Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "pythagoras" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-10 z 10
Tytuł:
Pitagoras i kultura grecka
Autorzy:
Korczak, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158729.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Instytut Studiów Międzynarodowych i Edukacji Humanum
Tematy:
Pythagoras
Greek culture
Pythagoreans
Opis:
The author presents the views of Pythagoras in contrast to the views of other ancient Greek philosophers or the Pythagoreans.
Źródło:
Prosopon. Europejskie Studia Społeczno-Humanistyczne; 2012, 2(4); 259-265
1730-0266
Pojawia się w:
Prosopon. Europejskie Studia Społeczno-Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Figure of Socrates in Numenius of Apamea: Theology, Platonism, and Pythagoreanism (fr. 24 des Places)
Autorzy:
Volpe, Enrico
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408720.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Numenius
Socrates
Pythagoras
Plato
Platonic Academy
Opis:
Numenius is one of the most important authors who, in the Imperial Age, deal with the figure of Socrates. Socrates is important in the Platonic tradition, in particular in the sceptical tradition, when the Socratic dubitative “spirit” of the first Platonic dialogues became important to justify the “suspension of judgement.” Numenius criticises the whole Academic tradition by saying that the Academics (particularly the sceptics) betrayed the original doctrine of Plato and formulated a new image of Socrates. For Numenius, Socrates plays a central role because Plato would have inherited his doctrine. What does Socrates’s doctrine consist in? According to Numenius, Socrates theorised a “doctrine of three Gods” (which can be likely found in the second Platonic epistle) which is strictly bound up with the main aspect of Plato’s thought. In fact, in Numenius’s view, Plato belongs to a genealogy which can be linked to Pythagoras himself. From this perspective, Numenius says that Socrates’s original thought is a theology which also belongs to the Pythagorean tradition and which Plato further developed. For Numenius, Socrates is not the philosopher of doubt, but a theologian who first theorised the existence of three levels of reality (Gods), which is also the kernel of Numenius’s metaphysical system. For this reason, Numenius puts Socrates within a theological genealogy that begins with Pythagoras and continues with Socrates and Plato, and that the Academics and the Socratics failed to understand.
Źródło:
Peitho. Examina Antiqua; 2022, 13, 1; 169-184
2082-7539
Pojawia się w:
Peitho. Examina Antiqua
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Herakles, Jezus Chrystus i Lord Vader na rozstajnych drogach. O etycznym przesłaniu metody LEGO-LOGOS
Heracles, Jesus Christ and Lord Vader at the crossroads The ethical message of the method LEGO-LOGOS
Autorzy:
Spychała, Jarosław Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950170.pdf
Data publikacji:
2013-06-16
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
lego-logos
ethics
pythagoras
christ
vader
philosophy
Opis:
The article is devoted to the myth of ‘Hercules at the crossroads’ and its ethical aspects. The myth was created in circles of Pythagoreans, and was kind of incentives to the right – according to the Pythagoreans – way of life. The echoes of the myth we can find in Plato’s philosophy, the life of Christ, as well as in popular movies such as Star Wars or The Matrix. The author of article adapts the myth of Hercules in their philosophical workshops ΛΕΓΩ-ΛΟΓΟΣ (LEGO–LOGOS). During the workshops ΛΕΓΩ-ΛΟΓΟΣ, participants read the texts of various philosophers: Plato’s, Aristotle’s, Cicero’s, Marcus Aurelius’, and later thinkers’: Leonardo Da Vinci’s, Descartes’ and others’. All texts are selected by a philosophical key, with a strong ethical message in the background built on the canvas of the myth of Hercules at the crossroads. This idea is presented by the author in order to illustrate its meaning with the help of classical philosophy and modern, philosophically saturated movies.
Źródło:
Filozofia Publiczna i Edukacja Demokratyczna; 2013, 2, 1; 48-57
2299-1875
Pojawia się w:
Filozofia Publiczna i Edukacja Demokratyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Greek Stupidity
Autorzy:
Welles, James F.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1062980.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Przedsiębiorstwo Wydawnictw Naukowych Darwin / Scientific Publishing House DARWIN
Tematy:
Alexander
Archimedes
Aristotle
Plato
Pythagoras
Socrates
Solon
Thales
Opis:
From before Pythagoras to after Archimedes, the cognitive life of Greece is sketched out according to and consistent with the model that stupidity is the learned inability to learn: That is a normal, dysfunctional learning process which occurs when a schema formed by linguistic biases and social norms acts via the neurotic paradox to establish a positive feedback system which renders behavior irrelevant to the environment and carries detached actions to maladaptive excesses. Special attention is de-voted to the major philosophers of the period.
Źródło:
World Scientific News; 2019, 124, 2; 204-238
2392-2192
Pojawia się w:
World Scientific News
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sull’allegoresi simbolica del primo pitagorismo
On Symbolic Allegoresis of the First Pythagoreans
Autorzy:
Domaradzki, Mikołaj
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/938307.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Pythagoras
the Pythagoreans
symbol
allegory
allegoresis
mythology
poetry
Opis:
The present paper argues that the early Pythagoreans contributed significantly to the development of ancient hermeneutics. The article builds on the assumption that even if the thinkers did not deal with allegoresis directly, the very manner of articulating their thought was, nevertheless, quite conducive to the growth of allegorical interpretation. Thus, at least indirectly, Pythagoreanism must have played an important role in the development of allegoresis. The paper identifies two crucial aspects of Pythagorean influence on the allegorical tradition. Firstly, the Pythagoreans made a very specific use of the poetry of Homer and Hesiod as well as of the traditional mythology in general. Secondly, the teachings of Pythagoras were expressed in terms of various ambiguous symbols that required special exegesis. Both these factors must have contributed considerably to the development of allegoresis: the idiosyncratic use of conventional mythology, on the one hand, and the enigmatic nature of the Pythagorean symbols, on the other, must have provoked extensive search for the latent (i.e., “allegorical”) meaning of the “messages” in question.
Źródło:
Peitho. Examina Antiqua; 2013, 4, 1; 93-104
2082-7539
Pojawia się w:
Peitho. Examina Antiqua
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diogenes Laertius: Epigrams on Pythagoras
Autorzy:
Marcinkowska-Rosol, M.
Rosol, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/702733.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
DIOGENES LAERTIUS
EPIGRAM
GREEK LITERATURE
POLISH TRANSLATION
PYTHAGORAS
Opis:
Diogenes Laertius' four epigrams on Pythagoras are printed here in Maria Marcinkowska-Rosol's and Rafal Rosol's, with the translators' notes.
Źródło:
Meander; 2005, 60, 2; 173-174
0025-6285
Pojawia się w:
Meander
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Euklidesowy traktat Podział kanonu i pitagorejska harmonika
Autorzy:
Laskowska, Anna Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2076780.pdf
Data publikacji:
2021-12-24
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Instytut Filozofii i Socjologii
Tematy:
theory of proportions
Aristoxenus
Pythagoras
consonans
monochord
mathematics
music
Opis:
The Euclidean ‘Division of the canon’ and Pythagorean harmonics: The article presents the first Polish translation of a short Ancient Greek treatise entitled The division of the canon, which is commonly dated to the 3rd century BC, with a doubtful assumption that the author of the treatise is Euclid himself. It is the oldest surviving text derived from the mathematical school of harmonics, which combined the mathematical theory of proportion with the musical laws of harmony. The main purpose of this Euclidean treatise is to describe the instrument called canon (or monochord), which consists in determining the successive notes of the Greek musical system by means of mathematical principles. The treatise essentially consists of two distinct parts: an introduction and twenty propositions in the style of Euclid’s Elements. To bring this highly esoteric text closer to the modern reader, the translation is preceded by a brief introduction, which deals with the basic issues of the transmission of the text, its structure, and the problem of authorship. The philosophical problems of the treatise and its basic concepts are also discussed. An underlying idea of both the introduction and the work on the translation is that The division of the canon is an eminently Pythagorean text, which both expressed and proved their conviction about the mathematical structure of the universe.
Źródło:
ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal; 2021, 11, 2; 509-524
2083-6635
2084-1043
Pojawia się w:
ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Antyczna tradycja o Pitagorasie z Samos jako twórcy fizjonomiki
The ancient tradition concerning Pythagoras of Samos’ role as the founder of physiognomy
Autorzy:
Domazet, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26731680.pdf
Data publikacji:
2023-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Instytut Historyczny
Tematy:
Pythagoras
Pythagorean community
physiognomy
Iamblichos
Porphyry
Aulus Gellius
wspólnota pitagorejska
fizjonomika
Jamblichos
Porfiriusz
Aulus Gelliusz
Pitagoras
Opis:
This paper collects and analyzes ancient sources that refer to Pythagoras of Samos as the founder of physiognomy. Interest in physiognomy, which deals with the relationship between the body and the spirit, has become more popular over the last few years; however, many aspects of research into the topic are still obscure and worthy of further study. Physiognomy was assumed by ancient authors to be the method by which candidates were selected to enter the Pythagorean community, used by the Greek philosopher and his followers. Information about Pythagoras, who – by simply looking at somebody – could recognize their character appears, in the works of Aulus Gellius, Hippolytus, Porphyry, Iamblichos, Proclos and Olympiodorus. Apart from discussing testimonia about Pythagoras and his physiognomic examinations, the text explores the role of physiognomy during the selection process for the Pythagorean community in order to provide a better understanding of elite traditions within society. The paper also supplies further insight with regards to the methodology behind physiognomical surveys, which were popular during antiquity.
Źródło:
Studia Antiquitatis et Medii Aevi Incohantis; 2023, 8; 27-41
2544-4379
Pojawia się w:
Studia Antiquitatis et Medii Aevi Incohantis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Normativity and Ontology of Law in Early Greek Philosophy
Normatywność i ontologia prawa we wczesnej filozofii greckiej
Autorzy:
Goździalski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/3700817.pdf
Data publikacji:
2023-03-29
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
arche
physis
badanie natury
normatywność
ontologia
Tales
Anaksymander
Pitagoras
Empedokles
study of nature
normativity
ontology
Thales
Anaximander
Pythagoras
Empedocles
Opis:
The paper is devoted to the issues of the emergence of European science and philosophy, founded by the ancient Greeks. In the period known as the First Enlightenment, there was, on the one hand, a gradual departure from the mythological explanations of the reality, and, on the other, the construction of a new way of looking at the world, known as the study of nature. The inquiries of the ancient Greeks had an ontological dimension; they consisted in searching for the arche of the world and they were looking for the ultimate structure of reality, and, what is important, the human being was situated in these studies as an integral, but not the most important part of the Cosmos, subject to its laws. Presocratics did not put the human being above nature, because they did not strictly distinguish between the laws of nature and the laws of community. This was one of the reasons why the science of law did not arise at that time. Besides, the Greeks never reduced their right to the system, because too often gods or demos ‘interfered’ with the laws of the polis. It was a typical example of “law without jurisprudence”, because it was flexible and had vaguely formulated rules and institutions. Another significant factor here was the lack of the trained group of professional lawyers. This period ended with the advent of Socrates’ philosophy. Up to his time, philosophy had studied numbers and movements, and had dealt with the question of where all things have their origin and where they disappear; it also had observed the stars, the distances between them, their circuits, as well as had studied phenomena which appear in the sky. The early sages believed that they could gain knowledge by conducting research into natural phenomena themselves. Socrates rejected the ontology and study of nature initiated by the Milesians and other early Greek thinkers in favour of searching for the meaning of words and concepts found in the Athenian polis language. He believed that finding the meaning of words translated into revealing the reality which could not be reached otherwise.
Artykuł poświęcony jest przybliżeniu problematyki powstania europejskiej nauki i filozofii, które zostały ufundowane przez antycznych Greków. W okresie nazywanym Pierwszym Oświeceniem doszło, z jednej strony do stopniowego odejścia od mitologicznych wyjaśnień rzeczywistości, z drugiej – do zbudowania nowego sposobu patrzenia na świat, zwanego badaniem przyrody. Dociekania antycznych Greków miały wymiar ontologiczny – polegały na poszukiwaniu arche świata – poszukiwali oni bowiem ostatecznej struktury rzeczywistości, a co ważne, człowiek usytuowany był w tych badaniach jako integralna ale nie najważniejsza część kosmosu, poddana jego prawom. Presokratycy nie stawiali człowieka ponad naturą, nie odróżniali bowiem ściśle praw przyrody od praw wspólnoty. Był to jeden z powodów, dla których nie powstała wówczas nauka prawa. Poza tym, Grecy nigdy nie redukowali swojego prawa do systemu, ponieważ zbyt często bogowie lub demos „wtrącali się” do praw polis. Było ono typowym przykładem „prawa bez prawoznawstwa”, ponieważ było elastyczne a także posiadało niejasno sformułowane reguły i instytucje. Istotny był tutaj również brak wyszkolonej grupy zawodowych prawników. Okres ten zakończył się wraz z pojawieniem się filozofii Sokratesa. Do jego czasów filozofia badała liczby i ruchy, a także zajmowała się zagadnieniem, skąd wszystkie rzeczy biorą swój początek i dokąd znikają; obserwowała też gwiazdy, odległości między nimi, ich obiegi oraz badała zjawiska pojawiające się na niebie. Pierwsi mędrcy uważali, że zdobywają wiedzę przez prowadzenie badań dotyczących samych zjawisk naturalnych. Sokrates odrzucił ontologię i badanie natury zapoczątkowane przez Milezyjczyków i myślicieli z obszaru Wielkiej Grecji, na rzecz poszukiwania znaczenia słów i pojęć występujących w języku ateńskiego polis. Sądził bowiem, że znalezienie znaczenia słów oznacza odsłonięcie rzeczywistości, do której inaczej dotrzeć nie można.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica; 2022, 100; 107-125
0208-6069
2450-2782
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Characteristic points of conics in the net-like method of construction
Punkty charakterystyczne w siatkowych konstrukcjach uzupełniania punktów stożkowych
Autorzy:
Łapińska, C.
Ogorzałek, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/119101.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geometrii i Grafiki Inżynierskiej
Tematy:
conic
parabola
hyperbola
ellipse
network methods
Pythagoras theorem
Thales theorem
proportional segment
vertices of conics
asymptotes of hyperbola
krzywa stożkowa
hiperbola
elipsa
metody sieciowe
twierdzenie Pitagorasa
twierdzenie Talesa
Opis:
Celem tej pracy jest pokazanie jak uzupełnić metody siatkowe wyznaczania punktów hiperboli lub paraboli przez podanie konstrukcji punktów charakterystycznych tych krzywych, bez odwoływania się do zaawansowanych treści geometrii rzutowej. Autorki pokazują konstrukcję wierzchołka paraboli określonej przez dany kierunek D_, punkt C, punkt A ze styczną t. Wykorzystywana jest tylko konstrukcja odcinków proporcjonalnych. W przypadku hiperboli określonej przez dane wierzchołki A i B oraz punkt C konstrukcja siatkowa jest uzupełniona o sposób wyznaczania asymptot tej hiperboli. Metoda jest nieco bardziej złożona niż w poprzednim przypadku, ale do jej zrozumienia także wystarcza znajomość geometrii elementarnej, twierdzeń Pitagorasa i Talesa. W przypadku hiperboli określonej przez dany jej punkt C oraz asymptoty s i t, podana konstrukcja jej wierzchołka, wykorzystująca tylko równość pól odpowiednich równoległoboków, opiera się na znanym twierdzeniu o odcinkach prostej przecinającej hiperbolę i jej asymptoty.
The aim of this paper is to show how to complete the known net-like method for the case of a parabola or a hyperbola without using advanced methods of projective geometry. Only a construction of proportional segments is applied. Authors present a construction of the vertex of a parabola when its ideal point D, a point B, and a point A with the tangent t are given. In the case of a hyperbola defined by its vertices A and B and a point C, the net-like method is completed by a construction of the hyperbola asymptotes. To understand the idea of this construction, a bit more complicated than the previous one, basic skills of elementary geometry, Pythagoras’ theorem and Thales’ theorem, are sufficient. In the case of a hyperbola defined by its asymptotes and a point, the presented construction of its vertices considering some parallelograms equal in area, follows from the well-known theorem about a line intersecting the hyperbola and its asymptotes.
Źródło:
Journal Biuletyn of Polish Society for Geometry and Engineering Graphics; 2018, 31; 21-28
1644-9363
Pojawia się w:
Journal Biuletyn of Polish Society for Geometry and Engineering Graphics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-10 z 10

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies