Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "residuum" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    A Method of Optimal Design for the Base Network in Structural Deformation Monitoring at Song Hinh Hydroelectricity, Vietnam
    Metoda optymalnego projektowania sieci bazowej w monitoringu deformacji konstrukcji w elektrowni wodnej Song Hinh, Wietnam
    Autorzy:
    Pham, Quoc Khanh
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2172078.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Przeróbki Kopalin
    Tematy:
    plane control network
    optimal design
    residual level
    engineering surveying
    positional error
    pozioma sieć kontrolna
    optymalizacja projektu
    poziom residuum
    pomiary inżynierskie
    błąd pozycji
    Opis:
    The article mentions a method of optimal design for the base network in horizontal displacement monitoring at hydroelectric works, based on the average residual level of the measured values. When the target function is the weakest positional error, the obtained result after optimizing is the unique plan that no depends on the designers and their experience. Thus, this is helpful for the production units because they no need to have experts in designing the network. Experiment for the base network of deformation monitoring at Song Hinh hydroelectricity shows that 44%, 50% and 60% of the initial measurement can be reduced when the average residual level is chosen 0.5, 0.4 and 0.3, respectively. The weakest position error of the network after optimizing is 2.4 mm, 2.5 mm and 2.6 mm, respectively, all are smaller than requirement ±3.6mm. This method is mainly applied for the side-angle network that was measured by total station, without considering the optimal design network in the priority direction.
    W artykule przedstawiono metodę optymalnego projektowania sieci bazowej w monitoringu przemieszczeń poziomych elektrowni wodnych na podstawie średniego poziomu rezydualnego zmierzonych wartości. Gdy funkcją docelową jest najsłabszy błąd pozycjonowania, uzyskany wynik po optymalizacji jest unikalnym planem, który nie zależy od projektantów i ich doświadczenia. Jest to więc pomocne dla jednostek produkcyjnych, ponieważ nie potrzebują one ekspertów do projektowania sieci. Eksperyment dla podstawowej sieci monitorowania deformacji w elektrowni wodnej Song Hinh pokazuje, że 44%, 50% i 60% początkowego pomiaru można zmniejszyć, gdy średni poziom pozostałości zostanie wybrany odpowiednio 0,5, 0,4 i 0,3. Najsłabszy błąd pozycji sieci po optymalizacji wynosi odpowiednio 2,4 mm, 2,5 mm i 2,6 mm, wszystkie są mniejsze niż wymagane ±3,6 mm. Metodę tę stosuje się głównie dla sieci kątów bocznych, które zostały zmierzone przez tachimetr, bez uwzględnienia optymalnej sieci projektowej w kierunku pierwszeństwa.
    Źródło:
    Inżynieria Mineralna; 2022, 2; 13--20
    1640-4920
    Pojawia się w:
    Inżynieria Mineralna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Anhydrites from gypsum cap-rock of Zechstein salt diapirs
    Autorzy:
    Jaworska, J.
    Nowak, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/184641.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
    Tematy:
    anhydrites
    diapirs
    cap-rock
    residuum
    detached blocks
    gypsification
    Opis:
    Petrographic studies of gypsum cap-rock formations of the Wapno, Dębina, Mogilno (Poland) and Gorleben (Germany) salt domes indicate that the occurrence of anhydrite in the domes, in the form of both single grains which sometimes create an anhydritic sandstone bed in the bottom section of the cap-rocks, and massive fragments or anhydrite rocks (detached blocks), most often represent the Main Anhydrite formations. Both types of anhydrites: - can be distinguished owing to their different structures and textures, - are subjected to the gypsification process, although anhydrite sand and sandstone are transformed quickly, while detached blocks of anhydrite very slowly. Residuum anhydrites are concentrated in the cap-rock bottom and/or dispersed in coarse-crystal gypsums, while detached blocks occur irregularly.
    Badania petrograficzne utworów czap gipsowych wysadów solnych Wapna, Dębiny, Mogilna i Gorleben (Niemcy) wskazują, że występujące w ich obrębie anhydryty to zarówno pojedyncze ziarna, które niekiedy tworzą w spągowej części czapy poziom piaskowca anhydrytowego, jak i masywne fragmenty, bloki skał anhydrytowych (porwaki) reprezentujące najczęściej utwory anhydrytu głównego. Oba typy anhydrytów: - można rozróżnić, mają odmienne struktury i tekstury, - ulegają procesowi gipsyfikacji, przy czym piasek i piaskowiec anhydrytowy szybko, natomiast porwaki anhydrytowe dużo wolniej. Anhydryty rezydualne są skupione w spągu czapy i/lub rozproszone w gipsach grubokrystalicznych, a porwaki występują nieregularnie.
    Źródło:
    Geology, Geophysics and Environment; 2013, 39, 3; 233-250
    2299-8004
    2353-0790
    Pojawia się w:
    Geology, Geophysics and Environment
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Identyfikacja uszkodzeń w układach liniowych
    Fault identification in linear systems
    Autorzy:
    Kościelny, J. M.
    Chalecki, D.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/327478.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Polskie Towarzystwo Diagnostyki Technicznej PAN
    Tematy:
    identyfikacja uszkodzeń
    residuum
    sygnatura unormowana
    model liniowy
    fault identification
    residual
    normalized signature
    linear system
    Opis:
    Przedstawiono metodę identyfikacji uszkodzeń z wykorzystaniem residuów w postaci wewnętrznej. Założono występowanie uszkodzeń pojedynczych. Identyfikacja bazuje na wykorzystaniu unormowanych sygnatur kierunkowych poszczególnych uszkodzeń. Zamieszczono przykład obliczeniowy.
    A method of identification of faults based on residuals in the inner form has been presented. Assumption about occurrence of single faults has been undertaken. Fault identification makes use from the normalized directional signatures of particular faults. An appropriate calculation example has been given.
    Źródło:
    Diagnostyka; 2008, 2(46); 41-44
    1641-6414
    2449-5220
    Pojawia się w:
    Diagnostyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Iły krakowieckie jako wskaźnik litostratygrafii w dolinie rzeki Sopot na Roztoczu
    The Krakowiec Clays as an indicator of lithostratigraphy in the Sopot River valley in the Roztocze Region (estern Poland)
    Autorzy:
    Janiec, B.
    Czarnecka, B.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2074422.pdf
    Data publikacji:
    2006
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    iły krakowieckie
    mikrofauna
    paleontologia
    litostratygrafia
    Roztocze
    Krakowiec clays
    microfauna
    paleontology
    residuum
    lithostratigraphy
    river valley
    Roztocze region
    SE Poland
    Opis:
    The results of micropaleonthological studies of the Sarmatian (upper Miocene) Krakowiec Clays from primary deposit as well as re-deposited ones were applied to the analysis of the stratigraphic profile of the Sopot valley fills. The study site was at the break section of the Sopot River valley in a contact zone of southern escarpment between the central part of the Roztocze and Sandomierz Basin regions (SE Poland). Species of fossil microfauna (foraminiferans, radiolarians), sponges and mollusks, as well as residual deposits were used. The documented, even if apparently small change in the lithostatigraphic profile of the Sopot valley fills, i.e., the presence of pre-Pleistocene deposits in its floor, is very important for the valley history and for interpreting other problems of river breaks and the Roztocze escarpment zone itself, e.g., sclae of the Holocene movements elevating the Roztocze Region, and their effect on expected intensity of deep fluvial erosion. In the sub-scarp zone of the Tomaszów Roztocze subregion the Krakowiec Clays occur rather shallowly. In the Sopot valley (‘Czartowe Pole’landscape preserve) they are in contact with calcareous formations. In two levels of natural clays’exposures, a dozen or so foraminiferan taxa were found. They were also below the primary deposit on the floor levels of the Sopot valley fills. The residuum of the studied strata consists of glauconite and pre-Pleistocene quartz sands, without silicate and alumosilicate, typical for postglacial formations. The Sarmatian clays present in residue were redeposited at least in the pre-Pleistocene. From the clays top up to the surface of valley fills, are Holocene deposits. The study revealed that: (1) during the Holocene and earlier the Sopot valley fills were not removed completely; (2) the floor of the valley is made not of the youngest, Holocene strata, but much older; (3) the presence of the Sarmatian microfauna in the alluvia allows to date the studied deposits as pre-Pleistocene (Pliocene?); (4) fine quartz sands and glauconite (a specific form of hydromica) both forming the residuum of the studied valley fill levels, together with the absence of other silicates and alumosilicates that are common in the Pleistocene formations, exclude the studied Krakowiec Clays from the group of glacial or fluvioglacial (Pleistocene) formations; (5) the youngest (latest Pleistocene –Holocene) movements elevating the Roztocze Region and the resulting deep fluvial erosion do not correspond with shallow occurrence of the pre-Pleistocene valley fills; this requires further discussion.
    Źródło:
    Przegląd Geologiczny; 2006, 54, 10; 913-918
    0033-2151
    Pojawia się w:
    Przegląd Geologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Materiał magnetyczny w części nierozpuszczalnej soli wysadu Góra (otwór G-40) – najnowsze wyniki i ich odniesienie do wcześniejszych prac
    Magnetic particles in the insoluble material from Góra Salt Dome (G-40) – the latest results and their reference to previous works
    Autorzy:
    Jaworska, Joanna
    Borowczyk, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2192071.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polskie Stowarzyszenie Górnictwa Solnego
    Tematy:
    sole cechsztyńskie
    rezyduum
    składnik magnetyczny
    antropogeniczny czy pozaziemski materiał
    Zechstein salt
    residuum
    magnetic particles
    anthropogenic or extraterrestrial material
    Opis:
    W celu zbadania pochodzenia materiału magnetycznego w próbkach soli cechsztyńskich przeanalizowano dostępny, siedmiometrowy fragment rdzenia G-40, z głębokości 510- 528 m p.p.t., pozyskanego z wysadu Góra (ryc. 1). Szczególną uwagę poświęcono wykluczeniu możliwości udziału materiału pochodzenia antropogenicznego wśród materii magnetycznej stanowiącej składniki rezyduum z rozpuszczenia soli. Łącznie rozpuszczono 96,874 kg soli cechsztyńskiej uzyskując po osuszeniu 1069,8 g suchej pozostałości. Średnia zawartość rezyduum dla przebadanych fragmentów rdzenia wyniosła 1,12%. Wśród materiału magnetycznego zebrano jedynie nieregularne, blaszkowate ziarna o rozmiarach od 150 do ok. 400 μm (ryc. 2). Przebadane ziarna magnetyczne zawierają 52,7-84,2 % tlenku żelaza Fe2O3, ok. 0,3-3,04% tlenku glinu, a także krzemionkę, sód, wapń lub mangan. W 2 próbkach odnotowano obecność cynku oraz w pojedynczych molibdenu, wolframu, a także fosforu. Ponieważ każdy etap pracy przygotowawczej, a także późniejszej, laboratoryjnej odbywał się ze szczególną dbałością o zachowanie sterylności próbek, należy wykluczyć możliwość udziału – przedostania się do analizowanego materiału składników pochodzenia antropogenicznego. Zatem pochodzenie kosmiczne materiału magnetycznego o kształtach nieregularnych jest bardzo prawdopodobne. W badanym materiale nie stwierdzono obecności żadnej formy kulistej – sferuli. Tym samym obecność form kulistych – sferulek w większych ilościach (zob. praca L. Mazura 1973, tab. 1), może budzić wątpliwości.
    Near 97 kg of salt samples from borehole G-40 from Góra Salt Dome (fig. 1) was obtained and dissolved. There was analysed insoluble material, which was characterized by high magnetisation. All analyzed salt samples come from 2-nd Zechstein (Late Permian) cyclothem Stassfurt, from deep 510-528 m b.g.l. The collected material (15 grains) are representing only one type form - irregular particles, plates form of size 150 to over 400 μm (see fig. 2). There was not noted any regular, spherical form – spherules. This material was analysed using the SEM - EDS. The chemical composition of particles ranges from 52,7 to 84,2 % iron oxide and 0,3-3,04 % aluminium oxide. In none of the samples was noted Ni. Irregular particles have rough surface and sharp edges. The origin of this material can be extraterrestrial. Highly probably that this particles are cosmic dust, micrometeorites or small shattered fragments of bigger meteorite body. The possibility of participation of anthropogenic material as accidental contamination of analyzed samples has been rather excluded.
    Źródło:
    Przegląd Solny; 2018, 14; 70--76
    2300-9349
    Pojawia się w:
    Przegląd Solny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Optimal maintenance of a series production system with two multi-component subsystems and an intermediate buffer
    Optymalna strategia utrzymania ruchu dla seryjnego systemu produkcji złożonego z dwóch podsystemów wieloskładnikowych oraz buforu pośredniego
    Autorzy:
    Zhou, Y.
    Zhang, Z.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/301663.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Polskie Naukowo-Techniczne Towarzystwo Eksploatacyjne PAN
    Tematy:
    series-parallel systems
    intermediate buffers
    Markov decision process
    policy iteration
    generalized minimum residual method
    układ szeregowo-równoległy
    bufor pośredni
    proces decyzyjny Markowa
    iteracja strategii
    uogólniona metoda najmniejszego residuum
    Opis:
    Intermediate buffers often exist in practical production systems to reduce the influence of the breakdown and maintenance ef subsystems on system production. At the same time, the effects of intermediate buffers also make the degradation process of the system more difficult to model. Some existing papers investigate the performance evaluation and maintenance optimisation of a production system with intermediate buffers under a predetermined maintenance strategy structure. However, only few papers pay attention to the property of the optimal maintenance strategy structure. This paper develops a method based on the Markov decision process to identify the optimal maintenance strategy for a series-parallel system with two multi-component subsystems and an intermediate buffer. The structure of the obtained optimal maintenance strategy is analysed, which shows that the optimal strategy structure cannot be modelled by a limited number of parameters. However, some useful properties of the strategy structure are obtained, which can simplify the maintenance optimisation. Another interesting finding is that a large buffer capacity cannot always bring about high average revenue even through the cost of holding an item in the buffer is much smaller than the production revenue per item.
    W systemach produkcyjnych często stosuje się bufory pośrednie w celu zmniejszenia wpływu awarii i konserwacji podsystemów na system produkcji. Jednocześnie, oddziaływanie buforów pośrednich utrudnia modelowanie procesu degradacji systemu. Istnieją badania dotyczące oceny funkcjonowania i optymalizacji utrzymania systemów produkcyjnych wykorzystujących bufory pośrednie przy założeniu wcześniej określonej struktury strategii utrzymania ruchy. Jednak tylko nieliczne prace zwracają uwagę na własności optymalnej struktury strategii utrzymania ruchu. W przedstawionej pracy opracowano opartą na procesie decyzyjnym Markowa metodę określania optymalnej strategii utrzymania ruchu dla układu szeregowo-równoległego z dwoma podsystemami wieloskładnikowymi oraz buforem pośrednim. Przeanalizowano strukturę otrzymanej optymalnej strategii utrzymania i wykazano, że struktury takiej nie można zamodelować przy użyciu ograniczonej liczby parametrów. Jednak odkryto pewne przydatne właściwości struktury strategii, które mogą ułatwić optymalizację utrzymania ruchu. Innym interesującym odkryciem było to, że duża pojemność bufora nie zawsze daje wysoką średnią przychodów mimo iż koszty przechowywania obiektu w buforze są znacznie mniejsze niż przychody z produkcji w przeliczeniu na jeden obiekt.
    Źródło:
    Eksploatacja i Niezawodność; 2015, 17, 2; 314-325
    1507-2711
    Pojawia się w:
    Eksploatacja i Niezawodność
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wartości resztowe w procesie regresji
    Residuum values in the regress process
    Autorzy:
    Ampuła, D.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/235477.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Wojskowy Instytut Techniczny Uzbrojenia
    Tematy:
    wartość resztowa
    normalność
    wariancja
    autokorelacja
    obserwacja odstająca
    residuum value
    normality
    variance
    autocorrelation
    coming off observation
    Opis:
    W artykule autor we wstępie argumentuje potrzebę przeprowadzenia weryfikacji opracowanego modelu regresji za pomocą analizy wartości resztowych. Na początku scharakteryzowano założenia analizy reszt, zwracając uwagę na własności tych reszt czyli: normalność, stałość wariancji i brak autokorelacji. Do analizy wzięto wyniki badań zapalników artyleryjskich typu MD-7. Scharakteryzowano własność wartości resztowych, która głosi, że reszty modelu mają rozkład normalny. Następnie omówiono sposób wyznaczania autokorelacji wartości resztowych, uwzględniając test Durbina-Watsona, który służy do weryfikacji współczynnika autokorelacji. Ze względu na obszerność artykułu nie analizowano metody mnożników Lagrange'a. Omówiono własność stałości wariancji wartości resztowych, czyli założenie homoscedastyczności składnika losowego. W tym celu przedstawiono wykresy rozrzutu reszt względem wartości przewidywanych. Zaprezentowano sposób określania obserwacji nietypowych w analizie procesu regresji. Przedstawiono graficzną postać interpretacji obserwacji odstających za pomocą wykresu rozrzutu reszt względem reszt usuniętych. Na końcu artykułu przedstawiono zwięzłe wnioski dotyczące wartości resztowych w procesie regresji.
    In the introduction of the article the author presents the need of verifying a developed regress model by using the analysis of residuum values. On the beginning the presumptions of the residuum analysis are characterized, paying the attention to properties of these residuum i.e.: normality, constancy of variance and lack of autocorrelation. Tests results of artillery fuses type MD-7 were taken to analysis. A property of residuum values showing that residuum of a model have a normal distribution was characterized. Then a way of determining the autocorrelation of residuum values was described, taking into account Durbin-Watson's test, which is used to verify the autocorrelation coefficient. Due to the extensiveness of the article, the method of Lagrange multipliers is not analyzed. A property of variance residuum values constancy i.e. presumption on homoscedasticity of random component is described. The residuum scatter diagrams in relation to forecast values are presented to prove it. A way defining atypical observations in the analysis of regress process was outlined. A graphic figure of interpretation for atypical observations by using residuum scatter diagram in relation to deleted residuum is discussed. Concise conclusions relating to the residuum values in the regress process are presented at the end of the article.
    Źródło:
    Problemy Techniki Uzbrojenia; 2015, 44, 133; 81-102
    1230-3801
    Pojawia się w:
    Problemy Techniki Uzbrojenia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies