Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "radio play/radio drama" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Dramaturgia radiowa według Jerzego Szaniawskiego
Radio dramaturgy by Jerzy Szaniawski
Autorzy:
Motyka, Urszula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1179516.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Jerzy Szaniawski
radio
dramat
słuchowisko radiowe
dzwięk
dialog
drama
radio play
sound
dialogue
Opis:
Jerzy Szaniawski, znany także jako „Milczek z Zegrzynka”, niewątpliwie – parafrazując wypowiedź Gombrowiczowskiego profesora Bladaczki – wielkim dramaturgiem radiowym był. Jego dramaty, takie jak chociażby Adwokat i róże, Ptak, Żeglarz, Zegarek, Służbista, obfitują w elementy niezbędne dla sztuki radiowej. Szaniawski w swoich dziełach dążył do maksymalnej uniwersalizacji tematyki, miejsca i czasu. Ukazywał duszę swoich bohaterów, wyraźnie zarysowywał ich portrety psychologiczne. Dramaturg współpracę z radiem rozpoczął Zegarkiem w 1935 roku. Pisarz wykazywał niezwykłą wrażliwość artystyczną, dzięki której z wyczuciem wkomponowywał w swoje dzieła elementy niezbędne do powstania słuchowiska. Są to przede wszystkim elementy dźwiękowe, akustyczne, dialogi oraz relacje, występujące we wszystkich dramatach, retrospekcje, zastosowane wyłączne w trzech utworach – Adwokat i róże, Służbista i Zegarek, oraz niedomówienia i niedopowiedzenia, które autor wplótł w dramaty Adwokat i róże oraz Zegarek. Wszystkie z wymienionych elementów budujących słuchowiska radiowe służą pobudzeniu zmysłu słuchu odbiorcy, a co za tym idzie, budowania świata przedstawionego w jego wyobraźni.
Jerzy Szaniawski was undoubtedly a great radio playwright. His dramas, such as Adwokat i róże / The Attorney and Roses/, Ptak /The Bird/, Żeglarz /The Sailor/, Zegarek /The Watch/, Służbista /The Official, teem with elements that are essential for a radio play. In his works, Szaniawski aimed at full generalisation of the theme, place and time. He pictured the souls of his characters and clearly portrayed their psychological delineation. Szaniawski started his cooperation with radio in 1935 with his play The Watch. Due to his exceptional artistic sensibility he was able to integrate into his works the elements which are crucial for a radio play. These are, primarily, audio elements, dialogues and narratives that are present in all his dramas, retrospections, which appear only in three plays: The Attorney and Roses, The Official and The Watch, as well as reticence and understatements employed in Attorney and Roses and The Watch. All of the above mentioned elements aim at stimulating the listeners’ sense of hearing and consequently creating the represented world in their imagination.
Źródło:
Zeszyty Naukowe KUL; 2017, 60, 2; 373-387
0044-4405
2543-9715
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zapis graficzny dzieła sztuki radiowej. Problemy edycji słuchowisk na przykładzie dzieł Jerzego Krzysztonia
Autorzy:
Próchniak, Kinga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/630673.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Jerzy Krzysztoń, radio drama, radio play, Polish Radio
Jerzy Krzysztoń
dramat radiowy
słuchowisko
Polskie Radio
Opis:
This article is an attempt to look diachronic at the issue of publishing radio plays based on radio works by the writer, Jerzy Krzysztoń (1931–1982). This activity has been extremely popular in Poland since the 1960s. The basic problem concerning it – the transformation of a sound and verbal work into a text entailed subsequent ones, such as: establishing a text consistent with author's will regarding third party interference in a radio drama scenario, placement of information necessary for the specificity of the publication and typography of the edition. The presented solutions to the above problems have been based on the research of five original Krzysztoń's unpublished recordings.
Niniejszy artykuł jest próbą diachronicznego spojrzenia na zagadnienie wydawania drukiem słuchowisk, na podstawie dzieł radiowych pisarza Jerzego Krzysztonia (1931‒1982). Czynność ta była niezwykle popularna w Polsce, począwszy od lat sześćdziesiątych XX wieku. Podstawowy problem jej dotyczący – przekształcenie utworu dźwiękowo-słownego w tekst pociągał za sobą kolejne, takie jak: ustalenie tekstu zgodnego z wolą autora wobec ingerencji osób trzecich w scenariusz dramatu radiowego, umieszczenie niezbędnych ze względu na specyfikę publikacji informacji oraz typografia edycji. Przedstawione rozwiązania powyższych problemów zostały oparte na badaniach pięciu, niepublikowanych dotąd, oryginalnych słuchowisk Krzysztonia.
Źródło:
Acta Humana; 2018, 9
2082-4459
Pojawia się w:
Acta Humana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Жанровое своеобразие пьесы Ю. Клавдиева „Победоносец”
The Generic Uniqueness of Yuri Klavdiev’s Play „The Victorious One”
Autorzy:
Сафаргалеева, Евгения
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/651197.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Юрий Клавдиев
новая драма
миракль
„Победоносец”
радиопьеса
Yuri Klavdiev
new drama
miracle
„The Victorious One”
radio play/radio drama
Opis:
The article discusses the work of one of the most outstanding and original representatives of the “New Drama”, the playwright Yuri Klavdiev (born in 1974). At the most recent stage of his creative work, the author shows interest in canonical genres, in particular, he refers to the medieval genre of the “miracle play”. His drama Pobedonosets [The Victorious One] (2015) is based on the artistic principles and poetics of the genre. The article analyzes the play taking into account the characteristics of the miracle, indicating the influence of the genre on the structure and main idea of the play, as well as on the perception of the work by the reader/viewer.
В статье рассматривается творчество одного из самых ярких и самобытных представителей «Новой Драмы» – драматурга Юрия Клавдиева (р. 1974). На позднем этапе творчества автор проявляет интерес к каноническим жанрам, в частности обращается к средневековому жанру «миракль», художественные принципы и поэтику которого он кладет в основу своей пьесы Победоносец [The Victorious One] (2015). В статье проводится анализ пьесы с учетом особенностей жанра «миракль», рассказывается о его влиянии на структуру и основную идею драматического произведения, а также на его восприятие читателем/зрителем.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2019, 12; 131-140
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies