Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "realism" wg kryterium: Temat


Tytuł:
РЕПРЕЗЕНТАЦІЯ ОБРАЗУ ГЕРОЯ-ВОЇНА В УКРАЇНСЬКІЙ СОЦРЕАЛІСТИЧНІЙ ЛІТЕРАТУРІ
REPRESENTATION OF THE HERO-WARRIORʼS IMAGE IN UKRAINIAN SOCIALIST REALISM LITERATURE
REPREZENTACJA OBRAZU BOHATERA WALKI W UKRAIŃSKIEJ LITERATURZE REALIZMU SOCJALISTYCZNEGO
Autorzy:
ФЕДОРІВ, УЛЯНА
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1041098.pdf
Data publikacji:
2020-12-31
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
“new manˮ
hero-warrior
socialist realism canon
socialist realism
ideology
„nowy człowiek”
bohater walki
ideologia
socrealizm
kanon socrealistyczny
Opis:
The article is devoted to the research of socialist realism canon in Ukrainian literature. This canon is considered an artificially modeled power project in the sphere of culture and literature which aimed at creating a monostylistic system with clearly defined rules and recommended schemes, especially including thought-out characters understandable for the mass Soviet reader in order to monopolize power at all levels and to establish a new Soviet identity (“homo sovieticusˮ). The socialist realism canon is a complex and heterogeneous phenomenon. It imposed patterns for analysing and reflecting on reality in art and culture. From the 1930s, any texts following the authorities’ regulations acquired a typical structure, predictable and recognizable features that turned literature into a mass-produced uniform “artistic” product. The task of such a governmental experiment was both to transform the world, and to change the way reality was perceived. The aesthetized falsification of existence, the clear domination of everything “ideological” and “totalitarian” in the field of culture, shaping the socialist realistic theory as a process of politicizing artistic consciousness - these are the blocks that determined the formation and functioning of the socialist realism canon of Ukrainian literature. The publication reflects a new vision of the problem of the literary representation of the Soviet Pantheon of Heroes in the socialist realism texts, in particular novels by Natan Rybak, Yurii Zbanatskyi, Oles Honchar, Andrii Malyshko, Natalia Zabila etc. Basically, the idea is that in order to build a bright future the Soviet system needed a new man, so all the forces were thrown into the “newanthropological typeˮ. The article deals with the modeling role of the hero-warrior in the socialist realism text. This image was established in the mass consciousness by means of propaganda and agitation.
Przedstawiony artykuł proponuje analizę kanonu socrealistycznego w ukraińskich tekstach literackich, należących do autorów okresu sowieckiego, takich jak Natan Rybak, Jurij Zbanacki, Ołeś Honczar, Andrij Małyszko, Natalia Zabiła itd. Według licznych badań ów kanon jest traktowany jako ideologiczny projekt w zakresie kultury oraz literatury, którego zadaniem było formowanie odrąbnej tożsamości (homo sovieticus) oraz absolutyzacja władzy sowieckiej na różnych poziomach życia, zarówno państwowego, jak i prywatnego. W tekstach kultury kanon socrealizmu był powołany do stworzenia monostylistycznego systemu ze ścisłymi regułami, rozpisanymi schematami, specjalnie przewidzianymi typami bohaterów. Socrealistyczny kanon narzucał kulturze i sztuce schematy analizy i odzwierciedlenia nie prawdziwej, lecz wyimaginowanej rzeczywistości. Już od lat 30. XX wieku literatura reprezentuje liczne teksty odpowiadające regułom stylu ideologicznego. Wówczas literatura zostaje przekształcona w produkt kultury masowej, mający typową strukturę przewidywalności i uznawalności. Celem takiego eksperymentu nad literaturą piękną było zarównoprzekształcenie kultur narodów podbitych przez ZSRR, jak i zmiana sposobu odbioru rzeczywistości. Estetyzacja i fałszowanie sowieckiego trybu życia, powszechna dominacja pierwiastków ideologicznegooraz totalitarnego w zakresie kultury, formowanie socrealistycznej teorii jako procesu polityzacji świadomości artystycznej — to czynniki decydujące o rozwoju i funkcjonowaniu kanonu literatury ukraińskiej okresu sowieckiego. Autorka artykułu proponuje nowe ujęcie literackiej reprezentacji sowieckiego panteonu bohaterów w tekstach socrealistycznych. System sowiecki, budując utopię o nastaniu „świetlanej przyszłości”, potrzebował „nowego człowieka”, na kształtowanie którego były skierowane wszelkie starania. A zatem główną uwagę w danym badaniu skupiono na roli obrazu bohatera walki w socrealistycznym tekście. Obraz ów na skutek propagandy i agitacji zapisał się na długi czas w świadomości zbiorowej.
Źródło:
Studia Ukrainica Posnaniensia; 2020, 8, 2; 107-117
2300-4754
Pojawia się w:
Studia Ukrainica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Социалистический город Новая Хута в 1949–1956 гг.
Autorzy:
Огородников, Александр
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2083424.pdf
Data publikacji:
2022-01-07
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Nowa Huta
socialist realism
social and cultural development
architecture
urban planning
ideal socialist city
socrealizm
rozwój społeczno-kulturowy
architektura
urbanistyka
idealne miasto socjalistyczne
Opis:
Realizm socjalistyczny (podstawowa doktryna życia społeczno-kulturalnego Związku Radzieckiego w drugiej połowie lat 1930-h – połowie lat 1950-h) był jedynym możliwym kierunkiem rozwoju społeczno-kulturalnego narzuconym przez ZSRR krajom bloku wschodniego po Drugiej wojnie światowej. Determinacja rozwoju społeczno-kulturowego bezpośrednio wpłynęła na architekturę. Oznaczało to, że wypracowany w ZSRR w drugiej połowie lat 1930-h model urbanistyki i przekształceń struktury miast, mający na celu ukształtowanie «idealnego miasta socjalistycznego», został przeniesiony do krajów bloku wschodniego (oczywiście i do Polski) praktycznie bez zmian. Tezę tę potwierdza analiza procesu tworzenia «miasta socjalistycznego» w Nowej Hucie i Połocku w okresie powojennym. Oba miasta, zjednoczone jedną ideologią urbanistyczną, podążały wspólną ścieżką w procesie budowy «idealnego miasta socjalistycznego».
Socialist realism was the fundamental socio-cultural doctrine of life in the Soviet Union from the second half of the 1930s to the mid-1950s. It was also the only possible direction of socio-cultural development imposed by the USSR on the countries of the Eastern Bloc after World War II; this determination of sociocultural development directly aff ected architecture. Th e model of urban planning and transformation of the structure of cities – developed in the USSR in the second half of the 1930s and aimed at forming an “ideal socialist city,” – was therefore transferred to the countries of the Eastern Bloc, which included Poland, and remained practically unchanged. Th is thesis can be confi rmed by an analysis of the process of creating the “socialist cities” of Nowa Huta and Polotsk in the post-war period. Th e makers of both cities, united by a single urban planning ideology, moved along a common path of building an ideal socialist city.
Źródło:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2022, 13; 186-200
2450-4475
Pojawia się w:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
В „утробата на кита”, или „тихият вик” на българските поети през 60-те и 70-те години на ХХ век
In the „Whale’s Womb” or the „Silent Outcry” of the Bulgarian Poets of the 1960s and 1970s
Autorzy:
Кръстева, Гергина
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/636042.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
lyrics
ideological canon
alternative
dissent
socialist realism
Opis:
This article entitled unassumingly aims at reminding – just in a cursory way, but with a substantial degree of certainty, too, in their literary and historical justification – of a specific list of names of Bulgarian poets, whose „discontent” and/or „disappointment” with the totalitarian regime in Bulgaria create the history of the dissent, which found its expression in the alternative lyrical thinking and writing in the period of socialist realism during the decades of the sixties and the seventies of the twentieth century.
Źródło:
Poznańskie Studia Slawistyczne; 2014, 6
2084-3011
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Slawistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Национальная безопасность в современном мире: либерализм vs реализм
Autorzy:
Зинчук, Виктор
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/462674.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Chełmie
Tematy:
национальная безопасность
либерализм
реализм
суверенитет
аннексия
bezpieczeństwo narodowe
liberalizm
realizm
suwerenność
aneksja
national security
liberalism
realism
sovereignty
annexation
Opis:
Вопросы национальной безопасности в современном мире решаются, предпочтительно, в приделах соотношения политических ценностей либерализма и реализма. Либеральная модель очень долгое время устраивала мировую политику, где доминировали демократические государства. После аннексии украинского Крыма Россией, исповедующей принципы реализма в построении собственной политики национальной безопасности, возник серьезный конфликт интересов. Ранее оговоренные на международной арене политические нормы и ценности стали не устраивать некоторых игроков. Мир в вопросах безопасности становится все более ожесточенным. Насколько либеральная модель преодоления угроз способна конкурировать в данных условиях с реализмом – главная исследовательская цель данной статьи.
Problemy bezpieczeństwa narodowego, we współczesnym świecie, są, w swoje większości, rozwiązywane na płaszczyźnie relacji wartości politycznych liberalizmu i realizmu. Model liberalny, wraz z dominacją państw demokratycznych, dość długi czas był satysfakcjonujący dla polityki międzynarodowej. Po aneksji ukraińskiej Krymu przez Rosję, uznającą zasadą realizmu za zasadę podstawową w realizacji polityki bezpieczeństwa narodowego, na arenie międzynarodowej zrodził się dość poważny konflikt interesów. Dotychczas ustalone wartości i zasady stały się nie satysfakcjonujące dla niektórych graczy. Świat, w dziedzinie realizacji bezpieczeństwa, staje się bardziej bezwzględny. W związku z czym, najważniejszym celem artykułu jest udzielenie odpowiedzi na pytanie: na ile model liberalny pokonywania zagrożeń, w istniejących warunkach, jest konkurencyjny w stosunku do modelu realistycznego?
The issues of national security in the modern world are being solved, preferably in the chapters of the balance between the political values of liberalism and realism. The liberal model for a very long time suited the world politics, where democratic states dominated. After the annexation of the Ukrainian Crimea by Russia, which professes the principles of realism in building its own national security policy, a serious conflict of interests arose. Previously stipulated in the international arena political norms and values began to not suit some players. The world in matters of security is becoming increasingly fierce. As far as the liberal model of overcoming of threats is able to compete in the given conditions with realism is the main research goal of this article.
Źródło:
Language. Culture. Politics. International Journal; 2018, 1; 303-314
2450-3576
2719-3217
Pojawia się w:
Language. Culture. Politics. International Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
НОВЕЛІСТИКА ВАСИЛЯ ҐАБОРА: ТРАДИЦІЇ Й НОВАТОРСТВО
VASYL GABOR’S NOVELS: TRADITIONS AND INNOVATIONS
Autorzy:
ДАШКО, НАТАЛІЯ
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1041628.pdf
Data publikacji:
2020-07-16
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
fantastic realism
artistic detail
novel
expressionism
psychologism
impressionism
nowela
ekspresjonizm
impresjonizm
psychologizm
szczegół artystyczny
realizm fantastyczny
Opis:
Artykuł poświęcony jest twórczości W. Gabora w kontekście zróżnicowanej gatunkowo i stylistycznie współczesnej ukraińskiej nowelistyki. Celem artykułu jest ukazanie twórczości wspomnianego pisarza w dialektyce tradycji i nowatorstwa. W wyniku dogłębnej analizy można dojść do wniosku, że W. Gabor kontynuuje gatunek klasycznej noweli i jednocześnie eksperymentuje, wprowadzając innowacje nie tylko w obrębie formy, ale i treści. Wczesne utwory prozaika wykazują cechy poetyki modernistycznej. Silnym dramatyzmem i lakonicznością w duchu W. Stefanyka wyróżniają się nowele Щоб не бив бубон, Звір, Швонц (tom Книга екзотичних снів та реальних подій), w których realizowane są główne postulaty ekspresjonizmu — konfrontacja życia i śmierci, tragiczny światopogląd, psychologizm, ważna rola szczegółu artystycznego. W nowelach ze zbioru Про що думає людина pojawiają się cechy impresjonizmu łączące W. Gabora z M. Kociubynskim. Jednocześnie można wyróżnić w powyższym tomie główne cechy współczesnej noweli modyfikowanej, gdy działania wewnętrzne bohaterów wychodzą na plan pierwszy, podobnie jak pogłębiona asocjatywność, metaforyczność, wyobrażenia. Ponadto w stylu W. Gabora można wyróżnić zarówno elementy realistyczne, jak i romantyczne, których połączenie stanowi podstawę fantastycznego realizmu pisarza (nowela Поминки).
The article presents an attempt at interpreting Gabor’s works to disclose some ambiguities. The investigation is carried out within the research framework of modern Ukrainian novel varied by genre aspects and stylistic features. This determines the topicality of the paper, which aims to identify traditions and innovations in the writer’s novels. The investigation leadsto the conclusion that V. Gabor has contributed to further development of a classical novel genre and simultaneously has ventured to experiment. He recreates not only the form, but also the content. Works of the novelist are primarily marked with the modernist poetics features. Short stories Shchob ne byv bubon, Zvir, Shvonts (the collection Knyha ekzotychnykh sniv ta realnykh podii ) are dramatic and laconic in a Stefanyk style. The main dilemma of expressionism is realized in those novels — the confrontation of life and death, the tragedy of mental outlook, psychologism, important functional role of artistic detail. In the novels of the collection Pro shcho dumaie liudyna there are signs of impressionism, which brings V. Gabor to M. Kotsiubynskyi. Simultaneously key features of the modern modified novel appear when the internal action becomes the main one with profound associativity, metaphors, figures of speech highlighted. In addition, the components of Gabor’s style are both realism and romanticism, the combination of which becomes the basis for the fantastic realism (novel Pomynky).
Źródło:
Studia Ukrainica Posnaniensia; 2020, 8, 1; 217-227
2300-4754
Pojawia się w:
Studia Ukrainica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Философско-идеологические особенности современного реализма
Autorzy:
Вандышева-Ребро, Надежда В.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158573.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Instytut Studiów Międzynarodowych i Edukacji Humanum
Tematy:
appearance
realism
socialistic realism
modernism
postmodernism
universalism
world view
Opis:
Realism as one of methods of the philosophical mastering of the world has the protracted history. He is related to the philosophical inheritance not only ancient but also previous it east culture, as concepts «realism» are «realities» «reality» is demonstrated orientation of researcher on the searches of present in existing. Problematic of realism predominates and in the study of art, where the degree of accordance of the world is probed artistic the world to actual; accordances of the world of images to the world in which and the man of letters and artist search confirmation the appearances. Socialistic realism of epoch modern, especially period of unrestrained in the expression violent reorganization of the world, gravitated to the genre of heroic fresco. Works of writers A. Malyshkin, A. Seraphimovich, A. Veselyi is very models. In the conditions of revolution already it was not to individuality, unique and unique, because enormous the masses of «slivers» and «screws» did history. And their independent action was even encouraged. Realities and socialistic society changed attained the stage of the «developed socialism». On flight this new society which flew to nowhere, distinctly in a domestic literary process «cut» through and voice of writers-postmodernists, well-disposed to individualism and to principle of noninterference in what be going on.
Źródło:
Prosopon. Europejskie Studia Społeczno-Humanistyczne; 2011, 2(2); 111-119
1730-0266
Pojawia się w:
Prosopon. Europejskie Studia Społeczno-Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Український радянський тревелог крізь канон соцреалізму (на матеріалі Крилатого рейду Івана Ковтуна та Голубів мира. Подорож за кордон Івана Микитенка)
Ukrainian Soviet Travelogue through the Canon of Socialist Realism (Based on Winged Raid by Ivan Kovtun and Pigeons of Peace. Travel Abroad by Ivan Mikitenko)
Autorzy:
Анненкова, Олена С.
Юферева, Олена В.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16530437.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czasopisma i Monografie PAN
Tematy:
Ivan Kovtun and Ivan Mikitenko
travelogue
socialist realism
proletarian discourse
the Executed Renaissance
Opis:
The article is devoted to travelogues written by Ivan Kovtun and Ivan Mikitenko, poorly researched authors of Ukrainian literature, representatives of the phenomenon of the Executed Renaissance. The article aims to identify the key features of the Ukrainian travelogue that were formed during 1924-1925 years within the joint Soviet literature process. The analyzed texts represent two main themes of travel literature of 1920s: the ‘own’ space of Soviet republics and ‘other’ space of foreign, bourgeois countries. Despite inheriting ideological rhetoric and the main tendencies of the Soviet travelogue, the position of an ‘author of proletarian literature’ doubles and deepens regarding the narrator’s hypostasis as a Ukrainian writer. Ukrainian discourse (Ukrainian land, language, culture, literature) is set on both – the personal and literary – levels, particularly it occurs in specific sensitivities about one’s ‘own’ and ‘other’ space.
Źródło:
Slavia Orientalis; 2022, LXXI, 3; 487-507
0037-6744
Pojawia się w:
Slavia Orientalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Udział Zofii Lissy w próbach definiowania formalizmu i realizmu w muzyce w latach 40. i 50. xx wieku. Wykorzystanie kategorii ekspresji muzycznej (wyrazu) do tworzenia schematów podziału
Zofia Lissa’s participation in attempts to define formalism and realism in music in the 1940s and 1950s. Using the category of musical expression to create patterns of division
Autorzy:
Zymer, Izabela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/52482671.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Związek Kompozytorów Polskich
Tematy:
Zofia Lissa
ekspresja
socrealizm
Ausdrucksbewegungen
Auguste Flach
expression
socialist realism
Opis:
Na słynnej konferencji w Łagowie Lubuskim w roku 1949 Zofia Lissa nawoływała do tworzenia muzyki bogatej w ekspresję. W jej wywodzie ujawniło się w ciekawy sposób powinowactwo marksizmu z teoriami Jeana-Jacques’a Rousseau, wraz z jego próbą „historycznego” („obiektywnego”) ustalenia prymatu emocji w sztuce nad czystą formą. Jednak jednocześnie w Łagowie podzielono emocje na pożądane i szkodliwe, co w najbardziej szokujący sposób objawiło się wtedy, gdy troje krytyków — Włodzimierz Sokorski, Józef Chomiński i Zofia Lissa — zadziwiająco zgodnie, czy wręcz podobnie, oceniło II Symfonię „Olimpijską” Zbigniewa Turskiego. Nie tylko zmasowany, bezpardonowy atak na Turskiego zadziwia, jeśli chodzi o konferencję łagowską. Również to, że bardzo mało trudu zadano sobie, by wyjaśnić, jakiej natury jest emocjonalne oddziaływanie muzyki. Próba teoretycznych rozważań Lissy nie wzbudziła żadnego oddźwięku, zresztą — jak przekazuje protokół — nie przedstawiła ona w całości przygotowanego przez siebie materiału. Jak bardzo i od jak dawna ten temat ją nurtował, świadczy jej tekst sprzed Łagowa, wydany w „Myśli Współczesnej” w 1948 roku, w którym wspomina swą zaginioną pracę sprzed II wojny światowej. Po konferencji w Łagowie problem badała dalej, a wyniki swych dociekań zawarła w pracy, które przyniosła jej złą sławę ze względu na przywołanie w tytule nazwiska Władimira Iljicza Lenina. W niniejszym artykule, poprzez analizę wybranych wypowiedzi uczonej, próbuję wykonać mały krok w kierunku rekonstrukcji sposobu jej myślenia — zrozumieć, jakie przyświecały jej priorytety i jakie stawiała sobie cele.
During the famous 1949 conference in Łagów Lubuski Zofia Lissa called for the creation of music that would be rich in expression. Her argument reveals an interesting affinity between Marxism and the theories of Jean-Jacques Rousseau, with his attempt to “historically” (“objectively”) establish the primacy of emotion in art over pure form. At the same time, however, emotions were divided in Łagów into desirable and detrimental, which manifested itself in the most shocking way when three critics — Włodzimierz Sokorski, Józef Chomiński and Zofia Lissa — surprisingly unanimously, or similarly, judged Zbigniew Turski’s Symphony No. 2 ‘Olympic’. What is surprising in the context of the Łagów conference is not just the collective, ruthless attack on Turski, but also the fact that very little effort was made to explain the nature of the emotional impact of music. Lissa’s attempt at theoretical analysis did not elicit any response; moreover, as the minutes show, she did not present the entire material she had prepared. How much and for how long this subiectum had been on her mind is evident from her pre-Łagów paper, published in “Myśl Współczesna” in 1948, in which she mentioned her lost work from before the Second World War. After the Łagów conference she continued to study the problem and included the results of her investigations in a paper that brought her notoriety, because she invoked the name of Vladimir Ilyich Lenin in the title. In the present article I take a small step — through an analysis of selected contributions by Lissa — towards reconstructing her way of thinking in order to understand what priorities guided her and what goals she set for herself.
Źródło:
Polski Rocznik Muzykologiczny; 2023, 21; 223-238
1733-9871
2719-7891
Pojawia się w:
Polski Rocznik Muzykologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polacy w Atelier Fernand Léger (1948-1950)
Poles at the Fernand Léger Atelier (1948-1950)
Autorzy:
Zychowicz, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1901919.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Fernand Léger
Atelier Fernand Léger
Pablo Picasso
Oskar Hansen
Lech Kunka
Kazimierz Ostrowski
Tadeusz Romanowski
komunizm
kultura francuska
Paryż
stypendium rządu francuskiego
Nadia Léger
sztuka abstrakcyjna
nowy realizm
realizm socjalistyczny
realizacje ścienne
sztuka zaangażowana
sztuka nowoczesna
Francuska Partia Komunistyczna
communism
French culture
Paris
French Government scholarships
abstract art
new realism
socialist realism
murals
engaged art
modern art
French Communist Party
Opis:
In Polish literature devoted to art history one can easily find information concerning scholarships of Oskar Hansen, Lech Kunka, Kazimierz Ostrowski and Tadeusz Romanowski at Fernand Léger Atelier in Paris. The subject is not strongly present in Polish art history therefore it is worth reconstruction. It shows that the French culture was still very important for Poles. What is more, the painters were in Paris at the very important moment in the French history, when existentialism and spectacular activity of the French Communist Party were developing. Abstraction and surrealism were very popular in visual arts. But Polish students were influenced by artists associated with communism. The students received scholarships funded by the French Ministry of Foreign Affairs which worried about strong influence of American culture in Europe at this time. That was the reason why so many students from Eastern Europe got this kind of scholarship. On the other hand it was the last moment to get it. The relations between two countries were getting worse and worse. The Polish students could study at the Academy of Fine Arts for free. Nevertheless, they chose the Fernand Léger Atelier. It is possible to reconstruct the nature of studies at the Fernand Léger Atelier thanks to memoirs of his students. I refer here to texts written by the Pole, Oskar Hansen, the Frenchman, Pierre Faniest and the American, Bruce Gregory. The master attended the atelier only once a week therefore the school was managed by his assistants strongly influenced by communist ideology. The atelier was located at a large building in Montmarte and was full of still lifes à la Léger. Most of students imitated the works of the master and only strong individuals kept their style. Correction of the works was quite bizarre. Léger used to say just one sentence and the best not one could get was „C'est costaud” („It's strong”). The master gave also lectures at the Atelier, showed his works and avant-garde films. Every year Léger organised the competition and exhibition of students’ works at the gallery outside Atelier. The scholarship at the Fernand Léger Atelier was particularly important for Lech Kunka and to a lesser extent for Kazimierz Ostrowski. Kunka was interested in the master’s works created during his stay in the United States (paintings where colour was separated from the line). He mixed also features of Léger style (thick black contour with pure colours) with fascination with Pablo Picasso or works from the Museum of the Human Being. Kazimierz Ostrowski was mainly inspired by the work Les Constructeurs. He mixed influences of Fernand Léger with Klee or Matisse's works. Probably also mural paintings created by both artists after return to Poland were under influence of Fernand Léger. The end of the French scholarship was astonishing. Kazimierz Ostrowski's exhibition in Sopot in 1950 was closed after few hours. Oskar Hansen didn’t take part in Polish artistic life. The cultural policy changed diametrically. The socrealism came and in the next few years nobody could take advantage of foreign scholarships.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2012, 60, 4; 253-285
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Recepcja twórczości Francisa Bacona w sztuce polskiej lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku. Rozpoznanie wstępne
Reception of Francis Bacon’s Paintings in the Polish Art. Introductory Reconnaissance
Autorzy:
Zychowicz, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2121221.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
polska sztuka po 1945 roku
malarstwo polskie
rzeźba polska
figuracja
„nowa figuracja”
nouvelle figuration
realizm
pop-art
sztuka zaangażowana
deformacja
groteska
egzystencjalizm
angoisse
Angst
recepcja
intertekstualność
Polish art after 1945
Polish painting
Polish sculpture
figuration
New Figuration
Realism
Pop-art
Engaged Art
deformation
grotesque
existentialism
reception
intertextuality
Opis:
In the mid Sixties New Figuration appeared in Poland. Researchers interested in this chapter of polish art consider the reception of Francis Bacon's paintings as one of the sources of this kind of art. The subject of this article is mainly the painters, whose works show this reception, but also the sculptors. It concentrates on the Sixties and Seventies in Polish painting. At that time in the Polish art we can see a group of artists connected with existentialism. One of the most interesting phenomena is the painting of Teresa Pągowska (1926-2007), this artist, whom was older than others who were also working in the area of New Figuration, already had concrete artistic experience. In spite of similarities between many works of Francis Bacon and Teresa Pągowska, mainly in the composition and shot of the figure (deformed, not complete, dismembered), the works of Pągowska should be considered in their own right particular to her own style. Pągowska processed Bacon's art in an original way. Her distinction from other painters belonging to New Figuration comes from her experience, on the one hand Colorism (polish Postimpresionism), on the other hand – Abstraction, which led her to understand figures as a plastic sign, moving, full of color. In the second half of the Sixties we can find the inspiration of Francis Bacon's art in the paintings of Janusz Przybylski (1937-1998). Bacon in his compositions used spatial frame which was interpreted in different ways. It had been seen as a usual glass cage, confined the human being. The artist admitted that he uses this endeavour to expose a man in a better way. This solution became a kind of an artistic hook and it was taken by other artists. It spread so much that it became a kind of a manner. To avoid narration Bacon sometimes used a form of triptych. This was typically used by him and was imitated almost as often as placing people in a spatial frame. Both hooks were used by Przybylski, whose art in a different way fits in as a style of existentialism. The deformed human beings in the cages should show alienation and the drama of man. This aspect of polish artists' paintings more than others highlights connections with the English master's art. The polish painter of the Sixties and Seventies was not an artist who could be described as self-sufficient from what we can see by viewing their paintings and reading art critics. The reception of Bacon's painting we can also find in the art of a group from Cracow called “Wprost”, especially in the one of their member's art – Zbylut Grzywacz (1939-2004). Grzywacz confirmed that his interest in Bacon's art can be seen in his paintings created in the Seventies. The nature of these adaptations lay mainly in getting compositional solutions typical to Bacon and the original look of the deformed human being. However, the artist also underlined that used by him endeavours of body's deformation were connected with politics so they had a different context than in the work of Bacon. This highlights the large gap between English artists who's art concentrated on universal cases and the public art of the polish artist. Grzywacz painted with speed, carelessly, he just wanted to give us a short message, he didn't care about particular artistic problems. He wasn't a member of this group interested in Francis Bacon. Next to him we should remember Jacek Waltoś (born 1938). In his paintings we won't find such a direct connection with Bacon's art like as is the case with Grzywacz. Waltoś was fascinated by Bacon but he took from him just the ideas concerning problems of a painting's composition. This artist, contrary to other members of “Wprost” was mostly interested in the representation of emotional states, of what is inside the human being. Waltoś, a creator of existential art, feeling incomplete, the loneliness of human being, found in the Irish artist a kind of brother. There was also Wiesław Szamborski (born 1941) who was among the painters inspired by Bacon. In the first years after he finished his studies he exhibited often with Marek Sapetto (born 1939; until 1974). The art of both artists joins with Bacon's art color standardisation of painted surfaces and putting on them strongly deformed human beings. More painters were regarded as inspired by Bacon but there is not a description of their art in this article which is just an introductory reconnaissance of this problem. The image of a human being which was proposed by Francis Bacon turned out to be very interesting also for sculptors centred on existential reflection. The dramatically deformed face occurred to be the best medium to express people's anxieties, their feelings of emptiness and loneliness (Jacek Waltoś, Jan Kucz – born 1936, Wiktor Gajda – 1938, Adam Myjak – born 1947). The Eighties did not have such rich artistic material as can confirm a permanent fascination of Bacon's painting in Poland. It seems that in a world dominated by New Expressionism there is no place for it. Enough to say that the most interesting artist in dialogue with the English painter seems to be Grzegorz Bednarski (born 1954), consequently belonging to Figuration, connected with Cracow's environment. After his debut he moved to the area of existentialism. Nowadays Bacon's work is regarded as a classic. Artists quote his paintings in a conscious way (for example Marek Przybył, born 1961). Bacon happened to be a very popular artist in Poland in the Sixties and Seventies which corresponds with general trends in European art. At this time came after return to show a human being. It appeared New Figuration, antidote on the Abstraction, Conceptual Art and metavisual experiments of the Sixties. Bacon became the father to these new phenomena in art because he brought about a renewed artistic imagination and created a new image of the human being. Moreover, Bacon was regarded as a main representative of art identified with existential philosophy. This painting in a very good way expressed spirits of the time. It reflected Zeitgeist, that climate which was then best shown in the philosophy of existentialism. Bacon's reception in Poland had also local color. English artist's art was assimilated by polish painters, who were interested in politics, what was unfamiliar with Bacon who concentrated on universal problems. It seems that polish artists like thematic art, taking problems concerning a human being and his immediate environment, what constitutes the heritage of our history.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2009, 56-57, 4; 55-79
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Стильові особливості ідеологічних творів Івана Нечуя-Левицького
Stylistic Features of Ivan Nechuy-Levytsky’s Ideological Works
Autorzy:
Zinczenko, Natalia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1844664.pdf
Data publikacji:
2015-07-26
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Ivan Nechuy-Levytsky
realism
narration
Opis:
Ivan Nechuy-Levytsky, as a representative of the social and domestic trend of realism, always tends to show a panorama of life and to describe it in ethnographic details in space and time. The author’s position appears distinct in the writings of intellectuals. The author’s viewpoint reveals itself not as a solely subjective sense, but as a general significant idea. The choice of the form of an epic tale in Nechuy–Levytsky’s writings about intellectuals was greatly influenced by his tales of country life. Detailed descriptions of the stage, different scenes, and elements which have no direct relevance to the plot, play a significant role in the writings of the intellectual, because of his maximum thoroughness and objectivity. Newsreel narration defined the basic principle of the structure and composition of Nechuy-Levytsky’s works, which are used for the opening and organising images.
Źródło:
Studia Ucrainica Varsoviensia; 2015, 3; 389-400
2299-7237
Pojawia się w:
Studia Ucrainica Varsoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
DWIE KONCEPCJE PRAWDY I DWIE WIZJE ŚWIATA
TWO NOTIONS OF TRUTH AND TWO CONCEPTS OF THE WORLD
Autorzy:
Ziemińska, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/488441.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
prawda
realizm
schemat T
pakiet ontologiczny
truth
realism
T-scheme
ontological package
Opis:
There are two basic notions of truth (objectivism and subjectivism) connected with two understandings of the world (respectively, realism and idealism). Author claims, against deflationists, that the concept of truth is not metaphysically neutral. Tarski’s T-schema requires some metaphysical reading. Reading the schema from the left to the right, leads to realism. Reading the schema from the right to the left, leads to anti-realism. The concept of truth is the part of some ontological package deal or alethic network. There are two basic packages, competing since centuries, that focus on two poles in human cognition: subject and object.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2013, 61, 3; 29-41
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocalić fenomenologię z Claude’em Romanem
Saving Phenomenology with Claude Romano
Autorzy:
Zgórecki, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28762700.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
fenomenologia
realizm
świat życia
Claude Romano
Husserl
phenomenology
realism
lifeworld
Opis:
Projekt odnowy fenomenologii zaproponowany przez Claude’a Romana stanowi zarazem próbę jej ocalenia. Jego prace wywarły ogromny wpływ na fenomenologię we Francji i poza jej granicami. Znalazły też uznanie Akademii Francuskiej, która w 2010 roku przyznała mu Grand Prix Moron za całość jego dzieł fenomenologicznych, a w 2020 roku Grand Prix de Philosophie za całokształt twórczości. Jego badania rozwijają się w dwóch kierunkach. Pierwszym jest synteza metody fenomenologicznej. Drugim jest jego własny pomysł na fenomenologię, który polega na interpretacji doświadczenia jako wydarzenia. Według Romana pierwszym krokiem zmierzającym ku ratowaniu fenomenologii jest już samo otwarcie jej na inne wpływy oraz konfrontacja z wiodącymi nurtami współczesnej myśli i zarazem włączenie jej na nowo w debatę filozoficzną. Jednak dopiero zwrot w kierunku realizmu świata życia stanowi sedno postulowanej przez filozofa rewolucji antykopernikańskiej i jest dla fenomenologii tytułowym ocaleniem. Dlatego też stanowi również centralny problem tego artykułu. 
The project of renewing phenomenology proposed by Claude Romano is at the same time an attempt to save it. His works have had an enormous impact on phenomenology in France and beyond. They have also been recognised by the French Academy, which awarded Romano the Grand Prix Moron in 2010 for the totality of his phenomenological works, and in 2020. Grand Prix de Philosophie for his entire body of work. His research is developing in two directions. The first is the synthesis of the phenomenological method. The second is his own idea of phenomenology, which involves interpreting experience as an event. According to Romano, the first step towards saving phenomenology lies already in opening it up to other influences and confronting it with the leading currents of contemporary thought and at the same time reintegrating it into the philosophical debate. However, it is only the turn towards the realism of the lifeworld that is at the heart of the anti-Copernican revolution postulated by Romano and is the aforementioned salvation for phenomenology. It therefore also constitutes the central problem of this article. 
Źródło:
Logos i Ethos; 2022, 60, 2; 203-220
0867-8308
Pojawia się w:
Logos i Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Na pograniczu realizmu: kobieta i kobiecość w teatrze japońskim
On the Border of Realism: Woman and Womanhood in The Japanese Theatre
Autorzy:
Żeromska, Estera
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1179163.pdf
Data publikacji:
2016-12-02
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
modern Japanese theatre
shinpa
shingeki
realism
Kawakami Otojirō
Osanai Kaoru
Sada Yakko
nowoczesny teatr japoński
realizm
Opis:
Kiedy w drugiej połowie XIX wieku w Japonii zaczął się wyłaniać nowoczesny teatr w stylu europejskim (shinpa, shingeki), jego inicjatorzy i entuzjaści nie tylko nie mieli szansy na odnalezienie w rodzimej tradycji widowiskowej jakiegokolwiek punktu odniesienia, ale nawet niezbyt dobrze wiedzieli, jaki jest ten teatr zachodni, który chcieli naśladować. Nie mogli wiedzieć, skoro od połowy VI wieku1 Japończycy pozostawali w kręgu silnego oddziaływania cywilizacji chińskiej, a przez ponad dwa i pół stulecia (1600-1868) żyli w całkowitej izolacji od świata i trwali w przekonaniu, że widowisko sceniczne jest domeną wyłącznie męską. Pionierzy nowego teatru (Kawakami Otojirō, Osanaia Kaoru, Ichikawę Sadanji II, Shimamura Hōgetsu) tworzyli go zatem od podstaw, początkowo niemal całkowicie intuicyjnie i nieporadnie, ale z wielką pasją i determinacją, wbrew wszelkim przeciwnościom. Utorowali drogę nowemu japońskiemu dramatowi, reżyserii i aktorstwu. Sprawiając, że na scenie pojawiły się pierwsze zawodowe aktorki (Chitose Beiha, Hanako, Sada Yakko, Matsui Sumako), nacechowali teatr japoński – obcym tradycji nō, kyōgen czy kabuki – realizmem.
The European style modern theatre (shinpa, shingeki) started to emerge in Japan in the second half of the nineteenth century. However, its initiators not only could not draw on the Japanese performing tradition, they also had no specific knowledge of how the western theatre should look like. It was impossible for the Japanese to gain such familiarity with this subject: from thesecond half of the sixth century2 onward Japan remained under a strong influence of the Chinese civilization and for over two hundred and fifty years (1600-1868) was isolated from the rest of the world. For these reasons, the Japanese lingered in a world of conviction that the performing arts were only the men’s domain. The Pionieers (Kawakami Otojirō, Osanai Kaoru, Ichikawa Sadanji II, Shimamura Hōgetsu) were creating the new performing art from the very beginning, relying mainly on intuition, somewhat awkwardly, but with passion and determination against different obstacles. They opened the door to the new Japanese drama, directing, acting; they welcomed to the stage the first professional actresses (Chitose Beiha, Hanako, Sada Yakko, Matsui Sumako) and left on the Japanese theatre nō, kyōgen or kabuki a foreign mark of realism.
Źródło:
Porównania; 2016, 18; 239-255
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
In Defense of Realism.The Metaphysical Thought of Mieczysław Gogacz
W obronie realizmu. Mieczysława Gogacza rozumienie metafizyki
Autorzy:
Zembrzuski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2075873.pdf
Data publikacji:
2018-12-30
Wydawca:
Naukowe Towarzystwo Tomistyczne
Tematy:
realizm
metafizyka
istota
istnienie
mowa serca
metodologia metafizyki
realism
metaphysics
existence
essence
speech of the heart
methodology of metaphysics
Opis:
Hence, in his philosophy Mieczysław Gogacz exposed the fundamental role of metaphysical reflection in order to conform philosophy with reality. Methodology of metaphysics is assigned with encountered, actually existing individual being. And it is not the method that causes results in the intellect. It is rather a being, consisted of existence and essence that provokes the „speech of the heart” in the intellect. „Speech of the heart” is the set of understandings which redirected by man to reality allows to grasp it deeper. As far as subject assigns the method of metaphysics, the proper relation of cognition called „the speech of the heart”, is possible. And consequently, this enables the process of building adequate knowledge regarding the principles of being. Defense of the act of existence and presentation of the method of cognition of the existence in philosophy is, according to Mieczysław Gogacz, the only method for defense of realism.
Źródło:
Rocznik Tomistyczny; 2018, 7; 105-118
2300-1976
Pojawia się w:
Rocznik Tomistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies