Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "recluse" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Aktualność wskazań błogosławionej Doroty dla człwoeika XXI wieku
    Autorzy:
    Majewska, Alicja Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1830401.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-20
    Wydawca:
    Wydawnictwo Bernardinum
    Tematy:
    Dorothy of Montau
    recluse (hermit)
    love of one’s neighbour
    prayer
    Eucharist
    błogosławiona Dorota z Mątów Wielkich
    rekluza
    miłość bliźniego
    modlitwa
    Eucharystia
    Opis:
    Przykładem „nieprzeciętnej świętości” jest znana na Pomorzu postać błogosławionej Doroty z Mątów Wielkich, która urodziła się w Mątowach Wielkich 25 stycznia 1347 roku. W wieku siedemnastu lat Dorota wychodzi za mąż. Sakrament małżeństwa ma przybliżyć ją do doskonałości. Życie przyszłej rekluzy poznajemy dzięki trzem podstawowym dziełom łacińskim: Żywot Doroty z Mątów, Siedmiolilie Doroty z Mątów (1347–1394) oraz Księga o świętych, wszystkie autorstwa Jana z Kwidzyna. Aktualność przesłania jej osoby oraz błogosławionego życia dla człowieka XXI wieku widać szczególnie w trzech wymiarach: miłości bliźniego, modlitwy i Eucharystii. Miłość bliźniego bł. Dorota realizuje jako podejmowanie różnych uczynków miłosierdzia względem drugiego człowieka. Modlitwa rozumiana jako spotkanie z Bogiem towarzyszy Dorocie przez całe życie. Najważniejsza jest jednak dla niej Eucharystia, dlatego dąży do częstego przyjmowania Jezusa Eucharystycznego do swego serca. Błogosławiona jest wzorem dążenia w swoim życiu do świętości. 
    Blessed Dorothy of Montau, a well-known Pomeranian saint born in Matowy Wielkie (Montau) on 25 January 1347, is an example of an outstanding sanctity of life. At the age of 17 she gets married. The sacrament of matrimony is to bring her closer to the perfection of life. What gives us a plenty of information on this future hermit are the three fundamental Latin works: “The Life of Dorothy of Montau”, “Dorothy of Montau’s Septililium (1347–1394)” and “The Book of Saints” by Johannes of Marienwerder. The relevance of her blessed life for the 21st – entury people is especially seen in three areas: the love of one’s neighbour, the prayer and the Eucharist. She practices the commandment of love in many acts of charity for the poor. The prayer – a meeting with God – accompanies Dorothy through whole her life. However, the Eucharist is of paramount importance to her and she strives to receive the Holy Communion frequently. Without doubt, Blessed Dorothy is an example of how to achieve sanctity in our lives. 
    Źródło:
    Studia Pelplińskie; 2019, 53; 291-304
    0239-4456
    Pojawia się w:
    Studia Pelplińskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bł. Dorota z Mątów Wielkich w pomezańskim Kwidzynie (1391–1394–XXI w.)
    Blessed Dorothy of Montau in the pomezanian Kwidzyn (1391/1394–21st c.)
    Autorzy:
    Wiśniewski, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2166750.pdf
    Data publikacji:
    2013-12
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
    Tematy:
    Kwidzyn (Marienwerder)
    Dorothy of Montau
    recluse
    cult of Dorothy
    canonisation
    raising to the altars
    grave of blessed Dorothy
    Opis:
    Dorothy of Montau moved to Kwidzyn in 1391 and stayed at the house of women who were servants at the cathedral. Following her confession to rev. John of Marienwerder, she spent most of the day praying and mortifying herself. She refused to eat. It was already then that she started having visions, such as visions of Hell and Purgatory. She was then allowed to receive the Holy Communion more frequently and finally to build a hermitage (reclusory) adjacent the cathedral, where she wanted to devote herself entirely to the Creator, on the model of women mystics of the “devotio moderna” movement (her visions were described in the “Seven Graces” [Septililium] by father John of Marienwerder). On 2 May 1393 Dorothy was walked to the reclusory, where she found the right conditions and place to develop her contacts with God. She believed that “the soul becomes like God when (…) God, who is a form of the soul, imprints himself strongly in the intellect, feelings, that is in the will and memory.” This union required frequent consumption of the Eucharist, which Dorothy was encouraged to by Lord Jesus, and she accepted him with a great piety and awe. Father John accepted as genuine Dorothy’s revelations, including those about the condemnation of the Master of the Order Konrad von Wallenrod and punishment in Purgatory. Dorothy died on 25 June 1394 and on 30 October her body was laid in a special grave. Immediately documentation was sent to the Pope asking him for her elevation to the altars, as the faithful informed the chapter of miraculous healings through the intercession of Dorothy. Within a year, until 7 May 1405, 257 witnesses testified to Dorothy’s holiness and 112 accounts of miracles through the intercession of “blessed” Dorothy were reported. Her cult has continued ever since. The canonisation process did not even start because the documents were lost in Rome, so in 1486, the Pope ordered that notarised true copies of the original canonization process documents be submitted again. This time, lack of money prevented its completion. Despite this, the cult of “saint Dorothy” continued among the people of Pomezania, also in publications, and thus in 1636, bishop Jan Lipski ceremonially resumed in Kwidzyn the public worship of Dorothy. However, it was not until 1933 that the bishop of Warmia M. Kaller, supported by the synod of Gdansk, made a request to Rome for the elevation of Dorothy of Montau to the altars. Finally, on 9 January 1976, Pope Paul VI approved the cult of Dorothy shown to her from times immemorial. The mortal remains of blessed Dorothy were never found, because they were removed from the tomb in 1544. However, in 2007 a brick crypt was discovered in the bottom part of the of the Pomezanian cathedral presbytery, which could have been the original place of entombment of blessed Dorothy of Montau.
    Źródło:
    Studia Elbląskie; 2013, 14; 271-288
    1507-9058
    Pojawia się w:
    Studia Elbląskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Błogosławiona Dorota z Mątów jako wzorzec świeckiej świętości w hagiografii polskiej XVII i XVIII wieku
    Blessed Dorothy of Montau in the Polish hagiography of the 17th–18th Centuries
    Autorzy:
    Puchalska-Dąbrowska, Bernadetta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2167871.pdf
    Data publikacji:
    2013-12
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
    Tematy:
    Dorothy of Monatu
    holiness
    perfection
    hagiography
    lives of saints
    role model
    recluse
    Opis:
    The aim of the article is the presentation of Blessed Dorothy of Montau as a role model for the laity in the Polish-language hagiography of the 17th and 18th centuries. The material under discussion includes separate texts dedicated to the Blessed, biographies included in the then collections of the lives of saints, examples inserted in the period sermons and calendar entries
    Źródło:
    Studia Elbląskie; 2013, 14; 343-357
    1507-9058
    Pojawia się w:
    Studia Elbląskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ideał życia monastycznego w Pouczeniach wielebnym mniszkom o tym, czego od nich wymaga życie monastyczne św. Teofana Pustelnika
    The Ideal of the Monastic Life In The Instructions to the Reverend Nuns About What Monastic Life Requires Of Them By St. Theophan the Recluse
    Autorzy:
    Saszko, Irena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1917228.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-26
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    St. Theophan the Recluse
    monastic life
    spiritual doctor
    hesychasm
    monastic community
    Opis:
    Pouczenia wielebnym mniszkom o tym, czego od nich wymaga życie monastyczne to zbiór 20 kazań prawosławnego biskupa oraz archimandryty – św. Teofana Pustelnika (1815-1894). Wygłosił je w latach 1859-1864 do mniszek z różnych pustelni Diecezji Tambowskiej oraz Włodzimierskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Przewodnim tematem Pouczeń jest ukazanie celu i sensu życia monastycznego, zwłaszcza w jego wymiarze wspólnotowym. Pouczenia zawierają wiele odniesień do duchowości hezychastycznej, którą Teofan nie tylko sam praktykował, ale i wprowadzał w jej arkana swoje córki duchowe.W perspektywie zaleceń hezychastycznych w artykule została przedstawiona charakterystyka wewnętrznego i zewnętrznego życia mnichów i mniszek oraz pojmowanie wspólnoty monastycznej jako ikony Kościoła.
    The Instructions to the Reverend Nuns About What Monastic Life Requires Of Them is the collection of 20 sermons of the Orthodox bishop and archimandrite St. Theophan the Recluse (1815-1894). He preached them out to the nuns from different hermitages of the Diocese of Tambov and the Diocese of Vladimir of the Russian Orthodox Church in the years 1859-1864. The main theme of The Instructions is revealing of the aim and the sense of monastic life, especially in its community aspect. The Instructions include many references to the hesychast spirituality. Theophan not only practiced it himself, but introduced into it his spiritual daughters as well. In view of the hesychast advices, the article presents the characteristic of the interior and exterior life of the monks and nuns and understanding of the monastic community as an icon of the Church.
    Źródło:
    ELPIS; 2019, 21; 79-86
    1508-7719
    Pojawia się w:
    ELPIS
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Il significato della metafora di cuore nella spiritualità di Teofane il Recluso (1815–1894)
    The meaning of the metaphor of the heart in the spirituality of Theophane the Recluse (1815–1894)
    Autorzy:
    Fitsay, Pavlo
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/571441.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Teofane il Recluso
    la spiritualita del cuore
    I sentimenti spirituali
    Theophane the Recluse
    spirituality of the heart
    spiritual senses
    Opis:
    Spirituality Theophane the Recluse refers to the metaphor of the heart, the source of which is found in the patristic tradition, particularly in the Philokalia. Theophan drawing from the heritage of the Fathers of the Church, appealed especially to the theory of the spiritual senses and identify the heart with the mind (rus. “um”). Using the metaphor of the heart tried to explain the Christian spiritual life, the heart would be a place of a spiritual encounter between God and man. Human being can ‘see’ God only by a spiritual eyes and a pure heart. Theophan also drew attention to the spiritual gifts of discernment and vigilance in the heart.
    La spiritualita dell cuore di Teofane il Recluso nasce nella tradizione patristica Orientale e anche nella tradizione della Filocalia. Teofane cerca i sentimenti spirituali nella tradizione dei Padri Orientali come gli azioni del cuore come il ragione (in russo “um”). Nella teoria di Teofane il cuore come l’organo spirituale é il punto dell’incontro e relazione tra Dio e l’uomo. Il Cristiano puo “vedere” Dio solo con gli occhi sprituali e con il cuore puro. Teofane dice che il cuore é il posto dove si svolge la lotta spirituale contro le passioni.
    Źródło:
    Polonia Sacra; 2017, 21, 3(48); 49-66
    1428-5673
    Pojawia się w:
    Polonia Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Les ermites et les reclus(es) : à propos de la figure du maître dans la Queste del Saint Graal, roman arthurien du XIIIe siècle
    Hermits and Recluses: on the figure of master in the 13th century Arthurian romance, The Quest for the Holy Grail
    Autorzy:
    Dybeł, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/483482.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Wydawnictwo Werset
    Tematy:
    La Queste del Saint Graal
    roman arthurien
    figure du maître
    ermite
    recluse
    The Quest for the Holy Grail
    Arthurian romance
    figure of master
    hermit
    Opis:
    The article analyses the figures of hermits and recluses presented in The Quest for the Holy Grail, and functioning in this anonymous Arthurian romance of the 13th century as variants of the figure of a spiritual mentor, complementing the figure of a master in chivalry. These characters shape the narrative discourse and enrich the sapiential, moral and formative aspects of the work. They also re-define the courtly ethos by introducing the idea of celestial chivalry, which complements the idea of terrestrial chivalry, typical of the Arthurian romance of the 12th century.
    L’article propose une étude approfondie et interdisciplinaire de deux types de personnages emblématiques et inspirateurs qui manifestent leur présence dans la Queste del Saint Graal, texte arthurien français en prose du XIIIe siècle : le personnage de l’ermite et celui de la recluse. Figures du maître par excellence, ils sont porteurs du savoir et de la sagesse qui dépassent largement le cadre d’un simple didactisme et de la parénèse. Leur présence témoigne de l’ouverture de la littérature occidentale au souffle puissant de la spiritualité du christianisme oriental. Elle importe également pour la construction et le sens de l’univers représenté de l’ouvrage analysé.
    Źródło:
    Quêtes littéraires; 2019, 9; 21-31
    2084-8099
    2657-487X
    Pojawia się w:
    Quêtes littéraires
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O obecności dzieła św. Teofana Rekluza w polskiej refleksji
    Saint Theophan the Recluse’s oeuvre and reception of his thought in Poland
    Autorzy:
    Kroczak, Justyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22792541.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Zielonogórski. Wydział Humanistyczny
    Tematy:
    Theophan the Recluse
    Saint of Vysha
    Philokalia
    Jan Pryszmont
    Piotr Nikolski
    Orthodox theology
    Teofan Rekluz
    Święty z Wyszy
    Filokalia
    teologia prawosławna
    Opis:
    Św. Teofan Rekluz (Gieorgij Goworow, zm. 1894) zapamiętany został przez teologów i badaczy dzięki swym oryginalnym, ale mieszczącym się w tradycji rosyjskiego hezychazmu, pismom ascetyczno-moralnym. Ten biskup i święty był także autorem monumentalnego, pięciotomowego rosyjskiego wydania Filokalii (Dobrotolubija). Jego droga duchowa wiodła od pracy naukowej w Seminarium Duchowym, poprzez funkcję biskupa tambowskiego i szackiego aż do życia zamkniętego w Pustelni w Wyszy. Uważa się go zarówno za teoretyka, jak i praktyka życia ascetycznego opartego na wschodniej tradycji duchowej. Cała jego nauka i pouczenia związane były z modlitwą Jezusową, rolą serca w modlitwie i hezychazmem. W pracy Słowo o modlitwie twierdził, że „sprawa modlitwy w życiu chrześcijańskim jest najważniejsza”. Dążenie serca do Boga powinno być celem człowieka; nie zawsze jest to łatwe, ale dzięki wytrwałości każdy może cel ten osiągnąć. Święty Teofan uczył, jak wejść w dialog modlitewny z Bogiem. Jednym z najważniejszych ćwiczeń duchowych było, według niego, kształtowanie serca – środkiem do celu była tu pobożność i zwrócenie umysłu ku Bogu. Dzieło tego teologa jest znane w Polsce nie tylko w środowisku prawosławnym, ale także katolickim, gdzie powstała nawet monografia na jego temat (Jan Pryszmont). Mimo to czuje się pewien niedosyt – istnieją jedynie dwa przekłady jego pism oraz kilkanaście rozproszonych artykułów. W artykule przedstawiam twórczość św. Teofana w kontekście rosyjskiego hezychazmu, wskazuję także te jej aspekty, które najbardziej interesują polskich badaczy oraz kreślę perspektywy możliwego rozwoju badań nad myślą teologa.
    St. Theophan the Recluse (George Govorov, 1815-1894) has been remembered by theologians and researchers for his ascetic and moral writings that were original yet stayed within the tradition of Russian hesychasm. In teaching how to enter into a prayer dialogue with God, St. Theophan considered a moulding of one’s heart of the most important spiritual exercises; piety and turning one’s mind to God were seen as means to this end. In Poland, the work of this theologian is known not only in the Orthodox but also in the Catholic circles (Jan Pryszmont published a monograph about him in 1979). Nonetheless, there are only two translations of his powerful writings and a dozen miscellaneous articles. So, he remains somewhat underrepresented. In the article, the work of St. Theophan is described within the context of Russian hesychasm; I am pointing out those aspects of the theologian’s thought that Polish researchers are interested in the most, and outline the perspectives for further research.
    Źródło:
    Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego; 2023, 9; 145-158
    2450-3584
    Pojawia się w:
    Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przewodnictwo duchowe w świetle nauczania św. Teofana Pustelnika
    Spiritual Guidance in the Light of the Teaching of St. Theophan the Recluse
    Autorzy:
    Saszko, Irena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1686448.pdf
    Data publikacji:
    2021-01-29
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    św. Teofan Pustelnik
    przewodnictwo duchowe
    starzec
    przyjaciel
    St. Theophan the Recluse
    spiritual guidance
    the elder
    friend
    Opis:
    Święty Teofan Pustelnik (1815-1894) był rosyjskim ascetą, pustelnikiem, a jednocześnie biskupem i teologiem. Zarówno w swoich kazaniach, jak i w licznej korespondencji zachęcał do korzystania z przewodnictwa duchowego, udzielanego wiernym przez mnichów, mniszki oraz kapłanów. Dawał też wskazówki przewodnikom duchowym, w jaki sposób mają sprawować posługę, do której zostali powołani. Nawiązując do tradycji Kościoła głosił, iż relacja między starcem a jego uczniami ma być oparta na zażyłej i serdecznej przyjaźni. Jeśli ktoś nie ma możliwości znalezienia doświadczonego ojca duchowego, to na drodze ku wieczności pomocni mogą być jego przyjaciele.
    St. Theophan the Recluse (1815-1894) was a Russian ascetic, recluse, and at the same time a bishop and theologian. In his sermons, as well as in his numerous correspondence, he encouraged the use of spiritual guidance given to the faithful by monks, nuns and priests. He also gave advices to spiritual guides on how to carry out the ministry they had been called to. Referring to the tradition of the Church, he proclaimed that the relationship between the elder and his disciples should be based on a close and cordial frienship. If someone is unable to find an experienced spiritual father, his friends may be helpful on the path to eternity.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 1; 69-83
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies