Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "renin-angiotensin system" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Computational study of ACE and AGT gene of RAAS pathway
    Autorzy:
    Nisha, Nisha
    Kaur, Satbir
    Kaur, Sumanpreet
    Kumar, Sandeep
    Galhna, Kiranjeet Kaur
    Kaur, Kamaljeet
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1112240.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Przedsiębiorstwo Wydawnictw Naukowych Darwin / Scientific Publishing House DARWIN
    Tematy:
    Angiotensin converting enzyme
    Angiotensinogen
    Hypertension
    Renin angiotensin aldosterone system
    Single nucleotide polymorphism
    Opis:
    Renin angiotensin aldosterone system (RAAS) is a hormone regulatory hormone system that regulate blood pressure. The two major genes ACE and AGT are the players of RAAS pathway. These genes codes for angiotensin convertase enzyme and angiotensinogen protein respectively. The angiotensin convertase enzyme convert inactive angiotensinogen into active angiotensin which further helps in the regulation of blood pressure. Due to imbalance in this pathway may cause hypertension. So in the present study we decided to perform the computational study of ACE and AGT gene. We evaluated the deleterious/damaging effect of SNPs of ACE and AGT gene by SIFT and I-Mutant2.0. The total number of SNPs predicted to be deleterious by both tools were 5 (1.83%) and 22 (6.07%) for AGT and ACE genes respectively. We also studied subcellular location of ACE and AGT genes and drugs targeting these genes from database GeneCards. Further the result output of both the softwares were also compared.
    Źródło:
    World News of Natural Sciences; 2018, 19; 65-77
    2543-5426
    Pojawia się w:
    World News of Natural Sciences
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lokalny układ renina-angiotensyna - nowy łącznik pomiędzy mózgiem a tarczycą?
    Renin-angiotensin system – new link between brain and thyroid?
    Autorzy:
    Stasiołek, Mariusz
    Lewiński, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1032898.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    układ renina-angiotensyna
    ośrodkowy układ nerwowy
    tarczyca
    demencja
    choroba alzheimera
    renin-angiotensin system
    central nervous system
    thyroid
    dementia
    alzheimer’s disease
    Opis:
    Renin-angiotensin system (RAS) belongs to the most effective regulatory circuits in human biology. Research-data generated in the last years considerably improved the understanding of RAS structure and function. Alternative enzymatic pathways have been described as well as new angiotensin-metabolites reacting with their specific receptors. An existence of local – tissue and organ specific RAS has been suggested in opposition to the classical hormonal system. This review has been focused on the local RAS of the central nervous system and its role in the development of cognitive dysfunction and in the pathogenesis of dementia. A potential interaction of local RAS and thyroid hormones was also discussed.
    Układ renina-angiotensyna (ang. renin-angiotensin system, RAS) jest jednym z najbardziej efektywnych systemów regulacyjnych ludzkiego organizmu. Badania ostatnich lat znacznie poszerzyły wiedzę na temat struktury i funkcji RAS. Opisane zostały alternatywne szlaki enzymatyczne i nowe aktywne metabolity angiotensyny oraz specyficzne dla nich receptory. Powstała również koncepcja swoistych dla poszczególnych tkanek i narządów lokalnych układów RAS. Niniejsza praca skoncentrowana została na przedstawieniu lokalnego układu RAS ośrodkowego układu nerwowego i jego roli w rozwoju zaburzeń poznawczych oraz patogenezie demencji. Przedyskutowano również potencjalne znaczenie interakcji lokalnych układów RAS z hormonami tarczycy.
    Źródło:
    Folia Medica Lodziensia; 2011, 38, 2; 245-283
    0071-6731
    Pojawia się w:
    Folia Medica Lodziensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Znaczenie lokalnego układu renina-angiotensyna w patologii gruczołu krokowego
    The importance of the local renin-angiotensin system in the pathology of prostate
    Autorzy:
    Domińska, Kamila
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1032621.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    gruczoł krokowy
    układ renina-angiotensyna
    łagodny rozrost gruczołu krokowego
    rak gruczołu krokowego
    prostate
    renin-angiotensin system
    benign prostatic hyperplasia
    prostate cancer
    Opis:
    Results of in vivo and in vitro experiments have demonstrated the presence of a local renin-angiotensin system (RAS) in the prostate. However, the role of this system in the physiology and pathology of the prostate is still unclear. Recent reports have indicated that RAS is also involved in the regulation of cell proliferation, differentiation, migration as well as angiogenesis, inflammation and apoptosis, which suggests its important role in carcinogenesis. Reorganization of individual elements of the renin-angiotensin system has been reported in both benign prostatic hyperplasia and prostate cancer. These changes concerned the expression of AT1 receptor, angiotensin converting enzyme (ACE) and local concentration of angiotensin II or angiotensinogen. This review focuses on the role of RAS in the induction and progression of prostate cancer as well as on the analysis of potential benefits of RAS modulation in anticancer therapy.
    Wyniki badań in vivo oraz in vitro ujawniły obecność lokalnego układu renina-angiotensyna (RAS) w gruczole krokowym, niemniej jednak rola tego układu zarówno w fizjologii jak i patologii stercza nadal nie jest dobrze znana. Najnowsze doniesienia wskazują, że RAS obok swojej klasycznej roli jest zaangażowany w proliferację, różnicowanie i migrację komórek, angiogenezę, procesy zapalne oraz apoptozę, co sugeruje jego istotny udział w procesie kancerogenezy. Reorganizacja poszczególnych elementów RAS została odnotowana zarówno w łagodnym rozroście jak i nowotworach złośliwych gruczołu krokowego. Powyższe zmiany dotyczyły między innymi, poziomu receptora AT1, ekspresji enzymu konwertującego angiotensynę I jak również lokalnego stężenia angiotensyny II i angiotensynogenu. Niniejsza praca ma na celu podsumowanie dotychczasowej wiedzy odnośnie udziału RAS w zapoczątkowaniu i późniejszym rozwoju raka stercza, jak również przeanalizowanie potencjalnych korzyści wynikających z modulacji RAS w kontekście terapii antynowotworowej.
    Źródło:
    Folia Medica Lodziensia; 2009, 36, 2; 73-86
    0071-6731
    Pojawia się w:
    Folia Medica Lodziensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aliskiren – pierwszy przedstawiciel nowej grupy leków hipotensyjnych
    Aliskiren – first in the new class of antihypertensives
    Autorzy:
    Jobs, Katarzyna
    Jung, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031230.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    arterial hypertension
    direct renin inhibitor
    kidney protection
    renin-angiotensin-aldosterone system
    nadciśnienie tętnicze
    bezpośredni inhibitor reniny
    układ renina – angiotensyna – aldosteron
    albuminuria
    nefroprotekcja
    Opis:
    Aliskiren is the first in a new class of antihypertensives – the direct renin inhibitors. It took a long time to discover it, mainly because of difficulties with creating an oral form with good bioavailability. It has been approved for the treatment of primary hypertension in United States and Europe in 2007. It provides good blood pressure efficacy, has good tolerability and small amount of undesirable side effects. Blocking renin, it prevents conversion of angiotensinogen to angiotensin I. First clinical trials concerning its use alone or in combination with ACEI or ARB give hope for greater reduction in blood pressure and more renal and cardiovascular protection that provided by ACEIs and ARBs. The ongoing clinical trial programme ASPIRE HIGHER will investigate the potential of aliskiren in improvement of renal and cardiovascular protection. Preliminary results are very promising. Aliskiren diminishes plasma renin activity from 50 to 80% in hypertensive patients after oral administration. It diminishes systolic and diastolic blood pressure. After single dose the effect of the drug lasts for 24 hours. Whole therapeutic effect is observed after two weeks.
    Aliskiren jest pierwszym przedstawicielem nowej grupy leków hipotensyjnych – bezpośrednich inhibitorów reniny. Badania nad jego powstaniem trwały długo, głównie z powodu trudności z uzyskaniem preparatu o dobrej biodostępności formy doustnej. W 2007 roku został dopuszczony do leczenia pierwotnego nadciśnienia tętniczego w Stanach Zjednoczonych i krajach Unii Europejskiej. Jest skutecznym lekiem hipotensyjnym, o małej liczbie działań ubocznych i dobrej tolerancji. Blokując reninę, zapobiega konwersji angiotensynogenu do angiotensyny I. Pierwsze badania kliniczne z jego wykorzystaniem dają nadzieję na addytywny efekt hipotensyjny i nefro- oraz kardioprotekcyjny, w przypadku połączenia go z inhibitorami konwertazy (ACEI) lub antagonistami receptora dla angiotensyny II (ARB). Podobnego efektu nie wykazano dla połączenia tycw dwóch grup leków. Największym, trwającym właśnie badaniem nad wykorzystaniem aliskirenu w udoskonaleniu nefro- i kardioprotekcji jest badanie ASPIRE HIGHER. Obejmuje ono ponad 35 tysięcy chorych, z planowanym okresem leczenia ponad 6 lat, i ma na celu sprawdzenie potencjalnej wyższości leku w zakresie działania nefroprotekcyjnego w porównaniu z ACEI i ARB. Wstępne wyniki wskazują na jego duży potencjał kardio- i nefroprotekcyjny. Po podaniu doustnym u chorych z nadciśnieniem zmniejsza on aktywność reninową osocza z 50 do 80%. Lek obniża wartość ciśnienia skurczowego i rozkurczowego, a działanie pojedynczej dawki utrzymuje się przez 24 godziny. Pełne działanie terapeutyczne osiąga po dwóch tygodniach.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2009, 5, 2; 80-82
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies