Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "ptaki drapieżne" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Wybór drzew gniazdowych przez myszołowa, jastrzębia i kruka w Puszczy Augustowskiej
Choosing the trees for nesting by the Buzzard, Goshawk and Raven in the Augustow Forest
Autorzy:
Zawadzki, G.
Zawadzka, D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/987067.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Leśne
Tematy:
lasy
ornitologia
ptaki drapiezne
jastrzab
Accipiter gentilis
myszolow
Buteo buteo
kruk
Corvus corax
drzewa gniazdowe
lokalizacja
preferencje siedliskowe
Puszcza Augustowska
accipiter gentilis
buteo buteo
corvus corax
nesting trees preference
Opis:
Preferences of the Buzzard, Goshawk and Raven in choosing the trees for nesting were studied in northern part of the Augustów Forest (NE Poland) in 2014−2016 years. Study area is dominated by fresh and mixed fresh sites with Scots pine as a dominant species (86% of the forest area). Nests were searched in stands older than 60 years. We found 60 nests of Buzzard, 11 of Goshawk, and 31 of Raven. The diameter and the height of nest trees, the height of nest location, and length of tree crowns were measured. Diameter and height of surrounding trees were also determined. In total, 11 features of nest trees were assessed. For the location their nests, all analysed bird species preferred trees bigger and higher than neighbouring ones. The oldest stands (above 100 years old) were also preferred. The Raven built nests on trees average 139 years old, Goshawk – 119, while Buzzard – 109. Raven nested only on Scots pine, Goshawk on Norway spruce and Scots pine, while Buzzard on silver birch, Scots pine, European larch and Norway spruce. The Buzzard selected for nest trees growing in average distance about 1500 m from forest edge, while Goshawk and Raven preferred nest in a similar distance from the forest edge (707−783 m). Distance of the nests from forest road were similar for Buzzard and Goshawk – about 60 m, and in case Raven it was only 38 m. Raven chose for nesting old−growth islands located on forest edge, or even single old tree growing on plantation. The greatest plasticity in the nest location and habitat diversity was found for Buzzard. Both Goshawk and Raven had more precisely marked habitat and nest preferences.
Źródło:
Sylwan; 2017, 161, 08; 669-676
0039-7660
Pojawia się w:
Sylwan
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dynamika liczebnosci bielika Haliaeetus albicilla w Polsce
Population dynamics of the White-tailed Eagle Haliaeetus albicilla in Poland
Autorzy:
Zawadzka, D
Mizera, T.
Cenian, Z.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/882552.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Leśny Zakład Doświadczalny. Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej w Rogowie
Tematy:
Polska
fauna
ptaki drapiezne
bielik
Haliaeetus albicilla
wystepowanie
wymagania siedliskowe
rozmieszczenie przestrzenne
liczebnosc
dynamika liczebnosci
sukces legowy
Opis:
Bielik Haliaeetus albicilla w Polsce od kilkudziesięciu lat wykazuje silny wzrost liczebności. Obecnie występuje prawie w całym kraju, a najwyższe zagęszczenia i liczebności osiąga na północnym zachodzie i zachodzie oraz północy kraju. Krajowa populacja w 1994 r. wynosiła 223 pary, a w 2008 r. 767 par. W ciągu 14 lat nastąpił 3,3-krotny wzrost liczebności, czyli średnio o 40 par rocznie. W skali regionalnej najsilniejszy przyrost liczby nowych par lęgowych w latach 2000-2008 miał miejsce na terenie województw: łódzkiego, śląskiego i kujawsko-pomorskiego. Sukces lęgowy bielika w Polsce w latach 1994-2008 wynosił 68%, produkcja młodych 1,44 na parę z sukcesem, i 0,97 na parę lęgową. Dominowały lęgi z jednym młodym (58%), mniej liczne były lęgi z 2 młodymi.
The population of the White-tailed Eagle Haliaeetus albicilla in Poland showed a sharp increase during the last few decades. Its current distribution covers almost the entire country, with the highest density in the northwest, west and north. In 1994, total population was 223 pairs, and in 2008, 767 pairs. Over the last 14 years, the population has increased 3.3 times: approximately 40 pairs per year. On a regional scale, the greatest increase of breeding pairs, between 2000-2008, took place in the following parts of the country: łódzkie, śląskie and kujawsko-pomorskie. The breeding success of the White-tailed Eagle in Poland between 1994-2008 was 68%, with 1.44 hatchings per successful pair and 0.97 per breeding pair. Broods with a single young were predominant (58%), whilst broods with two young were present in smaller numbers.
Źródło:
Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej; 2009, 11, 3[22]; 22-31
1509-1414
Pojawia się w:
Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ptaki szponiaste Puszczy Augustowskiej
Birds of prey of Augustow Forest
Autorzy:
Zawadzka, D
Zawadzki, J.
Zawadzki, G.
Zawadzki, S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/882522.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Leśny Zakład Doświadczalny. Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej w Rogowie
Tematy:
Polska
Puszcza Augustowska
fauna
ptaki drapiezne
Falconiformes
gatunki legowe
trzmielojad
Pernis apivorus
kania czarna
Milvus migrans
kania ruda
Milvus milvus
bielik
Haliaeetus albicilla
gadozer
Circaetus gallicus
blotniak stawowy
Circus aeruginosus
blotniak lakowy
Circus pygargus
orlik krzykliwy
Aquila pomarina
jastrzab
Accipiter gentilis
krogulec
Accipiter nisus
myszolow
Buteo buteo
kobuz
Falco subbuteo
zageszczenie populacji
Opis:
W latach 2004-2008 badano liczebność i rozmieszczenie ptaków szponiastych w Puszczy Augustowskiej. Gniazdowało 12 gatunków. Najliczniejszym drapieżnikiem był myszołów Buteo buteo (175-183 rewiry). Wysoką liczebność miały także trzmielojad Pernis apivorus, krogulec Accipiter nisus oraz błotniak stawowy Circus aeruginosus. Jedynym gatunkiem wykazującym wyraźny wzrost liczebności był bielik Haliaeetus albicilla, zajmujący obecnie 10-13 rewirów. Najmniej licznie, poniżej 10 rewirów lęgowych, gniazdowały kania ruda Milvus milvus, kania czarna Milvus migrans oraz gadożer Circaetus gallicus. Zagęszczenia wszystkich gatunków były niskie.
The distribution and number of birds of prey in Augustów Forest were studied in 2004-2008. 12 raptors species nested. The most numerous species was the Common Buzzard Buteo buteo (175-183 home ranges). High number reached also the Honey Buzzard Pernis apivorus, the Sparrowhawk Accipiter nisus and the Marsh Harrier Circus aeruginosus. The only species, which number clearly increased, was theWhite-tailed Eagle Haliaeetus albicilla, presently occupied 10-13 home ranges. The rarest species, occupied less than 10 home ranges, were the Red Kite Milvus milvus, the Black Kite Milvus migrans and the Short-toed Eagle Circaetus gallicus. Densities of all species were low.
Źródło:
Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej; 2009, 11, 3[22]; 118-124
1509-1414
Pojawia się w:
Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pierwsze stwierdzenie myszolowa wschodniego [Buteo buteo vulpinus] w krainie Gor Swietokrzyskich.
Autorzy:
Wilniewczyc, P
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33035.pdf
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Mazowiecko-Świętokrzyskie Towarzystwo Ornitologiczne
Tematy:
Gory Swietokrzyskie
ptaki
myszolow wschodni
pierwsze stwierdzenie
Buteo buteo vulpinus
ochrona przyrody
ptaki drapiezne
Źródło:
Kulon; 2001, 06, 1-2; 86-87
1427-3098
Pojawia się w:
Kulon
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wyniki zimowych liczen ptakow szponiastych Falconiformes i srokosza Lanius excubitor w wybranych dolinach Krainy Gor Swietokrzyskich
Results of winter counts of birds of prey Falconiformes and great grey shrikes Lanius excubitor in selected valleys of the Swietokrzyskie Mountains
Autorzy:
Wilniewczyc, P.
Szczepaniak, P.
Sepiol, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33257.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Mazowiecko-Świętokrzyskie Towarzystwo Ornitologiczne
Tematy:
ornitologia
ptaki
ptaki drapiezne
Falconiformes
srokosz
Lanius excubitor
liczenie ptakow
zima
sklad gatunkowy
liczebnosc populacji
zageszczenie populacji
Gory Swietokrzyskie
Źródło:
Kulon; 2003, 08, 2; 41-45
1427-3098
Pojawia się w:
Kulon
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ekologia ptakow szponiastych Falconiformes, kruka Corvus corax oraz sow Strigiformes na Wyzynie Krakowskiej w 2008 i 2009 roku
Ecology of raptors Falconiformes, the Raven Corvus corax and owls Strigiformes in the Krakowska Upland [S Poland] in 2008 and 2009
Autorzy:
Turzanski, M
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/882375.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Leśny Zakład Doświadczalny. Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej w Rogowie
Tematy:
Polska
Wyzyna Krakowska
fauna
ptaki drapiezne
Falconiformes
sowy
Strigiformes
kruk
Corvus corax
ekologia zwierzat
liczebnosc
zageszczenie populacji
rozmieszczenie przestrzenne
terytoria legowe
legi ptakow
Opis:
Badania prowadzono w latach 2007-2009 na obszarze Wyżyny Krakowskiej. Powierzchnia badawcza zajmowała 230,5 km2, z czego 27,3% pokrywały lasy. Podczas badań stwierdzono łącznie 11 lęgowych gatunków badanego zespołu ptaków drapieżnych: 6 gatunków ptaków szponiastych Falconiformes, kruka Corvus corax oraz 4 gatunki sów Strigiformes. Średnia liczebność ptaków szponiastych wyniosła 73,5 par (31,9 p/100 km2), kruka – 16,5 par (7,2 p/100 km2) oraz sów – 53,0 terytoriów (23,0 t/100 km2). Najliczniejszym gatunkiem ptaka szponiastego okazał się myszołów Buteo buteo gniazdujący średnio w liczbie 29,5 par (12,8 p/100 km2), natomiast sowy – puszczyk Strix aluco występujący średnio w liczbie 43,5 terytoriów (18,9 t/100 km2). Wielkość terytoriów lęgowych zespołu wynosiła od 0,1 km2 u uszatki Asio otus do 7,1 km2 u trzmielojada Pernis apivorus. Sukces gniazdowy wynosił 67-100%, a minimalna liczba młodych na zajęte gniazdo 1,3-2,8. Głównymi składnikami pokarmu były ptaki, ssaki oraz owady. Badany zespół drapieżników na Wyżynie Krakowskiej charakteryzował się niskim bogactwem gatunkowym oraz dużym stopniem dominacji gatunków najliczniejszych.
The study was conducted in 2007-2009 in the Krakowska Upland. The research area covered 230.5 km2, out of which 27.3% were forests. During the study in total 11 breeding species of the researched birds of prey community were surveyed: 6 species of raptors Falconiformes, the Raven Corvus corax and 4 species of owls Strigiformes. Average number of raptors reached 73.5 pairs (31.9 p/100 km2), the Raven – 16.5 pairs (7.2 p/100 km2) and owls – 53.0 territories (23.0 t/100 km2). The Buzzard Buteo buteo, nesting on average in number of 29.5 pairs (12.8 p/100 km2) turned out to be the predominating species of raptors and among owls the Tawny Owl Strix aluco occurred on average in number of 43.5 territories (18.9 t/100 km2). The breeding territories’ size of the community varied from 0.1 km2 for the Long-eared Owl Asio otus to 7.1 km2 for the Honey Buzzard Pernis apivorus. The breeding success was 67-100%, and minimal number of juveniles per occupied nest 1.3-2.8. Birds, mammals and insects were the main components of food. The researched birds of prey community in the Krakowska Upland was characterized by low richness of species and a great degree of the most numerous species domination.
Źródło:
Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej; 2009, 11, 3[22]; 95-109
1509-1414
Pojawia się w:
Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Orzel przedni Aquila chrysaetos w polskiej czesci Karpat w latach 1997-2005
Golden Eagle Aquila chrysaetos status in the Polish range of the Carpathian in the years 1997-2005
Autorzy:
Stoj, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/880298.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Leśny Zakład Doświadczalny. Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej w Rogowie
Tematy:
Polska
Karpaty
fauna
ptaki drapiezne
orzel przedni
Aquila chrysaetos
wystepowanie
liczebnosc
monitoring
pokarm
miejsca legowe
zagrozenia zwierzat
ochrona zwierzat
Źródło:
Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej; 2006, 08, 2[12]; 81-91
1509-1414
Pojawia się w:
Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Orzel przedni Aquila chrysaetos w polskiej czesci Karpat w latach 2006-2009
Golden eagle Aquila chrysaetos in the Polish part of the Carpathians in 2006-2009
Autorzy:
Stoj, M
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/882822.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Leśny Zakład Doświadczalny. Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej w Rogowie
Tematy:
Polska
Karpaty
fauna
ptaki drapiezne
orzel przedni
Aquila chrysaetos
wystepowanie
rozmieszczenie przestrzenne
liczebnosc
miejsca legowe
legi ptakow
sukces legowy
migracje zwierzat
zimowanie zwierzat
Opis:
W latach 2006-2009 na obszarze polskich Karpat stwierdzono 30-33 par orła przedniego (zagęszczenie 0,34-0,39 pary/100 km2), a populacja wykazywała niewielką tendencję wzrostową w porównaniu do lat 1993-2005. Sukces gniazdowy dla całego okresu badań wyniósł 62,3%, liczba piskląt na parę przystępującą do lęgu 0,70, jednak parametry rozrodu karpackiej populacji były zmienne w poszczególnych latach. Straty całkowite były najczęściej spowodowane przez niekorzystne warunki pogodowe lub opuszczenie lęgu wskutek niepokojenia przez ludzi. W trzech mezoregionach o największej koncentracji orła przedniego średni sukces gniazdowy z 4 ostatnich lat wynosił: w Beskidzie Niskim – 64,7%, Górach Sanocko -Turczańskich – 64,3%, Bieszczadach Zachodnich – 53,8%. Przestrzenna i czasowa zmienność sukcesu gniazdowego jest wypadkową wielu czynników, m.in. warunków klimatycznych i niższej dostępności łowisk (Bieszczady). Po wejściu Polski do Unii Europejskiej, dzięki dopłatom bezpośrednim dla rolników powraca się do użytkowania gruntów w górach poprzez koszenie i wypasanie łąk, a w konsekwencji stan łowisk orła przedniego ulega poprawie, co dobrze prognozuje na utrzymanie karpackiej populacji orła przedniego w przyszłości.
In period of 2006-2009 in the Polish Carpathians there were 30-33 pairs of golden eagle (density of 0,34-0,39 pairs/100 km2), and the population showed a slight upward trend compared to the period of 1993-2005. Nesting success for the entire study period was 62.3%, the number of young per breeding pair 0.70, but parameters of the Carpathian population reproduction are variable in different years. Total losses were mostly caused by adverse weather conditions or abandoning the breed as a result of disturbance by humans. In three mezoregions of the highest concentration of golden eagle an average nesting success of the last 4 years was: in the Low Beskid - 64.7%, in the Sanocko-Turczańskie Mountains – 64.3%, Western Bieszczady - 53.8%. Spatial and temporal variability of the nesting success is the result of many factors, including climatic conditions and lower availability of feeding areas (Bieszczady). After the Polish accession to the European Union, thanks to direct subsidies for farmers there is a trend to return to the use of land in the mountains by mowing and grazing meadows, and consequently the state of feeding areas of the golden eagle is improving, which is a promising forecast for the Carpathian population of the golden eagle in the future.
Źródło:
Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej; 2009, 11, 3[22]; 56-66
1509-1414
Pojawia się w:
Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ochrona pustulki Falco tinnunculus w Polsce
The Kestrel Falco tinnunculus protection in Poland
Autorzy:
Sliwa, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/880811.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Leśny Zakład Doświadczalny. Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej w Rogowie
Tematy:
Polska
fauna
ptaki drapiezne
pustulka
Falco tinnunculus
wystepowanie
populacje zwierzat
liczebnosc
zagrozenia zwierzat
ochrona zwierzat
ochrona bierna
ochrona czynna
skrzynki legowe
Źródło:
Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej; 2006, 08, 2[12]; 115-128
1509-1414
Pojawia się w:
Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Populacja nadrzewna sokola wedrownego Falco peregrinus w Europie i restytucja gatunku w Polsce
Tree-nesting population of Peregrine falcon Falco peregrinus in Europe and restitution of the species in Poland
Autorzy:
Sielicki, S
Sielicki, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/882818.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Leśny Zakład Doświadczalny. Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej w Rogowie
Tematy:
Polska
fauna
ptaki drapiezne
sokol wedrowny
Falco peregrinus
populacja nadrzewna
hodowla zwierzat
restytucja gatunku
reintrodukcja
miasta
gory
lasy
Opis:
Nadrzewna populacja sokoła wędrownego Falco peregrinus występowała w Europie od północno-wschodnich Niemiec aż po Ural. Wyginęła m.in. na skutek zatrucia środowiska. Ostatnie gniazda w Polsce stwierdzono w 1964 roku. W innych populacjach zdarzały się pojedyncze przypadki gniazdowania na drzewach, jednak nigdzie, poza Australią, nie powstała populacja nadrzewna. Sokolnicy zaczęli hodować sokoły wędrowne, opracowali metody intensywnej hodowli, a następnie reintrodukcji. Dzięki wycofaniu z użytku DDT w większości krajów sytuacja sokoła wędrownego zaczęła się poprawiać, populacje zaczęły się odbudowywać. Dzięki reintrodukcjom proces ten w wielu miejscach został znacznie przyśpieszony, powstały też populacje odbudowane od zera. Niestety populacja nadrzewna nie zaczęła się odradzać w sposób naturalny. W Polsce w latach 1990-2009 wypuszczono łącznie 345 sokołów, z czego 291 na terenach leśnych. Łącznie do 2009 roku stwierdzono 15 stanowisk lęgowych, z których łącznie wyleciało 110 młodych sokołów. Znane stanowiska znajdują się na terenach miejskich oraz w górach. Planowane są dalsze prace na rzecz przywrócenia populacji nadrzewnej w Polsce, a także na Białorusi i Litwie.
Tree-nesting population of the Peregrine Falcon Falco peregrinus occurred in Europe from the north-eastern Germany up to the Urals. It went extinct as a result of environmental contamination. The last nests in Poland were found in 1964. In other populations there were isolated cases of nesting in the trees, but nowhere, apart from Australia, the population was not tree-nesting. Falconers began to breed Peregrine Falcons, have developed methods for intensive breeding and reintroduction. With the ban on DDT in most countries, the situation of the Peregrine Falcon began to improve, populations that survived the crisis began to rebuild. Thanks to reintroduction, this process in many places has been significantly accelerated, it helped to emerge populations rebuilt from scratch. Unfortunately, the tree-nesting population did not begin to regenerate naturally, so the only hope is the reintroduction. In Poland in 1990-2009 total of 345 falcons of the subspecies Falco peregrinus peregrinus were released, of which 291 in forests. Up to 2009 there were found 15 breeding posts, which resulted in a total of 110 young falcons. Known positions are in urban areas and in the mountains. Further work is planned to restore tree-nesting populations in Poland, Belarus and Lithuania.
Źródło:
Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej; 2009, 11, 3[22]; 67-85
1509-1414
Pojawia się w:
Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Restytucja sokola wedrownego Falco peregrinus w Polsce
Reintroduction of the Peregrine Falcon Falco peregrinus in Poland
Autorzy:
Sielicki, S.
Sielicki, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/880919.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Leśny Zakład Doświadczalny. Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej w Rogowie
Tematy:
ptaki drapiezne
sokol wedrowny
Falco peregrinus
hodowla zwierzat
restytucja gatunku
reintrodukcja
tereny lesne
tereny gorskie
tereny miejskie
monitoring
ochrona zwierzat
Polska
Źródło:
Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej; 2006, 08, 2[12]; 133-148
1509-1414
Pojawia się w:
Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aktywizujace metody edukacji ekologicznej na przykladzie pakietu edukacyjnego Ptaki drapiezne
Birds of prey educational package - an example of active eco-education
Autorzy:
Rodziewicz, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/881127.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Leśny Zakład Doświadczalny. Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej w Rogowie
Tematy:
Komitet Ochrony Orlow
dzialalnosc
edukacja ekologiczna
programy edukacyjne
program Ptaki drapiezne
realizacja programow
nauczyciele
aktywizacja
Źródło:
Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej; 2006, 08, 2[12]; 188-195
1509-1414
Pojawia się w:
Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy fauna pasozytnicza Polski jest dobrze poznana?
Autorzy:
Pojmanska, T
Niewiadomska, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/841058.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Tematy:
faunistyka
ptaki
owadozerne
pasozyty zwierzat
drapiezne
parzystokopytne
ssaki
Polska
nieparzystokopytne
plazy
gady
zywiciele
zajeczaki
parazytologia
nietoperze
walenie
gryzonie
Opis:
Is the parasite fauna of Poland weil recognized? The studies of parasite fauna have in Poland a long tradition. Generally the helmint fauna of all groups of vertebrates was more or less examined and as much as over 100 species of Monogenea, almost 400 Digenea, over 250 Cestoda, about 500 Nematoda and 32 Acanthocephala have been recorded. The best recognized are the helminths of fish (especially those of Cyprinidae, Esocidae, Percidae and Salmonidae), frogs examined in various regions of Poland, some birds (especially connected with water environment: Anseriformes, Ciconiformes, Podicipediformes), most of insectivores (although examined only in few localities), European bisons, deers, foxes and wild boars (all under permanent monitoring), as weil as domestic animals (cattle, horses, sheeps) and pets. Such groups like some amphibians, reptiles, bats, carniwores, some birds (especially Passeriformes, Charadriiformes, falcons and eagles) need further exploration, as some host species were not the subject of parasitological investigation. In some cases it will be rather difficult goal, as most of these animals are under strict preservation, and only dead (naturally or accidentally) specimens can be autopsied.
Źródło:
Annals of Parasitology; 2003, 49, 4; 333-345
0043-5163
Pojawia się w:
Annals of Parasitology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy fauna pasożytnicza Polski jest dobrze poznana?
Autorzy:
Pojmańska, T.
Niewiadomska, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2147661.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Tematy:
faunistyka
ptaki
owadozerne
pasozyty zwierzat
drapiezne
parzystokopytne
ssaki
Polska
nieparzystokopytne
plazy
gady
zywiciele
zajeczaki
parazytologia
nietoperze
walenie
gryzonie
Opis:
Is the parasite fauna of Poland weil recognized? The studies of parasite fauna have in Poland a long tradition. Generally the helmint fauna of all groups of vertebrates was more or less examined and as much as over 100 species of Monogenea, almost 400 Digenea, over 250 Cestoda, about 500 Nematoda and 32 Acanthocephala have been recorded. The best recognized are the helminths of fish (especially those of Cyprinidae, Esocidae, Percidae and Salmonidae), frogs examined in various regions of Poland, some birds (especially connected with water environment: Anseriformes, Ciconiformes, Podicipediformes), most of insectivores (although examined only in few localities), European bisons, deers, foxes and wild boars (all under permanent monitoring), as weil as domestic animals (cattle, horses, sheeps) and pets. Such groups like some amphibians, reptiles, bats, carniwores, some birds (especially Passeriformes, Charadriiformes, falcons and eagles) need further exploration, as some host species were not the subject of parasitological investigation. In some cases it will be rather difficult goal, as most of these animals are under strict preservation, and only dead (naturally or accidentally) specimens can be autopsied.
Źródło:
Wiadomości Parazytologiczne; 2003, 49, 4; 333-345
0043-5163
Pojawia się w:
Wiadomości Parazytologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies