- Tytuł:
-
Dialog życia z wyznawcami islamu. Świadectwo katolickiej misjonarki
Dialogue of life with the followers of Islam Testimony of a Catholic missionary - Autorzy:
- Siudak, Anna
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/480702.pdf
- Data publikacji:
- 2016-06-30
- Wydawca:
- Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
- Tematy:
-
dialog życia
islam
relacje z wyznawcami islamu
współpraca
tolerancja
dialogue of life
Islam
relations with followers of Islam
cooperation
tolerance - Opis:
-
Dialog życia jest podstawową formą dialogu, który Kościół katolicki prowadzi z innymi religiami. Taką formę ewangelizacji prowadziłam jako Franciszkanka Misjonarka Maryi (FMM) w Afryce Północnej.
Dialog życia z wyznawcami islamu polegał na życzliwym obcowaniu z nimi w dzielnicy, w której mieszkałam i pracowałam. Opierał się przede wszystkim na naturalnej ludzkiej solidarności i codziennych kontaktach w duchu tolerancji oraz wysiłku zrozumienia naszych odrębności. Pracowałam w Centrum dla Sparaliżowanych Dzieci w Trypolisie i byłam tam jedyną Europejką i chrześcijanką. Zarabiałam tyle, co inni Libijczycy. Mieszkałam w jednej z ich dzielnic, w domu połączonym trzema ścianami i tarasem z innymi domami. Pracując z wyznawcami islamu miałam wolne od pracy piątki i wszystkie muzułmańskie święta.
Reprezentowałam religijną i narodową mniejszość, a moja rola sprowadzała się do służby. Zawód pielęgniarki bardzo mi ją ułatwiał. W pracy czułam się jak w wielkiej, solidarnej rodzinie. Nie czułam się tam ani wyobcowana, ani zagrożona, wręcz przeciwnie - odnalazłam grono oddanych przyjaciół.
Dialogue of life is a basic form of dialogue that the Catholic Church conducts with other religions. This form of evangelization I practised as a Franciscan Missionary of Mary (FMM) in North Africa. Dialogue of life with Muslims was based on the benevolent dealing with them in a neighbourhood in which I lived and worked. It was based primarily on the natural human solidarity and daily contacts in a spirit of tolerance and effort to understand our differences. I worked at the Centre for Paralyzed Children in Tripoli, and have been the only European and Christian. I earned as much as other Libyans. I lived in one of their neighbourhoods, in a house joined with other ones by three walls and a terrace. Working with the followers of Islam I had Fridays and all Muslim holidays free. I represented the religious and national minority, and my role was confined to the service. Occupation of a nurse really facilitated it. At work, I felt a great family solidarity. I did not feel there neither alienated nor threatened, on the contrary - I found the circle of devoted friends. - Źródło:
-
Nurt SVD; 2016, 1; 188-203
1233-9717 - Pojawia się w:
- Nurt SVD
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł