Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "realizm epistemologiczny" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Czy relatywista może być parezjastą?
    Can a relativist be a parrhesiast?
    Autorzy:
    Moroz, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/962511.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydział Pedagogiki i Psychologii
    Tematy:
    relatywizm
    realizm epistemologiczny
    relativism
    parrhesia
    epistemological realism.
    Opis:
    Tytułowe pytanie jest w równym stopniu problematyczne, jak i zasadne, dlatego też moim celem będzie próba ujęcia tego zagadnienia z dwóch teoretycznie odmiennych pozycji – realisty i konstruktywisty epistemologicznego. W końcowej części tekstu spróbuję jednak nakreślić możliwości godzenia postawy parezjasty z akceptacją dla stanowiska relatywistycznego.
    The article aspires to provide the reader with the answer to the relevant question whether a relativist can be a parrhesiast. This is a complicated question, because parrhesia implies ethical commitment, which from the relative point of view is difficult to justify. I present two different philosophical perspectives (epistemological realism and radical relativism) as two possible approaches to the main problem.
    Źródło:
    Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN; 2014, 1
    2353-7914
    Pojawia się w:
    Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Epistemologiczny kontekstualizm inferencyjny i deflacyjna teoria wiedzy
    Autorzy:
    Wieczorek, Renata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/705998.pdf
    Data publikacji:
    2012-09-01
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    wiedza
    kontekstualizm
    struktura wnioskowania (struktura inferencyjna),epistemologiczny realizm
    sceptycyzm
    epistemiczny deflacjonizm
    Opis:
    Kontekstualizm postrzegany jest jako stanowisko niezwykle obiecujące z punktu widzenia epistemologii. Szczególnie interesująca jest jedna z jego odmian - zaproponowany przez Michaela Williamsa kontekstualizm inferencyjny, nazwany tak ze względu na podkreślanie przez jego autora roli struktury wnioskowania obowiązującej w danym kontekście. Pokazuje on powiązania kontekstualizmu z zagadnieniem epistemologicznego realizmu, przedstawia również zarys deflacyjnej teorii wiedzy. Zgodnie z tym stanowiskiem, słowo „wiedzieć” zakorzenione jest w praktyce językowej, a teza o istnieniu „ludzkiej wiedzy”, rozumianej jako zbiór prawdziwych i uzasadnionych przekonań, jest nieuprawniona. Williams proponuje również alternatywne wobec innych kontekstualistycznych propozycji rozwiązanie problemu sceptycyzmu, bazujące na zmienności struktury inferencyjnej zależnie od kontekstu.
    Źródło:
    Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2012, 3; 153-164
    1230-1493
    Pojawia się w:
    Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Płaszczyzny sporu o realizm: Kazimierz Ajdukiewicz i Michael Dummett
    Autorzy:
    Szubka, Tadeusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/706174.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    K. Ajdukiewicz
    M. Dummett
    realizm i idealizm epistemologiczny
    realizm metafizyczny
    idealizm subiektywny i obiektywny
    idealizm transcendentalny
    antyrealizm semantyczny
    Opis:
    W swoich pracach Kazimierz Ajdukiewicz niejednokrotnie podejmował zagad-nienia oplatające się wokól tego, co przyjęło się w literaturze określać mianem sporu o realizm. W standardowy sposób zwięźle opisywał uczestników tego sporu. Jego program epistemologii semantycznej sprawił, że stał się on prekur-sorem wyodrębnienia semantycznej płaszczyzny sporu o realizm i przypisania centralnej roli w tym sporze zasadzie dwuwartościowości, wyprzedzając pod tym wzgłdem brytyjskiego filozofa Michaela Dummetta o ponad dwadzieścia piex lat. Należy jednak pamiętać, że Ajdukiewicza i Dummetta wiele laczyło w metodologii prowadzenia sporu, natomiast wiele dzieliło, jeśli idzie o jego rozwiązanie. Pierwszy bronił realizmu, a drugi skłaniał się w strong antyreali-zmu semantycznego, który można interpretować jako formę idealizmu trans-cendentalnego.
    Źródło:
    Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2013, 4; 197-211
    1230-1493
    Pojawia się w:
    Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Treść, pojęcie, realizm. Heglowskie rozumienie poznania zmysłowego
    Autorzy:
    Sikora, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/644194.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Hegel
    Perzeption
    epistemologischer Realismus
    sinnliches Wissen
    Inhalt der Beobachtung
    Gegenstand der Erfahrung
    perception
    epistemological realism
    perceptual knowledge
    perceptual content
    object of experience
    percepcja
    realizm epistemologiczny
    wiedza zmysłowa
    treść postrzeżenia
    przedmiot doświadczenia
    Opis:
    Der Artikel untersucht die Konstruktion des sinnlichen Wissens bei Hegel: den empirischen Inhalt des Gegenstandes und seinen allgemeinen Charakter. Der Verfasser meint, dass Hegels Standpunkt bis zu einem gewissen Punkt mit der Grundthese des epistemologischen Realismus auf dem Niveau des sinnlichen Bewusstseins übereinstimmen muss. Hegels Philosophie der Erfahrung verweist gleichzeitig auf den begrifflichen Charakter der Perzeptionsinhalte. Es ist möglich dank dem allmählichen Prozess der Erkenntnis von nichtempirischen Bestandteilen des Bewusstseins und dank dem Modell, in dem die Realität der Erfahrungswelt nur im Rahmen einer idealen Wirklichkeit des Denkens des Geistes funktioniert. Eine solche Auffassung des Standpunktes von Hegel verlangt jedoch eine Unterscheidung zwischen der unrichtigen Realität (des ersten Grades) und der richtigen Realität (des zweiten Grades) im Erfahrungsprozess. Die hier vorgeschlagene Lesart scheint gut zum Hegelschen Entwurf der Synthese von einzelnen Wissensarten und -stufen, darin auch dem sinnlichen Wissen, zu passen.
    The author reviews the Hegelian construction of sense knowledge: the empirical content of the object and its general character. He argues that Hegel’s standpoint has to be to some extent compatible with the basic thesis of epistemological realism on the sense consciousness level. Yet at the same time Hegel’s concept of experience denotes a conceptual character of perceptual contents. This is possible thanks to a gradual process of recognizing the non-empirical elements of consciousness, as well as to the pattern in which the reality of the experience is feasible only within the ideal reality of Geist thinking. However, in the process of experience such an understanding of the Hegelian standpoint requires distinguishing improper reality (I line) from proper reality (II line). The interpretation proposed in this article appears to be well tuned with Hegel’s conception of a synthesis combining respective types and levels of knowledge, including sense knowledge.
    Artykuł analizuje Heglowską konstrukcję wiedzy zmysłowej: empiryczną treść przedmiotu oraz jego ogólny charakter. Zdaniem autora, Heglowskie stanowisko musi być do pewnego momentu zgodne z podstawową tezą realizmu epistemologicznego na poziomie świadomości zmysłowej. Heglowska filozofia doświadczenia wskazuje jednocześnie na pojęciowy charakter treści percepcyjnych. Możliwe jest to dzięki stopniowemu procesowi rozpoznawania nieempirycznych elementów świadomości oraz modelowi, w którym realność świata doświadczenia funkcjonuje tylko w ramach idealnej rzeczywistości myślenia Ducha. Takie rozumienie stanowiska Hegla wymaga jednak wyróżnienia tego, co jest realnością niewłaściwą (I rzędu) i właściwą (II rzędu) w procesie doświadczenia. Zaproponowana tutaj interpretacja wydaje się dobrze pasować do Heglowskiej koncepcji syntezy poszczególnych rodzajów i poziomów wiedzy, w tym również wiedzy zmysłowej.
    Źródło:
    Kultura i Wartości; 2018, 26
    2299-7806
    Pojawia się w:
    Kultura i Wartości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Martin Heidegger – Filozof Bytu w Podróży po Sztukę
    Martin Heidegger – Philosopher of Being in His Journey to Art
    Autorzy:
    Jasiński, Bogusław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2171431.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    podmiot poznania
    przedmiot poznania
    fenomenologia
    idealizm
    realizm
    etozofia
    dualizm epistemologiczny
    transcendentalizm
    Opis:
    The aim of the dissertation is the theoretical analysis of Martin Heidegger`s philosophical work after the famous turn to radically-perceived philosophy of being (the so called "Kehre"). The author presents a completely new paradigm of doing philosophy, which Heidegger himself began with his publication. It is a paradigm outside the traditional Cartesian subject-object divisions. However, it was not continued in the tradition of modern philosophy, as it went beyond commonly understood rationalism. Another current of philosophical tradition to which my ethosophy relates is the development of modern transcendentalism, marked by such names as Descartes, Kant, Hegel, and Husserl. Descartes, as we know, posed the overriding question of modern philosophy: the relation between thought and being. By this he set the modern version of the traditional subject-object dualism and substantiated it in his system. Contemporary transcendentalism best accommodated this dichotomy, breaking it down by building up the subject sphere. This is the way Kant followed and Husserl took to its end—so it would appear—in his transcendental idealism. The essence of this philosophical program was such a buildup of the subject sphere so as to see through—as though from outside—this entire subject-object dualism. Yet this point of view of transcendental idealism by no means fully eliminates this dualism but, on the contrary, in a way cements it further. Its negation is purely declarative. Within the limits of this theoretical perspective, such an observational position is constructed which as its counter-element encompasses both the subject and the object, and more specifically the relation which links them. By the same token, this original dualism reemerges, only on a different qualitative plane, which on the one hand includes this transcendental point, and on the other has this relation linking the studied and the studying spheres. Obviously, it is possible to eliminate this level again by constructing a new, much more general, point of observation, transcendental to the earlier. This procedure may proceed ad infinitum, wit¬hout really eliminating this original dualism. In reality, such was the course of this current in modern transcendental philosophy—from Descartes, through Hegel all the way to Husserl. There is yet another answer to the central problem that Descartes posed. This is an attempt to break up this subject-object dualism from within by expanding the object sphere. The best known theoretical solutions within this current of modern philosophy are the proposals that Marx and Heidegger advanced. While the transcendental idealism of the type Husserl proposed built up the external point of view of the traditional subject-object division of philosophy, an internal point of view of this division marks the current of transcenden¬talism in which the high-watermarks were the names of Marx and Heidegger and which, in contrast to the former, could qualify as realistic. This comes about by up-valuing the object sphere. The solution Husserl proposed was, as indicated earlier, illusory. The solution Marx and Heidegger reached is real, as it reveals the rules behind the constitution of such a dual manner of thinking about the world. Both of these philosophers show this dualism as illusory. Ethosophy expands on this point of view.
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2021, 24; 33-43
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Adaequatio intellectus et rei” w świetle dyskusji ze sceptycyzmem semantycznym
    „Adaequatio intellectus et rei” in the Light of the Discussion with Semantic Skepticism
    Autorzy:
    Szymura, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2013904.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    sceptycyzm epistemologiczny
    sceptycyzm semantyczny
    nominalizm
    antyrealizm
    realizm
    uniwersalia
    prawda
    epistemological skepticism
    semantic skepticism
    nominalism
    antirealism
    realism
    universals
    truth
    Opis:
    The article juxtaposes modern skepticism stating lack of the criterion of true beliefs about transcendent reality with respect to their contents, but accepting the assumption about existence and cognoscibility of those contents on the one hand, and — after M. F. Burnyeat — ancient skepticism understood as one that questions this assumption on the other. The doubt as to existence of beliefs — resp. propositions as contents of beliefs — is a link joining ancient skeptics with Wittgenstein. Their skepticism is not – as modern skepticism – an epistemological position, but an ontological one — nominalism — questioning existence of universals that are the conditions of meaning and hence the conditions of truth of propositions. This is why the ancient dispute concerning the truth was in fact a dispute over the problem of universals, i.e. over existence of constant rules deciding which ways of connecting the subject and the predicate in a proposition are right and which are not. Realists referred to such rules, sophists denied their existence, and skeptics stated that without having such a rule at their disposal they do not have a basis for deciding the dispute between realists and sophists. This does not have much to do either with so-called correspondence concept of the truth or with the modern understanding of conceptual realism talking about “ideal paradigms” or “common properties” of things. Today’s typologies of philosophical positions do not fit antiquity. Ch. S. Peirce’s and D. Armstrong’s arguments lead to the conclusion that Plato was a… nominalist in the modern meaning of the world. P. T. Geach’s and N. Wolterstorff’s analyses allow stating the same about St Thomas Aquinas. This places under the question mark the statement that the latter could be an advocate of the generally ascribed to him correspondence theory of truth, which also cannot be derived from Aristotle’s philosophy without any doubts.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2005, 53, 2; 237-267
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies