Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "retoryka antyczna" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Sługa słowa i chluba Koryntu. Analiza literacko-retoryczna argumentacji Pawła w 2 Kor 1–7
The Servant of the Word and Corinth’s Boast. The Literary-Rhetorical Analysis of Paul’s Argumentation in 2 Cor 1–7
Autorzy:
Kowalski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1053209.pdf
Data publikacji:
2015-11-08
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
2 Kor 1–7
retoryka antyczna
dispositio retoryczna
model epistolarny
model recytatywny
argumentacja Pawła
2 Cor 1–7
ancient rhetoric
rhetorical dispositio
epistolary model
oral model
Paul’s argument
Opis:
The purpose of the present article lies in finding an interpretative key for the plethora of topics exposed in 2 Cor 1–7. The author makes a review of the epistolary and oral elements present in the analyzed text, critically examines the proposals of the scholars spotting chiastic and concentric compositions in 2 Cor 1–7, and puts forward his own division of the discussed literary unit. The rhetorical dispostio model is chosen as the one which in the most adequate way describes the development of Paul’s thought in the analyzed section. In the last part of the article the author differentiates and describes the elements of the dispositio rhetorica in 2 Cor 1–7: thesis in 1,12-14; probatio in 1,15–6,10; exhortationes in 6,11–7,3, and peroratio in 7,4-16. In the first seven chapters of the 2 Corinthians Paul boasts in his apostolate, the authenticity of which is proved by selfless motivations, sufferings and Apostle’s striving for God’s glory. 2 Cor 1–7, by exposing the ethos of the Apostle, prepares his argument on the Jerusalem collection (2 Cor 8–9) and his final clash with opponents in 2 Cor 10–13.
Źródło:
The Biblical Annals; 2013, 3, 2; 309-338
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
(Nie)grzeczna asertywność w miłości. Zachowania bohaterów powieści Achilleusa Tatiosa
Autorzy:
Zawadzki, Robert Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1195898.pdf
Data publikacji:
2020-10-06
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Katedra Italianistyki. Polskie Towarzystwo Retoryczne
Tematy:
ancient novel
ancient rhetoric
rhetorical devices
love-motifs
starożytna retoryka
środki retoryczne
motywy miłosne
powieść antyczna
Opis:
Autor artykułu analizuje jeden z najsławniejszych romansów świata antycznego pt. Opowieść o Leukippe i Klejtofoncie pióra Achilleusa Tatiosa z Aleksandrii. Ukazuje różne okoliczności akcji (śmiertelne niebezpieczeństwa, niezwykłe zdarzenia, tortury, katastrofy morskie, porwania przez piratów i rozbójników, prowokacje), jakich doświadczają tytułowi bohaterowie, i w tym kontekście przedstawia zachowanie Leukippe i Klejtofonta względem innych postaci, które przeciwstawiają się ich miłości. Ważną rolę w kreacjach pary kochanków odgrywa sztuka retoryki, która oddziałuje na ich sposób mówienia. Artykuł stanowi próbę zarówno opisu charakterystycznych cech stylu Achilleusa Tatiosa, jak również objaśnienia techniki, w jakiej stworzył on fabułę swojej powieści.
The author of the article provides an inside view of one of the most famous Greek novels The Adventures of Leukippe and Kleitophon written by Achilleus Tatios from Alexandria. By exploring some aspects of the plot of the novel (terrifying dangers, complicated adventures, tortures, shipwrecks, attacks by pirates and robbers, guiles), the behavior of the two protagonists towards other people who prevented their love comes into focus. In order to fathom Leukippe and Kleitophon, it is necessary to grasp the importance of the ancient art of rhetoric and its influence on the diction of the protagonists. The article can contribute to a better understanding of the Achilleus Tatios’ characteristic style as well as the manner in which he created the plot of his novel.
Źródło:
Res Rhetorica; 2020, 7, 3; 129-143
2392-3113
Pojawia się w:
Res Rhetorica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diagnoza medyczna czy argumentacja retoryczna? Antyczna i staropolska satyra wierszowana wobec chorób duszy i ciała
Medical diagnosis or rhetoric? Ancient and Old Polish satiric poems on the subject of mental and physical health
Autorzy:
Szczot, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1397837.pdf
Data publikacji:
2020-12-31
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii Nauki im. Ludwika i Aleksandra Birkenmajerów
Tematy:
satyra antyczna
satyra staropolska
diagnoza medyczna
choroba
retoryka
perswazja
remedium
ancient satire
Old Polish satire
medical diagnosis
illness
rhetoric
persuasion
remedy
Opis:
The article is concerned with the analysis of Ancient Roman and Old Polish satirical poems employing the medical discourse, used by the authors for artistic, rhetorical, utilitarian and ethical effects. Broadly understood medical issues are a pretext for the satirical texts, diagnosing the physical and mental state of the society. The authors style themselves as poets as well as physicians, diagnosing all the sins and transgressions of their contemporaries. They comment on all types of diseases: physical, mental and social.
Źródło:
Analecta. Studia i Materiały z Dziejów Nauki; 2020, 29, 2; 185-199
1509-0957
Pojawia się w:
Analecta. Studia i Materiały z Dziejów Nauki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Prozodia starożytna”, „wiersze miarowe” i Norwidowskie recitativa
‘Ancient Prosody,’ ‘Measured Poems,’ and Norwid’s Recitatives
Autorzy:
Seweryn, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28407688.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Józef Franciszek Królikowski
Stanisław Okraszewski
Cyprian Norwid
prozodia
sylabotonizm
melopoesis
recytatyw
retoryka
oda
tradycja antyczna
tradycja ludowa
oświecenie
romantyzm
prosody
syllabotonicism
rhetoric
ode
ancient tradition
folk tradition
recitative
Enlightenment
Romanticism
Opis:
Rozprawa poświęcona jest dawnej refleksji teoretycznoliterackiej na temat prozodii tekstu literackiego oraz – rozpatrywanej pod tym kątem – praktyce polskich pisarzy przełomu oświeceniowo-romantycznego (Józefa Franciszka Królikowskiego, Stanisława Okraszewskiego) i dojrzałego romantyzmu (Cypriana Norwida). Wychodząc od wczesnych sporów o sylabotonizm, łączonych wówczas z „muzycznością” poezji, autorka pokazuje dwa dominujące ujęcia tej problematyki: klasycystyczne, stawiające za wzór prozodię starożytną, nawiązujące do ideałów melopoesis, lokujące lirykę w kontekście muzyki i retoryki, oraz sentymentalno-romantyczne, nawiązujące do rodzimej tradycji ludowej i średniowiecznej, dystansujące się od „retoryczności” na rzecz nowego rozumienia „liryczności”. Echa tego sporu odzywają się w Norwidowskim dyskursie, a w warstwie prozodycznej jego poezji – prowokującej melorecytatywny sposób głosowej realizacji – można dostrzec kontynuację tradycji melopoesis, w której „retoryczność” nie była stawiana w opozycji do „liryczności” tekstu.
The study concerns historical theories on the prosody of a literary text, in particular theoretical and practical propositions submitted in the late Enlightenment and early Romanticism period by Polish writers – Józef Franciszek Królikowski and Stanisław Okraszewski, and the poet of mature Romanticism – Cyprian Norwid. Starting from the early disputes about syllabotonicism (accentual-syllabic versification), in the earlier formulations associated with the ‘musicality’ of poetry, the author shows two dominant approaches to this issue: the classicistic, and sentimental and romantic. The former puts ancient prosody forward as a model, refers to the ideals of melopoesis, and places lyric in the context of music and rhetoric; the latter, on the other hand, refers to the medieval tradition and native folklore which distance themselves from ‘the rhetorical’ in favour of a new concept of ‘the lyrical.’ The reverberation of this dispute echos in Norwid’s discourse, whereas in the prosodic layer of his poetry, provoking melodeclamation in a manner of voice realisation, one can see a continuation of the melopoesis tradition in which ‘the rhetorical’ of a poetical text does not contradict ‘the lyrical.’
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2023, 13 (16); 145-166
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L’émergence et le développement de la grammaire dans l’Antiquité grecque
Powstanie i rozwój gramatyki w starożytności greckiej
Autorzy:
Swiggers, Pierre
Wouters, Alfons
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1953986.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
analiza syntaktyczna w starożytności
Arystoteles
części mowy
Dionizy z Halikarnasu
filozofia języka w starożytności
gramatyka aleksandryjska
gramatyka antyczna
gramatyka i filozofia w starożytności
gramatyka
logika
poetyka i retoryka
historia terminów gramatycznych
historia (zachodniego) językoznawstwa
kategorie gramatyczne
klasy słów
nauczanie gramatyki
Platon
stoicy
Alexandrian grammar
ancient grammar
Aristotle
Dionysius of Halicarnassus
grammar and philosophy in Antiquity
grammar
logic
poetics and rhetorics
grammatical categories
(history of) grammatical terminology
history of (Western) linguistics
parts-of-speech model
philosophy of language in Antiquity
Plato
sentence analysis in Antiquity
Stoics
teaching of grammar
word classes
Opis:
Artykuł prezentuje genezę gramatyki w Grecji starożytnej i koncentruje się na procesie autonomizacji, poprzez który gramatyka (gr. γραμματική) stała się oddzielnym polem badań i dyscypliną „techniczną”, tj. działem wiedzy (praktycznej i teoretycznej) opartej na empirii (por. semantykę gr. τέχνη). Wiedza ta była przekazywana jako dyscyplina naukowa w zorganizowanym systemie dydaktycznym i ukierunkowana na badanie faktów i struktur językowych, takich, jakie się ujawniają w tekstach (literackich). Proces autonomizacji, poprzez który gramatyka uzyskała swój własny status, jest tu analizowany z dwóch punktów widzenia. (I) Jeżeli chodzi o sam przedmiot badań, to gramatyka stała się autonomiczna w relacji do poetyki i retoryki. Wspólnym pierwotnie przedmiotem gramatyki, poetyki i retoryki, było λέξις, tj. wyrażenie słowne (literackie). Wszechstronne badanie λέξις obejmowało gramatykę, jak to widać w tekstach źródłowych, takich jak dzieła na temat poetyki i retoryki Arystotelesa i Dionizjusza z Halikarnasu, szczegółowo tutaj przeanalizowane. Początki takich całościowych badań λέξις można znaleźć w poglądach gramatyków aleksandryjskich, dotyczących przedmiotu i zadań gramatyki, oraz w definicji „gramatyki” podanej w Τέχνη γραμματική Dionizjusza Traka (według niej „gramatyka” obejmuje czytanie, analizę, wyjaśnianie i ocenianie dzieł literackich). (II) Jeżeli chodzi o określenie funkcji, metody i metajęzyka gramatyki, to zasadniczą wagę ma zbadanie powiązań między filozofią i gramatyką. Badanie takie stanowi drugą część niniejszego artykułu. W analizie związków między filozofią i gramatyką wyróżnione są następujące etapy: (i) W pierwszym etapie refleksja lingwistyczna polegała na opartych na filozofii rozważaniach dotyczących semantycznych właściwości powiązanych ze sobą słów: od sofistów po Arystotelesa znajdujemy wypowiedzi dość jasno mówiące o takich własnościach jak synonimia, antonimia i paronimia. (ii) Etap drugi wyznacza formułowanie podstawowych zasad analizy zdań. Głównym w tym względzie osiągnięciem był platoński dwupodział zdania na ὄνομα i ῥῆμα (zob. dialog Sofista). (iii) Trzeci etap charakteryzuje się ustaleniem relacji między klasami form językowych i kategorii ich zawartości noetycznej; tutaj fundamentu dla analizy form wyrazów i ich podziału na klasy intelektualno-semantyczne dostarczyły arystotelesowskie Kategorie (por. Kategorie 1b: „Każda nie połączona wypowiedź oznacza albo substancję, albo ilość, albo jakość, albo stosunek, albo miejsce, albo czas, albo położenie, albo stan, albo działanie, albo doznawanie” [przekład K. Leśniaka]). Takie właśnie podejście „kategorialne” leży u podstaw podziału na części mowy, jaki został wytworzony, rozwinięty i zdefiniowany w starożytnej Grecji. Wpływ metodologiczny filozofii (a dokładniej: dialektyki i logiki) na gramatykę widać w ewolucji wyodrębniania poszczególnych części mowy (μέρη τοῦ λόγου). Punkty zwrotne tego długiego procesu są omówione w ostatniej części pracy. Wyróżnić można trzy podstawowe kroki: (α) Pierwszym krokiem jest stosowanie przez Arystotelesa teorii μέρη τῆς λέξεως („części mowy”; zob. jego Poetykę i Peri Hermeneias, które zawierają pewne zasady analizy morfosyntaktycznej); (β) Wkład filozofów stoickich polegał na bardziej szczegółowej analizie niektórych części mowy (takich jak rzeczownik, czasownik, zaimek, przysłówek i spójnik), na skonstruowaniu opartej na filozofii teorii semantycznej (obejmującej pojęcie λεκτόν – „dająca się wypowiedzieć [treść]”), a zwłaszcza na opracowaniu teorii παρεπόμενα (łac. accidentia), tj. morfosyntaktycznych i semantycznych cech klas wyrazów. (γ) Krokiem trzecim było rozszerzenie i kodyfikacja modelu części mowy dokonane przez gramatyków aleksandryjskich (Arystarch z Samotraki i jego uczniowie). Ich model obejmował osiem części mowy: rzeczownik, czasownik, imiesłów, rodzajnik, zaimek, przyimek, przysłówek i spójnik. Pierwszym podręcznikiem dającym syntezę wiedzy i umiejętności gramatycznych była Τέχνη γραμματική, przypisywana Dionizjuszowi Trakowi. Pamiętać też należy, że na stopniowy proces autonomizacji gramatyki trzeba patrzeć w świetle dydaktyki – w dydaktyce uczono gramatyki, a równocześnie pogłębiano ją i poszerzano.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 3; 169-195
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies