Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "renina" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Hiperaldosteronizm u psów z babeszjozą
Hyperaldosteronism in canine babesiosis
Autorzy:
Gojska-Zygner, O.
Zygner, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/859530.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
Tematy:
psy
choroby zwierzat
babeszjoza
zwierzeta chore
aldosteron
angiotensyna
uklad renina-angiotensyna-aldosteron
hipokalemia
niedocisnienie
hiperaldosteronizm
rozpoznanie
leczenie
Źródło:
Życie Weterynaryjne; 2019, 94, 02
0137-6810
Pojawia się w:
Życie Weterynaryjne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie lokalnego układu renina-angiotensyna w patologii gruczołu krokowego
The importance of the local renin-angiotensin system in the pathology of prostate
Autorzy:
Domińska, Kamila
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032621.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
gruczoł krokowy
układ renina-angiotensyna
łagodny rozrost gruczołu krokowego
rak gruczołu krokowego
prostate
renin-angiotensin system
benign prostatic hyperplasia
prostate cancer
Opis:
Results of in vivo and in vitro experiments have demonstrated the presence of a local renin-angiotensin system (RAS) in the prostate. However, the role of this system in the physiology and pathology of the prostate is still unclear. Recent reports have indicated that RAS is also involved in the regulation of cell proliferation, differentiation, migration as well as angiogenesis, inflammation and apoptosis, which suggests its important role in carcinogenesis. Reorganization of individual elements of the renin-angiotensin system has been reported in both benign prostatic hyperplasia and prostate cancer. These changes concerned the expression of AT1 receptor, angiotensin converting enzyme (ACE) and local concentration of angiotensin II or angiotensinogen. This review focuses on the role of RAS in the induction and progression of prostate cancer as well as on the analysis of potential benefits of RAS modulation in anticancer therapy.
Wyniki badań in vivo oraz in vitro ujawniły obecność lokalnego układu renina-angiotensyna (RAS) w gruczole krokowym, niemniej jednak rola tego układu zarówno w fizjologii jak i patologii stercza nadal nie jest dobrze znana. Najnowsze doniesienia wskazują, że RAS obok swojej klasycznej roli jest zaangażowany w proliferację, różnicowanie i migrację komórek, angiogenezę, procesy zapalne oraz apoptozę, co sugeruje jego istotny udział w procesie kancerogenezy. Reorganizacja poszczególnych elementów RAS została odnotowana zarówno w łagodnym rozroście jak i nowotworach złośliwych gruczołu krokowego. Powyższe zmiany dotyczyły między innymi, poziomu receptora AT1, ekspresji enzymu konwertującego angiotensynę I jak również lokalnego stężenia angiotensyny II i angiotensynogenu. Niniejsza praca ma na celu podsumowanie dotychczasowej wiedzy odnośnie udziału RAS w zapoczątkowaniu i późniejszym rozwoju raka stercza, jak również przeanalizowanie potencjalnych korzyści wynikających z modulacji RAS w kontekście terapii antynowotworowej.
Źródło:
Folia Medica Lodziensia; 2009, 36, 2; 73-86
0071-6731
Pojawia się w:
Folia Medica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lokalny układ renina-angiotensyna - nowy łącznik pomiędzy mózgiem a tarczycą?
Renin-angiotensin system – new link between brain and thyroid?
Autorzy:
Stasiołek, Mariusz
Lewiński, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032898.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
układ renina-angiotensyna
ośrodkowy układ nerwowy
tarczyca
demencja
choroba alzheimera
renin-angiotensin system
central nervous system
thyroid
dementia
alzheimer’s disease
Opis:
Renin-angiotensin system (RAS) belongs to the most effective regulatory circuits in human biology. Research-data generated in the last years considerably improved the understanding of RAS structure and function. Alternative enzymatic pathways have been described as well as new angiotensin-metabolites reacting with their specific receptors. An existence of local – tissue and organ specific RAS has been suggested in opposition to the classical hormonal system. This review has been focused on the local RAS of the central nervous system and its role in the development of cognitive dysfunction and in the pathogenesis of dementia. A potential interaction of local RAS and thyroid hormones was also discussed.
Układ renina-angiotensyna (ang. renin-angiotensin system, RAS) jest jednym z najbardziej efektywnych systemów regulacyjnych ludzkiego organizmu. Badania ostatnich lat znacznie poszerzyły wiedzę na temat struktury i funkcji RAS. Opisane zostały alternatywne szlaki enzymatyczne i nowe aktywne metabolity angiotensyny oraz specyficzne dla nich receptory. Powstała również koncepcja swoistych dla poszczególnych tkanek i narządów lokalnych układów RAS. Niniejsza praca skoncentrowana została na przedstawieniu lokalnego układu RAS ośrodkowego układu nerwowego i jego roli w rozwoju zaburzeń poznawczych oraz patogenezie demencji. Przedyskutowano również potencjalne znaczenie interakcji lokalnych układów RAS z hormonami tarczycy.
Źródło:
Folia Medica Lodziensia; 2011, 38, 2; 245-283
0071-6731
Pojawia się w:
Folia Medica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Arterial blood pressure circadian rhythm in normotensive decompensated cirrhotic patients before and after single paracentesis
Rytm okołodobowy ciśnienia tętniczego krwi u normotensyjnych pacjentów z niewyrównaną marskością wątroby przed i po paracentezie
Autorzy:
Marcisz, Czesław
Orzeł, Arkadiusz
Kowalik-Kabat, Adriana
Kulik, Halina
Balicka, Joanna
Olejko, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1036471.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
cirrhosis of the liver
aldosterone
diurnal rhythm of arterial blood pressure
paracentesis
renin
marskość wątroby
aldosteron
rytm okołodobowy ciśnienia tętniczego
paracenteza
renina
Opis:
INTRODUCTION: Decompensated liver cirrhosis is associated with hemodynamic changes including arterial blood pressure alterations. The aim of the study was to investigate the circadian rhythm variability of arterial blood pressure in relation to reninemia and aldosteronemia in cirrhotic patients with ascites, before and after paracentesis. MATERIAL AND METHODS: The study was performed in 22 normotensive cirrhotics with ascites and 19 healthy controls. Ambulatory arterial blood pressure monitoring was conducted for 24 hours, cardiac output and systemic vascular resistance were determined and circulating renin and aldosterone concentrations were measured. In cirrhotics, the tests were repeated 24 hours after paracentesis. RESULTS: It was demonstrated that as a consequence of paracentesis, the mesor values of systolic and diastolic blood pressure and heart rate decreased, whereas the amplitudes did not change in the cirrhotics. Moreover, in the cirrhotics' acrophases of blood pressure occurred earlier than in the controls. The day-night differences of mean pressure values were smaller in the cirrhotics than in the controls. The patients before paracentesis demonstrated higher cardiac output and lower systemic vascular resistance than healthy subjects. In cirrhotic patients the renin and aldosterone concentrations were higher and the aldosterone/renin ratio was lower than in the controls. CONCLUSIONS: Arterial blood pressure circadian rhythm in normotensive patients with decompensated cirrhosis of the liver with ascites is characterized by a lowered decrease at nighttime that suggests the occurrence of non-dipping phenomenon. The reduction of ascites in patients with decompensated liver cirrhosis leads to a reduction in arterial blood pressure and does not eliminate the non-dipping phenomenon in its day-night rhythm. In normotensive cirrhotic patients with ascites before and after single paracentesis, a dissociation of the renin-aldosterone nexus occurs.
WSTĘP: Niewyrównana marskość wątroby prowadzi do zaburzeń hemodynamicznych i zmian ciśnienia tętniczego krwi. Celem pracy było badanie zmienności okołodobowego rytmu ciśnienia tętniczego z uwzględnieniem reninemii i aldosteronemii u pacjentów z marskością wątroby z wodobrzuszem, przed i po paracentezie. MATERIAŁ I METODY: Badania obejmowały 22 chorych na marskość wątroby z wodobrzuszem i 19 osób zdrowych stanowiących grupę kontrolną. Przeprowadzono 24-godzinny pomiar ciśnienia tętniczego krwi, określono objętość minutową serca, całkowity opór obwodowy naczyń oraz stężenie reniny i aldosteronu w surowicy. U chorych na marskość wątroby badania powtórzono po 24 godz. od wykonania paracentezy. WYNIKI: W następstwie paracentezy mezory wartości ciśnienia skurczowego i rozkurczowego oraz tętna obniżyły się, amplituda zaś nie uległa zmianie. U chorych akrofazy ciśnienia krwi wystąpiły wcześniej niż w grupie kontrolnej. Różnice dzienno-nocne wartości ciśnienia krwi u chorych na marskość wątroby okazały się mniejsze niż u osób zdrowych. U chorych przed paracentezą objętość minutowa serca była większa, a całkowity opór obwodowy naczyń mniejszy niż u osób z grupy kontrolnej. W porównaniu z grupą kontrolną, reninemia i aldosteronemia były większe, natomiast wskaźnik aldosteron/renina mniejszy u chorych na marskość wątroby. WNIOSKI: U normotensyjnych chorych na marskość wątroby z wodobrzuszem występuje zjawisko non-dipper. Paracenteza prowadzi do zmniejszenia ciśnienia tętniczego, lecz nie znosi zjawiska non-dipper. U chorych na marskość wątroby z wodobrzuszem obserwuje się rozkojarzenie reninowo-aldosteronowe zarówno przed, jak i po paracentezie.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2016, 70; 265-273
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aliskiren – pierwszy przedstawiciel nowej grupy leków hipotensyjnych
Aliskiren – first in the new class of antihypertensives
Autorzy:
Jobs, Katarzyna
Jung, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031230.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
arterial hypertension
direct renin inhibitor
kidney protection
renin-angiotensin-aldosterone system
nadciśnienie tętnicze
bezpośredni inhibitor reniny
układ renina – angiotensyna – aldosteron
albuminuria
nefroprotekcja
Opis:
Aliskiren is the first in a new class of antihypertensives – the direct renin inhibitors. It took a long time to discover it, mainly because of difficulties with creating an oral form with good bioavailability. It has been approved for the treatment of primary hypertension in United States and Europe in 2007. It provides good blood pressure efficacy, has good tolerability and small amount of undesirable side effects. Blocking renin, it prevents conversion of angiotensinogen to angiotensin I. First clinical trials concerning its use alone or in combination with ACEI or ARB give hope for greater reduction in blood pressure and more renal and cardiovascular protection that provided by ACEIs and ARBs. The ongoing clinical trial programme ASPIRE HIGHER will investigate the potential of aliskiren in improvement of renal and cardiovascular protection. Preliminary results are very promising. Aliskiren diminishes plasma renin activity from 50 to 80% in hypertensive patients after oral administration. It diminishes systolic and diastolic blood pressure. After single dose the effect of the drug lasts for 24 hours. Whole therapeutic effect is observed after two weeks.
Aliskiren jest pierwszym przedstawicielem nowej grupy leków hipotensyjnych – bezpośrednich inhibitorów reniny. Badania nad jego powstaniem trwały długo, głównie z powodu trudności z uzyskaniem preparatu o dobrej biodostępności formy doustnej. W 2007 roku został dopuszczony do leczenia pierwotnego nadciśnienia tętniczego w Stanach Zjednoczonych i krajach Unii Europejskiej. Jest skutecznym lekiem hipotensyjnym, o małej liczbie działań ubocznych i dobrej tolerancji. Blokując reninę, zapobiega konwersji angiotensynogenu do angiotensyny I. Pierwsze badania kliniczne z jego wykorzystaniem dają nadzieję na addytywny efekt hipotensyjny i nefro- oraz kardioprotekcyjny, w przypadku połączenia go z inhibitorami konwertazy (ACEI) lub antagonistami receptora dla angiotensyny II (ARB). Podobnego efektu nie wykazano dla połączenia tycw dwóch grup leków. Największym, trwającym właśnie badaniem nad wykorzystaniem aliskirenu w udoskonaleniu nefro- i kardioprotekcji jest badanie ASPIRE HIGHER. Obejmuje ono ponad 35 tysięcy chorych, z planowanym okresem leczenia ponad 6 lat, i ma na celu sprawdzenie potencjalnej wyższości leku w zakresie działania nefroprotekcyjnego w porównaniu z ACEI i ARB. Wstępne wyniki wskazują na jego duży potencjał kardio- i nefroprotekcyjny. Po podaniu doustnym u chorych z nadciśnieniem zmniejsza on aktywność reninową osocza z 50 do 80%. Lek obniża wartość ciśnienia skurczowego i rozkurczowego, a działanie pojedynczej dawki utrzymuje się przez 24 godziny. Pełne działanie terapeutyczne osiąga po dwóch tygodniach.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2009, 5, 2; 80-82
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies