Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "reception history" wg kryterium: Temat


Tytuł:
„Imaginarium” polskie: Norwidowska lektura Anhellego
Polish “imaginary”: Norwid’s reading of Anhelli
Autorzy:
Stanisz, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2117458.pdf
Data publikacji:
2019-11-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Cyprian Norwid
Anhelli Juliusza Słowackiego
imaginarium społeczne
alegoryczny styl odbioru
historia recepcji
Juliusz Słowacki’s Anhelli
social imaginary
allegorical style of reception
history of reception
Opis:
Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie, jak Cyprian Norwid rozumiał poemat Juliusza Słowackiego pt. Anhelli (1838). Norwidowska interpretacja Anhellego, którą przedstawił w swoich wykładach O Juliuszu Słowackim (1961) znacznie różniła się od poprzednich. Przed Norwidem krytycy Anhellego podziwiali jego warstwę estetyczną i doceniali wątki dokumentalne, choć nie potrafili zaakceptować jego skrajnie pesymistycznego przekazu. Natomiast Norwid zinterpretował poemat jako alegoryczne odzwierciedlenie tego, co Charles Taylor nazwałby polskim imaginarium społecznym. Podkreślając rolę metaforycznego znaczenia najważniejszych motywów w świecie przedstawionym utworu (zwłaszcza motywu Sybiru jako „bieguna ujemnego” polskiej cywilizacji, a także kreacji bohaterów jako reprezentantów określonych postaw ideowych), Norwid zinterpretował wiersz Słowackiego jako alegorię głębokiego kryzysu polskiej świadomości zbiorowej oraz obraz rozpadu społeczności narodowej. W ten sposób refleksja Norwida na temat Anhellego umożliwiła mu dokonanie krytycznej oceny charakterystycznych cech dziewiętnastowiecznej kultury polskiej i mentalności ówczesnych emigrantów.
The aim of the article is to answer the question how Cyprian Norwid understood Juliusz Słowacki’s poem entitled Anhelli (1838). Norwid’s interpretation of Anhelli, which was put forward in his lectures O Juliuszu Słowackim (1961), was significantly different from the previous ones. Before Norwid, the critics of Anhelli admired its aesthetic layer and appreciated the documentary motifs, but could not make sense of its extremely pessimistic message. Norwid, however, interpreted Anhelli as an allegorical reflection of what Charles Taylor would have called the Polish social imaginary. Emphasising the role of the metaphorical meaning of a few motifs in the world presented (especially the one of Siberia as the „negative pole” of the Polish civilisation and the picture of characters as supporters of particular ethical views), Norwid interpreted Słowacki’s poem as an allegory of a grave crisis of the Polish collective consciousness as well as a picture of the decay of the national community. In this way, Norwid’s reflection on Anhelli gave him the opportunity to criticise the qualities of the 19th-century Polish culture and the mentality of the then emigrants.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2019, 37; 91-115
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Słów kilka w obronie szlachetnego rycerza z La Manchy” – Don Kichot w wyobrażeniach młodopolan
'In defence of the noble knight of La Mancha' – Don Quixote as imagined by Young Poland artists
Autorzy:
Sadlik, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/967350.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Don Quixote – reception
history of literature – nineteen century
don kichot – recepcja
historia literatury – xix w.
Opis:
The text is devoted to selected aspects of the reception of the figure of Don Quixote in Polish literature of the late nineteenth and early twentieth century. The first part presents the history of dispute on the Spanish hidalgo, and in the two subsequent sections focus on literary incarnations of the Spanish hero penned by Jerzy Żulawski, Gabriela Zapolska and Cezary Jellenty.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2016, 33, 3
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Sytuacja specyficzna” – konserwacja zabytkowego ogrodu
“Situation-specific” – historic garden conservation
Autorzy:
Conan, Michel H.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/538344.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
Chiny
historia
horyzont
Japonia
zabytek
recepcja
sytuacja
China
history
horizon
Japan
monument
reception
situation
Opis:
Stawiając sobie za cel w rozważaniach na temat konserwacji ogrodów wyjście poza debaty wokół jej metod, artykuł prezentuje znamienne projekty konserwatorskie z terenu Chin i Japonii. Z każdym pokrótce przedstawianym przykładem autor wprowadza stopniowo konceptualny rodzaj analizy. Zostaje sformułowanych kilka szczegółowych pytań dotyczących relacji między stosunkiem odwiedzających zabytkowe ogrody do historii, obrazowaniem przeszłości i rodzajem odbioru, jaki te miejsca wywołują. Różnice kulturowe pomiędzy Azją Wschodnią a Zachodem dają podstawy, by poddawać w wątpliwość traktowanie wszystkich ogrodów w kategoriach zabytku oraz odwoływanie się do projektu historycznego ogrodu jako jego kwintesencji. W artykule podjęto próbę zdefiniowania konserwacji historycznego ogrodu jako tworzenia „specyficznej sytuacji” i przekonania czytelnika do tej koncepcji.
In order to move discussions about garden conservation beyond current debates about methods, this essay turns to highly significant garden conservation projects in China and Japan. It incrementally introduces a conceptual frame of analysis as each new example is briefly discussed. As a whole it raises a few precise questions about the relationships between public attitudes towards past history, representations of the past and reception of historic gardens. Cultural differences between East Asia and the West also allow calling into question the assimilation of all gardens to monuments as well as the reliance on design as the essential feature of any historic garden. The paper defines and argues for “situation-specific” historic garden conservation.
Źródło:
Ochrona Zabytków; 2016, 1; 5-27
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Uparte trwanie baroku” w recepcji wierszy Stanisława Barańczaka
‘The Stubborn Persistence of the Baroque’ in the receptions of Stanisław Barańczak’s poems
Autorzy:
Lisak-Gębala, Dobrawa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1040901.pdf
Data publikacji:
2019-06-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Barańczak Stanisław – reception
baroque
Polish 20th-century poetry
Polish 21st-century poetry
metaphysical poetry
Polish literary history
analysis of literary studies discourse
Opis:
The article focuses on the functioning of the term ‘baroque’ in the reception of Stanisław Barańczak’s poems. The author takes into account the context of fashion for returning to the legacy of the baroque which became visible after 1956 in both poetry itself and in the discourse of both literary criticism and literary studies.
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2019, 36; 59-76
1233-8680
2450-4947
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La casa delle donne. Sulla storia della traduzione italiana di Dom kobiet di Zofia Nałkowska
La casa delle donne. The history of the Italian translation of Dom kobiet by Zofia Nałkowska
Autorzy:
Kłos, Anita
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28409077.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Associazione Italiana Polonisti (AIP)
Tematy:
Zofia Nałkowska
Sibilla Aleramo
history of translation
theatre translation
Reception of Polish literature in Italy
Opis:
In 1930 Sibilla Aleramo translated the play Dom kobiet by Polish writer Zofia Nałkowska into Italian. This three-act drama, probably the first play with only female characters in the history of theatre, was set in Warsaw the same year and was suddenly a huge success in Poland. Aleramo’s translation has remained unpublished and has been preserved (as a manuscript and a typescript draft) in the author’s archive belonging to the Fondazione Istituto Gramsci in Rome. The paper focuses on the history of this text, based mainly on the analysis of Nałkowska’s diary and unpublished letters and documents from Aleramo’s archive.
Źródło:
pl.it / rassegna italiana di argomenti polacchi; 2015, 6; 107-123
2384-9266
Pojawia się w:
pl.it / rassegna italiana di argomenti polacchi
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Быліцы, расказы Навума Вінцэнта Дуніна-Марцінкевіча: творчая гісторыя і супярэчнасці ідэйна-мастацкай інтэрпрэтацыі
„Opowieści, historie Nauma” Wincenta Dunina-Marcinkiewicza: historia twórcza i sprzeczności interpretacji ideologicznej i artystycznej
Autorzy:
Zaprudski, Ihar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32222668.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
creative history
tales
travel
reception
interpretation
composition
historia utworu literackiego
opowieść
gatunek podróżniczy
recepcja
interpretacja
kompozycja
творчая гісторыя
быліца
жанр падарожжа
рэцэпцыя
інтэрпрэтацыя
кампазіцыя
Opis:
Artykuł został poświęcony historii, pierwszemu wydaniu w 1946 r. oraz recepcji w białoruskich studiach literackich Opowieści, opowiadań Nauma (1857) Wincentego Dunina-Marcinkiewicza – ostatniego (szóstego) z cyklu dzieł poetyckich pisarza w języku białoruskim. W latach 50. XIX w. w wielojęzycznej literaturze Białorusi szczególną popularność zyskał gatunek podróżniczy, jednocześnie toczyły się mające wpływ na treść i formę Opowieści… dyskusje o tworzeniu literatury „podręcznej” dla ludu. Utwór cechował eksperymentalizm, wielopoziomowość, odrzucenie a priori metody etnograficznej, związek z aktualnymi problemami społeczno-politycznymi epoki, wprowadzenie wizerunku nowego bohatera pochodzącego z ludu, a także – antynomia swój / obcy oraz złożona kompozycja składająca się z dwóch samodzielnych części Zła żona i Chalimon. Znani krajowi literaturoznawcy podjęli szereg dyskusji dotyczących między innymi światopoglądu Dunina-Marcinkiewicza, aktualności tematu jego utworu, specyfiki gatunkowej dzieła, jego poetyki oraz odrębności kompozycyjnej. W latach 30. XX w., na podstawie fałszywych przesłanek socjologicznych W. Dunin-Marcinkiewicz został zaliczony do kategorii pisarzy reakcyjnych, natomiast Opowieści... zakwalifikowane jako dzieło kłamliwe, nasycone iluzjami do caratu. Autor artykułu opisuje rolę białoruskich badaczy drugiej połowy XX – początku XXI w. w procesie obalania mitów opartych na prymitywnych schematach interpretacyjnych, ponadto określa znaczenie utworu w procesie ewolucji artystycznej autora i historii rodzimej litertury pięknej.
The article is devoted to the creative history, the circumstances of the first publication in 1946 and turns of reception in Belarusian literary criticism of Bylicy, raskazy Navuma (Tales, Stories of Navum) (1857) by Vincent Dunin-Marcinkievich, the last (sixth) in the cycle of Belarusian epic poems of the writer. In the 1850s the genre of travel became especially popular in multilingual Belarusian literature, there were discussions about the creation of written literature for people, which influenced on the content and form of Bylicy, raskazy Navuma. Experimentalism, complexity, the fundamental denial of orientation on artistic ethnography, the connection of issues with the current socio-political questions of the epoch, the image of a new hero-peasant, a distinctive representative of the Homeland, the opposition of local / foreign, complicated composition with two independent components Zlaja žonka (Angry wife) and Chalimon na karanacyi (Khalimon at the coronation) became dominant and artistically important methods of achieving expected reader’s impression. The peculiarities of the author's worldview, the relevance of topics, specifics of the genre, compositional distinctiveness and poetics have become the cause of debatable aspects in the ideological and artistic interpretation of the work by well-known domestic literary critics. In the 1930s, according to vulgar sociological assessments V. Dunin-Marcinkievich was characterized as reactionary writer-slave, Bylicy… was qualified as a contradictory work and full of tsarist illusions. The role of Belarusian researchers of the second half of the 20th – early 21st centuries has been traced in denying the primitive interpretive schemes of vulgarizers. The significance of Bylicy… in the process of the author’s creative evolution and in the history of national beautiful writing is clarified.
Артыкул прысвечаны творчай гісторыі, акалічнасцям першай публікацыі ў 1946 г. і перыпетыям рэцэпцыі ў беларускім літаратуразнаўстве Быліцаў, расказаў Навума (1857) Вінцэнта Дуніна-Марцінкевіча, апошняга (шостага) у цыкле беларускамоўных твораў паэтычнага эпасу пісьменніка. У 1850-я гады жанр “падарожжа” набыў асаблівую папулярнасць у шматмоўнай літаратуры Беларусі, вяліся дыскусіі пра стварэнне „кніжнай” літаратуры для народа, што паўплывала на змест і форму Быліцаў… Эксперыментальнасць, шматпланавасць, прынцыповае адмаўленне ад арыентацыі на мастацкі этнаграфізм адлюстравання, сувязь праблематыкі з актуальнымі грамадска-палітычнымі пытаннямі эпохі, вобраз новага героя-селяніна, адметнага рэпрэзентанта радзімы, проціпастаўленне свой/чужы, ускладненая кампазіцыя з двухчасткавых самастойных кампанентаў Злая жонка і Халімон на каранацыі сталі дамінантнымі і па-мастацку важнымі прыёмамі дасягнення чаканага чытацкага ўражання. Асаблівасці светапогляду аўтара, актуальнасць тэматыкі, жанравая спецыфіка, кампазіцыйная адметнасць і паэтыка сталі прычынай дыскусійных аспектаў у ідэйна-мастацкай інтэрпрэтацыі твора вядомымі айчыннымі літаратуразнаўцамі. У 1930-я гады паводле вульгарна-сацыялагічных ацэнак В. Дунін-Марцінкевіч быў залічаны да катэгорыі рэакцыйных пісьменнікаў-прыгоннікаў, Быліцы… кваліфікаваліся як твор супярэчлівы і насычаны царысцкімі ілюзіямі. У артыкуле прасочана роля беларускіх даследчыкаў другой паловы ХХ – пачатку ХХІ стст. у адмаўленні прымітыўных інтэрпрэтацыйных схем вульгарызатараў. Удакладняецца значэнне Быліцаў… у працэсе творчай эвалюцыі аўтара і гісторыі айчыннага прыгожага пісьменства.
Źródło:
Studia Białorutenistyczne; 2022, 16; 87-114
1898-0457
Pojawia się w:
Studia Białorutenistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Andrzej Walicki w oczach myślicieli rosyjskich: o. Gieorgij Fłorowski i inni
Andrzej Walicki in the eyes of Russian thinkers: Fr. Georges Florovsky and others
Autorzy:
Obolevitch, Teresa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/15033033.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czasopisma i Monografie PAN
Tematy:
G. Florovsky
historiosophy
history of ideas
neopatristic synthesis
reception of Russian thought
A. Walicki
G. Fłorowski
historia idei
historiozofia
recepcja myśli rosyjskiej
synteza neopatrystyczna
Opis:
Artykuł jest poświęcony przedstawieniu filozoficznych kontaktów Andrzeja Walickiego ze współczesnymi mu filozofami rosyjskimi. Na podstawie już opublikowanych tekstów, jak też archiwalnej korespondencji pokrótce ukazano relacje Walickiego z Sergiuszem Hessenem i Dymitrem Czyżewskim, a szczególnie z o. Gieorgijem Fłorowskim. Początek znajomości Walickiego z o. Fłorowskim datuje się na 1960 r. Polski i rosyjski myśliciel dyskutowali na temat historiozofii, dziejów filozofii rosyjskiej, a nawet teologii. Pomimo odmiennych perspektyw (Fłorowski był założycielem tzw. syntezy neopatrystycznej, która miała dla Walickiego wyłącznie historyczne znaczenie), obydwaj odegrali znaczną rolę w popularyzacji myśli rosyjskiej na Zachodzie, zwłaszcza w USA.
Źródło:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2021, 2; 113-125
1230-1493
Pojawia się w:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Augustus Polonus. The Image of the Emperor in Polish Historiography in Inter-War Period. Preliminary Remarks
Autorzy:
Gillmeister, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/682451.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Augustus’ anniversary
Polish historiography
reception of ancient history
Polish scholars of antiquity
Opis:
The figure of the first Roman emperor in many ways had an impact on the Polish culture, especially in historiography and literature. In my paper I focus on some issues connected with the subject. I discuss the ideas presented by Tadeusz Zieliński, one of the most eminent researchers of the ancient world in Europe in the first part of 20th century. He devoted a significant part of his opus to present his own vision of Augustus seen as a reformer of the Roman state religion. Zieliński built the emperor’s image as the saviour of the Roman world in the face of „the end of times”. This term played significant role in Zieliński’s thinking about Roman history at the end of the Republic. For the Polish scholar celebration of the secular game in 17 BC was the final task done by Augustus. This task Zieliński defined as the sacred mission and connected with the figure of Sibyl and the impact of the Etruscan theory of saeculum. For Zieliński, Augustus belonged to the most important men of providence in Roman history. In the same way I discuss the ideas presented by Ludwik Piotrowicz and Mieczysław St. Popławski. Both scholars analised the question of imperial cult in depth. Popławski expressed original view on Augustus apotheosis seen as the development of imperial cult in transcendental perspective. Piotrowicz instead saw this problem as a purely political phenomenon. Last part of my paper is devoted to short resentation of the echos of Augustus’ bimillenium in Polish scholar activity.
Źródło:
Studia Ceranea; 2016, 6; 257-270
2084-140X
2449-8378
Pojawia się w:
Studia Ceranea
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cyprian Norwid in “Nowa Reforma”. Unknown dicta
Cyprian Norwid w „Nowej Reformie”. Nieznane dicta
Autorzy:
Dambek-Giallelis, Zofia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/17883304.pdf
Data publikacji:
2020-05-06
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
reception
Cyprian Norwid
Mieczysław Pawlikowski
history of 19th-century literature
19th-century periodicals
diaries
recepcja
czasopiśmiennictwo XIX w.
dzienniki
historia literatury XIX w.
Opis:
This contribution presents two feature articles from “Nowa Reforma” which are unknown in the literature of the subject and which contain references to Norwid and quotes from conversations with him. Both texts are most likely authored by Mieczysław Pawlikowski. The author drew attention to the convergence of certain ideas proposed by the author(s) with the views of Norwid himself. The article ends with a postulate to examine the ideological and aesthetic relationships of the group centred around Krakow-based periodicals “Kraj” and “Nowa Reforma” with Norwid’s thought.
W artykule zostały przedstawione dwa nieznane dotąd w literaturze przedmiotu felietony z „Nowej Reformy”, zawierające wzmianki o Norwidzie oraz cytaty pochodzące z rozmów z nim. Oba teksty są najprawdopodobniej autorstwa Mieczysława Pawlikowskiego. Autorka zwróciła uwagę na zbieżność pewnych idei eksponowanych przez autora (autorów) z poglądami samego Norwida. Pracę kończy postulat dotyczący zbadania związków ideowo-estetycznych środowiska skupionego wokół krakowskiego „Kraju” i „Nowej Reformy” z myślą Norwida.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2018, 36 English Version; 267-276
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cyprian Norwid w „Nowej Reformie”. Nieznane dicta
Cyprian Norwid in “Nowa Reforma”. Unknown dicta
Autorzy:
Dambek-Giallelis, Zofia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2117312.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
recepcja
Cyprian Norwid
Mieczysław Pawlikowski
historia literatury XIX w.
czasopiśmiennictwo XIX w.
dzienniki
reception
history of 19th-century literature
19th-century periodicals
diaries
Opis:
W artykule zostały przedstawione dwa nieznane dotąd w literaturze przedmiotu felietony z „Nowej Reformy”, zawierające wzmianki o Norwidzie oraz cytaty pochodzące z rozmów z nim. Oba teksty są najprawdopodobniej autorstwa Mieczysława Pawlikowskiego. Autorka zwróciła uwagę na zbieżność pewnych idei eksponowanych przez autora (autorów) z poglądami samego Norwida. Pracę kończy postulat dotyczący zbadania związków ideowo-estetycznych środowiska skupionego wokół krakowskiego „Kraju” i „Nowej Reformy” z myślą Norwida.
This contribution presents two feature articles from “Nowa Reforma” which are unknown in the literature of the subject and which contain references to Norwid and quotes from conversations with him. Both texts are most likely authored by Mieczysław Pawlikowski. The author drew attention to the convergence of certain ideas proposed by the author(s) with the views of Norwid himself. The article ends with a postulate to examine the ideological and aesthetic relationships of the group centred around Krakow-based periodicals “Kraj” and “Nowa Reforma” with Norwid’sthought.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2018, 36; 251-260
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
DAVID DE DINANTO REDIVIVUS ZNACZENIE BADAŃ KS. PROF. MARIANA KURDZIAŁKA NAD DINANTCZYKIEM W KONTEKŚCIE MEDIEWISTYKI EUROPEJSKIEJ
DAVID DE DINANTO REDIVIVUS THE IMPORTANCE OF REV. PROF. MARIAN KURDZIAŁEK’S RESEARCH ON DAVID OF DINANT IN THE CONTEXT OF EUROPEAN MEDIEVAL STUDIES
Autorzy:
Anzulewicz, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/488667.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Dawid z Dinant
recepcja pism Arystotelesa w Europie Zachodniej na przełomie XII i XIII wieku
Albert Wielki
Marian Kurdziałek
dzieje badań nad Dawidem z Dinant
David of Dinant
Medieval reception of Aristotle in the Latin West
Albert the Great
the history of research on David of Dinant
Opis:
Philosophical ideas of David of Dinant were condemned by the Paris synod in 1210, which were confirmed in 1215 by Cardinal Robert Courçon, papal legate. The main reason of this condem- nations was the David of Dinant’s materialistic pantheism. In consequence reading and owning the David of Dinant’s works became punishable by excommunication. A French scholar G. Théry partially developed his ideas according to excerptions of his works largely derived from Albert the Great, Thomas Aquinas and others. A Polish historian Aleksander Birkenmajer found in Ghent (BU 5), Oxford (Bodl. Libr. Digby 67), Paris (BnF lat. 15453) and Wien (ÖNB 4753) libraries the medieval manuscripts containing some fragments of the David of Dinant’s works. Rev. Marian Kurdziałek, a follower of A. Birkenmajer, as the author of the critical edition of David[is] de Dinanto Quaternulorum presented in a new context the early days of the Aristotle’s works reception into Latin culture. Quaternulorum fragmenta edited by M. Kurdziałek served for almost fifty years as an important source of knowledge on David of Dinant. Nowadays, Rev. M. Kurdziałek’s findings are almost fully acknowledged by the contemporary researchers of David of Dinant’s thought.
Filozoficzne poglądy mistrza Dawida z Dinant, jednego z pierwszych łacińskich egzegetów pism przyrodoznawczych Arystotelesa ze schyłku XII i z początków XIII wieku, zostały potępione przez Synod Paryski w r. 1210 i ponownie w r. 1215 przez papieskiego legata Roberta z Courçon. Głównym powodem potępienia był głoszony przez Dawida materialistyczny panteizm. Potępienia te zabraniały pod karą ekskomuniki lekturę i posiadanie pism tegoż autora, nakazywały ich konfiskatę i spalenie. Francuski uczony, G. Théry, częściowo zrekonstruował poglądy Dawida w oparciu o cytaty z jego pism, jakie przekazał w swoich dziełach Albert Wielki i kilku innych autorów średniowiecznych (m. in. Tomasz z Akwinu). Polski historyk nauk, Aleksander Birkenmajer, odkrył i zidentyfikował anonimowe fragmenty dzieł Dawida w średniowiecznych rękopisach, zachowanych w bibliotekach Gandawy (BU 5), Oksfordu (Bodl. Libr. Digby 67), Paryża (BnF lat. 15453) i Wiednia (ÖNB 4753). Fragmenty te wydał krytycznie uczeń A. Birkenmajera, ks. prof. Marian Kurdziałek. Jego edycja David[is] de Dinanto Quaternulorum fragmenta i analiza tekstów ukazała w nowym świetle początki recepcji dzieł Arystotelesa w kręgu kultury łacińskiej w okresie Średniowiecza i służyła przez prawie pół wieku jako najważniejsze źródło wiedzy o mistrzu Dawidzie i jego poglądach. Dociekania naukowe ks. Kurdziałka, dotyczący Dawida, były punktem wyjścia do dalszych badań, podjętych przez B. Lawn’a, E. Maccagnolo, G. Vuillemin-Diem i E. Casadei, uwieńczonych odnalezieniem i identyfikacją dalszych dzieł Dinatczyka oraz krytyczną edycją wszystkich jego dotychczas znanych tekstów (E. Casadei, 2008). Najnowsze studia nad Dawidem z Dinant potwierdziły niemalże w całej rozciągłości ustalenia ks. Kurdziałka dotyczące tego kompleksu i obaliły próbę ich częściowej dekonstrukcji i krytyki.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2012, 60, 3; 53-71
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Decydująca batalia – rzecz o francuskich „Lohengrinach”
The decisive battle – On French Lohengrins
Autorzy:
Mrozowicki, Michał Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28411988.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Ryszard Wagner
recepcja Wagnera we Francji
Lohengrin
historia opery
Richard Wagner
Wagner’s reception in France
history of opera
Opis:
W recepcji Richarda Wagnera we Francji są dwa kluczowe momenty. Pierwszy z nich jest bardzo dobrze znany miłośnikom opery na całym świecie: skandaliczne, wrogie reakcje niektórych widzów (zwłaszcza członków Jockey Club) podczas trzech paryskich wystawień Tannhäusera w marcu 1861 r., reakcje, które zrujnowały nadzieje Wagnera na karierę w Paryżu i we Francji. Drugi, być może mniej znany, jest w rzeczywistości o wiele ważniejszy: pierwsze wykonanie Lohengrina w Palais Garnier, 16 IX 1891 r., które zapoczątkowało wielką erę wagnerowską w Opéra de Paris. Pośmiertna belle époque Wagnera, która trwała do I wojny światowej, naznaczona była niezliczonymi słynnymi produkcjami jego oper i dramatów muzycznych nie tylko w Paryżu, ale także w wielu francuskich teatrach prowincjonalnych. Należy jednak pamiętać, że ostateczny triumf Lohengrina w Paryżu w 1891 r. poprzedziła długa, zacięta walka między zwolennikami Wagnera i jego nieprzejednanymi wrogami. W artykule przytoczono kilka tekstów o Lohengrinie po światowej premierze w Weimarze w 1850 r., w szczególności artykuł Gérarda de Nervala opublikowany w La Presse oraz entuzjastyczne artykuły Franza Liszta w Le Journal des débats (Paryż) i Illustrierte Zeitung (Lipsk). Te ostatnie, opublikowane w książce Liszta Lohengrin et Tannhaüser de Richard Wagner (wydrukowana w 1851 r., także w Lipsku, ale w języku francuskim, przeznaczona głównie dla czytelników francuskich), skłoniła François-Josepha Fétisa do odpowiedzi siedmioma krytycznymi artykułami na temat Wagnera, które ukazały się w La Revue et Gazette musicale de Paris w 1852 roku. Teksty węgierskiego kompozytora Liszta i belgijskiego krytyka muzycznego Fétisa, opublikowane w języku francuskim, doprowadziły do niekończących się konfrontacji między francuskimi wagnerofilami i wagnerofobami. Pomimo tej ożywionej dyskusji Lohengrin nie był wystawiany w żadnym teatrze we Francji w latach pięćdziesiątych XIX w., nawet we fragmentach lub w wersji koncertowej. Francuscy miłośnicy opery musieli zadowolić się artykułami prasowymi zawierającymi zwięzłe opisy niemieckich i austriackich produkcji. Francuska premiera Lohengrina zapowiadana była kilka razy pod koniec lat sześćdziesiątych w Théâtre-Lyrique Impérial. Jednak ani Léon Carvalho, ani jego następca Jules Pasdeloup nie zdołali wystawić tej opery. Pojawienie się na scenach francuskich Lohengrina i innych dzieł Wagnera z tego okresu, manifestujących jego gallofobię, takich jak Eine Kapitulation, zostało opóźnione przez wojnę francusko-pruską z 1870 roku. Pierwsze francuskie wykonanie tej opery – i jedyne w życiu Wagnera – odbyło się w 1881 r. w Nicei (w wersji włoskiej Salvatore Marchesi) pod batutą Auguste Vianesi. Po przerwach w próbach Lohengrina w Paryżu w Théâtre-Italien, Opéra-Comique i Palais Garnier w 1884, 1885 i 1886 r., mieszkańcy stolicy mogli wreszcie, dzięki wytrwałość Charlesa Lamoureux, podziwiać tę operę 3 V 1887 r. w teatrze Eden. Dyrygent planował dać dziesięć wystawień Lohengrina w ciągu sezonu, ale gwałtowne antyniemieckie i antywagnerowskie demonstracje, podsycane przez premiera René Gobleta, zmusiły go do odwołania wszystkich oprócz pierwszego, które – z czysto artystycznego punkt widzenia – było wielkim sukcesem. Cztery lata później, 16 IX 1891 r., Lamoureux ponownie poprowadził Lohengrina w Paryżu, tym razem w Palais Garnier. Krytycy porównali artystyczny poziom dwóch paryskich Lohengrinów. Chwalili prawie wszystkich śpiewaków nowego spektaklu, zwłaszcza Ernesta Van Dycka, powracającego do tytułowej roli, oraz Rose Caron, która zastąpiła Fidès Devriès w roli Elsy. W 1891 r., podobnie jak cztery lata wcześniej, wokół opery odbyły się demonstracje przeciwko Lohengrinowi i jego wystawieniom, ale tym razem rząd zareagował zupełnie inaczej. Premier Charles de Freycinet, w przeciwieństwie do René Gobleta cztery lata wcześniej, wykorzystał siły bezpieczeństwa do ochrony artystów. Kilka dni później demonstranci się wycofali, gdy niezwykłe arcydzieło niemieckiego kompozytora ostatecznie podbiło paryską publiczność. To była decydująca bitwa, punkt zwrotny w przyjęciu Wagnera we Francji. Od 1891 r. jego opery i dramaty muzyczne cieszą się niezwykłą karierą na francuskich scenach, a Lohengrin zawsze jest jednym z najbardziej podziwianych. Autor wspomina kilka innych wykonań tej opery i słynnych paryskich wykonawców, takich jak Jan Reszke (Jean de Reszké) i jego brat Edward, Salomea Kruszelnicka, Lauritz Melchior, Lotte Lehmann, Germaine Lubin, Sandor Konya, Régine Crespin, Rita Görr, Wolfgang Windgassen, Elisabeth Grümmer, Siegfried Jerusalem, Jonas Kaufmann, René Pape oraz dwóch innych polskich śpiewaków: Rafał Siwek i Tomasz Konieczny.
There are two crucial moments in Richard Wagner’s reception in France. The first one is very well known by opera lovers all over the world: the scandalous, hostile reactions of some spectators (especially members of the Jockey Club) during the three Parisian performances of Tannhäuser in March 1861, reactions which ruined Wagner’s hopes of a career in Paris and in France. The second one, perhaps less well known, is actually much more important: the first performance of Lohengrin at the Palais Garnier, on 16 September 1891, which opened the great Wagnerian era at the Opéra de Paris. Wagner’s posthumous belle époque, which lasted until the First World War, was marked by innumerable famous productions of his operas and music dramas not only in Paris but also in many French provincial theatres. One should remember, however, that Lohengrin’s definitive triumph in Paris, in 1891, was preceded by a long, fierce battle between Wagner’s supporters and his intransigent enemies. This paper cites several texts written about Lohengrin after its world premiere in Weimar, in 1850, especially Gérard de Nerval’s article published in La Presse and Franz Liszt’s enthusiastic articles in Le Journal des débats (Paris) and Illustrierte Zeitung (Leipzig). The latter, reproduced in Liszt’s book Lohengrin et Tannhaüser de Richard Wagner(printed in 1851, also in Leipzig, but in French, intended primarily for French readers), prompted the Belgian François-Joseph Fétis, to respond with seven critical articles on Wagner, which appeared in La Revue et Gazette musicale de Paris in 1852. Those texts by the Hungarian composer Liszt and the Belgian musical critic Fétis, published in French, gave rise to the endless confrontations between French Wagnerophiles and Wagnerophobes. In spite of that animated discussion, Lohengrin was not staged in any theatre in France during the 1850s, even in extracts or in a concert version. French opera lovers had to make do with press articles giving concise accounts of its German and Austrian productions. Lohengrin’s French premiere was announced several times in the late sixties at the Théâtre-Lyrique Impérial. However, neither Léon Carvalho nor his successor Jules Pasdeloup managed to produce this opera. Lohengrin’s appearance on French stages was delayed by the Franco-Prussian War of 1870 and particularly by Wagner’s Gallophobe works of this period, such as Eine Kapitulation. The first French performance of this opera – and the only one in Wagner’s lifetime – took place in 1881 in Nice (in an Italian version by Salvatore Marchesi), under the baton of Auguste Vianesi. After some aborted attempts to perform Lohengrin in the capital at the Théâtre-Italien, the Opéra-Comique and the Palais Garnier in 1884, 1885 and 1886, Parisians could finally admire this opera at the Eden-Theater, on 3 May 1887, thanks to the perseverance of Charles Lamoureux. That famous conductor planned to give ten performances of Lohengrin over the course of the season, yet violent anti-German and anti-Wagnerian demonstrations, encouraged by the Prime Minister René Goblet, forced him to cancel all but the first, which from the purely artistic point of view was a great success. Four years later, on 16 September 1891, Lamoureux again conducted Lohengrin in Paris, this time at the Palais Garnier. Critics compared the artistic standard of the two Parisian Lohengrins. They praised almost all the singers of this new performance, especially Ernest Van Dyck, reprising the title role, and Rose Caron, who replaced Fidès Devriès as Elsa. In 1891, as four years earlier, demonstrations were held around the opera house against Lohengrin and its performances, but this time the government reacted quite differently. The Prime Minister, Charles de Freycinet, unlike René Goblet four years before, used the security forces to protect the artists. A few days later, the demonstrators stood down, as the German composer’s unusual masterpiece finally conquered the Parisian audience. That was the decisive battle, the turning point in Wagner’s reception in France. Since 1891, his operas and music dramas have enjoyed a remarkable career on French stages, with Lohengrin always one of the most admired. The author mentions several other performances of this opera and its famous Parisian interpreters, such as Jan Reszke (Jean de Reszké) and his brother Edouard, Salomea Krushelnytska, Lauritz Melchior, Lotte Lehmann, Germaine Lubin, Sandor Konya, Régine Crespin, Rita Görr, Wolfgang Windgassen, Elisabeth Grümmer, Siegfried Jerusalem, Jonas Kaufmann, René Pape, and two other Polish singers, Rafał Siwek and Tomasz Konieczny.
Źródło:
Muzyka; 2018, 63, 4; 3-37
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Doświadczenia wojny a ich znaczenie w edukacji młodych pokoleń (na przykładzie zbrodni ludobójstwa popełnionej w Wąskim Lesie 12 lutego 1940 roku)
Wartime Experiences and Their Role in the Education and Upbringing of Young Generations (on the Example of the Genocide Committed in Wąski Las on 12 February 1940)
Autorzy:
Józefów-Czerwińska, Bożena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/40499949.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
recepcja międzypokoleniowa
wąski las
edukacja historyczna
edukacja w wartościach dla przyszłości
ludobójstwo
intergenerational reception
history education
peace education in values for the future
genocide
Opis:
CEL BADAŃ: Celem badania jest przedstawienie doświadczeń wojennych w odniesieniu do konkretnego kontekstu historycznego, który ma wartość edukacyjną i wychowawczą. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Główny problem niniejszego opracowania związany jest z pytaniem, jakie znaczenie ma przekazywanie przyszłym pokoleniom wiedzy o zbrodni ludobójstwa (dokonanej przez hitlerowców w Wąskim Lesie). Zastosowano metodologię badawczą wypracowaną w ramach projektów studiów memorialnych i etnohistorycznych. PROCES WYWODU: Omówiono zbrodnię ludobójstwa popełnioną przez nazistów w Wąskim Lesie, by na tym tle opisać mechanizmy prowadzące do eksterminacji ofiar, ale i rolę takich jednostek, które przeciwstawiały się złu. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Edukacja historyczna pomaga uświadomić młodym ludziom, jak ważne jest przeciwstawianie się złu dla dobra innych, ale także dla własnej przyszłości. WNIOSKI, INNOWACJE I REKOMENDACJE: Wiedza o zbrodniach i mechanizmach prowadzących do zła powinna być powodem głębokiej refleksji młodych ludzi, aby potrafili stawić czoła zagrożeniom współczesnego świata.
RESEARCH OBJECTIVE: The aim of the study is to present the war experiences in relation to a specific historical context that has educational and educational value. THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: The main problem of this study is related to the question of what is the importance of passing on the knowledge of the crime of genocide (committed by the Nazis in the Wąski Las) to future generations. The research methodology developed in the framework of memorial and ethnohistorical studies projects was applied. THE PROCESS OF ARGUMENTATION: At first, the crimes of genocide committed by the Nazis in the Narrow Forest are presented. The mechanisms leading to violence and the importance that individuals who oppose the crimes can have are also described. RESEARCH RESULTS: History education helps to make young people aware of the importance of opposing evil for the sake of others, but also for their own future. CONCLUSIONS, INNOVATIONS AND RECOMMENDATIONS: Knowledge about crimes and mechanisms leading to evil should be a reason for deep reflection of young people, so that they can face the threats of the modern world.
Źródło:
Horyzonty Wychowania; 2022, 21, 59; 89-98
1643-9171
2391-9485
Pojawia się w:
Horyzonty Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dziewiętnastowieczne edycje literatury staropolskiej a światopogląd polskiego modernizmu. Rekonesans
Nineteenth-century editions of Old Polish literature and the worldview of Polish modernism. A reconnaissance
Autorzy:
Kacprzak, Marta M
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/967380.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Old Polish literature – reception
editing – history
story of the book – nineteenth century
literatura staropolska – recepcja
edytorstwo – historia
historia książki – xix wiek
Opis:
1890–1918 was a time of intensive development of editorial works on literary texts, continuing workshop and ideological explorations in publishing work that started in the early nineteenth century. Chief editorial tasks and objectives were defined, principles were developed and a growing number of new editions of Old Polish works were made available. Did introducing them into readership and social awareness contributed to changing the outlook of the modernist era? Did historical phenomena, national traditions and myths found in traditional Polish literary works became a component of the modernist worldview thanks to those editions? The article is an invitation to examine an important aspect of publishing movement of 1890–1918, arguing that finding an answer to the question about the place of editions of Old Polish literature in the cultural and literary life as well as intellectual and artistic profile of Polish modernism may contribute to its specificity being recognised within European culture.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2016, 33, 3
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
From the Satyr’s Skin to the Stuffed Barbarian Versions of the Marsyas‑Myth in Hungarian Literature
Od „Skóry Satyra” do „Barbarzyńcy wypchanego”. Wersje mitu Marsjasza w literaturze węgierskiej.
Autorzy:
Darab, Ágnes
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1596934.pdf
Data publikacji:
2017-03-31
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Marsjasz
historia recepcji
inność
odmienność
ciało
narracja korporalna
Marsyas
reception history
otherness
difference
corpus
corporeal narratology
Opis:
The tragic myth of Marsyas challenging Apollo was eternalized in Ovid’s wonderful works (Fasti, Metamorphoses). To this day, the ar chetypical Ovidian story has attracted the attention of Hungarian literature. The essay proceeds from the interpretation of the original narrative, which has become an unavoidable point of reference for contemporary Hungarian works. These texts enter into intertextual dialogue with each other not only because of the similar topic. It is the meaningfulness of the body, the body as a textual representational strategy that becomes the common point which joins these texts into the discourse about the body. This approach from the side of corpore al narratology invites a reading of Gergely Péterfy’s The Stuffed Bar‑ barian, which can be interpreted as the most special rewriting of the Marsyas narrative.
Tragiczna historia pojedynku Marsjasza z Apollinem uwieczniona została przez Owidiusza w jego arcydziełach: Kalendarzu poetyckim i Metamorfozach. Utrwalony przez poetę mityczny archetyp cieszy się po dziś zainteresowaniem literatury węgierskiej, niespotykanie silnym zwłaszcza po II wojnie. W niniejszym szkicu wskazano drogę od in terpretacji pierwotnego mitu jako nieuniknionego punktu odniesienia dla omawianych współczesnych tekstów literatury węgierskiej – ku in tertekstualnemu dialogowi, w jaki wchodzą one pomiędzy sobą, nie tylko ze względu na wspólny temat, ale także włączenie ich w dys kurs o ciele. Proponowane przez Autorkę spojrzenie od strony narracji korporalnej pozwala odczytywać Barbarzyńcę wypchanego (Kitömött barbár / Stuffed barbarian) Gergely’a Péterfy’ego jako najbardziej swoistą wersję opowieści o Marsjaszu.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2017, 16, 1; 121-134
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies