Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "razón" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
La otredad de la filosofía. Miguel de Unamuno y la función de la razón (The otherness of philosophy. Miguel de Unamuno and the role of reason)
Autorzy:
Andersen, Katrine Helene
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/647223.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Unamuno
reason
belief
language
novel
Spanish thinking
razón
fe
lenguaje
novela
pensamiento español
Key words: Unamuno, reason, belief, language, novel, Spanish thinking. Palabras claves: Unamuno, razón, fe, lenguaje, novela, pensamiento español.
Opis:
Spanish thinking has till the beginning of the 20th Century been marginalised within the history of European philosophy due to its literary form and lack of systematic doctrines, but especially due to the idea of reason. Speculative reason never had the same influence on Spanish thinking as it did on thinking in the rest of Europe, and with Miguel de Unamuno the idea of reason and its philosophical use becomes explicitly problematized. The present study analyses and discusses the definition and the function of reason in the philosophy of Unamuno. It analyses the relationship between reason and language and between reason and belief. Also the consequences of Unamuno’s scepticism towards the primacy of reason are discussed in relation to his vision of man and to his philosophical method.
El pensamiento español ha sido marginalizado dentro de la historia de la filosofía europea hasta principios del siglo XX, en gran parte debido a su carácter literario y su falta de doctrinas sistemáticas, pero en especial debido al concepto de la razón. La razón lógico-especulativa nunca tuvo la misma influencia en España que en el resto de Europa, y con Miguel de Unamuno el concepto de la razón y su función filosófica se problematiza explícitamente. El presente estudio analiza y discute la definición y la función de la razón en la filosofía unamuniana. Analiza la relación entre la razón y el lenguaje y entre la razón y la fe. Además, se discuten las consecuencias de su escepticismo hacia la primacía de la razón para su visión del hombre y para su método filosófico.
El pensamiento español ha sido marginalizado dentro de la historia de la filosofía europea hasta principios del siglo XX, en gran parte debido a su carácter literario y su falta de doctrinas sistemáticas, pero en especial debido al concepto de la razón. La razón lógico-especulativa nunca tuvo la misma influencia en España que en el resto de Europa, y con Miguel de Unamuno el concepto de la razón y su función filosófica se problematiza explícitamente. El presente estudio analiza y discute la definición y la función de la razón en la filosofía unamuniana. Analiza la relación entre la razón y el lenguaje y entre la razón y la fe. Además, se discuten las consecuencias de su escepticismo hacia la primacía de la razón para su visión del hombre y para su método filosófico.  
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio I – Philosophia-Sociologia; 2015, 40, 1
2300-7540
0137-2025
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio I – Philosophia-Sociologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
¿Qué es la teología? Vida y teología en Joseph Ratzinger
Czym jest teologia? Życie i teologia Josepha Ratzingera
Autorzy:
Sarto, Pablo Blanco
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31233570.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
metoda teologiczna
rozum
historia
mądrość
świętość
Joseph Ratzinger
método teológico
razón
sabiduría
santidad
Opis:
Profesor Uniwersytetu Nawarry analizuje specyfikę teologii Josepha Ratzingera, starając się wykazać, na ile teologia ta jest syntezą wiary i rozumu. Omawiana teologia widziana jest jako wiara przemyślana, jako doktryna wiary − fides quaerens intellectum, zgodnie z klasycznym określeniem anzelmowym. Jednocześnie wskazuje na źródła i inne dyscypliny, które mogą współdziałać w tej szczególnej nauce, będącej zarazem życiową praktyką i mądrością. Wiara, rozum i piękno stanowią tu trzy kolumny, które podtrzymują cały ten teologiczny gmach. Analizowane treści dotyczą teologii Josepha Ratzingera, a nie magisterium papieża Benedykta XVI. Zdaniem Blanco, teologia, jaką prezentuje Ratzinger, jest jednocześnie wiedzą, praxis i mądrością. Jest wiedzą z racji jej racjonalnej i spekulatywnej dokładności, w czym pomocą staje się metoda filozoficzna. Jest mądrością, gdyż zakłada również wiedzę praktyczną dotyczącą samego życia, zarówno naturalnego, jak i nadprzyrodzonego. Tak rozumiana nauka, zarówno w wymiarze praktycznym, jak i spekulatywnym, źródło swoje posiada w Biblii, a jej rozwój dokonuje się w Kościele, przez co przybliża się z wielkim szacunkiem i uwagą do liturgii i świadectwa Ojców Kościoła. Jednocześnie przywiązuje wielką wagę do dorobku historii, wymogów języka, doświadczenia świętych, a nawet piękna sztuki chrześcijańskiej. Ponadto – zdaniem Ratzingera – wszelka teologia winna być nauką oświeconą, mądrością partycypowaną: powinna starać się być jednocześnie wiedzą Chrystusa i mądrością Ducha (por. 1 Kor 2, 1-5). Ratzinger przypomina, iż w chrześcijaństwie, w odróżnieniu od innych religii, rozum zajmuje miejsce centralne, co też staje się fundamentem naukowości teologii. Wiara chrześcijańska stwierdza, iż Jezus żył, umarł i zmartwychwstał w konkretnej epoce historycznej, a Bóg, który stał się człowiekiem w Chrystusie, jest jednocześnie Stworzycielem świata. Przez takie stwierdzenia wiara chrześcijańska pozostawia poza sobą obszar poznania czysto symbolicznego, a zagłębia się w przestrzeń rozumu historycznego i filozoficznego; usiłuje przemówić wprost do rozumu, a tym samym pozyskać go jako „motor” aktu nawrócenia. Wiara i teologia, podobnie jak inne rodzaje wiedzy i mądrości, są poznaniem, w którym osoby (nie tylko Boskie) odgrywają decydującą rolę. Ten głęboko personalistyczny wymiar teologii ukazał Ratzinger w konferencji, opublikowanej w 1966 pod tytułem Pojęcie osoby w teologii. Wiedza i życie, ontologia i historia, dogmat i doświadczenie życiowe: teologia nie jest jednak jedną z wielu nauk pozytywnych, lecz stanowi wiedzę sui generis, dostosowaną do swojego przedmiotu i treści. Jedną z jej cech szczególnych jest jej relacja z tym, co duchowe. W 1986 Ratzinger pisał, iż „jedność teologii i świętości nie jest jakimś sentymentalnym czy pobożnym dyskursem, lecz posiada swój fundament w logice rzeczy, a na jej korzyść przemawia świadectwo całej historii”. Jest to więc w konsekwencji wymóg metodologiczny. W ten sposób wymiary naukowy, mądrościowy i duchowy teologii ukazane są, w myśli teologicznej Ratzingera, jako głęboko ze sobą złączone. Prezentację myśli ratzingerowskiej prof. Blanco dokonuje w następujących sekwencjach tematycznych: Biblia, Kościół i teologia; wiara, rozum i teologia; Kościół, teologia i pluralizm; historia, język i teologia; nauka, praktyka i mądrość; miłość, prawda i piękno. Dla polskiego środowiska naukowego artykuł posiada wartości poznawcze, ukazujące wizję teologii J. Ratzingera i sposób jej recepcji przez określone środowiska współczesnej teologii zachodniej. Może być perspektywą inspirującą polskich badaczy „Mozarta teologii” i ukierunkować dialog naukowy polskiej i zachodniej teologii.
Źródło:
Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2009, 1; 79-117
2080-6345
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Dogmatycznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies