Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "religijna narracja" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Experience of loneliness as an Archetype for „Eternal expulsion”
Doświadczenie samotności jako archetyp "wiecznego wykluczenia"
Autorzy:
Ewertowski, Stefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2148127.pdf
Data publikacji:
2018-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
loneliness
religious experience
eschatology
religious narration
osamotnienie
doświadczenie religijne
eschatologia
religijna narracja
Opis:
Language of theology though its connection with tradition, while satisfying methodological requirements and striving for precision, is characterised by hermeticism as a consequence. That causes semantic problems and creates communication difficulties. Theology is constantly searching for a new medium, a more appropriate narration of religious contents. The author of this article while undertaking the Catechetical truth of a possibility of “eternal expulsion” in the interdisciplinary context, sees an archetype of this situation in the experience of loneliness. While analysing a subjective experience of loneliness in the psychological, sociological, mystical, theological (modality of loneliness) aspects, he indicates the existing, constant and objectified elements. The loneliness of man calls for presence, the loss of personal relations leads to radical destruction. That analysis is endorsed by cited theologians and philosophers. Loneliness is “a kind of death” before an actual death. Loneliness is the most radical experience contrary to human nature which fulfils itself only in personal relations. The interpretation of that experience, its lack of ties, connected with the wholeness of human existence in the perspective of religious convictions facilitates in an analogous – conceptual way an approach to a sense of possibilities of “eternal expulsion”.
Język teologii poprzez związki z tradycją, spełniając wymogi metodologiczne, dążąc do ścisłości, w konsekwencji odznacza się hermetycznością. Rodzi to problemy semantyczne oraz stwarza trudności komunikacji. Teologia ciągle szuka nowego sposobu przekazu, bardziej adekwatnej narracji religijnej treści. Autor przedłożonego artykułu podejmując w namyśle interdyscyplinarnym katechizmową prawdę o możliwości "wiecznego wykluczenia”, archetyp tej sytuacji widzi w doświadczeniu osamotnienia. Analizując subiektywne doświadczenie osamotnienia w aspekcie psychologicznym, socjologicznym, mistycznym, teologicznym, (modalność samotności), wskazuje na istniejące, stałe, zobiektywizowane elementy. Osamotnienie człowieka woła o obecność, utrata relacji personalnych prowadzi do radykalnej destrukcji. Analizę tę, potwierdzają cytowani teologowie i filozofowie. Osamotnienie, to „rodzaj śmierci” przed rzeczywistą śmiercią. Osamotnienie, to najbardziej radykalne doświadczenie sprzeczne z naturą człowieka, która spełnia się jedynie w relacjach personalnych. Interpretacja tego doświadczenia, jako braku więzi, powiązanego z całością ludzkiej egzystencji w perspektywie religijnych przekonań, ułatwia na sposób analogiczny – pojęciowy zbliżyć się do sensu możliwości „wiecznego wykluczenia”.
Źródło:
Studia Elbląskie; 2018, 19; 485-503
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Art as a Message Realized Throught Various Means of Artistic Expression
Sztuka jako przekaz realizowany za pośrednictwem różnych środków wyrazu artystycznego
Autorzy:
Gryglewski, Piotr
Ivashko, Yuliа
Chernyshev, Denys
Chang, Peng
Dmytrenko, Andrii
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1366126.pdf
Data publikacji:
2020-12-25
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
art
icon
narrative
national identity
religious and secular art
Ukraine
sztuka
ikona
narracja
tożsamość narodowa
sztuka religijna i świecka
Ukraina
Opis:
From the ancient times, art has performed not only aesthetic, but primarily informational and ritual functions, since people have used artistic means to honour the divinities. In Ukraine, the instances of art have been known since the times of Trypillia culture, from the 5th century BC. Hereafter, art has used various means to deliver information. During the years of Kyivan Rus, there were mostly religious mural paintings and mosaic pictures in churches. They were not considered by the contemporaries as artworks, but only as images for worship. However, it should be noted that in St. Sophia’s Cathedral there are also some secular paintings of those times. Religious and secular murals used different art forms and means to convey information. An icon, restricted by the canon, illustrated a particular Christian dogma, whereas a secular painting gave information about everyday human life and performed some political and ideological functions. These two genres are often combined in the so-called "Ukrainian folk painting". The Mother of God, the Lord and the saints are depicted against the Ukrainian landscape, and they have Ukrainian traits. The background of folk icons depicts scenes from the everyday life of the Ukrainians, and the icons are decorated with embroidered towels and dried flowers. In the Baroque era, secular events and real people are included in canonical Christian plots. Today, we see a revival of techniques combining secular and religious painting, when icons depict the sacred participants of contemporary political events. Such icons do not meet certain requirements of the church canon, but constitute the society’s reaction to what is happening in Ukraine now. On the other hand, it is a kind of an attempt to bring Heaven closer to humans, to modernize canonical subjects and, at the same time, to promote educating the people in the spirit of patriotism. Despite the canonicity of the icon and the immutability of information conveyed through the sacred image, the methods of informative communication differed. Thus, although both the Byzantine icon and the icon of the Baroque era reported the same plot, the volume of the message that they conveyed was different. The Byzantine icon is an ascetic message-symbol, while the baroque icon is more secular and not only gives you purely religious information, but also information about the traditions, life and appearance of the people living in this period, and the political system of the state. In canonical religious art, a pictorial image is the only means of narration, whereas modern secular art often turns into a performance, with the simultaneous involvement of painting, sculpture, music and lighting effects, and avant-garde short films.
Od najdawniejszych czasów obiekty artystyczne pełniły złożone funkcje społeczne, estetyczne i religijne. Na terenach dzisiejszej Ukrainy najwcześniejsze zabytki sztuki są związane z okresem kultury trypolskiej. W czasach Rusi Kijowskiej miał miejsce rozkwit sztuki sakralnej rozwijającej się pod wpływem tradycji bizantyjskiej. Funkcjonujące we wnętrzach sakralnych malowidła, a zwłaszcza ikony zajmowały ważną rolę w ramach rozwijającego się kultu. Należy przy tym zastrzec, że już wówczas tematyka czysto religijna przeplatała się z elementami świeckimi z wykorzystaniem zróżnicowanych środków przekazu. Centralne miejsce w tradycji wschodniochrześcijańskiej zajmowała ikona. Jej forma i kompozycja była ściśle określona obowiązującym kanonem. Podporządkowane potrzebom politycznym i ideowym motywy świeckie nie były poddawane tak ścisłej kodyfikacji. Oba wątki łączą się m.in. w tak zwanym „ukraińskim malarstwie ludowym”, w którym przedstawienia świętych poddawano aktualizacji poprzez wprowadzenie motywów rodzimych (np. krajobraz, szczegóły strojów). Przemianom tym sprzyjał też proces okcydentalizacji malarstwa religijnego zapoczątkowany w XVII i XVIII w. Współcześnie można obserwować zjawisko wykorzystywania tradycyjnych form i technik pisania ikon do tworzenia kompozycji służących bieżącym potrzebom, także politycznym. Realizowane w ten sposób malowidła wyłamują się z tradycyjnego kanonu ikony. Równocześnie jednak obiekty te są odpowiedzią na aktualne zapotrzebowania społeczne, będąc świadectwem przemian współcześnie zachodzących na Ukrainie. Popularność malarstwa ikonowego i ponowne odkrywanie związanych z tym technik, służy też jego upowszechnianiu. W realiach współczesnej Ukrainy łączenie elementów tradycyjnych, w tym religijnych, z bieżącymi wyzwaniami społecznymi i politycznymi jest atrakcyjne. Ikona pozostaje ważnym elementem składowym wschodniej tradycji religijnej o czytelnych, ujętych kanonem formach artystycznych. Można przy tym zauważyć odmienne cechy obrazów tworzonych w ścisłej tradycji bizantyjskiej i obiektów wywodzących się z okresu nowożytnego. Forma tych pierwszych jest ściśle skanonizowana, zamykając się w ascetycznej narracji symbolicznej. Poddające się wpływom sztuki Zachodu religijne obrazy epoki nowożytnej ulegały stopniowym przemianom formalnym. Ich przekaz ulegał elastycznej aktualizacji dostosowanej do współczesnych potrzeb.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2020, 22; 57-88
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies