Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "rekiny" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Stan badań w dziedzinie technologii i chemii żywności pochodzenia morskiego w okresie 1981-85
    Autorzy:
    Sikorski, Z.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/803878.pdf
    Data publikacji:
    1989
    Wydawca:
    Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
    Tematy:
    zywnosc pochodzenia morskiego
    ryby
    kwas omega-3
    rybolowstwo
    rekiny
    kalmary
    kryl
    Dalmor
    Źródło:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 1989, 383
    0084-5477
    Pojawia się w:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The squamation of “Ctenacanthus” costellatus (Chondrichthyes: Ctenacanthiformes) from the Carboniferous of Lublin area, south-eastern Poland
    Autorzy:
    Ginter, Michał
    Skompski, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/138805.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    Ctenacanthiformes
    sharks
    dermal skeleton
    Viséan
    Lublin Coal Basin
    rekiny
    szkielet skórny
    wizen
    Lubelskie Zagłębie Węglowe
    Opis:
    A sample of late Viséan limestone from the Włodawa IG-4 borehole, east of Lublin, Poland, yielded a piece of a tooth and a few hundred well-preserved scales comparable to those of “Ctenacanthus” costellatus Traquair, 1884 from Glencartholm, Scotland, UK. Most of the scales are typical compound body scales of the ctenacanthid type. Their crowns are composed of several separate odontodes whose distal ends are turned backwards and bases are characterised by concave undersides. In the material, there are also sparse scales with similar crowns but with flat or convex bulbous bases, as well as ornamented plates and single, star-like denticles, probably from the head region. The taxonomic status of “Ctenacanthus” costellatus was analysed and a new generic name for that species, viz. Glencartius gen. nov., is proposed.
    Źródło:
    Acta Geologica Polonica; 2019, 69, 4; 571-582
    0001-5709
    Pojawia się w:
    Acta Geologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Devonian phoebodont shark teeth
    Autorzy:
    Ginter, M
    Ivanov, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20101.pdf
    Data publikacji:
    1992
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
    Tematy:
    Trinacodus
    zeby
    Syberia Zachodnia
    phoebodontidy
    skamienialosci
    zywet
    ichtiolity
    Gory Swietokrzyskie
    Omalodus
    rekiny
    Phoebodus fastigatus
    Phoebodus
    morfologia
    paleontologia
    Ural
    dewon
    Opis:
    Shark teeth of the phoebodont type are the most common and diverse group of Upper Devonian ichthyoliths in the pelagic facies of the Holy Cross Mountains (Poland), South Urals and Timan (Russia). They were also found in the Givetian of Kuznetsk Basin (western Siberia). The morphology and function of tooth apparatus of Phoebodus was possibly similar to that of the recent shark Chlamydoselachus anguineus. A significant loss of diversity and relative productivity has been observed among the phoebodonts in the earliest Famennian. A new genus, Omalodus gen. n., and three new species of Phoebodus, Ph. bifurcatus sp. n., Ph. fastigatus sp. n. and Ph. turnerae sp. n. are proposed.
    Wśród ichtiolitów, występujących w facjach pelagicznych górnego dewonu obrzeżenia Platformy Wschodnioeuropejskiej (w Górach Świętokrzyskich, na Południowym Uralu i w prowincji timańsko-peczorskiej; Fig. 1), do najczęściej spotykanych należą zęby rekinów typu phoebodontowego. Zostały one znalezione także w górnym żywecie Basenu Kuźnieckiego (zachodnia Syberia). Korona tych zębów składa się z trzech głównych, smukłych wierzchołków prawie równej długości. Pomiędzy wierzchołkami głównymi mogą występować drobniejsze wierzchołki pośrednie. W zależności od kształtu i nachylenia podstawy zęba względem płaszczyzny korony wyróżnia się trzy rodzaje phoebodontidów: Omalodus gen. n., o podstawie skierowanej w stronę wargową; Phoebodus St. John & Worthen, o symetrycznej podstawie skierowanej w stronę językową; oraz Thrinacodus St. John & Worthen, charakteryzujący się podstawą wygiętą także w stronę językową, ale o niesymetrycznym zarysie i skręconą dodatkowo w osi prostopadłej do korony. Poszczególne gatunki z rodzaju Phoebodus rozróżnia się na podstawie drobnych cech morfologicznych podstawy i korony zęba, a w szczególności: zarysu podstawy, położenia i wielkości guzka zawiasowego oraz ornamentacji wierzchołków. Zęby rekinów z rodzaju Phoebodus były ułożone w szczęce i funkcjonowały prawdopodobnie w sposób zbliżony do aparatu szczękowego dzisiejszego rekina Chlamydoselachus anguineus Garman (patrz Gudger 1937). Różnicę stanowi wzmocnienie połączenia między kolejnymi, nakładającymi się na siebie zębami w spirali zębowej Phoebodus za pomocą guzków zawiasowych i wgłębień w podstawach (Fig. 2). Z górnego żywetu Basenu Kuźnieckiego opisano nowy rodzaj Omalodus gen. n. (Fig. 3H-M) oraz nowy gatunek Phoebodus fastigatus sp. n. (Fig. ЗА, В, G). W górnym dewonie obrzeżenia Platformy Wschodnioeuropejskiej znaleziono sześć gatunków phoebodontidów, w tym dwa nowe: frański Ph. bifurcatus sp. n. (Figs 4A-F, 5D-H) i fameński Ph. turnerae sp. n. (Fig. 8A-H). Istnieje znacząca luka w zapisie paleontologicznym phoebodontidów w poziomach P. linguiformis - P. triangularis (Fig. 9).
    Źródło:
    Acta Palaeontologica Polonica; 1992, 37, 1; 55-75
    0567-7920
    Pojawia się w:
    Acta Palaeontologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Early Jurassic selechians from the Hasle Formation on Bornholm, Denmark
    Wczesnojurajskie zarlacze z formacji Hasle na Bornholmie [Dania]
    Autorzy:
    Rees, J
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22553.pdf
    Data publikacji:
    1998
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
    Tematy:
    Agaleus dorsetensis
    fauna kopalna
    Neoselachii
    zeby
    Synechodus occultidens
    Bornholm
    jura
    Hybodus delabechei
    Paraorthacodus
    Palaeospinacidae
    rekiny
    Lissodus hasleensis
    Dania
    morfologia
    formacja Hasle
    Hybodontoidea
    hybodonty
    paleontologia
    ultrastruktura
    Hybodus reticulatus
    zarlacze
    Opis:
    A selachian fauna from the early Pliensbachian (Uptonia jamesoni to Prodactylioceras davoei zones) is recorded from the Hasle Formation on the island of Bornholm. Three hybodont sharks, Hybodus reticulatus, H. delabechei and Lissodus hasleensis sp. n., and three neoselachians, Synechodus occultidens, Paraorthacodus sp. and Agaleus dorsetensis, are recognized in the fauna. The enameloid ultrastructure of teeth of A. dorsetensis was examined and found to be comprised of at least two layers, confirming a neoselachian affinty, based on the overall tooth morphology. The palaeogeographical and stratigraphical records of the previously described species are extended. Pliensbachian selachian faunas are not well investigated and the described species in the Hasle fauna are all known from Sinemurian deposits elsewhere.
    Opisano faunę żarłaczy z odsłonięć formacji Hasle (wczesny pliensbach - piętra Uptonia jamesoni do Prodactylioceras davoei) na wyspie Bornholm. Hybodontoidea reprezentowane są przez Hybodus reticulatus, H. delabechei i Lissodus hasleensls sp. n., a Neoselachii przez dwa gatunki z rodziny Palaeospinacidae: Synechodus occultidens i Paraorthacodus sp., oraz Agaleus dorsetensis, domniemanego przedstawiciela brodatokształtnych (Orectolobiformes). Nowy hybodont Lissodus hasleensis był niewielkim, zapewne przydennym rekinem. Typem heterodoncji przypomina współczesnego rogatka australijskiego (Heterodontus portusjacksoni), żywiącego się głównie bentonicznymi bezkręgowcami, zwłaszcza jeżowcami. Ultrastruktura enameloidu zębów A. dorsetensis okazała się być conajmniej dwuwarstwowa, co potwierdza przynależność do Neoselachii, na którą wskazywała morfologia zębów. Wątpliwe jest jednak zaliczanie Agaleus do rzędu Orectolobiformes. Typowe brodatokształtne zniane są z jury na podstawie zębów rzadko przekraczających 2 mm wysokości, tymczasem u Agaleus mogą one dochodzić do 8 mm. Wydaje się mało prawdopodobne, by najstarszy przedstawiciel grupy był aż o tyle większy od swych jurajskich potomków. Zęby Agaleus mają też, cechy swoiste, np. zgrubienie na podstawie po stronie wargowej oraz podłużny grzebień u nasady korony, których brak u typowych jurajskich brodatokształtnych. Brak natomiast u Agaleus typowego dla nich "języczka" po stronie językowej. Rozszerzeniu ulegają zasięgi paleogeograficzne i stratygraficzne wcześniej opisywanych gatunków. Fauny żarłaczowe z pliensbachu są dotąd słabo rozpoznane i gatunki opisane z formacji Hasle znane były dotychczas z osadów synemurskich innych terenów.
    Źródło:
    Acta Palaeontologica Polonica; 1998, 43, 3; 439-452
    0567-7920
    Pojawia się w:
    Acta Palaeontologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies