Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "psychoanalityczne badania literackie" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-1 z 1
Tytuł:
Louisa May Alcott’s “A Pair of Eyes; or, Modern Magic” – a Denunciation of Artificiality
„A Pair of Eyes; or, Modern Magic” Louisy May Alcott jako odrzucenie sztuczności
Autorzy:
Brola, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1953816.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Louisa May Alcott
literatura amerykańska
literatura gotycka
psychoanalityczne badania literackie
literatura kobieca
American literature
Gothic literature
psychoanalityc criticism
women’s literature
Opis:
Louisa May Alcott, urodzona w 1932 r., jest znana zarówno amerykańskiemu, jak i polskiemu czytelnikowi głównie jako autorka słynnych Małych kobietek i kilku kontynuacji tejże powieści, a więc jako typowa przedstawicielka sentymentalnej szkoły powieści wiktoriańskiej. Tymczasem niedawne odkrycia amerykańskich badaczy literatury ujawniły kilkadziesiąt gotyckich opowiadań autorstwa Louisy May Alcott, które publikowała w XIX-wiecznych czasopismach amerykańskich pod pseudonimem Ann Barnard. Zarówno tematyka, jak i stylistyka owych opowiadań odbiegają znacznie od wiktoriańskich zasad obowiązujących ówczesnych pisarzy, a przede wszystkim pisarki. Czytelnik na próżno będzie się więc doszukiwał w tych opowiadaniach umoralniających wersetów czy gloryfikacji patriarchalnego systemu społecznego XIX-wiecznej Ameryki. Opowiadanie analizowane w artykule jest przykładem owej antywiktoriańskiej wymowy nieznanego dotąd dorobku literackiego Louisy May Alcott. Główny bohater opowiadania, Max Erdmann, w poszukiwaniu idealnej modelki do swego portretu Lady Makbet zakochuje się w uosobieniu wiktoriańskiej hipokryzji i sztucznego sposobu bycia – w aktorce Agacie Eure. Louisa May Alcott kreśli ironiczny obraz owej miłości, ukazując destrukcyjną moc wiktoriańskiego modelu życia, podszytego wszechobecnym fałszem. W artykule opowiadanie jest analizowane jednocześnie na kilku płaszczyznach, gdyż Alcott krytykuje tu wiktoriańską hipokryzję, posługując się symboliką teatru i teatralnego zachowania, podpierając się ówczesną modą na quasi-naukowe wyjaśnienia emocjonalnych lub intelektualnych problemów czy wreszcie czerpiąc z bogatej gotyckiej stylistyki. Tam, gdzie w analizie opowiadania natrafiamy na typowo gotycką dwuznaczność i pozorną niejasność, z pomocą przychodzi metodologia badań literackich opracowana przez Jacques’a Lacana, która pozwala wytłumaczyć antywiktoriańską wymowę gotyckiego charakteru twórczości Louisy May Alcott.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2005, 53, 5; 41-47
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-1 z 1

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies