Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "rafy" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    The Medobory Hills (Ukraine): Middle Miocene reef systems in the Paratethys, their biological diversity and lithofacies
    Miodobory – środkowomioceński system rafowy, jego zróżnicowanie biologiczne i litofacje
    Autorzy:
    Górka, M.
    Studencka, B.
    Jasionowski, M.
    Hara, U.
    Wysocka, A.
    Poberezhskyy, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2062479.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    coralline algae-vermetid reefs
    serpulid-microbialite reefs
    lithofacies
    biodiversity
    Badenian-Sarmatian boundary
    Ukraine
    Moldova
    rafy krasnorostowo-wermetidowe
    rafy serpulowo-mikrobialitowe
    litofacje
    bioróżnorodność
    granica baden-sarmat
    Ukraina
    Mołdawia
    Opis:
    The unique Middle Miocene reef belt formed within the Paratethyan realm constitutes at present the Medobory Hills in western Ukraine and northernmost Moldova. Not only is the size of this structure (almost 300 km long) quite unusual, but also the development of peculiar facies and their spatial distribution. Two distinct reef generations appear in Medobory (Late Badenian and Early Sarmatian), both separated by a sharp erosional boundary. Two Upper Badenian calcareous lithofacies dominate – organodetrital and biohermal (with coralline-algae as main framework builders accompanied by a rich invertebrate assemblage). The Lower Sarmatian strata, although megascopically very similar to Upper Badenian ones, differ drastically when studied closely. The main reef components here are serpulids and microbialites, usually with ubiquitous, but taxonomically highly impoverished fauna. Differences in lithofacies and biotic communities between both reef systems unveil open-marine environment during formation of Upper Badenian reefs and a drastic change of conditions at the Badenian/Sarmatian boundary (including emersion and intense weathering). The Early Sarmatian basin was established soon after and highly restricted conditions prevailed in it (e.g. with mesohaline waters and intense evaporation occurring simultaneously); its deposits are the last record of Middle Miocene sedimentation within the Medobory area.
    Wzgórza Miodoborów, rozciągające się na przestrzeni niemal 300 km na obszarze zachodniej Ukrainy i północnej Mołdawii, założone są na pasie raf miocenu środkowego, uformowanych w obrębie północno-wschodnich peryferii Paratetydy. Znaczne zróżnicowanie litofacjalne, jak i zmienność zespołów biotycznych wśród utworów rafowych jest rezultatem obecności dwóch generacji raf (późnobadeńskiej i wczesnosarmackiej) oddzielonych wyraźną powierzchnią erozyjną. Wśród wapiennych osadów górnego badenu dominują litofacje organodetrytyczne i biohermalne. Ich głównym składnikiem skałotwórczym są krasnorosty, którym towarzyszą bogate taksonomicznie zespoły bezkręgowców, obejmujące m.in. korale, mięczaki, szkarłupnie. Rafy sarmatu dolnego budowane są przez mikrobiality, w obrębie których występują serpule (i podrzednie mszywioły). Silnie zubożona taksonomicznie fauna zamieszkująca rafy sarmackie zdominowana jest przez mięczaki. Różnice bio- i litofacjalne w obrębie wymienionych generacji raf są efektem drastycznej zmiany warunków sedymentacji, połączonej z emersją i intensywnym wietrzeniem, do której doszło na przełomie badenu i sarmatu w efekcie przebudowy basenu przedkarpackiego. W jej wyniku pełnomorski zbiornik późnobadeński został zastąpiony przez silnie izolowany basen wczesnego sarmatu, zaś powstałe w tym ostatnim osady wieńczą sukcesję utworów miocenu w tej części zapadliska przedkarpackiego.
    Źródło:
    Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego; 2012, 449; 147--174
    0867-6143
    Pojawia się w:
    Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Facje i geochemia dolnosarmackich raf z północnych obrzeży Paratetydy na Roztoczu (Polska) i Miodoborach (Ukraina): implikacje paleoorodowiskowe
    Facies and geochemistry of Lower Sarmatian reefs along the northern margins of the Paratethys in Roztocze (Poland) and Medobory (Ukraine) regions: paleoenvironmental implications
    Autorzy:
    Jasionowski, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2074462.pdf
    Data publikacji:
    2006
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    rafy sarmackie
    facje
    geochemia
    paleośrodowisko
    zapadlisko przedkarpackie
    Paratethys
    Carpathian Foredeep
    Sarmatian
    reefs
    microbialite
    serpulid
    paleoenvironment
    Opis:
    The Middle Miocene (Lower Sarmatian = Middle Serravallian) carbonate buildups called “serpulid-microbialite reefs” that occur in the Medobory and Roztocze regions (Paratethys Basin, western Ukraine and southeastern Poland) are composed mainly of calcite precipitates. Skeletal organisms represented by serpulid tubes and bryozoans (in places) are of minor importance and comprise merely a few percent of the rock volume. They are overgrown with micritic peloidal microbialites that are the major reef component. The microbialites and serpulids/bryozoans make together a porous reef framework that is usually filled up with abundant synsedimentary fibrous cements and micritic internal sediments. Other biota is taxonomically impoverished but often rich in individuals and comprises few species of bivalves, gastropods, benthic foraminifers. In places, the serpulid-microbialite limestone masses are incrusted with coralline algae, bryozoans and nubeculariid foraminifers. Bivalve coquinas, bioclastic limestones, breccias and conglomerates are associated with the reefs. The synsedimentary precipitates represented by microbialites and fibrous cements have quite unusual geochemical characteristics. They are composed of Mg-calcite with 5–6 mole % MgCO3 in average with a very high content of strontium (1000–1650 ppm Sr). The precipitates are enriched in heavy oxygen and carbon isotopes. Fibrous cements exhibit the highest values (18O ca. +1.5 [PDB] and 13C 2.8 [PDB]. It is generally believed that in the Early Sarmatian the Paratethys was a brackish basin due to restricted connections to theWorld Ocean. This is indicated by taxonomically poor biotic assemblages that inhabited the basin. On the other hand, however, the predominance of calcitic precipitates (such as microbialites and synsedimentary cements) is indicative of water highly supersaturated in respect to calcite due to high carbonate alkalinity content. Oxygen isotopic composition of the precipitates indicates that the brackish water, in which the reefs originated, had to be enriched in the heavy oxygen isotope due to strong evaporation. The low Mg content in calcite (if compared to modern tropical settings) could be the result of a relatively low precipitation temperature coupled with lower Mg/Ca ratio in Miocene than today, and the elevated Sr content may be indicative of a high precipitation rate resulting from high supersaturation. It seems therefore that the origin of the serpulid-microbialite buildups is related to a peculiar interplay of regional and local controls in the Sarmatian Paratethys. First, the relative isolation of the entire Paratethys basin resulted in the brackish water environment that could be inhabited by taxonomically poor opportunistic biota only and simultaneously enabled blooming of microbial communities. Second, a strong evaporation of the brackish water with high alkalinity content caused a supersaturation in respect to calcium carbonate and consequently a widespread precipitation of calcite (including calcification of microbial mats).
    Źródło:
    Przegląd Geologiczny; 2006, 54, 5; 445-454
    0033-2151
    Pojawia się w:
    Przegląd Geologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sarmatian foraminiferal assemblages of cavern fillings in the Badenian reefs of Medobory (Polupanivka, Western Ukraine)
    Zespoły otwornic sarmackich z wypełnień kawern w badeńskich rafach Miodoborów (Połupaniwka, zachodnia Ukraina)
    Autorzy:
    Peryt, D.
    Jasionowski, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2085905.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    Middle Miocene
    Sarmatian
    foraminifers
    aberrant forms
    reefs
    palaeoenvironments
    Ukraine
    miocen środkowy
    sarmat
    otwornice
    formy aberrantne
    rafy
    paleośrodowiska
    Ukraina
    Opis:
    The Middle Miocene (Upper Badenian) coralline algal reefs of Western Ukraine contain caverns (up to 1 m across) and fissures that are filled by Sarmatian deposits: marly clays, clayey carbonate sand and bioclastic, bryozoan-rich sand. These deposits often contain abundant and very well preserved calcareous benthic foraminifera; agglutinated forms have not been recorded. Foraminiferal tests quite commonly show morphological abnormalities, e.g. twin forms or tests with irregularities in size or shape in last chambers. Each of the three analysed samples is characterized by a different foraminiferal assemblage: Elphidium aculeatum assemblage, Hauerinidae assemblage and Lobatula lobatula assemblage. These assemblages are characteristic for a shallow marine environment. Low taxonomic diversity and high dominance or monospecific foraminiferal assemblages indicate generally a restricted marine environment. It seems that the increasing salinity and very high-energy environment were the most probable factors controlling the composition of the foraminiferal assemblages.
    Górnobadeńskie rafy koralowe zachodniej Ukrainy posiadają kawerny o przekroju do 1 m oraz szczeliny, które obecnie są wypełnione osadami sarmackimi – iłami marglistymi i zasilonym piaskiem węglanowym i bioklastycznym, często mszywiołowym. Osady te często zawierają liczne i bardzo dobrze zachowane węglanowe otwornice bentosowe; nie stwierdzono natomiast otwornic zlepieńcowatych. Dość częste są skorupki z morfologicznymi nieprawidłowościami, np. formy bliźniacze albo skorupki z nieregularnością rozmiaru lub kształtu ostatnich komór. Każda z trzech próbek zawiera inny zespół otwornicowy: w pierwszej występuje zespół z Elphidium aculeatum, druga zawiera zespół z Hauerinidae, a trzecia – zespół z Lobatula lobatula. Wszystkie te zespoły są charakterystyczne dla środowiska płytkomorskiego. Niskie zróżnicowanie taksonomiczne i wysoka dominacja lub jednogatunkowe zespoły otwornicowe wskazują na ogólnie ograniczone środowisko morskie; wydaje się, że w takich warunkach najbardziej prawdopodobnym czynnikiem warunkującym skład zespołów otwornicowych było podwyższone zasolenie i środowisko bardzo wysokoenergetyczne.
    Źródło:
    Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego; 2012, 449; 175-184
    0867-6143
    Pojawia się w:
    Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Organic components of the skeleton of scleractinian corals - evidence from in situ acridine orange staining
    Substancje organiczne w szkielecie Scleractinia oraz ich wykrywanie metoda barwienia oranzem akrydynowym
    Autorzy:
    Gautret, P
    Cuif, J P
    Stolarski, J
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20779.pdf
    Data publikacji:
    2000
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
    Tematy:
    Favia
    substancje organiczne
    Scleractinia
    metody badan
    diageneza
    Acropora
    korale
    rafy koralowe
    paleontologia
    szkielet
    oranz akrydynowy
    mikrostruktura
    oznaczanie
    wlokna szkieletowe
    barwienie
    Opis:
    Scleractinian skeleton is composed of mineral and organic phases. Using staining techniques (acridine orange dye) Johnston's (1980) pioneering observations of intraskeletal organic envelopes in Pocillopora damicornis coralla can be extended to two other coral reef genera i.e., Acropora and Favia. The concept of biologically mediated growth of coral skeleton stands in opposition to the purely mineralogic concept of fiber growth of Bryan and Hill (1941) widely applied until recently in geological and paleontological literature. Presence of active mineralizing organic components within the skeleton explains various patterns of microstructural organization more accurately than the mineralogic concept of 'crystal growth competition' of Barnes (1970) alone. Biochemical degradation of intraskeletal organic matrices is considered to be involved in the initial diagenesis of coral skeleton, and may explain selective silicification of the late Cretaceous Coelosmilia sp. from Poland.
    W dotychczasowej literaturze geologiczno-paleontologicznej poświęconej Scleractinia interpretacje dotyczace budowy mikrostrukturalnej szkieletu oparte były o model zaproponowany przez Bryan i Hill (1941). Według tego modelu, tworzenie włókien szkieletu korali tłumaczą reguły fizyko-chemiczne obowiązujące w trakcie czysto abiotycznej krystalizacji - np. "wzrost kompetencyjny" kryształów (Constantz 1986), zaś biologiczna regulacja sprowadza się jedynie do inicjowania centrów kalcyfikacji ("zarodków krystalizacji"). Tymczasem, w literaturze biologicznej, wzrost szkieletu różnych organizmów, w tym korali, rozumiany był od dawna w kategoriach uzupełniających się aktywności fazy mineralnej i organicznej szkieletu. Szczególnie ważne były pod tym względem badania Johnstona (1980), który wykazał, że u Pocillopora damicornis obecne są organiczne otoczki pęków włókien, które wnikają wgłąb szkieletu oraz, że w marginalnej, wzrostowej jego części włókna szkieletowe przenika ,,organiczna siateczka" (organic meshwork). W niniejszej pracy potwierdzamy obserwacje Johnstona (1980) dotyczące występowania organicznych otoczek pęków włókien szkieletowych. Ich obecność stwierdzamy w szkieletach współczesnych korali rafowych Acropora i Favia za pomocą metody barwienia oranżem akrydynowym. Na podstawie odmiennych widm fluorescencyjnych zabarwionych struktur organicznych wyróżniamy trzy główne rejony w szkielecie badanych korali: (1) centra kalcyfikacji, (2) włókna szkieletowe tworzące podstawową część septum, oraz (3) marginalną, wzrostową strefę szkieletu. Różnice w reakcji chromatycznej między zawartymi w tych rejonach strukturami organicznymi, szczególnie między organicznymi składnikami centrów kalcyfikacji i otoczkami pęków włókien, sugerują ich odmienny skład biochemiczny. Odmienne barwy fluorescencyjne otoczek pęków włókien u Favia i Acropora sugerują, że różnice biochemiczne między tymi strukturami mają podłoże taksonomiczne. Selektywne trawienie szkieletu z użyciem enzymów i kwasów organicznych, potwierdza zaś drugą obserwację Johnstona dotyczącą występowania substancji organicznej wewnątrz włókien szkieletu. Trawione w ten sposób włókna ukazują obecność mikronowej grubości warstewek organicznych, rytmicznie odkładanych w ich wnętrzu. Występowanie wewnątrzszkieletowych substancji organicznych ma znaczenie przy reinterpretacji szeregu tradycyjnych poglądów na temat diagenezy szkieletu korali. Rozpatrując czynniki wpływające na diagenezę należy uwzględniać nie tylko takie czynniki geochemiczne jak stabilność aragonitu/kalcytu w środowisku wodnym, obecność, skład i temperaturę roztworów wewnątrzporowych, ale również czynniki biochemiczne takie jak występowanie, przestrzenna konfiguracja i skład chemiczny substancji organicznych przenikających strukturę szkieletu. Substancje te, podlegają już w trakcie wzrostu szkieletu oraz po śmierci korala przemianom biochemicznym i przyczyniają się do kształtowania specyficznego mikrośrodowiska diagenetycznego w przestrzeniach wewnątrzszkieletowych. Przestrzenne ułożenie krzemionkowych otoczek pęków włókien oraz obecność krzemionki w strefie środkowej septum (rejonie występowania centrów kalcyfikacji) w skalcytyzowanym szkielecie Coelosmilia sp. z późnokredowych opok okolic Kazimierza Dolnego odzwierciedla rozmieszczenie struktur ogranicznych u współczesnych korali takich jak np. Favia. Sugeruje to, że wytrącenie krzemionki z nasyconego nią roztworu było następstwem rozkładu wewnątrzszkieletowych struktur organicznych i lokalnego obniżenia pH.
    Źródło:
    Acta Palaeontologica Polonica; 2000, 45, 2; 107-118
    0567-7920
    Pojawia się w:
    Acta Palaeontologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Brzeżne facje badenu i sarmatu dolnego zbiornika przedkarpackiego w SE Polsce i zachodniej Ukrainie – wyniki badań ostatniego dwudziestolecia
    Marginal facies of Badenian and Lower Sarmatian of the Fore-Carpathian Basin in SE Poland and western Ukraine – results of research during the last two decades
    Autorzy:
    Jasionowski, M.
    Peryt, T. M.
    Wysocka, A.
    Poberezhskyy, A. V.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2062199.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    sedymentacja klastyczna
    sedymentacja węglanowa
    gipsy
    struktury sedymentacyjne
    rafy
    baden
    sarmat
    Roztocze
    clastic sedimentation
    carbonate sedimentation
    gypsum
    sedimentary structures
    reefs
    Badenian
    Sarmatian
    Opis:
    Przedstawiono charakterystykę litologiczną utworów mioceńskich występujących na Roztoczu i terenach sąsiednich (zachodnia Ukraina). Utwory dolnobadeńskie rozpoczynają się transgresywnymi piaskami i piaskowcami kwarcowymi; w wyższej części obocznie przechodzą w margle i wapienie litotamniowe. Powstały w płytkowodnym, wysokoenergetycznym morskim środowisku sedymentacji, o zmieniającym się w czasie chemizmie wód. Środkowobadeński gips pierwotny tworzy szeroką brzeżną platformę siarczanową; w trakcie jego depozycji następowały znaczne wahania składu chemicznego solanek. W płytszych częściach zbiornika na gipsach występują utwory wapienia ratyńskiego, związane genetycznie z transgresją morską. W późnym badenie obszar Roztocza był strefą tranzytową dla materiału bioklastycznego i terygenicznego, w jej obrębie odbywało się przemieszczanie materiału ziarnowego związane z falowaniem i prądami wywołanymi przez falowanie oraz z ruchami masowymi. Węglany dolnosarmackie Roztocza cechują się nietypowym wykształceniem facjalnym oraz ubogim składem taksonomicznym organizmów, wskazującym na anomalne warunki środowiskowe – obniżone zasolenie wody i silne jej przesycenie względem węglanu wapnia.
    Lithological characteristics of Middle Miocene strata of the Roztocze region (SE Poland and western Ukraine) is summarized. The Lower Badenian sequence begins with transgressive quartz sands and sandstones that subsequently are passing laterally into marls and coralline algal limestones. They originated in shallow-water, high-energy marine environment. The chemistry of waters at that time as well as during subsequent gypsum sedimentation fluctuated quite considerably. Middle Badenian gypsum deposits build a wide marginal sulphate platform. In shallower parts of the basin the Ratyn Limestone deposits cover gypsum; they are related genetically to new marine transgression. During the Late Badenian the Roztocze region was a transit zone for bioclastic and terrigenous material, and the grainy material was transported owing to waves and wave-generated currents as well as mass movements. The Lower Sarmatian carbonates of Roztocze show a typical facies and poor taxonomic composition of fossil assemblages that indicate abnormal environmental conditions – decreased water salinity and its oversaturation in respect to calcium carbonate.
    Źródło:
    Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego; 2012, 449; 71--86
    0867-6143
    Pojawia się w:
    Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Cyanobacterial origin of microcrystalline cements from Pleistocene rhodoliths and coralline algal crusts of Okierabu-jima, Japan
    Cyjanobakteryjna geneza mikrytowych cementow z plejstocenskich rodolitow i naskorupien krasnorostowych Okierabu-shimy, Japonia
    Autorzy:
    Kazmierczak, J
    Iryu, Y
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22549.pdf
    Data publikacji:
    1999
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
    Tematy:
    naskorupienia krasnorostowe
    zielenice
    cement mikrytowy
    skamienialosci
    sinice
    krasnorosty
    Mastophora pacifica
    Gomontia
    rodolity
    Neogoniolithon fosliei
    sedymentologia weglanowa
    Ostreobium
    paleontologia
    rafy koralowe
    geneza
    Opis:
    Microcrystalline (micritic) Mg-calcite cements generated by in vivo calcified coccoid cyanobacteria have been identified in rhodoliths and coralline algal crusts from the Pleistocene Ryukyu Group of Okierabu-jima (Ryukyu Islands, Japan). The cements occur as: (i) fringes and festoons on ventral surfaces of Neogoniolithon fosliei, (ii) coatings on dorsal and ventral surfaces of Mastophora pacifica, and (iii) encrustations on tubular thalli of epiphytic and/or chasmolithic green algae. The calcification of the cyanobacteria colonizing spaces within the coralline algal framework was presumably enhanced by a local increase in calcium carbonate saturation due to CO₂ uptake by the living red and green algae strengthened by increased alkalinity resulting from decay processes in the framework. Many microcrystalline (micritic) cements described from other modern and ancient reefal limestones may, by analogy, be products of similar in vivo calcified cyanobacteria.
    Geneza mikrytowych (synonimy: mikrokrystalicznych, kryptokrystalicznych, pelitowych, drobnoziarnistych) cementów w dzisiejszych i kopalnych strukturach rafowych jest jednym z bardziej kontrowersyjnych zagadnień współczesnej sedymentologii węglanowej. Sporna jest zarówno kwestia organicznego czy nieorganicznego pochodzenie takich cementów, jak i problem syngenetycznego bądź wczesnodiagenetycznego charakteru ich genezy. Praca przedstawia wyniki badań nad mikrytowymi cementami wypełniającymi w różnym stopniu pory w rodolitach i naskorupieniach krasnorostowych z powierzchniowych odsłonięć plejstoceńskich utworów rafowych na wyspie Okierabu-shima (Wyspy Riukiu, Japonia). Zespół krasnorostów i towarzyszących im organizmów szkieletowych występujący w tych utworach wskazuje, że powstały one w głębszej strefie skłonu rafy, na głębokości 50-150 m. Analiza cementów wykazała, że zostały one utworzone w wyniku wytrącenia bardzo drobnych, bo liczących zaledwie 2-3 µm średnicy, ziaren magnezowego kalcytu przez maty kokkoidalnych cyjanobakterii (sinic) rosnących w porach i kawernach rodolitów i naskorupień krasnorostowych. Cementy te występują w postaci guzowatych narośli na brzusznych powierzchniach Neogoniolithon fosliei oraz jako powłoki na brzusznych i grzbietowych powierzchniach Mastophora pacifica i nitkowatych plechach epifitycznych i chasmolitycznych zielenic (Ostreobium, Gomontia). In situ - i najprawdopodobniej in vivo - kalcyfikacja mat cyjanobakteryjnych zasiedlających przestrzenie wewnątrz rafowych struktur krasnorostowych była przypuszczalnie wywołana lokalnie podwyższonym, w porównaniu ze średnią wodą morską, poziomem przesycenia środowiska węglanem wapnia w stosunku do teoretycznego iloczynu rozpuszczalności kalcytu. Spowodowane było to intensywnym pobieraniem z wody CO₂, zarówno przez same cyjanobakterie, jak i fotoasymilujące krasnorosty i zielenice, a także podwyższonym poziomem alkaliczności związanym z procesami rozkładu wewnątrz rafowych struktur krasnorostowych. Uzyskane wyniki dają podstawę do przypuszczeń, że wiele mikrytowych cementów opisanych z innych dzisiejszych i kopalnych struktur rafowych jest również wytworem mat kokkoidalnych cyjanobakterii.
    Źródło:
    Acta Palaeontologica Polonica; 1999, 44, 2; 117-130
    0567-7920
    Pojawia się w:
    Acta Palaeontologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Evolution of the bank to reef complex in the Devonian of the Holy Cross Mountains
    Autorzy:
    Racki, G
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22471.pdf
    Data publikacji:
    1992
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
    Tematy:
    faza eifelska
    wymieranie gatunkow
    konodonty
    skamienialosci
    Polska
    zywet
    ruchy tektoniczne
    bentos
    ramienionogi
    koralowce
    Gory Swietokrzyskie
    eifel
    ruchy eustatyczne
    stratygrafia
    rafy koralowe
    paleontologia
    fran
    dewon
    Opis:
    Givetian and Frasnian stromatoporoid-coral limestone of the Kowala Formation in the southern Holy Cross Mts is subdivided stratigraphically, and correlated with strata elsewhere on the basis of identified sea-level cyclicity, with support from conodonts and other selected benthic fossils. After the Eifelian hypersaline sabkha phase, an extensive two-step regional colonization of the Kielce Region carbonate platform took place during the Eifelian/Givetian passage interval and the Middle Givetian. At least four deepening pulses resulted in intermittent drowning of the vast carbonate platform and sequential replacement of the undifferentiated Stringocephalus biostromal bank by the Sitkówka bank complex and, subsequently, by the Dyminy reef complex. The reef developed in the central Dyminy belt as result of the early Frasnian accelerated sea-level rise after some period of biotic stagnation near the Givetian-Frasnian boundary. Final demise of the reef resulted from combined eustatic and tectonic movements during the late Frasnian major crisis interval.
    Żywecko-frańska seria stromatoporoidowo-koralowcowa Formacji z Kowali w południowej części Gór Świętokrzyskich została podzielona stratygraficznie i skorelowana z innymi sekwencjami na podstawie cykli sedymentacyjnych o charakterze sekwencji spłycających się ku stropowi (shallowing upward). Datowanie podstawowych poziomów transgresywnych przez konodonty oraz wybrane skamieniałości bentoniczne (ramienionogi, koralowce) wskazuje, że cykliczność ta odzwierciedla głównie eustatyczne zmiany poziomu morza. Zakończenie eifelskiej fazy hypersalinarnej depozycji typu „sabkha” było przypuszczalnie wynikiem zmian klimatu na bardziej humidny i (lub) pulsów transgreswnych. Rozległa dwuetapowa kolonizacja platformy węglanowej Regionu Kieleckiego nastąpiła na pograniczu eiflu i żywetu oraz w środkowym żywecie. Co najmniej 4 pulsy pogłębień spowodowały skokowe zatapianie wielkiej platformy węglanowej i zastąpienie niezróżnicowanej stringocefalowej ławicy biostromalnej („biostromal bank”) przez sitkówczański kompleks ławicowy, a następnie - dymiński kompleks rafowy. Wymieranie pod koniec żywetu w regionie świętokrzyskim zachodziło w warunkach destabilizacji ekosystemu szelfowego przez raptowne zmiany eustatyczne. Późnożywecki zalew miał najbardziej rozległe skutki, powodując zatopienie części platformy oraz napływ nowej grupy gatunków ze strefy łysogórsko-kostomłockiej. Okres pewnej stagnacji biotycznej w interwale przejściowym żywetu i franu był urozmaicony jedynie zdarzeniem epejrogenicznym. Rzutowało ono m.in. na przejściową poprawę cyrkulacji wód i rozwój bardziej bogatych zespołów bentosu w śródpłyciznowym obszarze chęcińskim. Wzrost rafy w centralnej strefie dymińskiej byl efektem rosnącego tempa transgresji we wczesnym franie oraz dopływu trzeciej fali imigrantów, w tym unikatowej biocenozy kopców mułowych typu kadzielniańskiego oraz rafotwórczych zaspołów stromatoporoidów i cjanobakterii. Ostateczny upadek rafy był następstwem połączonych ruchów eustatycznych i tektonicznych, zintensyfikowanych w trakcie wielkiego kryzysu późnofrańskiego.
    Źródło:
    Acta Palaeontologica Polonica; 1992, 37, 2-4; 87-182
    0567-7920
    Pojawia się w:
    Acta Palaeontologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Współczesne głębokomorskie budowle węglanowe - nieznany świat podmorskich oaz
    Modern deep-water carbonate buildups - the unknown world of submarine oases.
    Autorzy:
    Jakubowicz, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2074947.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    węglany
    budowle węglanowe
    kominy hydrotermalne
    wysięki węglowodorów
    głębokomorskie rafy koralowe
    kopiec
    cementacja węglanu
    carbonates
    carbonate buildups
    hydrothermal vents
    hydrocarbon seeps
    deep-water coral reefs
    mud mounds
    authigenic carbonate cementation
    Opis:
    Deep-marine carbonate buildups constitute one of the most spectacular and enigmatic features found on modern seafloors. Despite some characteristics shared by all the deep-marine carbonate buildups, they represent, in fact, several distinct types, which differ in terms of their geneses, as well as sedimentary, biotic and geochemical features. These structures can be roughly divided into hydrocarbon seep limestones, carbonate-built hydrothermal vents and deep-water coral reefs. The former group include carbonate concretions, lenses, mud mounds and mud volcanoes forming as a result of decrease in alkalinity, caused by an activity of methane-oxidizing microbes. The rare examples of hydrothermal-derived limestone columns, in turn, grow in response to mixing of ambient, cold seawater and warm, Ca2+-rich fluids originating from peridotite massifs. In contrast, growth of the deep-water coral reefs appears to be stimulated largely by hydrological and bathymetric constraints, whereas a potential input of fluid seepage is rather of subordinate importance in diagenetic lithification of these structures. Surprisingly, studies on deep-water carbonates may turn out to be relevant also for understanding the shallow-water carbonate factories, providing evidence, that abiotic factors are more important in marine limestone precipitation than previously thought.
    Źródło:
    Przegląd Geologiczny; 2012, 60, 6; 325-332
    0033-2151
    Pojawia się w:
    Przegląd Geologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies