- Tytuł:
-
Détail, signe, tache: La représentation du corps dans le roman d’Émile Zola
Detail, Sign, Blur: Representation of the Body in Émile Zola’s Novel - Autorzy:
- Rachwalska von Rejchwald, Jolanta
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/1806684.pdf
- Data publikacji:
- 2019-10-24
- Wydawca:
- Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
- Tematy:
-
realizm; Zola; szczegół; opis; percepcja
realism; Zola; detail; description; perception - Opis:
-
Szczegół, znak, plama: Przedstawienie ciała w powieści Emila Zoli
Literatura realistyczna XIX wieku, dążąc do stworzenia możliwie wiernej iluzji rzeczywistości, dochodzi do granic mimesis. Szczegół, który w założeniu miał budować i uwiarygadniać l’effet de réel, z powodu nadmiaru i groteskowości użycia, prowadzącego do desemantyzacji signifié, staje się narzędziem paradoksalnym, bo nadwątlającym fundament kategorii estetycznej jaką jest realizm. Celem artykułu jest wykazanie, że w powieści Zoli, szczegół nie dewaluuje się, ale wręcz przeciwnie, staje się ważnym elementem konstruowania siatki znaczeń oraz kontrapunktem wizualno-rytmicznym. Zastosowanie zmiennej skali percepcji do portretowania ciała odrealnia obserwowane szczegóły i, ryzykownie, dla poetyki realizmu, przesuwa granice świata realnego ku niewidzialnemu. Ewokowany przez Zolę chromatyczny aspekt detali fizjonomii bohaterek (znamiona), świadczy o świadomym zamyśle konstrukcyjnym pisarza, wpisującego figuratywność w misterną konstelację znaczeń funkcjonujących zarówno w ramach cyklu Les Rougon-Macquart, jak także rezonujących z ikonicznym kontekstem epoki (G. Courbet Pogrzeb w Ornans).
Détail, signe, tache: La représentation du corps dans le roman d’Émile Zola
La littérature réaliste du XIXe siècle, qui s’évertue à produire une illusion fidèle de la réalité, se heurte aux limites de la mimésis. Le détail, ce fétiche réaliste, à cause de son omniprésence qui épuise le signifié, devient un outil paradoxal, corroborant les assises de l’école réaliste. Pourtant, le détail garde toute sa fragile pertinence dans le roman zolien, contribuant à créer des réseaux sémantiques, visuels et rythmiques. Les signes cutanés qui tachent de noir les visages de personnages féminins, source d’ambiguïtés signifiantes, ne sont des détails ni futiles ni inutiles, mais des unités de sens pluriels (noir/néant/abîme) qui transcendent le cadre du système romanesque, afin de mettre en résonance leur « ardeur sombre » avec le contexte iconique de l`époque (Courbet, L’enterrement à Ornans).
Realistic literature of the nineteenth century, striving to create the most faithful illusion of reality, comes to the limits of mimesis. The detail, which was supposed to build and give credibility to l’effet de réel, because of the excess and grotesqueness of use leading to signifié deterioration, becomes a paradoxical tool, because it undermines the foundation of the aesthetic category of realism. The aim of the article is to show that in Zola's novel, the detail does not devaluate, but on the contrary, it becomes an important element in constructing a network of meanings and a visual and rhythmic counterpoint. The use of the variable scale of perception for portraying the body detracts from the observed details and in a risky manner, for the poetics of realism, pushes the boundaries of the real world towards the invisible. The chromatic aspect of detail of the heroine’s physiognomy (signs) evidenced by Zola, testifies to the writer's intentionally constructing figurativeness into an elaborate constellation of meanings functioning both within the Les Rougon-Macquart cycle and resonating with the iconic context of the era (Courbet's painting Burial in Ornans). - Źródło:
-
Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 5; 75-90
0035-7707 - Pojawia się w:
- Roczniki Humanistyczne
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł