Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "religious dialogue" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 44
Tytuł:
Обрядовые уклонения и дурные привычки латинских еретиков в византийско- славянской полемической литературе Средневековья
Ritual deviations and bad habits of the ‘Latin heretics’ in Byzantine and Slavic polemical literature of the Middle Ages
Autorzy:
Николов, Ангел
Станев, Камен
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/682142.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Orthodox anti-Latin polemics
medieval polemical texts
Orthodox identity
Orthodox- Catholic relations
religious dialogue
Opis:
The paper discusses the differences between Eastern and Western Christians during the Middle Ages through the prism of the lists of ritual deviations and bad habits of the ‘Latin heretics’, which were circulated in Byzantium in the second half of the 12th century (following the Great Schism of 1054). The translations and revisions of these lists remained popular among the Orthodox Christians in the Balkans and Eastern Europe up until the end of the 17th century. Special attention has been given to the reception among the Slavs of two Byzantine accusations levelled on the westerners – (1) that their priests shave; (2) that they eat various ‘unclean’ animals and creatures. The examples of the peculiar mundanity of the religious dialogue and polemics analysed in the paper suggest that this was a trend resulting from the ambition of the Orthodox societies in the Balkans and Eastern Europe to strengthen through various means their ethnic and religious identity in the context of the fierce political and confessional confrontation with the Catholic world of Western Europe. Also highlighted is the need for the research of medieval polemical texts to embrace the archaeological, ethnological and folkloristic evidence, which would allow us to clarify the sources and trends in the development and transformation of the key features of the identity of Slavic Orthodox societies during the Middle Ages and Modernity.
Źródło:
Studia Ceranea; 2014, 4; 125-139
2084-140X
2449-8378
Pojawia się w:
Studia Ceranea
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
(Nie)zwykłe znaczenie pedagogiki dialogu w teorii nauczania religii
(Un)usual Significance of Dialogue Pedagogy in the Theory of Religious Education
Autorzy:
Zellma, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/607318.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
dialogue pedagogy
religious education
catechetics
religious education teacher
pedagogika dialogu
nauczanie religii
katechetyka
nauczyciel religii
Opis:
The theory of religious education holds a very important place in the Polish catechetics. It is continuously enriched with new issues, determined by the social and educational situation, that are significant from the point of view of practice. Some of them are integrally interwoven with pedagogy. Such issues include analyses related to the processes of communication between the religious education teacher and the students or to developing a dialogue approach in the participants of the religious education classes. The religious education publications dealing with the above-mentioned problems do not directly include the category of dialogue pedagogy. However, several issues can be perceived as referring to the role of the dialogue understood as the approach and the method in teaching religious instruction. Additionally, the methods of conducting a dialogue between the religious education teacher and the students are repeatedly described. Their analysis leads to the conclusion that issues in the scope of dialogue pedagogy occupy an important place in the theory of religious instruction, since they refer to various dimensions of didactic and educating activity of the religious education instructor and the students. Nevertheless, they require detailed empirical research to determine the (un)usual significance of dialogue pedagogy in practice – in educational interactions between religious education teachers and students.
Źródło:
Poznańskie Studia Teologiczne; 2016, 30; 449-462
0209-3472
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ecumenical issues in Józef Herbut’s philosophy of religion
Zagadnienia ekumeniczne w filozofii religii Józefa Herbuta
Autorzy:
Wolsza, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047886.pdf
Data publikacji:
2020-12-23
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
ekumenizm
dialog doktrynalny
filozofia religii
język religijny
logika
ecumenism
doctrinal dialogue
philosophy of religion
religious language
logic
Opis:
The philosophy of religion constituted one of the main fields of research by Prof. Józef Herbut. He created an original version of the analytical philosophy of religion. With the use of logical means, he analysed various dimensions of religion, primarily religious language. During the last period of his work, Herbut included ecumenical issues in his philosophical research. His research on these issues consisted of two stages. During the first stage, Herbut tried to create a specific logic of ecumenism. He hypothesised that the reason for the crisis of ecumenical dialogue consists in the lack of a clearly defined goal. Using the logical set theory, Herbut constructed possible models of doctrinal unity of different denominations. These models were constructed a priori, without reference to actual dialogues. During the second stage of his project, Herbut focused on the content of Catholic and Evangelical doctrines presented in catechisms. Here, he also put forward a research hypothesis that the languages of Catholic and Evangelical theology are different because they include different philosophical assumptions. These assumptions reach back to the medieval problem of universals. The language of Catholic theology is heavily influenced by moderate realism, and the language of Evangelical theology is influenced by moderate nominalism (these are two of the four standpoints in the problem of universals). Herbut's research project is original and innovative in terms of Polish philosophical and theological literature. However, in foreign language literature it is possible to find ones analogous to Herbut's project (József Fuisz, Charles Morerod).
Filozofia religii była jednym z głównych nurtów badań prof. Józefa Herbuta. Stworzył on oryginalną odmianę analitycznej filozofię religii. Przy pomocy środków logicznych analizował w niej różne wymiary religii, przede wszystkim język religijny. W ostatnim okresie twórczości do swych badań filozoficznych Herbut włączył zagadnienia ekumeniczne. Jego badania tych zagadnień miały dwa etapy. W pierwszym etapie Herbut próbował stworzyć specyficzną logikę ekumenizmu. Postawił on hipotezę, że przyczyną kryzysu dialogu ekumenicznego jest brak wyraźnie określonego celu. Wykorzystując logiczną teorię zbiorów, Herbut skonstruował możliwe modele jedności doktrynalnej różnych wyznań. Modele te zostały skonstruowane a priori, bez odwołania do faktycznie prowadzonych dialogów. W drugim etapie realizacji swego projektu Herbut skupił się na treści doktryn katolickiej i ewangelickiej przedstawionych w katechizmach. Tu także postawił hipotezę badawczą, że języki teologii katolickiej i ewangelickiej są odmienne, ponieważ mają różne założenia filozoficzne. Założenia te sięgają średniowiecznego sporu o uniwersalia. Język teologii katolickiej jest pod dużym wpływem realizmu umiarkowanego, a język teologii ewangelickiej – pod wpływem nominalizmu umiarkowanego (są to dwa z czterech stanowisk w sporze o uniwersalia). Projekt badawczy Herbuta jest oryginalny i nowatorski w polskiej literaturze filozoficznej i teologicznej. Natomiast w literaturze obcojęzycznej można spotkać projekty analogiczne do projektu Herbuta (József Fuisz, Charles Morerod).
Źródło:
Studia Oecumenica; 2020, 20; 67-88
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Religion, Politics, and Peacebuilding: “The Method of Sant’ Egidio”
Religia, polityka oraz budowanie pokoju: metoda wspólnoty Sant Egidio
Autorzy:
Tyler, AAron
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/441143.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Wyższa Szkoła Europejska im. ks. Józefa Tischnera
Tematy:
Onternational
religious
conflict
reconciliation
dialogue
peacebuilding
Międzynarodowy
religijny
konflikt
pojednanie
dialog
budowanie pokoju
Opis:
This article addresses the theoretical and practical contributions that international religiously-affiliated organizations (IRAOs) can make in preventing and transforming violent conflicts in many of today's geopolitical contexts. Following an overview of the contemporary, multi-tiered field of conflict management, this article will proffer the synergy model of intervention used by the Community of Sant' Egidio as a noteworthy example of how IRAOs, working in the politically charged field of conflict management, can positively affect the multidimensional processes of intercommunal conflict transformation and facilitate the most difficult work of reconciliation.
Artykuł analizuje pozytywny wpływ międzynarodowych organizacji wywodzących się z danej społeczności religijnej (IRAO) na przebieg konfliktów, które mają miejsce w dzisiejszym świecie. Autor porusza wielowątkową problematykę współczesnego zarządzania konfliktem oraz proponuje synergiczny model interwencji stosowany obecnie przez Wspólnotę Sant' Egidio w Rzymie. Model przez nią wypracowany jest ważnym przykładem na to, jak organizacje typu IRAO, działające w politycznie uwarunkowanej sferze zarządzania konfliktem, mogą pozytywnie wpłynąć na wielowymiarowy przebieg konfliktu międzywspólnotowego oraz ułatwić trudne dzieło pojednania.
Źródło:
Kultura i Polityka; 2009, 6; 78-94
1899-4466
Pojawia się w:
Kultura i Polityka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dialog z tradycyjnymi religiami Afryki w nauczaniu biskupów afrykańskich i Episkopatu kongijskiego w latach 1969-2000
The Dialogue with African Traditional Religions in the Teaching of African Bishops and the Congolese Bishops During 1969-2000
Autorzy:
Szymczycha, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480768.pdf
Data publikacji:
2013-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
tradycyjne religie afrykańskie
dialog międzyreligijny
Kościół w Afryce
episkopaty afrykańskie
„msza zairska”
inkulturacja
Africa’s traditional religions
inter-religious dialogue
the Church in Africa
African episcopacies
a „Zaire Mass”
inculturation
Opis:
Istnieje wiele opracowań naukowych na temat dialogu z tradycyjnymi religiami afrykańskimi (TRA). Autor niniejszego artykułu analizuje nauczanie Magisterium afrykańskiego w tejże materii. Analiza wypowiedzi biskupów afrykańskich (szczególnie kongijskich) pozwoliła wyodrębnić dwa dominujące tematy: motywacja do dialogu z TRA oraz konieczność systematycznego studium tradycji afrykańskich. Nie wystarczy fakt uznania TRA za naturalny, religijno-kulturowy kontekst, w którym żyją Afrykanie. Konieczne jest dogłębnie poznanie tych religii i ich interpretacja w świetle Objawienia Bożego. W wypowiedziach hierarchów, temat dialogu z TRA występuje często w szerokiej refleksji teologicznej nt. inkulturacji (np. Mszał rzymski dla diecezji Zaïru). Biskupi jednoznacznie dowartościowują religie tradycyjne, które od początku humanizowały ludy Afryki – dawały i dają odpowiedzi na zasadnicze pytania dotyczące sensu ludzkiej egzystencji: życia i śmierci, pochodzenia i ostatecznego przeznaczenia człowieka. Namacalnym tego przykładem jest Instrukcja dla posługujących w ewangelizacji i katechezie opublikowana przez biskupów Konga (Kinszasa 2000).
There are many scientific studies on intercultural dialogue with Traditional African Religions (TAR). The author examines the teaching of the African Magisterium in that matter. The analysis of African bishops’ statements (especially those from Congo) allowed to distinguish two dominant themes: motivation for dialogue with the TAR and the need for a systematic study of African traditions. It is not enough to recognise the TAR as a natural, religious and cultural context in which the Africans live. It is necessary to thoroughly know these religions and their interpretation in the sight of Divine Revelation. In the statements of the hierarchy, the dialogue with the TAR is common in a wide theological reflection on inculturation (eg. Roman Missal for the dioceses of Zaire). The bishops clearly revalorise traditional religions, which from the beginning humanised the peoples of Africa – gave and give answers to fundamental questions about the meaning of human existence: life and death, the origin and the final destiny of man. The Instructions for Serving in Evangelisation and Catechesis published by the Bishops of Congo (Kinshasa 2000) – is a tangible example.
Źródło:
Nurt SVD; 2013, 2; 9-30
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Theologie, Religionswissenschaft und theologischer Unterricht. Einige immer neu zu entdeckende Gedankensplitter
Theology, Religious Studies and Theological Education. Some Shards of Thought to Always be Discovered Anew
Teologia, religioznawstwo i kształcenie teologiczne. Kilka myśli, które powinno się odkrywać na nowo
Autorzy:
Szentpétery, Péter
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1727471.pdf
Data publikacji:
2021-09-27
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
teologia
religioznawstwo
religijność
źródła religii
dialog
moralność
obiektywizm
tolerancja
theology
religious studies
religiosity
origin of religion
dialogue
morality
objectivity
tolerance
Opis:
Die folgenden Gedanken wollen nicht den Anspruch auf Neuigkeit und Erfindung erheben, es kann wohl sein, dass einige, sogar die meisten von ihnen für viele als überholt erscheinen. Doch denke ich, im theologischen Unterricht muss man sie überlegen und mit den künftigen Pfarrern, Religionslehrern und Katecheten und Gemeindemitarbeitern teilen um ihnen die Besonderheit und Unentbehrlichkeit ihres Berufs und Berufung bewusst zu machen. Dietrich Bonhoeffer sowie das Projekt Weltethos und die neuen Atheisten sind uns schon dazu zur Hilfe gekommen.
W artykule zebrano kilka refleksji, uznanych przez autora za ważne w kontekście religijności i religii w kształceniu teologicznym. Z pierwszej części płynie wniosek, że przyszli księża, osoby pracujące w Kościele i nauczyciele religii muszą zdawać sobie sprawę, że zawsze będą stykać się z pytaniami o źródła religijności, człowieczeństwa i moralności. Kluczową kwestią jest pytanie kim jest istota ludzka. W drugiej części autor udziela odpowiedzi na pytanie o znaczenie obiektywizmu dla religioznawstwa i czym się on różni w teologii. Nie można go utożsamiać z agnostycyzmem czy nawet ateizmem. Każdy, kto studiuje teologię, musi zapoznać się z innymi religiami, uwzględniając ich kontekst i źródła, wykazując maksimum zrozumienia i empatii, które nie muszą oznaczać zgody. Takie racje prowadzą nas do trzeciej części artykułu, gdzie mowa o dialogu międzywyznaniowym i ekumenicznym. Kontaktu osobistego nie zastąpi nawet najbardziej aktualna literatura. Dialog nie oznacza rezygnacji z samego siebie, bo dialog wtedy nie byłby uczciwy. Zasady rządzące dialogiem ekumenicznym (tzn. międzywyznaniowym) są zasadniczo takie same, choć zdecydowanie bardziej łączą niż dzielą uczestników dialogu. Krótko mówiąc – jesteśmy poszukiwaczami prawdy. W podsumowaniu autor zawarł dziewięć stwierdzeń.
The author collected a few insights which he would consider as important concerning religiosity and religions in theological education. According to the first part it should be clear for future pastors, church workers and teachers of religion that they are always challenged by the question of the origin of religiosity, humanity and morality. The key question lying behind these is: What is the human being as such? The second part deals with the question of what objectivity in religious studies means and how much it is different in theology. It cannot be identified with agnosticism or even atheism. Any student of theology has to study other religions in their context, the history of their origins with utmost understanding and empathy which need not necessarily mean agreement. This leads to the third part on interreligious and ecumenical dialogue. Personal contacts cannot be substituted even with the best up-to-date literature. Dialogue does not mean self-abandonment, because that would make it unserious. Principles in ecumenical, i.e. inter-church dialogue are basically the same, although it is much more what unites than divides the partners. Briefly: we are truth-seekers. Finally a conclusion is summed up in nine theses.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 7; 21-33
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Geneza i treść wytycznych w sprawie realizacji art. 17 TFUE przez Komisję Europejską
Origin and content of the Guidelines on the implementation of Article 17(3) of the Treaty on the Functioning of the European Union by the European Commission
Autorzy:
Stanisz, Piotr
Bębeniec, Daria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1043969.pdf
Data publikacji:
2017-12-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
European Union
EU law
church
religious associations
religious communities
non-confessional organisations
philosophical organisations
dialogue
Church-State relations
religious organization
Law on Religion
kościoły i związki wyznaniowe
związek wyznaniowy
relacje państwo-kościół
organizacje niewyznaniowe
organizacje światopoglądowe
kościoły
Unia Europejska
prawo UE
dialog
zrzeszenia religijne
wspólnoty religijne
prawo wyznaniowe
Kościół Katolicki
stosunki państwo–kościół
Opis:
Opracowanie koncentruje się na ogłoszonych w lipcu 2013 r. wytycznych w sprawie realizacji przez Komisję Europejską art. 17 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, który zobowiązuje Unię Europejską do prowadzenia otwartego, przejrzystego i regularnego dialogu z kościołami, innymi stowarzyszeniami lub wspólnotami religijnymi oraz organizacjami światopoglądowymi i niewyznaniowymi. Najważniejszą część opracowania stanowi tłumaczenie tego dokumentu na język polski. W celu wyjaśnienia przyczyn powstania wytycznych, omówiono również decyzję Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich z 25 stycznia 2013 r. (2097/2011/RA). Negatywnie oceniając odrzucenie przez Komisję możliwości realizacji wniosku Europejskiej Federacji Humanistycznej o zorganizowanie seminarium dialogu na zaproponowany przez nią temat, Rzecznik wezwał bowiem Komisję do właściwszego realizowania art. 17 ust. 3 TFUE i zasugerował sprecyzowanie stosowanych w tym zakresie praktyk i zasad, a zwłaszcza przemyślenie potrzeby opracowania wiążących wytycznych.
The study deals with the Guidelines on the Implementation of Article 17(3) TFEU by the European Commission, published in July 2013, for setting the framework for open, transparent and regular dialogue with churches, religious associations or communities, and philosophical and non-confessional organisations. The Polish translation of the document constitutes the main part of the text. It is preceded by an overview of the decision of the European Ombudsman of 25 January 2013 in his inquiry into complaint 2097/2011/RA against the European Commission. The Ombudsman, while negatively assessing the Commission’s rejection of the proposal of the European Humanist Federation for a dialogue seminar on the topic Competing Rights Issues in Europe, suggested clarifying the Commission’s “practices and rules in this area”, and drawing up “guidelines in terms of how exactly it plans to implement Article 17 TFEU”.
Źródło:
Studia z Prawa Wyznaniowego; 2017, 20; 383-392
2081-8882
2544-3003
Pojawia się w:
Studia z Prawa Wyznaniowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wspólnoty chrześcijan Smyrny, Efezu i Laodycei żyjące pośród muzułmanów
Christians of Smyrna, Ephesus and Laodicea living among Muslims
Autorzy:
Sokołowski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480340.pdf
Data publikacji:
2017-06-01
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Apokalipsa św. Jana
chrześcijaństwo w Turcji
dialog międzyreligijny
ekumenizm
islam i chrześcijaństwo
wspólnoty religijne
Apocalypse of St John
Christianity in Turkey
Islam and Christianity
religious communities
interreligious dialogue
ecumenism
Opis:
Artykuł podejmuje problematykę życia chrześcijan w Turcji na obszarze starożytnych Siedmiu Kościołów opisanych w Apokalipsie św. Jana, tzn. Kościołów funkcjonujących w Smyrnie, Efezie i Laodycei. Zawężenie do tych trzech Kościołów wynika z faktu, że obecnie tylko tam mieszkają chrześcijanie żyjący w formalnych wspólnotach. Miejscowości Sardes, Filadelfia, Pergamon, Tiatyra nie przetrwały próby czasu. Artykuł traktuje o wspólnotach katolickich, protestanckich, a także prawosławnych. Na wstępie ukazano krótką historię relacji chrześcijańsko-muzułmańskich w Turcji oraz kontekst społeczno-religijny. Następnie zaprezentowano Kościoły: ich liderów, specyfikę formacji wiary, aktualne problemy w środowisku muzułmańskim. Materiał źródłowy stanowi owoc rozmów i spotkań z liderami oraz członkami Kościołów.
Apocalypse of St John mentions Seven Churches of Asia as seven major churches of early Christianity. The present article is concerned with the only extant formal Christian (Catholic, Protestant and Orthodox) communities in Smyrna, Ephesus and Laodicea (now in Turkey). The other four (in Sardis, Philadelphia, Pergamum and Thyatira) did not survive. The article opens with a brief overview of the Christian-Muslim relationships in Turkey and its social and religious contexts. After that there is a more detailed presentation of the community leaders, religious formation of members and their present situation among the Muslim majority. The source material is based on the author’s interviews with the leaders and members of the churches.
Źródło:
Nurt SVD; 2017, 1; 175-194
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dialog międzyreligijny jako „życiowa konieczność” w nauczaniu Benedykta XVI
Interreligious Dialogue as a „Life Necessity” in the Teaching of Benedict XVI
Autorzy:
Słupek, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2144002.pdf
Data publikacji:
2021-01-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
dialog międzyreligijny
Benedykt XVI
prawda
relatywizm
fundamentalizm
godność osoby ludzkiej
wolność religijna
ewangelizacja
interreligious dialogue
Benedict XVI
truth
relativism
fundamentalism
dignity of human person
religious freedom
evangelization
Opis:
Benedict XVI, identifying himself as “the apostle of dialogue and the man of peace”, makes an important contribution to the interreligious dialogue. The Pope indicates, that this dialogue cannot be treated as a “temporary choice”, but the future depends on it, it is a “life necessity”. In development of this dialogue today there appear some obstacles. One of the main goals of the interreligious dialogue is to seek the truth together, and the essential source of numerous impediments preventing it is an erroneous way of approaching truth. It can take a form of relativism, which denies existence of any truth, or a form of religious fundamentalism that claims the right to impose it. In order to prevent interreligious dialogue from leading to religious syncretism and to confusion in those who participate in it, it is necessary to respect certain basic rules. Benedict XVI lists the following as the most important ones: rule of reciprocity, rule of keeping own identity and accepting identity of interlocutor, respecting every human person and uniting dialogue with proclamation of the Gospel.
Źródło:
Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii; 2012, 4; 121-141
2080-8534
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Is There True Peace Without Truth? Ideological Roots of a Recent Statement of the Central Committee of the World Council of Churches on Religion and Violence
Czy istnieje prawdziwy pokój bez prawdy? Ideologiczne korzenie stanowiska Komitetu Centralnego Światowej Rady Kościołów na temat religii i przemocy
Autorzy:
Składanowski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595073.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
World Council of Churches
violence
peace
inter-religious dialogue
ecumenical ideology
Światowa Rada Kościołów
przemoc
pokój
dialog międzyreligijny
ideologia ekumeniczna
Opis:
The article aims to demonstrate ideological roots of the social and theological attitude of the World Council of Churches on the example of the recent official statement of the Central Committee of the WCC issued on June 28, 2016 which regards the connection between religion and violence. Particular emphasis is put on an attempt to explain how the ideology accepted by the WCC, and present in a more or less distinct manner in the documents of this organization, influences the presentation of Christian teaching regarding peace in the said document. The article analyses the mentioned document, starting from the manner in which the phenomenon of violence has been tackled. Further, it examines those statements in which the WCC is presented as promoting the inter-religious dialogue and peace.
Artykuł ma na celu ukazanie ideologicznych korzeni społecznego i teologicznego zaangażowania Światowej Rady Kościołów na przykładzie oficjalnego stanowiska Komitetu Centralnego Światowej Rady Kościołów, wydanego 28 czerwca 2016 r., które dotyczy związku religii i przemocy. Szczególny nacisk kładzie się na próbę wyjaśnienia, w jaki sposób ideologia uznawana przez Radę i obecna w mniej lub bardziej wyraźny sposób w dokumentach tej organizacji wpływa na przedstawienie chrześcijańskiego nauczania dotyczącego pokoju w omawianym stanowisku. Artykuł analizuje ten dokument, zaczynając od sposobu, w jaki Rada podchodzi do zjawiska przemocy. W dalszej kolejności w artykule omawiane są powiązane wypowiedzi Rady, w których uznaje się ona za promotora dialogu międzyreligijnego i pokoju na świecie.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2016, 16; 305-318
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Integracja w kontekście różnorodności kulturowej i religijnej
Integration in the Context of Cultural and Religious Diversity
Autorzy:
Sakowicz, Eugeniusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047491.pdf
Data publikacji:
2017-12-17
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
integration
multiculturalism
religious pluralism
dialogue
integracja
wielokulturowość
pluralizm religijny
dialog
Opis:
Pluralizm kulturowy i religijny na Zachodzie stał się faktem. Zresztą stare europejskie państwa od samego początku istnienia skupiały na swoich terytoriach nie tylko „swoich”, ale również „obcych”. Z biegiem czasu „obcy” – przedstawiciele odmiennych kultur, wyznawcy innych religii – stawali się w pewnym sensie „swoimi”. Doświadczenie pluralizmu w życiu publicznym wiąże się ze wzajemnym poznawaniem się, co prowadzi do wyzwolenia się z wszelkich uprzedzeń.Chrześcijanie oraz ci, którzy nimi kiedyś byli, żyją w otoczeniu kultur oraz niechrześcijańskich tradycji religijnych. Przez wieki kultury i religie niechrześcijańskie zajmowały określone terytoria geograficzne o ściśle wyznaczonych granicach. Współcześnie obecne są one „w rozproszeniu” na wszystkich kontynentach świata. Integralną częścią kultur niechrześcijańskich są religie. Każda z nich wyróżnia się oryginalną doktryną, specyficznym kultem i moralnością, nadto specyficzną organizacją z określoną władzą na czele. Wyznawcy różnych religii oraz zwolennicy określonych ideologii żyją w tych samych środowiskach – multikulturowych kręgach.Fenomen „inności” wpisany jest w dzieje ludzkości oraz cywilizacji i kultury. Już opisy antropogenezy, podawane przez różne tradycje religijne ludzkości, wypowiadają się o tym, co „inne”, a co tworzy jakąś bardziej lub mniej zwartą całość. Człowiek nigdy nie byłby sobą, gdyby wokół niego zabrakło „innych”. Dzięki nim jesteśmy sobą.Wiek XX był czasem eskalacji nienawiści do „innego”. Wygenerowana została ona przez utopijne systemy gloryfikujące jednych ludzi, a unicestwiające drugich. Utopie, fikcje filozoficzne, mitologie XX stulecia były wykwitem wcześniejszych aberracji myśli ludzkiej. Druga połowa tego stulecia była czasem otrząsania się ze skutków wojen zawsze będących apoteozą przemocy, okrucieństwa, bezwzględności.Droga integracji wyznaczona może być wśród „innych” przez: odkrywanie zapoznanego braterstwa, „oczyszczanie pamięci”, afirmację tożsamości własnej i cudzej, tolerancję. Sposobem pokonywania obcości i metodą integracji jest dialog, w jego różnych wyrazach i formach.Księgą dialogu oraz „integracji” starożytnych kultur oraz człowieka z Bogiem była Biblia. Dzieło to ogniskowało przez wieki wiele różnych kultur. Pismo Święte stanowi księgę dialogu człowieka z Bogiem oraz dzieło „integracji” kultur. Wzorem dialogu oraz integracji jest Jezus Chrystus. Ewangelie doskonale ilustrują sposób dialogu Jezusa. Jego spotkania z „innymi” ludźmi nie były nigdy obojętne. Jezus nigdy nikogo nie odrzucał. Zawsze otwarty był na dialog, również najtrudniejszy. Jezus Chrystus objawia się tu bardzo wyraźnie jako Ten, który „integruje” człowieka z samym sobą, z drugim człowiekiem, z mniejszą czy większą społecznością ludzką – od rodziny poczynając, na narodzie i Kościele kończąc. Jest wzorem integracji w jej różnych wzorcach, odniesieniach czy ucieleśnieniach.
Cultural and religious pluralism has become a fact in the West. Actually, old European states have hosted not only “native people” but also the “others.” With time those “other” people – representatives of different cultures and religions – were becoming “natives” in a sense. The experience of pluralism in public life involves getting to know one another, which leads to the elimination of prejudices.Christians and those who used to be Christians live side by side with various non-Christian cultures and traditions. Over the ages, non-Christian cultures and religions occupied specific geographic territories with strictly defined boundaries. At present, they are distributed across all continents. Religions are an integral part of non-Christian cultures. Each of them is characterised by an original doctrine, unique cult, morality and organisation with a particular authority at the helm. Followers of various religions and specific ideologies live in the same environments, i.e. multicultural milieux.The phenomenon of “otherness” is part and parcel of human history, civilisation and culture. Descriptions of anthropogenesis, offered by various religious traditions, already identify what is “other” and what forms a more or less coherent whole. Human beings would not be their real selves if no “others” were around them. We are who we are thanks to “others.”The 20th century was a time of a raging hatred of the “other”, generated by utopian systems glorifying some people while annihilating others. Utopias, philosophical fictions and mythologies of the 20th century were the quintessence of the aberrations of human thought. The second half of that century saw the gradual recovery from the effects of wars that are always a culmination of violence, cruelty and ruthlessness.The path of integration can be found by discovering forgotten brotherhood, reinterpreting the past and overcoming the prejudices and grudges resulting from the bad past, affirming the identity of one’s own and others, and tolerance. Dialogue, in its various forms and manifestations, is a means to overcome strangeness and establish community ties.Since ancient times, the Bible has been the book of dialogue and “integration” between ancient cultures, and between human beings and God. Jesus Christ is a model for dialogue and integration as vividly illustrated by the Gospel. Jesus never rejected anyone and He was never indifferent to “other” people. He was always open to dialogue even if it was very difficult. Jesus Christ appears very clearly as the one who integrates human beings with themselves, with other human beings as well as small communities such as the family and large communities such as nations and the Church. He is a model of community integration in its various references and manifestations.
Źródło:
Teologia i moralność; 2017, 12, 1(21); 29-46
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:
Teologia i moralność
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Presentation: Dialogue – the Only Effective Remedy to Violence. A Global Perspective at the Time of War.
Dialog - jedyne skuteczne rozwiązanie problemu przemocy. Perspektywa globalna w czasie wojny
Autorzy:
Sakowicz, Eugeniusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480571.pdf
Data publikacji:
2018-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Dialogue
cultural and religious identity
subjectivity
forgiveness
reconciliation
peace
Dialog
tożsamość kulturowa i religijna
podmiotowość
przebaczenie
pojednanie
pokój
Opis:
The text recognizes dialogue as a complex reality. It provides a general description of dialogue, its nature, forms and essential conditions. It calls for understanding of dialogue in personalistic categories bringing attention to the necessity of affirming the subjectivity of the other and stressing the importance of respect of one’s own identity and the identity of the other. It also refers to forgiveness, reconciliation and tolerance as the cornerstones of dialogue. Finally, it recognizes that the fate of the world depends on dialogue seeing it as the surest means of solving conflicts, and building peace and unity among people.
Tekst uznaje dialog za rzeczywistość złożoną. Przedstawia ogólny opis dialogu, jego charakter, formy i zasadnicze warunki. Wzywa do rozumienia dialogu w kategoriach personalistycznych, zwracając uwagę na konieczność afirmacji podmiotowości drugiego i podkreślając ważność poszanowania własnej tożsamości i tożsamości partnera dialogu. Tekst odnosi się także do przebaczenia, pojednania i tolerancji jako fundamentów dialogu. Wreszcie uznaje, że los świata zależy od dialogu, który jest postrzegany jako najpewniejszy sposób rozwiązywania konfliktów oraz budowania pokoju i jedności między ludźmi.
Źródło:
Nurt SVD; 2018, 2; 359-366
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Incontro tra diritto ecclesiale e cultura indiana: Cenni storici e sfide attuali
Encounter between ecclesial law and Indian culture: historical background and current challenges
Autorzy:
Pudumai Doss, Jesu
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2086095.pdf
Data publikacji:
2020-03-31
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Prawo Kościoła
prawo kanoniczne
historia Kościoła w Indiach
Konferencja Episkopatu Indii
prawo misyjne
kultura indyjska
indyjski system prawny
prawo personalne
adaptacja
równość
inkulturacja
międzyreligijny dilog
ekumeniczny dialog
Church law
canon law
Indian Church history
Catholic Bishops’ Conference of India
missionary law
Indian culture
Indian legislative system
personal law
adaptation
equality
inculturation
inter-religious dialogue
ecume- nical dialogue
Opis:
„Kultura przesiąknięta mądrością, bogata w ludzkie doświadczenie, przepełniona wartościami duchowymi, które wskazują na Boga i Jego Opatrzność w dziejach ludzkości” – stąd św. Jan Paweł II – w przemówieniu do biskupów Indii 23 czerwca 1979 r. – pragnął „oddać szacunek starożytnej kulturze waszej ziemi (Indii)”. Mówiąc o spotkaniu prawa kościelnego z kulturą indyjską, w pierwszej części przedstawiono krótki historyczny przegląd rozwoju kultury indyjskiej w szczególności w dwóch obszarach : cztery etapy indyjskiej kultury prawnej (starożytny hinduizm, wpływy muzułmańskie, wprowadzenie systemu angielskiego i nowoczesny złożony system ustawodawczy) oraz kilka znaczących momentów obecności i rozwoju Kościoła w Indiach. W drugiej części pragniemy zebrać współczesne wyzwania, jakie zrodziło to „spotkanie”, zarówno w społeczeństwie obywatelskim (dotyczące uznania obywatelskiego i niektórych implikacji legislacyjnych), jak i w Kościele (dotyczące adaptacji prawa kanonicznego, relacji między Kościoły sui iuris, równość w Kościele, inkulturacja oraz dialog międzyreligijny i ekumeniczny).
“A culture that is steeped in wisdom, rich in human experience, and filled with spiritual values that point to God and his providence in human history”, thus St. John Paul II – in his speech to the Bishops of India on 23 June 1979 – wished “to render respectful homage to the ancient culture of your land (India)”. Speaking of the encounter between the ecclesial law and Indian culture, in the first part, a brief historical overview of Indian cultural growth is presented specifically in two areas: the four stages of Indian legal culture (Ancient Hinduism, Muslim influence, Introduction of the English system and Modern complex legislative system), and some significant moments of the presence and growth of the Church in India. In the second part, one wishes to gather the contemporary challenges, which this “encounter” has given rise to, both in the civil society (on civil recognition and some legislative implications) and in the Church (on adaptation of canon law, relationship between the sui iuris Churches, equality in the Church, inculturation and interreligious and ecumenical dialogue).
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2020, 63, 1; 113-147
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Role of Interreligious and Interfaith Dialogue in the Post-Secular World
Autorzy:
Popovska, Biljana
Ristoska, Zhanet
Payet, Pablo
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1036810.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Academicus. International Scientific Journal publishing house
Tematy:
politics
religious communities
religion
nation
secular
post secular
interreligious
interfaith
dialogue
Opis:
Today, western liberal democratic societies are secular, or in other words, religion is set apart from the state. However, the beginning of the 21st century has seen a re-politicizing of the religion. This paper argues that religion plays an important role in current global politics and events. Moreover, it has been used as tool to recruit masses for a wrong cause. Hence, Interreligious and interfaith dialog can play a role of catalysts and a future trend in cultural diplomacy. The paper provides definitions of a secular and post secular society. Then, it discusses the general concept of dialogue and explores it from an interreligious and interfaith point of view as a way to mitigate the role religion has undertaken. Finally, it provides examples of what European Union has been doing in that respect.
Źródło:
Academicus International Scientific Journal; 2017, 16; 33-44
2079-3715
2309-1088
Pojawia się w:
Academicus International Scientific Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Integracja na styku kultur. Islamsko-chrześcijańskie pogranicze Bośni i Hercegowiny
Chances for Integration at the Cultural Meetings Points: The Muslim-Christian Borderland of Bosnia-Herzegovina
Autorzy:
PILARSKA, JUSTYNA
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/556270.pdf
Data publikacji:
2016-06-01
Wydawca:
Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Instytut Pedagogiki. Zakład Edukacji Międzykulturowej i Badań nad Wsparciem Społecznym.
Tematy:
pogranicze kulturowe
islam bośniacki
dialog międzywyznaniowy
Bośnia i Hercegowina
wielokulturowość
cultural borderland
Bosnian Islam
inter-religious dialogue Bosnia-Herzegovina
multiculturalism
Opis:
Wspólnoty muzułmańskie na Bałkanach, w których praktyka islamu rozwijała się w środowisku europejskim, mogą posłużyć jako pomost między islamskim Wschodem i chrześcijańskim Zachodem. Oto bowiem, choć przez ponad 400 lat Bośnia znajdowała się pod władzą Osmanów, muzułmanie pozostali tylko jedną z wielu społeczności, dzieląc kraj z prawosławnymi, katolikami i niewielką wspólnotą żydowską. Historia kontaktów muzułmańsko-chrześcijańskich zawiera zarówno przykłady zderzeń, jak i spotkań, inicjowanych tak przez chrześcijan, jak i przez muzułmanów. Choć nie sposób nie dostrzec, że więcej w niej było zderzeń, nie wolno jednak przeoczyć istnienia spotkań. Artykuł ten analizuje w historycznym i współczesnym kulturowo-społecznym kontekście pogranicze wyznaniowe Bośni i Hercegowiny, wskazując na jego specyfi kę, dynamikę i (często nieudane) próby jego konceptualizacji z perspektywy europocentrycznego dyskursu.
Muslim communities in the Balkans, in which the practice of Islam developed in the European context, can be used as an exemplifi cation of the bridge between the Islamic East and the Christian West. Although for over 400 years Bosnia was under the Ottoman rule, Muslims became one of the many communities contributing to the dynamic area of ontological and axiological negotiations within the cultural borderland, sharing the living space with members of the Orthodox church, Catholics, and a small Jewish community. The history of the Muslim-Christian contacts in Bosnia includes the examples of collisions as well as encounters initiated both by Christians and Muslims. This article analyses the religious borderland in the historical and contemporary cultural and social context of Bosnia-Herzegovina, revealing its specifi city, dynamics and (often unsuccessful) attempts to conceptualize it from the perspective of the Eurocentric discourse.
Źródło:
Multicultural Studies; 2016, 1; 89-101
2451-2877
Pojawia się w:
Multicultural Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 44

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies