Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "refutation" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Uwagi do artykułu p. Danuty Dzierzkowskiej o życiu i pracy ks. Bronisława Ussasa
    Autorzy:
    Aleksandrowicz, Bronisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1044247.pdf
    Data publikacji:
    1982
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    katalog
    rękopisy
    sprostowanie
    catalogue
    manuscripts
    refutation
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 1982, 45; 397-398
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jeśli wszystko jest względne, to także fakt, że wszystko jest względne, jest względny. Czy relatywizm globalny umarł?
    If everything is relative, then that everything is relative, is also relative. Is global relativism dead?
    Autorzy:
    Pietraszek, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/18653961.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Platon
    Protagoras
    relatywizm
    samorefutacja
    Plato
    relativism
    self-refutation
    Opis:
    Artykuł porusza zagadnienie najsilniejszego zarzutu względem stanowiska relatywizmu globalnego („wszystko jest względne”) – zarzutu samorefutacji („jeśli wszystko jest względne, to także fakt, że wszystko jest względne jest względny”). Zaprezentowane jest historyczne ujęcie zarzutu wywodzące się z dialogów Platońskich. Przedstawione są dwie interpretacje zarzutu z samorefutacji, z których pierwsza, a zarazem najpowszechniej przyjmowana, jest interpretacją ściśle logiczną, druga zaś pretenduje do bycia wierniejszą sposobowi argumentacji w starożytnej Grecji i jest zarazem słabszą wersją tego argumentu. O ile pierwsza wskazuje na logiczną niemożliwość istnienia stanowiska relatywizmu globalnego, czyli odnosi się do faktów niezależnie od tego, czy ktokolwiek tezy te wygłasza; o tyle druga ukazuje samorefutację jako argument retoryczny wymierzony wpodmiot utrzymujący relatywizm globalny. Na osłabienie zarzutu pozwala wprowadzenie rozróżnienia na samorefutację logiczną oraz pragmatyczną. Artykuł ma na celu ukazanie debaty dotyczącej relatywizmu u jej zarania, tj. w dyskusji Sokratesa z Protagorasem i zinterpretowania jej w sposób bliższy sposobowi argumentacji występującemu w tamtym okresie historycznym, a zarazem bardziej przychylny dla relatywizmu, nie popadając przy tym w logiczny anachronizm.
    Global relativism, with its claim that everything is relative, is one of the most harshly criticized concepts in the history of philosophy. The strongest argument against it has been the argument from self-refutation ascribed originally to Plato. The paper presents strong and weak version of the argument in order to show the one that is best suited for the way of reasoning characteristic to the antique period and so that it shows that Plato’s argument against global relativism ought to be treated rather in dialectical than logical way. Consequently, it weakens the power of argument formulated in Plato’s Thaetetus and confutes the widely spread interpretation of it.
    Źródło:
    Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris; 2019, 47, 4; 22-35
    1689-4286
    Pojawia się w:
    Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    How to be an Eliminativist?
    Autorzy:
    Rosenberg, Alexander
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2083939.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Zielonogórski. Instytut Filozofii
    Tematy:
    eliminativism
    intentionality
    neuroscience
    representation
    consciousness
    self-refutation argument
    theories of truth
    Opis:
    In the 40 years since its first promulgation, contemporary eliminativism about intentional content has secured considerable additional support in the form of both neuroscientific findings and an absence of significant counter-evidence within the now greatly expanded study of the brain and its components. This paper reports some of the most telling of these results. Three serious is sues remain to be dealt with by philosophical proponents of eliminativism: claims that neuroscience's frequent use of the word “representation” requires or presupposes that neural circuitry actually carries such content, claims that the phenomenology of first-person introspection reveals the undeniable existence of intentional content, and arguments to the effect that eliminativism is self-refuting, contradictory or pragmatically paradoxical, owing to its claim that there are no true assertions. This paper addresses these three argu ments against eliminativism.
    Źródło:
    Filozoficzne Aspekty Genezy; 2022, 19, 1; 133-163
    2299-0356
    Pojawia się w:
    Filozoficzne Aspekty Genezy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Basil the Great’s references to Eunomius
    Jak Bazyli Wielki cytuje Eunomiusza
    Autorzy:
    Kochańczyk-Bonińska, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612896.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Bazyli Wielki
    Eunomiusz
    Contra Eunomium
    refutatio
    Basil the Great
    Eunomius
    refutation
    Opis:
    W artykule porównano teksty Apologii Eunomiusza i traktatu Adversus Eu-nomium Bazylego Wielkiego. W rezultacie wykazano, że traktat Bazylego to typowe refutatio, w którym autor punkt po punkcie odpiera argumenty przeciwnika, a w swych odniesieniach jest, jak na zwyczaje antyczne, niezwykle dokładny. Bazyli systematycznie cytuje mniej więcej jedną trzecią tekstu Apologii, a fakt pominięcia niektórych rozdziałów da się uzasadnić poprzez strukturę dzieła Eunomiusza lub kontekst historyczny. Wyjątek stanowią rozdziały 21-24, w których Eunomiusz analizuje problematykę substancji i działania. Wydaje się, że Bazyli celowo omija trudny dla niego temat, z którym jeszcze nie jest w stanie się zmierzyć.
    This article presents a comparative analysis of Eunomius’ Liber Apologetius and Basil of Cesarea’s Adversus Eunomium. As a result, we can discover that Basil wrote his treatise as a typical refutation and is quite precise when referring to Eunomius. Despite some omissions that can be explained basing on the structure of The Eunomian work or historical context, we can find one important omission which is strongly connected with one of the most important topics of the anti-Eunomian polemic. Although Basil pretends to comment Eunomius’ Liber Apologeticus systematically, he deliberately skips one of the most important elements of his adversary’s teaching.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2017, 68; 119-128
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Using Kreisel’s Way Out to Refute Lucas-Penrose-Putnam Anti-Functionalist Arguments
    Autorzy:
    Buechner, Jeff
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1796962.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Semiotyczne
    Tematy:
    functionalism
    Computational Liar
    Gödel incompleteness theorems
    finitary computational machine
    mathematical certainty
    finitary reasoning
    epistemic refutation
    metaphysical refutation
    epistemic justification
    recursively unsolvable
    epistemic modality
    finitary computational description
    Opis:
    Georg Kreisel (1972) suggested various ways out of the Gödel incompleteness theorems. His remarks on ways out were somewhat parenthetical, and suggestive. He did not develop them in subsequent papers. One aim of this paper is not to develop those remarks, but to show how the basic idea that they express can be used to reason about the Lucas-Penrose-Putnam arguments that human minds are not (entirely) finitary computational machines. Another aim is to show how one of Putnam’s two anti-functionalist arguments (that use the Gödel incompleteness theorems) avoids the logical error in the Lucas-Penrose arguments, extends those arguments, but succumbs to an absurdity. A third aim is to provide a categorization of the Lucas-Penrose-Putnam anti-functionalist arguments.
    Źródło:
    Studia Semiotyczne; 2020, 34, 1; 109-158
    0137-6608
    Pojawia się w:
    Studia Semiotyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ocena argumentów w kontekście nauczania krytycznego myślenia
    Autorzy:
    Wieczorek, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/561348.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Semiotyczne
    Tematy:
    myślenie krytyczne
    ocena argumentu
    odpieranie argumentu
    schematy argumentacyjne
    critical thinking
    argument assessment
    argument refutation
    argumentation schemes
    Opis:
    Jednym z najważniejszych celów kursów krytycznego myślenia powinno być dostarczenie słuchaczom narzędzi pomocnych w podejmowaniu trafnych decyzji w codziennym życiu. Podczas takich kursów wiele uwagi poświęca się zazwyczaj wyrabianiu u studentów umiejętności oceny argumentów. W niniejszym artykule próbuję odpowiedzieć na pytanie – jaka metoda oceny argumentów najlepiej nadaje się do zastosowania podczas kursów krytycznego myślenia? Jak sądzę, metoda taka powinna być możliwie najbardziej intuicyjna, „przyjazna użytkownikowi” – prosta zarówno do opanowania, jak i późniejszego stosowania. Są to warunki konieczne do tego, aby osoby, które ukończyły kurs, faktycznie wykorzystywały ją w codzienny sytuacjach. W artykule opisuję metodę oceny argumentów, która, jak mi się wydaje, spełnia te warunki. Metoda ta opiera się przede wszystkim na koncepcjach S.N. Thomasa (1986) i M. Tokarza (2006). Jej szczegóły, a także sposób prezentowania jej studentom, wypracowałem podczas prowadzonych przeze mnie kursów z zakresu logiki nieformalnej i krytycznego myślenia.
    One of the main goals of critical thinking courses should be to provide students with tools helpful in making right choices in their daily lives. During such courses, much attention is usually paid to teaching the students how to assess arguments. In this paper, I try to answer the question – which method of assessing arguments is best suited for critical thinking courses? I think that such a method should be intuitive and “user-friendly” – it should be easy to learn and to use as well. These conditions seem to be necessary for the method to be actually used by those who have finished the course. In the paper, I describe the method of evaluating arguments which I think fulfills these conditions. It is based primarily on ideas taken from S.N. Thomas (1986) and M. Tokarz (2006). Some details of the method, as well as the way of presenting it to students, I worked out while teaching informal logic and critical thinking courses.
    Źródło:
    Studia Semiotyczne; 2018, 32, 1; 113-138
    0137-6608
    Pojawia się w:
    Studia Semiotyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Retoryczny model nauczania debaty – perspektywa gatunkowa
    The rhetorical model of debate teaching – a genre perspective
    Autorzy:
    Budzyńska-Daca, Agnieszka
    Rogowska, Kinga Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2188355.pdf
    Data publikacji:
    2023-03-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    debata
    gatunek
    format debaty
    mowa afirmatywna
    mowa refutacyjna
    mowa rekapitulacyjna
    cross-examination
    genre
    debate
    debate format
    affirmative speech
    refutation speech
    recapitulation speech
    Opis:
    Debate is a genre that has gained popularity due to its educational value on different levels of the education system. The essential advantage of using debate as an educational tool is that it prepares students to participate in public debate outside the classroom environment. The available models of teaching how to debate are rules-oriented (showing students the rules of conduct valid in the debate) or argument-oriented (teaching the balance between affirmative argumentation and refutation and proper ways of building arguments). This article offers a new, genre-oriented model of debate teaching based on showing the relationships between genres that compose the debate. Exemplified by the Karl Popper debate format, popular in Central and Eastern Europe, four genres ingrained in a debate are depicted: affirmative speech, refutation speech, summarizing speech, and cross-examination. What has been also described is the intricate web of relationships and influences between those genres which build the educational debate’s ecosystem. Using the genre-oriented model in teaching debates and showing the relationships between the four genres will enable students to increase their understanding of the debating process and help them visualize how big impact their actions have on the course of the debate.
    Debata to gatunek, który wciąż zyskuje na popularności jako narzędzie dydaktyczne na różnych etapach edukacji. Kluczową korzyścią z wykorzystania debaty w procesie edukacyjnym jest fakt, że przygotowuje ona do partycypacji w debacie publicznej, poza środowiskiem szkolnej klasy czy uczelnianej auli. Dotychczasowe modele nauczania debaty opierały się na regułach, czyli kładzeniu nacisku na zasadach zachowania obowiązujących w debacie oraz na strategiach argumentacyjnych, czyli właściwym balansowaniu między argumentacją afirmatywną i refutacją oraz poprawnej konstrukcji argumentów. W tym artykule przedstawiamy nowy, gatunko-centryczny model nauczania debaty, oparty na wskazywaniu sieci wzajemnych powiązań pomiędzy gatunkami składającymi się na przebieg debaty. Na przykładzie popularnego w Europie Środkowo-Wschodniej formatu debaty Karla Poppera opisujemy cztery gatunki funkcjonujące w debacie: mowę afirmatywną, refutacyjną, rekapitulacyjną i cross-examination (sekcję pytań i odpowiedzi) oraz wskazujemy na bogatą sieć zależności i oddziaływań międzygatunkowych, które budują ekosystem debaty w jej szkoleniowej odsłonie. Wykorzystanie w nauczaniu debaty modelu opartego na nauczaniu gatunków i relacji pomiędzy nimi umożliwi adeptom debatowania przejście na wyższy poziom rozumienia przebiegu debaty i tego, jak duże znaczenie odgrywają podjęte przez nich w debacie działania.
    Źródło:
    Edukacja Międzykulturowa; 2023, 20, 1; 171-184
    2299-4106
    Pojawia się w:
    Edukacja Międzykulturowa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies