Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "recovery of archives" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Rozproszone dziedzictwo. Kwestia rewindykacji polskich zasobów archiwalnych
Dispersed Heritage. The Issue of the Regaining of Polish Archival Resources
Autorzy:
Krochmal, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1826662.pdf
Data publikacji:
2021-10-12
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
rewindykacja archiwaliów
restytucja
dziedzictwo archiwalne
traktat ryski
misja Adama Stebelskiego
recovery of archives
restitution
archival heritage
Treaty of Riga
Adam Stebelski’s mission
Opis:
Polska jest krajem posiadającym jeden z najbardziej rozproszonych zasobów archiwalnych. Wyraźny wpływ na taką sytuację wywarły ważne wydarzenia dziejowe, w tym przede wszystkim katastrofa rozbiorów w końcu XVIII stulecia oraz dwie późniejsze wojny światowe. Począwszy od XVII wieku aż do okresu II wojny światowej trwały grabieże lub przemieszczenia polskich dóbr kultury do państw sąsiadujących z Polską (głównie Rosji i Niemiec). W artykule ukazano główne etapy postępowań rewindykacyjnych w odniesieniu do materiałów archiwalnych, podejmowanych przez państwo polskie wobec sąsiadów z Europy Wschodniej i Zachodniej. Pierwsze próby restytucji zagrabionych zbiorów miały miejsce już w XVII wieku na podstawie zapisów w traktatach pokojowych w Oliwie (ze Szwecją zawarty w 1660 r.) czy w Andruszowie (rozejm z Rosją w 1667 r.). Pierwszą większą akcją rewindykacyjną, która przyniosła konkretne rezultaty i dotyczyła utraconych dóbr kultury, była realizacja postanowień traktatu ryskiego z 18 marca 1921 r. Podstawowe znaczenie dla spraw archiwalnych miał artykuł XI Traktatu. Przewidywał on zwrot z Rosji radzieckiej wszystkich materiałów wywiezionych z Polski po 1 stycznia 1772 r. Do wykonania tych postanowień powołano Mieszaną Polsko-Sowiecką Komisję Specjalną, z udziałem wybitnych specjalistów (historyków, archiwistów, bibliotekarzy). Efektem ich działań był powrót do 1924 r. 31 wagonów materiałów archiwalnych, w tym archiwów z okresu I Rzeczypospolitej oraz akt wywiezionych przez Rosjan w 1915 r. Na znacznie mniejszą skalę rewindykowano w okresie II Rzeczypospolitej akta z Austrii oraz Niemiec. Druga fala rewindykacji nastąpiła po 1945 r. Główne materiały odzyskane z Niemiec były efektem tzw. misji Adama Stebelskiego w latach 1946-1949. Archiwalia z ZSRR powracały do Polski dwukrotnie, w latach 1945-1952 oraz 1957-1964. Do dnia dzisiejszego nie odzyskano wielu materiałów źródłowych wywiezionych z Polski do ZSRR lub Niemiec, dlatego rewindykacja pozostaje aktualną i otwartą kwestią w relacjach z tymi państwami.
Poland is a country with one of the most dispersed archival resources. This situation was clearly influenced by important historical events, including, in particular, the catastrophe of partitions at the end of the 18th century and the two subsequent world wars. From the 17th century until the Second World War, there were looting or relocating Polish cultural goods to Poland’s neighboring countries (mainly Russia and Germany). The article presents the main stages of recovery proceedings in relation to archival materials undertaken by the Polish state against its neighbors from Eastern and Western Europe. The first attempts to restore the plundered collections took place in the 17th century, based on the provisions of the peace treaties in Oliwa (with Sweden concluded in 1660) or in Andruszów (truce with Russia in 1667). The first major recovery action, which brought concrete results and concerned lost cultural goods, was the implementation of the provisions of the Treaty of Riga of March 18, 1921. Article XI of the Treaty was of fundamental importance for archival matters. It provided for the return from Soviet Russia of all materials taken from Poland after January 1, 1772. A Mixed Polish-Soviet Special Commission was established to implement these decisions, with the participation of eminent specialists (historians, archivists, librarians). Their activities resulted in the return to 1924 of 31 wagons of archival materials, including archives from the period of the First Polish Republic and files taken by the Russians in 1915. Files from Austria and Germany were restored during the Second Polish Republic on a much smaller scale. The second wave of recovery took place after 1945. The main materials recovered from Germany were the result of the so-called Adam Stebelski’s mission in 1946-1949. Archives from the USSR returned to Poland twice, in the years 1945-1952 and 1957-1964. Until today, many source materials taken from Poland to the USSR or Germany have not been recovered, therefore recovery remains a topical and open issue in relations with these countries.
Źródło:
Teka Komisji Historycznej Towarzystwa Naukowego KUL; 2021, 18; 113-158
2658-1175
2719-3144
Pojawia się w:
Teka Komisji Historycznej Towarzystwa Naukowego KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wkład Władysława Semkowicza (1878-1949) w rozwój polskiej dziedziny archiwalnej
The contribution of Władysław Semkowicz (1878-1949) to the Development of the Polish Archival Field
Autorzy:
Radziejewska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26850548.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Akademia Zamojska
Tematy:
Władysław Semkowicz
archival field
Polish War Archives
recovery of archival materials
Archive Council
dziedzina archiwalna
Polskie Archiwum Wojenne
rewindykacja materiałów archiwalnych
Rada Archiwalna
Opis:
W artykule została przedstawiona postać Władysława Semkowicza (1878-1949), wybitnego historyka i zagorzałego społecznika, który wiele wniósł do rozwoju polskiej dziedziny archiwalnej. Z archiwistyką związał się już w czasie studiów w Uniwersytecie Lwowskim, gdy przyjęto go na stanowisko zastępcy aplikanta w Krajowym Archiwum Aktów Grodzkich i Ziemskich we Lwowie. Od tego czasu W. Semkowicz spędzał większość wolnego czasu w archiwach. Był uczestnikiem tzw. Ekspedycji Rzymskiej oraz badał zasoby archiwalne we Lwowie, Wilnie, Wiedniu, Wrocławiu, Berlinie oraz Królewcu. W czasie I wojny światowej ewakuował się z rodziną do Wiednia, gdzie wraz z innymi polskimi historykami założył Polskie Archiwum Wojenne, które dziś można uznać za jedno z pierwszych polskich archiwów społecznych. Po wojnie rozpoczął pracę w Uniwersytecie Jagiellońskim, z którym był związany aż od swej śmierci. Władysław Semkowicz brał czynny udział w tworzeniu się Państwa Polskiego po 123 latach zaborów. Został mianowany członkiem nowo utworzonej Rady Archiwalnej przy Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego oraz opiniował projekt Dekretu z dnia 7 lutego 1919 roku o organizacji archiwów państwowych i opiece nad archiwaliami. W latach 1921-1933 jako członek Mieszanej Komisji Specjalnej brał udział w negocjacjach dotyczących rewindykacji polskich materiałów archiwalnych z Rosji (ZSRR). W czasie II wojny światowej W. Semkowicz był zatrudniony w Archiwum Państwowym w Krakowie. W 1941 roku w wyniku decyzji Dyrektora Archiwów Generalnej Guberni w Krakowie, Ericha Randta, został zatrudniony w Instytucie Niemieckiej Pracy Wschodniej. W tym okresie uratował wiele polskich dóbr kultury, wykorzystując do tego celu sabotaż. Artykuł ten stanowi analizę działalności W. Semkowicza w zakresie archiwistyki i jest próbą udowodnienia jego osiągnieć w tej dziedzinie.  
The article presents the figure of Władysław Semkowicz (1878-1949), an outstanding historian and ardent social activist who contributed a lot to the development of the Polish archival field. He became involved in archival studies during his studies at the University of Lviv, when he was accepted as a deputy trainee in the National Archives of Town and Land Records in Lviv. From then on, W. Semkowicz spent most of his free time in the archives. He was a participant in the so-called Roman Expedition and researched archival resources in Lviv, Vilnius, Vienna, Wrocław, Berlin and Konigsberg. During the First World War, he evacuated with his family to Vienna, where, together with other Polish historians, he founded the Polish War Archives, which today can be considered one of the first Polish social archives. After the war, he started working at the Jagiellonian University, with which he remained connected until his death. W. Semkowicz took an active part in the formation of the Polish State after 123 years of partitions. He was appointed a member of the newly created Archive Council at the Ministry of Religious Denominations and Public Education and gave opinions on the draft Decree of February 7, 1919 on the organization of state archives and the care of archives. In the years 1921-1933, as a member of the Mixed Special Commission, he participated in negotiations regarding the recovery of Polish archival materials from Russia (USSR). During the Second World War, W. Semkowicz was employed in the State Archives in Krakow. In 1941, as a result of the decision of the Director of the Archives of the General Government in Krakow, Erich Randt, he was employed at the Institute of German Eastern Labor. During this period, he saved many Polish cultural goods by using sabotage for this purpose. This article analyzes the activities of W. Semkowicz in the field of archival science and is an attempt to prove his achievements in this field.
Źródło:
Facta Simonidis; 2022, 15, 2; 85-103
1899-3109
Pojawia się w:
Facta Simonidis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies