular state, raise justified doubts as to the consistency of the canonical norms, pointing to the necessity to promulgate ius novissimum, which would regulate this aspect of ecclesiastical life. The obtained results suggest that the reform should guarantee an alleged perpetrator a right to defence, calling for more effective functioning of competent ecclesiastical organs by bringing particular procedural means up to date.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2014, 24, 2; 95-112
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
New Scenarios of the Right of Defence Following Directive 1/2019
Autorzy:
Rea, Marialaura
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2159126.pdf
Data publikacji:
2019-12-12
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
Tematy:
right of defence
due process
ECN+ Directive
National Competition
Authorities
European Commission
Opis:
The purpose of this paper is to analyze the effects of Article 3 of Directive 1/2019 when transposing it by Member States. The incompleteness and vagueness of Article 3 of Directive 2019/1 could cause non-harmonization in the various EU Member States, especially those in Eastern Europe, of the right of defence for the defendant party in the antitrust procedure. More specifically, to avoid this effect, Member States must adapt to European standards. In doing so, the paper intends to shed some light on how the right of defence is protected by the European Commission during competition proceedings.
Le présent article a pour objectif d’analyser les effets de l’article 3 de la directive 1/2019 lors de sa transposition par les États membres. Le caractère incomplet et imprécis de l’article 3 de la directive 1/2019 pourrait provoquer une non-harmonisation dans les différents États membres de l’UE, notamment en Europe orientale, des droits de la défense dans la procédure en matière de concurrence. Plus précisément, pour éviter cet effet, les États membres doivent s’adapter aux normes européennes. Le présent article entend apporter un éclairage sur la manière dont les droits de la défense sont protégés par la Commission européenne dans le cadre des procedures en matière de concurrence.
Źródło:
Yearbook of Antitrust and Regulatory Studies; 2019, 12, 20; 111-126
1689-9024
2545-0115
Pojawia się w:
Yearbook of Antitrust and Regulatory Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ochrona praw oskarżonego w Kościele, w szczególności w kanonicznym procesie karnosądowym
Protection of the Defendant’s Rights in the Church, Especially in a Penal Judicial Trial
Autorzy:
Miziński, Artur Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806964.pdf
Data publikacji:
2019-11-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
proces karny
ochrona praw
prawo do obrony
oskarżony
defendant
penal trial
protection of rights
right to defence
Opis:
The primary goal of the Church as a community is leading the faithful to the fulfilment of their vocation, Therefore, the salvation of souls appears to be the supreme right of the Church (salus animarum suprema lex). The Church has been aware of this mission since its beginnings. The governing function, apart from the educational and sanctifying functions, plays a significant role through enactment and execution of legal norms. Generally, the judicial power of the Church is of a pastoral character due to its very nature. Settlement of disputes should proceed in the spirit of Christian love. However, because of human nature, some disputes must be taken to court. The judicial (and penal) apparatus of the Church is founded on respect for human dignity and rights, including those of the defendant. The need to give the defendant, who is a side in a trial, all due powers is extremely important. The current code gives priority to the defendant's right to defence, which encompasses all other rights that he or she has at a trial. Appropriate protection of the defendant's rights is necessary due to the severity of the administered or declared penalty. A fair judgment, to which the faithful always have a right, should be passed in accordance with the letter of law, but also with canonical rightness. The norms of the canonical penal judicial trial include detailed regulations that demonstrate the considerable level of protection of the defendant's rights in this type of action. The application of these norms significantly influences the defence itself, which is full and active. In order to provide the defendant with a full protection of his rights, the legislator indicates the special rights of the defendant on trial (obligatory presence of a defence lawyer; the necessity for the defendant to accept the counsel's decision not to appeal; the defendant's right to the last word in a dispute; presumption of innocence; no obligation to confess to crime and swear an oath) and the possibility to use the discretionary powers of the judge, who can mitigate the penalty measured, or even replace it with a penance. The ecclesiastical legislator makes it permissible for the defendant to appeal the sentence which they deem unjust or invalid. All these regulations demonstrate the full range of protection provided to the indicted person who belongs to the ecclesiastical community.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2007, 17, 1; 141-165
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 37

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies