Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "release systems" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
MCM-41 silica as a host material for controlled drug delivery systems
Autorzy:
Krasucka, Patrycja
Goworek, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/763936.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
MCM-41 silica
Naproxen
adsorption
drug loading
release systems
Opis:
The adsorption and release of Naproxen as a model drug was studied. The MCM-41 silica was chosen as a model adsorbent. The synthesis of mesoporous silica was performed by template method using cetyltrimethylammonium bromide CTAB as a pore directing agent. Synthesized MCM-41 material of high quality was used as a carrier for Naproxen. The loading procedure was performed at normal conditions and under vacuum. The release of drug was measured for differentially prepared samples. The results for MCM-41 are compared to those measured for silica gel for column chromatography Si-100 containing substantially larger pores. The results are discussed taking into account the penetration of pore system by loading solution as well as in terms of the proportion of dimensions of Naproxen molecule and pore dimensions of MCM-41.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio AA – Chemia; 2015, 70, 2
2083-358X
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio AA – Chemia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Modified dibutyrylchitin films as matrices for controlled ibuprofen release
Autorzy:
Mucha, Maria
Michalak, Iwona
Draczyński, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035223.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Polskie Towarzystwo Chitynowe
Tematy:
controlled release
dibutyrylchitin
ibuprofen
nanoclay
transdermal systems
Opis:
In view of ongoing interest in biodegradable polymers, dibutyrylchitin was used as a matrix for controlled release of a model substance. Transdermal systems (films) are presently more commonly used as an alternative to standard forms of drug delivery. The presented results are concerned with the release of ibuprofen from dibutyrylchitin film. The obtained transdermal films were modified by applying a control layer to slow down the release process. The matrices were also modified by adding nanoclay (Nanofil 2). Dibutyrylchitin matrices were tested for swelling and release kinetics using UV-Vis spectrophotometer. The drug kinetics release was studied in phosphorus buffer of pH=5.5 at the temperature of 35˚C. Structural investigations of the obtained matrices were carried out by optical microscopy and FTIR spectrophotometry. An appropriate mathematical model was also fitted to the obtained experimental data
Źródło:
Progress on Chemistry and Application of Chitin and its Derivatives; 2013, 18, 18; 139-147
1896-5644
Pojawia się w:
Progress on Chemistry and Application of Chitin and its Derivatives
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Modification of release rate of salicylic acid from chitosan membrane
Autorzy:
Mucha, Maria
Michalak, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035374.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Polskie Towarzystwo Chitynowe
Tematy:
chitosan
crosslinking
release
salicylic acid
transdermal systems
Opis:
Due to continued interest in biodegradable polymers, chitosan is one of the most commonly used polymers in the field of control release of active substances. Currently as carriers of drugs, among tablets, or micro spheres transdermal systems, called films, are used. The presented results apply to study a drug release in buffer of pH = 7.2 from chitosan film. To study the kinetics of controlled release salicylic acid was used as a model substance. Obtained films were cross-linked in TPP solution and were also modified by applying outsider layer to slow down the release process. Received transdermal systems were tested with swelling kinetics and the release kinetics of salicylic acid. The obtained systems were tested in relation to different temperature of cross-linking solution of chitosan, different thickness of studied matrices, the influence of outside layer and varying initial amount of salicylic acid.
Źródło:
Progress on Chemistry and Application of Chitin and its Derivatives; 2012, 17; 21-28
1896-5644
Pojawia się w:
Progress on Chemistry and Application of Chitin and its Derivatives
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The release of biologically hazardous chemical compounds from orthodontic adhesive systems used in Europe and in the USA — an in vitro study
Uwalnianie biologicznie szkodliwych związków chemicznych z dostępnych na rynkach Europy i USA ortodontycznych systemów adhezyjnych — badania in vitro
Autorzy:
Małkiewicz, K.
Wychowański, P.
Małkiewicz, E.
Olczak-Kowalczyk, D.
Turło, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945851.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Chemii Przemysłowej
Tematy:
orthodontic adhesive systems
monomers release
HPLC
ortodontyczne systemy adhezyjne
uwalnianie monomerów
Opis:
The study assessed the chemical stability of ConTec LC, Resilence, Light Bond and Transbond XT orthodontic adhesive resins. The subject of the analysis was the release of HEMA (2-hydroxyethylmethacrylate), TEGDMA (triethylene glycol dimethacrylate), EGDMA (ethylene glycol dimethacrylate), UDMA (urethane dimethacrylate) and BPA (bisphenol A) monomers from test sample materials in successive time intervals, using HPLC (high pressure liquid chromatography). The study confirmed the presence of methacrylate monomers and bisphenol A in eluates of the assessed materials regardless of the observation period. The results show that orthodontic adhesive systems polymerized with visible light are chemically unstable, releasing biologically harmful ingredients to the external environment for a long time. Dental materials containing polymer network based on methacrylates require structure modification or elimination of harmful components in order to increase safety of their application.
Oceniano stabilność chemiczną ortodontycznych żywic adhezyjnych ConTec LC, Resilence, Light Bond oraz Transbond XT. Metodą wysokociśnieniowej chromatografii cieczowej (HPLC) analizowano uwalnianie z próbek badanych materiałów monomerów: HEMA (metakrylan 2-hydroksyetylu), TEGDMA (dimetakrylan triglikolu etylenowego), EGDMA (dimetakrylan glikolu etylenowego), UDMA (dimetakrylan uretanu) i BPA (bisfenol A) w kolejnych przedziałach czasowych. Badania potwierdziły obecność monomerów metakrylanowych i bisfenolu A w eluatach ocenianych materiałów, niezależnie od czasu obserwacji. Uzyskane wyniki wskazują, że polimeryzowane światłem widzialnym ortodontyczne systemy adhezyjne są niestabilne chemicznie i w ciągu długiego czasu emitują do środowiska zewnętrznego składniki biologicznie szkodliwe. Materiały stomatologiczne zawierające usieciowane metakrylany wymagają modyfikacji struktury lub eliminacji szkodliwych komponentów w celu zwiększenia bezpieczeństwa ich stosowania.
Źródło:
Polimery; 2015, 60, 5; 309-315
0032-2725
Pojawia się w:
Polimery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Emulsions as vehicles for the controlled release of astaxanthin in topical application
Autorzy:
Dymek, Michał
Sikora, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2086812.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
astaxanthin
release kinetics
skin delivery systems
emulsions
antioxidant activity
astaksantyna
kinetyka uwalniania
emulsja
aktywność antyoksydacyjna
Opis:
In the work, the antioxidant activity of astaxanthin (AST) and the influence of the base formulation on the kinetics of AST release were studied. Three stable O/W AST-loaded emulsions, differing in droplet size (12.7 m(E1), 3.8 m(E2), 3.2 m(E3)) and a nanoemulsion (0.13 m, NE) were prepared. The results confirmed very strong antioxidant activity of AST. The emulsion internal phase droplet size did not significantly affect the AST release. The amount of released AST was respectively: 13.60% (E1), 11.42% (E2), 9.45% (E3), 9.71% (NE). The best fit to experimental data was obtained using the Higuchi model for emulsions and the Korsmeyer-Peppas model for NE. The results show that the AST release process is limited by the diffusion through carriers and the prepared O/W emulsions can be applied as vehicles for delivery of astaxanthin to the skin, ensuring effective anti-aging action of the cosmetics.
Źródło:
Chemical and Process Engineering; 2021, 42, 4; 439--450
0208-6425
2300-1925
Pojawia się w:
Chemical and Process Engineering
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Determination of diffusion coefficient and permeability through the barrier of substance in simulated biomedical systems
Autorzy:
Adach, A.
Skassa, A.
Bugalska, A.
Kister, N.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/952660.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
drug release
substance transfer
diffusion chamber
biomedical systems
uwalnianie leku
transfer substancji
komora dyfuzyjna
systemy biomedyczne
Opis:
The investigations deal with mass transfer in simulated biomedical systems. The modification of classical diffusion chamber, sequential unit (SU) system, imitated different biomedical setups, boundary conditions. The experiments simulated: diffusion chamber (also with two barriers), transport through the membrane to the blood stream, transport from the stent eluting drug simultaneously to the vessel cells and to the blood stream. The concentrations of substances and the relative mass increases/decreases for SU systems indicate that the order of the curves follows the order of mass transfer resistances. The strong dependence of mass transfer rates versus type of diffusing substance was confirmed. The calculated drug fluxes, diffusion coefficients, permeation coefficients are convergent with literature. Permeation coefficients for complex sequential systems can be estimated as parallel connexion of constituent coefficients. Experiments approved functionality of the SU for investigations in a simulated biomedical system. Obtained data were used for numerical verification.
Źródło:
Chemical and Process Engineering; 2017, 38, 4; 543-554
0208-6425
2300-1925
Pojawia się w:
Chemical and Process Engineering
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena tabletek rozpadających się w jamie ustnej (ODTs) zawierających mikrosfery z losartanem potasu
Evaluation of orally disintegrating tablets (ODTs) containing microspheres with losartan potassium
Autorzy:
Sarecka-Hujar, Beata
Łyczak, Karol
Balwierz, Radosław
Jankowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035227.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
układy wielokompartmentowe
mikrosfery
losartan potasu
przedłużone uwalnianie
tabletki rozpadające się w jamie
ustnej
multicompartment systems
microspheres
potassium losartan
prolonged release
tablets disintegrating in the oral cavity
Opis:
Introduction: Multicompartment systems containing an active substance distributed among carriers (i.e. liposomes, microspheres, microcapsules, nanocapsules) open new possibilities for sustained or controlled drug release. Microspheres are monolithic, porous or smooth spherical particles, sized 1–500 μm, in which the drug substance is suspended, incorporated or emulsified in a polymer matrix. The aim of the study was to prepare microspheres containing losartan potassium and Eudragit L 100-55 as the matrix and then orally disintegrating tablets (ODTs) with the obtained microspheres. methods: Microspheres with drug:polymer ratios of 1:1 and 1:2 were obtained by the spray drying method under the following conditions: inlet temperature – 150°C, aspirator efficiency – 80% and pump efficiency – 10%. The morpho-logy and microsphere size were evaluated microscopically. Orally disintegrating tablets containing microspheres with losartan potassium were prepared by direct compression. The obtained tablets were evaluated according to the Farmakopea Polska X (FPX) requirements for this drug form. Statistical analysis was performed using Statistica 10.1. Results: The ODTs met the appearance, size and mass uniformity standards. The disintegration time of the obtained ODTs did not exceed the required 3 minutes. The release analysis of losartan potassium from the microspheres with the drug:polymer ratio of 1:1 in 0.1 M hydrochloric acid (HCl) showed that the largest amount of losartan (21%) was released in 60 minutes. After 120 minutes, the process was continued in artificial intestinal juice (pH = 6.8), in which losartan was completely released within 270 minutes. For the microspheres with the 1:2 ratio, we observed that the lar-gest amount of losartan (36%) was released in 90 minutes in 0.1 M HCl and further release in artificial intestinal juice showed a release of 99.43% of the active substance up to 300 minutes. Conclusion: The model microspheres containing losartan potassium can be used as an intermediate form of a drug to obtain ODTs.
Wprowadzenie: Układy wielokompartmentowe, w których dawka substancji leczniczej jest rozdzielona między nośniki (liposomy, mikrosfery, mikrokapsułki, nanokapsułki), otwierają nowe możliwości w uzyskaniu przedłużonego lub kontrolowanego uwalniania substancji leczniczej. Mikrosfery to monolityczne, porowate lub gładkie cząstki sferyczne o wielkości 1–500 µm, w których substancja lecznicza jest zawieszona, inkorporowana, rzadziej emulgowana w matrycy polimerowej. Celem pracy było sporządzenie mikrosfer zawierających losartan potasu i Eudragit L 100-55 jako matrycę polimerową, a następnie tabletek rozpadających się w jamie ustnej (orally disintegrating tablets – ODTs) z otrzymanymi mikrosferami. METODY: Mikrosfery o stosunku lek : polimer 1 : 1 i 1 : 2 otrzymano metodą suszenia rozpyłowego w następujących warunkach: temperatura na wlocie 150°C, wydajność aspiratora 80% oraz wydajność pompy 10%. Morfologia i wielkość mikrosfer oceniana była mikroskopowo. Tabletki zawierające mikrosfery z losartanem wykonano metodą tabletkowania bezpośredniego. Otrzymane ODTs oceniano zgodnie z wymogami Farmakopei Polskiej X (FPX) dla tej postaci leku. Analizę statystyczną przeprowadzono za pomocą programu Statistica 10.1. WYNIKI: Otrzymane ODTs spełniały normy wyglądu, wielkości i jednolitości masy. Czas rozpadu ODTs nie przekraczał wymaganych 3 min. W przypadku analizy uwalniania losartanu dla mikrosfer o stosunku lek : polimer 1 : 1 w 0,1 M roztworu kwasu solnego (HCl) maksymalna ilość substancji czynnej (21%) uwolniła się w 60 minucie. Po 120 min proces kontynuowano w sztucznym soku jelitowym (pH = 6,8), w którym losartan uwolnił się całkowicie w czasie 270 min. W przypadku mikrosfer 1 : 2 w 0,1 M HCl maksymalna ilość losartanu (36%) uwolniła się w 90 minucie, a dalsze uwalnianie w sztucznym soku jelitowym wykazało uwolnienie 99,43% substancji czynnej w czasie 300 min. WNIOSKI: Modelowe mikrosfery z losartanem potasu mogą być wykorzystane jako pośrednia postać leku do stworzenia ODTs.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2019, 73; 36-42
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies