- Tytuł:
-
Aesthetic Participation as a Realisation of Social and Cultural Poiesis
Estetyczna partycypacja jako urzeczywistnienie społeczno-kulturowej poiesis - Autorzy:
- Lorenc, Iwona
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/593987.pdf
- Data publikacji:
- 2018
- Wydawca:
- Łódzkie Towarzystwo Naukowe
- Tematy:
-
artistic participation
participatory aesthetics
relational aesthetics
aesthetic autonomy
proxemic relationships
late modern culture
estetyczny dystans
estetyczne zaangażowanie
relacje proksemiczne
estetyka późnej nowoczesności
estetyka partycypacyjna - Opis:
-
In this essay, I will attempt to present a model of aesthetics based on a distinctive way of understanding artistic participation, relying on examples from the conceptions of Michel Maffesoli and Nicolas Bourriaud. My characterization does not claim to provide a complete description of the phenomenon in art and in contemporary theoretical approaches. Instead,I will attempt to show that the model, despite its narrow formula, provides a good opportunity to showcase certain shifts that have occurred in contemporary aesthetics due to late modern (especially characteristic of the post-industrial age) processes of de-autonomization. These shifts can be traced in the space of tension between two categories: distance and engagement. I will also show that the shifts open a new way of defining the subject of artistic creation. The subject no longer has an individual or intentional nature, nor yields to a substantialising characterization. The creative force is the self-articulating social life converged in human practices (and, among others – in artistic practices). In a way, Bourriaud and Maffesoli reuse a well-known philosophical template: one in which the poietic power of creation is alternately bestowed upon Nietzsche’s life, Heidegger’s or late Merleau-Ponty’s Being, Dufrenne’s self-creating Nature etc. Bourriaud and Maffesoli, in their conceptions of artistic and aesthetic participation, fall within – and this is my overall conclusion which serves as the guideline for the present analysis – in such a generally understood poietic model.
W niniejszym eseju ukazuję model estetyki oparty na swoistym sposobie rozumienia partycypacji artystycznej opierając się na przykładach dwóch koncepcji: Michela Maffesolego i Nicolasa Bourriauda. Moja charakterystyka nie rości sobie prawa do wyczerpania opisu zjawiska, jakim jest powodzenie kategorii partycypacji w sztuce i we współczesnych ujęciach teoretycznych. Postaram się pokazać, iż opisywany model jest mimo swojej dość wąskiej formuły, dobrą okazją do pokazania pewnych przesunięć, jakie dokonywane są w estetyce współczesnej wskutek późnonowoczesnych (zwłaszcza charakterystycznych dla doby postindustrialnej) procesów jej dezautonomizacji. Przesunięcia te rysują się w polu napięć między dwiema kategoriami: dystansu i zaangażowania. Pokażę również, że przesunięcia te prowadzą do nowego sposobu definiowania podmiotu artystycznej kreacji. Nie ma on charakteru jednostkowego, intencjonalnego, ani tym bardziej nie podlega charakterystyce substancjalizującej. Siłą tworzącą jest samoartykułujące się życie społeczne, ogniskowane w ludzkich praktykach (m.in. w praktyce artystycznej). Bourriaud i Maffesoli powielają w pewien sposób matrycę dobrze znaną filozofii: poietyczną siłą kreacji obdarzane w niej bywa samo życie (Nietzsche), Bycie (Heidegger), Byt (późny Merleau-Ponty), samostwarzajaca się Natura (Dufrenne) itp. Bourriaud i Maffesoli w swojej koncepcji artystycznej i estetycznej partycypacji mieszczą się – to jest najogólniejsza teza, która ukierunkowuje moje analizy – w tak ogólnie rozumianym modelu pojetycznym. - Źródło:
-
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2018, 20; 11-27
1641-9278 - Pojawia się w:
- Art Inquiry. Recherches sur les arts
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł