Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "rewitalizacja językowa" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Language Preservation and Revitalisation Strategies. The Case of the Norman Language in France
    Strategie konserwacji i rewitalizacji języka. Przypadek języka normandzkiego we Francji
    Autorzy:
    Chowaniec, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/40266480.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    rewitalizacja językowa
    żywotność języka
    języki zagrożone wyginięciem
    język normański
    postawy językowe
    language revitalisation
    language vitality
    endangered languages
    Norman
    language attitudes
    Opis:
    One of the most fundamental issues in sociolinguistics today is the growing number of moribund languages that need urgent attention regarding their revitalisation. While there are many language communities that have succeeded in implementing effective language planning strategies, there are still languages that are severely endangered and in need of further support. The present paper examines the current situation of the Norman language. Norman is a severely endangered language. For the last four years, Norman authorities have been implementing various initiatives involving promotion and documentation of the language. The results of the surveys conducted for the purpose of writing this paper allow conclusions to be formed, regarding the attitudes and commitment shared in the Norman-speaking community.
    Jednym z najbardziej naglących problemów współczesnej socjolingwistyki jest rosnąca liczba języków zagrożonych wyginięciem, które wymagają pilnej uwagi w zakresie ich rewitalizacji. Chociaż istnieje wiele społeczności językowych, którym udało się wdrożyć skuteczne strategie planowania językowego, nadal istnieją języki, które są poważnie zagrożone i wymagają dalszego wsparcia. Celem tego artykułu jest bliższe przyjrzenie się obecnej sytuacji języka normandzkiego. Normandzki jest językiem poważnie zagrożonym. Władze regionu Normandii od około czterech lat realizują różne inicjatywy dotyczące promocji i dokumentacji języka. Wyniki badań ankietowych przeprowadzonych na potrzeby tego artykułu pozwoliły sformułować wnioski na temat postaw językowych podzielanych w normandzkojęzycznej części społeczności.
    Źródło:
    Białostockie Archiwum Językowe; 2023, 23; 43-60
    1641-6961
    Pojawia się w:
    Białostockie Archiwum Językowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Ale to chyba nie jest wilamowskie”. Mniej znane wyznaczniki odrębności kulturowej Wilamowian
    “But this doesn’t look Vilamovian”: Lesser-Known Determinants of the Cultural Distinctiveness of Vilamovians
    Autorzy:
    Król, Tymoteusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/44929516.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    Wilamowianie
    etniczność
    rewitalizacja językowa
    wielojęzyczność
    tradycyjne jedzenie
    Vilamovians
    ethnicity
    language revitalisation
    multilingualism
    traditional food
    Opis:
    Researchers who study Wilamowice regard the costume and language as the main determinants of the cultural distinctiveness of the Vilamovians. The representatives of this ethnic group themselves also presented them as the most important. This was probably the case before 1945, when the folk dress and language began to disappear due to the post-war persecutions. Today, they still remain important markers of Vilamovianness, but are rarely used in everyday life. The article presents the determinants of Vilamovian distinctiveness that are important for contemporary Vilamovians, especially for young people involved in linguistic revitalisation. These are, among others, Vilamovian Polish, multilingualism, Vilamovian Christmas songs, Vilamovian-style scrambled eggs, Vilamovian Christmas Eve noodles and drinking from one glass. Although they are also found in other regions, including nearby villages, they are an equally important attribute of Vilamovianness for many Vilamovians. More important than their “objective” uniqueness is the fact that during the research carried out by the author, particularly young people from Wilamowice considered them appropriate for expressing their identity and the cultural distinctiveness related to it. Perhaps in the future some of them will become more important for Vilamovians than the costume or language. Ethnic boundaries are not the result of members of an ethnic community having a separate culture, but of their actions in order to distinguish themselves from others.
    Badacze zajmujący się Wilamowicami za główne wyznaczniki odrębności kulturowej Wilamowian uznają strój i język. Również sami przedstawiciele tej grupy etnicznej prezentowali je jako najważniejsze. Tak było zapewne przed 1945 rokiem, lecz w wyniku powojennych prześladowań zaczęły one zanikać. Dziś nadal stanowią ważne markery wilamowskości, rzadko używane są jednak na co dzień. W artykule przedstawiono wyznaczniki wilamowskiej odrębności, które ważne są dla współczesnych Wilamowian, szczególnie dla młodzieży zaangażowanej w rewitalizację językową. Są to m.in. wilamowska polszczyzna, wielojęzyczność, pastorałka wilamowska, jajecznica po wilamowsku, wilamowskie kluski wigilijne i picie wódki z jednego kieliszka. Choć występują również w innych regionach, także w okolicznych wsiach, stanowią dla wielu Wilamowian równie ważny atrybut wilamowskości. Ważniejsze niż ich „obiektywna” niepowtarzalność jest to, że podczas przeprowadzanych przez autora badań szczególnie młodzi Wilamowianie uważali je za odpowiednie do wyrażania swojej tożsamości i związanej z nią odmienności kulturowej. Być może niektóre z nich staną się w przyszłości dla Wilamowian ważniejsze niż strój lub język. Granice etniczne bowiem nie są efektem posiadania przez członków grupy etnicznej odrębnej kultury, ale ich działania w celu odróżnienia się od innych.
    Źródło:
    Adeptus; 2022, 19
    2300-0783
    Pojawia się w:
    Adeptus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czym jest dla dzisiejszych Wilamowian język wilamowski? Różne funkcje, różne postawy językowe
    Autorzy:
    Król, Tymoteusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/687255.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Ludoznawcze
    Tematy:
    Wilamowice
    Wymysorys
    wilamowski
    rewitalizacja językowa
    mniejszości etniczne
    języki mniejszościowe
    Vilamovian
    Wilamowicean
    language revitalization
    ethnic minorities
    minority languages
    Opis:
    Wilamowice są miastem wyjątkowym głównie ze względu na język wilamowski, który przywieziony został przez trzynastowiecznych osadników i mimo trudnej historii Wilamowian przetrwał do dzisiaj. Z powodu powojennych zakazów, wysiedleń i wywózek do obozów pracy, zakłócony został wśród mieszkańców przekaz międzypokoleniowy. Dzieci mówiące jedynie po wilamowsku były tego języka przymusowo oduczane, co doprowadziło wśród wielu z nich do traumy na całe życie – ojczysty język wilamowski został zapomniany, a było już za późno, by akwizycja języka polskiego nastąpiła w sposób naturalny. Wiele osób uważa dziś, że nie zna wilamowskiego, jednak rozmawiając po polsku o stroju, tradycjach czy wartościach kojarzonych mocno z tożsamością wilamowską, używa zapożyczeń z tego języka, uważając, że oddają one lepiej sens ich wypowiedzi. Mimo prognoz, że język wilamowski zaniknie całkowicie jeszcze w XX wieku, u progu drugiej dekady XXI wieku rozpoczęto jego program rewitalizacyjny, w który zaangażowały się Uniwersytet Warszawski i Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz naukowcy zagraniczni. Wymysiöeryś wprowadzany jest do szkoły, organizowane są spotkania dla osób należących do kilku generacji. W rewitalizację włączyli się sami Wilamowianie. Wzrosła znajomość oraz częstotliwość używania języka wśród młodzieży, zaczął on spełniać funkcję komunikacyjną, ale także coraz częściej tożsamościową oraz funkcję kodu zrozumiałego tylko dla wąskiego grona osób.
    What makes the Wilamowice town so unique is the original language, Wymysorys. Vilamovian was brought to Poland by the settlers from the Western Europe and survived through the historical storms in the region till today. However,  due to the after-Second World War suppressions of the German-like speaking community – bans of using the language, population displacement and deportations to the labor camps – the intergenerational knowledge transfer was disrupted. Children for whom the Vilamovian was their first language were being force to “unlearn” the language on the behalf of the dominating Polish. This violent political practice resulted in life-lasting trauma and unbreakable fear of speaking Vilamovian. Their native language was being forgotten by the post-war generations, although it was too late for them to naturally canvass Polish instead. Accordingly, a number of people declaring to do not know Wymysorys use particular words from it, while talking in Polish about traditional Vilamovian clothing, customs and values, deeply associated with Vilamowian identity. Contradictory to the earlier predications that Vilamowian language will die completely by the end of the 20th century, in the being of the second decade of the 21st century the dedicated revitalization program was introduced in the region. The initiative engaged scientists from major Polish universities – the University of Warsaw, Adam Mickiewicz University in Poznań – as well as foreign scholars. Wymysorys was introduced to the curriculum of the local schools and the intergenerational meetings are being held regularly. After some time, the Vilamovians also engaged into the revitalization program, even though there are strong differences in their linguistic bases. Today, the knowledge and use of Vilamowian is vividly growing amongst the young. The language once almost forgotten starts not only to gain back its communicative function, but more and more often takes upon a functions of identity construction and linguistic code, understood only by the narrow group of people.
    Źródło:
    Łódzkie Studia Etnograficzne; 2016, 55
    2450-5544
    Pojawia się w:
    Łódzkie Studia Etnograficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Language Practices in a Family of Prussian Language Revivalists: Conclusions Based on Short-Term Participant Observation
    Praktyki językowe w rodzinie rekonstruktorów języka pruskiego – wnioski z krótkotrwałej obserwacji uczestniczącej
    Autorzy:
    Szatkowski, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/44915708.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    język pruski
    języki bałtyjskie
    rewitalizacja językowa
    aktywizm językowy
    praktyki językowe
    zmiana kodu językowego
    mieszanie kodów
    Prussian language
    Baltic languages
    language revival
    language activism
    language practices
    code switching
    code mixing
    Opis:
    The Prussian language (ISO code: prg) is a Baltic language considered to be dead since at least the beginning of the eighteenth century. The Baltic Prussians, closely related to Lithuanians and Latvians, had been conquered and Christianized by the Teutonic Order by the end of the thirteenth century. Since then, the ongoing process of assimilation led to the extinction of the ancient language, attested only by a few glossaries and three translations of the Lutheran catechisms from the sixteenth century. The language remained unused until the 1970s, when a group of scholars began its reconstruction. Some years later, the revival movement emerged, consisting of activists living in Poland, Russia (Kaliningrad Region), Lithuania, Latvia and Germany, claiming their Old Prussian roots or spiritual connection to the land and/or the people. Their efforts resulted in changing the language status from extinct to living in 2009 (SIL International) and to dormant (Ethnologue). There are at least three children using Prussian as their L1 language; there are also modern translations, poems, Facebook groups and a YouTube channel. This study is based on short-term participant observation of language practices in one of the Prussian-speaking families and considers examples of Polish lexical and grammatical influences, code switching and code mixing.
    Język pruski (kod ISO: prg) należy do rodziny języków bałtyjskich. Uznaje się go za język wymarły najpóźniej od początku XVIII wieku. Bałtyjscy Prusowie, spokrewnieni z Litwinami i Łotyszami, zostali pod koniec XIII wieku podbici, a następnie stopniowo schrystianizowani przez zakon krzyżacki. Rozłożony w czasie proces asymilacji kulturowej i językowej spowodował wymarcie starego języka pruskiego, poświadczonego zaledwie kilkoma słowniczkami, frazami i trzema szesnastowiecznymi tłumaczeniami katechizmu luterańskiego. Język pruski nie był w użyciu aż do lat 70. XX wieku, kiedy grupa badaczy rozpoczęła proces jego rekonstrukcji. Kilkanaście lat później uformował się oddolny ruch mający na celu wskrzeszenie języka, w którego skład wchodzą aktywiści z obszarów dzisiejszej Polski, Rosji (obwodu kaliningradzkiego), Litwy, Łotwy i Niemiec. Osoby te często deklarowały posiadanie staropruskich korzeni bądź poczucie duchowego dziedzictwa ziemi i ludu Prusów. Ich wysiłki doprowadziły do zmiany statusu języka pruskiego z wymarłego na żywy (SIL International) i „uśpiony” (ang. dormant) (Ethnologue) w 2009 roku. Dziś żyją co najmniej trzy nieletnie osoby, dla których język pruski jest prymarnym językiem kontaktów domowych. Społeczność posiada strony i grupy na Facebooku, kanał w serwisie YouTube, tworzone są wiersze, tłumaczenia i muzyka w tym języku. Artykuł powstał po dwukrotnych odwiedzinach u dwujęzycznej prusko-polskiej rodziny używającej zrekonstruowanego języka pruskiego, by udokumentować niewynikające z proponowanego standardu języka pruskiego polskie wpływy leksykalne i gramatyczne, a także w celu przyjrzenia się rodzinnym praktykom językowym oraz zjawiskom zmiany i mieszania się kodów językowych.
    Źródło:
    Adeptus; 2021, 18
    2300-0783
    Pojawia się w:
    Adeptus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies