Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "remake" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
«Всё не так, как надо…»: от пародии Владимира Высоцкого до ремейка Вячеслава Пьецуха (аксиологизация русской классики)
Autorzy:
Чавдарова, Дечка
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2034839.pdf
Data publikacji:
2021-12-23
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Высоцкий
Пьецух
русская литература
классика
пародия
ремейк
Vysotsky
Pyetzukh
Russian literature
classic works
parody
remake
Opis:
Идея о литературности русской культуры, о воздействии литературы на русскую жизнь является в русском культурном сознании аксиомой, но она не перестает привлекать внимание исследователей. Эту идею воплощает сама русская литература с XIX в. до наших дней, причем семантика соотношения жизнь – литература меняется. В статье прослежива- ется развитие упомянутой идеи в русской неофициальной литературе советского периода (60-е – 80-е гг. ХХ в.) на основе сопоставления пародии Владимира Высоцкого к вступлению Пушкина из поэмы Руслан и Людмила и повестью Вячеслава Пьецуха Новая московская фи- лософия как ремейка Преступления и наказания Достоевского. Ставится вопрос об отличии пародии Высоцкого от школьных пародий (связь с которыми анализируют исследователи поэта) и об элементах ремейка в ней. Таким образом, анализ позволяет разграничить паро- дию и ремейк. В повести Пьецуха внимание привлекает метатекстовый комментарий роли и ценности русской литературы (и вообще литературы), литературности русского созна- ния, – комментарий, который сближается с научным дискурсом. Близость художественной концепции Пьецуха с художественной концепцией Высоцкого открывается в травестиро- ванном образе советской действительности, увиденной в зеркале классического произве- дения, как и в прямом выражении идеи снижения, измельчания: формула «не как у людей» у Пьецуха и формула «все не так, как надо» у Высоцкого. Заключение отсылает к разви- тию подобной аксиологизации русской классики в ремейках постмодернизма с 90-х гг. ХХ в. до наших дней.
The idea of the literariness of Russian culture, of the impact of literature on Russian life may be an axiom of the Russian cultural consciousness, yet it does not cease to attract the attention of researchers. Russian literature itself, from the 19th century onwards, has been a manifestation of this idea, even though the semantics of the life–literature relationship evolves. The present text traces the development of the said idea in the Russian unofficial literature from the Soviet period (1960s-1980s) on the basis of comparison between Vladimir Vysotsky’s parody on Pushkin’s prologue to the poem Ruslan and Lyudmila and Vyacheslav Pyetzukh’s The New Moscow Philosophy (Novaya moskovskaya filosofiya) – a remake of Dostoevsky’s Crime and Punishment. A question is posed about the difference between Vysotsky’s parody and school parodies (a connection which the bard’s researchers also investigate) and the elements of remake within it. The analysis thus leads to the theoretical problem of the relationship between parody and remake. What calls for attention in Pyetzukh’s novella is the metatextual commentary on the role and value of the Russian classics (and literature in general), and on the literariness of the Russian consciousness – a commentary which becomes close to scientific discourse. The affinity of Pyetzukh’s concept with that of Vysotsky can also be found in the travestied image of the Soviet reality as seen in the mirror of a classic work, and in the direct expression of the notion of devaluation: the “not as with other people” formula in Pyetzukh, and the one “things are not as they ought to be” in Vysotsky. The conclusion points to the development of a similar axiologisation of the Russian classics observable in the post-modern remakes from the 1990s to this day.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2021, 14; 215-230
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Restoration, Reflection, and Nostalgia for the New in Yakuza Kiwami and Final Fantasy VII Remake
Autorzy:
Neill Hoch, Indira
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2150914.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Univerzita sv. Cyrila a Metoda. Fakulta masmediálnej komunikácie
Tematy:
digital games
Final Fantasy VII Remake
nostalgia
remade games
remastered games
retro games
Yakuza Kiwami
Opis:
This study applies concepts of restorative and reflective nostalgia to ‘remake’ titles for eighth-generation consoles (here, PlayStation and PlayStation 2 titles remade for the PlayStation 4). Retro-game scholarship has considered 8 and 16-bit titles and fan practices through the concept of nostalgia since the mid-2000s. However, increasingly AAA game publishers have begun to remake and remaster more recent games. Given the potential for nostalgia to be either an oppressive or resistive set of interactions between object-game and subject-player, this paper analyses how restorative and reflective nostalgia is manifested throughout the narrative and gameplay mechanics of Yakuza Kiwami and Final Fantasy VII Remake, alongside players’ and digital game journalists reactions to the titles. This study utilizes a qualitative analysis of the remade titles, user comments from the E3 trailers posted to YouTube for each game, and digital game popular press articles to approach nostalgic reactions. Ultimately, the potential for both modes of nostalgia coexist as each of these titles are consumed and exist alongside other consumer goods.
Źródło:
Acta Ludologica; 2021, 4, 2; 62-77
2585-8599
Pojawia się w:
Acta Ludologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Remake w najnowszej dramaturgii rosyjskiej (próba syntezy)
The remake in new Russian dramaturgy (an attempt at synthesis)
Римейк в новейшей русской драматургии (попытка синтеза)
Autorzy:
Tyka, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/604409.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
русская драматургия
римейк
постмодернизм
новая драма
dramaturgia rosyjska
remake
postmodernizm
nowy dramat
Russian dramaturgy
postmodern
new dramaturgy
Opis:
Целью статьи является обсуждение популярного в постмодернистской культуре приема римейка, который все чаще используется авторами новейшей русской драматургии. Автор пытается охарактеризовать и классифицировать этого явления, ссылаясь на работы русских и зарубежных исследователей. Выводы обосновываются примерами реинтерпретации классических произведений (Антона Чехова, Николая Гоголя, Федора Достоевского, Ивана Гончарова, Льва Толстого и др.) современными русскими драматургами.
The purpose of this paper is to discuss the remake tool, popular in postmodern culture, which is increasingly used by the authors of the new Russian dramaturgy. The author attempts to characterize and classify this phenomenon, citing the work of Russian and foreign academics. The author supports her conclusions with examples of reinterpretation of classical works (Anton Chekhov, Nikolai Gogol, Fyodor Dostoyevsky, Ivan Goncharov, Leo Tolstoy and others) by contemporary playwrights.
Celem artykułu jest omówienie popularnego w kulturze postmodernistycznej chwytu remake’u, który jest coraz częściej wykorzystywany przez autorów najnowszej dramaturgii rosyjskiej. Autorka podejmuje próbę scharakteryzowania i sklasyfikowania tego zjawiska, powołując się na prace rosyjskich oraz zagranicznych badaczy. Swoje wnioski autorka podpiera przykładami reinterpretacji utworów klasycznych (Antona Czechowa, Nikołaja Gogola, Fiodora Dostojewskiego, Iwana Gonczarowa, Lwa Tołstoja i in.) przez współczesnych dramaturgów.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2020, 170, 2
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Motyw „oblężonego domu” jako topos amerykańskiego kina w kontekście rozważań na temat remake’ów, sequeli, prequeli i hidden-remake’ów
The Theme of a “Besieged House” as a Topos in American Cinema in the Context of a Discussion on Remakes, Sequels, Prequels, and Hidden-Remakes
Autorzy:
Kletowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341420.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
oblężony dom
remake
wspólnota
kino amerykańskie
besieged house
community
American cinema
Opis:
Odwołując się do klasycznych teorii antropologicznych rozpatrujących symboliczny wymiar relacji proksemicznych (S. Kracauer, M. Lurker), autor analizuje motyw „oblężonego domu” jako typowy dla amerykańskiej kinematografii od czasu realizacji Narodzin narodu (1915) Griffitha aż do dziś (współczesne kino akcji, klaustrofobiczne thrillery science fiction, jak Cloverfield Lane 10 /2016/ Dona Trachtenberga). Autor stawia tezę, że filmy podejmujące ten motyw odbijają w bezpośredni bądź metaforyczny sposób aktualną sytuację społeczno-polityczną amerykańskiego społeczeństwa, które jako zbiorowość postrzega się – zwłaszcza w momentach przesileń i kryzysów – jako zagrożoną wspólnotę umiejscowioną w zamkniętej przestrzeni, a przestrzeń ta staje się bronioną za wszelką cenę twierdzą. Motyw ten – wykorzystywany i przetwarzany przez takich reżyserów, jak H. Hawks, S. Peckinpah, G. A. Romero, J. Carpenter, J. McTiernan – powoduje, że wiele z oryginalnych filmów podejmujących ten temat staje się podstawą do licznych nawiązań, przeróbek i hidden-remake’ów (czyli filmów, które w sposób widoczny są przetworzeniem już istniejących filmów, ale z różnych przyczyn – zwykle związanych z prawami autorskimi – nie mogą uchodzić za prawdziwe remaki).
Referring to classical anthropological theories of the symbolic dimension of proxemic relations (S. Kracauer, M. Lurker), the author analyses the motif of the “besieged house” as typical of American cinema since Griffith’s The Birth of a Nation (1915) to this day (modern action cinema, claustrophobic sci-fi thrillers like Cloverfield Lane 10 /2016/ by Don Trachtenberg). The author argues that the films that take up this motif reflect in a direct or metaphorical way the current socio-political situation of American society, which - as a collective - during moments of crisis, perceives itself as a threatened community in a confined space, which space becomes a besieged fortress to be defended at all cost. This motif - used and transformed by directors such as H. Hawks, S. Peckinpah, G. A. Romero, J. Carpenter, J. McTiernan - made many original films dealing with this topic the basis of numerous references, alterations and hidden remakes (that is films, which are obviously new versions of already existing films, but for various reasons, usually connected with copyright, cannot be considered to be true remakes).
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2017, 97-98; 154-168
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polskojęzyczne remaki filmów z Hollywood. Powrót do Joinville
Polish Language Remakes of Hollywood Films: Return to Joinville
Autorzy:
Sitkiewicz, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341407.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Joinville
Paramount
Adolph Zukor
remake
Opis:
Artykuł jest próbą opisania kulis realizacji, a następnie recepcji pięciu polskojęzycznych filmów dźwiękowych wyprodukowanych w studiu Joinville pod Paryżem. Wcześniejsze publikacje utrwaliły negatywny, a nawet nieco satyryczny obraz współpracy polskich filmowców z Paramountem. Autor sprawdza, czy czarna legenda Wytwórni Babel z Joinville, gdzie realizowano remaki w kilkunastu wersjach językowych, znajduje potwierdzenie w ustaleniach historyków kina oraz tekstach publicystycznych z epoki. Stara się również odpowiedzieć na pytanie, dlaczego żaden polski „talkie” nie odniósł sukcesu komercyjnego, a inicjatywa Adolpha Zukora zakończyła się porażką.
The article is an attempt at a description of the backstage of the making and the reception of five Polish language films made in the Joinville studio near Paris. Previous publications perpetuated a negative, and even a somewhat satirical view of the cooperation of Polish filmmakers with the Paramount. The author checks whether the black legend of the Babel studios from Joinville, where remakes in numerous languages were made, is confirmed by film historians and periodicals of the time. He also tries to answer the question of the lack of commercial success of any of the Polish “talkies”, and the failure of Adolph Zukor’s initiative.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2017, 97-98; 83-93
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wokół kategorii filmowego remake’u
The Category of a Remake Reconsidered
Autorzy:
Nieracka, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408616.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
remake
Robert Altman
kultura wyczerpania
culture of exhaustion
Opis:
Autorka podejmuje się opisu kategorii remake’u jako praktyki kulturowej traktowanej jako „gorsza” wersja przeboju kasowego albo zjawisko należące do postmodernistycznej „kultury wyczerpania”. Tendencja repetycji wynika także z natury samego medium – reprodukcji. Czym zatem różni się remake od innych sposobów repetycji: aluzji, cytowania, adaptacji? Film to medium działające w sferze reprezentacji. Remake jest wyjątkowy, bo jest reprezentacją reprezentacji. Badając ten fenomen, uwydatniamy relacje między uporczywą potrzebą powtórzenia i kinem jako częścią kulturowego pola produkcji (różnych praktyk dyskursywnych). Kino jest miejscem społecznej i kulturowej pamięci, a każdy film jest w istocie re-made – rozproszony i przekształcony w każdym nowym kontekście i powtórnym oglądaniu. Estetyczne i kulturowe trajektorie, jakie wyznacza remake, odsyłają przecież do początków kina. Remake jest również określoną, instytucjonalną formą struktury repetycji. W jaki sposób remake funkcjonuje jednocześnie jako samodzielny tekst i właśnie remake? Remaking jest kategorią wpisaną w przemysł filmowy (strategie marketingowe, autor, marka), kategorią tekstualną (gatunek, fabuła, struktura) i kategorią krytyczną (widzowie – recepcja, instytucja). Remaki, podobnie jak Altmanowskie gatunki, odnajdują się w przekroczeniu zbioru, całości korpusu filmów. Remaking nie jest więc jedynie wewnętrzną właściwością tekstów czy widzów, ale produktem ubocznym, wtórnym rezultatem szerszej działalności dyskursywnej.
The author describes and analyses the category of a remake as a cultural practice rated as a “worse” version of a box office hit or a phenomenon belonging to the postmodern “culture of exhaustion”. The tendency of repetition results from the very nature of the medium – reproduction. What then is the difference between a remake and other kinds of repetition: allusion, citing, adaptation? Film is a medium that operates in the sphere of representation. Remake is remarkable, in that it is a representation of a representation. In examining this phenomenon, we emphasise the relationship between the persistent need for repetition and cinema as part of the cultural field of production (which are different discursive practices). Cinema is a place of social and cultural memory, and each movie is in fact “re-made” – distributed and transformed in each new context and re-watching. Aesthetic and cultural trajectories defined by a remake refer to the origins of cinema. The remake is also a specific, institutional form of the structure of repetition. How a remake functions as both a stand-alone text and just a remake? Remake is a category that is part of the film industry (marketing strategies, author, brand), textual category (genre, plot, structure) and critical category (viewers – reception, the institution). Remakes just like Altman’s genres, make sense in transcending the whole body of films. Remaking is therefore not only an internal property of texts or audiences, but a by-product, a secondary result of the wider discursive activity.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2014, 85; 133-146
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Шекспировские римейки в современной российской драме
Shakespearean Remakes in Recent Russian Drama
Autorzy:
Шамина, Вера Б.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22446760.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
post modernism
Russian drama
theatre
play
intertextuality
remake
Shakespeare
Hamlet
Opis:
The article addresses postmodern plays by recent Russian playwrights, which use the plot of Shakespeare’s Hamlet, such as L. Petrushevskaya, B. Akunin, V. Korkiya and brothers Presnyakov. It demonstrates different techniques and approaches they use to deconstruct the original text. In the end the author comes to the conclusion that these playwrights in their games with classics to a great extent follow the path that was laid by the Bard himself.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2013, Zeszyt specjalny 2013; 115-124
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies