- Tytuł:
-
Upadłość konsumencka nierzetelnego członka zarządu niewypłacalnej jednostki organizacyjnej
Personal bankruptcy of a dishonest management board member of the insolvent organizational entity - Autorzy:
- Zieliński, Hubert
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/499692.pdf
- Data publikacji:
- 2018
- Wydawca:
- Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
- Tematy:
-
upadłość konsumencka
niewypłacalność
reprezentant
jednostka organizacyjna
personal bankruptcy
insolvency
legal representative
organizational entity - Opis:
-
Złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości niewypłacalnej jednostki organizacyjnej jest podstawowym obowiązkiem jej reprezentantów. Niedochowanie ustawowego terminu wiąże się z różnorodnymi sankcjami, m.in. skutkuje ograniczeniem możliwości złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. Stanowisko to nie jest jednak powszechnie akceptowane. W literaturze pojawiają się liczne argumenty, zarówno językowe, jak i funkcjonalne, na rzecz ograniczenia zakresu zastosowania przesłanki z art. 4914 ust. 2 pkt 3 Prawa upadłościowego, wyłącznie do przypadków niezłożenia wniosku o upadłość przez osoby prowadzące działalność gospodarczą. Zawężenie takie wydaje się jednak nieuprawnione. Jednakowe traktowanie reprezentantów jednostek organizacyjnych oraz przedsiębiorców ma bowiem silne uzasadnienie aksjologiczne i systemowe. Uzyskało ono także akceptację w licznych orzeczeniach sądów. Celem niniejszego artykułu jest kompleksowe zestawienie pojawiających się poglądów co do zakresu zastosowania art. 4914 ust. 2 pkt 3 Prawa upadłościowego oraz próba ich krytycznej oceny.Złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości niewypłacalnej jednostki organizacyjnej jest podstawowym obowiązkiem jej reprezentantów. Niedochowanie ustawowego terminu wiąże się z różnorodnymi sankcjami, m.in. skutkuje ograniczeniem możliwości złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. Stanowisko to nie jest jednak powszechnie akceptowane. W literaturze pojawiają się liczne argumenty, zarówno językowe, jak i funkcjonalne, na rzecz ograniczenia zakresu zastosowania przesłanki z art. 4914 ust. 2 pkt 3 Prawa upadłościowego, wyłącznie do przypadków niezłożenia wniosku o upadłość przez osoby prowadzące działalność gospodarczą. Zawężenie takie wydaje się jednak nieuprawnione. Jednakowe traktowanie reprezentantów jednostek organizacyjnych oraz przedsiębiorców ma bowiem silne uzasadnienie aksjologiczne i systemowe. Uzyskało ono także akceptację w licznych orzeczeniach sądów. Celem niniejszego artykułu jest kompleksowe zestawienie pojawiających się poglądów co do zakresu zastosowania art. 4914 ust. 2 pkt 3 Prawa upadłościowego oraz próba ich krytycznej oceny.
Filing for insolvency is the fundamental obligation of the legal representatives of insolvent organizational entity. Failure to comply with the statutory term to do so may result in various sanctions, for example, restrictions in filling for personal bankruptcy as a natural person not conducting business activity. However this view is not widely accepted. There are numerous arguments in literature, both linguistic and functional, for restricting the scope of a premise set forth in article 4914 paragraph 2 point 3 of the Insolvency Act, only to the failure in filing for insolvency as a sole trader. However, aforementioned restriction may seem unsubstantiated. It is because equal treatment of legal representatives and sole traders has strong justification - both axiological and systemic. It has been also accepted in numerous judgements. The purpose of this article is to compare various opinions related to the application of article 4914 paragraph 2 point 3 of the Insolvency Act and to evaluate them. - Źródło:
-
Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM; 2018, 8; 315-330
2299-2774 - Pojawia się w:
- Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł